Heb je wel naar de plots gekeken?
Als je die goed bekijkt dan is er geen enkele twijfel mogelijk dat je ook bij die 20D op f/11 al duidelijk de invloed van diffractie kunt meten!
En zodra je de invloed van diffractie kunt meten schieten veel mensen hier in de stress en roepen ze dat je die diafragma stand dus niet meer moet gebruiken.
Als je goed kijkt zie je met die 20D en de 85mm 1.2 zelfs de invloed van diffractie op f/8!
De mate waarin de diffractielimiet onscherpte veroorzaakt is volledig onafhankelijk van de sensor.
Je uitspraak dat je bij een lage resolutie minder last hebt van onscherpte van de diffractielimit is een hele gevaarlijke want mensen vatten 'm bijna altijd verkeerd op.
Of je nu een 6MP of een 20MP sensor hebt, de onscherpte die veroorzaakt word door de diffractielimiet is exact gelijk.
Maar een 20MP sensor geeft je details die je op 6MP nog niet kunt zien. En je hebt dus ook kans dat die details door diffractie verloren kunnen gaan op de 20MP sensor, terwijl je daar op de 6MP nog niets van kunt zien.
Je haalt nu iets aan (onscherpte van een lens op 1/3 of 2/3 van het frame) wat in deze test niet relevant is, omdat deze lens over het hele frame scherper is, dan veel lenzen afgestopt. Als je een lenzentest bekijkt van een wat mindere lens, dan zie je dat de scherpte in het midden op f/16 slechter is, dan de (on)scherpte van zo'n beetje de slechtste lenzen op f/5.6.
Dus nu geef je aan dat de mate waarin f/16 bruikbaar is afhankelijk is van de lens die je gebruikt?
Dat bevestigt dan toch alleen maar het punt dat ik steeds maak? Dat je dus voor jezelf met je eigen lenzen en je eigen body moet beoordelen welke diafragmas je kunt gebruiken en welke onbruikbaar worden door diffractie? Dat je dus niet op een theoretische waarde moet afgaan die voor elke lens dezelfde diafragma waarde als limiet hanteert?
Wat trouwens ook erg grappig is om te zien is hoe de blur waardes per lens op f/16 best wel sterk varieren.
Ze varieren tussen de 1,5 en 2,5
Volgens de theorie zou het voor alle lenzen dezelfde waardes moeten geven. (Je zou nog kunnen stellen dat lenzen met fluoriet elementen andere waardes kunnen hebben, maar als je alleen lenzen met normaal glas bekijkt dan zie je diezelfde variatie)
Het zouden meetfouten kunnen zijn, maar je verwacht niet dat die dan uniform verspreid zijn over het gehele vlak. Waarschijnlijker is dat het gewoon kleine focus verschillen zijn.
Sorry, maar dit vind ik gewoon een non-argument. Als ik een foto maak van iets, dan wil ik dat dat in focus is.
Als de AF er naast zit, dan kan ik er niets mee.
Nee, als je je zoveel zorgen maakt over meetbare maar amper of helemaal niet zichtbare diffractie verschijnselen, dan moet je je ook zorgen maken over de focus.
Want denk eens goed na over wat je zegt. Je wilt dat je foto in focus is.
Wat betekent dat nu werkelijk? Wanneer is iets in focus?
Kun jij dat exact vaststellen, of zit daar altijd een zekere marge in?
Natuurlijk is de onscherpte van OOF-objecten veel groter dan de onscherpte door diffractie, maar dat is nu juist vaak de charme van schieten met grote diafragma's, zolang mijn onderwerp maar scherp is.
Er is altijd een zekere mate van OOF. Ook als je onderwerp scherp is.
Als je aan de rand van je DOF zit, dan is je onderwerp al aardig onscherp. Alleen ervaren jij hersenen het nog steeds als scherp.
Als jij scherp stelt op de ogen van iemand, stel je dan scherp op de pupil of de wimpers?
Op de voorkant of de achterkant van de wimpers?
Als je op het ene focused, heeft het andere al een zekere mate van OOF te pakken.
Niet alleen dat, maar als jij focused op de wimpers, dan is de onnauwkeurigheid van de AF zodanig dat je goeie kans hebt dat de focus in werkelijkheid op de neus ligt.
Laten we die matige lens afgestopt op f/5.6 nemen.
Maar bij die matige lens hebben we ook de AF moeten meten met f/5.6 Laten we de kitlens op 55mm nemen voor een portret op 2 m afstand. De DOF is 28cm. 13cm voor de ogen en 15cm achter de ogen.
De focus waar de lens op gaat staan ligt "ergens" in dat bereik. De kans dat ie dus in werkelijkheid op het puntje van de neus ligt ipv het oog is dus heel erg groot.
Laten we dan de 50mm 1.8 nemen op f/5.6 We kunnen nu de AF meten met ons f/2.8 punt. Het bereik waarin de focus nu door de lens gezet wordt ligt ergens tussen 8cm voor de ogen en 9 cm achter de ogen.
De totale DOF in de foto blijft uiteraard 13cm voor de ogen en 15cm achter de ogen.
Nog steeds een grote kans dat de focus in werkelijkheid op de neus ligt ipv de ogen.
Nu komt de vraag.
Stel de AF heeft daadwerkelijk de focus op het puntje van de neus gelegd.
Als gevolg van onze diafragma instelling van f/5.6 is echter het gehele zicht ruim binnen de DOF en ziet er dus scherp uit.
Hoe groot is nu de onscherpte veroorzaakt door OOF op de ogen?
De volgende vraag: Stel ik knijp nu mijn diafragma naar f/11 (op een 50D body)
Daardoor wordt de onscherpte bij de ogen veroorzaakt door OOF minder.
Maar ik krijg wel een beetje onscherpte veroorzaakt door diffractie.
Heft dat elkaar op?
Is het effect van diffractie meer of minder dan het effect van OOF?
Je hoeft daar geen antwoord op te geven op te geven hoor...
Uiteraard is er niemand die dat gaat berekenen of zich daar zorgen om maakt. Het effect is gewoon niet groot genoeg om daar moeilijk over te doen.
Maar als je werkelijk zo bezorgt bent over diffractie, dat je roept dat een 50D body bij f/8 als last heeft van diffractie, dan zou je dat dus wel moeten doen.
Laat je niet bang maken door theoretische getalletjes over diffractie, want in de fotos die je elke dag maakt zitten talloze andere factoren die veel meer onscherpte veroorzaken
(Shit, ik lijk AHBdV wel met zo'n lang verhaal....Ik zal me verder voorlopig stil houden over diffractie

)