Allereerst mijn complimenten voor een geweldige post, nXXt!
nXXt schreef op dinsdag 25 augustus 2009 @ 15:21:
Onzin. Tegelijk met de discussie over het verbod op godslastering ging het over de strafbaarheid van Holocaustontkenning. In beide gevallen betreft het een 'beperking' op de vrijheid van meningsuiting. Het is daarom prima geoorloofd om over Holocaustontkenning te beginnen. Het is dus geen ongefundeerde en onterechte link naar WO2 en dus is er geen Godwinalarm.
Waar ik een probleem mee heb is dat gelovigen gelijkgesteld worden aan Holocaust-ontkenners.
Ik heb heel sterk de indruk dat Jezus die jonge kindertjes nodig heeft omdat het geloofsinstituut anders doodbloedt. Het overgrote deel van de gelovigen is namelijk van kinds af aan gelovig opgevoed/ingelicht/opgelicht/gered/geïndoctrineerd. Natuurlijk is er een deel dat op latere leeftijd van zijn geloof valt, dus niet alle kinderen die religieus opgevoed zijn, blijven religieus. Daarnaast zijn er nog de mensen die 'born again' zijn of die vanuit een kinds af aan niet-gelovige inslag ineens wél relgieus worden. De groep van mensen die altijd niet-religieus geweest zijn en plotseling bekeerd worden, een groep waartoe jij ook hoort als ik het me juist herinner, is qua aantallen vrij beperkt.
Het klopt inderdaad dat ik tot die groep behoor, en die is toch niet zo klein als je denkt. Mijn vrouw en ik zitten in een cathechesatieclubje speciaal voor nieuwe volwassen Katholieken; dat clubje is voor een stuk of zeven parochies uit de omgeving van Barneveld, en daar doen elk jaar een tiental nieuwe Katholieken aan mee. Lang niet alle nieuwe Katholieken doen mee aan zo'n clubje, maar laten we zeer conservatief stellen dat er in elke parochie elk jaar één bekeerling is. Volgens Wikipedia zijn er in Nederland 1464 parochies, wat in zou houden dat er elk jaar in Nederland minstens duizend mensen zich bekeren tot het Katholicisme, uitgaande van een zeer conservatieve schatting; de zelfde cijfers omhoog geïnterpreteerd zou je uitkomen op vier à vijf keer zoveel.
Mijn idee is dan ook dat religeus getinte opvoeding aan de basis ligt van het succes van religie. Zonder die opvoeding zou je vast nog wel gelovigen houden en zullen er ook altijd mensen zich op latere leeftijd bekeren. Maar ik denk dat het totaal aantal gelovigen dan drastisch zal inzinken. Maar dat doet verder niet zo heel veel ter zake

.
Het aantal Christenen zou misschien drastisch inzinken, maar andere geloven zouden meer aanhang krijgen. Het is immers wetenschappelijk bewezen dat geloven in onze genen zit, een voortvloeisel uit ons vermogen om oorzaken en gevolgen te onderscheiden, waarin religie kan worden gezien als een zeer uitgebreid bijgeloof.
Bij dezen het verzoek of je je tijdens het lezen van het volgende stukje tekst neutraal opstelt, dus niet vanuit een katholiek (ja, kleine letter) of algemeen christelijk (kleine letter, again) of religieus perspectief.
Hoofdletters of kleine letters, daar stoor ik me niet zo aan. Vergeef me dat ik zaken als Christendom, Katholicisme, Bijbel en God
wel met een hoofdletter schrijf

De bijbel is een sprookjesboek. Een boek vol met ongeloofwaardige verhalen van bovennatuurlijke gebeurtenissen, pratende dieren en planten en vol met metaforen en parabelen. Elk Bijbelverhaal is zorgvuldig gedrenkt in een dikke laag 'moraal-van-het-verhaal'-saus. Het is het meest succesvolle sprookjesboek aller tijden en er zijn zelfs grote mensen die denken dat dit allemaal echt gebeurd is, dat die grote meneer in de lucht echt is en dat hij allemaal dingen van en met ons wil.
Een heel mooie klinische beschrijving van de Bijbel.
Oké, ik vermoed dat je dit niet helemaal objectief en neutraal hebt kunnen lezen (geen mens kan altijd objectief zijn, geen verwijt verder) en dat je dit nogal een negatieve en laatdunkende manier vindt om iets te zeggen over religie en de bijbel. Daar kan ik me tot op zekere hoogte wel iets bij voorstellen, het is voor jou immers belangrijk. Maar nu komt de crux: voor mij is het geheel onbelangrijk.
Het zal je misschien verbazen, maar ik vind dit helemaal niet laatdunkend. Ik ben gelukkig heel goed in het opzetten van verschillende petten en doe niets liever dan advocaat van de duivel spelen om een standpunt te verdedigen dat in een discussie onderbelicht blijft, zelfs al is dat standpunt niet van mij, waarbij ik mij tracht zoveel mogelijk in te leven in het standpunt dat ik aan het verdedigen ben.
Ik begrijp dat de Bijbel voor jou zeer weinig tot helemaal geen belang heeft. Dat vind ik jammer, maar dat is jouw eigen keuze. God heeft ons geschapen met een vrije wil, en die vrije wil betekent dat velen zich tegen Hem keren.
Als je namelijk neutraal (voor zover mogelijk als mens) naar de bijbel kijkt, dan ís het daadwerkelijk een verzameling onwaarschijnlijke verhalen met pratende dieren en planten. Het staat voor metaforen en parabelen (vooral Jezus had er een handje van om in parabelen te praten) en elk verhaal heeft wel een moralistisch tintje, al dan niet verdekt in een parabel. In die zin is het echt niet totaal anders dan bijvoorbeeld de sprookjes van de gebroeders Grimm (Strohalm, kooltje vuur en boontje

) of van H.C. Andersen. Het is ook niet erg anders dan de mythen en sagen die je bij de Griekse mythologie tegenkomt (overigens vind ik het polytheïsme in die mythen een leuke noot, het is veel leuker om te lezen over vechtende en ruziënde goden die allemaal iets anders willen dan een 'God's wegen zijn ondoorgrondelijk' als verklaring voor de wispelturigheid van het lot).
Polytheïstische mythologie vind ik ook zeer interessant. Ik ben een periode Paganist geweest en toen heb ik me verdiept in vooral de Egyptische mythologie; van de Romeinse en Griekse mythologie had ik al veel de revue zien passeren op het Gymnasium.
Het gelijkstellen van de bijbel (of de koran, of de tenach) aan sprookjesboeken en Griekse mythen moet niet gezien worden als een neerbuigende verwerping van de bijbel, maar als neutrale observatie. Ja, er geloven misschien miljarden mensen in die boeken, maar neutrale observatie is geen populariteitswedstrijd. Het punt is dat het voor mij, als atheïst, allemaal volstrekt gelijkwaardig is. Ik zie de bijbel niet als de ultieme waarheid, noch als een waardevolle religieuze ervaring. Ik zou de bijbel niet als leidraad voor mijn leven gebruiken, maar indien je de juiste passages kiest (dus de minder oorlogszuchtige), kun je het prima zien als vertellingen die normen en waarden overdragen die in de moderne maatschappij niet verouderd zijn. Ideeën als barmhartigheid, eerlijk delen en respect hebben voor je medemens kom je echter ook tegen in diverse sprookjes en vertellingen. Dus ook op dat vlak zou je het best als gelijkwaardig kunnen zien.
Vanuit jouw oogpunt moet ik je helemaal gelijk geven.
Mijn punt hiermee is (al moet ik toegeven dat ik oorspronkelijk een veel beknopter verhaal wilde typen in een iets andere richting) dat de bijbel vanuit de wet en de overheid (beide dienen seculier te zijn) geen inherente meerwaarde mag hebben ten opzichte van vergelijkbare boeken. Het feit dat vele miljoenen (wereldwijd zelfs miljarden) een bepaald boek aanhangen, mag de waarde van dat boek niet beïnvloeden. Dit klinkt misschien heel egoïstisch als atheïst, maar het feit dat zovelen de bijbel als belangrijk zien, maakt het nog niet belangrijk voor mij. En ik vind dat de overheid diezelfde neutraliteit dient te bewaren.
Helemaal mee eens. MAAR ... (jahoor, daar is hij

) ... een politicus moet het land regeren op een manier die strookt met zijn normen en waarden. De normen en waarden van een Christen (of een Jood, een Moslim, of aanhanger welke andere religie dan ook) is onherroepelijk doordrenkt van elementen uit zijn geloof. Het is dus onvermijdelijk dat inspiratie vanuit de Bijbel (Tenach, Koran, Baghavad-Gita, etc.) in de wetgeving terechtkomt. Tenzij je als eis stelt dat een politicus atheïst is, maar dat lijkt me geen acceptabele oplossing.
Wat dat betreft ben ik ook een groot fan van het CDA. Ze zijn Christelijk in naam, maar die Christelijke identiteit laat zich niet zo zeer zien in hun politiek. In tegenstelling tot de kleine Christelijke partijen die ervan doordrenkt zijn...
Ik heb in zoverre ook niet echt iets tegen religieuze opvoeding, al zal ik mijn kinderen (als het zover is

) zeker geen relgieuze opvoeding geven. Ik vind echter dat men bij religieuze opvoeding en religieus onderwijs zeer waakzaam moet zijn, juist om die kinderen een beetje te beschermen. Om weer terug te komen op het oude, bekende verhaal gaat het dan onder andere om evolutietheorie in biologie, platentektoniek en een universum dat miljarden jaren oud is in aardrijkskunde... kortom: de wetenschap moet blijven in de wetenschappelijke vakken. Er is geen ruimte voor intelligent design en jonge-aarde-geneuzel. Ook vind ik dat de kinderen kennis moeten nemen van andere religies en het niet hebben van religie (en dat geldt ook voor openbare scholen). Tot slot is het natuurlijk uit den boze dan er intolerantie jegens homoseksualiteit wordt gepredikt.
Ik kan je dit vertellen: op het moment dat op de school waar mijn dochter heengaat de evolutie, de tektoniek of andere van dat soort zaken in twijfel worden getrokken gaat ze linea recta naar een andere school, evenals in het geval van uitgesproken haat jegens welke bevolkingsgroep dan ook.
Wetenschap is wetenschap, geloof is geloof, die twee bijten elkaar echt niet maar staan parallel opelkaar, ze vullen elkaar aan.
(Waarschuwing, in het volgende stuk is 'je' onpersoonlijk gebruikt.) Het idee hierachter is simpel: als je gelovig bent, is dat 'jouw probleem' (gelovigen zullen het natuurlijk niet als probleem beschouwen

). Je mag je kinderen natuurlijk wel in die geest opvoeden, maar we moeten wel waakzaam zijn voor een aantal zaken. Je hebt als ouders direct in de opvoeding en indirect door schoolkeuze een zeer sterke invloed op het latere leven van je kind. Wanneer je besluit om je kind te laten geloven in zaken als intelligent design en het aanleert om wetenschappelijke theorieën te verwerpen, wanneer je het een intolerantie jegens homoseksualiteit inprent en/of het een haat/intolerantie jegens andersgelovigen en niet-gelovigen aanleert, ben je zeer fout bezig. Als je al één van deze dingen doet, ben je volgens mij het kind al schade aan het toebrengen. In de moderne maatschappij kom je doorgaans niet heel ver, uiteraard zeker niet in de wetenschappelijke sector, als je van huis uit een aversie hebt voor wetenschap. Natuurlijk kan een kind ondanks zijn opvoeding wetenschapper worden, maar het is niet echt behulpzaam om een kind aan te leren zich aan ID vast te klampen.
Overigens denk ik dat het ook voor religieuze ouders het beste is om wetenschap en andere culturen niet buiten te sluiten. Wanneer een kind opgevoed is in een ID-sfeer, op school ID-geïnspireerd les kreeg en dus de evolutietheorie buitensluit, heb je niet echt de beste kansen om een succes te worden. Wanneer het kind dan wel bezig gaat met wetenschap, komen er allemaal zaken van tegenspraak met zijn opvoeding en zijn geloofsbeleving. Dan moet er mogelijk gekozen worden tussen de wetenschap (en een carrière daarin) en het geloof. De kans is dan aanwezig dat het geloof het onderspit delft tegen empirisch, onderbouwd, coherent en logisch bewijs.
Ik streef ernaar om mijn dochter zo tolerant en open mogelijk op te voeden. Nou heeft ze daarin al een oneerlijke voorsprong op vele andere Nederlandse kinderen: ze is geboren in Frankrijk en wordt tweetalig opgevoed, heeft ouders uit totaal verschillende culturen en met verschillende huidskleuren, heeft zowel Christelijke als Islamitische als atheïstische familieleden, is al op jonge leeftijd in aanraking gekomen met derdewereldlanden en met veel verschillende culturen; op die voet wil ik haar opvoeding voortzetten zodat ze een ware wereldburger wordt.
Overigens is de katholieke kerk wel vrij goed met het omarmen van wetenschap, al blijf ik het condoombeleid natuurlijk absurd vinden.
En heel veel Katholieken zijn het roerend met je eens.
Het is alleen een echte hetze als het uit Hetzerath komt, anders is het gewoon sprankelende ophef.