Wat klinkt goed? CD kwaliteit

[franssie]

KeRsTmAnNeKe schreef op donderdag 04 december 2014 @ 18:02:
[...]

<> gewoon omdat het lekker klinkt en ik nu muziek luister, waar het voorheen nummertjes overslaan was bij mp3's.<>

offtopic:
Beetje laat maar voor mij ook dit inderdaad. CD klinkt echt beter als de mastering een beetje ok is, zelfs spotify klinkt beter vind ik. Maar de rust van een plaat opzetten en er dan niet in kunnen zappen is onbetaalbaar. Met MP3 en spotify werd het hier in huis steeds meer plaatjes draaien i.p.v. muziek luisteren en de LP's (ik heb sinds een week of twee een platenspeler) onthaasten ons. Binnenkort eens mijn CD's opgraven uit de kelder en dan zonder afstandsbediening luisteren. Ik heb geen baard

[Sissors]

_ferry_ schreef op vrijdag 12 december 2014 @ 20:32:
Ik zat van de week wat albums in de dynamic range database op te zoeken. Maar ik verbaas mij bijna over de scores. Eigenlijk mag je zowat blij zijn als het album een 8 of hoger haalt, want meer dan dat kwam eigenlijk niet voor bij de albums die ik op zocht. Terwijl er albums bij zaten die naar mijn mening best goed gemasterd zijn, zoals Sting. En bijv. Californication haalt een 4, terwijl het mijn inziens niet meer dan een 2 waard is

Zie dat er albums zijn die 24 scoren. Misschien moet ik er eens wat van luisteren... Al vermoed ik dat veel van die muziek een bepaald genre is, en daardoor hoog scoort.
Geloof niet dat ik een album heb wat 14 scoort ofzo

Maar je moet ook wel het doel in zicht houden: Een hele lage DR is een teken van slechte mastering, maar een hoge DR moet geen doel op zichzelf worden. Als je helemaal geen nabewerking doet heb je denk ik een hele hoge DR, en dat is ook weer niet het doel.

[Touchdomex]

Ik wil eigenlijk nog eens een album met een van de allerlaagste score die er ongeveer te halen is

http://dr.loudness-war.info/album/view/11023

[KeRsTmAnNeKe]

franssie schreef op vrijdag 12 december 2014 @ 21:05:
[...]

offtopic:
Beetje laat maar voor mij ook dit inderdaad. CD klinkt echt beter als de mastering een beetje ok is, zelfs spotify klinkt beter vind ik. Maar de rust van een plaat opzetten en er dan niet in kunnen zappen is onbetaalbaar. Met MP3 en spotify werd het hier in huis steeds meer plaatjes draaien i.p.v. muziek luisteren en de LP's (ik heb sinds een week of twee een platenspeler) onthaasten ons. Binnenkort eens mijn CD's opgraven uit de kelder en dan zonder afstandsbediening luisteren. Ik heb geen baard

Je moet goed je best doen om beter klinkende cd's te vinden... moet je vinyl setup wel in orde zijn, kost meer moeite om vinyl goed te laten klinken dan een cd.

[_ferry_]

Touchdomex schreef op vrijdag 12 december 2014 @ 22:40:
Ik wil eigenlijk nog eens een album met een van de allerlaagste score die er ongeveer te halen is

http://dr.loudness-war.info/album/view/11023

Hehe, daarbij zijn RHCP, Metallica, en de rest maar een stelletje amateurs. Ben inderdaad wel benieuwd hoe dat klinkt, pure marteling waarschijnlijk.

[Touchdomex]

_ferry_ schreef op zaterdag 13 december 2014 @ 09:00:
[...]

Hehe, daarbij zijn RHCP, Metallica, en de rest maar een stelletje amateurs. Ben inderdaad wel benieuwd hoe dat klinkt, pure marteling waarschijnlijk.

Die compressie maakt niet veel uit. Zal in mijn oren vergelijkbaar klinken met RHCP maar dat is vooral omdat ik RHCP niet kan uitstaan

The entire album was produced over the instant messaging client ICQ.[2]

Dit back in 2000 schat ik zo. Ga maar na wat de kwaliteit is

[JAHRASTAFARI]

Laten we eens focussen op goede opnames, die wél lekker klinken. Een beetje positiever dan alleen maar kijken wat niet goed is.

Wie heeft tips?

[bartvl]

Praktisch alle opnames uit de Decca Ultimate serie? Enkel klassiek, maar wel geweldige opnames én uitvoeringen.

In de praktijk is het namelijk makkelijker te genieten van een goede uitvoering die slecht opgenomen is dan van een slechte uitvoering die goed opgenomen is.

[Anoniem: 31491]

JAHRASTAFARI schreef op zaterdag 13 december 2014 @ 13:29:
Laten we eens focussen op goede opnames, die wél lekker klinken. Een beetje positiever dan alleen maar kijken wat niet goed is.

Wie heeft tips?

Er is zoveel. Maar de twee blues albums die ik de laatste tijd veel luister zijn de volgende.

Doug MacLeod - There's a Time
Muddy Waters - Folk Singer

Gegarandeerd kippenvel.

[Sixbladeknife]

Kort maar krachtige bijdrage:

Richard Bona - Bonafield uit 2013

Daar test ik mijn setup vaak mee. Trommeltjes, klikjes en scherpe geluidjes die een tof geluidsbeeld neerzetten. Mooie achtergrondmuziek ook.

[Katsunami]

Sissors schreef op vrijdag 12 december 2014 @ 22:10:
Maar je moet ook wel het doel in zicht houden: Een hele lage DR is een teken van slechte mastering, maar een hoge DR moet geen doel op zichzelf worden. Als je helemaal geen nabewerking doet heb je denk ik een hele hoge DR, en dat is ook weer niet het doel.

Er zijn ook muziekstukken die een hele lage dynamic range hebben, maar die toch niet vervelend zijn om te luisteren. Wat er dan vaak aan de hand is, is dat het muziekstuk (of zelfs de hele CD) gewoon wegkabbelt, zonder veel zachter of harder te worden. Ideaal als achtergrondmuziek. Wanneer een dergelijk muziekstuk of CD echter heel hard wordt gedraaid, dan is dat ontzettend vervelend.

Er zijn ook muziekstukken die een vrij hoge DR hebben, maar die om de een of andere reden zeer vervelend zijn om heen te luisteren.

Om wat voorbeelden te kunnen vinden, heb ik de DR-plugin in Foobar geïnstalleerd en eens losgelaten op mijn FLAC-collectie, die komt van CD's gekocht tussen 1991 en nu. De hoogste DR die ik tot nu toe heb zien langskomen voor een enkele track is 18, en de laagste is 5.

Als de run van de DR-plugin klaar is, zal ik wat voorbeelden posten, samen met Audacity screenshots. Ik zal dan ook eens naar de dB-waarden van de albums kijken; ik speel alles per album af, met Album Replay Gain, dus ik merk het niet echt als de ene originele CD veel harder is dan de andere.

[ Voor 18% gewijzigd door Katsunami op 14-12-2014 19:48 ]

[SmauG]

JAHRASTAFARI schreef op zaterdag 13 december 2014 @ 13:29:
Laten we eens focussen op goede opnames, die wél lekker klinken. Een beetje positiever dan alleen maar kijken wat niet goed is.

Wie heeft tips?

Je hebt gelijk!

Gentleman - MTV Unlugged (van afgelopen November)
Klinkt fantastisch en is nog eens supergoede muziek ook, een absolute aanrader voor de liefhebber van Bigband/Reggae/Ska.

[Katsunami]

Nou... niet echt actief (meer), dit topic. Ik heb de DR-meter op alle albums uitgevoerd, maar ik vraag me af of iemand geïnteresseerd is in de resultaten

_ferry_ schreef op vrijdag 12 december 2014 @ 20:32:
Ik zat van de week wat albums in de dynamic range database op te zoeken. Maar ik verbaas mij bijna over de scores. Eigenlijk mag je zowat blij zijn als het album een 8 of hoger haalt, want meer dan dat kwam eigenlijk niet voor bij de albums die ik op zocht. Terwijl er albums bij zaten die naar mijn mening best goed gemasterd zijn, zoals Sting. En bijv. Californication haalt een 4, terwijl het mijn inziens niet meer dan een 2 waard is

Zie dat er albums zijn die 24 scoren. Misschien moet ik er eens wat van luisteren... Al vermoed ik dat veel van die muziek een bepaald genre is, en daardoor hoog scoort.
Geloof niet dat ik een album heb wat 14 scoort ofzo

Ik weet niet wat jij voor muziek luistert, maar ik heb een beetje moeite met het vinden van CD's onder de 8, in mijn FLAC-collectie... Meer dan de helft (57%) zit op 11 of hoger (11 is de eerste 'groene' weergave in de DR database), bijna 3/4de (71%) zit op 10 en hoger, en 93% van mijn muziek zit op 8 of hoger, en komt dus niet in het 'bad' gebied. De albums die daar wel in zitten, zijn vaak harde rock-albums, of albums met veel rock-invloeden.

Een overzicht, 787 albums totaal.

code:

2 >= 18     0.25%
4 >= 17     0.51%
9 >= 16     1.14%
23 >= 15    2.9%
75 >= 14    9.5%
198 >= 13   25.1%
325 >= 12   41.3%
449 >= 11   57.1%
559 >= 10   71,0%
658 >= 9    83,6%
737 >= 8    93,6%
52 <= 7     6.6%

Het is een beetje vervormd, want een album met 2 CD's of meer CD's komt meerdere keren in de lijst voor, terwijl het maar 1x wordt geteld in het totaal. De lijst voldoet echter prima als ruwe schatting. Misschien kan ik een manier vinden om in Foobar per CD te tellen in plaats van per album. Morgen maak ik eens een lijst per muziekstuk. Vanaf 14, de waarde die in de DR-database als "goed" wordt aangegeven, wordt het heel lastig. Nog geen 10% van mijn albums een een waarde van 14, 15 en 16 echt al heel erg goed, en alles hoger dan dat zijn uitzonderingen. (En dan luister ik ook nog eens veel New Age, Klassiek, Jazz, Soul, Swing, etc... muziek die vaak niet hard gecomprimeerd wordt omdat het toch niet mainstream is.)

Het muziekstuk met de hoogste DR dat ik heb is "Father and Son", op het album "Cal", van Mark Knopfler, met DR22. Echter, sommige van mijn favorieten hebben een DR van 5 of 6, maar dat zijn geen loeiharde muziekstukken of albums; ze hebben gewoon geen grote volume-uitslag. Een lage DR maakt een stuk of album niet automatisch slecht.

[ Voor 114% gewijzigd door Katsunami op 17-12-2014 00:43 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 16 december 2014 @ 20:23:
Nou... niet echt actief (meer), dit topic. Ik heb de DR-meter op alle albums uitgevoerd, maar ik vraag me af of iemand geïnteresseerd is in de resultaten


[...]


Ik weet niet wat jij voor muziek luistert, maar ik heb een beetje moeite met het vinden van CD's onder de 8, in mijn FLAC-collectie... Meer dan de helft (57%) zit op 11 of hoger (11 is de eerste 'groene' weergave in de DR database), bijna 3/4de (71%) zit op 10 en hoger, en 93% van mijn muziek zit op 8 of hoger, en komt dus niet in het 'bad' gebied. De albums die daar wel in zitten, zijn vaak harde rock-albums, of albums met veel rock-invloeden.

Zou je is willen kijken in jouw collectie welke jaartallen de albums hebben met een hoge DR?
Mijn vermoeden is dat dit zal liggen tussen 1980-1990

Om nog even terug te komen op andere goede albums kijk is naar Dave Brubeck Quartet "Time Out"
Het album dateert origineel uit 1959!!! , maar als je het nummer "Take 5" gaat luisteren ga je dat zeker niet zeggen voor zo'n authentieke opname.
Het album heeft een gemiddelde van DR13 het genre ligt in de jazz sfeer niet specifiek mijn stijl maar desondanks vind ik het album heel prettig om te horen.
Dit wordt anders met Norah Jones het debuut album "Come Away With Me" is ok maar Feels Like Home en The Fall is al behoorlijk drukkend en verveeld snel, ongeacht hoe goed de muzikale kwaliteiten zijn die er worden gespeeld.
Er word hier geroepen beter een goed muziek stuk slecht opgenomen dan een slecht muziek stuk goed opgenomen, maar ik denk dat het omgedraaid is.
Er wordt genoeg geroepen dat de DR waarde niet belangrijk maar ik persoonlijk vind het tegendeel waar.
Als de master goed is en de dynamiek in verhouding is kun je bij een dergelijke opname heel goed horen of de betreffende artiest het met gevoel gespeeld heeft, of dat ie het van een blad afgelezen heeft en simpelweg bevelen heeft opgevolgt.
Immers als "De Nachtwacht" van Rembrandt in het rijksmuseum wordt getoond als een fletse zwart wit kopie is er toch ook geen reuk of smaak meer aan?
En daar zit hem nou net de kneep details!!!!

Tweety

[_ferry_]

Katsunami schreef op dinsdag 16 december 2014 @ 20:23:
Nou... niet echt actief (meer), dit topic. Ik heb de DR-meter op alle albums uitgevoerd, maar ik vraag me af of iemand geïnteresseerd is in de resultaten


[...]


Ik weet niet wat jij voor muziek luistert, maar ik heb een beetje moeite met het vinden van CD's onder de 8, in mijn FLAC-collectie... Meer dan de helft (57%) zit op 11 of hoger (11 is de eerste 'groene' weergave in de DR database), bijna 3/4de (71%) zit op 10 en hoger, en 93% van mijn muziek zit op 8 of hoger, en komt dus niet in het 'bad' gebied. De albums die daar wel in zitten, zijn vaak harde rock-albums, of albums met veel rock-invloeden.

Een overzicht, 787 albums totaal.

code:

2 >= 18     0.25%
4 >= 17     0.51%
9 >= 16     1.14%
23 >= 15    2.9%
75 >= 14    9.5%
198 >= 13   25.1%
325 >= 12   41.3%
449 >= 11   57.1%
559 >= 10   71,0%
658 >= 9    83,6%
737 >= 8    93,6%
52 <= 7     6.6%

Het is een beetje vervormd, want een album met 2 CD's of meer CD's komt meerdere keren in de lijst voor, terwijl het maar 1x wordt geteld in het totaal. De lijst voldoet echter prima als ruwe schatting. Misschien kan ik een manier vinden om in Foobar per CD te tellen in plaats van per album. Morgen maak ik eens een lijst per muziekstuk. Vanaf 14, de waarde die in de DR-database als "goed" wordt aangegeven, wordt het heel lastig. Nog geen 10% van mijn albums een een waarde van 14, 15 en 16 echt al heel erg goed, en alles hoger dan dat zijn uitzonderingen. (En dan luister ik ook nog eens veel New Age, Klassiek, Jazz, Soul, Swing, etc... muziek die vaak niet hard gecomprimeerd wordt omdat het toch niet mainstream is.)

Het muziekstuk met de hoogste DR dat ik heb is "Father and Son", op het album "Cal", van Mark Knopfler, met DR22. Echter, sommige van mijn favorieten hebben een DR van 5 of 6, maar dat zijn geen loeiharde muziekstukken of albums; ze hebben gewoon geen grote volume-uitslag. Een lage DR maakt een stuk of album niet automatisch slecht.

Wat CD's waarvan ik wat DR waardes van heb bekeken; Live, Sting, Dire straits, the XX, Racoon, Muse, Snow Patrol, Caro emerald etc. Min of meer de recente popmuziek dus.
Van het weekend luisterde ik naar Live - Birds of Pray, scoort iets van een 6. En in de muziek hoor je bijvoorbeeld dat de hihat clipt danwel niet meer gedetaillieerd overkomt. Is dan ook niet mijn meest favoriete CD van mijn favoriete band. Er zijn ook andere albums die ook een 6 scoren, maar waarin je in elk geval geen clipping hebt. The XX scoort ook niet hoog, maar de stemmen zijn heerlijk helder, zit veel stil in, geen clipping gehoord, maar ook heerlijke lange doorspelende bass waar m'n subwoofer van begint te feesten Waarschijnlijk gaat daarvan de DR nogal omlaag, terwijl het aan de klank geen afbreuk doet. Zie ook dat de score van het album daardoor per track flink wisselt.

[ Voor 3% gewijzigd door _ferry_ op 31-12-2014 08:46 ]

[Katsunami]

tweety61 schreef op woensdag 31 december 2014 @ 02:37:
Zou je is willen kijken in jouw collectie welke jaartallen de albums hebben met een hoge DR?
Mijn vermoeden is dat dit zal liggen tussen 1980-1990

Wat mijn collectie betreft: Ik heb niet veel van weinig artiesten Ik heb geen super brede collectie, maar van de artiesten die ik wel heb, zal ik wel (bijna) alles hebben. Ik kan dus wel wat bereiken geven van een aantal:

1. 2002 (1992-2011), DR10-12, behalve The Emerald Way (2006, DR9) en Diyamanti (2011, DR9)
Hoogste DR: Dreaming Cloud, DR15, album A Word in the Wind, 2009
Laagste DR: Remember Now, DR7, album The Emerald Way, 2006

2. Blackmore's Night (1997-2013), DR7-11.
Hoogste DR: Minstrel Hall, DR19, album Past Times with Good Company, 2002
Laagste DR: All the Fun of the Fayre, DR5, album A Knight in York, 2012

3. Booker T and the MG's (1962-2006), DR11-15
Hoogste DR: Sentimental Journey, DR19, album And Now!, 1966
Laagste DR: Green Onions Live, DR7, album Stax Profiles, 2006

4. Clannad (1973-2013), DR7-14
DR11-14 vanaf 1973 t/m 1995, behalve Macalla (DR9, 1985), en Sirius (DR8, 1987)
DR7-9 vanaf 1996
Hoogste DR: Mheall Sí Lena Glórthaí Mé, DR17, album Fuaim, 1982
Laagste DR: In a lifetime, DR5, album Live in Concert, 2005

5. Dave Brubeck (1954-2009), DR13-15
Hoogste DR: It's a Raggy Waltz, DR18, album The Very Best Of, 2000
Laagste DR: The Song is You, DR11, album Jazz Goes to College, 1954

6. Medwyn Goodall (1986-2012), DR10-21 (met de meeste albums DR12-16)
Album Natural Balance - Call of the Dolphin, 2001: DR21
Hoogste DR: Below the Waves, DR21, album Call of the Dolphin, 2001
Laagste DR: Sacred Ground, DR8, album Medicine Woman II, 1998

7. Classical Masterworks (2006, 40CD box), DR12-17
Hoogste DR: Piano Sonata No. 8, Beethoven, CD5, DR20, album is DR15.
Laagste DR: Swan Lake, Op20-III, Tchaikovsky, CD37, DR8, album is DR13

8. Jimmy Smith (1956-2001), DR9-15 (met de meesten tussen DR11 en 14)
Straight Life (1961), DR9
Dot Com Blues (2001), DR9
Hoogste DR: Penthouse Serenade, DR16, album Plays Pretty Just for You, 1957
Laagste DR: Minor Fare (alternate take), DR6, album Straight Life, 1961

Ik hoop dat dit een beetje een idee geeft.

Er wordt genoeg geroepen dat de DR waarde niet belangrijk maar ik persoonlijk vind het tegendeel waar.
Als de master goed is en de dynamiek in verhouding is kun je bij een dergelijke opname heel goed horen of de betreffende artiest het met gevoel gespeeld heeft, of dat ie het van een blad afgelezen heeft en simpelweg bevelen heeft opgevolgt.

Ik heb een paar conclusies kunnen trekken uit de DR-meter, en ik moet zeggen dat het niet altijd even logisch is wat er terug wordt gegeven.

- Er wordt VEEL gewicht gelegd op het volume van het album. Een zachter gemasterd album krijgt een veel hogere DR, zelfs als de muziekstukken duidelijk niet meer DR hebben. Ik heb een aantal stukken ertussen die gemasterd zijn op een volume van ~67 dB, en die krijgen een DR van >=20, terwijl ik kan HOREN dat er niet zoveel volumeverschil in het stuk zit. Tevens heb ik een paar stukken gemasterd rond de 95 dB, met flinke pieken en dalen in het volume (en zonder clipping), en toch is de DR slechts 7. Deze plugin legt héél veel gewicht op een zacht gemasterd album; zoveel dat het in mijn ogen niet altijd realistisch meer is.
- Een constant "tapijt" (opvulling), zoals strijkers, of een orgel (Hammond) dat accoorden onder de muziek legt verlaagt de DR heel erg.
- Een stevige baslijn verlaagt de DR.
- Galm (vaak bij live-CD's) verlaagt de DR
- Te veel instrumenten (New Age, Soundscape) verlaagt de DR.
- Te weinig instrumenten zorgen voor een lage DR (Fluit, Irish whistle, zang met minimale begeleiding.)

Met andere woorden: muziekstukken moeten aan ZEER specifieke eisen voldoen om een hoge DR te halen, en de belangrijkste wegingsfactor is met afstand dat ze zacht opgenomen moeten zijn. Dat is natuurlijk onzin: het is prima mogelijk een muziekstuk te masteren op 70 dB met een DR van 5 dB, maar het is ook mogelijk een muziekstuk te masteren op 92 dB met een DR van 12 dB.

Een muziekstuk met een hele hoge DR (DR17 en hoger) is bijna altijd:
- Zeer zacht opgenomen
- Heeft weinig tapijt / opvulling
- Heeft weinig bas
- Heeft een weinig tot gemiddeld aantal instrumenten.

Ik zal morgen een paar shots van Audacity posten, die aantonen dat de DR-meter niet blind vertrouwd dient te worden. Ik zou NIET zomaar alle albums met een DR lager dan 11 weggooien, want dan kun je jezelf ontdoen van goede muziek.

[bartvl]

Eh... Zijn die dingen dan ook niet juist hetgeen wat ervoor zorgt dát er een aardig dynamisch bereik in die opnames zit?
Het zijn dan ook heel vaak van die live gitaar/zang opnames die bij van die 'referentie cd's' voorbij komen, doordat deze (inherent) een relatief grote dynamiek bezitten.
Ik zou dit dan ook niet zien als een tekortkoming van de DR plugin, je moet alleen 'verstandig' omgaan met de resultaten ervan, geen appels met peren vergelijken dus. Enkel DR zegt niets over de (opname)kwaliteit van een album.

[tweety61]

Voor Katsunami,
Bedankt voor het geven van wat waardes, wat jou mening betreft het gewicht op het volume van een album met het meten van DR, ik heb een aardige collectie van Heart liggen (wel de originele eerste uitgaves en geen remasters) en alle albums op Desire Walks on en Jupiters Darling na, staat de Dr allemaal op 12 of hoger.
En ik kan nou niet zeggen dat dat een bandje is met een paar instrumenten en dat het zacht opgenomen is
Joan Osborn met Breakfast In Bed scoort een respectabele DR11 maar heeft desondanks aardig wat clipping in de nummers zitten.
Zoals ook Bart zegt DR alleen is niet heiligmakend, maar als het album gemiddelde lager of gelijk is aan 8 dan is er in de regel flink mee geknoeid, en maakt het niet uit welke muzieksoort deze waarde haalt.
Een van de mooiste voorbeelden vind ik toch wel de uitgaves van Abba over de jaren heen.
De DR meter laat hier als geen ander zien hoe het verloop is door de jaren heen.
De eerste uitgave van de Visitors met een gemiddelde van DR15 (1980) tot aan een compleet verklote versie DR8.
En om de verschillen tussen zoals het hoort en zoals het niet hoort hierbij goed te horen moet je het nummer "Soldiers" maar is draaien.
Het verschil tussen versie 1 en de remaster is het slaan op een drumstel versus een krant.
Men doel is dan ook om in dergelijke gevallen de originele eerste uitgaves te bemachtigen en niet een of ander vergalde remaster.
De enigste "remasters" die een kans hebben zijn van MFSL

[ Voor 6% gewijzigd door tweety61 op 02-01-2015 15:31 ]

[Katsunami]

tweety61 schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 15:26:
Zoals ook Bart zegt DR alleen is niet heiligmakend, maar als het album gemiddelde lager of gelijk is aan 8 dan is er in de regel flink mee geknoeid, en maakt het niet uit welke muzieksoort deze waarde haalt.

Ik weet dat niet zo zeker. Ik heb bijvoorbeeld een aantal albums van Eleanor McEvoy.

Volgens Wikipedia wordt haar album Yola (2001) als een standaard binnen de muziekindustrie gezien, zijnde ZO goed gemastered dat zelfs grote fabrikanten er hun speakers mee testen. Waarom? Het is een prima album, maar voor de DR13 waarde hoef je het niet te doen. Ik heb albums die 14, 15, en hoger halen, en die volgens mij net zo goed zouden zijn als Yola, om te testen.

Een paar andere McEvoy voorbeelden:
- Don't blame the tune, op "If you leave (2013)", DR11
- Don't blame the tune, op "Stuff (2014)", DR9

Het enige verschil tussen deze twee versies is dat in de 2014 versie de stem van McEvoy is gemastered om de 0 dB te halen, terwijl de rest van het stuk precies hetzelfde is. In de 2013 versie komt haar stem tot rond de -3dB.

Deze kleine wijzing laat de DR met 2 punten droppen. Het verschil tussen de twee versies, als je ze aandachtig luistert, is (uiteraard) dat, indien je de zang op hetzelfde volume zet, de begeleiding op de 2013 versie beter hoorbaar is. McEvoy heeft sowieso vaak meesterlijke accoordbegeleiding op de Hammond erin zitten, zeker bij de nieuwere albums, dus ik vind dat bij de 2013 versie een voordeel, aangezien de Hammond het instrument is dat ik zelf bespeel.

Dan hebben we het album "I'd rather go blonde". Zover ik kan zien, heeft men daar simpelweg bij de meeste muziekstukken gezorgd dat het hardste punt uit het stuk 0 dB aantikt, maar niet effectief de stukken "platgedrukt". De DR van het album is 7, maar ik hoor op een normaal volume echt niets vreemds in vergelijking tot het "heilige" album Yola. Dat laat mij denken dat de DR-meter er heel zwaar aan tilt als het album harder wordt gemastered, maar volgens mij is een DR -24 tot -12 precies hetzelfde als een DR van -12 tot 0... volgens mij zou dat beiden DR12 moeten zijn, maar ik kan ernaast zitten. Echt, "I'd rather go blonde" met zijn DR van 7 is niet vervelend om heen te luisteren. (Behalve bij het stuk "I'd rather go blonde" zelf, want daar zijn ze et 100 dB volume over the top gegaan: dat stuk clipt op verschillende punten, maar dan nog klinkt het niet ontiegelijk platgeslagen.) Dit album wordt overigens door veel bronnen aangemerkt als "prachtig", "een meesterwerk", en "wat we van McEvoy gewend zijn, en beter". En dat met een DR van 7...

Een van de mooiste voorbeelden vind ik toch wel de uitgaves van Abba over de jaren heen.
De DR meter laat hier als geen ander zien hoe het verloop is door de jaren heen.
De eerste uitgave van de Visitors met een gemiddelde van DR15 (1980) tot aan een compleet verklote versie DR8.

ABBA klopt wel; het is de enige popmuziek die ik heb, en alle albums hebben een DR van 7-9. Waterloo op het album Waterloo is ECHT heel overdreven hard gemasterd.

De enigste "remasters" die een kans hebben zijn van MFSL

Dat is niet helemaal waar. Ik heb verscheidene remasters van Dave Brubeck, Booker T. and the MG's, Jimmy Smith, en nog een aantal anderen, en die hebben allemaal een DR van 12, vaak oplopend tot 16. Bijvoorbeeld, "The Real Dave Brubeck (2012)", 3 CD's met een DR van 13, 12 en 13, met het stuk "Unsquare Dance" op DR16.

Deze CD's zijn gemastered op bijna exact 89 dB (ReplayGain zegt Album Gain -0.61 dB), en toch zit er een stuk tussen van DR10 ("Walkin' Line"), gemastered op 92 dB. Het is simpelweg een stuk met een lage DR. (Een experimenteel pianostuk, wat niet echt tot mijn favorieten behoort....)

Ik heb 7 versies van Take Five, rangerend van DR15 (The Real Dave Brubeck, 2012) tot DR11 (Live at Carnegie Hall, 1963), en al deze versies zijn origineel gemastered op of onder de 89dB. Het is zeer zeker niet uit te sluiten dat de live opname uit 1963 simpelweg een lagere DR heeft dan de opname die is gebruikt voor "The Real Dave Brubeck" uit 2012.

Als de DR ingekrompen wordt door stukken artificieel harder te maken, dan kun je dus DR ook oprekken door stukken kunstmatig zachter te maken, en dat zou zeer zeker ook niet goed zijn.

Ik blijf erbij, een lage(re) DR voor een stuk, of zelfs een album, staat niet automatisch voor brak gemasterde rotzooi; soms -is- de betreffende muziek gewoon zo, direct vanaf de opname.

Een voorbeeld: een stuk op een Irish Whistle. Omdat die fluitjes op de laagste noot bijna onhoorbaar zacht zijn, maar op de hoogste noot oorsplijtend hard, waarbij je zelf het volume niet kunt variëren (het octaaf waarin je speelt hangt af van de kracht waarmee je blaast), worden deze vaak opgenomen met "attenuation": de zachtere noten worden zo harder, en de hardere noten worden zachter. De DR wordt dus -bewust- kleiner gemaakt, om te zorgen dat je oren niet ontploffen als iemand een paar noten in het derde octaaf van de fluit speelt. (Naast de Hammond kan ik ook Irish Whistle spelen, en ik kan je uit ervaring vertellen dat ik weiger om in het derde octaaf te spelen )

Een stuk als voorbeeld is "Down by the Sally Gardens", door Joanie Madden, op "Celtic Twilight Volume 5 (1999)", met een DR van 7. Er is echt niks mis met dat stuk. Hetzelfde stuk door Clannad, op "Live in Concert (1979)" heeft DR16, maar daar gebruikt men dan ook een fluit (flute, niet whistle), en het stuk is gezongen.

[ Voor 19% gewijzigd door Katsunami op 02-01-2015 17:46 ]

[JAHRASTAFARI]

Katsunami schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 17:29:
[...]


Ik weet dat niet zo zeker. Ik heb bijvoorbeeld een aantal albums van Eleanor McEvoy.

Volgens Wikipedia wordt haar album Yola (2001) als een standaard binnen de muziekindustrie gezien, zijnde ZO goed gemastered dat zelfs grote fabrikanten er hun speakers mee testen. Waarom? Het is een prima album, maar voor de DR13 waarde hoef je het niet te doen. Ik heb albums die 14, 15, en hoger halen, en die volgens mij net zo goed zouden zijn als Yola, om te testen.

Heb je ook al eens vergeleken met de sacd / high res flac versie? Vind het nummer "the rain falls" altijd heerlijk.

[Katsunami]

JAHRASTAFARI schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 21:46:
Heb je ook al eens vergeleken met de sacd / high res flac versie? Vind het nummer "the rain falls" altijd heerlijk.

Nee, ik heb geen SACD, en rip gewoon naar 44.1 / 16-bit FLAC. Als ik de technische mogelijkheden van SACD, DVD-A en high-res FLAC vergelijk met die van gewone CD's, dan denk ik dat het overkill is voor mensen met normale apparatuur en normale oren. Zelf heb ik bovengemiddelde apparatuur en (flink) bovengemiddelde oren, maar ik ben ervan overtuigd dat ik niet in staat ga zijn het verschil tussen een normale FLAC en een high-res FLAC te horen.

Kort gezegd ga ik er verder dan ook niet op in

Oh ja, en deze:

http://people.xiph.org/~xiphmont/demo/neil-young.html
http://xiph.org/video/vid2.shtml

Blijkbaar gelooft Xiph.org zelf ook niet in het nut van high-res FLAC

[ Voor 11% gewijzigd door Katsunami op 02-01-2015 22:29 ]

[tweety61]

Voor Katsunami:
Heb je lijst even gelezen, en grotendeels kan ik mij daar wel in vinden, wat bij mij echt opvalt als ik thuis muziek draai is dat op het moment er zo'n hele lage dr waarde voorbij komt (8 of lager) het meteen gedaan is met ruimtelijkheid en lucht, tevens is het dan zo dat het bij de zang het lijkt alsof de zanger of zangeres met geweld tegen het raam is geduwd en dan moet proberen te zingen.
Oh, begrijp me niet verkeerd er zijn goede opnames met waardes van dr8 of 9 maar deze worden dan meestal gehaald door het specifieke stuk wat wordt gespeeld.
Over ruimte gesproken de kamer waar de installatie staat is 3,5 x 5 mtr (aanbouw)
Echter als ik katie Melua met if you were a sailboat draai staan de lager viool partijen (rechts) op de aanbouw te spelen, en bevinden de hoger viool partijen (links) zich in de klok welke 4mtr verwijdert is van de installatie.
Op het zelfde album "Dirty Dice" zit de trompettist als het ware op de rechter schouder van Katie.
Anders gezegd alle opnames met respectable Dr hebben bij mij echt een 3 dimensionaal ervaring en dat uit 2 speakers.Daar komt bij dat elk instrument persoon of wat dan ook in een dergelijk geval ik tot op de centimeter nauwkeurig kan lokalizeren, zelfs een keiharde gitaarsolo met een triangeltje rechts boven blijft staan als een huis.
Dat er in de muziekwereld compressie moet worden toegepast is duidelijk, maar je kunt ook te ver gaan
en dat is helaas in deze tijd meer regel dan uitzondering. van de opames die ik bezit tot aan ongeveer 1990 is er niet een die een dr waarde scoort lager dan 8 en daarbij tel ik ook mijn muziek cassettes van over de 30 jaar oud met opnames van de radio destijds.
Tegenwoordig gaat je dat niet meer lukken, uitgezonderd de minder bekende platen maatschappijen.
Maar de grote jongens als Sony,EMI,BMG nou vergeet het maar

[begintmeta]

Ik heb net even snel mijn collectie door de python-implementatie van het dr-arlgoritme laten scannen, en zo op het eerste gezicht lijkt het er wel op dat een hoop recentere albums (ook niet-klassiek etc) ook nog wel DR-waardes van boven de 12 scoren. Ik zal eens kijken of ik de tijd vind wat metadata aan de gevonden DR-waardes te koppelen.

[Anoniem: 272158]

Katsunami schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 22:08:
[...]


Nee, ik heb geen SACD, en rip gewoon naar 44.1 / 16-bit FLAC. Als ik de technische mogelijkheden van SACD, DVD-A en high-res FLAC vergelijk met die van gewone CD's, dan denk ik dat het overkill is voor mensen met normale apparatuur en normale oren. Zelf heb ik bovengemiddelde apparatuur en (flink) bovengemiddelde oren, maar ik ben ervan overtuigd dat ik niet in staat ga zijn het verschil tussen een normale FLAC en een high-res FLAC te horen.

Lol.
Probeer het eens, mischien gaat er een wereld voor je open.
P.s. nooit geen replaygain gebruiken.

[Katsunami]

Anoniem: 272158 schreef op zaterdag 03 januari 2015 @ 11:02:
Lol.
Probeer het eens, mischien gaat er een wereld voor je open.
P.s. nooit geen replaygain gebruiken.

Oh, leuk. Een one-liner. Ik heb hetgene dat ik vermoed gestaafd met twee artikels van Xiph.org, de organisatie die onder andere FLAC beheert. Daarin wordt het nut van high-res audio bekeken en afgedaan als nutteloos; in elk geval voor het afspelen. (Bewerken is een ander verhaal: meer is daar wél beter.)

Ten eerste: lees de twee artikels, en kijk de video die erbij hoort, die ik heb gelinkt. Het artikel heet "24/192 Music Downloads are Very Silly Indeed", en er wordt in gezegd:

Better masters

The BAS test I linked earlier mentions as an aside that the SACD version of a recording can sound substantially better than the CD release. It's not because of increased sample rate or depth but because the SACD used a higher-quality master. When bounced to a CD-R, the SACD version still sounds as good as the original SACD and better than the CD release because the original audio used to make the SACD was better. Good production and mastering obviously contribute to the final quality of the music.

SACD, DVD-A, Blu-Ray sound, 24 bit / 192 KHz FLAC om muziek af te spelen is allemaal onnodig. Als deze grotere formaten beter klinken, dan komt dit door beter bronmateriaal en/of betere masteringtechnieken, niet doordat er meer bits of samples beschikbaar zijn. De CD kan al ruim alles bevatten wat het menselijk gehoor kan horen, en een hogere samplerate en bitrate maakt daarom het geluid niet beter.

Een CD is gesampled op 44.1 kHz (wat dus zorgt voor een weergave van een frequentie van maximaal 22.05 kHz, ruim 2.000 Hz boven het maximum van de beste menselijke oren), en er past 96 dB aan dynamisch bereik in. (Met wat truukjes kan dat nog verhoogd worden tot zo'n 120 dB.) Nou, een CD die 20+ dB haalt is al een hele grote uitzondering. STEL dat je een muziekstuk zou hebben dat daadwerkelijk 96 dB aan bereik heeft, van 1 tot 96 dB. Een normale woonkamer in rust heeft een omgevingsruis van 35 dB ofzo. Om een geluid van 1 dB ofzo te laten horen boven die ruis, moet een versterker dus minstens 36 db uitvoeren. Dan kun je het zachtste geluid op de CD *net* horen. Het hardste geluid van 96 dB, wordt dan op 131 dB afgespeeld. Dat is hard genoeg om per direct gruwelijke hoorschade op te lopen.

En dan heb ik het alleen maar over een CD.

Simpel gezegd, als men CD's goed zou masteren, gebruik makend van kwalitatief hoogwaardig bronmateriaal, dan zou SACD, DVD-A, Blu-Ray sound en high-res FLAC compleet nutteloos zijn. Wat heb je immers aan een audio-medium dat 96 kHz kan weergeven op 144+ dB? (Dat kan met een 192 kHz/24bit bron.) Ten eerste kun je alles boven de 20 kHz toch niet horen, en bij geluiden zo rond de ~140-145 dB kapt je gehoor er mogelijk mee. Voor altijd.

De enige reden dat SACD, high-res audio en consorten er zijn, is dat voor deze dus beter bronmateriaal en betere masteringtechnieken gebruikt worden. Het beste is gewoon om brakke CD's te vermijden. Ik ga niet extra veel geld uitgeven om de kwaliteit op SACD etc te krijgen, die ik met CD al had kunnen en moeten hebben.

Ten tweede: waarom zou ik geen replaygain gebruiken? Ik gebruik Album Gain, die het hele album verlaagt of verhoogt, zodat het gemiddelde van het hele album rond de standaard van 89 dB uitkomt. Ik ga niet voor elk album aan mijn volumeknop zwengelen. Die staat echt gewoon vast op een voor mij prettig niveau.

Als je bedoelt dat je geen Track Gain moet gebruiken omdat je dan de verschillen tussen de tracks op een album doet verdwijnen, dan heb je gelijk. Mijn speler gebruikt alleen Track Gain als ik muziekstukken van verschillende albums aan het shufflen ben, zodat de hele shuffle-lijst hetzelfde volume heeft.

[ Voor 4% gewijzigd door Katsunami op 04-01-2015 00:14 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op zondag 04 januari 2015 @ 00:07:
[...]


Oh, leuk. Een one-liner. Ik heb hetgene dat ik vermoed gestaafd met twee artikels van Xiph.org, de organisatie die onder andere FLAC beheert. Daarin wordt het nut van high-res audio bekeken en afgedaan als nutteloos; in elk geval voor het afspelen. (Bewerken is een ander verhaal: meer is daar wél beter.)

Ten eerste: lees de twee artikels, en kijk de video die erbij hoort, die ik heb gelinkt. Het artikel heet "24/192 Music Downloads are Very Silly Indeed", en er wordt in gezegd:


[...]


SACD, DVD-A, Blu-Ray sound, 24 bit / 192 KHz FLAC om muziek af te spelen is allemaal onnodig. Als deze grotere formaten beter klinken, dan komt dit door beter bronmateriaal en/of betere masteringtechnieken, niet doordat er meer bits of samples beschikbaar zijn. De CD kan al ruim alles bevatten wat het menselijk gehoor kan horen, en een hogere samplerate en bitrate maakt daarom het geluid niet beter.

Een CD is gesampled op 44.1 kHz (wat dus zorgt voor een weergave van een frequentie van maximaal 22.05 kHz, ruim 2.000 Hz boven het maximum van de beste menselijke oren), en er past 96 dB aan dynamisch bereik in. (Met wat truukjes kan dat nog verhoogd worden tot zo'n 120 dB.) Nou, een CD die 20+ dB haalt is al een hele grote uitzondering. STEL dat je een muziekstuk zou hebben dat daadwerkelijk 96 dB aan bereik heeft, van 1 tot 96 dB. Een normale woonkamer in rust heeft een omgevingsruis van 35 dB ofzo. Om een geluid van 1 dB ofzo te laten horen boven die ruis, moet een versterker dus minstens 36 db uitvoeren. Dan kun je het zachtste geluid op de CD *net* horen. Het hardste geluid van 96 dB, wordt dan op 131 dB afgespeeld. Dat is hard genoeg om per direct gruwelijke hoorschade op te lopen.

En dan heb ik het alleen maar over een CD.

Simpel gezegd, als men CD's goed zou masteren, gebruik makend van kwalitatief hoogwaardig bronmateriaal, dan zou SACD, DVD-A, Blu-Ray sound en high-res FLAC compleet nutteloos zijn. Wat heb je immers aan een audio-medium dat 96 kHz kan weergeven op 144+ dB? (Dat kan met een 192 kHz/24bit bron.) Ten eerste kun je alles boven de 20 kHz toch niet horen, en bij geluiden zo rond de ~140-145 dB kapt je gehoor er mogelijk mee. Voor altijd.

De enige reden dat SACD, high-res audio en consorten er zijn, is dat voor deze dus beter bronmateriaal en betere masteringtechnieken gebruikt worden. Het beste is gewoon om brakke CD's te vermijden. Ik ga niet extra veel geld uitgeven om de kwaliteit op SACD etc te krijgen, die ik met CD al had kunnen en moeten hebben.

Ten tweede: waarom zou ik geen replaygain gebruiken? Ik gebruik Album Gain, die het hele album verlaagt of verhoogt, zodat het gemiddelde van het hele album rond de standaard van 89 dB uitkomt. Ik ga niet voor elk album aan mijn volumeknop zwengelen. Die staat echt gewoon vast op een voor mij prettig niveau.

Als je bedoelt dat je geen Track Gain moet gebruiken omdat je dan de verschillen tussen de tracks op een album doet verdwijnen, dan heb je gelijk. Mijn speler gebruikt alleen Track Gain als ik muziekstukken van verschillende albums aan het shufflen ben, zodat de hele shuffle-lijst hetzelfde volume heeft.

En dat is nou precies de spijker op zijn kop slaan helemaal mee eens.
Heb zelf een aantal van deze zogenaamde high definition files in mijn bezit en bij het grootste gross zijn de maatschappijen zelfs zo stom geweest om de originele pcm master (44,1) te upsamplen naar 192/24
Audacity is heel goed in het laten zien van deze blunders.
Een andere verkoop stunt is zoals ook hier wordt vermeld om de platgewalste master op cd te zetten en de (juiste) master op hd dvd of als high res te verkopen.
En iedereen zal zeggen dat de high definition versie beter klinkt veel ruimtelijker is en "lucht" heeft.
Niets is minder waar, het wordt een hele kluif om om een goede cd master te onderscheiden van een high definition master, aangenomen dat de bron voor beide hetzelfde is.
En ja je kunt verschil horen als je de cd in een kruitvat gebakje draait en de high def versie op een D/A converter van € 2,000 maar het word heel andere koek als beide op gereformeerd spul draaien.
Sterker nog, de sacd speler die ik heb dvp-ns930 produceerd extra ruis waarbij mijn cd speler cdp-x7esd geen last heeft.
Wat het replaygain verhaal betreft is helemaal niks mis mee ook zoals vermeld gebruik ik het bij afspelen van albums op album gain en bij spelen verschillende tracks track gain. Het enige wat ik corrigeer aan de bestanden is e.v.t positieve gain terug te zetten op 0dB ook negatief tot -0,50dB zet ik op 0
Daarna kan het feest beginnen op een D/A converter van audio gd

[Anoniem: 14038]

Katsunami schreef op zondag 04 januari 2015 @ 00:07:SACD, DVD-A, Blu-Ray sound, 24 bit / 192 KHz FLAC om muziek af te spelen is allemaal onnodig. Als deze grotere formaten beter klinken, dan komt dit door beter bronmateriaal en/of betere masteringtechnieken, niet doordat er meer bits of samples beschikbaar zijn. De CD kan al ruim alles bevatten wat het menselijk gehoor kan horen, en een hogere samplerate en bitrate maakt daarom het geluid niet beter.

Bronmateriaal is bij SACD en CD vaak hetzelfde. Menige studio maakt gewoon meersporen opnames op 24 bit 192kHz of lagere sample rates. Er zijn maar relatief weinig studios die echt meersporen op SACD formaat opnemen en nog een nog relatief lager aantal studios die nog met magneetbanden werken en tot aan de laatste stap alles digitaliseren. De benodigde apparatuur daarvoor is zelfs voor de meeste opnamestudios dusdanig hoog dat ze die investering over langere tijd terug moeten verdienen.
En betere masteringtechnieken houdt in de praktijk in dat er zorgvuldiger omgegaan wordt met het uiteindelijke resultaat door het minder hard te compressen zodat de DR niet belachelijk laag wordt. (DR is een richtlijn, er zijn immers technieken om DR te omzeilen als je gaat smokkelen met EQing.)

Simpel gezegd, als men CD's goed zou masteren, gebruik makend van kwalitatief hoogwaardig bronmateriaal, dan zou SACD, DVD-A, Blu-Ray sound en high-res FLAC compleet nutteloos zijn. Wat heb je immers aan een audio-medium dat 96 kHz kan weergeven op 144+ dB? (Dat kan met een 192 kHz/24bit bron.) Ten eerste kun je alles boven de 20 kHz toch niet horen, en bij geluiden zo rond de ~140-145 dB kapt je gehoor er mogelijk mee. Voor altijd.

Let wel dat deze cijfertjes theoretische cijfertjes zijn. In de praktijk zie je vaak toch dat anti-aliasing filters en quantisatie ruis en soortgelijke details het geluid wel degelijk vervormen. Vooral als de behandeling van het materiaal verkeer gebeurt. Het blijft immers mensenwerk. Vaak dat er ook erg weinig tijd wordt genomen om de produktie zo goed mogelijk te krijgen ipv haastwerk omdat het anders te duur wordt
.

De enige reden dat SACD, high-res audio en consorten er zijn, is dat voor deze dus beter bronmateriaal en betere masteringtechnieken gebruikt worden. Het beste is gewoon om brakke CD's te vermijden. Ik ga niet extra veel geld uitgeven om de kwaliteit op SACD etc te krijgen, die ik met CD al had kunnen en moeten hebben.

SACD is een door techneuten goedbedoelde verbetering van de techniek die in de praktijk neer komt om een combinatie van marketing stunt en een context om zorgvuldiger met het materiaal om te kunnen gaan. In dat laatste aspect zit de meest grote kwaliteitsverbetering. Als je minder hard mastered door minder of zelfs niet lomp te compressen dan zal dat voor de luisteraar een veel prettigere beleving worden. Alleen is SACD niet echt aangeslagen bij het grote publiek. Maar die kan nog steeds voor produkties kiezen die op de 'SACD manier' zijn geproduceerd. De hoop van de industrie is dat mensen dit ook meer gaan doen en er lijkt een beginnetje te zijn.

Ten tweede: waarom zou ik geen replaygain gebruiken? Ik gebruik Album Gain, die het hele album verlaagt of verhoogt, zodat het gemiddelde van het hele album rond de standaard van 89 dB uitkomt. Ik ga niet voor elk album aan mijn volumeknop zwengelen. Die staat echt gewoon vast op een voor mij prettig niveau.

Hangt er vanaf of de 'gain' een eenvoudige gain is of toch een vorm van (RMS) compressie. In het laatste geval (wat ik vermoed) ben je toch weer je eigen 'loudness war' aan het creëren. Of je zou het zo in moeten stellen dat alles naar de meest zachte track wordt ingesteld en de rest naar beneden wordt bijgesteld zodat je met de volumeknop van je versterker de voor jouw gewenste luidheid kan afstellen en alles even zacht klinkt.
Dat is ook tevens een belangrijke factor dat zelfs apparaten 'gain' toepassingen krijgen zodat het origineel zo optimaal mogelijk kan worden gehouden en de luisteraar zelf aangeeft hoeveel compressie er moet worden toegepast.

[Katsunami]

Anoniem: 14038 schreef op maandag 05 januari 2015 @ 09:50:

Hangt er vanaf of de 'gain' een eenvoudige gain is of toch een vorm van (RMS) compressie. In het laatste geval (wat ik vermoed) ben je toch weer je eigen 'loudness war' aan het creëren. Of je zou het zo in moeten stellen dat alles naar de meest zachte track wordt ingesteld en de rest naar beneden wordt bijgesteld zodat je met de volumeknop van je versterker de voor jouw gewenste luidheid kan afstellen en alles even zacht klinkt.
Dat is ook tevens een belangrijke factor dat zelfs apparaten 'gain' toepassingen krijgen zodat het origineel zo optimaal mogelijk kan worden gehouden en de luisteraar zelf aangeeft hoeveel compressie er moet worden toegepast.

ReplayGain past geen dynamische compressie toe. Het zorgt ervoor dat het hele album gemiddeld rond de 89 dB terechtkomt, door alle stukken met dezelfde gain te verhogen of te verlagen.

Een album met drie muziekstukken, gemastered op 89, 86 en 83 dB zou dus een album gain van +3 dB krijgen, zodat de stukken uitkomen op 92, 89 en 86 dB. Dat is hetzelfde effect (of zou hetzelfde effect moeten zijn) als het 3dB harder zetten van je versterker.

[tweety61]

Katsunami schreef op maandag 05 januari 2015 @ 13:12:
[...]


ReplayGain past geen dynamische compressie toe. Het zorgt ervoor dat het hele album gemiddeld rond de 89 dB terechtkomt, door alle stukken met dezelfde gain te verhogen of te verlagen.

Een album met drie muziekstukken, gemastered op 89, 86 en 83 dB zou dus een album gain van +3 dB krijgen, zodat de stukken uitkomen op 92, 89 en 86 dB. Dat is hetzelfde effect (of zou hetzelfde effect moeten zijn) als het 3dB harder zetten van je versterker.

En ook hier weer spijker op zijn kop replay gain is niet meer en niet minder dan een vooraf ingestelde volumeregeling welke wordt bepaald door de waarde die in de tag wordt meegegeven.
Anders gezegd zou je plaatje een draaien op volume regelaar op stand -30dB en plaatje 2 op -40dB zodat ze allebei voor jou gehoor even hard zijn ongeveer, replay gain doet dit voor jou.
En ik kan zeggen uit ervaring dat dit heel goed werkt, het enige wat jammer is, is dat content uit de jaren tachtig maximaal bij zo'n 4dB negatief blijft steken terwijl content van tegenwoordig gemiddeld op 10-12 dB zit.
Wil een van jullie aan de luisteraars hier even vertellen hoeveel harder dit lijkt fysiek voor het menselijk oor?

[tweety61]

Anoniem: 14038 schreef op maandag 05 januari 2015 @ 09:50:
[...]
Hangt er vanaf of de 'gain' een eenvoudige gain is of toch een vorm van (RMS) compressie. In het laatste geval (wat ik vermoed) ben je toch weer je eigen 'loudness war' aan het creëren. Of je zou het zo in moeten stellen dat alles naar de meest zachte track wordt ingesteld en de rest naar beneden wordt bijgesteld zodat je met de volumeknop van je versterker de voor jouw gewenste luidheid kan afstellen en alles even zacht klinkt.
Dat is ook tevens een belangrijke factor dat zelfs apparaten 'gain' toepassingen krijgen zodat het origineel zo optimaal mogelijk kan worden gehouden en de luisteraar zelf aangeeft hoeveel compressie er moet worden toegepast.

Ik heb voor jou een testje opgezet om een idee te geven
http://members.home.nl/tweeti/tweakers/
Hier vind je twee nummers Cannonball van Supertramp en Hallo Wereld Kinderen voor Kinderen.
Ik zou beginnen zonder replay gain met cannonball en daarna Hallo wereld
Het eerste nummer haalt alles uit de cd wat er in zit en het originele flac bestand heeft één piek op 0dB
Het tweede nummer behoeft geen uitleg, behalve dan dat het voor kinderen van om en nabij 9 jaar bedoelt is en niet de intentie heeft om "harder" te zijn.
En nu is het ook nog zo dat ik voor mezelf de meest ongunstige situatie deze nummers heb uitgekozen
Track 1 heeft een "harder" karakter dan track 2.
Echter bij afspelen van beide nummers is het tegendeel waar, sterker nog bij track 2 moet het volume een 9dB terug om op het zelfde niveau ongeveer uit te komen als track 1
En dat is dan ook precies wat replay gain doet zie de tags en ook de screenshots van de originele flac bestanden.
Het zou echter nog veel beter zijn als deze volume correctie door de regering verplicht wordt opgelegd bij het produceren van cd's met dergelijk bizarre harde opnames, zeker als het gaat om kinder producties.
Vind jij het normaal dat kinderen van rond de 12 jaar elke keer watte? zeggen als je ze iets vraagt?
Grotendeels veroorzaakt door het uitbrengen van dit soort bagger?

[Katsunami]

tweety61 schreef op maandag 05 januari 2015 @ 22:55:
Wil een van jullie aan de luisteraars hier even vertellen hoeveel harder dit lijkt fysiek voor het menselijk oor?

De HAVO/VWO natuurkunde is een beetje gammel, dus ik heb het maar even opgezocht om zeker te zijn...

http://trace.wisc.edu/docs/2004-About-dB/

Een verhoging van 10 dB levert een verdubbeling van het waargenomen volume op. (+3 dB is verdubbeling van de geluidskracht, +6 dB verdubbelt geluidsdruk, +10 dB verdubbelt het volume. Vraag me niet hoe het precies berekend wordt, want dat ben ik vergeten.)

Een CD gemasterd op 99 dB klinkt dus dubbel zo hard als een CD op 89 dB, en 4x zo hard als een CD op 79 dB. 99 dB is echt wel hard, terwijl 79 dB al heel erg zacht wordt.

Relaxte track van Supertramp trouwens... op FiiO E17 amp/DAC met Sennheiser HD598 en Shure SE315. Zitten een paar vette stukken, zoals van 1:30 - 1:40. Misschien moet ik die band maar eens bekijken als ze meer van die hebben

offtopic:
(Voor het geval je je afvraagt waarom ik voor het niet al te grote prijsverschil geen HD600 of HD650 heb; die toch wel bekend staan als klassiekers: die heb ik wel geprobeerd. Ze zijn met 300 ohm echter veel lastiger aan te sturen door mijn apparatuur, en ik prefeer het lichtere, meer open geluid van de HD598. De HD600 en HD650 hebben wel wat meer bas, maar ze leggen veel meer nadruk op de lagere middentonen dan de HD598, wat me niet zo goed bevalt.)

Ik heb trouwens wel een paar rare dingen opgemerkt met onder andere de CD Yola; in mijn ogen wordt het vreemder en vreemder dat die CD een industriestandaard is om speakers te testen, maar daar zal ik morgen een stuk over schrijven, want ik weet zelf niet zeker of ik het begrijp...

[ Voor 43% gewijzigd door Katsunami op 05-01-2015 23:58 ]

[tweety61]

Anoniem: 14038 schreef op maandag 05 januari 2015 @ 09:50:
[...]

uiteindelijke resultaat door het minder hard te compressen zodat de DR niet belachelijk laag wordt. (DR is een richtlijn, er zijn immers technieken om DR te omzeilen als je gaat smokkelen met EQing.)

Dit mag zo zijn, maar als ik een dergelijke track draai en zie dat mijn vu metertjes veranderen in oliepeil meters met nauwelijks verandering weet ik genoeg,.... prullebak

[Katsunami]

Wat is dat in vredesnaam voor een instrument dat in die Supertramp track die klap voortbrengt op 1:33, 36, 38, en een fracking ontploffing op 1:40 veroorzaakt?

Jezus wat een epic track... het zou doodzonde zijn als die platgedrukt zou zijn. De originele master is 89 dB, DR16, en dan deze beat.

[ Voor 30% gewijzigd door Katsunami op 06-01-2015 00:09 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 06 januari 2015 @ 00:03:
Wat is dat in vredesnaam voor een instrument dat in die Supertramp track die klap voortbrengt op 1:33, 36, 38, en een fracking ontploffing op 1:40 veroorzaakt?

Jezus wat een epic track... het zou doodzonde zijn als die platgedrukt zou zijn. De originele master is 89 dB, DR16, en dan deze beat.

Heb er nog een paar bij gezet van hetzelfde album, das pas knallen.
I.v.m ruimte de mp3 verises, maar toch.
Deze valt bij mij onder categorie "test CD", toevallig het uitgave jaar gezien??? 1985
96/24??/ nope, 192/24 dan noppes ook niet SACD mischien dan? nee hoor plain CD
Moet er niet aan denken een re,re release met DR6

[ Voor 12% gewijzigd door tweety61 op 06-01-2015 00:22 ]

[Katsunami]

tweety61 schreef op dinsdag 06 januari 2015 @ 00:16:
Heb er nog een paar bij gezet van hetzelfde album, das pas knallen.

Bedankt, maar ik zou ze weer verwijderen, voordat je van heel T.Net wordt afgegooid voor een week. Er zit copyright op dat spul. Ik denk dat ik zelf het album wel kan kopen c.q. 'vinden' als het niet meer in de (tweedehands) markt te krijgen is. Langleve Amazon.co.uk Marketplace, trouwens

edit: even zitten luisteren. Ik denk dat ik een 'nieuwe' band heb gevonden

[ Voor 7% gewijzigd door Katsunami op 06-01-2015 00:30 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 06 januari 2015 @ 00:26:
[...]


Bedankt, maar ik zou ze weer verwijderen, voordat je van heel T.Net wordt afgegooid voor een week. Er zit copyright op dat spul. Ik denk dat ik zelf het album wel kan kopen c.q. 'vinden' als het niet meer in de (tweedehands) markt te krijgen is. Langleve Amazon.co.uk Marketplace, trouwens

edit: even zitten luisteren. Ik denk dat ik een 'nieuwe' band heb gevonden

Als je de echte originele cd wil hebben moet je dit ean nummer gebruiken 082839501422
De remaster uit 2002 haalt een schamele gemiddelde van DR9 t.ov het origineel DR15
De originele kun je her en der vinden voor een paar euro mooi toch?
Check deze
http://www.marktplaats.nl...6db858f31&previousPage=lr
Vraag even ean denk dat het klopt bied € 4,- en je heb hem

[ Voor 13% gewijzigd door tweety61 op 06-01-2015 00:49 ]

[tweety61]

Katsunami,
Nog een testje van een heel ander caliber Evanescense "Imaginary"
2 versies eerste van Cd, 2e geript van de gelijknamige DVD oftewel DR7 versus DR12
Welke duwt het meest??????

[Katsunami]

Die track heb ik niet, zeker niet in twee versies.

---

offtopic:
Ik moet nog even verder testen, maar ik denk dat ik mijn Pioneer VSX-819H ga vervangen. Hoewel ik in films geen last ervan heb, lijkt hij enorm veel bas toe te voegen aan 2.0 bronnen, zelfs met EQ uit en BASS op 0. Het maakt niet uit wat de bron is; een CD in mijn BR-speler, of mijn XBMC mediacomputer (beiden via hdmi); de bas is echt enorm. Muziekstukken met minder bas klinken wel OK, maar stukken met veel bas zijn brak.

Muziekstukken die op mijn DAP met Shure SE315 of op de amp/DAC met de Senn HD598 prachtig klinken, zijn gewoon ruk als ik de Senn in de versterker steek. De Shure oordopjes produceren dan zelfs veel achtergrondruis en een brom.

edit: Ik denk dat ik het al gevonden heb.

http://www.head-fi.org/t/...eadphones-other-questions

[quote]Low impedance headphones with a large impedance resonance aka many Sennheisers don't like the high impedance output of most receivers. It tends to muddy up the bass.[/quote]

Dit is dus *precies* wat er bij mij gebeurt. De bas op de hoofdtelefoon (Sennheiser HD598, 50 Ohm impendantie) is heel ongecontroleerd en loeihard.

Vergelijkbare dingen heb ik ook in andere draadjes gelezen op onder andere Head-Fi, en zelfs in Wikipedia:

[quote]
Historically, many headphones had relatively high impedance, often over 500 ohms in order to operate well with high impedance tube amplifiers. In contrast, modern transistor amplifiers can have very low output impedance, enabling lower impedance headphones. Unfortunately, this means that older audio amplifiers or stereos often produce poor quality output on some modern, low impedance headphones. In this case, an external headphone amplifier may be beneficial.[/quote]

Weten we dat ook weer. De HD598 is met zijn 50 Ohm zeer zeker een hoofdtelefoon met lage impendantie (vergelijk de Sennheiser HD600/650 @ 300 Ohm, en sommige Beyer Dynamics @ 600 Ohm). Mijn Shure oordopjes hebben, zo uit mijn hoofd, maar een impendantie van 16 Ohm, dus die zijn dan nog brakker als ze op de receiver worden aangesloten.

Kort gezegd: als je goed geluid wil, met een hoofdtelefoon op een receiver, dan moet je ervoor zorgen dat de twee goed bij elkaar passen qua output/input-impendantie.

Na ja, het bespaart me weer wat geld. Dan kan ik daarvan de mediaspeler aanschaffen (Fiio X3) die ik in gedachten had

[ Voor 54% gewijzigd door Katsunami op 06-01-2015 09:43 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 06 januari 2015 @ 02:03:
Die track heb ik niet, zeker niet in twee versies.

Staat nog op de link hier eerder gepost, 2e versie is officieel niet uitgebracht maar heb ik via audacity van DVD geplukt
Hier kun je mijn eigen collectie bekijken.
http://members.home.nl/tweeti/testsite/catraxx.html

[ Voor 14% gewijzigd door tweety61 op 06-01-2015 23:45 ]

[tweety61]

[b]Katsunami schreef op dinsdag 06 januari 2015 @ 02:03:[

Ik moet nog even verder testen, maar ik denk dat ik mijn Pioneer VSX-819H ga vervangen. Hoewel ik in films geen last ervan heb, lijkt hij enorm veel bas toe te voegen aan 2.0 bronnen, zelfs met EQ uit en BASS op 0. Het maakt niet uit wat de bron is; een CD in mijn BR-speler, of mijn XBMC mediacomputer (beiden via hdmi); de bas is echt enorm. Muziekstukken met minder bas klinken wel OK, maar stukken met veel bas zijn brak.

Heb even gekeken naar jouw receiver, is toch niet de eerste de beste en zou aardig moete presteren op een sennheiser.
Kan het misschien zijn dat je LFE kanaal (Subwoofer) op een of andere manier twee keer wordt gemixed als je op je hoofdtelefoon 2-kanalen luistert?
Kijk is wat er gebeurt als je hem in je menu buiten spel zet? of heb je misschien een source direct of pure audio functie die je kunt proberen?
In een aantal gevallen moet dan wel ook de analoge aansluiting in gebruik zijn, meestal kan alleen PCM en analoog via pure audio of source direct werken.

[Katsunami]

tweety61 schreef op dinsdag 06 januari 2015 @ 23:59:
Heb even gekeken naar jouw receiver, is toch niet de eerste de beste en zou aardig moete presteren op een sennheiser.
Kan het misschien zijn dat je LFE kanaal (Subwoofer) op een of andere manier twee keer wordt gemixed als je op je hoofdtelefoon 2-kanalen luistert?
Kijk is wat er gebeurt als je hem in je menu buiten spel zet? of heb je misschien een source direct of pure audio functie die je kunt proberen?
In een aantal gevallen moet dan wel ook de analoge aansluiting in gebruik zijn, meestal kan alleen PCM en analoog via pure audio of source direct werken.

Er zijn twee problemen met de bas, waarvan ik er maar één kan oplossen.

Het eerste is de enorme, loeiharde bas in de hoofdtelefoon. Hetgeen ik erover heb kunnen vinden, is dat de hoofdtelefoonuitgang van een versterker hit-and-miss is. Heel veel fabrikanten plaatsen namelijk een hoofdtelefoonuitgang op de versterker die een HT met een hele hoge impedantie (weerstand) verwacht. Denk aan de Sennheiser HD600/650 met 300 Ohm, of de BeyerDynamic DT990 met 600 Ohm. Veel oudere HT's hebben een dergelijk hoge weerstand. Dat soort HT's vereisen heel veel kracht om aan te sturen.

Als je er dan een modernere / nieuwere HT in steekt, zoals een Sennheiser HD598 (50 Ohm), dan komt er veel te veel power binnen, en dan krijg je gigantische bas, ongedefinieerd geluid, en rammelende drivers. Dit probleem kan niet opgelost worden, behalve:

- Door een HT te gebruiken met een hoge impedantie.
- Door een receiver te kiezen met een output jack met lage impedantie
- Of de beste: door een dure receiver te kopen met een switchable jack, die kan 'voelen' hoeveel impedantie de hoofdtelefoon vereist en zichzelf daaraan aanpast.

De VSX-819H is een 5-6 jaar oude middenklasser, met waarschijnlijk een hoog-impedante HT-aansluiting. Ik kan de precieze spec nergens vinden.

---

Het tweede probleem was de enorme bas uit mijn speakers (net als de receiver, middenklasse: de grotere modellen uit de Magnat Quantum 600 serie), maar dat is opgelost. Ik heb ongeveer driekwart jaar geleden de fronts verplaatst, in een poging de sound stage breder te maken. De speakers stonden naast de TV (~1.20m uit elkaar) en heb ze toen in de hoeken van de kamer gezet, en gecalibreerd met een geluidsdrukmeter. Toen heb ik twee oude jaren-50 films gekeken met veel dialoog en weinig tot geen bas, en daarna het systeem niet meer gebruikt tot eind vorige maand (kerstverlof).

Toen ben ik weer eens fervent aan de slag gegaan met mijn muziekverzameling, om tot de conclusie te komen dat mijn geluid ultiem brak was. Ik dacht eerst dat het aan de receiver lag (defect, verkeerde instellingen, etc), en heb daar een paar dagen mee zitten kloten. Toen vond ik uiteindelijk dit:

http://www.focal.com/en/c...n-of-hifi-stereo-speakers

Kort gezegd: zet je speakers NIET in de hoeken van de kamer, en zet ze indien mogelijk een stuk van de muur af.

Ik ben teruggegaan naar mijn oude setup, met de speakers naast de TV, en heb de voorkant gelijk gezet met de voorkant van het TV-meubel. De achterkant van de speakers is nu bijna 40 cm van de muur verwijderd.

Hierna heb ik de speakers en de sub gecalibreerd met de geluidsdrukmeter, en ben ik wat CD's gaan draaien (en heb ook het stuk van Supertramp van jou geluisterd).

De hele setup heeft nu een werkelijk mooi geluid. De bas is relaxed maar aanwezig, en ook als ik de versterker terug draai naar 15, dan blijft de bas goed gedefinieerd en hoorbaar. Ik kan tot 60, voordat ik het gevoel krijg doof te gaan worden, maar het geluid blijft prima.

---

Tevens heb ik ook mijn Fiio E17 amp / DAC afgestoft, zodat ik mijn HD598 en SE315 fatsoenlijk achter de computer kan gebruiken, en er is een Fiio X3 onderweg (mediaspeler, gebaseerd op de opvolger van de E17, de E17K).

Zoals misschien wel duidelijk is: ik ben geen audiofiel, en heb niet al te veel verstand van geluidssystemen. Tevens geef ik er niet extreem veel geld aan uit. Mijn audiosysteem is uit 2009; afhankelijk van waar je het destijds zou hebben gekocht, 2 fronts, sub, en receiver, zou je tussen de 1250 en 1500 euro kwijt zijn geweest. Sommigen geven dat met gemak voor alleen de receiver uit.

Hoewel ik prima weet hoe ik een systeem moet afstellen en kalibreren, had ik niet verwacht dat speakerlocatie *zoveel* zou uitmaken voor het geluid.

Nou ga ik denk ik weer eens serieus muziek luisteren, en dan kan ik ook (hopelijk) regelmatig een CD'tje hier posten

[ Voor 7% gewijzigd door Katsunami op 07-01-2015 01:11 ]

[Anoniem: 239824]

Voor wat het waard is, hier staat een draaitafel ookwel pickup genoemt.
daar wordt zo nu en dan een een lp op gedraaid, maar dat is meer voor het 'gevoel', lees: je hebt een pens vol werk om de meuk aan de gang te helpen.
Het is volgens mij meer een soort van 'ritueel' of 'beleving' tov een cd.
Jawel, die grote zwarte schijf heeft toch wel wat speciaals, het liefst, (voor mij dan) Klaus Schulze.

[Katsunami]

Ik heb veel van Jarre, Vangelis, Mike Oldfield, en redelijk wat van Klaus Schulze (op CD). Die gast heeft serieus lange stukken ertussen

[Anoniem: 239824]

Oke dan! Toch iemand die muziek weet te waarderen

<edit>
@Katsunami,
Het mooie van dit soort muziek is, ben je blij of juist niet, het 'past' altijd.

[ Voor 50% gewijzigd door Anoniem: 239824 op 07-01-2015 02:04 ]

[Katsunami]

Anoniem: 239824 schreef op woensdag 07 januari 2015 @ 01:51:
Oke dan! Toch iemand die muziek weet te waarderen

<edit>
@Katsunami,
Het mooie van dit soort muziek is, ben je blij of juist niet, het 'past' altijd.

Dat soort muziek is ook prettig als je er niet actief heen luistert. Dan is het een soort soundscape dat gewoon voortkabbelt zonder dat het echt afleidt van waar je mee bezig bent.

[Sorcerer8472]

Katsunami: je kunt evt. nog de impendantie van je bestaande hoofdtelefoon proberen te vergroten. Zelf klussen of wellicht dingetje voor kopen.

Bas in combinatie met niet 100% ideale ruimte is inderdaad vervelend. Ik heb in de hoeken van mijn woonkamer een veel diepere bas; de hogere gedeelten zijn er ook harder. Op mijn kijk/luisterpositie valt het allerlaagste deel weg helaas en is alles wat minder hard. Tja. Gelukkig klinkt het allemaal wel heel lekker

Verder luister ik regelmatig Spotify en merk ik dat als ik het via hdmi luister, het veel lekkerder/cleaner klinkt dan wanneer ik het via de hoofdtelefoonuitgang van m'n Nexus 7 luister. Verschil lijkt te groot om placebo te zijn. Dus binnenkort eens goeie Spotify-setup regelen die helemaal digitaal is tot aan de receiver

Overigens is de normalisatie binnen Spotify best wel een beetje lelijk, zelfs als je "all tracks same volume" uitzet. Bij sommige klassieke stukken heel duidelijk te horen, dus zal ook een minder hoorbaar maar wel lelijk effect hebben bij andere tracks. Helaas niet uit te zetten (wel via SDK?)

[tweety61]

Katsunami schreef op woensdag 07 januari 2015 @ 01:04:

Hierna heb ik de speakers en de sub gecalibreerd met de geluidsdrukmeter, en ben ik wat CD's gaan draaien (en heb ook het stuk van Supertramp van jou geluisterd).

Zie dat je hebt gekalibreerd met subwoofer, mag ik daaruit herleiden dat je kleine frontspeakers hebt staan?
Als dat niet zo is en je normale zuilen hebt staan zou ik is experimenteren zonder de subwoofer, zeker als het er maar een is en de versterker 6.1 of 7.1 is en niet 6.2 of 7.2 (2 subwoofer uitgangen).
Op mijn eigen A/V receiver had ik vroeger ook een 5.1 systeem staan daar is uiteindelijk 4.0 van over gebleven (2 voor 2 achter en klaar) de subwoofer gaf ondanks de lage cutoff <40Hz toch een directioneel geluid. B een aantal opnames was door deze subwoofer simpelweg niet te handelen.
De centerspeaker heeft maar een paar dagen in het systeem gehangen dit omdat door de vele misaanpassingen in de kant en klare muziek Dvd's en bluray dit niet af te stellen was.
Had je hem voor een muziekstuk eindelijk aardig afgesteld, overschakelen naar een film donderde de speaker zowat van de muur af
Heb als front 2 JBL zuilen staan uit de e40 serie deze hebben een bas reflex systeem wat resulteerde in een aardige bas versterking ondanks dat ze niet in de hoek staan en dat heb ik adequaat opgelost met een paar zakken schelpenzand er in te kieperen.
Wel opletten dat dit niet in de speakers terecht kan komen want dan heb je direct een vastloper.
Maar het resultaat mag er zijn.
De hoofdtelefoons die ik gebruik zijn de AKG 701 en 702 en die hebben op deze receiver als ook op mijn normale versterker en hoofdtelefoonversterker een mooi egaal neutraal geluid.
Heb destijds zitten testen met AKG en Sennheiser en vond dat de Sennheiser meer kleur in het plaatje bracht (laag) dan dat er werkelijk was.
Vreemd genoeg had de Sennheiser HD2000 elektrostaat hier geen last van, echter deze heb ik per ongeluk gehemeld en moest op zoek naar iets anders.

[Rocketman]

warp schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:22:
Nette OP, maar wel wat slordige grammaticale fouten.

ondevineerbaar = ondefineerbaar

verbaasinwekkend = verbazingwekkend

ik houd = ik hou

De muziek licht heel licht = De muziek ligt heel licht

Nee, jij weet het ook niet: "ondefinieerbaar" moet het zijn.

[Katsunami]

Sorcerer8472 schreef op woensdag 07 januari 2015 @ 09:44:
Katsunami: je kunt evt. nog de impendantie van je bestaande hoofdtelefoon proberen te vergroten. Zelf klussen of wellicht dingetje voor kopen.

Dacht ik ook; mijn briljante idee was om een impedantie-adapter te halen en die tussen de versterker en de telefoon te zetten, maar dat kan dus niet; die 'oplossing' werkt tegenovergesteld, omdat de impedantie van de adapter niet bij de hoofdtelefoon wordt opgeteld (want die impedantie zit intern), maar bij die van de uitgang.

Ik zou de impedantie van de uitgang moeten verlagen, en dat kan niet zomaar.

Bas in combinatie met niet 100% ideale ruimte is inderdaad vervelend. Ik heb in de hoeken van mijn woonkamer een veel diepere bas; de hogere gedeelten zijn er ook harder. Op mijn kijk/luisterpositie valt het allerlaagste deel weg helaas en is alles wat minder hard. Tja. Gelukkig klinkt het allemaal wel heel lekker

Mijn setup klinkt nu echt relaxed. Ik heb alles middenklasse materiaal; versterker, speakers, en een sub van ongeveer €350 per onderdeel op de goedkoopste plek gekocht, begin 2009. (~1400 euro totaal; de gemiddelde prijs lag zo rond de 1500 en een beetje.) Al die onderdelen waren toen pas net uit, dus later zal de prijs wel wat gezakt zijn.

Er is altijd baas boven baas, maar ik vind dat mijn setup op dit moment echt heel relaxed klinkt. De bas is relaxed en goed gedefinieerd. Een string bass doet nu weer "boing, boing" in plaats van "KA-DOENK, KA-DOENK", en een normale bas doet nu weer "boem, boem" (met detail) in plaats van "BWAM, BWAM!"

De zangeressen en de piccolo zitten nu ook niet meer in het lage middenbereik, en dat klinkt nu ook weer een beetje normaal

De treble is OK, maar ik denk dat ik die in de versterker op +2 zet, om iets korter in de buurt te komen van mijn Senn HD598 en Shure SE315 qua helderheid.

Verder luister ik regelmatig Spotify en merk ik dat als ik het via hdmi luister, het veel lekkerder/cleaner klinkt dan wanneer ik het via de hoofdtelefoonuitgang van m'n Nexus 7 luister. Verschil lijkt te groot om placebo te zijn. Dus binnenkort eens goeie Spotify-setup regelen die helemaal digitaal is tot aan de receiver

Goed idee. De DAC en de versterker in een telefoon zijn niet helemaal je dat. Een beetje vergelijkbaar met een interne geluidskaart op het moederbord, misschien zelfs minder...

Overigens is de normalisatie binnen Spotify best wel een beetje lelijk, zelfs als je "all tracks same volume" uitzet. Bij sommige klassieke stukken heel duidelijk te horen, dus zal ook een minder hoorbaar maar wel lelijk effect hebben bij andere tracks. Helaas niet uit te zetten (wel via SDK?)

Misschien normaliseren ze live. Ik weet het niet; ik vertik het om diensten zoals Spotify te gebruiken. Ik koop en beheer m'n eigen muziek wel; maar dat is een ander topic.

[ Voor 11% gewijzigd door Katsunami op 08-01-2015 00:22 ]

[Katsunami]

tweety61 schreef op woensdag 07 januari 2015 @ 20:07:
Zie dat je hebt gekalibreerd met subwoofer, mag ik daaruit herleiden dat je kleine frontspeakers hebt staan?
Als dat niet zo is en je normale zuilen hebt staan zou ik is experimenteren zonder de subwoofer, zeker als het er maar een is en de versterker 6.1 of 7.1 is en niet 6.2 of 7.2 (2 subwoofer uitgangen).

Ik heb twee zuilspeakers staan, die hun bas roll-off beginnen zo rond de 75 Hz. Van daar wordt het rap zachter. De sub staat erbij in de buurt. Mijn configuratie is als volgt:

Speakers: small
Sub: yes
Crossover: 80 Hz

Op deze manier gaat alles boven de 80 Hz naar de speakers, en alles eronder naar de sub. Op deze manier vormt de sub een extensie van de speakers. Het LFE-kanaal van de sub wordt uiteraard niet gebruikt bij een CD.

Als ik de speakers op large zet, en de sub op yes, dan doet de sub alleen LFE in films, en staat hij bij CD's buiten spel. Dan ben ik met mijn speakers alles onder de 80-75 Hz kwijt. (Nou ja, niet kwijt, maar het is niet zo goed als het zijn kan.) Met de speakers op large en de sub op Plus heb je dubbele bas; dan zit alles onder de 80 op zowel de speakers als de sub, en dat wil ik niet.

Eigenlijk moet je je speakers alleen op Large instellen als je zonder problemen tot minimaal 50 Hz kunt komen, maar dat kunnen de mijne niet.

Op mijn eigen A/V receiver had ik vroeger ook een 5.1 systeem staan daar is uiteindelijk 4.0 van over gebleven (2 voor 2 achter en klaar) de subwoofer gaf ondanks de lage cutoff <40Hz toch een directioneel geluid. B een aantal opnames was door deze subwoofer simpelweg niet te handelen.

De sub staat kort bij de fronts, en omdat ik mijn systeem niet op het gehoor calibreer, maar met een SPL-meter (Voltcraft SL-200), waarbij ik ervoor zorg dat de sub exact zo hard speelt als de speakers, zul je de sub niet als aparte speaker horen. Als ik een stuk heb met bas onder de 80 Hz, en ik zet de sub uit, dan valt gewoon een stukje in het laag weg.

Heb als front 2 JBL zuilen staan uit de e40 serie deze hebben een bas reflex systeem wat resulteerde in een aardige bas versterking ondanks dat ze niet in de hoek staan en dat heb ik adequaat opgelost met een paar zakken schelpenzand er in te kieperen.
Wel opletten dat dit niet in de speakers terecht kan komen want dan heb je direct een vastloper.
Maar het resultaat mag er zijn.

Schelpenzand in de speakers kieperen? Hm... ik zou het niet durven.

Mijn speakers zijn overigens Magnat Quantums, uit de 600 serie; de 605, en de bijbehorende sub. (De 605 zijn 2,5 weg; de middendriver doet ook een stukje van de hogere basnoten, zodat ze weg kunnen komen met een één woofer in plaats van twee. De 3-weg 607 was destijds meer dan €100 per speaker duurder, en dat vond ik het extra geld niet waard.)

De hoofdtelefoons die ik gebruik zijn de AKG 701 en 702 en die hebben op deze receiver als ook op mijn normale versterker en hoofdtelefoonversterker een mooi egaal neutraal geluid.
Heb destijds zitten testen met AKG en Sennheiser en vond dat de Sennheiser meer kleur in het plaatje bracht (laag) dan dat er werkelijk was.
Vreemd genoeg had de Sennheiser HD2000 elektrostaat hier geen last van, echter deze heb ik per ongeluk gehemeld en moest op zoek naar iets anders.

http://www.headphone.com/pages/build-a-graph

Jouw AKG 701 en 702 lijken qua frequency response best veel op mijn (oude) HD 595 en (nieuwe) HD 598, maar de AKG's zijn helderder in de hoge tonen boven de 1.000 Hz. Ik vind mijn Senns goed klinken (vooral de wat lichtere en meer 'airy' HD 598, die wel een strakkere bas levert dan de HD 595); ik denk dat de AKG's voor mij te helder zouden zijn. Ik heb deze wel overwogen toen ik mijn hoofdtelefoons kocht (de 595 in 2007, de 598 in 2012), maar ik heb de gok met de Senns genomen omdat ik normalerwijze niet tegen te hoge tonen kan. Mijn zichtvermogen is slecht, maar ik heb een vlijmscherp gehoor... zelfs op mijn leeftijd van midden 30 nog

[JamesClever]

Rocketman schreef op woensdag 07 januari 2015 @ 21:18:

warp schreef op vrijdag 10 april 2009 @ 16:22:
Nette OP, maar wel wat slordige grammaticale fouten.

ondevineerbaar = ondefineerbaar

verbaasinwekkend = verbazingwekkend

ik houd = ik hou

De muziek licht heel licht = De muziek ligt heel licht




Nee, jij weet het ook niet: "ondefinieerbaar" moet het zijn.

En ik houd is ook gewoon goed Nederlands, maar om nu een post uit 2009 te quoten voor een taalfout...

[Katsunami]

Nou, ik ben eens flink aan het luisteren en het wieden gegaan in mijn digitale collectie. Vroeger was ik nogal een completionist, maar dat is nu niet meer het geval heb ik gemerkt; een goed moment om dingen te verwijderen die ik of niet (veel) meer luister, en de lage kwaliteit eruit te halen.

De DR database zegt dat een stuk of album pas goed is vanaf DR 14, maar daar ben ik het niet echt mee eens; als ik dat als minimum zou nemen, dan kan ik 85+% van mijn collectie weggooien. De meeste stukken met 11-13 klinken prima.

Ik heb besloten om het volgnde te doen:

- Alle albums / CD's met een DR van 11 houd ik als compleet album. Als ik zo even snel moet schatten, aan de hand van de stand van de scrollbar in Foobar, dan houdt dit zo ongeveer 65-70% van mijn collectie in. Ik heb de tagging va mijn albums veranderd, omdat ik heb gemerkt dat ik geen losse CD's in XBMC kan kiezen. Een album dat 3 CD's heeft, is nu effectief een serie van 3 albums geworden, met dezelfde naam, en de achtervoeging (1-3) t/m (3-3).
- De albums waar een CD met een DR van 10 of lager in zit ga ga ik bekijken. Als de DR10 veroorzaakt wordt door veel DR11, DR10 en DR9 stukken, dan laat ik het compleet. Als het veel CD's in één album zijn (bijvoorbeeld 10) en er zit een DR10 of lagere dip tussen, dan laat ik die gewoon zitten zodat album compleet blijft.
- Albums met een DR9 of lager ga ik slopen; ik ga daarvan de stukken met DR10 en hoger vanaf halen, en een compilatie per serie of per artiest maken. Zo krijg ik minimaal DR11 CD's (met soms een DR10 cd als er heel veel DR10 stukken op terecht komen).

Zo zou ik mijn hele collectie naar DR11+ met een DR10 als uitzondering kunnen wieden, terwijl ik wel 80+% van mijn muziek kan houden.

Edit: Ik heb dit net gedaan met de stukken van de band Secret Garden. Die hebben een aantal hele mooie stukken ertussen zitten, maar de meeste van hun CD's zijn heel slecht gemastered (DR6-9). Ik heb 130 stukken op 9 CD's, waarvan ik er 90 heb weggegooid (DR9 of lager). Van de overige 40 heb ik 4 compilatie-CD's gemaakt van 10 stukken elk, met een CD-lengte van 40-45 minuten, en een DR van 11.

Misschien is het inderdaad eens tijd om na 20 jaar muziek kopen mijn (digitale versie van de) collectie in te richten op kwaliteit, in plaats van kwantiteit

[ Voor 48% gewijzigd door Katsunami op 11-01-2015 18:25 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op zaterdag 10 januari 2015 @ 19:25:

De DR database zegt dat een stuk of album pas goed is vanaf DR 14, maar daar ben ik het niet echt mee eens; als ik dat als minimum zou nemen, dan kan ik 85+% van mijn collectie weggooien. De meeste stukken met 11-13 klinken prima.

Ook hier moet ik je helemaal gelijk geven ik vind zelf Dr14 voor een gemiddelde heel hoog gegrepen en kan ook zeggen dat het grootste gedeelte van mijn collectie op +/- DR12 zit
http://members.home.nl/tweeti/testsite/catraxx.html
Op deze link vind je mijn huidige collectie aan albums en als je eens door de artiestenlijst gaat bladeren zul je zien dat bij het overgrote deel van deze collectie de DR waarde dramatisch terug valt op het moment dat het jaar 2000 in het vizier komt Phill Collins is een heel mooi voorbeeld.
Maar ook artiesten als Linda Ronstadt, Heart, Fleetwood Mac zijn geen uitzonderingen.
Ik vind het jammer voor jou dat net jou favoriet hier ook mee te maken heeft en daardoor het plezier om een muziek stuk keer op keer te draaien hierdoor wordt verknalt.

Nog een leuk muziek voorbeeld van goede mastering: Flairck Album "Sleight Of Hand" track: "Seven Card Tango" DR13 originele versie uit 1986
Ik vergelijk een goede opname een beetje met een goed schilderij of film, elke keer dat je er naar kijkt of luistert hoor je of zie je weer iets anders wat de vorige keer bij het beluisteren of kijken niet opviel.

[ Voor 5% gewijzigd door tweety61 op 11-01-2015 15:04 ]

[Katsunami]

Toen ik gisteren bezig ben geweest met wieden van de verzameling, heb ik natuurlijk de albums die ik heb verwijderd uit de bibliotheek niet klakkeloos weggegooid. Ik ben deze vandaag gaan bekijken, en ik ben tot de volgende definitieve conclusie gekomen:

Vertrouw de DR-meter niet blindelings, want er is veel muziek waarmee hij niet overweg kan.

Hieronder zet ik twee voorbeelden neer.





Nu mogen jullie voor jezelf besluiten: zijn deze twee muziekstukken (en de CD's waar ze op staan) kapot gemastered? Zijn deze stukken 'brickwalled' ? Jullie mogen zelf gokken hoeveel (negatieve) replaygain de albums van deze stukken hebben, wat de DR van het album is, en de DR van de muziekstukken; dan zet ik hieronder de gegevens neer.

Bovenste stuk:

spoiler:

Titel: My Land
Artiest Secret Garden
Album: Inside I'm Singing
Jaar: 2007
AlbumGain: -5.4 dB
DR Track: 7
DR Album: 9

Opmerking: Van dit stuk schieten je zo ongeveer de tranen in de ogen qua lyrics en zang. DR7 of niet, het zou eeuwig zonde zijn om het weg te gooien. Deze zit IMHO wel in, of kort bij dezelfde klasse als "You Raise Me Up", dat origineel ook van Secret Garden is, maar wel >= 100x gecovered is.

Onderste stuk:

spoiler:

Titel: The Hill of Sorcery
Artiest Howard Shore / Orkest
Album: An Unexpected Journey, CD1
Jaar: 2012
AlbumGain: -4.3 dB
DR Track: 7
DR Album: 9

Opmerking: Nou, ik kan niet zeggen dat dit stuk 'kapot gemastered' of 'brickwalled' is. In vredesnaam, in de stille delen kan ik soms een hoornblazer adem (huuupf) horen halen! Het hele album staat vol van dit soort muziek, en de DR-meter vindt het niet nodig om meer dan DR7 aan dit stuk toe te kennen, en het album krijgt slechts DR9.

Ik weet nou helemaal niet meer zeker wanneer de DR-meter zijn waarden laat zakken, maar 'volume' vindt hij niet leuk: als een stuk harder wordt, gaat de DR HEEL RAP omlaag, en het doet er niet toe of dat volume wordt veroorzaakt door een brickwall (slecht) of door een orkest dat voluit gaat (goed); in beide gevallen gaat de DR van het stuk omlaag. Het omslagpunt lijkt bij 95 dB te beginnen: zodra een muziekstuk een substantieel deel op of over de 95 dB, zit, zal de DR-meter een diepe duik nemen.

Kort gezegd, de muziekstukken hierboven, zeker het tweede hebben een veel hogere DR dan dat de meter aangeeft. Als je je speler te hard zet bij het tweede stuk, omdat het nogal zacht begint, dan blaast het aan het eind je oren van je hoofd. Dat is IMHO zat DR....

[ Voor 65% gewijzigd door Katsunami op 11-01-2015 19:59 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op zondag 11 januari 2015 @ 18:50:
Toen ik gisteren bezig ben geweest met wieden van de verzameling, heb ik natuurlijk de albums die ik heb verwijderd uit de bibliotheek niet klakkeloos weggegooid. Ik ben deze vandaag gaan bekijken, en ik ben tot de volgende definitieve conclusie gekomen:

Vertrouw de DR-meter niet blindelings, want er is veel muziek waarmee hij niet overweg kan.

Hieronder zet ik twee voorbeelden neer.

[afbeelding]

[afbeelding]

Welke DR waardes komen bovenstaande voorbeelden naar boven?
Aan het eerste plaatje te zien lijkt me die lager uit te komen dan de tweede voornamelijk door het laatste dichte stuk op het eerste voorbeeld

[Katsunami]

Ik was mijn post nog aan het updaten

De gegevens staan er nu in.

Het eerste voorbeeld is inderdaad eentje waarin het volume van het stuk wordt opgevoerd via een tweede stem, en een steeds groter wordend orkest; nogal logisch dat de DR in dat gebied omlaag gaat. Wat dat betreft heeft de meter wellicht wel gelijk, maar het stuk is niet per direct slecht. Als je dan een CD hebt, helemaal vol met dit soort muziek, dan krijg je dus een CD met DR8.... die echter prima klinkt

Kort gezegd:

Als een CD 'hard' lijkt te zijn, >= 95 dB ofzo, dan zal de DR-meter er bijna 100% zeker een lage DR-waarde aan toekennen; waarschijnlijk 10 of lager. Echter, bekijk de stukken op de CD met Audacity. Als je dan een brickwall ziet (hele stuk van begin tot einde hetzelfde volume) dan heb je waarschijnlijk een slecht gemasterede CD. Zijn de stukken echter vergelijkbaar met die hierboven, met flinke stukken orkest, koor, strijkers of synths erin, dan komt de lage DR niet doordat de CD slecht is gemastered, maar omdat het stuk gewoon op sommige plekken echt hard *IS*.

[ Voor 111% gewijzigd door Katsunami op 11-01-2015 20:06 ]

[Katsunami]

Nog twee om het af te leren.





Bovenste stuk

spoiler:

Titel: The Treason of Isengard
Artiest Howard Shore / Orkest
Album: Fellowship of the Ring
Jaar: 2001
AlbumGain: -2.6 dB
DR Track: 9
DR Album: 11

Opmerking: Zeg wat je wilt, maar dit stuk begint op -36 dB, en loopt uiteindelijk op tot 0 dB. Dat is in mijn ogen een bereik van 36 dB.... en toch krijgt het slechts een DR9 waarde.

Onderste stuk:

spoiler:

Titel: Locked within the Crystal Ball
Artiest Blackmore's Night
Album: A Knight in York
Jaar: 2012
AlbumGain: -9.7 dB
DR Track: 6
DR Album: 7

Opmerking: Blackmore's Night is de huidige band van Ritchie Backmore; van Deep Purple. Blackmore's Night speelt folk, celtic en renaissance-muziek in (hard) rock stijl, met soms een zachter stuk ertussen. A Knight in York is een van hun allerhardste CD's.... maar niet omdat hij kapot gemastered is. Het is een live CD. De meeste tracks hebben niet alleen een best groot achtergrondorkest, maar zitten ook vol met klappend en gillend publiek. Op de plekken waar deze CD hard is, *IS* hij ook gewoon hard.

Om hetgeen te bewijzen wat in de opmerking hierboven staat (van de tweede track), geef ik hier nog twee tracks van dezelfde CD:

spoiler:

Bovenste stuk: The Gilded Cage, DR14
Onderste stuk: Darkness, DR13

Van dezelfde harde CD, "A Knight in York", maar in deze stukken is het publiek stil, en is er geen enorm orkest, dus is het volume lager, en de DR automatisch hoger.

Nogmaals: een CD, en zelfs een muziekstuk met een lage DR is niet automatisch slecht. Ik vermoedde dat al, maar nadat ik mijn collectie ben gaan uitwieden weet ik het zeker. Gewoon een CD of stuk weggooien aan de hand van enkel de DR-waarde is het slechtste wat je kunt doen.

[ Voor 83% gewijzigd door Katsunami op 11-01-2015 20:58 ]

[Sissors]

Ik moet zeggen dat ik al het automatisch verwijderen uit je bibliotheek puur en alleen gebaseerd op DR apart vind. Het gaat er toch uiteindelijk om of je het goed vind klinken? En als dan blijkt dat het het net niet is, en je ziet dat de DR kut is, dan kan je misschien kijken of er nog een andere master van te vinden is.

[Katsunami]

Sissors schreef op zondag 11 januari 2015 @ 22:06:
Ik moet zeggen dat ik al het automatisch verwijderen uit je bibliotheek puur en alleen gebaseerd op DR apart vind. Het gaat er toch uiteindelijk om of je het goed vind klinken? En als dan blijkt dat het het net niet is, en je ziet dat de DR kut is, dan kan je misschien kijken of er nog een andere master van te vinden is.

Ik heb de albums ook niet volledig gewist natuurlijk; ik heb ze in een andere map aan de kant gezet (alles met een DR lager dan 10), zodat ik die albums kan beluisteren en bekijken. Als ik er tevreden over ben en denk dat de DR-meter de mist in is gegaan, zet ik hem weer terug.

Er begint zich wel een patroon af te tekenen:

1. Als een album een hoge DR scoort (11+), dan is het bijna per definitie goed en hoef je er niet heen te kijken.
2. Als een album een lage DR scoort (10-) terwijl de album gain -6 dB of minder is (-5, -4...), dan moet je het album beluisteren en bekijken voor je het weggooit, want dan is het goed mogelijk dat de DR-meter ernaast zit (zoals bij An Unexpected Journey, van Howard Shore.)
3. Als een album een lage DR scoort (10-) en de album gain is -6 dB of meer (-7, -8...), dan is het album waarschijnlijk slecht gemastered, behalve als het een uitzonderingsgeval is, zoals A Knight in York, wat ik hierboven al noemde.

Een album dat bijvoorbeeld wel erg slecht gemastered is, is "Village Lanterne", van Blackmore's Night, uit 2006. Het heeft een album gain van -8.7 (de gemiddelde luidheid van het album is dus 97.7 dB, daar waar een CD 89 als ideaal voorschrijft), en elk stuk op het album is loeihard geclipt. Zo hard dat Audacity in sommige stukken meer rood dan blauw is. Een album als dat kan dus eigenlijk direct de kliko in. Hetzelfde geldt voor "Winter Carols (2006)", van dezelfde band. Bijna net zo hard, en net zoveel clipping.

Jammer dat je dit soort dingen niet kunt weten voordat je een CD koopt.

Een andere master vinden kun je bijna alleen maar in het geval van oude muziek. Ik zie bijvoorbeeld dat de albums van Abba in Tweety61's collectie allemaal DR11+ hebben. Die van mij zijn allemaal DR8-. Hij heeft echter zijn albums waarschijnlijk in de jaren 80 gekocht (ik ga er even van uit dat die 61 zijn geboortejaar is), terwijl ik de mijne eind jaren 90 en later heb aangeschaft.

Je kunt bijna vergeten dat er meerdere masters zijn van recente albums.

[ Voor 10% gewijzigd door Katsunami op 11-01-2015 22:45 ]

[tweety61]

Dag Katsunami en anderen,
Inderdaad mijn bouwjaar is van 61 ,maar de abba collectie aangeschaft heb ik pas een paar jaar geleden gecomplementeerd. Ik ben als volgt te werk gegaan om de goede exemplaren er uit te vissen.
Op discogs staat heel veel informatie over releases van diverse albums, tevens wordt daar ook heel goed bijgehouden of het een eerste uitgave os, een reissue of een remaster.
Ik heb vervolgens de barcodes genoteerd van de eerste (europese) uitgaves en heb daarna gezocht op mp en indien er albums bij stonden waarvan ik dacht dat het de goede was een mail gestuurd met de vraag om de barcode door te geven.
Een van de weinige dingen vandaag die een bepaald album uniek maakt.
De gehele abba collectie heeft misschien € 20,- gekost dat is dus een lachertje natuurlijk met wat je voor een vergalde versie moet neertellen.
Voor Katsunami zou ik willen zeggen probeer de originele uitgave van the visitors te bemachtigen het ean n (barcode) kun je vinden op mijn database eerder gepost.
Als je hem hebt zou ik het nummer "one of us" is vergelijken met de versie die je nu hebt.
Even stilstaan dat de opname dateert van 1980 (35 jaar) en de perikelen die er destijds waren tussen de bandleden veel eigen geschreven nummers van bands komen voort uit ervaringen die ze hebben gehad, zo ook dit nummer
Draai eerst de versie zoals jij hem nu bezit,en daarna de "originele" uitgave ik wil niet opscheppen of zo maar ik denk dat je haren stijl overeind gaan staan
Om je niet al te lang te laten wachten kijk hier maar even:
http://members.home.nl/tweeti/tweakers/

[ Voor 3% gewijzigd door tweety61 op 12-01-2015 00:20 ]

[tweety61]

Sissors schreef op zondag 11 januari 2015 @ 22:06:
Ik moet zeggen dat ik al het automatisch verwijderen uit je bibliotheek puur en alleen gebaseerd op DR apart vind. Het gaat er toch uiteindelijk om of je het goed vind klinken? En als dan blijkt dat het het net niet is, en je ziet dat de DR kut is, dan kan je misschien kijken of er nog een andere master van te vinden is.

Dat mag misschien zo zijn maar albums met een dr lager of gelijk aan 7 is gelijk aan kliko
Zelfs de allereerste schellak platen uit de jaren 30 halen een respectabele waarde van 9.
Daar komt bij dat uit mijn collectie de albums die voor deze loudness onzin begon er niet een nummer bij zit met een waarde lager dan 9 en dat is dan uit een database van zo'n 30.000 nummers (1960-1990)
http://members.home.nl/tweeti/tweakers/
Voorbeeldje originele 78 toeren plaat uit 1956 The Platters Heaven on earth.
Komt toch met DR10 naar boven

[tweety61]

Nog een leuk weet mijn welletje van de abba collectie bij het originele album "Super Trouper" uit 1980 (042280002329) met het gelijknamige nummer "Supertrouper" is er een klein foutje geslopen tijdens de opnames.op 3.43 valt namelijk heel even het rechter kanaal uit
Nog even terugkomen op het album The Visitors, zie hier de verschillende uitgaves en welke ik bezit:
http://www.discogs.com/ABBA-The-Visitors/master/50014

[ Voor 22% gewijzigd door tweety61 op 12-01-2015 00:52 ]

[Katsunami]

tweety61 schreef op maandag 12 januari 2015 @ 00:02:
Draai eerst de versie zoals jij hem nu bezit,en daarna de "originele" uitgave ik wil niet opscheppen of zo maar ik denk dat je haren stijl overeind gaan staan

"One of Us" is misschien wel mijn favoriete ABBA plaat...

En nu kan ik eindelijk twee gelijke stukken vergelijken.

Mijn versie: DR7, album gain -9.7
Jouw versie: DR18, album gain -0.0

OMG... in mijn versie zijn de drums bijna compleet weg, en de bas-impact is veel minder hard, terwijl de vocals (na replaygain) vergelijkbaar zijn.

Na een check in Audacity wordt mijn gehoor bevestigd: jouw versie heeft hele lange pieken die boven de vocals uit steken, mijn versie niet. Als men de vocals "opgetrokken" heeft, tot bijna op het niveau van de drums en bas, dan zal de plaat veel luider klinken; dat is echter veel te hard om naar te luisteren. Als je dus je volumeknop terug draait (of replaygain gebruikt), dan verlies je dus effectief de pieken van de drums en de bas.

In een stuk met een lage DR verlies je dus de impact, voornamelijk:
- Drums
- Bas
- Transcients

Dat is ook wel logisch, want de andere onderdelen zijn opgetrokken tot op het niveau dat eigenlijk gereserveerd zou moeten zijn voor de impact, waardoor je die dus verliest. Via replaygain of het terugdraaien van het volume verlaag je immers alle geluid.

Nou snap ik dus ook waarom ik een aantal albums die ik heb heel goed klinken ondanks dat ze een DR van 9 of zelfs 8 hebben. Dat zijn voor het grootste deel New Age albums die uit soundscapes bestaan: synths, orkesten, dat soort zaken, en vaak met geen of weinig drums en bas. Een soundscape is een heel 'vol' geluid, en er zijn dus geen impacts. Die stukken hebben dus inherent een hele lage DR, onafhankeljik van hoe hard het op de CD zou worden gezet. Of men de CD nu op 89 dB of op 95 dB mastert maakt niet uit voor een stuk dat maar een DR heeft van 7. In het eerste geval zal het van 86 tot 93 dB lopen, in het tweede geval van 92 tot 99 dB, in beide gevallen zonder te clippen, maar de tweede versie is natuurlijk veel harder.

In tegenstelling tot bovenstaande, kan een stuk zoals "One of Us", met veel en harde impacts, resulterend in een DR van 18, NIET harder worden gemastered, behalve door die impact op te offeren en de vocals en begeleiding op te trekken. Als men dat niet zou doen, dan zouden de impacts namelijk keihard clippen. De versie van Tweety kan bijvoorbeeld maar 0.3 dB harder voordat hij clipt.

Hierbij de waveforms:

Mijn versie:


Tweety's versie:


Na het toepassen van replaygain zijn beide versies in de vocals even hard, maar de mijne dus alle drums, bas-impact en transcients kwijt vanwege het optrekken van de vocals en begeleiding....

Nou snap ik het eindelijk, en weet ik ook direct hoe ik door te luisteren en dan naar de waveform te kijken kan zien of een stuk gewoon een lage DR heeft, of eigenlijk een hoge DR had moeten hebben.

tweety61 schreef op maandag 12 januari 2015 @ 00:40:
Dat mag misschien zo zijn maar albums met een dr lager of gelijk aan 7 is gelijk aan kliko

Vaak wel, maar dat is dus niet -altijd- waar Er zijn dus gewoon muziekstukken en CD's met een inherent lage DR.

[ Voor 12% gewijzigd door Katsunami op 12-01-2015 01:39 ]

[SuaveKadaver]

Hoi! Ik heb niet vaak wat toe te voegen dus ik schreeuw maar effe mee. Ik ben zelf sound designer in de film en tv wereld en ben in het bezit van een hele fijne Beyer DT-250 80 ohm waar dus ook een 250 ohm versie van is. Voor de goede orde, de DT-250 is niet de meest comfortabele en ook niet de best klinkende, maar omdat ik soms er mee moet werken en soms voor m'n plezier luister is het de perfecte middenweg.

Ik lees een kleine misvatting dus ik help hier even mee.

Ik begin met zeiken, want dat is leuk. Haters can hate. Als we de audionerd uit gaan hangen mag je het niet echt bass noemen, omdat dat doorgaans meer de gain op de lage frequenties betekent dan de daadwerkelijke signalen in de lage frequenties. In spreektaal is het op zich oké dus het is mierenneuken.

Een te lage impedantie op een te zwakke uitgang resulteert in een zwak (soms zelfs vervormd) laag. Hoe komt dat? Een koptelefoon met een lage impedantie (heeft overigens niks met leeftijd van de setup te maken) vereist -meer- vermogen bij een even hoog signaalniveau als eentje met een <edit> hogere impedantie. De membranen zijn doorgaans stugger en de spoelen lichter waardoor er meer definitie in vooral de hogere frequentie mogelijk is. De hoge frequenties vereisen echter niet veel vermogen, de lage wel. Maar om die nog goed weer te geven moet dat stuggere membraan ineens met een veel lulliger spoeltje op gang worden gebracht, dus moet daar meer vermogen doorheen en bij een zwakke versterker die dus rekent op een hogere impendantie (consumenten niveau) zorgt dat voor overbelasting.

Ik kop hem even naar de wet van ohm. I=U/R. I=stroom in ampere, U=spanning in volt en R is weerstand in ohm. Stel je stuurt een audiosignaal naar de koptelefoon van 1 Volt (mooie sinus of iets dergelijks, doet er even niet zo hard toe, anders gaan we het ook nog over RMS hebben) en je koptelefoon is in mijn geval 80 ohm. Dan is de stroom die die koptelefoon nodig heeft een vrij stevige 12.5mA. Reken je het nog eens op 250 ohm dan kom je uit op 4mA. Stel dus dat je een hele mooie koptelefoon versterker hebt die is gemaakt om een mooie consumentenkoptelefoon aan te drijven dan moet die bijna 3x meer vermogen dan waar hij voor bedoeld is leveren en daar komt bij dat dat vermogen dus niet betekent dat de 80 ohm variant daadwerkelijk harder is, want dat is doorgaans niet zo. Ik kan me herinneren dat bij de DT-250 tussen mijn variant en de 250 ohm variant op een Benchmark DAC-1 grofweg hetzelfde niveau geeft maar gewoon wat minder gedefineerd klinkt.

Je kan van redelijk dure consumentenelectronica en praktisch alle professionele (let op, niet hobby-productie) spullen verwachten dat ze lage impedanties aankunnen. Desondanks luister ik altijd liever via de DAC-1 af omdat ik gewoon zeker weet dat die het heel goed kan maar je kan me er ook wel eens op betrappen dat ik de DT-250 gewoon in m'n samsung telefoon prik en dat gaat eigenlijk best goed.

Dit is een heel verhaal om eigenlijk te zeggen, je zal niet zo snel -meer- laag horen met een te lage impedantie. Als je versterker het niet aan kan gaat die vervormen en sloppy worden. Hoor je te veel laag dan zit dat ergens in het signaalpad en dat kan uiteraard heel goed in een slechte downmix naar 2.0 zitten. De meeste koptelefoons zijn overigens verre van neutraal dus het is helemaal niet gek om met de interne equalizer (of dat nou een 2 bands is zoals een bass/treble instelling of een 96 kanaal grafische EQ) te moeten klooien om het een beetje te krijgen zoals je het wilt. Alles kleurt, zelfs digitale sets.

EN ik lees hier voor het eerst dat men op dynamisch bereik muziekcollecties classificeert. Leuk! Oprecht.. Dynamisch bereik is nu een hot item in de broadcast industrie en over het gebruik ervan in de bioscoop is ook het laatste woord niet gezegd. Voor TV is daar een afspraak voor, R128. Daarin gaat men uit van een luidheidsnorm en een dynamisch bereik, af te stemmen op de content. Voor de ubergeeks interessant leesvoer, voor de vakmensen verplichte kost anders komt je programma gewoon niet door de zendstraat heen of je nou een meesterwerk hebt gemaakt of niet. Een TV programma heeft over het algemeen een LRA (loudness range, weet niet of dat ongeveer hetzelfde is als DR) van 6dB en een bioscoopfilm 13-22dB, ook weer afhankelijk van de inhoud. 22 is ongebruikelijk maar je komt het wel eens tegen in thrillers waar de luidheid ook een schrikreactie moet opwekken. Track gain kan je volgens mij alleen bepalen aan de hand van luidheid, dus ik vermoed dat die score ook redelijk vergelijkbaar is met de R128 eenheid integrated LU.

Goed, dat was weer mijn post, hoop dat jullie het leuk vinden en een fijne maandag verder gewenst!

[ Voor 0% gewijzigd door SuaveKadaver op 12-01-2015 12:52 . Reden: foutje :) dank je Katsunami ]

[Katsunami]

Bedankt voor de post

SuaveKadaver schreef op maandag 12 januari 2015 @ 01:15:
Goed, dat was weer mijn post, hoop dat jullie het leuk vinden en een fijne maandag verder gewenst!

Een koptelefoon met een lage impedantie (heeft overigens niks met leeftijd van de setup te maken) vereist -meer- vermogen bij een even hoog signaalniveau als eentje met een lagere impedantie.

Ik denk dat je hier 'hogere impedantie' bedoelt?

Indien dat zo is, dan denk ik dat ik ook dit snap. Ik zat in elk geval dus vrij aardig in de goede richting (in elk geval, dat gevoel heb ik), met het bepalen waarom mijn Sennheiser HD598 (50 Ohm) niet fatsoenlijk werkt op mijn Pioneer VSX-819H, maar nu weet ik het zeker.

Als een koptelefoon met hoge impedantie minder vermogen nodig heeft om goed te werken, en eentje met lage impedantie heeft meer vermogen nodig, dan is het duidelijk: die VSX-819H levert niet genoeg vermogen om die 50 Ohm HD598 aan te sturen. Een HD600 van 300 Ohm zou dus mogelijk een stuk beter werken.

Echter, waarom werkt die 600 Ohm HD600 dan zo brak op (bijvoorbeeld) een MP3-speler zoals een iPod, terwijl een setje Shure SE315 (16 Ohm) wel gewoon goed werken? Die 16 Ohm zouden dan toch VEEL meer vermogen nodig moeten hebben dan de 600 Ohm Senn, en toch werken de Shure's wel, en de Senn niet (goed).

De vuistregel die dus meestal op internet wordt gehanteerd (minder Ohms is beter, want dat is makkelijker aan te sturen, en dan kan het geluid harder) is dus simpelweg ook niet altijd waar.

[ Voor 33% gewijzigd door Katsunami op 12-01-2015 01:46 ]

[tweety61]

SuaveKadaver schreef op maandag 12 januari 2015 @ 01:15:
EN ik lees hier voor het eerst dat men op dynamisch bereik muziekcollecties classificeert. Leuk! Oprecht.. Dynamisch bereik is nu een hot item in de broadcast industrie en over het gebruik ervan in de bioscoop is ook het laatste woord niet gezegd. Voor TV is daar een afspraak voor, R128. Daarin gaat men uit van een luidheidsnorm en een dynamisch bereik, af te stemmen op de content. Voor de ubergeeks interessant leesvoer, voor de vakmensen verplichte kost anders komt je programma gewoon niet door de zendstraat heen of je nou een meesterwerk hebt gemaakt of niet. Een TV programma heeft over het algemeen een LRA (loudness range, weet niet of dat ongeveer hetzelfde is als DR) van 6dB en een bioscoopfilm 13-22dB, ook weer afhankelijk van de inhoud. 22 is ongebruikelijk maar je komt het wel eens tegen in thrillers waar de luidheid ook een schrikreactie moet opwekken. Track gain kan je volgens mij alleen bepalen aan de hand van luidheid, dus ik vermoed dat die score ook redelijk vergelijkbaar is met de R128 eenheid integrated LU.

Deze norm is mij ook bekend heb hiervan ook wat leesvoer liggen, het is alleen jammer dat diverse tv stations geen flauw idee hebben hoe hier mee om te gaan RTL7 is een mooi voorbeeld.
Ooit daar naar een spannende actiefilm gekeken met veel geknal en explosies?
Vooral oorlogsfilms of sience fiction hebben zwaar te lijden, barst het een keer los in de film, des te meer dat de (AGC) volop in actie komt met als gevolg dat in het heetst van de strijd het geluid bijna weg is wat weer als gevolg heeft dat je je set wat harder zet, en dat had je nou net niet moeten doen want wat ze ook niet begrijpen dat veel voor de tv geproduceerde filmproducties er speciale fade outs worden gebruikt tbv van commercials maar niet bij rtl die doet het midden in de explosie met als gevolg dat je wederom van je stoel af schiet vanwege de knetterharde ah reklame (de AGC had zich even gereset)_

[tweety61]

Katsunami schreef op maandag 12 januari 2015 @ 01:29:

Echter, waarom werkt die 600 Ohm HD600 dan zo brak op (bijvoorbeeld) een MP3-speler zoals een iPod?

De vuistregel die dus meestal op internet wordt gehanteerd (minder Ohms is beter, want dat is makkelijker aan te sturen, en dan kan het geluid harder) is dus simpelweg ook niet altijd waar.

Dat jouw HD600 op een mp3 speler of iPod brak speelt heeft niet zozeer met de hoge impedantie te maken, maar met het feit dat bij de nieuwe normen voor portable spelers het niveau zo'n 24 dB is terug gedraaid althans bij de ipad en iPod.
Ik weet niet of je ergens een good old fashioned walkman van sony kunt bemachtigen de WMD2
Sluit hem daar maar is op aan, wordt het heel andere koek.
Toen ik in de jaren 80 bij een radio zaak hoofd technische dienst was heb ik veel mensen terug zien komen met een volledig opgeblazen koptelefoon.
Maar ook een echte oude cd speler uit de jaren 80 met hoofdtelefoon uitgang voldoet prima.
Dat is dan ook de reden dat er voor de mp3 spelers meestal laagohmige koptelefoons worden verkocht.
Maar dan alleen diegene die tov deze impedantie ook een hoog rendement hebben 96dB of hoger.
Echt goed klinkende koptelefoons met een lage impedantie hebben doorgaans een redelijk laag rendement. dit omdat er mechanische equalizatie wordt toegepast om het spectrum rechter te krijgen

[Katsunami]

Nou ja, ik gebruikte de iPod als voorbeeld, maar die heb ik zelf niet. Nu gebruik ik een Sansa Clip+, en heb een Fiio X5 onderweg. Tevens heb ik een Fiio E17 DAC/amp (voor als ik een hoofdtelefoon op mijn Hammond hang: dan kan ik de bas en treble aanpassen. Soms gebruik ik de E17 op de computer). Die apparaten zijn niet beperkt in volume.

Ik heb geen Senn HD600 of 650, maar dat is eigenlijk omdat ik hem nooit heb durven aanschaffen....

[ Voor 5% gewijzigd door Katsunami op 12-01-2015 06:58 ]

[Synthiman]

Het gaat me te ver om alles hier na te lezen. Echter ik wil toch even reageren op een stukje in de allereerste post:

Het grote verschil tussen vinyl en CD is het feit dat vinyl over het algemeen* geheel analoog is opgenomen. Als een CD wordt gemaakt wordt het analoge omgezet in digitaal. Dit gaat gebaat met kwaliteitverlies. Dit omdat de analoge gegevens worden omgezet in digitale enen en nullen. Per minuut worden er 44.100 fragmenten digitaal omgezet. Zoals je wel kunt begrijpen neem je daarmee niet alles op, dit is dus bij de 16 bits codatie. Dat houd dus in dat je niet al het geluid kan opvangen in de CD.

Met name de onderstreepte passages wens ik te weerspreken... Sorry, maar die uitspraken zijn ongefundeerd en absoluut onwaar.

Kijk hier eens naar! :https://www.youtube.com/watch?v=cIQ9IXSUzuM

Hier wordt afgerekend met de mythes omtrend CD's. Beter kan ik het zelf niet uitleggen.

Ik ben zelf van het vinyl tijdperk en bovendien ben ik beroepshalve een groot deel van mijn leven bezig met audio. Synthesizers, studiogear etc. Ik heb enorm veel vergelijkend onderzoek gedaan en adviseerde studio's en artiesten.

Vinyl is leuk. Heeft zijn charme, maar is puur technisch (wetenschappelijk) gezien inferieur aan CD.
Dit is meetbaar en bewijsbaar!

Niet iedere CD is goed gemasterd. Daardoor komt het dat mensen soms de voorkeur geven aan een vinylopname. Echter. Een goed gemasterde CD wint het altijd van een vinyl versie. Objectief gezien!

Subjectief kan het zijn dat vinyl mooier gevonden wordt. Echter dan is er sprake van kleuring!
Hetzelfde gebeurt met buizenversterkers!

Subjectief? Voorbeeld: Laat iemand twee keer hetzelfde fragment horen. Één keer zonder equalising en één keer met wat extra bas en wat extra hoog. Geheid dat de doorsnee luisteraar de versie met equalising beter vind klinken.

Kortom: CD-kwaliteit is fantastisch. Het omvat RUIMSCHOOTS elk detail. Het feit dat er sprake is van afrondingsfouten etc, berust op mythes en slimme marketing, door mensen die je wat anders willen verkopen.

Als een CD slecht klinkt, is dat een kwestie van slecht vakmanschap van de producer c.q.studiotechnicus.
Veel CD's van wat oudere muziek, laten qua sound te wensen over. Voorbeeld: M.Jackson. Niet omdat CD een slecht medium is, maar omdat veel oudere muziek niet goed op CD is overgezet.

Kijk ook hier eens, voor wat betreft beperkingen van vinylopnames:

http://gottagrooverecords.com/vinyl-mastering/

http://www.recordingmag.com/resources/resourceDetail/114.html

Tenslotte: Ik ben enorm fan van echte analoge synths. Een echte Minimoog Model D, bijv., is uitstekend op te nemen op CD. Er is géén verschil tussen opname en weergave te horen. En zo hoort het.

Zelf heb ik ook nog steeds vinyl in huis. Heeft nog steeds zijn charme. Echter, de komst van CD vond en vind ik de meest ontzagwekkende vooruitgang die ik beleefd heb.

Zorg voor een goede versterker en een goed stel luidsprekers! Dat zorgt voor meer genot dan teruggaan naar uitsluitend vinyl. Da's mijn advies.

Tot slot: hogere resoluties dan 44,1kHz/16bits zijn volksverlakkerij. (Marketing). 48 kHz is ook niet beter, maar heeft te maken met sync bij video en niet met betere geluidskwaliteit.

[KeRsTmAnNeKe]

Als een CD slecht klinkt, is dat een kwestie van slecht vakmanschap van de producer c.q.studiotechnicus.
Veel CD's van wat oudere muziek, laten qua sound te wensen over. Voorbeeld: M.Jackson. Niet omdat CD een slecht medium is, maar omdat veel oudere muziek niet goed op CD is overgezet.

Dit is ook mijn 'mening', speel hier vooral platen af en ja ze klinken naar mijn idee wat beter (met af en toe een tikje), maar dat is niet zozeer omdat een LP superieur is (en veel lastiger af te stellen dan een cd speler), maar gewoon omdat cd's brak zijn opgenomen... helaas gaat het dan al wel snel om bijna alle beetje populaire cd's.

[ShittyOldMan]

SuaveKadaver schreef op maandag 12 januari 2015 @ 01:15:
Een TV programma heeft over het algemeen een LRA (loudness range, weet niet of dat ongeveer hetzelfde is als DR) van 6dB en een bioscoopfilm 13-22dB, ook weer afhankelijk van de inhoud. 22 is ongebruikelijk maar je komt het wel eens tegen in thrillers waar de luidheid ook een schrikreactie moet opwekken.

Een LRA van 6 dB LU is wel extreem weinig hoor. Rond de 15LU (voor drama althans) komt meer in de buurt (of bedoel je 16 ipv 6?)

tweety61 schreef op maandag 12 januari 2015 @ 01:38:
[...]

Deze norm is mij ook bekend heb hiervan ook wat leesvoer liggen, het is alleen jammer dat diverse tv stations geen flauw idee hebben hoe hier mee om te gaan RTL7 is een mooi voorbeeld.
Ooit daar naar een spannende actiefilm gekeken met veel geknal en explosies?
Vooral oorlogsfilms of sience fiction hebben zwaar te lijden, barst het een keer los in de film, des te meer dat de (AGC) volop in actie komt met als gevolg dat in het heetst van de strijd het geluid bijna weg is wat weer als gevolg heeft dat je je set wat harder zet, en dat had je nou net niet moeten doen want wat ze ook niet begrijpen dat veel voor de tv geproduceerde filmproducties er speciale fade outs worden gebruikt tbv van commercials maar niet bij rtl die doet het midden in de explosie met als gevolg dat je wederom van je stoel af schiet vanwege de knetterharde ah reklame (de AGC had zich even gereset)_

Het is maar net wat voor mix je aangeleverd krijgt, daar kun je niet veel tegen doen als omroep als deze super dynamisch is. Voor een Nederlandse productie gaan er misschien wat belletjes rinkelen als je (ver) boven een LRA van 20 zit, maar voor die jaren '90 films van RTL7 niet. Enige loudness correctie in de uitzendstraat (als die nog gebruikt wordt tegenwoordig) en bij de kabelaar werkt over vele minuten, die kun je niet inzetten als compressor (zou ook zeker niet moeten). Het terugschakelen gaat overigens net zo traag hoor, maar dat is dan ook inderdaad de reden dat een commercialblok er harder uit kan komen. Maar dit is dus alleen bij zeer dynamische content.
Maar er kunnen ook andere dingen mis gaan. Zo heb ik het vermoeden dat bij Skyfall laatst op RTL4 er een dvd/bioscoopmix is uitgezonden. Ook de reel wissels waren hoorbaar (rond elke 20 minuten), was duidelijk niet goed. Maar als het in de hele keten goed gaat, iedereen zich aan de R128 norm houdt, met een niet al te hoge loudness range, dan gaat het wel ok. Maar omdat reclame's per definitie vervelend zijn is het eigenlijk alsnog te hard

[Anoniem: 14038]

Synthiman schreef op maandag 12 januari 2015 @ 19:14:
Met name de onderstreepte passages wens ik te weerspreken... Sorry, maar die uitspraken zijn ongefundeerd en absoluut onwaar.

Dit soort verhalen steken elke pagina wel weer de kop op en worden dan ook weer door mensen als jou en mij weersproken. Kwestie van volhouden denk ik dan maar.

[Katsunami]

Dit is een prachtig artikel over de loudness war, en dynamic range:

http://www.dr-lex.be/info-stuff/loudness_wars.html

Het bevestigt mijn eigen bevindingen. Cool Ik zei bijvoorbeeld hierboven dat de "One of Us" versie met de lagere DR vooral bas- en drumimpact mist, en dat het omslagpunt waarop de DR hard begint te kelderen bij 95 dB ligt. Op dat punt kun je met (veel) moeite nog DR11 halen. Het artikel zegt dit:

The compressed version sounds similar to the original but it lacks the punch and liveliness...
...
Really the only advantage in terms of remastering quality is that if overall amplitude can be boosted by 6dB — which is about the maximum if the music is not to be maimed too obviously...

6 dB boven de referentie van 89 is dus inderdaad 95 dB.

Er zijn natuurlijk muziekstukken die weinig dynamic range hebben (weinig bas, geen drums, veel soundscape), of waarin de DR-meter zich verslikt (zacht beginnen, maar regelmatig oplopend naar een hard crescendo), maar voor de meeste muziekstukken en CD's kun je wel zeggen:

- Een zachtere master is beter.
- Een ReplayGain van -6 dB (CD gemastered op 95 dB) is zo ongeveer het maximum; hardere CD's gaan SNEL achteruit in DR. Op dit punt is de maximale DR 10 of 11, als je geluk hebt.

In elk geval verdient elke CD die -6 dB of meer ReplayGain heeft een kritische blik, zeker als de DR onder de 11 is. Staat er muziek op die inherent een lage DR heeft, dan is het OK; staat er muziek op die bas en drums heeft die een flinke impact zouden moeten hebben, dan is het niet OK. Je kunt dus indien gewenst de kwaliteit van de opname van een CD beoordelen zonder de DR-meter

[ Voor 6% gewijzigd door Katsunami op 13-01-2015 09:46 ]

[ktf]

Katsunami schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 09:44:
Er zijn natuurlijk muziekstukken die weinig dynamic range hebben (weinig bas, geen drums, veel soundscape), of waarin de DR-meter zich verslikt (zacht beginnen, maar regelmatig oplopend naar een hard crescendo), maar voor de meeste muziekstukken en CD's kun je wel zeggen:

Het 'probleem' hier is dat 'DR' slechts een bepaalde soort dynamiek meet, een die vooral relevant is in de popmuziek, en dat is min-of-meer instantaan dynamisch bereik. Luidheidsverschillen over langere duur (crescendi) worden niet meegenomen. Wat wordt meegenomen is het verschil tussen de RMS en de piekwaarde in een kort venster. Eigenlijk is het meer een crestfactor.

Daarom dat de opnamen van klassieke muziek die ik maak, welke een enorm dynamisch bereik omvatten en niet gecomprimeerd worden, vaak toch een relatief lage DR-rating krijgen. Zo heb ik hier een opname van het laatste deel van het Pini di Roma liggen. Voor de niet kenners: het Pini di Roma staat bekend om zijn gigantisch orkestrale uitbarstingen. Het laatste deel begint met een enkel instrument, en deze uitvoering bouwt op naar een 150 koppig blaasorkest op orkaankracht. Ik ken geen stuk met een groter dynamisch bereik, en toch geeft de DR-meter een waarde van 13 weer, en volgens de makers is dat nog steeds 'transition' en niet 'good'.

[begintmeta]

offtopic:
waarom 'het' pini di roma en niet ' ' of 'de'?

De hoogste DR in mijn collectie zit in een dialoog van De Toverfluit. 23 volgens het algoritme. Ik moet nog steeds eens kijken of en koppeling tussen gevonden waarden en opnamen/metadata iets interessants laat zien.

[ Voor 41% gewijzigd door begintmeta op 13-01-2015 10:10 ]

[DtenBrink]

Hoi, ik ben nieuw bij dit topic, en ik weet niet of dit al eerder is gediscussieerd, maar wat de topic starter aangeeft, over de aangegeven 44khz samplerate, klopt niet. Het maakt niet uit dat het slechts 44khz is, omdat een DAC vanuit 2 punten op de sinuscurve een golf kan reproduceren. Dat wil dus zeggen dat je met 44khz samplerate, tot 22khz geluiden kan reproduceren uit je eigen speaker. Het menselijk gehoor komt bij kinderen misschien op 20khz, maar bij volwassenen een stuk lager. Hierdoor heeft een hogere samplerate weinig zin bij het afspelen. Waarom producers wel zulke hoge samplerates gebruiken? zodat ze het geluid kunnen vervormen, lager laten klinken, anders zou de rotzooi van boven de 22khz binnen het menselijk gehoor vallen. Belangrijker bij geluidskwaliteit is of het daadwerkelijk Lossless is, of slechts van een gecomprimeerd formaat overgezet.
Bron: http://people.xiph.org/~xiphmont/demo/neil-young.html

[ktf]

begintmeta schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 10:08:

offtopic:
waarom 'het' pini di roma en niet ' ' of 'de'?

offtopic:
Uhh, geen idee. Als wij het over een muziek stuk hebben, noemen we het altijd het Maar je hebt gelijk, het zou meervoud moeten zijn, het zijn ook meerdere muziekstukken, net als dat het meerdere bomen zijn

[ Voor 42% gewijzigd door ktf op 13-01-2015 10:24 ]

[Katsunami]

Ik zal eens een goede CD posten



Titel: The Lion King, Original Soundtrack
Jaar: 1994
Componist: Hans Zimmer
Artiest: Meerderen
Dynamic Range: DR13 (11-16, Zeer goed)
ReplayGain Value: +0.78 (Uitstekend)

Het is werkelijk een parel van een CD. De drumsolo in "I can't wait to be king" is gewoon... epic. "Be Prepared" klinkt serieus evil, zoals het bedoeld is, en de rest van de CD bevat alles van diepe bas tot fluit, strijkers, zang,en dialoog.

Als je een fan bent van TLK (zoals ik), dan moet je deze CD echt halen; even aangenomen dat de huidige versies zo goed zijn als degene die ik al bijna 20 jaar thuis heb liggen.

Ik denk dat het misschien wel handig is om een label aan de ReplayGain te hangen. Ik stel het volgende voor:

[ Voor 15% gewijzigd door Katsunami op 13-01-2015 20:26 ]

[_Brake_]

Wat vinden jullie van de albums van Toto? Zijn deze al eens geanalyseerd?

[daffie82]

thanks voor de tip Katsunami, even tweedehands gekocht voor 3,5 euro incl. verzending

[Katsunami]

Waar heb je die zo goedkoop kunnen krijgen? Ik zie hem alleen voor 4 pond staan bij Amazon.co.uk, in de second hand sectie.

Ik vind het jammer dat je niet van te voren kunt uitvinden wat de DR van een CD is. De Dynamic Range database is eigenlijk nutteloos; als er bijvoorbeeld staat "Dire Straits - Brothers in Arms", en er staat bij dat hij een DR van 13 heeft (bijvoorbeeld), dan heb je er niets aan als er niet exact bij staat welke uitgave het is.

Heeft iemand ervaring met HDTracks.com? De 24/96 of 24/192 resolutie boeit me niet echt, maar misschien hebben ze wel files gemaakt van de beste masters...

[ Voor 14% gewijzigd door Katsunami op 13-01-2015 15:06 ]

[Katsunami]

OMG... in het geval van de Ierse band Altan kun je het destructieve verloop van de loudness war heel goed zien.

code:

Altan
1983 Ceol Aduaidh       DR12, RG -0.39
1987 Altan              DR12, RG +0.08
1989 Horse with a Heart DR12, RG +0.50
1990 The Red Crow       DR13, RG +0.04
1992 Harvest Storm      DR12, RG -0.86
1993 Island Angel       DR11, RG -3.46
1996 Blackwater         DR11, RG -3.10
1997 Runaway Sunday     DR11, RG -3.32
2000 Another Sky        DR11, RG -4.52
2002 The Blue Idol      DR9,  RG -6.38
2005 Local Ground       DR9,  RG -5.78
2012 Gleann Nimhe       DR8,  RG -7.81

De CD's van hun eerste 10 jaar zijn consistent rond de 89 dB gemastered, met hoge DR-waardes als gevolg. Deze CD's klinken allemaal prima (aangenomen dat je van Ierse Folk houdt). In 1993 begint de ellende, maar deze blijft met zo'n -3 dB beperkt... de DR-waarde zakt naar 11, maar het zijn nog steeds goede CD's. Vanaf 2000 gaan de sound engineers/destroyers van Altan compleet los en de CD's worden harder en harder, al krijgt men er in geval van Another Sky nog nét een DR11 uitgeperst. Sinds het begin van hun carrière heeft Altan 4 á 5 dB aan DR en dus kwaliteit verloren.

Hoe de nieuwe versies van de CD's van Altan klinken weet ik niet, maar als je aan de oude versies kunt komen en je houdt van dat soort muziek (beetje druk soms wel, in geval van reels en jigs), dan kun je de CD's tot 2000 zonder problemen aanschaffen.

[ Voor 44% gewijzigd door Katsunami op 13-01-2015 20:45 ]

[tweety61]

_Brake_ schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 12:00:
Wat vinden jullie van de albums van Toto? Zijn deze al eens geanalyseerd?

Kijk even hier onder de artiest Toto
http://members.home.nl/tweeti/testsite/catraxx.html
Van wat ik heb liggen staan de DR waardes erbij, indien je geïnteresseerd bent in een album schrijf het ean (barcode) nummer even op dan weet je zeker dat je de juiste versie krijgt

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 15:05:

Ik vind het jammer dat je niet van te voren kunt uitvinden wat de DR van een CD is. De Dynamic Range database is eigenlijk nutteloos; als er bijvoorbeeld staat "Dire Straits - Brothers in Arms", en er staat bij dat hij een DR van 13 heeft (bijvoorbeeld), dan heb je er niets aan als er niet exact bij staat welke uitgave het is.

Heeft iemand ervaring met HDTracks.com? De 24/96 of 24/192 resolutie boeit me niet echt, maar misschien hebben ze wel files gemaakt van de beste masters...

Hoi Katsunami de Cd van Dire Straights "Brother In Arms" die ik heb liggen (eerste uitgave)
Heeft een gemiddelde van DR16!! en track 1 "so Far Away" zelfs DR20!!!!
Kijk hier maar onder de artiest Dire Straights
http://members.home.nl/tweeti/testsite/catraxx.html

Betreft HDtracks.com daar zijn zowel positieve als negatieve verhalen over.
Positief in de zin dat ze hd tracks beschikbaar stellen, negatief omdat ze niet controleren of de content aangeleverd ook echt HD is d.w.z. geen upsample van een originele 44,1 master.

[ Voor 13% gewijzigd door tweety61 op 13-01-2015 21:09 ]

[Katsunami]

tweety61 schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 21:05:
Hoi Katsunami de Cd van Dire Straights "Brother In Arms" die ik heb liggen (eerste uitgave)
Heeft een gemiddelde van DR16!! en track 1 "so Far Away" zelfs DR20!!!!
Kijk hier maar onder de artiest Dire Straights
http://members.home.nl/tweeti/testsite/catraxx.html

Damn. Ik leef in de verkeerde tijd zo te zien. Ik luister oude muziek maar ik heb nieuwe(re) versies van de CD's. Ik heb toevallig twee versies van Brothers In Arms; de ene gemastered rond de 92 dB (ReplayGain -3.1 dB), en eentje gemastered op exact 89 dB (RG -0.1). De eerste heeft een DR van 12, de tweede van 11; en nou kom jij aanzetten met DR16?!

"So Far Away" van mij haalt 'slechts' DR14.

En ik maar denken dat mijn Dire Straits collectie tussen van DR11 en DR12 wel OK was

Verdraaid, waarom leef ik in zo'n gare tijd qua muziek

[ Voor 4% gewijzigd door Katsunami op 13-01-2015 21:13 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 21:09:
[...]


Damn. Ik leef in de verkeerde tijd zo te zien. Ik luister oude muziek maar ik heb nieuwe(re) versies van de CD's. Ik heb toevallig twee versies van Brothers In Arms; de ene gemastered rond de 92 dB (ReplayGain -3.1 dB), en eentje gemastered op exact 89 dB (RG -0.1). De eerste heeft een DR van 12, de tweede van 11; en nou kom jij aanzetten met DR16?

"So Far Away" van mij haalt 'slechts' DR14.

Verdraaid, waarom leef ik in zo'n gare tijd qua muziek

Hoi Katsunami, het beste advies wat ik je kan geven is het volgende hierover.
Als je een album leuk lijkt te vinden zoek hem dan op hier: http://www.discogs.com/
Zoek de eerste Europese CD uitgave en je zit voor 99,9% in de goede richting.
Natuurlijk zijn er af en toe uitzonderingen bijvoorbeeld het album Tusk van Fleetwood Mac.
De eerste uitgave welke ik ook heb heeft als eerste super blunder door het nummer Sara in een edit versie er op te zetten (ze hadden destijds ook een 2cd versie kunnen uitbrengen net zoals het album)
De tweede blunder is dat ze hem geremasterd hebben en dan niet door de dynamiek er uit te persen.
Nee maar door hem zodanig op te nemen dat ook doven en slechthorende de hoge tonen goed kunnen horen.
Als je dit album goed vind moet je gaan voor de 2cd versie met deze barcode 081227388324
Hier is de master gelijk aan het toenmalige dubbel album
Ps, hier:
http://members.home.nl/tweeti/testsite/catraxx.html
vind je mijn eigen collectie wellicht dat er iets bij staat wat je bevalt of naar op zoek bent.
De originele barcodes staan erbij en als je die opzoekt op het internet (MP) zit je geheid goed

[ Voor 8% gewijzigd door tweety61 op 13-01-2015 21:21 ]

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 21:09:
[...]


Damn. Ik leef in de verkeerde tijd zo te zien. Ik luister oude muziek maar ik heb nieuwe(re) versies van de CD's. Ik heb toevallig twee versies van Brothers In Arms; de ene gemastered rond de 92 dB (ReplayGain -3.1 dB), en eentje gemastered op exact 89 dB (RG -0.1). De eerste heeft een DR van 12, de tweede van 11; en nou kom jij aanzetten met DR16?!

"So Far Away" van mij haalt 'slechts' DR14.

En ik maar denken dat mijn Dire Straits collectie tussen van DR11 en DR12 wel OK was

Verdraaid, waarom leef ik in zo'n gare tijd qua muziek

Sorry om het te vermelden maar Love over gold "Private Investigations" DR17!!!!

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 21:09:
[...]


En ik maar denken dat mijn Dire Straits collectie tussen van DR11 en DR12 wel OK was

Verdraaid, waarom leef ik in zo'n gare tijd qua muziek

Kan het niet laten So Far,......
http://members.home.nl/tweeti/tweakers/

[tweety61]

Even nog terug komen lage DR klassiek getinte muziek
http://www.allmusic.com/a...C3%A8re-loye-mw0001820349
Gemiddelde DR18 piek DR19 schiet mij maar lek, Album uit 1981 heb ik ook in mijn collectie
Nog een hoogstandje Rickie Lee Jones Flying Cowboys gemiddelde DR17 piek DR24!!!!! tjakka!!!!!

[Katsunami]

tweety61 schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 21:18:
...vind je mijn eigen collectie wellicht dat er iets bij staat wat je bevalt of naar op zoek bent.
De originele barcodes staan erbij en als je die opzoekt op het internet (MP) zit je geheid goed

Eigenlijk is het compleet debiel dat je op zoek moet naar 20-30 jaar oude CD's om goede muziek te krijgen, nog los ervan dat de meeste nieuwe CD's vanuit de productie gewoon brak zijn. Luisteren die muzikanten en producenten hun eigen CD's niet?

[tweety61]

Katsunami schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 21:46:
[...]


Eigenlijk is het compleet debiel dat je op zoek moet naar 20-30 jaar oude CD's om goede muziek te krijgen, nog los ervan dat de meeste nieuwe CD's vanuit de productie gewoon brak zijn. Luisteren die muzikanten en producenten hun eigen CD's niet?

Ik weet er alles van helaas, maar moet met tranen in mijn ogen toegeven dat het hier heel sterk op gaat lijken.
Heb zelfs met de gitarist van Epica Ad Sluiter over dit fenomeen gemaild als ook met de producer Mike Batt van Katie Melua maar ook daar wil het kwartje niet vallen.
Hier de mail van Epica destijds:
If not clear yet another one
http://www.cdmasteringservices.com/dynamicdeath.htm
----- Original Message -----
From: AJH JANSEN
To: Pieter van den Bosch
Sent: Tuesday, June 28, 2011 9:52 PM
Subject: Antw:Re: Antw:Re: Antw:Re: Antw:WG: Loudness war

Hi Pieter,

Sascha Paeth is one of the most respected sound engineers. He's doing our mastering as well.
He knows about all of this already, and he knows many records from the past as well. So asking him to listen if he hears that difference would be like asking Johan Cruijff if he sees the difference between the current football and the football from the 70ies ;-)

Greets Mark

Op 28/6/2011, Pieter van den Bosch <[e-mail]> schreef:
Hello Mark,
Your mastering engineer is absolutly right, the human ear is the first and only reliable device for listening and use it for mastering a recording.
Decibels are only there as a guideline.
Even so, if we would use an old cassettedeck and put the recording knobs all the way clockwise during a recording let the peakleds flash all the time we both know what the results would be.
On the other hand it would be a great marketing device for selling cassettes again.
With an average dynamic range of 30dB and modern recordings with dynamic range of 5dB it suites just perfect!!!
Dolby is also no longer needed since we are way over the treshold noisefloor of such a machine and last but not least skipping or fastforward a track sounds natural again!! and as an extra we have two red leds flashing telling us the machine is playing!!!
Wow what a great device when can i have it?
Well this is a redicilous story ofcourse but should make things a bit clearer now.
If your engineer would listen to the following:
A rather commercial record from the 80's Sam Brown "Stop!" (original release 1988)
Let him listen to the song "It Makes Me Wonder" when done use the track from the Epica album "Design Your Universe" and track "Tides Of Time"
Never mind the style of music wich is completly different but pay attention to everything who is playing especially when things are at their loudest.
And tell me at wich recording all the artists are still distinguished from one another when things are getting loud.
If he hears that then he knows my point about all of this.

Regards Pieter
----- Original Message -----
From: AJH JANSEN <[e-mail]>
To: Pieter van den Bosch <[e-mail]>
Sent: Tuesday, June 28, 2011 1:22 PM
Subject: Antw:Re: Antw:Re: Antw:WG: Loudness war

Hi Pieter,

reaction from our mastering engineer:

Talking about the other mail I have to say I 'm not quite sure what this guy is talking about... He's talking about too much loudnesss, but also that the levels are poor ? I think we should continue mastering by ear and not by dB measurements ;-)


Op 28/6/2011, Pieter van den Bosch <[e-mail]> schreef:
Hello Mark
Just a sample taken from "Unleashed" watch below the right channel that's definitly not high quality but plain distortion.

Gr Pieter
----- Original Message -----
From: AJH JANSEN <[e-mail]>
To: Pieter van den Bosch <[e-mail]>
Sent: Monday, June 27, 2011 11:40 PM
Subject: Antw:Re: Antw:WG: Loudness war

Hi Pieter,

Like I said, 'Design your Universe' was much louder initially, we had it remastered and let it checked by a very respected soundengineer who mentioned the war on loudness as well. After we remastered it (and put the volumes down) he listened to it again and said it sounded beautiful.

I only play cd's myself, no mp3's, i like to listen to high quality as well.

Greets Mark

[tweety61]

En hier het relaas van Mike Batt (Katie Melua)
Hello Joe,

Thanks for the reply, it's a pitty it's not reconsiderd to remaster the album into a much more pleasant and listenable one.
I'm affraid these kind of masters will only result into an even more sales drop all over (none reason whatsoever to buy this stuf at all)
I only hope more people complain about this behaviour and master engineers are coming to their sences again.
But for now, i am signing of for Katie Melua and her music published in the future and look for music pleasure elsewhere

Regards Pieter

Van: Mail [mailto:[e-mail]]
Verzonden: maandag 13 januari 2014 11:34
Aan: 'Pieter van den Bosch'; Mail
Onderwerp: RE: RE: The house by Katie melua

Hello Pieter,

We have no plans to alter the mastering on this album.

Thank you for your interest.

Cheers

Joe

From: Pieter van den Bosch [mailto:[e-mail]]
Sent: 12 January 2014 23:03
To: Mail
Subject: FW: RE: The house by Katie melua

Below mail sended a couple of months ago i was wandering if there's any news about this item.

Regards Pieter

Van: Pieter van den Bosch [mailto:[e-mail]]
Verzonden: dinsdag 29 oktober 2013 23:05
Aan: '[e-mail]'
Onderwerp: RE: The house by Katie melua

Dear Sir/miss,.
Thank you for the quick reply, i would like to make a statement tough it might be true both producer and artist were present when listening to the final master, but i don't believe they were listening to the actual compact disc wich was created for sale in the market.
I would suggest to do so because listening to the compact disc wich lies on the shelfs in the shops on a Focal SM9 monitor system (wich is not crappy equipment) it would become a complete different matter.
If they tried it on an ipad or iphone or whatever, that would explain the reason for being confident with the end results and leave the master for what it is.
Just do yourself a favour and play with Katie present, first de compact disc (yes compact disc not something else) 'pictures' and after listening to it change it into the album 'The House' or 'Ketevan' on some decent monitor speakers (something like mentioned above Focal SM9 or similar), for Pictures i would listen to 'Dirty Dice' and for the album The House i would recommend 'A Happy place'
Changing from one disc to the other leave the volume for what it is. and ask Katie wich compact disc sounds the best.
The outcome can't be difficult i think.
Speaking of offence i think destroying a musical production in such a matter is an offence towards the artist's involved.
How do you think the painter Rembrandt would feel is his painting The Nachtwacht (Nightwatch) would be presented in a museum to be presented in black and white with all brightness and contrast faded out with barely the people visible in the painting? he would stand out of his grave as of today. and that's my point here, this is exactly what has happened with the latest albums presented by Katie.
And that's what i call an offence.
I am curious what the answer will be in this matter and hope to hear it from you guys.

Regards Pieter van den Bosch


Van: Mail
Verzonden: ‎maandag‎ ‎28‎ ‎oktober‎ ‎2013 ‎12‎:‎41
Aan: 'Pieter van den Bosch', Mail

Hi Pieter,

Thank you for your email and feedback.

I have passed on your feedback. We believe this is a matter of choice and preference, which will vary from producer to producer and listener to listener. We can assure you that the record was mastered by a top engineer with both the producers and artist present.

May we remind you that downloading an album without purchasing it is an offence.

Many thanks

From: Pieter van den Bosch [mailto:[e-mail]]
Sent: 27 October 2013 21:33
To: Mail
Subject: RE: The House By Katie Melua

More then a year later another 2 albums released 'Secret Symphony' and 'Ketevan', but unfortunatly just like 'The House' mentioned earlier all of them are crushed into a big wall of distortion with not one reason to listen to it no matter on what equipment..
I am realy missing the point here, the only goal achieved is not buying this at all, allthough the artist's made any efford to record a masterpiece once again, the master engineer ruined it to the bone.
The numbers speak for themselfes (link)
http://www.dr.loudness-wa...katie+melua&search_album=
Not sure if you are colourdeaf but red means bad!!
I can only tell after 'Pictures' i have signed off and bought nothing anymore from Katie, if this is your goal of issue music then you really have to be deaf.
Sorry to be this blunt but it's mine opinion and with me a lot of others too.
Should a rerelease be sceduled with proper numbers then i might reconsider in buying, for now it's downloading only without paying for it.

Gr Pieter

Van: mail [mailto:[e-mail]]
Verzonden: maandag 27 februari 2012 13:55
Aan: Pieter van den Bosch; mail
Onderwerp: RE: The House By Katie Melua

Hi Pieter,

I am no expert on the subject of acoustics, but perhaps the difference in the albums could be through the different producers on the albums? The House was produced by William Orbit, whereas the other albums were produced by Mike Batt. Katie’s latest album, Secret Symphony, is out next Monday, it was produced by Mike Batt also, so you may want to have a listen to that.

Many thanks

From: Pieter van den Bosch [mailto:[e-mail]]
Sent: 25 February 2012 00:32
To: mail
Subject: Fw: The House By Katie Melua

Sended this email quite some time ago but as of yet heaven't heard any responce whatsoever
----- Original Message -----
From: Pieter van den Bosch
To: [e-mail]
Sent: Tuesday, July 05, 2011 9:48 PM
Subject: The House By Katie Melua

Hello Sir/Miss,
I would like to make a remark on the last Cd album released by Katie Meua "The House"
One of the main reasons i have just about all the albums she has released in the past, was that the genre touched me, but also all the recordings had lots of air and expressions within the songs (technicly spoken).
This is very much true for the live DVD "On The Road Again"
Your label is one of the very few who left the air of all the instruments and vocals intact, until,.... The House.
Now i'm not sure what happend with this recording and if mastering of it has been done by another person, but the sound is definitly different.
And i'm not speaking of the genre involved here.
But taking songs as: "The Flood", "A Happy Place", "Tiny Alien", "Plague Of Love" are not the ones i am used to listen to.
The song "A Happy Place" becomes to sound umbearable at 0.50 sec and up.
The air and "dynamics" starting to get totaly lost here resulting in a whole bunch of noise, losing the emotion of voice en instruments in total.
Even more true for tiny alien wich just starts distorting as well at the busy parts
The first time i played the cd i noticed some strange things already.
So i started to compare it with previous ones of Katie Melua
To make sure my hearing wasn't fooling me a also checked them out on the computer.
Only to come to the conclusion that the virus called "loudness war" also has affected this album.
Looking it up on a search machine such as google there's a lot going on now about this loudness war, it is no longer a rarity but a common virus spreaded all over the world.
The only effect this kind of behaviour will get is that people no longer buy any cd anymore basicly because the original product sounds just as bad as the radio does these days.
And to be honest people liking this type of music (Genre) are usually not playing it on a crappy ipod or car radio or portable device, but use a decent stereo instead..
True is to be true, listening at a car radio or portable device does not reveal these kind of bad limitations but if your using like me a decent stereo set (Yamaha CX1,Denon POA6600A,Celestion Ditton 66MkII) and at night to make things even wurse a AKG K701 headphone.
The bad parts in the recordings are very eminent now.
I only hope you would take the effort into listen to it yourself (preferably the AKG K701) and compare it with the previous recordings (Pictures would be a good choice)
This to be done on a good stereo set i would be suprised if the change in the last recording and the previous ones would not be heard at all.
I only hope this was "a bad mistake" and recordings in the future sounds like for example "pictures" again.
I would appreciate it if you would give your opinion (comment) about this.

With Regards
Pieter van den Bosch

[tweety61]

Nog even wat anders, i.v.m. de rommel die de laatste tijd op de markt wordt geknikkerd omtrend deze loudness war.
Heb ik zelfs een seminar hierover gehouden met een vriend bij de nationale hoorstichting.
Alhoewel zij niet degene zijn om te bepalen hoe producties mogen worden uitgebracht heeft het er wel toe geleid dat de normen begin 2014 zijn aangepast omtrend geluidsoverlast in cafés en muziek evenementen.
Ik bedoel maar, het is toch van de zotte dat een muziek evenement verplicht is oordopjes te verstrekken voor de bezoekers aldaar? ik ga toch naar een concert om te luisteren naar de muziek toch niet om mijn oren dicht te stoppen met pluggen van -20dB?
Bij de concerten die ik heb gezien in de jaren 80 was dit niet nodig had nadien ook geen last van mijn oren.
En ik kan niet zeggen dat Deep Purple, Fleetwood Mac en Heart "rustige" folk bandjes zijn.

[Katsunami]

Hm. Het kwartje lijkt inderdaad niet te vallen. Spijtig.

Nou begin ik ook het volgende commentaar te snappen dat ik soms kreeg als ik mensen naar mijn Sennheiser HD598 (en daarvoor HD595) liet luisteren, en naar mijn Shure SE210 en nu SE315, maar wel met hun eigen muziek:

"Er zit wel weinig bas in jouw hoofdtelefoons."

Ikke luisteren naar hun muziek... hm. Inderdaad raar. Weinig bas.

Gaan we luisteren naar iets als "Sultans of Swing" (van mij), en dan gaat mijn Sennheiser plotseling van "boem boem, bada-boem, boem, bada-boem, boem...."

"Neuh, bas van mijn Senn is prima... luister maar." (En die van de Shure SE210 en SE315 is nog ietsje krachtiger.)

Dan steek ik de hoofdtelefoon van mijn collega, die met de "goede" bas, in mijn mediaspeler, en die blaast met het grootste deel van mijn muziek bijna mijn oren van mijn hoofd omdat de bas (en vaak de treble) met 10 dB ofzo is opgepompt.

Nu ik op de hoogte ben van dat DR-verhaal, weet ik dus precies waarom: omdat de muziek die mijn collega's luisteren brak is en platgedrukt, is alle impact compleet weg, en de hoofdtelefoon pompt die impact er kunstmatig weer in door de bas en vaak de treble flink op te hogen. Dat zijn hoofdtelefoons die gemaakt zijn voor "hedendaagse" muziek. (Dat zal ook wel de reden zijn dat Dr. Dré spul bekend staat als zijnde enorm bass-heavy?)

Ik heb dus eigenlijk altijd goede tot uitstekend gemasterde muziek zitten luisteren, omdat ik al 20 jaar CD's koop (en vaak oude CD's heb gekregen), maar dat was dus meer geluk dan wijsheid.

Nu ga ik actief erachteraan om te kijken of ik van mijn meest favoriete muziek de beste versies kan krijgen.

[migchiell]

ktf schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 10:21:
[...]

offtopic:
Uhh, geen idee. Als wij het over een muziek stuk hebben, noemen we het altijd het Maar je hebt gelijk, het zou meervoud moeten zijn, het zijn ook meerdere muziekstukken, net als dat het meerdere bomen zijn

offtopic:
Omdat je verwijst naar het woord "muziekstuk", dat woord is onzijdig en krijgt dus een "het", en ernaar verwijzende woorden dus ook.

[Katsunami]

tweety61 schreef op dinsdag 13 januari 2015 @ 22:23:
Ik bedoel maar, het is toch van de zotte dat een muziek evenement verplicht is oordopjes te verstrekken voor de bezoekers aldaar? ik ga toch naar een concert om te luisteren naar de muziek toch niet om mijn oren dicht te stoppen met pluggen van -20dB?

LOL ja, epic. Muziek luisteren met oordoppen in. Bwahahah.

Trouwens: Ik ben eens op internet gaan rondkijken, en ik heb een versie van het album Dire Straits... uh... gevonden. Mijn eigen versie is -3dB, heb ik van CD geript, in 16b/44.1k FLAC, en heeft een DR van 12. De gevonden versie, die ik voor.... educatieve doeleinden en ter vergelijking heb gedownload, had een replay gain van +2.3dB (5.3 dB zachter dan de mijne dus) was in 24b/96k, met een DR van 14.

Omdat ik eerder zei dat ik 24b/96k onzin vind, heb ik de gevonden versie gedownsampled naar 16b/44.1k, en A/B zitten vergelijken, op mijn Senn HD598 en FiiO E17.

24b/96k DR14 vs. 16b/44.1k DR14: geen verschil. Ik ben niet in staat om deze correct te A/B-en. Mijn resultaat is constant 50% (= gelijk aan 1 op 2, oftewel, gokken).
16b/44k DR14 vs. 16b/44.1k DR12 (mijn versie): Als ik me heel goed concentreer, is mijn A/B resultaat ongeveer 75% (3 op 4, waarbij 2 op 4 gokken zou betekenen), afhankelijk van het muziekstuk. Het is dus wel mogelijk om verschil te horen, maar ik moet me ontzettend hard concentreren om de extra 2dB impact te horen. Ik denk dat een verhoging van DR X naar DR X+1 en DR X+2 niet de moeite waard is, als je al op 12 of hoger zit. Als je de 12 nog niet haalt, of meer dan DR2 kunt opschroeven, dan is het wel de moeite waard. Ik ga dus denk ik niet teveel aandacht aan albums besteden die al op DR12 en hoger zitten, anders heb ik er een dagtaak aan om ze uit te zoeken, laat staan 100 versies te downloaden in de hoop de goeie te hebben (en niet eens het geld om ze allemaal te kopen waarschijnlijk ).

In elk geval, voor mij; ik vind goede muziek leuk, maar ik heb geen ultra-apparatuur, en geen epic oren.

[ Voor 10% gewijzigd door Katsunami op 13-01-2015 22:53 ]

[tweety61]

En nu we toch weer op dreef zijn.
Melissa Etheridge werd bekend met dit nummer "Like the way i do"
http://members.home.nl/tweeti/tweakers/
Versie 03: zoals ik hem ken, versie 1-03 zoals het zou "moeten" klinken volgens de heren prutsers
Nog een Ï want To Come Over" stijl alla bruce huppelkei
versie 1-05 zoals ik hem ken versie 1-11 Dr Dre stijl

[ Voor 22% gewijzigd door tweety61 op 13-01-2015 22:57 ]

[Katsunami]

Nou, nog een paar aanbevelingen van goede CD's.

Als je goede versies van de Dire Straits CD's te pakken kunt krijgen, oude versies uit de jaren 90, of daarvoor, of de Complete Studio Albums uit 2013 (maar die is volgens mij alleen in Engeland uitgebracht, als ik het zo snel zie), dan is ELKE CD die ze hebben uitgebracht de moeite waard.

[ Voor 5% gewijzigd door Katsunami op 13-01-2015 23:06 ]

[tweety61]

Een "pakkende titel" "Ain't it heavy"
http://members.home.nl/tweeti/tweakers/
en een bonus "This War Is Over"

[Anoniem: 53628]

Onlangs heb ik de Platinum collection van Phil Collins gekocht.
Daarin zijn de volgende albums opgenomen:

Face value (1981)
Both sides (1993)
Testify (2002)

De DR kijk ik niet naar maar beoordeel de muziek door er naar te luisteren. De eerste 2 zijn prima (hoewel 2 op he randje zit) maar 3 vond na een paar liedjes direct zijn weg naar de prullenbak. Meer gekraak van de clipping dan zuivere tonen.
Het is hem vergeven hij was immers al redelijk doof destijds geloof ik.

Gelukkig zijn recente CD's niet allemaal platgeslagen (doelend op clipping). De CD van Bastille Bad Blood klinkt heel prima. Het is best hard gemasterd en de DR zal wellicht niet bepaalde maatstaven halen. Maar goed zolang de muziek niet vernaggeld op de CD geperst wordt en de tonen klinken zoals het bedoeld is ben ik al behoorlijk tevreden.

Voor muziek met een goede DR grijp ik wel naar bepaalde klassieke muziek waar het naar mijn mening beter tot zijn recht komt (iets met echt luisteren en analyseren).