Arfman schreef op donderdag 08 januari 2009 @ 15:26:
Blijkbaar doe ik iets heel erg goed, of jullie iets heel erg fout.
Ik draai de volgens sommigen "dramaconfiguratie" ATi 4870X2, Vista (64-bit ook nog) en GTA IV. Performance kan beter, maar het is absoluut goed speelbaar zonder grote FPS drops (benchmark zit rond de 45 FPS). 1680x1050, alles op High, alle sliders rond de 40-50 en Clip Capture aan.
Het kan dus wél.
Ik heb slechts een 'normale' 4870, Vista (32-bit) en haal 43FPS in benchmark;
Video Mode: 1680 x 1050 (60 Hz)
Texture Quality: High
Render Quality: Highest
View Distance: 41
Detail Distance: 61
Q6600 @ 3.2Ghz, Asus P5Q Pro, 2GB DDR2-1066
Sterker nog als ik alle 'no-limiter' parameter rotzooi weghaal en het op Medium / High draai, met view dist op 29 (!) en detail op 50 haal ik 39FPS.
Echter, (ook...) ik heb last van wat texture pop-ins (niet echt heel irritant), maar vooral enorme mem. leak. Als ik memturbo niet draai is het na 5-10 min onspeelbaar (hoewel Fraps soms nog redelijke frames meet wordt het toch choppy en op een gegeven moment donder ik ook echter onder de 20FPS).
Er is gewoon iets heel raars aan de hand met de GTA IV performance; hij is gewoon supersysteemgevoelig. A, B en C hebben hetzelfde systeem: Gebruiker A ondervindt crashes, gebruiker B krijgt de frames zelf op superlage settings en resolutie niet boven de 20-25 en gebruiker C haalt in benches wel aardige resultaten maar de texture pop-in en de memleak maken het toch verre van 'echt lekker speelbaar'. Je focust meer op de performance (en irriteerd je eraan) dan dat je met het spel bezig bent. Ik vind dat het afleid van de gameplay. Ik ben gestopt continu Fraps te draaien en m'n performance te accepteren zoals die is. En het spel zelf vind ik nog steeds geweldig, dat moet ik zeggen. Het is niet te vergelijken met een van de vorige GTA series, netzoals GTA3 niet te vergelijken was met GTA II of I. Het 'bare-bone' concept is nog steeds hetzelfde (anders gezegd: steel een auto in de buurt van de agentjes en je hoort al sinds GTA I: Suspect wanted for
grand theft auto. Seen in a blue fourdoor in north-bremshaw, of iets in die richting).
Sinds het begin van de serie stonden er de gameplay, de ervaring van een enorme open wereld. Het kiezen van je eigen missielijn. Sinds GTA3 is men gaan werken aan de grafische kwaliteit en werd een stevige storyline ingebouwd, ondersteund met scherpe cutscenes en hilarische radio. Vanaf GTA 4 (want ik neem zo aan dat er vervolg series gaan komen op deze engine) komt daar weer iets nieuws bij; het realisme van het scenario, de physics, een sociale omgeving buiten missies om; criminelen kunnen ook gewoon eens een biertje met elkaar drinken (al worden het er bij Niko altijd wat teveel

)
Dat is wellicht ook de reden dat zo'n beetje alle game reviews laaiend enthousiast waren; reviewers kijken vaak naar vernieuwingen in de industrie, toegevoegde mogelijkheden ten opzichte van de huidige standaard (in het algemeen of binnen het genre of binnen de gameserie indien van toepassing). GTA4 is een sprong in een andere richting, het is geen San Andreas, geen Vice City. Ieder moet voor zichzelf te raden gaan of deze sprong ook voorwaarts is, maar ik geloof van wel; denk aan alle lang bestaande 'series', dingen die zo populair zijn dat er vervolg op vervolg komt, waarbij miljoenen fans hopen dat er geen einde aan komt. Denk aan James Bond, Madonna, Kopspijkers, Friends enz. Al dat soort 'iconen' zijn zo lang overeind gebleven omdat ze veranderden, met hun tijd meegingen, vernieuwing brachten. De enorme actie-gerichte Bond films die nu gemaakt worden zijn zoveel anders dan die uit de tijd van Sean Connery. Maar zijn de daardoor minder populair? Absoluut niet. Dingen die overeind proberen te blijven door steeds eindeloos hetzelfde, onveranderde concept te herhalen, floppen. Denk volgnummerfilms als Police Academy, ik zou niet eens weten hoeveel ze daar wel niet van gemaakt hebben, maar het aantal bezoekers ging als een baksteen naar beneden. Dat is met de verkopen van de GTA series, of om maar weer de vergelijking te trekken, de cds van Madonna, nog nooit gebeurd. Maar het vraagt best van moed om een (geleidelijk) een andere richting op te gaan, omdat hetzelfde blijven zo makkelijk is. Iedereen zal moeten 'wennen' aan nieuwe formats, maar later ben je er zo aan gewend 'dat je niet meer anders zou willen'. En dan wordt de volgende vernieuwing geserveerd. Bijv. een redelijk veel gehoorde opmerking is dat GTA IV niet zo'n mooie vrijheidsgevoel en landschapsvariatie geeft als SA; je kan de stad niet ontvluchten en hebt niet het idee dat je een enorme wereld binnenstapt. Bekijk het eens zo: 'San Andreas' was de grand finale van het 'good old format'. Een nieuwe format, en de engine, worden in stapjes opgebouwd, anders zou de uitvoering waarschijnlijk een complete ramp geweest zijn. Net als wanneer Rockstar geprobeerd had na GTA II meteen San Andreas te maken.