Gamen & Angst

[m0nkey]

Pfffffff, doom3 s'nachts spelen zie je mij ook niet doen hoor met Counter-Strike: Condition Zero zit ik af en toe ook te flippen achter m'n PC als ze op Hard/Expert en dat terwijl ik high fps/low poly skins heb Komt door de gedachte, niet door het uiterlijk... FarCry werdt ik ook al best wel lijp van (minder dan Doom3 omdat ik dat al kende ) Iig, succes d'r mee, als je 't mij vraagt is het gewoon wennen

[Vrijdag]

kami124 schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 22:17:
lol kheb het tot nu toe alleen met uuhm.

kut kben de naam kwijt.

het ging over geesten in oude kastelen en oude landhuisen en die moest je met geweren en speciale magische dingen doodmaken.

en twas alsmaar vet donker net hier en daar wat kaarsen en dan kwam er ineens door de muur een spoook of iets.

dat kon ik niet int donker spelen.

voor de rest kan ik niet tegen horrors en trillers maar wel tegen hl 2 en andere games.

Was dat niet toevallig Clive Barker's Undying?

[Benotti]

Wanneer ik god mode aan zet valt alle schroom van me af en ben ik niet te houden. Anders ben ik heel voorzichtig en kruip ik weg in een hoekje en wacht ik tot de tegenstander naar mij komt ipv dat ik er vol op af storm en hem van point blank range afknal met mijn shotgun

[re-enter]

replay op Little Bear:

heb net hetzelfde gevoel, hoe harder ik schrik hoe beter mijn belevenis was.
Ik heb een enorm groot inlevingsvermogen, zal ooit eens sterven aan een hart-aanval achter mijn pc vrees ik.

Als ik game (meestal online), dan kan dat soms 4-6u aan een stuk zijn, zo erg zelf, dat ik nadien versuft en uitgeput ben (hele tijd niet gegeten of gedronken). Als je dan onmiddelijk gaat slapen, is kans groot dat je over je game droomt.

Heb ooit eens wetenschappelijk onderzoek gezien hierover, tijdens je slaap zal je onderbewust al je fouten analyseren en strategiën ontwikkelen om die fouten tegen te gaan. Moet je eens voor de fun proberen. om 21u gamen, 23u gaan slapen, midden in nacht opstaan en terug gamen.

Verder heb ik voor mezelf om mijn inlevingsvermogen nog groter te maken, 2 UV-lampjes achter mijn schermen geplaats, die reageren op geluid. MAN MAN MAN, beste investering die ik ooit gedaan heb. Elke keer dat er een schot valt, of een eng geluid, flitsen die lampen op, mijn kamer licht dan praktisch volledig op (game altijd in het donker) en dan kruip je nog meer in je spel. Echt een aanrader.

Voor het gamen gebruik ik altijd 5.1 setje, een koptelefoon geeft me te weinig realisme, ik moet mijn geluid voelen door mijn lichaam. Zodat als je vb 2de wereld-oorlog spel speel, ala MOHAA, COD, dat je echt een inlevingsvermogen krijgt hoe het er toen aan toe ging.

Het enige dat ik nu nog zoek, is soort butt kicker:
http://thebuttkicker.com/ButtKicker%20Gamer_home.html

[bokko!]

Had ik vroeger ook last van....

Als die schildpadden achter mij aan zaten in Super Mario

(ik kan er nog kippenvel van krijgen)

[boe2]

mooi mooi, nog mensen die er een zo intens mogelijke belefenis van willen maken, even mijn visie geven

Veel mensen vonden doom3 maar een zo-zo spel. Voor mij was dit een van DE beste shooters die de afgelopen jaren uitgebracht zijn. Waarom? Hoofdtelefoon op, alles van kamerverlichting uit geluid volledig open, en bibberen maar.
Een intense spelervaring betekent alles voor mij. Volledig kunnen opgaan in een spel is de reden waarom ik speel. Als een spel me iedere 5 minuten 2 meter van men stoel doet springen, is het geslaagd voor mij. Dit was ook hetgene dat imo ontbrak in half life 2.
Samen met een nieuwe videokaart heb ik me ook FEAR aangeschaft, man de sfeer in dit spel is ronduit geniaal. Ik wil niet het gevoel hebben van oppermachtig te zijn, ik wil dezelfde angst kunnen ervaren die je irl zou ervaren

[TRASH_LORD]

re-enter schreef op maandag 06 maart 2006 @ 10:32:
replay op Little Bear:

heb net hetzelfde gevoel, hoe harder ik schrik hoe beter mijn belevenis was.
Ik heb een enorm groot inlevingsvermogen, zal ooit eens sterven aan een hart-aanval achter mijn pc vrees ik.

Als ik game (meestal online), dan kan dat soms 4-6u aan een stuk zijn, zo erg zelf, dat ik nadien versuft en uitgeput ben (hele tijd niet gegeten of gedronken). Als je dan onmiddelijk gaat slapen, is kans groot dat je over je game droomt.

Heb ooit eens wetenschappelijk onderzoek gezien hierover, tijdens je slaap zal je onderbewust al je fouten analyseren en strategiën ontwikkelen om die fouten tegen te gaan. Moet je eens voor de fun proberen. om 21u gamen, 23u gaan slapen, midden in nacht opstaan en terug gamen.

Verder heb ik voor mezelf om mijn inlevingsvermogen nog groter te maken, 2 UV-lampjes achter mijn schermen geplaats, die reageren op geluid. MAN MAN MAN, beste investering die ik ooit gedaan heb. Elke keer dat er een schot valt, of een eng geluid, flitsen die lampen op, mijn kamer licht dan praktisch volledig op (game altijd in het donker) en dan kruip je nog meer in je spel. Echt een aanrader.

Voor het gamen gebruik ik altijd 5.1 setje, een koptelefoon geeft me te weinig realisme, ik moet mijn geluid voelen door mijn lichaam. Zodat als je vb 2de wereld-oorlog spel speel, ala MOHAA, COD, dat je echt een inlevingsvermogen krijgt hoe het er toen aan toe ging.

Het enige dat ik nu nog zoek, is soort butt kicker:
http://thebuttkicker.com/ButtKicker%20Gamer_home.html

offtopic
Zilk soort apparaten kun je gewoon bij conrad.nl bestellen.Je kunt ook een sorrt van vibo onder je stoel hangen, die zijn er ook bij conrad.nl

ontopic

Ik heb met 1 spel die ik niet goed durf te spelen. Predator 1 + 2 als marinier. Het is donker en je hoort getik van de nagels/poten van aliens. Voor je weet staat er een alien voor je neus, dat was erg creepy. Er zitten geweldig veel schrik momenten in. Tot nu vind ik dit de beste horror game ooit.
Het helpt vooral als je de alien en predator films hebt gezien, kwa beleving en schrik momenten.
Voor de rest mwah, voor mijn gevoel kan het niet tippen aan predator.

[Beugelfles]

Vaak wordt in dit topic de vergelijking gemaakt tussen horror games en horror films. Ik vind dit niet geheel correct. In een horror game sta JIJ in het middelpunt en ben JIJ de pisang als er een zombie plotseling aan je kuiten begint te knagen. Bij horror films zijn andere vaak de lul, en dat is vaak wel vermakelijk.

Persoonlijk vindt ik goede thrillers enger. Denk maar eens aan SAW, het idee dat iemand in real life je zo'n geintje flikt zet je echt wel aan het denken na zo'n film.

Eigenlijk is TS het slachtoffer van de sterkte van tegenwoordige games, ze zijn vaak zo goed dat je je helemaal inleeft in het karakter.

[Kwistnix]

Boeb0e schreef op maandag 06 maart 2006 @ 10:54:
...

Ik heb Doom 3 pas aangeschaft inc. uitbreiding Resurrection of Evil. Ik vind het ook geweldige games! In het begin schrik je je echt regelmatig het leplazerus, wanneer er een Imp op je afspring als je een deur open doet of wanneer de lichten inneens uitgaan, waarna een sadistische lach door de speakers galmt en de monsters overal vandaan komen. Op een gegeven moment ga je dit echter verwachten en dan valt het wel mee.
Wat ik ook een ontzettend stoer moment vond in D3 was het volgende: Op een gegeven moment loop je van een trap af en zie je een deur waar je gebonk achter hoort, die deur is locked dus je loopt er naar toe en dan morphed er inneens een kop van zo'n pinky-demon door die deur heen!
Ik vloog zowat van m'n stoel af!

In RoE mis ik de voice recordings op de PDA's echt enorm. die vond ik altijd leuk om te luisteren.

[ Voor 6% gewijzigd door Kwistnix op 06-03-2006 11:18 ]

[Aham brahmasmi]

Ik schrok wel behoorlijk toen ik de D3 demo speelde en, nadat de hel losgebroken was, voor het eerst in de wc kwam en in de spiegel keek - zie je opeens jezelf in closeup en vlammen erachter (met bijbehorende dreunende muziek). Later in het spel vond ik vooral de momenten waarop je een vrouw hoort snikken en fluisteren "they've got my baby" en "follow me" (en je hoort ook een baby huilen), nogal kippenvel-producerend. Ook als je weer terugkomt in stukken waar je al geweest bent hoor je continu een soort ge-adem. Dat gevoel dat er iets/iemand is waarvan je weet dat het er eigenlijk niet is vond ik veel enger dan imps/zombies die achter panelen van muren vandaan kwamen want dat werd op gegeven moment eigenlijk voorspelbaar.

Maar bang ben ik eigenlijk nog nooit in een spel geweest; ik heb juist altijd het tegenovergestelde, voel me als een invincible space marine. Dat heb ik sinds Doom1 (en Wolfenstein 3d) al. Het feit dat je in D3 zelfs een Revanant (skelet dat raketten op je afvuurt) op het moeilijkste niveau nog met 1 shotgun blast van dichtbij om kan leggen (en het vertrouwen in m'n eigen geoefendheid in fps games) helpt ook wel bij dat gevoel.

[Infinchible]

Bij doom 3 heb ik echt niets van angst eigenlijk, wel een soort van adrenaline, dat het gewoon spannend is. Maar angs niet. Bij FEAR vind ik dat je veel meer schrikmomenten hebt, vooral door de paranormale dingen die er gebeuren, dit vind ik juist spannend/eng. Doom 3 heeft dit niet, dat zijn gewoon beesten uit de hel.
Ik heb laatst ook Vampires: Bloodlines gekocht, en daar zat toch ook wel een stukje in waarop ik echt wel een beetje bang was. Daar had ik bijna zoiets van, en nu stop ik er even mee. Dit was in een missie waarin je een oud huis moet betreden waar het spookt. Ook weer paranormale dingen dus. Dit werkt wel goed bij mij .

[Kwistnix]

Aham brahmasmi schreef op maandag 06 maart 2006 @ 13:24:
Ik schrok wel behoorlijk toen ik de D3 demo speelde en, nadat de hel losgebroken was, voor het eerst in de wc kwam en in de spiegel keek - zie je opeens jezelf in closeup en vlammen erachter (met bijbehorende dreunende muziek). Later in het spel vond ik vooral de momenten waarop je een vrouw hoort snikken en fluisteren "they've got my baby" en "follow me" (en je hoort ook een baby huilen), nogal kippenvel-producerend.

Herkenbaar, dat moment in die spiegel was ook goed gedaan!
Het geluid vind ik sowieso heel erg belangrijk in Doom 3. Zorgt echt voor een creepy / onheilspellend sfeertje. Van alle demons vond ik die cherubs (half baby/engel/nogwat) trouwens het meest creepy geluid produceren...

Finch85 schreef op maandag 06 maart 2006 @ 13:33: Dit was in een missie waarin je een oud huis moet betreden waar het spookt. Ook weer paranormale dingen dus. Dit werkt wel goed bij mij .

Heb je Thief: Deadly Shadows weleens gespeeld? Daar zit ook zo'n level in: Shalebridge Cradle.
Een van de meest sfeervolle levels die ik ooit heb gespeeld.

[ Voor 24% gewijzigd door Kwistnix op 06-03-2006 14:29 ]

[cheiron]

Grappig topic dit.
Zelf heb ik er redelijk last van dat ik mij zo in een spel in kan leven dat ik het te spannend ga vinden. Alsof er in real life wat van afhangt als ik het wel of niet haal. Dat vormt dan echt een barriere of ik het spel verder ga spelen of niet.

Zo weet ik dat er in Prince of Persia een stuk aan zit te komen waarin ik achtervolgt ga worden. Zo een stuk heb ik al twee keer gespeeld en daar wordt ik vreselijk nerveus van; zweethanden en alles. Ik merk nu dat ik het spel liever niet speel zodat ik niet langs dat stuk hoef te komen.

Dat is niet echt angst, maar volgens mij heeft het wel degelijk met elkaar te maken.

Overigens ben ik ook vreselijk gespannen als ik Doom3 speel. Ik ben nogal vatbaar voor de schrikeffecten blijkbaar.. Ook dat speel ik dus liever niet./

[Angeloonie]

Had hier vroeger ontzettend veel last van. Ik vond Diablo, Doom, Duke Nukem, eigenlijk alle spellen met monster eng.


Tegenwoordig is dit (bijna) helemaal weg. Spellen als F.E.A.R. zou ik vroeger nooit gespeeld hebben, nu is dit geen probleem. F.E.A.R. staat bij mij bovenaan m'n "angstlijst".

offtopic:
Overigens vond ik Doom3 niets aan, niet eng oid, maar gewoon donker, zo kan je alles eng maken, hop laten we ff brightness -100 over het spel heen gooien

[Verwijderd]

Avp raak ik nogsteeds niet met een stok aan...

[ Voor 93% gewijzigd door Verwijderd op 06-03-2006 14:22 ]

[Verwijderd]

Angeloonie schreef op maandag 06 maart 2006 @ 13:47:

offtopic:
Overigens vond ik Doom3 niets aan, niet eng oid, maar gewoon donker, zo kan je alles eng maken, hop laten we ff brightness -100 over het spel heen gooien

[offtopic]
Ozin, ik heb D3 niet uit gespeeld want ik werd helemaal gek van het feit dat ik me de hele tijd de pleuris moest schrikken maar het is meer dan alleen de brightness verlagen. De makers hebben er alles aan gedaan om het zo horror mogelijk te maken. Zo heb je zelfs dat zaklampje, het is kiezen tussen een wapen en niks zien of wel wat zien maar niet kunnen schieten. Ik werd helemaal gek van die keuze en hoppeke weer wat schrik/angst momenten

[ Voor 18% gewijzigd door Verwijderd op 06-03-2006 14:23 ]

[Vrijdag]

Ik ga Thief 2 ook maar eens proberen. Het landhuis in Vampire is idd ook erg sfeervol

[bassGunner]

TroonStaal schreef op maandag 06 maart 2006 @ 14:23:
Het landhuis in Vampire is idd ook erg sfeervol

Dat was wellicht een van de engste game momenten ooit voor mij...

D3 was ook rete-eng, in co-op mode met z'n 2-tjes was gewoon hilarisch.

AVP completeert ook voor mij de engheid top 3, als predator was heerlijk knallen maar als marine heb ik het geen 10min uitgehouden geloof ik...

[Infinitive]

In de eerste 10 minuten als marine kwam je nog helemaal geen tegenstander tegen

[bassGunner]

Infinitive schreef op maandag 06 maart 2006 @ 14:59:
In de eerste 10 minuten als marine kwam je nog helemaal geen tegenstander tegen

Hm, nou na die eerste paar stapjes in die slijmerige Alien tunnel had ik het iig al gezien, zou best kunnen dat ik geen levende creatuur ben tegengekomen... (AVP2 trouwens)

[MensionXL]

De ts moet wel een goede videokaart hebben
Dit heb ik nog nooit meegemaakt.

[ Voor 31% gewijzigd door MensionXL op 06-03-2006 15:03 ]

[Tenesmia]

Het enige wat ik wel écht schrikken vond in een spel waren die loeiende, rennende beesten die je voor het eerst tegenkomt in 'Ravenholm' van HL2 ... die waren soms ook niet in een schot dood, en dat geluid ... je hoorde ze al aankomen in de verte ... ja, die waren wel echt eng. Maar ik kan niet zeggen dat ik het niet 'prettig' vond om m'n hartslag op te voelen schieten door een spel ... wel knap gemaakt.

[Verwijderd]

bassGunner schreef op maandag 06 maart 2006 @ 15:02:
[...]


Hm, nou na die eerste paar stapjes in die slijmerige Alien tunnel had ik het iig al gezien, zou best kunnen dat ik geen levende creatuur ben tegengekomen... (AVP2 trouwens)

Moet zeggen dat ik bij de eerste paar bliepjes al behoorlijk freakte.

[Coltpower]

Ja, Vampire Bloodlines... Heb ik ook nog ergens liggen. Ga ik vanavond maar weer eens mee beginnen! Leuke game is het.

Goede thriller/horror sfeer waarbij je regelmatig wel een beetje angstzweet in je handen kweekt... Vind alleen het echte vechten, zoals schieten en slaan een beetje nepjes in deze game...

Maar verder topgame, deze genre's spreken mij eigenlijk toch stiekem het meest aan, alhoewel ik ook behoorlijk veel games op kan noemen waar ik regelmatig op ESC heb geknald...!

[inXs]

Undying en AVP waren voor mij toch echt de engste.. Vooral AVP, als marinier.... Sjees, zwetend achter de computer gezeten

Ow wacht, ik vergeet nog 1 heeele belangrijke!!!!

Resident evil.. Vooral deel 1 toen, op de saturn.. Lekker s'nachts... Brrrrr

[ Voor 35% gewijzigd door inXs op 06-03-2006 15:36 ]

[CR35]

Vroeger met Wolf 3d een beetje, een of ander vaag spel wat qua graphics op wolf leek maar in kerkers ofzo afspeelde meet een soort van die duke 3d "kill me" vrouwen aan de muur. Later vond ik spellen niet eng ofzo. Me neef durfde nooit Tomb raider te spelen... vroeger leefde ik me wel meer in omdat ik het toen meer "magie" vond van wat die compu deed. Ow ja RTCW heeft bij mij toen wel wat losgemaakt. Rond kerst(de donkere maanden) zag ik hem liggen, net uit, Uber graphics . direct gekocht en 's nachts in me eentje gespeeld.... kwam ik bij de kerkers.... en doom3 deed ook wel iets. Maar tegenwoordig is het wel aardig over bij mij

[Jay-v]

Whehe ik kan me hierwel wat bijvoorstellen... Ik had er vroeger ook last van toen ik een jaar of 11/12 was en resident evil 2 speelde op de playstation.... Brrr, als die grootte gozer door de muur kwam vliegen zat ik zon beetje onder mijn bed (ik speelde het spel altijd met een vriend samen maar dat wou niet baten )

[inXs]

phantasmagoria

[Vrijdag]

inXs schreef op maandag 06 maart 2006 @ 15:34:
Undying en AVP waren voor mij toch echt de engste.. Vooral AVP, als marinier.... Sjees, zwetend achter de computer gezeten

*....sssssseeeeeeee.....*

[killingdjef]

geld voor mij:

De essentie van het bang zijn in spellen is het gevoel van opgejaagd te zijn. "Ze" willen iets met je doen wat niet zo prettig is

Omdat je probeert te overleven en doorgaands dus niet doodgaat is het een onbekend vlak waar je fantasie een wilde loop met je neemt want WAT voor ergs zouden ze in petto voor je hebben.

Door gewoon jezelf af te laten gaan en het onbekende te ontdekken weet je dat dat het was, niets meer, niets minder. Zelf heb ik dan zo'n gevoel van "Nou.. vond ik dat nou zo eng?" Op zo'n moment dringt het misschien ook tot je door dat alles niet echt is en iedereen standaard handelingen uitvoert die jij nu kan voorspellen.

Mens is altijd bang voor het onbekende maar wanneer dit onbekende ontdekt is wordt hij overmoedig; ideaal dus in games

[ Voor 4% gewijzigd door killingdjef op 06-03-2006 17:37 ]

[YopY]

Zo weet ik dat er in Prince of Persia een stuk aan zit te komen waarin ik achtervolgt ga worden. Zo een stuk heb ik al twee keer gespeeld en daar wordt ik vreselijk nerveus van; zweethanden en alles. Ik merk nu dat ik het spel liever niet speel zodat ik niet langs dat stuk hoef te komen.

Dat vond ik persoonlijk wel weer meevallen. Ik bedoel, die gast (Dahaka) zie je mooi aankomen in een in-game filmpje, niks geen echt schrikmoment. Dan krijg je een, IMO veel te kort, stukje waar je een eindje moet hupsen, touwtje pakken, etcetera binnen een bepaalde tijd, en dat is het wel weer. Persoonlijk vond ik dat niet echt dat je zegt van eng, en maar licht stressverwekkend - je ging altijd weer terug naar het begin van dat stukje als je dood ging, het maakte niet echt veel uit hoe goed je het daarin deed. Maarja, dat ben ik weer.

En ja, Ravenholm in HL2 was vreselijk . Kom je in een nieuw stukje, donker, hoor je *iets* *ergens* wegkomen, je kijkt even rond... en ineens zie je voor je iets onherkenbaars op je af stormen, voordat je de tijd hebt om ook maar iets te doen zie je jezelf je hele geweer leegschieten op die bitch, en voor het eerst sinds lange tijd haat je een bepaalde vijand in een spel weer . Had ik ook eerder in het spel al, volgens mij de eerste keer dat je tegen die zombies moet. Loop je over een heel dun plankje over een lading chemisch afval... komt er zo'n leukerd ineens uit de chemische rotzooi springen. Een pistol clip later is 'ie eindelijk dood als je geluk hebt .

En de volgende keer zie je er weer enorm tegenop om weer door dat stukje te gaan.

[Freaky Maus]

Bekende verhalen hier..

Vroeger (uhum) was ik bijvoorbeeld bang van Blake Stone, Quake en Tomb Raider 3. Blake Stone was vooral eng vanwege het geluid van de deuren: "pssschhieeuuwww", wetende dat er dan een vijand aankwam. In Quake waren het vooral die wittige vliegende monsters, maar helemaal eng was dat monster dat leek op een enge stier. En in Tomb Raider 3 was ik lang bang voor de tijger die op korte afstand tevoorschijn kwam, of in deel 1 de beren.

Nu ben ik ook nog een schijterd, Doom 3 is niets voor mij. Zeker nu ik wat beter geluid heb schrik ik me iedere keer weer helemaal te pletter als er ook maar iets op het scherm komt. Dan heb ik net als YopY: schieten, schieten, schieten en dan nog "Game Over" zien.
Half-Life 2 vind ik daarintegen super, het heeft enge stukken. Maar net niet zo eng dat het te eng wordt en het niet leuk meer is.

Bij mij lag het gewoon aan de leeftijd, te jong enge spellen spelen. Niets ernstigs aan overgehouden btw.
De oplossingen:
- Je broer/vriend/etc. laten spelen en zelf meekijken.
- De walkthrough lezen zodat je weet wat er gaat gebeuren.
- Cheatcodes gebruiken zoals 'godmode', dan kun je rustig zien wat er gebeurd en dan is het niet eng meer (was vooral handig bij Quake).

[GeleFles]

inXs schreef op maandag 06 maart 2006 @ 15:34:
Undying en AVP waren voor mij toch echt de engste.. Vooral AVP, als marinier.... Sjees, zwetend achter de computer gezeten

Ow wacht, ik vergeet nog 1 heeele belangrijke!!!!

Resident evil.. Vooral deel 1 toen, op de saturn.. Lekker s'nachts... Brrrrr

geweldig ja... weet nog wel, halverwege, als je weet dat die zombies zijn uitgebroken, moet je terug, door de hal, met die ramen aan de rechterkant.. je word al achterna gezeten door een groot beest... dan ren je daar door die hal heen, denk je er bijna te zijn, springen er ineens 2 van die honden dwars door de ramen! ik zat zowat tegen het plafond!

verder hou ik wel van die spanning, doe mij maar meer van die games!

[killingdjef]

Ik vond Return to Castle Wolvenstein ook wel pittig op sommige momenten. Vooral wanneer je oog in oog komt te staan met Undead voor het eerst, was geloof ik als je naar beneden viel in die graftombe.

Ineens uit het donker komt er zo'n skeletje aangecreept en je schiet maar hij gaat maar niet dood
Voor de rest niet echt enge beesten o.i.d. dus het valt wel mee. Thema vond ik wel vet en de allerlaatste baas was een stoere bikkel en voelt goed als je gewoon met die uber gatling gun 800 kogels in hem pompt

Farcry vond ik niet zo heel eng... wel spannend wanneer je achterna gezeten zat en je geen wapens had. Level waarbij je van een waterval moet afspringen o.i.d.
Is de enigste level die mij bijstond die echt eng was.. voor de rest kwijlen van de bloedmooie graphics

[Aham brahmasmi]

Hmm, RTCW vond ik totaal niet eng. Beetje te cartoony eigenlijk vergeleken bij MoH wat ik toen ook speelde. Dat level van MoH waarbij je in het besneeuwde bos kwam vond ik echt goed. Je hoorde af en toe sneeuw vallen van de takken enzo, blaffende honden. Weinig zicht door de sneeuw en het hele bos vol met wachten.

Freaky Maus schreef op maandag 06 maart 2006 @ 23:04:

Half-Life 2 vind ik daarintegen super, het heeft enge stukken. Maar net niet zo eng dat het te eng wordt en het niet leuk meer is.

Nou, ik schrok me toch best de pleuris van die snelle rennende zombies die je nauwelijks van je af kan slaan. Heb er nog eentje midden in de lucht met zo'n cirkelzaag (met gravity gun) in tweeën geschoten toen hij vanaf een dak met een boog op me af sprong.

[ Voor 45% gewijzigd door Aham brahmasmi op 07-03-2006 01:23 ]

[Aham brahmasmi]

Need... delete... button...

[ Voor 95% gewijzigd door Aham brahmasmi op 07-03-2006 01:23 ]

[F0kke]

Ik was 11 toen Half-Life uit kwam in 1998. Toen ik de game net had heb ik 's avonds laat alleen op mijn zolderkamertje gezeten, en vond t allemaal best wel creepy Als ik nu HL2 speel ben ik om sommige momenten ook nog wel een beetje bang (), maar dat hoort er nou eenmaal bij.

@Topicstarter: Ik zou gewoon proberen je iets minder in te leven in de game, want dat is alles wat het is. Zet een TV of Radio aan en zorg dat je kamer gewoon verlicht is. Gebruik de Quicksave/Quickload optie vaak, zodat je altijd verder kan spelen wanneer er weer iets vreselijks is gebeurd.

[DukeN]

Wil toch ook even wat kwijt in deze topic:

Dit was dat ik net de Demo van FEAR had gespeelt:

Heb de demo net ook uitgespeelt. Wist niet wat me te verwachten stond. Las her en der dat hij eng zou zijn en iets over een meisje maar verder niet over nagedacht.

Op het moment dat je in dat riool zit en dat meisje lacht.... en je ziet haar.... damn ass! Ik doe nog net niet me PC uit. Ik vergeet dan bijna dat ik aan het gamen ben. Ik schik me echt kapot.

Het bekende verhaal bij een trap... GVD.... sorry hoor maar niet in woorden te brengen maar die 7 kleuren poep hadden er mee te maken... en dan... zou onder aan de trap kan je er nog 7 kleuren bij rekenen!

Ik stond op het punt om daarna te stoppen. Dit ging me net te ver, hele dag gewerkt, ben erg moe, donker in me kamer 5.1 headset op en ik voelde me niet eens meer zo veilig! Ik verdomme me eigen kamer?! This is sick!

Toch moet je dan door spelen... je wilt eruit en dan kom je in die *** gang... ligt uit.... OGEN DICHT! Jawel... ik deed me ogen voor enkele seconden dicht, ik voelde me gewoon niet meer veilig. De gedachten dat die trut weer voor je kan staan. Daarna grrr... je kent t wel, nog 1 dude aan het einde van de gang. Wat een rot spel!!! Maar zo rot dat het gewoon goed is. Voor de personen die niet schikken met deze game, amen. Voor de personen die in een game meeleven..... dit is een kwestie van leven en dood. "Veel plezier"

Gelukkig houd de demo op vlak na de gang.... dit spel is voor mij te sterk. Maar ooo wat ga ik hem pre-orderen!

Nu heb ik dus ook al enige tijd de full version van FEAR uitgespeelt maar met deze game heb ik echt met regelmaat mijn ogen moeten dichtdoen en op ESC moeten drukken om even uit de game te "stappen" Ik leef gewoon teveel mee.

[Polycom]

Vroeger toen ik klein was ben ik altijd bang geweest voor games als hertic hexen etc. Wat mij vooral freakte was dat je overal heen kon er altijd wel een vijand in de buurt was.. Doom had ik bijvoorbeeld geen probleem, had meer het gevoel van.. oke daar moet ik heen en ik zie wel wat er gebeurd. Bij hexen kan ik me herinneren dat je in het eerste level in een grote ruimte begint waar je overal heen kon.. trok dat niet echt toen ik een jaar of 9 was.

Gelukkig is nu alles over en krijg ik juist een kick als ik f.e.a.r in het donker speel met 5.1 geluid.

[Verwijderd]

Ik had dat met Tomb Raider toen ik ene jaar of 8 was. Toen moest je van zo'n lange schuine want afglijden de diepte in .. en ik heb gewoon een hele poos staan aarselen of ik dat wel zou doen of niet ..
Uiteindelijk toch niet gedaan .. en het spel afgesloten .. en de hoek in geknikkerd.

Maar nu heb ik nergens last meer van .. bent er gewoon overheen gegroeid denk ik ..

Wat sommige ook wel eens hebben, dat ze niet bang zijn voor het spel zelf, maar bang zijn omdat ze je gaan laten schrikken.
Zoals monsters die opeens uit het niets verschijnen, onzichtbaar zijn (je ziet heel vaagjes iets), en opeens staan ze recht voor je en word je aangevallen .. en dan zie je ze opeens.
Dan schrik je je verrot. (Voor degene die het misschien wel weten, ik heb het over die vage monsters uit FEAR)
Zoiets heb je ook.

Ik heb gelukkig geen last van beide .. maar iedereen word wel ff bang als ze je goed weten te laten schrikken .. wederom wijs ik naar FEAR.

Zelf denk ik dat het gewoon een kwestie is van gewoon doen .. dan kom je er wel over heen!

Veel succes met het uitspelen van HL2 .. ik kan me een beetje indenken met je .. hoe klote dat wel niet moet zijn!

[Aham brahmasmi]

Ik zie hier veel mensen schrijven "toen ik een jaar of 8/9 was". Dat heeft er natuurlijk ook mee te maken. Toen ik voor het eerst Doom speelde was ik 12 en daarvoor had ik wel Wolfenstein 3D gespeeld maar verder was alles 2D en veel minder realistisch. Omdat ik toen Doom al niet eng vond, heb ik verder geen een spel zo eng gevonden dat ik het niet verder durfde te spelen ofzo.

Dit blijft ook een leuke reactie op het artikel over de 10e verjaardag van Doom:

Aaaah, Doom!

Laat op de avond, nog even proberen om de eindbaas van episode 2 te verslaan, ook al heb je geen idee wat je te wachten staat.
Beginnen in een heel klein kamertje met heeel veeeel ammo! Belooft veel goeds.

Je loopt het kamertje uit, een grote open ruimte in. Er is niets te zien, niets te beleven. Totdat opeens...

De Cyberdemon schreeuwt, en vanaf dat moment hoor je alleen nog het zware stampen van het enorme monster. Ondertussen slaan de raketten links en rechts in. Je rent weer terug naar dat kleine kamertje, maar ook daar ben je niet veilig!

Voor het eerst zette ik van schrik de pc uit! Wat een gedenkwaardige tegenstander in gaming-history!

[ Voor 53% gewijzigd door Aham brahmasmi op 07-03-2006 16:23 ]

[Verwijderd]

Doom 3, Alien vs Predator ed. gingen voor mij nog net. Maar bij FEAR hou ik me constant klaar om de alt-f4 combinatie in te drukken. Ik ben zoizo al geen horror-fan (The Ring ook nooit uitgekeken) en als je dan nog zo zwaar gaat meeleven als in een spelletje zoals ik gaat het helemaal niet.

Maar ik maak er mijn levensdoel van om FEAR met headset in een donkere kamer volledig uit te spelen. Ik zal niet door een of ander spelletje veroordeeld worden als watje! *Speelt 5 minuten FEAR, alt-f4,

Screw horror.

[sPENKMAN]

Doom 3 vond ik nog gaan, me hartslag lag wel vele malen hoger dan normaal maar ik vond dat wel kicken. In ieder geval niet savonds spelen als je de hond nog moet uitlaten, dan wou er nog wel eens wat vrees blijven hangen.

Doom3 echter online waarbij iemand op een gegeven moment een power-up te pakken had waarbij een hoop geschreeuw van alle kanten kwam was me echt teveel. Eigenlijk sindsdien de game niet opnieuw opgepakt maar gewoon laten liggen

[^Ripper]

Zekere games als Fear en Doom3 als je die voor het eerst speelde...
Die schrikmomenten waren vooral in het begin erg intens.
Vaak genoeg even een break genomen om het even lang je heen te laten glijden.
Maar de game die me echt eens een week lang liet flippen (lees: vaag dromen over de game, niets stil in je hoofd krijgen (ongecontroleerde fastforward van game beelden/geluiden), de hele dag een weird gevoel hebben en soms rare angstige momenten hebben) was toch System Shock.
Toen had ik nogal veel tijd en speelde die game behoorlijk vaak en zo lang met koptelefoon op.
Soms wel 12-16 uur redelijk achter elkaar tot diep in de nacht.

Sinds die tijd matig ik het gamen.

[AJ1815]

Met mate of met maten, das het enige advies voor jou...

[Binz]

AVP... blijft voor mij het meest scary, als marine. Toen die piepjes versnelden naarmate de aliens dichter bij kwamen... damn dat was zweten! Helaas was de spanning we af toen dit uit gespeeld was. Maar de predator, maar vooral spelen met de alien was oppermachtig!

[bassGunner]

Haha, las het topic nog even door, kwam dit tegen over mijn eerste Doom3 ervaringen:

De week volgende op de dag dat ik nogal veel uurtjes geDoom3'ed (en toen uitgespeeld) had had ik trouwens last van hartkloppingen, het zou toeval kunnen zijn maar ik heb sterk het vermoeden dat het kwam van de vele extreme schrikmomenten waar je hart opeens een enorme opdonder krijgt...

Dat was toen best raar, zo'n hele week hartkloppingen c.q. hartritmestoornissen, verder ook nooit meer gehad...

Blijft lachen dit topique

[killingdjef]

bassGunner schreef op woensdag 08 maart 2006 @ 01:44:
Haha, las het topic nog even door, kwam dit tegen over mijn eerste Doom3 ervaringen:


[...]


Dat was toen best raar, zo'n hele week hartkloppingen c.q. hartritmestoornissen, verder ook nooit meer gehad...

Blijft lachen dit topique

Dude! Dan moet je echt stoppen! Daalijk eindig je zoals zo'n chinees/taiwanees!

[Verwijderd]

Ik moet eerlijk zeggen dat er stukjes zijn geweest in meerdere resident evil spellen
dat ik redelijk "freaked out" was op sommige momenten.

spoiler:

Zoals die "hunters" aan het einde van deel 1.
Of die "licker" die in deel 2 door de spiegel van die verhoorkamer komt zetten, en later die
"super" zombie die jou achter na zit, maar dat je bij god niet weer waar en wanneer je hem gaat tegenkomen in al die kamers waar je al geweest bent....brrrrr...

En zo heeft RE4 ook van die momenten.

[bassGunner]

killingdjef schreef op woensdag 08 maart 2006 @ 02:50:
[...]


Dude! Dan moet je echt stoppen! Daalijk eindig je zoals zo'n chinees/taiwanees!

Nou, de hartkloppingen kwamen pas de dagen erna dus, tijdens Doom³ niet veel van gemerkt...

Maar bedankt voor de concern (damn hoe heet dat ook alweer in het NL?)

[Vrijdag]

"je bezorgdheid"

[re-enter]

Deze week nieuwe hardware besteld, om mijn inlevingsvermogen in games nog te vergroten:

- Ambient Reality Effects (A-R-E)
http://shop.rightthing.nl...o&cPath=15&products_id=82

geeft zelfde effect als ambilight bij philips LCD schermen (dominerende kleur van scherm wordt overgezet op je muur)

- Audio FX force feedback headset: bepaalde geluiden die we niet horen, worden omgezet in trillingen, waardoor je het bass gevoel nog meer ervaart.

- ButtKicker Gamer: doet je stoel trillen volgens bass frequentie (kogel inslag, ...)
Voor deze heb ik lang gezocht, uiteindelijk voor 150€ inclusief verzend kosten gevonden in België, in america kan je het bestellen voor 86€ maar heb je 65€ verzend kosten. Jammer.

Als alles binnen is, zal ik mijn ervaringen zeker posten. Zit nu al vol ongeduld te wachten.

[Verwijderd]

Hmm de enige games waar ik me echt van kan herinneren dat ik het op dat moment eng vond waren 7th guest+ 11th hour en Shivers.

7th Guest.. en 11th Hour, daar waren het voornamelijk de beelden die erin voor kwamen.

In Shivers was het de sfeer. Ik denk dat niet veel mensen het spel kennen, dus even een korte uitleg:
Je gaat op onderzoek uit in een grote villa, omdat een professor iets heel merkwardigs heeft ontdekt (en jij daarin geinteresseerd bent ofzo). Eenmaal aangekomen blijkt dat in heel het huis geesten in voorwerpen zitten (en ze verplaatsen zich van voorwerp naar voorwerp). Als je dichtbij komt vallen ze je aan. Je beweegt je voort per scherm ala Myst.
Het huis is enorm groot en overal zijn puzzels, en het is de bedoeling om potten te verzamelen (boven en onderkant van een pot makt 1 hele), daarmee kan je de geest als hij je aanvalt, opsluiten. Er waren ik dacht iets van 12 geesten (dus 24 delen van de potten).
Het hele spel zag er mooi uit, maar ook heel duister.. een kamer vol met opgezette dieren, een kamer waar middeleeuwse martelwerktuigen waren etc. Je loopt dus rond en hoopt maar steeds geen geest tegen te komen. Omdat je ze niet kunt zien totdat ze aanvallen, wordt je alleen maar meer bang als je rondkijkt in de kamers, want alles ziet er bedreigend uit.

Ik moet toegeven dat ook ik vrij jong was toen ik deze spellen speelde, en ik nu niet echt meer bang ben in een game... wel soms nerveus ofzo (als je een deadline hebt en iets wil niet werken), maar niet meer bang.

[Klippy]

Ik heb ook weer een nieuwe: Scratches...

Adventure, pas uit, eigenlijk niet echt eng.. meer spannend.
Maar gisteravond... In het spel zit je in een groot verlaten huis.. helemaal verlaten, erg goede soundtrack er bij, dus geluid best hard. En toen werd je wakker midden in de nacht, 12:00 am staat in het spel op de klok... thuis: 12:10 am.
Hmmm regen! En dan hoor je thuis regen op het raam.

En je moet 't spel eens spelen dus ik zeg niet wat er was, maar 't klinkt eng in het huis... geluid..maar waar komt het vandaan.... dan loop je daar door een leeg donker huis... Hoe verder je bij de kelder komt hoe enger de muziek.... steeds bang dat achter de volgende deur opeens iemand staat. En steeds denk je pff hier komt 't geluid gelukkig niet vandaan. Totdat je denkt "shit nu kan ik ook niet verder" en dan komt opeenszo'n shaduw langs... WTF!......
Heb zo snel als ik kon ESC gedrukt, save game en 6x om me heen kijken denkend "rustig je bent thuis!"
En dan ben ik 23 jaar en voor geen enkele horror film bang te krijgen en altijd te nuchter voor dat soort dingen, maar dit was gewoon echt freaky

Dus een aanrader voor de Adventure gamer die van wat spanning kan waarderen

Ik ga in elk geval pas verder als 't licht is

Nog even een herkenbare quote toevoegen

The thing that makes Scratches so fear-inducing is its subtlety. Sometimes there's nothing subtle about fear, however. Late one night I was playing Scratches in the dark, with the volume up rather high. I heard an undercurrent thump-thump beginning to grow louder in the room, and I thought to myself, "Oh my, excellent sound effect!"

Then I realized that the sound was coming from somewhere within the dark house I was all alone in, and not my computer.

I turned in my chair in time to see my roommate's cat come running at me full tilt, ears flat against his head as he skidded in from the hallway to escape the source of the thump-thump, whose volume was steadily increasing. The floor under my feet was vibrating with the force of each thump — it was coming right for me! An adrenaline rush of fear sank like a stone in the pit of my stomach, made all the more surreal by the ambient sounds and music of Scratches, which supported the 5.1 speaker system attached to my wall. I got up and moved with increasing dread towards the open door into darkness. The sound, growing horrifyingly loud and angry, tore through the house to greet me where I stood...

Of course it turned out to be the washing machine with a terribly unbalanced load of clothes. But by that point I was completely unnerved how such a palpable fear had seamlessly moved from game to reality

[ Voor 44% gewijzigd door Klippy op 11-03-2006 03:12 ]

[Verwijderd]

ik heb et ook h00r. niet zo snel, maar met spellen zoals Doom3 en F.E.A.R. heb ik heb wel. ik ben ook 'pas' 16 dus ik kan niet goed meepraten over jullie wolvenstein-herrinneringen want ik mocht die vroeger niet spelen van mijn vader, ben k hem nu wel dankbaar voor . wat ik doe bij dit soort enge spellen (het is misschien een beetje kinderachtig truukje, dat wel) is dat ik de brithness 2 a 3x hoger zet dan normaal, dan kom je bijna geen donkere gangen meer tegen en dat scheelt een hoop .

[danslo]

Hahahaha Unreal... Kom je in zo'n gang, beetje naar schakelaar zoeken enzo, dus je wilt weer weg, ineens het licht uit en zo'n geluid en dan staat er ineens zo'n beest voor je en hij begint te slaan hahahaha..

[Verwijderd]

Ik heb meestal het tegenovergestelde,

Maar ik doe dan vaak de koptelefoon op en ga lekker helemaal in het donker zitten alleen.
Jij zou denk ik het tegenovergestelde kunnen doen.

ps, bij de meeste games kan je de gore level instellen, misschien dat dat ook een beetje helpt.

[Groever]

Ik ben qua horrorfilms e.d. best gestoord, vond House of 1000 Corpses best een goede komedie... maar goed, ik dwaal af Het enige waar ik ooit van geschrokken ben in een game is van geluidseffecten, probeer eens te spelen met brakke boxies, minder geluid, dus misschien kan je er minder goed mee meeleven

Edit: misschien een idee om mp3tjes te luisteren tijdens het gamen?

[ Voor 11% gewijzigd door Groever op 11-03-2006 08:20 ]

[Verwijderd]

Ik weet nog dat ik Max Payne aan het spelen was, in het donker met de hoofdtelefoon op. Ik zat net in dat stuk dat hij KO was en je over die lijnen waarbij het sneeuwde je in het donker de weg moest vinden.
Komt m'n vriendin me ff op m'n schouders kloppen.

Ik zat tegen het plafon geplakt van de schrik

[Groever]

Verwijderd schreef op zaterdag 11 maart 2006 @ 08:30:
Ik weet nog dat ik Max Payne aan het spelen was, in het donker met de hoofdtelefoon op. Ik zat net in dat stuk dat hij KO was en je over die lijnen waarbij het sneeuwde je in het donker de weg moest vinden.
Komt m'n vriendin me ff op m'n schouders kloppen.

Ik zat tegen het plafon geplakt van de schrik

Dat is nog niet het ergste... ik heb dat ooit gespeeld met een onboard VGA met 4mb geheugen... dat was pas eng

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op zaterdag 11 maart 2006 @ 08:30:
Ik weet nog dat ik Max Payne aan het spelen was, in het donker met de hoofdtelefoon op. Ik zat net in dat stuk dat hij KO was en je over die lijnen waarbij het sneeuwde je in het donker de weg moest vinden.
Komt m'n vriendin me ff op m'n schouders kloppen.

Ik zat tegen het plafon geplakt van de schrik

Ghehe .. heb gisteren ook nog ff Max Payne en Max Payne 2 gespeeld ..
Dan krijg je weer zo'n vage droom .. en dan moet je over die zwarte balkjes heen lopen idd.
En die geluidjes erbij .. best wel creepy ..

Zoiets vind ik meer creepy als FEAR ofzo .. dan weet je dat ze je weer gaan laten schrikken .. maar hier laten ze je om de zoveel tijd schrikken als je het weer vergeten bent ..

[PROximity]

Ik vind het heerlijk om in me eentje om 3 uur snachts met alle lampen uit en het geluid vol aan Doom 3 te spelen, dan zit ik echt wel aan de edge kwa bangheid, maar die thrill opzoeken vind ik het leuke.
Bang zijn is best wel normaal in de daarvoor bedoelde games, het spel is dan wel een succes iig


Ik heb wel eens een mindere ervaring meegemaakt kwa inleving. Ik heb een keer op scheveningen een reality game gedaan, met zo´n bril op en dan in een virtuele wereld rondlopen. Dat was 10 jaar geleden ofzo, ik heb die nacht echt een extreme nachtmerrie gehad dat ik gillend in de keuken stond haha

[re-enter]

vrijdag avond thuis van het werk, en yes, pakketje was toegekomen (vriendin was die dag thuis).

De ButtKicker Gamer was toegekomen.
(kleine uitleg: tril-device voor je bureaustoel, dat reageert op geluiden die voor subwoofer bedoeld zijn-).

1 woord: ZOT

het is iets heel raar, je luistert naar muziek, je hoort de BASS en je voelt hem ook.
Het is alsof je naast een box van 500 WATT RMS staat, die keihard in je gezicht blaast, maw je voelt de BASS door je lichaam.

Vrijdag avond 1 uurtje gegamed, en moeten stoppen door misselijkheid. Fuck, da is lang geleden dat ik door een spel te spelen misselijk werd (wolfenstein, daar had ik da vroeger ook mee). Nog een uur wakker in bed gelegen, kon niet slapen, mijn hoofd bleef draaien.

Versta me niet verkeerd hee, da spel is echt zalig om te gebruiken, maar je hoofd wordt er door misleidt. Elke keer dat je schiet, trilt je lichaam, het is alsof je echt een wapen vasthebt, en je nog meer inleeft. Ik hoop dat ik deze stage passeer, zondag ook nog even gegamed, was al iets minder, maar voelde me achteraf beetje mottig.

En house muziek luister met dat ding op, je waant je gewoon in een discotheek. Je hoort en voelt de BASS veel intenser.

[Aham brahmasmi]

re-enter schreef op maandag 13 maart 2006 @ 09:03:
En house muziek luister met dat ding op, je waant je gewoon in een discotheek.

Maar dan op een stoel.

[Ahrnuld]

cls schreef op zaterdag 11 maart 2006 @ 07:41:
Hahahaha Unreal... Kom je in zo'n gang, beetje naar schakelaar zoeken enzo, dus je wilt weer weg, ineens het licht uit en zo'n geluid en dan staat er ineens zo'n beest voor je en hij begint te slaan hahahaha..

Dat herken ik...Unreal daarna nooit meer gespeeld...

[re-enter]

héhé, nieuwe term, discostoel

pimp my chair

[ Voor 24% gewijzigd door re-enter op 13-03-2006 15:35 ]

[cheiron]

Afgelopen week Resident Evil 4 gekocht, maar dat is ook eigenlijk niets voor mij. Bij Doom3 schijt ik al in mn broek, maar dit is "right up there" wat betreft angst. Ik zit dat dan echt supergeconcentreerd te spelen.

[Verwijderd]

Van Doom3 werd ik ook af en toe bang ja, al helemaal in het begin dat die schimmen op je afkomen in dat stoomhok/trappenhuis ergens (kan best zijn dat ik de plank compleet mis sla omdat ik het probeer te verdringen ).

Edit, ik lieg! Kennen jullie Phantasmagoria nog, van 10 jaar geleden? Ik denk niet dat ik dan veel meer hoef te vertellen, zelfs op 640x480 met twee lullige US Blaster speakertjes was dat verrotte eng. Een paar dingen die ik me nu nog steeds kan herinneren zijn dat er iemand op die stoel zit, en er <geen idee> met een soort stamper achterin de keel van die persoon word geslagen, brr. Of dat die vrouw op zo'n stoel zit met het hoofdstuk dat kan draaien. Ik weet niet of er mensen zijn die dit zich kunnen herinneren, maar het geluid wat je hoorde toen haar hoofd 180 graden gedraaid was ging mij door merg en been. Die ogen die letterlijk opzwollen waren ook bepaald niet lekker om te zien. Maar even verder waar ik gebleven was:

Als ik een spel speel onder normale omstandigheden heb ik daar eigenlijk nooit last van, Doom3 was de eerste tweede keer. Het wordt een ander verhaal als ik alle lichten uit ga doen en m'n surroundsetje hard zet. Maar dat is niet zo vreemd, ik schrik ook vaak in de bioscoop bijvoorbeeld, puur omdat 't abrupte geluid als reflex al een schrikreactie opwekt. Met beeld is dat minder, maar de combinatie van de twee kan een behoorlijk schrikeffect teweeg brengen.

Laat staan dat je je virtuele alter-ego door een donker bos aan het loodsen bent en ineens aangevallen wordt door wezens wier gedaante kant noch wal raakt.

Een paar tips waarvan ik zeker ben dat ze bij mij in ieder geval werken:
- Licht aan, hoe meer hoe beter. Bij mij werkt daglicht beter dan artificiëel licht, dus een raampje open verdient (althans bij mij) de voorkeur
- Geluid hoeft niet uit, maar zet het vooral niet te hard. Probeer ook het geluid zoveel mogelijk te normaliseren, dus zet je bas wat lager
- Eventueel kan je wat muziek opzetten als achtergrondvulling
- Zorg dat je niet te dicht op het scherm zit, ik betrap mezelf er weleens op zó ingespannen te zitten gamen dat ik letterlijk nog maar enkele centimeters van het scherm af zit
- Je kunt vaak de gamma-instelling (cq. helderheid) van het spel instellen, zet dit wat hoger zodat het allemaal niet zo donker is. Zit die optie er niet in, verhoog dan die van je monitor zelf.

Wat toelichting op die achtergrondvulling; Heel vaak is het schrikeffect het grootst als er na een periode van stilte of relatief rustige geluiden ineens een abrupt en hard geluid klinkt. Vaak naaien mensen zichzelf ook onbewust op in zulke situaties - je weet dat het gaat komen, de vraag is alleen wanneer, en zo rijst de spanning uiteindelijk nog meer tot aan het moment suprème waarop je jezelf het lazarus schrikt. Als je het geluid van het spel wat zachter zet, en een muziekje aanzet schrik je vaak minder hard. Voordeel van externe (dus niet in-game) muziek is ook dat er geen geintjes mee kunnen worden uitgehaald, vaak zie je dat vlak voor een schrikgebeurtenis de muziek helemaal wegvalt of anders wordt, wat de uiteindelijke reactie weer kan versterken.

Zo, dat was een hele lap tekst, maar ik hoop dat mensen wat hebben aan de tips die ik noemde... ze werkten voor mij goed bij Doom3 en menig horrorfilm.

[ Voor 21% gewijzigd door Verwijderd op 14-03-2006 00:07 . Reden: Phantasmagoria vergeten! ]

[jaaoie17]

Games zoals doom3 en fear doen me niks. Wel als der iets onverwacht komt dan schik ik wel eens maar verder niet.

[Vrijdag]

Dat Scratches lijkt me best wel interessant

[Little Bear]

Wel grappig dat er blijkbaar echt 2 extremen zijn bij hen die deze 'angstgevoelens' hebben.

De ene kant koopt buttkickers en speelt alleen als het donker is met muziek keihard, om zo de zowieso extreme ervaring nog extremer te maken. ik zelf behoor ook tot deze groep, en het schrikken en bang zijn is zelfs bijna een verslaving geworden.

De andere kant lost het anders op. Ze spelen met zoveel mogelijk omgevingslicht en zetten zelfs muziekjes op bij horrorfilms. Ze proberen de ervaring die het spel bij de gamer probeert te leggen volledig te minimaliseren.

Persoonlijk snap ik het nut niet van die 'andere kant'. De bedoeling van dit soort films en games is net het opdringen van een paranoia en angstig gevoel. Als je dit gevoel niet wil hebben, speel het spel dan gewoon niet. Maar wat is het nut van het spel te kopen en dan het zonder emotie te gaan spelen, of het spelen op een totaal andere manier dan het bedoeld is.

Dit ligt natuurlijk anders voor gamers die deze 'angst' niet ervaren. Maar het is ook net die groep die doom 3 en FEAR uiteindelijk maar middelmatige games vinden...

[boesOne]

Little Bear schreef op vrijdag 17 maart 2006 @ 10:19:
Wel grappig dat er blijkbaar echt 2 extremen zijn bij hen die deze 'angstgevoelens' hebben.

De ene kant koopt buttkickers en speelt alleen als het donker is met muziek keihard, om zo de zowieso extreme ervaring nog extremer te maken. ik zelf behoor ook tot deze groep, en het schrikken en bang zijn is zelfs bijna een verslaving geworden.

De andere kant lost het anders op. Ze spelen met zoveel mogelijk omgevingslicht en zetten zelfs muziekjes op bij horrorfilms. Ze proberen de ervaring die het spel bij de gamer probeert te leggen volledig te minimaliseren.

Persoonlijk snap ik het nut niet van die 'andere kant'. De bedoeling van dit soort films en games is net het opdringen van een paranoia en angstig gevoel. Als je dit gevoel niet wil hebben, speel het spel dan gewoon niet. Maar wat is het nut van het spel te kopen en dan het zonder emotie te gaan spelen, of het spelen op een totaal andere manier dan het bedoeld is.

Dit ligt natuurlijk anders voor gamers die deze 'angst' niet ervaren. Maar het is ook net die groep die doom 3 en FEAR uiteindelijk maar middelmatige games vinden...

Je spreekt jezelf tegen.
Mensen die licht aandoen enzo bij games als Doom3 hebben juist emotie genoeg.. dat licht moet toch niet zomaar aan! T lijkt me dat ze zich bijna teveel inleven ondanks de afleiding..
Die hebben geen 'extra's' als een butkicker nodig.

[Little Bear]

De mensen hebben inderdaad emotie genoeg, maar ze nemen de emotie die het game probeert te bieden weg, waardoor bij dit soort games de hele bestaansreden van het game teniet gedaan wordt.

In mijn ogen help je dat hele nut, de hele spelervaring van dit soort games helemaal naar de filestijnen door die hulpmiddeltjes te gebruiken.

Je koopt dit soort spel omdat je de intense spelervaring wil beleven (de bestaansreden van horror games), en dan ga je het licht aandoen en omgevingsmuziek opzetten om die intense spelervaring teniet te doen. Dat is iets dat er bij mij niet ingaat.

[Vrijdag]

Blijkbaar beleven die "licht aan" mensen het spel zó intens dat ze zelfs met licht aan en muziekje op zich nog de pleuris schrikken

[DJkim]

Silent Hill 1, jaren geleden op mijn PS1 snachts rond 3 uur gespeeld en ik heb echt vreemde dingen meegemaakt. Zoals vaas omgevallen, water uit kraan uit niets, lamp kapot serieus... ik heb mezelf nog nooit zo eng gevoeld.

[Vrijdag]

DJkim schreef op vrijdag 17 maart 2006 @ 10:56:
Silent Hill 1, jaren geleden op mijn PS1 snachts rond 3 uur gespeeld en ik heb echt vreemde dingen meegemaakt. Zoals vaas omgevallen, water uit kraan uit niets, lamp kapot serieus... ik heb mezelf nog nooit zo eng gevoeld.

_{offtopic: heb je het spel nog en wil je het verkopen?}

[skullsplitter]

Sommige spellen, AvP2, HL, FEAR speel je JUIST om die angstervaring, terwijl je toch gewoon veilig achter je PC zit. Het inleven in het spel draagt IMO alleen maar bij aan de totaal ervaring, ik zit af en toe echt met hartkloppingen achter mijn monitor, and lovin' it.

[Goldman]

Beste TommyGun,

Hier zijn misschien een paar tips om over je angst heen te komen voor dit soort gevallen:

- Gebruik cheats, als in alle wapens en/of god mode. Op dit soort momenten loop jij met de grootste geweren en de tegen standers met kleine pistoltjes

- Zet de brightness omhoog, zodat de donkere hoekjes verdwijnen en alles wat beter zichtbaar wordt.

Iedere gamer heeft dit zelfde gevoel. Ik had het heel erg met Doom III en Aliens vs. Predator 2, dit gevoel gaat weg zodra het heb uitgespeeld. Veel succes ermee. Eventueel andere tips kan ik zo snel niet opzoeken maar ik zal eventjes voor je kijken.

mvg,

Hamersma

[Little Bear]

Hamersma schreef op vrijdag 17 maart 2006 @ 11:34:
Beste TommyGun,

Hier zijn misschien een paar tips om over je angst heen te komen voor dit soort gevallen:

- Gebruik cheats, als in alle wapens en/of god mode. Op dit soort momenten loop jij met de grootste geweren en de tegen standers met kleine pistoltjes

- Zet de brightness omhoog, zodat de donkere hoekjes verdwijnen en alles wat beter zichtbaar wordt.

Iedere gamer heeft dit zelfde gevoel. Ik had het heel erg met Doom III en Aliens vs. Predator 2, dit gevoel gaat weg zodra het heb uitgespeeld. Veel succes ermee. Eventueel andere tips kan ik zo snel niet opzoeken maar ik zal eventjes voor je kijken.

mvg,

Hamersma

En verkloot dus de hele spelervaring zodat je er zeker helemaal niets aan hebt. Brightness nog tot daaraan toe, cheats wil ik het nog geeneens hebben...

[jaaoie17]

las al verhalen over die buttkickers. Waar kun je die kopen. Kan nergens een web winkel vinden.

[TommyGun]

Hamersma schreef op vrijdag 17 maart 2006 @ 11:34:
Beste TommyGun,

Hier zijn misschien een paar tips om over je angst heen te komen voor dit soort gevallen:

- Gebruik cheats, als in alle wapens en/of god mode. Op dit soort momenten loop jij met de grootste geweren en de tegen standers met kleine pistoltjes

- Zet de brightness omhoog, zodat de donkere hoekjes verdwijnen en alles wat beter zichtbaar wordt.

Iedere gamer heeft dit zelfde gevoel. Ik had het heel erg met Doom III en Aliens vs. Predator 2, dit gevoel gaat weg zodra het heb uitgespeeld. Veel succes ermee. Eventueel andere tips kan ik zo snel niet opzoeken maar ik zal eventjes voor je kijken.

mvg,

Hamersma

Bedankt voor je tips. Echter zijn zowat alle tips al in dit topic genoemd. (Meerdere keren zelfs.)

Heb atm ook niet echt 'enge' games die ik nog speel. Veel bijzonders komt er namelijk niet uit.

[ Voor 6% gewijzigd door TommyGun op 17-03-2006 15:46 ]

[Little Bear]

Euhm... FEAR ?

Opvolger van FEAR? (niet de opvolger, maar nieuw game van dezelfde makers, schijnt nog beter te zijn)

[ixl85]

werkt die backlight een beetje?
Vind het wel duur, maar het klinkt echt vet!

[Verwijderd]

Gewoon blijven spelen, geluid hard kamer donker. Totdat je de angst hebt overwonnen. En sommige angst zul je niet overwinnen. Denk je dat een soldaat die uit een loopgraaf komt niet bang is? Het tegendeel, maar de kick is juist om je daar overheen te zetten. Adrenaline stroom van hier tot Tokyo. Dit is bij spellen ook zeker haalbaar.

[re-enter]

na heel lang zoeken, die buttkicker gevonden in belgisch bedrijf:

http://www.simw.com

was 149euro, in amerika kan je hem al vinden voor 86euro, maar heb je ongeveer 60-70euro verzendkosten.

Die buttkicker is echt de moeite, begin hem nu gewoon te worden, maar zelf bij films geeft het echt een extra dimentie, als er een auto ergens tegenaan knalt, dan voel je de trilling.

ambi-light: kan alle kleuren binnen het RBG patroon deftig weergeven, reageren op films en games, lukt nog niet goed, moet de help nog eens goed doorspitten.

Die tril-koptelefoon, is ook best leuk, alleen mag hij niet op maximum staan, dan krijg je een hol-metaal geluid.

[Brik]

Hmm heb de eerste 100 posts doorgelezen voordat ik erachter kwam dat er nog 400 waren maar ik heb misschien ook nog een tip voor je (als die nog niet aan bod is geweest althans).

Ik ken het gevoel wel een beetje wat je hetb, heb 't vroeter ook wel in ligte mate gehad. Wat bij mij altijd zo was dat ik heel erg rustig speelde. Ik ging echt bukkend heel langzaam een hoekje om. Keek overal goed rond. Concentreerde me ook veel te erg, zat er echt helemaal in. Maar wat wel hielp is een meer van rush techniek. Gewoon heen en weer rennen, alles kapot knallen. Lekker granaatjes gooien hupsakee, en niet heel langzaam om een hoekje heen kruipen om vervolgens je dood te schrikken als er een monster om 't hoekje staat

offtopic:
Was vroeger trouwens wel handig bij wolfenstein 3d op mijn 386. Als ik dan rondliep en je hoorde de computer geluid maken en je zag het laadlampje branden dan wist je dat er in de volgende kamer een duitser zat