Gamen & Angst

[Bever!]

quake4 sp vind ik meevallen, doom3 is ook te doen omdat het wat plasticerig aanvoelt.
maar fear is kapotgaan geck ._.

[Raku]

Ramon de Jesus schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 01:26:
[...]


Ik zeg niet dat iemand een mietje is omdat hij het eng vind, maar omdat hij er zich door laat beheersen. Dat is een verschil. Kijk ik vind ik het ook eng als ik een presentatie moet houden voor 50 man. Maar ik ga dan ook niet in een hoekje zitten huilen toch? Even raar voorbeeld gekozen maar het idee is duidelijk. Dingen kunnen eng zijn, maar het is toch raar dat je ondanks dat je verder WIL spelen je om een of andere manier niet verder KAN spelen? Wie zegt dat je niet verder KAN spelen? Wie bepaalt dat?

Ik zei dus mietje, niet omdat het eng is of omdat je er bang voor bent, maar omdat je je erdoor laat beheersen en tegenhouden.

Kijk als je zegt ik WIL dat niet spelen omdat het eng is oke daar heb ik alle vrede mee en zal ik ook nooit zeggen dat iemand een mietje is. Maar als je zegt ik WIL verder spelen maar ik KAN niet dan vind ik dat nogal vreemd.

Oh ik dacht dat je mietje meer bedoelde op de botte manier zeg maar

[Kwistnix]

Vanitas schreef op woensdag 12 januari 2005 @ 18:53:
[...]
Ook in Thief DS zit zo'n briljant level, die in dat uitgebrande weeshuis, damn dat was fucking scary. Eigenlijk gebeurd er het hele level niks (op 8 zomdies na) maar die sfeer, je hebt gewoon het gevoel dat er telkens iets gaat gebeuren.

Dat level vond ik wel zo briljant uitgevoerd! Echt een van m'n favoriete game momenten.
Sowieso ben ik een absolute fan van de Thief-serie vanwege de sfeer, maar dat level was echt indrukwekkend. Er gebeurde inderdaad vrij weinig, maar ik verwachte echt op ieder moment the hag tegen het lijf te lopen daar in Shalebridge Cradle. Stilletjes om die zombies heen sneaken was natuurlijk ook best spannend

[ Voor 23% gewijzigd door Kwistnix op 21-10-2005 12:57 ]

[Raziel]

Verwijderd schreef op zaterdag 08 januari 2005 @ 23:48:
wolfenstein 3D vond ik eng en na hele dagen spelen kreeg ik er zelfs nachtmerries van
daarna heb ik niet meer verder gespeeld

half life 1 heb ik ook samen met een vriend spannende tijden mee beleefd en dat was best eng, maar niet zo erg dat ik er helemaal bang van werd
_{'t was alleen enorm schrikken toen het zusje van die vriend binnenkwam}

Was ze ZO lelijk dan???

[Ulti23]

Toen Doom3 net uit was riep iedereen dat deze game zo creepy en angstaanjagend was, ivm de donkere setting enzo. Ik heb deze game ook gekocht en ben eigenlijk maar een keer geschrokken, en dat was in een ventshaft waar ineens zo'n kruipend geval uit het niets komt. Verder speel je de game natuurlijk op het puntje van je stoel, maar echt angstig of bang wordt ik er niet van. Of ik het nu met geluid vol aan, overdag of snachts speel. Ik krijg er meer een adrenaline rush van, omdat ik me wel inleef in het spel door het zo aandachtig mogelijk te spelen. Maar ik werd niet bang van Doom3, maar vond het dus wel spannend om te spelen. Nu niet meer, omdat je de game kent.

Met FEAR daarentegen komt er wel angst bij kijken. Elke keer als het geluid wat begint te kraken weet je dat er weer iets paranormaals gebeurd, en aan het gegiechel en aan de verschijningen van Alma weet je gewoon dat er iets aan zit te komen. Je weet alleen niet wanneer, en dat maakt de game spannend en angstig. Sfeer is daarom goed opgebouwd en door de extra belichting leef je je zo gefocussed en geconcentreerd in in de game dat je gewoon met kippenvel zit te spelen. Als er dan echt iets gebeurd in de game schrik je je wel eens te pletter, maar mij geeft het juist een kick. Ik voel dan juist de drang om verder te spelen, puur omdat ik verrast ben door de kwaliteit van de game en omdat ik het knap vind dat de game mij zoveel angst kan aanjagen. Zoals ik dit nu met FEAR ervaar, zo heb ik het in een game nog nooit meegemaakt. Soms wordt het me even teveel en moet ik ook effe stoppen omdat het kippenvel en de kriebels me wat overmeesteren, maar op het moment dat ik wil stoppen ben ik eigenlijk nog meer bezig met de game dat ik toch gewoon verder wil spelen.

Hoe het bijvoorbeeld met Quake 4 zit weet ik niet, maar ik hoop dat er ook veel spanning in de game zit. Dat maakt het gamen intens en daar doe ik het voor. Ik hou er wel van om de game met beleving te kunnen spelen. Dat dat dan wel eens tot angst kan leiden, ligt aan de kwaliteit van de game, en ik vind het knap dat ze dat virtueel kunnen creeëren. Met FEAR schrok ik me dus echt zwaar te pletter met die trap, eerst schreeuwde ik impulsief omdat Alma ineens opdoemde voor me neus, ik pleur van die trap af, staat er ineens een andere gozer voor me neus. Toen had ik het niet meer, ik schoot een complete clip leeg, fuck, het was weer een verschijning. Ik schrok enorm, maar tegelijkertijd had ik wel een rush in mijn lichaam wat me aanzette verder te spelen. Echt knap dat een game dat kan, ik kick er gewoon op denk ik....

[Aham brahmasmi]

Ulti23 schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 13:58:
Met FEAR daarentegen komt er wel angst bij kijken. Elke keer als het geluid wat begint te kraken weet je dat er weer iets paranormaals gebeurd, en aan het gegiechel en aan de verschijningen van Alma weet je gewoon dat er iets aan zit te komen.

Ik kreeg in D3 anders wel kippevel op de momenten dat je opeens een vrouwenstem hoort fluisteren "follow me" en "they have my baby" enzo. Ook huilende baby's enzo, al was dat in Max Payne nog veel erger/luguberder, alhoewel ik daar niet bang van werd. De enige keer dat ik me echt te pletter schrok in D3 toen ik de demo speelde was toen ik voor het eerst op de wc kwam en ik in de spiegel keek en je eigen character zichzelf in de spiegel ziet (ingezoomd) met de vlammen van de hel om hem heen en bijpassend geluid.

In het algemeen ben ik absoluut niet bang in creepy games. In Doom 1 en 2 voelde ik me altijd al een heldhaftige space marine. Maar wel lachen van die verhalen van mensen die in D1 van schrik de pc uit zetten toen ze voor het eerst zo'n Cyberdemon hoorden (nog niet eens zagen). Lijkt me wel lastig als je chronisch last hebt van zulke angsten; beter om zulke situaties te voorkomen dan.

[ Voor 19% gewijzigd door Aham brahmasmi op 21-10-2005 14:13 ]

[Verwijderd]

Aham brahmasmi schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 14:10:
[...]

In het algemeen ben ik absoluut niet bang in creepy games. In Doom 1 en 2 voelde ik me altijd al een heldhaftige space marine.

Haha, ik ken het gevoel. Ik ben de baas, en dat zal je merken ook (stomme pixels ).

Maar ik ben eigenlijk nooit bang van games, behalve 1 keer:
"het was 3 uur s´achts, ik was voor de keerste keer in mijn leven alleen een weekend thuis. Dus ik denk, waar is die beamer, ik een uurtje racen. Mja, wel leuk. Ik pak doom 3 erbij, had het nog niet zo lang, en nog niet zoveel gespeeld. Ik zet mijn 2*40 watt boxen keihard en 50cm bij mijn oren vandaan zodat je lekker in het geluid zit, beamer aan, 2 bij 1.5 meter beeld 2 meter bij je vandaan. En ik denk, lekker raggen. DUS NIET!, ik heb nog nooit zo zitten zweten van een spel zeg...te eng voor woorden. Ik heb die nacht ook niet meer geslapen . Heb er daarna nooit meer last van gehad, maar ik kijk wel uit op wat voor momenten ik het doe.

[Cloud]

Nou nog maar een om zich aan te sluiten bij de rij van mensen die bang zijn

Ik heb het eigenlijk pas sindskort, laten we zeggen, 2 jaar (ben inmiddels 22 jr!). Ik heb er ook wel last van gehad bij Halflife 1 maar dat is eigenlijk vrij makkelijk over gegaan. Toen ik Doom3 de demo speelde schrok ik me een aantal keer wezenloos, en dat weerhield me ervan verder te spelen. Gewoon omdat je "weet" dat er meer schrikmomenten aan zullen komen!
Ik heb een aantal dingen geprobeer zoals de brightness omhoog zetten, maar voor D3 mocht dat niet baten. Het spel is gewoon té donker. Met muziek aanspelen hielp wel wat maar helaas niet genoeg om echt door te beuken Dus dat hield voor mij op.
Nu speel ik sindskort Half Life 2, en dat gaat op zich al beter, alleen speel ik wel met muziek aan. Dat leid me wat af, en als ik bang ben, ga ik meeneuriën met de muziek Werkt eigenlijk best goed! Eventjes met cheats aanspelen werkt ook wel, omdat je dan een gevoel van onsterfelijkheid bekruipt.

Nu speel ik sinds deze week Quake4 en dat gaat eigenlijk prima! Wel weer met muziek aan, maar dat mag de pret niet drukken. Ik weet nu eigenlijk een aantal redenen waardoor het komt dat ik soms bang ben, gebaseerd om deze afgelopen games:

• Je bent alleen (zoals het merendeel van de Half Life games), en hebt geen backup dus. In Doom3 geldt dit ook, maar bij Quake4 heb je meestal een squad => ik ben minder bang!
• Donkere ruimtes waarbij je geen overzicht hebt over alle in- en uitgangen. Vooral het geval bij D3, ook wel wat aan het begin van Q4. Oplossing? Brightness flink omhoog, muziek aan, en als je schrikt, tja jammer dan. Mijn ervaring is, gewoon doorgaan! In Q4 wordt het na een tijd veel lichter
• Ambient sound. Het geluid van de laatste games is eigenlijk letterlijk angstaanjagend goed opgezet. Zo goed dat je je daardoor alleen al, inleeft in de game. Hier is mijn oplossing, zet in-game music es uit, en zet je winamp aan. Niet te hard, ongeveer zo hard als dat de in-game music anders was. Werkt goed!
• Details. Het grote probleem met de laatste games is hoe verschrikkelijk mooi ze er wel niet uit zien! Kijk naar D3 en Q4 en je schrikt al bijna van de screenshots Gelukkig heb ik niet een super pc, dus mijn details moesten wat naar beneden voor een goede FPS. En dat werkt ook. Als de monsters er minder gedetailleerd uitzien, schrik je écht minder
• Je bent in het echt ook alleen. Nou voor mij is de oplossing hiervoor niet zo simpel (m'n vriendin studeert ergens anders en we wonen samen). Maar als m'n kat op schoot zit, dan ben ik al minder bang! Voor de rest, doorbikkelen dus met de andere tips.

Nou goed, dat waren mijn 20 euro's Ik hoop dat mijn informatie jullie wat zal helpen om het in ieder geval gedeeltelijk te overkomen.

Ik heb F.E.A.R. in deze beschouwing weggelaten, maar de reden daarvoor laat zich makkelijk raden Niet een spel voor 'onze' soort gamers, hoe vet het ook mag zijn

[addictive]

* addictive mompelt iets over F.E.A.R.

[trigger808]

TommyGun schreef op zaterdag 08 januari 2005 @ 23:34:
Ik ga me opgefokt / gehaast voelen en zoek zo snel mogelijk een veilige plek in de game op.

dit heb ik ook bij halo 1 (donkere kamer, ±1,5 m van de tv af). dat kan ik maximal 45 min spelen en dan sta ik strak van de ardenaline. en dan kan ik niet even rustig op de bank/achter de pc gaan zitten. als ik dan buiten een sigaret ben wezen roken (binnen mag het niet) is het voorbij. bij een spel op de pc heb ik dit nog nooit gehad (en heb toch best veel spellen gespeeld).

ik ervaar het niet als een probleem, ik bewonder juist het feit dat een spel (eentjes en nulletjes) dit kan!

[KatirZan]

van mijn oogpunt : ja ik vind doom 3 een "eng" spel, maar niet ZO eng dat ik het niet zou spelen (ben 23 jaartjes jong )

Verder heb ik FEAR hier geinstalleerd staan.....welke qua settlements e.d. veel creapiër is dan D3.....logisch lijkt me echter, omdat het hier meer gaat over wat je zou kunnen gaan zien in plaats van het feit DAT je het gaat zien

Er is eigenlijk geen spel waar ik me gevangen/bang bij voel....aangezien ik weet dat het een spel is (met phantasmagoria was het wel ff creapy, maar toch in mijn eentje uitgespeeld )

Bang zijn voor games, is hetzelfde als bang zijn voor films, je leeft je gewoon te veel in het spel, waardoor je angst voor het "er alleen voor staan" naar voren komt

Daar groei je uiteindelijk overheen, niet echt een probleem dus

[frankknopers]

Het grote verschil tussen een film en een game is de interactiviteit die je bij games hebt.

Van een film weet je, dit overleef ik wel. Bij een enge game moet je het zelf doen allemaal. Dan voel je die angst veel dichter bij.

Ook ik zit soms hijgend of AHHHHH roepend achter de pc.. Prachtige ervaring. Die adrenaline stroom doet het em.

Ik hoop dat ik dat nog lang kan volhouden, om zo intens in een game te zitten. Films vind ik eigenlijk nooit zo eng.

[ Voor 21% gewijzigd door frankknopers op 21-10-2005 16:11 . Reden: typo + toevoeging ]

[Aham brahmasmi]

wolkje schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 14:20:
Eventjes met cheats aanspelen werkt ook wel, omdat je dan een gevoel van onsterfelijkheid bekruipt.

Dat gevoel heb ik eigenlijk altijd bij FPS games (ondanks dat ik niet cheat).

Het zal ook wel te maken hebben met je sociale 'gesteldheid'. Ik ben een vrij eenzelvig persoon en heb er in games absoluut geen probleem mee als ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta.

[Verwijderd]

Tja....inleven in games, mmmm, maakt wel de beste gamers, reactivermogen ontstaat vlgs mij het best als je je inleeft. Vandaar dat de beste gamers onder de jongere gamers zitten. Zelf ben ik 30 en vind het allemaal wel meevallen, behalve toen ik Doom 3 speelde, deze was best creepy, al die duisternis en rare lampjes in de hoeken...woehaaa een , tja...wat was het?....o nee alleen maar een comp of zo als sfeervulling. Succes, je groeit er wel overheen Tommy.

[Polycom]

Als je bang bent voor het spelen van games, moet je je gewoon een laten checken.. makkelijk om te zeggen dat het te maken heeft met inleven.

Dat is voor mij gewoon onzin.

[Hertog_Martin]

(Heb alleen pagina 1 gelezen.)

Wat opvalt is het contrast tussen alleen spelen en spelen met vrienden erbij. Wellicht wordt het veroorzaakt door de 'mental state' waarin jij verkeerd wanneer je alleen bent. Dit kan duiden op onderliggende psychische problemen..

.. ga eens bij je na of je veel afhankelijk bent van sociale contacten, bijvoorbeeld hoeveel dingen onderneem je alleen? Breng je de meeste tijd die je alleen bent achter de computer door?

Misschien is dat de oorzaak dat de belevenis anders wordt wanneer je alleen speelt, je kan het niet relativeren.

[webfreakz.nl]

ik durf ook nogsteeds geen tomb raider te spelen

[guardian-spirit]

Wel vreemd dat er mensen zijn die games niet durven spelen vanwege die heftige angst.
(met alle respect)

Aan de andere kant heb je de soort gamers die het juist doen om die gevoel. (voor zover mogelijk dan)

Ik moet ineens denken aan een grappig stuk tekst van way back...

...You have played too much doom if:
- you strafe out of an elevator
- etc...

Een lange gamepauze is misschien ook niet zo een slecht idee!?

[Kluk-Kluk]

Welk stukje tekst is dat dan?

Heb je een bron ? Ik wil dat wel eens lezen.

[TommyGun]

Hertog_Martin schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 17:26:
(Heb alleen pagina 1 gelezen.)

Wat opvalt is het contrast tussen alleen spelen en spelen met vrienden erbij. Wellicht wordt het veroorzaakt door de 'mental state' waarin jij verkeerd wanneer je alleen bent. Dit kan duiden op onderliggende psychische problemen..

.. ga eens bij je na of je veel afhankelijk bent van sociale contacten, bijvoorbeeld hoeveel dingen onderneem je alleen? Breng je de meeste tijd die je alleen bent achter de computer door?

Misschien is dat de oorzaak dat de belevenis anders wordt wanneer je alleen speelt, je kan het niet relativeren.

Nee, sociale contacten heb ik vrijwel alleen met buurt vrienden, (oud)klasgenoten e.d en kom regelmatig bij familie maar ik ben vaak zat alleen thuis en heb daar totaal geen problemen mee. Ik ben zelfs graag alleen. Maar als er iemand bij is met een game zoals F.E.A.R dan is de angst gewoon veel minder. Ik schrik nog wel 's af en toe maar omdat ik dan kan praten met die gene die bij me is en over de dingen kan lachen is het veel minder eng.

Ik ben verder ook eigenlijk nergens bang voor. Mjah ik heb het niet zo op brand / kortsluiting maar dat is niet in extreme mate. Vroeger wel maar tegenwoordig niet meer. En jah, ik heb hoogtevrees maar of dat iets met die game angst te maken heeft? Dat betwijfel ik. Ik ben, nogmaals, niet alleen bang thuis of op straat. Heb ook geen ADHD en heb ook geen problemen met mezelf concentreren. (Gezien dat ook met psyicische problemen te maken kan hebben)

[ Voor 20% gewijzigd door TommyGun op 21-10-2005 19:14 ]

[darkphoenix]

ik ben ook vaak alleen thuis en denk elke nacht dat er ingebroken word, omdat ik een keer s'nachts een inbreker tegen het lijf ben gelopen als kind in me huis! al weet ik dat het niets is de geluiden die ik hoor irriteren me wel soms.

maar ja alles heeft een oorzaak en weet zeker dat je die gaat vinden!
angsten leren omgaan is soms een tijdroofend proces maar je moet ze accepteren en niet vrezen en niet tegen vechten het is namelijk een handig instinkt!
En misschien is er wel een hele andere reden voor die dieper ligt?

ik heb mijn deel aan angst aanvallen en hyperventilatie wel gehad! en heb me nooit geschaamd om er hulp voor te zoeken! dus praat er veel over!

[webfreakz.nl]

darkphoenix schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 19:10:

En misschien is er wel een hele andere reden voor die dieper ligt?

lijkt zo net alsof we naar een psychiater moeten

[Verwijderd]

Sinds ik in FEAR me kapot geschrokken ben (mn telefoon ging loeihard af.. rond een uur of 22.00 uur s'avonds, ik speelde op zolder en zon heerlijke zombie vloog over mn scherm ) speel ik het spel alleen nog overdag. en zelfs dan gaan soms mn nekharen rechtovereind staan... Ongelooflijk wat die makers van zon spel met je kunne doen. Soms denk ik wel dat het echt een stel gekken zijn die dat verzinnen.. maar wel een magnifiek spel trouwens dat FEAR (voor mij alleen overdag dan)

[ Voor 6% gewijzigd door Verwijderd op 21-10-2005 19:20 ]

[Verwijderd]

Angst heb ik niet echt, soms heb ik wel van 'pf moet ik nu echt dit of dat doen' ma dan zet ik me erover door de zwaarste gun te pakke (of degene waarmee ik het beste knal) en verander ik 100% griezel (of wat dan ook) in 99% lood .
Soms heb ik wel dat ik zo diep in een spel verzonken zit dat als er mij iemand een tikje geeft om m'n aandacht te trekken ik wel eens bijna van m'n stoel kan ligge

[empheron]

De fysiek van mensen kan simpelweg anders reageren op impulsen. Wat de één geweldig vind aan een adrenalinerush vind de ander een uiterst onprettige ervaring. Dus naast adrenalinejunkies die het soort situaties opzoeken waarin je je wezeloos schrikt en stijf staan van de spanning zijn er ook mensen die op dat soort situaties juist extreem negatieve respons vertonen.

Het is overigens niet vreemd dat een game dat soort emoties bij je oproept. Uiteindelijk is het kunnen oproepen van emoties een van de eigenschappen van bijna alle topgames die ik ken.

[Mr_Dark]

Ik heb Doom III tot level 4 ofzow gespeelt,, maar ik vond er niet zo heel veel aan maar dat was eigenlijik wel de 1e game die mij van die schrik momenten gaf, hierdoor ging ik eigenlijk gewoon verder spelen (tot lvl 4 dan hé ).

Oorspronkelijk ben ik een Die-Hard UT (99, 2k3 en 2k4) speler en daar heb ik de settings zo staan dat alles goed verlicht is en heb ik me eige muziek aanstaan.

Nu ben ik dus ook Quake 4 aan het spelen en die speel ik dus wel helemaal in het donker (anders zie je ook helemaal nix en jah ik heb me brightness al beetje om hoog gezet) met m'n surround speakers aardig hard aan (sub lekker laten blazen).. en in Q4 heb ik duz ook van die schrik momenten maar dat maakt de kick alleen maar groter om die lui naar de plaats te behelpen waar ze vandaan komen ..
Je gaat het ook wel door krijgen soms wanneer je weet dat er iets gaat gebeuren.. bijv het licht valt uit en je hoort beetje geschreen en gegrom, daardoor ken je je eigen een beetje voorbereiden op wat er waarschijnlijk gaat komen.

En tja als je echt zo bang word van het spelen van dat soort games dan moet je denk toch je licht maar gewoon aan zetten (eventueel met wat extra lampen er bij oid), de game muziek uit en je eigen muziek aan...
Anders kan je altijd nog proberen om Doom III, HL2, F.E.A.R. of Q4 gewoon in één nacht helemaal in het donker alleen uit te spelen ongeacht hoe bang je word gewoon door gaan. Misschien dat je daarna iets hebt van hé het was eigenlijk helemaal niet zo heel eng..

[Verwijderd]

Hmm ik heb soms ook wel dat ik me te veel inleef in een game. Dan wordt ik gewoon al bang om me de pleuris te schrikken. Dit heb ik zoals sommige anderen hier alleen in games met monsters en geesten, zoals Doom 3, Half-life 2, Fear, enz.

Toen ik net begon met gamen (zo rond 92) had ik nog nergens last van. Toen had je net wolfenstein 3d en dit speelde ik ook echt als spelletje, door de grote pixelmassa zag het er sowieso niet echt uit. Doom vond ik ook niet eng. Toen de games grafisch wat mooier werden (sinds half-life 1 ongeveer) werd ook ik sneller bang door het mooie "sfeertje" in het spel. Door de steeds beter wordende bewegingen en het snelle springen van beesten schrok ik me soms het apezuur. Dit is steeds mooier uitgewerkt, en vooral in doom 3 kwamen de beesten behoorlijk angstaanjagend over.

Ook door surround geluid is het allemaal wat enger geworden, ik weet nog goed hoe je de beestjes in Alien vs Predator 2 in de schachten om je heen hoorde krabbelen om vervolgens door een rooster op je af te springen

Vooral in Fear heb ik ook al de nodige hartkloppingen gehad, je zit zo gefocust in dat spel dat zo'n geest ineens uit je scherm lijkt te vliegen Met een 3d bril zou ik dat niet overleven denk ik Toch heb ik nooit dat ik spontaan ga schreeuwen of zo, het is meer zo'n Wow-reactie. Schrikken, beetje hartverhoging en soms komt er beweging in mn burostoel.

Ik heb dus ook als er vrienden bij zijn dat ik niet zo snel meer schrik, dan heb je goede afleiding en leef je je niet teveel in een game in. In het dagelijks leven schrik ik ook nooit zo heel snel, alleen als het echt onverwacht is (bijvoorbeeld een irritante collega die achter me sluipt en een waakhond nadoet).

Aan de ene kant vind ik het wel cool om zo te schrikken in spellen (toch wel soort van kick), aan de andere kant is het klote dat je soms geen zin hebt om verder te spelen om hartproblemen te voorkomen

Gelukkig zijn er veel mensen die snel schrikken in games en soms ook bang worden in bepaalde stukken van een (horror)spel. Ben ik dus niet de enige

[ Voor 25% gewijzigd door Verwijderd op 21-10-2005 19:43 ]

[m2xum2xu]

ik zit op het moment FEAR te spelen, maar shit zeg, ook niet echt relaxed als er ineens 5 gasten tegelijk op je afkomen, de een jumpt over een trapleuning, de ander verschuilt zich snel in een donkere hoek, en de overige 3 komen op je afgerend. Je hersenen weten niet wie ze eerst af moeten knallen, en je gaat stressen. En daar gaat het de gamedevellopers om, datje compleet gaat stressen, liever het spel uitzet dan verder speelt:) Ik ben niet bang van dit soort games, maar ik leef me wel redelijk in door hedendaagse graphics, en allerlei anders zooi waardoor het realistisch overkomt. Heerlijk om lekker te griezlen, want idd bij een film hebje dit niet, het maakt niet uit wat er gebeurd, want je kan er toch niets aan doen, bij een game wel, alsje niet goed handeld ga je 'dood'.

zo ik ga weer enge japanse meisjes achtervolgen!

[frickY]

Ik ben me 1x de pleuris geschrokken op de PS2 met Resident Evil 2.
Meen dat ik met die chick door het politiebureau liep, toen er opeens 2 armen uit de muur schoten. Ik voelde mn hart in mn tenen kloppen, heb de tv uitgezet, en ben snel ff wat anders gaan doen
Verder wel eens schrikmomenten in diverse shooters, maar nooit zoals die ene keer

Ook een keer gehad dat ik dacht helemaal para te worden, namelijk met Max Payne. Continue die huilende baby op de achtergrond, in dat uber rare veld. Dacht eerst dat het een bug was..toen dat ik gek werd, en toen gewoon dat de makers ziek waren

[Verwijderd]

Ik heb hetzelfde.
Wat mij helpt is om het geluid gewoon niet aan te zetten. Bijvoorbeeld F.E.A.R. wordt dan heel wat minder eng. Eigenlijk gewoon helemaal niet.
Ik zet dan mijn versterker op het geluid van de TV. Anders is het weer zo stil.
Succes ermee.

[Polycom]

Schrikken is natuurlijk iets anders dan angst om een game te spelen. Ik denk dat iedereen wel eens schrikt bij een game. Ik ben het hardst geschrokken bij resident evil 2, toen er opeens een beest door een spiegel sprong. Soms schrik ik zelfs bij counter strike, als er onverwacht opeens iemand voor mn neus staat.

Maar angst om een game te spelen?? mwa nee, ik kan me dat gewoon niet voorstellen.. het is gewoon niet de realiteit.

[Cloud]

PuDy schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 20:23:
Maar angst om een game te spelen?? mwa nee, ik kan me dat gewoon niet voorstellen.. het is gewoon niet de realiteit.

Volgens mij is dat niet helemaal het effect wat de TS bedoelt. Volgens mij is het meer gewoon de angst die de TS voelt tijdens het spelen. En na een tijdje raakt hij hierdoor zo belemmerd dat hij inderdaad stopt met spelen Dat is net iets anders.

[Polycom]

wolkje schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 20:26:
[...]

Volgens mij is dat niet helemaal het effect wat de TS bedoelt. Volgens mij is het meer gewoon de angst die de TS voelt tijdens het spelen. En na een tijdje raakt hij hierdoor zo belemmerd dat hij inderdaad stopt met spelen Dat is net iets anders.

Dat valt bij mij in dezelfde catagorie.

[Verwijderd]

Voor mij zijn de momenten dat ik met hartkloppingen en koud zweet op m'n rug zit te gamen juist de high-lights: gebeurt dat niet dan boeit het spel me al snel niet meer. En ja, dan zijn er wel momenten bij dat je je absoluut zorgen maakt over of je dat veilige hoekje nog gaat halen, of dat je over een richeltje kruipt en last krijgt van hoogtevrees inclusief klierende buik. Dat is dan net effe dat verschil dat een game geweldig maakt ipv gewoon wel leuk en exact de reden dat ik zonder problemen 500 euro voor een videobord neertel.

Maar, als je niet houdt van "enge" games, waarom speel je ze dan? Je kunt misschien beter wat bij de mutliplayer kant van de game blijven steken tot je vermogen realiteit en game te scheiden wat volwassener worden als je het echt niet meer aandurft. Dit soort angst is toch een teken aan de wand dat je ergens nog niet aan deze games toe bent. Bij sommige mensen gaat dat trouwens nooit over, en bij sommige mensen is dit nooit een issue. Hangt gewoon af van je inlevingsvermogen: dat is nog net effe te hoog voor je eigen gemoedsrust.

Misschien toch eens babbelen met een psychotherapeut over je probleem? Het is tenslotte wel slecht om met die angsten te blijven zitten zo. Je gaat je namelijk vroeg of laat ongemerkt allerlij psychische probleempjes op je dak halen. Dat sluipt er langzaam in, maar slaapproblemen hiervan krijgen lijkt me helemaal niet bijzonder en zelfs maar het begin van een in potentie erg slechte situatie. Ik zou je zeker aan willen raden dat je op het moment dat je er zo bang van wordt het spel accuut met rust laat en even iets gaat doen waarin niemand je dood wil hebben. In mijn geval zou ik de kroeg aanraden, of je vrienden, of je vriendin, of ga sporten ofzo, maar laat die game even een uurtje met rust.

Verwijderd schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 19:42:
Toen ik net begon met gamen (zo rond 92) had ik nog nergens last van. Toen had je net wolfenstein 3d en dit speelde ik ook echt als spelletje, door de grote pixelmassa zag het er sowieso niet echt uit. Doom vond ik ook niet eng. Toen de games grafisch wat mooier werden (sinds half-life 1 ongeveer) werd ook ik sneller bang door het mooie "sfeertje" in het spel.

De meeste mensen reageren veel heftiger op geluid dan op het beeld omdat dat door 2d-heid en pixels enzo allemaal als "nep" registreert terwijl het geluid tentijde van Wolf3d.exe als " realistisch" genoemd kon worden. Het is dus misschien handiger zonder geluid dan zonder beeld te spelen. Gaat ook makkelijker, lijkt me.
Als je er perse het beeld bij nodig hebt om je in te leven heb je het volgens mij voorlopig minder moeilijk, maar lijkt mij de kans ook groot dat je meer moeite hebt met inleven in boeken en hoorspelen: je mist iets (voor jou) vitaals. Misschien leuk om daar een poll van te maken: vind je games wel eens " eng" en zo ja ben je iemand die zich in een boek of geluidsfragment helemaal kan inleven?

[ Voor 28% gewijzigd door Verwijderd op 21-10-2005 21:19 ]

[BiG-GuY]

mijn broer heeft ook doom3 uitgespeeld toentertijd... dat deed die met een behoorlijk rap tempo, en hij begon rare dromen te krijgen... het waren niet echt nachtmerries.. maar meer echt rare dromen... en soms dacht die dat die ze zag tijdens krantjes lopen 's ochtends... dat vond die weer wel erg creapy ...
Ik ben vroeger ook bang in het donker geweest... dat is nu gelukkig wel over, ben eroverheen gegroeid... maar heb nog wel hoogtevrees... misschien connectie?

mensen hebben wel gelijk dat dit laat zien dat F.E.A.R. een echt goede game is , want ik leef me er echt diep in dan ... ook het geluid maakt het nog enger ja.. maar zonder geluid vind ik het saai ...

[ Voor 8% gewijzigd door BiG-GuY op 21-10-2005 21:46 ]

[Verwijderd]

Imo zit het gewoon tussen je oren. Als jij geen problemen heb met het in je eentje kijken naar echt enge horror films maar wel met games dan moet je er eens anders tegen aan proberen te kijken. Gewoon denken van het is toch niet echt.

Ik word zelf nooit echt bang van games (wel een beetje gespannen maar dat wil ik niet bang noemen) omdat je toch weet dat het niet echt is ofzo.

[ToniBraxton]

Sta je met System Shock 2 net lekker een deur open te hacken begint er zo'n zombie met een loden pijp op je harses in te hakken.

Daar kan geen F.E.A.R tegenop

[Verwijderd]

In elk geval heeft dit soort gevoelens van onbehagen niets te maken met onvolwassenheid o.i.d.
Ieder mens heeft een andere perceptie van de prikkels die op hem/haar afgevuurd worden, waarbij de interpretatie voor eenieder ook anders is. Het feit dat een game je op het puntje van je stoel kan houden of je zelfs ertoe kan dwingen te spelen in de nabijheid van een vriend/vriendin betekent niet dat je een watje bent; waarschijnlijk kan je jezelf beter afsluiten voor wat er om je heen gebeurt en daarmee dus ook meer opgaan in de gamewereld.
Waarschijnlijk geniet je dan ook meer van films en boeken. Het lijkt me dat je dan dus een creatieve geest hebt die open staat voor verassingen en vernieuwingen.
Beter dan wederom een blasé gamer met zo'n "seen it, done it" mentaliteit, want ik vraag me eerlijk gezegd af waarom dat soort types nog games speelt. Nog veel enger: wat gaan ze doen als de mate van realiteit in een game voor hen niet hoog genoeg meer is? Zelf met een wapen de straat op?

Je kan jezelf wel afvragen wat er aan de hand is als je na het spelen van een stuk D3 's-avonds laat de hond niet meer uit durft te laten. Enig relativeringsvermogen achteraf lijkt me zeker een vereiste.

[Admiral Freebee]

Heh, met Half Life 2 ben ik overlaatst toch ook even verschoten. Lekker donker, niemand thuis, hoofdtelefoon op en ineens zo'n snelle zombie die met een door merg en been gaande schreew op je rug springt

Verder heb ik ook wel eens gehad dat ik heel voorzichtig met een snel kloppend hard donkere hoekjes om schuifel (in de game dan ) maar echt angst zodat ik het spel niet meer durf spelen heb ik niet.

Overigens kan ik me wel goed inleven in boeken die me interesseren. LOTR kon ik slecht neerleggen en ik kon me de omgevingen helemaal voorstellen (heb het grootste deel van de boeken voor de film uitgelezen ) en Harry Potter vond ik stiekem ook wel boeiend (zonder de films te hebben gezien)

[hellmonder1986]

frickY schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 20:04:
Ik ben me 1x de pleuris geschrokken op de PS2 met Resident Evil 2.
Meen dat ik met die chick door het politiebureau liep, toen er opeens 2 armen uit de muur schoten. Ik voelde mn hart in mn tenen kloppen, heb de tv uitgezet, en ben snel ff wat anders gaan doen
Verder wel eens schrikmomenten in diverse shooters, maar nooit zoals die ene keer

Ook een keer gehad dat ik dacht helemaal para te worden, namelijk met Max Payne. Continue die huilende baby op de achtergrond, in dat uber rare veld. Dacht eerst dat het een bug was..toen dat ik gek werd, en toen gewoon dat de makers ziek waren

[Aham brahmasmi]

Verwijderd schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 21:51:
Gewoon denken van het is toch niet echt.

Dat gaat niet echt met een FPS spel, omdat je zelf als het ware een acteur in een horrorfilm bent dan. Er is sprake van interactie die er bij het kijken een film niet is. Je kunt bij allebei wel de andere kant op kijken maar het gaat hier om mensen die graag een eng FPS spel willen spelen maar dit niet kunnen volhouden door angstgevoelens.

Admiral Freebee schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 23:20:
Heh, met Half Life 2 ben ik overlaatst toch ook even verschoten. Lekker donker, niemand thuis, hoofdtelefoon op en ineens zo'n snelle zombie die met een door merg en been gaande schreew op je rug springt

Haha, dat had ik ook in de HL2 demo, dat ik me kapot schrok van zo'n rennende zombie die opeens op me af kwam. Ik heb er nog eens zo een midden in de lucht (toen hij van een ander dak op me af sprong) in tweeën geschoten met zo'n cirkelzaagblad (met gravity gun).

[ Voor 39% gewijzigd door Aham brahmasmi op 21-10-2005 23:51 ]

[Ramon]

Hertog_Martin schreef op vrijdag 21 oktober 2005 @ 17:26:
(Heb alleen pagina 1 gelezen.)

Wat opvalt is het contrast tussen alleen spelen en spelen met vrienden erbij. Wellicht wordt het veroorzaakt door de 'mental state' waarin jij verkeerd wanneer je alleen bent. Dit kan duiden op onderliggende psychische problemen..

.. ga eens bij je na of je veel afhankelijk bent van sociale contacten, bijvoorbeeld hoeveel dingen onderneem je alleen? Breng je de meeste tijd die je alleen bent achter de computer door?

Misschien is dat de oorzaak dat de belevenis anders wordt wanneer je alleen speelt, je kan het niet relativeren.

Wat een onzin. Als jij alleen bent en je speelt een spel dan wordt je erin getrokken. Je leeft je in het spel in. Er is niet iets (een vriend) wat je eruittrekt, en weer op deze aarde brengt, door iets te zeggen tegen je. Dat is het hele verschil. Heeft geen reet met psychologische problemen te maken.

Overigens, nu dat ik sinds vandaag ook de eerste paar levels van FEAR heb doorlopen kan ik wel iets beter meepraten Doom 3 was heel erg repetatief en op gegeven moment werd het nogal routinematig. Paneel in de muur weg en komt een zombie uit. Dat zijn nogal flauwe schrikacties, maar FEAR is nog wel een laagje dieper en daardoor ook een stukje enger

[iop]

misschien moet je gewoon betere films huren...

[SgtStrider]

Iedere persoon beleeft dit duidelijk anders. Ik vond Doom3 ongeveer 1 seconde eng. Daarna was het gewoon een automatisme geworden en was ik er aan gewend. Spellen kunnen me zoiezo niet bang maken omdat mijn realiteitszin vrij hoog is. Ik weet dus wat ik aan het doen ben, en zo realistisch zijn de spellen (nog) niet

[Mutatie]

Ik vind games nooit eng, de enigste game waarbij ik wel af en toe schrik is Doom3. maar dat is anders als bang/eng.
Films zijn een iets ander verhaal. Ik vond vroegah! (een jaar of 6) de simpelste horror film eng. (logisch natuurlijk)
Later (sinds een jaar of 14, ben nu 25) heb ik nooit een film echt eng meer gevonden.
Sinds The Sixth Sense en Stirr of Echoes hebben films pas weer een beetje een gevoelige snaar bij mij geraakt, ik vond sommige stukken behoorlijk eng maar nooit "echt"eng.

Totdat...............The Grudge. Damn ik werd weer vanouds bang van die film...echt bang als een kind bijna. Ik keek hem in m'n eentje s'nachts op bed, moest naar de wc maar ging niet . Dat is nu een half jaar geleden en die film staat gebrand in m'n grijze massa, ik vergeet hem nooit weer. Ik vond het een kei-goede film (omdat geen andere film mij zo bang kon maken) en had nadat ik hem gezien had ook de originele , Ju-On, gekocht. Die ligt hier nu een paar maand. Ik heb die 1x 20 minuten opgezet en daarna nooit verder gekeken. Er zitten minder/geen dure special effects in waardoor hij ruwer en in mijn ogen nog enger is als de Hollywood versie. Ik heb meerdere japanse horrors gezien maar allemaal niet zo eng als The Grudge. Toch zie ik het als pure Entertainment
Games komen qua engheid bij mij nooit ook maar iets in de buurt van The Grudge.

Ik ben zelf het type dat altijd alles durfde en nooit in paniek raakte. toen ik een jaar of 12 bv. was braken we altijd in bij een oude textiel fabriek, ik voorop. Gingen naar het dak en liep ik over een stalen balk van zo'n 30 cm. breed op zo'n 30 meter hoogte. Wat niemand durfde deed ik, echt niet om stoer te zijn maar ik vond dat spannend en leuk. Altijd zo geweest, ik vond het wel erg eng enzo maar bleef altijd met m'n kop erbij/helder. Ik heb op latere leeftijd nog wel veel ergere dingen gedaan die ik hier niet ga opnoemen. Niet om op te scheppen ofzo, als ik eraan terug denk zijn dat gewoon zwaar idiote dingen (dat wil niet zeggen dat ik ze niet had moeten doen), maar om te laten zien wat voor type ik ben en wat ik qua films en games als eng ervaar, beide vind ik dus zo goed als nooit eng (wat ikzelf jammer vind). Ik kan me bv. voorstellen dat iemand die het bovengenoemde vb. nooit zou durfen een stuk sneller iets eng vind als ik.

Het is denk ik niet het beeld of situatie zelf die mij bang maakt maar wat je erbij kan denken telt bij mij heel zwaar. Ik ben nu benieuwd at het is aan The Grudge waardoor ik hem eng zo freakin' vindt. Die film staat bij mij lichtjaren boven welke andere film dan ook, op eenzame hoogte. Waarom???

De enige game die misschien een beetje eng voor mij kan zijn is F.E.A.R., ik heb de Demo gespeeld en het is qua stijl in de richting van japanse horror. De engste soort in voor mij heb ik ondervonden.
De hele versie schaf ik binnenkort aan als m'n hardware een beetje voldoet .

[ Voor 41% gewijzigd door Mutatie op 22-10-2005 01:49 ]

[Lefty_38]

Ik lees dit topic net een beetje door en ik zal ook ff melden dat ik DOOM 3 super eng vond. Alleen in het donker op mijn kamer met koptelefoon op... Nou echt mijn hartslag was echt zo feaking hoog onder het spelen, ik schok me steeds dood enzo . Toen merkte ik opeens dat ik best wel gestressed raakte van Doom, daarna heb ik hem steeds 10min gespeeld maar nooit uitgespeeld. In de FEAR demo schok ik me ook de pleuris toen dat meisje langs kwam lopen, man dat vond ik ook echt vet eng!

Maarjah ik speel eigenlijk niet echt veel shooters, meer race sims, die zijn niet zo eng

[dialMforMike]

Hallo, ik ben Aristagon en ik durf geen "enge" FPS spellen te spelen, het is alweer een maand geleden dat ik HL2 heb aangeraakt. /me gaat weer zitten met zijn naamboordje op

Jaren geleden kwam mijn neef met een leuk spelletje op de proppen, namelijk AvP. Ik zal niet zeggen dat dat de moeder der onverlichte games is, maar voor mij was het de eerste ervaring met een spel waar duidelijk de energierekening niet betaald was. Donkere, smalle gangen, met een (fist-fucking klere) motion-tracker die je dan moet helpen... Ik ben met moeite door de eerste 2 levels gekomen, puur omdat ik niet wilde toegeven aan deze gefrabiceerde wereld en mijn angst. In level3 kom je echter voor de tweede keer facehuggers tegen, deze was ik gelukkig onlopen in level2, maar deze keer ging dat anders. Mijn neef had me al gewaarschuwd. Mensen die een keer door een facehugger zijn gepakt in AvP (AvP2 is toch anders afaik, maar nooit gespeeld) snappen het misschien. Voor mij de ergste enemies (bastards) die je in een game kan tegenkomen. De eerste keer dat ik gepakt ben acute een facehugger-complex ontwikkeld en het spel jaren niet meer aangeraakt. Maar wel, zonder moeite, dezelfde neef het hele spel als Marine en Alien zien doorlopen.. dus weer zin gekregen, maar sinds de facehugger weerhoudt zelfs het geluid/muziek in het menu me van spelen.

Ik had al tijden veel zin in FarCry (mijn PC kan het niet echt aan, dus nog niet gespeeld), maar als ik dan hoor dat het schitterende eiland uiteindelijk door meer enemies wordt bestookt dan alleen marines/terrorists/humanlike/whatever baddies gaat het alweer dun door de broek :[
Dus laat ik FC links liggen. En Doom3 ook maar. Ach F.E.A.R was al niks voor mij toen ik de trailer ruim een jaar geleden voor het eerst zag.

Half-Life2 kende ook een freak-moment voor mij. Niet geheel onverwacht was Ravensholm (met name de crab-smijtende zombie creatures (wtf zeg)) een aardige ervaring voor mij, maar uiteindelijk kwam ik daar nog redelijk doorheen. Echter aangekomen in het gevangenis-complex moet je op een bepaald moment een gedeelte verdedigen met 3 turrets, de eerste keer een beetje zo neergezet dat ik voldoende achtte, maar uiteindelijk een keer of 4 op mijn muil gegaan in dat gedeelte, dus toen ben ik snel het spel uitgegaan, ik trok het gewoon even niet. Geen frustatie of iets dergelijks, maar als ik alleen al aankwam in die kamer gingen de haren omhoog, het hartje sneller, en de hande trillen, het liefst wilde ik met de dune-bugger door het gedeelte heen scheuren. Na een paar dagen echter, en continue "GET A FUCKING GRIP!" door mijn hoofd laten gaan, toch maar weer gestart, ik moest en zou erlangs komen. Mijn oplossing was het barricaderen van 2 entrances van het gebied waardoor de combines slechts 2/3 entry mogelijkheden hadden en ik de turrets rustig hun werk kon laten doen. /me loves the physics

Nu ik echter weer daar aanbeland ben (tweede HL2 "run) heb ik toch weer zoiets van "oh shit... toch maar niet doen" en dus speel ik het niet meer verder, dat terwijl ik weet hoe het kan, weet wat er gebeurt als het fout gaat, weet dat ik het miljoenen keren opnieuw kan, weet dat er niks engs aan hoeft te zijn en weet dat ik het al een keer succesvol heb voltooid.

Tsja voor de één is een post als deze lachwekkend (dat mag, I live to laugh), en voor anderen (en als ik dat zo zie toch een aardig aantal) een herkenbaar iets. Toen ik de OP las wilde ik gelijk reageren met "die post had ik wel kunnen schrijven", en diverse andere reacties.

Cowards unite! ;]

p.s. het verstoppen in een donker hoekje als je weet dat er iets gaat gebeuren, of is gebeurd, is ook 100% herkenbaar. Gelukkig zijn spellen als Zelda een stuk kleuriger en fleuriger.

[TommyGun]

Ramon de Jesus schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 00:19:
[...]
Wat een onzin. Als jij alleen bent en je speelt een spel dan wordt je erin getrokken. Je leeft je in het spel in. Er is niet iets (een vriend) wat je eruittrekt, en weer op deze aarde brengt, door iets te zeggen tegen je. Dat is het hele verschil. Heeft geen reet met psychologische problemen te maken.

Idd ik word beetje moe van die 'ga naar een psychiater' berichten. Nogmaals, ik denk dat sommige mensen die hier geen last van hebben het gewoon niet begrijpen. (Sommige he, meerendeels van de reagerende mensen zonder deze problemen kan zich er best wel wat in vinden als ik het zo lees.) Hoe belachelijk het ook kan klinken in de oren van de mensen die het niet begrijpen. Het is ook makkelijk om te zeggen van 'denk maar dat het allemaal nep is' of iets dergelijks. Uiteraard probeer je dat wel maar ik heb geen schakelaar met angst / geen angst. Het zal wel met de tijd over gaan. Of juist niet. Dat zien we dan wel weer.

Tsja voor de één is een post als deze lachwekkend (dat mag, I live to laugh), en voor anderen (en als ik dat zo zie toch een aardig aantal) een herkenbaar iets. Toen ik de OP las wilde ik gelijk reageren met "die post had ik wel kunnen schrijven", en diverse andere reacties.

No offence btw. Ik waardeer alle berichten

Quote van frickY

Ook een keer gehad dat ik dacht helemaal para te worden, namelijk met Max Payne. Continue die huilende baby op de achtergrond, in dat uber rare veld. Dacht eerst dat het een bug was..toen dat ik gek werd, en toen gewoon dat de makers ziek waren

Zeer herkenbaar. Ik geloof dat dat mijn eerste ervaring was met angst. Voorheen nooit zo'n enge games gespeeld. Hoewel ik Jetpack ook nog wel 's stressed kon vinden als ik achterna werd gezeten door 10 robotjes en ik bijna aan het einde van een pad / trap was Maar dat was nooit echt angst. Doom 1, 2, Wolfenstein enzo heb ik nooit echt gespeelt. Wel eens bij vrienden maar dat was het dan.

En nu weer Serious Sam 2 multiplayer en maar raggen als een gek door die levels met anderen

[ Voor 61% gewijzigd door TommyGun op 22-10-2005 03:43 ]

[Bulls]

Ga battlefield 2 proberen


en wat doe jij zo laat op? extra bang worden? en trouwens denk ik dat jij denkt dat je bang wordt, terwijl je gewoon spanning ervaard. maar omdat je het zo sterk hebt wordt je angstig. gewoon lekker gaan vinden, en proberen zo angstig mogelijke situatie creëren, dan heb je met mindere gevallen geen last meer. (of bedenk het ergste wat zou kunnen komen dan kan het altijd meevallen)

[hannos]

Je bent dus bang voor die 'monsters'. Misschien is het wel een heel slecht advies. En ik weet ook helemaal niet of het kan. EN DOE HET ZEKER NIET ONLINE. Maar je zou eens kunnen proberen te spelen met een soort van godmode. Misschien neemt dat de angst (en waarschijnlijk ook wel een beetje de lol?) weg en dat je dan, nadat je de angst overwonnen hebt, het weer uitzet?

Zelf heb ik het probleem eigenlijk nooit zo. Het enige wat ik had dat ik vroeger, als ik erg lang een FPS speelde, dat ik last kreeg van hoofdpijn en misselijkheid door de snelle beelden (op m'n oude CRT).

Alleen als ik in een clanwar 1 vs 4 moet spelen oid wordt ik wel 'ns nerveus

edit: Wat ik trouwens nog wil vermelden is dat ik dergelijke dingen eng vind om te horen. Ik heb nooit begrepen dat mensen zich zo kunnen inleven in een spel. Ik wil je aanraden om goed bij jezelf na te gaan of je realiteit en fictie nog wel van elkaar kan onderscheiden, want ik denk namelijk dat frustraties door gamen best wel negatieve sociale effecten kunnen hebben.
(kortom ik denk dat er een, zeer kleine dat dan weer wel, kern van waarheid zit in het flash filmpje van pwned.nl)

[ Voor 29% gewijzigd door hannos op 22-10-2005 04:03 ]

[TommyGun]

WSaeNoTSoCK schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 03:54:
Ga battlefield 2 proberen


en wat doe jij zo laat op? extra bang worden? en trouwens denk ik dat jij denkt dat je bang wordt, terwijl je gewoon spanning ervaard. maar omdat je het zo sterk hebt wordt je angstig. gewoon lekker gaan vinden, en proberen zo angstig mogelijke situatie creëren, dan heb je met mindere gevallen geen last meer. (of bedenk het ergste wat zou kunnen komen dan kan het altijd meevallen)

BF vond ik nooit zoveel aan.

En wat ik nog op doe? Ach. Ben vrij en een nacht mens dus

Je bericht klinkt iig wel doordacht. Bedankt voor de tip

@ hannos; heb je het tegen mij? Zoja; nee ik ben niet bang voor de monsters. Al hadden ze allemaal het gezicht van Frans Bauer of een Tweakers logo, dan zou ik het alsnog even eng vinden. Het gaat om het idee dát 'ze' er zijn

[hannos]

TommyGun schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 04:01:
@ hannos; heb je het tegen mij? Zoja; nee ik ben niet bang voor de monsters. Al hadden ze allemaal het gezicht van Frans Bauer of een Tweakers logo, dan zou ik het alsnog even eng vinden. Het gaat om het idee dát 'ze' er zijn

Ja maar dan vraag ik me af: waarom ben je bang dat ze er zijn? Als je zou weten dat ze je niet kunnen killen vind je het dan nog eng?

[STIMPPYYY]

Mening: OK. Mening zonder argumenten: Niet OK.

[ Voor 74% gewijzigd door Verwijderd op 22-10-2005 10:56 ]

[Verwijderd]

hannos schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 04:06:
[...]

Ja maar dan vraag ik me af: waarom ben je bang dat ze er zijn? Als je zou weten dat ze je niet kunnen killen vind je het dan nog eng?

Moest even ergens aan denken toen ik dit las. Heb je wel eens een behoorlijk eng of spannend spel vor de lol eens een keer met een onsterfelijkheids code gespeeld? Ik heb namelijk, bij bijvoorbeeld Doom 3 dat ik het spel zelfs met onsterfelijkheidscode nog steeds behoorlijk eng vindt. En ik merk dan dat ik mezelf er constant aan moet herinneren dat die monsters me niets kunnen maken. Overigens wordt ik tegenwoordig niet echt meer heel bang in games, dus niet zo van dat ik het niet dufr te spelen maar wel een hele sterke spanning. Vroeger was dat wel anders en ik denk dat het ook een beetje leeftijdsafhankelijk is.

[pica]

Mjah ik heb hier niet zon ongeloofelijk last van. Ik heb inmiddels zelfs zoiets dat ik dingen al zie aankomen voordat ze gebeuren wat een hele hoop van de 'engheidsfactor' weghaald. Bijvoorbeeld in FEAR ziet ik een arm hangen en dan denk ik van goh die gaat zo vallen. Ik doe een stap vooruit en hoor de usual TJINGTJINGTJING en ziet het lijk naar benee pleuren. Mjah dan word je er niet echt bang van .

[Verwijderd]

Ik heb nog nooit echte angst meegemaakt bij het spelen van een game, behalve in the good old days met de oude Doom.. Toen was ik nog 5
Dat spel durfde ik echt alleen te spelen als papa erbij was, haha

Spellen als F.E.A.R., Doom 3.. allemaal top games stuk voor stuk. Ik heb alleen nog nooit zo'n game gevoel meegemaakt bij FEAR. Het realisme niveau is _zo_ hoog, dat ik soms meen dat ik naar een horror DVD zit te kijken door de immense light-effects en schaduwen.
Dan is er geen angst, maar pure adrenaline Maar schrikmomenten.. die zie je genoeg in de game! The Grudge, iemand? Als je wat trailers hebt gezien weet je het - dat irritante meisje stalkt je overal en weet je altijd mooi op het randje van je stoel te houden, prachtig

Bij Doom 3 heb ik nooit zo'n schrikgevoel gehad, omdat de AI daar veeeel minder goed is (bij FEAR gaan ze omlopen om je van achteren te grazen te nemen, of ze verstoppen zich achter wanden, etc. Probeer maar eerst een all-out assault te doen met FEAR, de enemies zullen gegarandeerd zich verschuilen achter shit en zelfs kasten enzo omgooien voor cover. Maar als jij je defensief op stelt, zullen de vijanden naar jou toe komen, zeer realistisch ) komen de vijanden gewoon lekker op je af gerend, RoE is een stukje enger maar het blijft hetzelfde met "ok ik ga dit hoekje om, hier spawnt vast weer zo'n imp". En ja hoor

Angst in games? Nee... maar schrikken, zekers Maar niet alleen in enge games hoor, als je _opeens_ een tegenstander om de hoek ziet komen schrik je ook wel ff, zelfs bij Counter Strike

[ Voor 7% gewijzigd door Verwijderd op 22-10-2005 10:06 ]

[Verwijderd]

Mee eens, ik ben niet bang voor spellen zeker niet maar er zit heel veel sfeer in FEAR. Heel goed gedaan, toch een hele andere beleving als Doom3 of Quake4.

[darkphoenix]

had vannacht een droom met een combi van FEAR,grudge,en nog meer ongein....OMG i opened the gates...... vond hem wel gaaf eigenlijk

[guido09]

poeh hey...

dacht dat ik (32) alleen van doom3 een hartslag van 200 had, maar er schijnen dus meerdere mensen te zijn.
Trouwens meerdere spellen waar je de hele kamer donker moet maken om uberhaupt iets op je monitor te kunnen zien vind ik eigenlijk maar zozo...
(of je helderheid naar 100% zodat zwart grijs wordt wil wel eens helpen, maar ja dat is ook niet alles)
Ik hou het maar bij spellen als COD en GTASA.....

[Verwijderd]

darkphoenix schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 10:49:
had vannacht een droom met een combi van FEAR,grudge,en nog meer ongein....OMG i opened the gates...... vond hem wel gaaf eigenlijk

Hahaha lol..

Ik heb nooit echt dromen over games, maar ik moet toegeven dat ik laatst droomde dat ik piloot was van een Mech, zo'n grote robot van de gamereeks 'Mechwarrior'. Ik 0wnde whaha

[Verwijderd]

Ik heb persoonlijk ook altijd moeite met onder water gaan in een spel.
Vooral in Half-Life 2. Ik vind het er realistisch uitzien en dan verwacht ik een of ander snel bewegend onderwatermonster.

[Admiral Freebee]

Verwijderd schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 11:48:
Ik heb persoonlijk ook altijd moeite met onder water gaan in een spel.
Vooral in Half-Life 2. Ik vind het er realistisch uitzien en dan verwacht ik een of ander snel bewegend onderwatermonster.

Hmm ja, onder water vind ik ook minder maar dan niet voor een eventueel monster maar omdat het karakter stikt na een tijdje. En laat stikken nu een angst van mij zijn Brrr, verschrikkelijke dood!

[Robin4]

Ik kan mensen zelf de volgende tips geven:

Overdag spelen (dat word het spel al minder eng)
Zorgen dat het geluid niet superhard staat(want het is het zelfde als je hard naar muziek luisterd, want dan komt het groter over dan het is)
Face the truth. Gewoon niet bang proberen zijn en gewoon proberen om je angst te overwinnen.
Want hem komt idd door die mooier graphics van nu, als je eraan gewend bent dan is het ook niet eng meer. Vroeger vond ik doom ook wel een beetje eng. Maar als ik het nou speel dan vind ik het echt allang niet eng meer. En idd doom3 vind ik ook wel eng. Maar het spel ik wel leuk, alleen vond ik de multiplayer op internet geen zak aan door te weinig servers en heb het spel gewoon weer verkocht.

En wat ik voortaan doe is de game illegaal downloaden. En als de game mij echt bevalt dan ga ik hem echt in de winkel halen. Ik vind een demo nooit genoeg zeggen hoe een game werkelijk is.

[Bulls]

Coolmaster schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 11:58:
Ik kan mensen zelf de volgende tips geven:

Overdag spelen (dat word het spel al minder eng)
Zorgen dat het geluid niet superhard staat(want het is het zelfde als je hard naar muziek luisterd, want dan komt het groter over dan het is)
Face the truth. Gewoon niet bang proberen zijn en gewoon proberen om je angst te overwinnen.
Want hem komt idd door die mooier graphics van nu, als je eraan gewend bent dan is het ook niet eng meer. Vroeger vond ik doom ook wel een beetje eng. Maar als ik het nou speel dan vind ik het echt allang niet eng meer. En idd doom3 vind ik ook wel eng. Maar het spel ik wel leuk, alleen vond ik de multiplayer op internet geen zak aan door te weinig servers en heb het spel gewoon weer verkocht.

En wat ik voortaan doe is de game illegaal downloaden. En als de game mij echt bevalt dan ga ik hem echt in de winkel halen. Ik vind een demo nooit genoeg zeggen hoe een game werkelijk is.

hmm ik koop amper een game, alleen als hij uber vet is of ik een CDKEY moet hebben (BF2)

[BiG-GuY]

hannos schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 03:58:
....
(kortom ik denk dat er een, zeer kleine dat dan weer wel, kern van waarheid zit in het flash filmpje van pwned.nl)

Zo.. dat filmpje is hard... ik kan soms ook niet tegen mn verlies, maar dat is pas als ik het echt vaak overnieuw moet doen... maar zo boos worden erover ... dat is echt te ernstig... en in zoverre kan ik wel fictie en non-fictie uit elkaar halen... maar dit is eerder een scenario 'Only in America' ...

[ Voor 30% gewijzigd door BiG-GuY op 22-10-2005 14:57 ]

[Verwijderd]

Interessant topic, ik heb alleen de eerste 2 pagina's gelezen (sorry ) maar ik las dat je ook bang was bij MOH, dit lijkt me dan wat serieuzer dan de andere problemen als bij Doom, Doom is gemaakt om eng te zijn, met dat zaklampje die smerige beesten en al die bloedvegen enzo. Ik schrok me ook vaak dood ervan en het was ook facking eng. Daarentegen is het niet goed als je bang bent dood te gaan in MOH want dan leef je je te veel in je personage en de situatie. Ook het feit dat je niet-bewapende soldaten uit level 1 van HL2 eng vond is ook niet goed, want zeg nou zelf, ze hebben een stok vast!!! Ik zou het in de gaten houden dat je je niet te veel inleeft en eventueel ook eens met iemand (hoeft niet perse een psycholoog te zijn) erover praat want misschien (ben ook geen prof) kan je het verschil tussen realitiet en ficie vervagen.

[TommyGun]

hannos schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 04:06:
[...]

Ja maar dan vraag ik me af: waarom ben je bang dat ze er zijn? Als je zou weten dat ze je niet kunnen killen vind je het dan nog eng?

Nee dan niet. Het is gewoon, zoals ik al vaker heb gezegd, het 'opgefokte' gevoel. (Zie OP , pagina 1 /2)

Verwijderd schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 04:45:
[...]

Moest even ergens aan denken toen ik dit las. Heb je wel eens een behoorlijk eng of spannend spel vor de lol eens een keer met een onsterfelijkheids code gespeeld? Ik heb namelijk, bij bijvoorbeeld Doom 3 dat ik het spel zelfs met onsterfelijkheidscode nog steeds behoorlijk eng vindt. En ik merk dan dat ik mezelf er constant aan moet herinneren dat die monsters me niets kunnen maken. Overigens wordt ik tegenwoordig niet echt meer heel bang in games, dus niet zo van dat ik het niet dufr te spelen maar wel een hele sterke spanning. Vroeger was dat wel anders en ik denk dat het ook een beetje leeftijdsafhankelijk is.

Ik heb dus vrijwel precies hetzelfde. Ik vergeet eigenlijk dat ik dan met cheats speel en moet mezelf er idd aan herinneren dat ik niet dood kan gaan. Maar het blijft zoals jij ook al zegt toch wel een beetje eng. Met name het schrikken als er een voor je neus springt. Ook al ben je god

BiG-GuY schreef op zaterdag 22 oktober 2005 @ 14:56:
[...]

Zo.. dat filmpje is hard... ik kan soms ook niet tegen mn verlies, maar dat is pas als ik het echt vaak overnieuw moet doen... maar zo boos worden erover ... dat is echt te ernstig... en in zoverre kan ik wel fictie en non-fictie uit elkaar halen... maar dit is eerder een scenario 'Only in America' ...

Ja ik wil ook nog wel eens m'n tobo slaan ofzo maar dat pwned filmpje is idd wel overkill

Verwijderd schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 19:55:
Interessant topic, ik heb alleen de eerste 2 pagina's gelezen (sorry ) maar ik las dat je ook bang was bij MOH, dit lijkt me dan wat serieuzer dan de andere problemen als bij Doom, Doom is gemaakt om eng te zijn, met dat zaklampje die smerige beesten en al die bloedvegen enzo. Ik schrok me ook vaak dood ervan en het was ook facking eng. Daarentegen is het niet goed als je bang bent dood te gaan in MOH want dan leef je je te veel in je personage en de situatie. Ook het feit dat je niet-bewapende soldaten uit level 1 van HL2 eng vond is ook niet goed, want zeg nou zelf, ze hebben een stok vast!!! Ik zou het in de gaten houden dat je je niet te veel inleeft en eventueel ook eens met iemand (hoeft niet perse een psycholoog te zijn) erover praat want misschien (ben ook geen prof) kan je het verschil tussen realitiet en ficie vervagen.

Ja dat klopt. Mijn conclusie uit dit topic is dus ook dat ik me teveel in leef, mezelf opgefokt ga voelen doordat ik steeds denk dat ik ga schrikken bij de volgende deur en misschien wel wat jij zegt over het verschil tussen realiteit en fictie. Maar ik moet zeggen dat ik de laatste niet meer echt zulke games heb gespeeld. Alleen nog maar NFS en GTA maar de tijd zal het leren. Ben iig niet van plan om een prof op te zoeken. Ik wacht wel af

Nogmaals bedankt allemaal

[ Voor 3% gewijzigd door TommyGun op 22-02-2006 20:32 ]

[webfreakz.nl]

TommyGun schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 20:31:
[...]

Ja ik wil ook nog wel eens m'n tobo slaan ofzo maar dat pwned filmpje is idd wel overkill


[...]

Toch niet op deze manier hoop ik?

http://www.break.com/movies/patiencechild.html

[kurt15]

Ik kreeg ook hartklachten nadat er in half-life 1 allemaal van die kippen op mn hoofd sprongen.

[promo-1]

Als ik het zo hoor moet je iig NIET "F.E.A.R." gaan spelen. Ik zelf heb eigenlijk nooit last van dat ik bang word van een game maar dit spel brengt je toch wel in een andere dimensie als of het spel erop gemaakt is om je in je broek te laten schijten.

[Stijnd]

offtopic, sorry dat ik het zeg maar ik vind je wel een mietje, het is maar een spelletje hoor

[Joep]

Ik heb ook angstige momenten meegemaakt met bepaalde spellen, zoals HL2, Resident Evil en FEAR. Het realisme is zo hoog dat ik snel schrik en soms bang ben voor wat er komen gaat. Daarom kijk ik niet zo vaak horror's, maar wel als deze erg voorspelbaar zijn. In HL2 heb je die beesten met een headcrab op hun hoofd en die dat schreeuwgeluid maken. Als je in een stille, donkere kamer zit met je beeldscherm op een hoge resolutie en grafische instellingen, volume to the max, dan beleef ik de game heel erg intens en wordt ik bang en angstig. Ik ga wild in het rond schieten en doe allerlei panische acties. Ik krijg een adrenaline kick en ga net als anderen campen en een veilige plek opzoeken. Waarschijnlijk nemen je instincten het over. Voor sommigen is niets eng. Ik heb een gamer als vriend die me plaagt om het feit dat ik angstig wordt van HL2 en FEAR. Toch fijn dat ik mijn ervaringen kan delen. (klinkt een beetje psychiatrisch ) Toch speel ik de spelen waar ik bang van wordt, gewoon omdat ik er bang van wordt. Dat is het leuke aan die spellen. Zeker tijdens lan-parties. Vrienden die je de stuipen op het lijf jagen door in een hoekje te campen.

Edit:
De reden dat mensen in een bepaalde mate bang worden van het spelen van bepaalde games, heeft te maken met de evolutie. Een mens is gewoon een dier en net als elk ander dier moet de mens zien te overleven. Dit is het primaire instinct van de mens. Daarom heeft de evolutie ons voorzien van een aantal dingen die ons helpen te overleven. Adrenaline is er één van. Als je bang wordt door een noodsituatie of spanning en dergelijke, komt er een "stoot" adrenaline in je bloedbaan, je hartslag versnelt en je bent in de staat van opperste paraatheid. Als je dan ook nog een spel speelt dat onvoorspelbaar is en uitermate spannend, schrik je je dus kapot als er iets onverwachts gebeurt. Deze reactie is heel normaal, maar de hevigheid verschilt per persoon. Iemand die nauwelijks of niet schrikt is dus minder goed beschermd tegen noodsituaties dan iemand die zich kapot schrikt. Je kunt wel iemand een mietje noemen, maar dat is hij/zij niet. Hij/zij kan er niks aan doen.
Het feit dat je, als je stijf staat van de adrenaline en spanning, neigt om in een hoekje of een andere veilige plek te duiken is ook een veiligheidsmechanisme. Net zoals het wild om je heen schieten of wegrennen. In dat soort situaties nemen je primaire instincten het over en heb je jezelf niet in de hand. Je brein neemt als eerste één beslissing; terugvechten of vluchten. Wordt het vluchten, dan ren je snel weg naar een veilige plek (plein, tunnel met maar één in en uitgang, verlichte plek, etc) Wordt het terugvechten, dan zet je alles in en schiet je alles overhoop. Het is een kwestie van leven of dood, althans zo lijkt het als je de game erg intens beleeft Ik heb me niet zo erg verdiept in dit onderwerp, maar het zal wel het één en ander verduidelijken.

Gameontwerpers zouden "single"-playermissies moeten ontwerpen die alleen met 2 of 3 spelers kunnen worden gespeeld. Dit geeft een gevoel van veiligheid.

[ Voor 46% gewijzigd door Joep op 22-02-2006 21:38 . Reden: Uitwerking ]

[Verwijderd]

No offence: maar ik lach me dood om jullie reacties. LOL, Maar aan de andere kant ik heb best begrijpen, gevoelige mensen vatten dingen ook gevoeliger op. Je weet wel van die sites die bijv je moet met een puntje door een doolhoof lopen en volgens krijg je een lelijk gezicht. Ik schrik wel ff, maar niet dat ik ineens ga schreeuwen, huilen (zo een filmpje een jongen van 8 ofzo), beeldscherm slaan, huilen schoppen agressief enzo.

Een handige tip is zet je geluid ZACHTER, want ik heb ff zelf getest met voorkennis dat ik wist dat er iets ging gebeuren alleen niet wanneer, geluid maakt een HOOP verschil, zeker met surround oid. Als ik spelletjes speel draait altijd muziek erbij (misschien ik dat de reden waarom ik altijd zo hard zuig bij FPS en keihard own bij RTS).

Ohja heb je weleens van die filmpjes gezien met mensen die worden ontvoerd worden door aliens. Ik heb wel paar uurtjes lopen van draaien in bed. Maar als je tot de conclusie komt het is allemaal CRAP en NONESENSE, wedden dat je weer binnen paar tellen in slaap valt.

Trouwens ik heb altijd van die vage nachtmerries, Ik als een swordsman die iedereen loopt te slachten, en volgens af wordt gemaakt door een knaapje van 6.

Mijn advies is stoppen met zulke spelletjes spelen of ga langs de huisarts/psychiater. Je bent gevoeliger dan andere mensen.

[mazz]

Ik was vroeger ook bang voor Doom III Nu niet meer

Ik weet niet of de ts ook dit probleem heeft:

Als je s`avonds speelt durf je amper meer naar boven te lopen zonder dat er overal licht schijnt omdat je bang ben dat er iets of iemand komt

Ik zou zeggen Gewoon de hele tijd denken dat het maar een spel is en schrikken is normaal. Maar bang zijn is wat anders.

[Verwijderd]

Ik herken me er opzich wel in, zoals doom 3, vind ik gewoon een griezelig spel, heb het 1 keer gespeeld en daarna niet meer, terwijl ik het notabene origineel heb Ik kreeg het bij mn videokaart een jaar geleden.
Misschien moet jeje minder inleven in het spel denk ik. Ik speelde het ook in het pikkedonker, das ook niet slim denk ik.

Offtopic:
Hé Tommygun heb jij ook dat liedje gemaakt: The kachel can't change?
Zo lachen dat spul

[Verwijderd]

webfreakz.nl schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 20:50:
[...]


Toch niet op deze manier hoop ik?

http://www.break.com/movies/patiencechild.html

Sorry hoor maar dit is echt te ziek voor woorden, als dit echt is heeft dat kind een serieus probleem...en moet zo snel mogelijk worden geholpen ipv komische filmpjes opnemen en op internet zetten. Ik heb er gewoon geen woorden voor.

[Huig]

Die moet echt naar een inrichting.
Uit de geschiedenis kunnen we wel opmaken dat de duitsers snel over de rooie gaan maar dit slaat inderdaad echt alles.

[Verwijderd]

Bij mij is het meestal zo van..
speel ik "voorzichtig" dan schrik ik me de pleuris..
speel ik op de manier zoals je Quake3 online speede.. dan intereseerd het me geen zak. en schiet op alles wat beweegt.. "weg schrik effect?" bij mij wel, maar dan is er niks meer aan het spel

[Low-Tech]

Even back ontopic:
Ik heb niet het hele topic doorgelezen maar misschien is het een idee om het van de andere kant de bekijken (gamedevelopers). Die maken een spel om de gebruiker een experience mee te geven (gevoel los te maken), hier betaal je dus ook voor.
Ik geniet juist vooral van enge stukken e.d. omdat ik meer met de gedachte: "dat hebben ze leuk gedaan" aan het spelen ben.

Misschien een idee als je nog meer games gaat kopen: Als er een deluxe versie is met de making of zou dit voor jou misschien de drempel wat lager maken omdat je misschien dan ook wat meer onderscheid kan maken tussen fictie en realiteit.

[MrCaleb]

hahaha

Games That Freaked Me Out:

Silent Hill (alle delen)
Resident Evil (Deel 1/2)
Doom 3 (Kut eng spel)
System Shock 2
Far Cry (vanaf dat die jumpers komen..bah enge dingen)

en stom genoeg Tomb Raider.
Deel 1 toen de tijd...als die T-Rex achter je reet aan kwam..

[kami124]

lol kheb het tot nu toe alleen met uuhm.

kut kben de naam kwijt.

het ging over geesten in oude kastelen en oude landhuisen en die moest je met geweren en speciale magische dingen doodmaken.

en twas alsmaar vet donker net hier en daar wat kaarsen en dan kwam er ineens door de muur een spoook of iets.

dat kon ik niet int donker spelen.

voor de rest kan ik niet tegen horrors en trillers maar wel tegen hl 2 en andere games.

[willyfreak]

Ik ben zelf 15 jaar..

maar nooit echt bang voor games en nooit geweest...

Ik heb altijd het licht uit en serround set aan staan + een 19'' tft waar ik vrij dicht op zit...
IK vind het juist leuk om die spanning ervan te krijgen...
en af en toe schrik je je dood omdat er opeens een monster achter je staat maar dat is nou juist bij mij de kick...
Verder heb ik dat echt bij maar enkelen spellen zoals doom 3...
verder speel ik ook veel online (CS:S. CoD2) en nog meer maar van dat soort spellen heb ik juist helemaal geen last van ook maar iets...
dat is gewoon meer voor de lol iedereen afraggen zonder verhaal lijn... (volgens mij heet dat deathmatch )
maar ik vind het juist luek om in games te zitten met goede verhaal lijn en veel actie...
maar ik wat ik soms wel kreapy vind is F.E.A.R omdat dat ook meet thiller is en een grotere gedachten gang erachter zit dan aleen maar een monster...
(Dus niet iedereen van 15 word bang van games)

[NoepZor]

Ik heb daar ook wel eens last van. Maar ik denk dat het ook komt omdat ik niet af wil gaan en dus zo geconcentreerd ben dat ik bij elk raar geluidje of elk wezen/monster een beetje schrik. Verder is het natuurlijk de bedoeling van Doom III om een beetje een horror / griezelige sfeer te creëren.

[RetepV]

Ik was niet bang bij Doom 3.

Maar ik schrok me wel iedere keer weer de tering. Sprong soms wel een halve meter van mijn stoel af de lucht in.

Maar angst? Nope. Schrikmomenten, that's all.

[ Voor 40% gewijzigd door RetepV op 22-02-2006 22:33 ]

[Verwijderd]

Speel gewoon Schina schnappie op de achtergrond ofzo
Of je wordt bang van die krokodil of je lacht je dood maarrr je bent niet bang:p
Persoonlijk heb ik er nooit problemen mee gehad, 1 keer beetje maar toen speelden ik 3 uur snachts en was toen nogal jong, en ik heb een hekel aan spinnen en laten er nou net toen opeens spinnen overal komen:p
Maar het tiss maar een spelletje

[RetepV]

webfreakz.nl schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 20:50:
Toch niet op deze manier hoop ik?

http://www.break.com/movies/patiencechild.html

Als je goed luistert, hoor je dat hij volgens mij alleen nog maar problemen heeft met het connecten aan de server. Volgens mij is die vol en loopt hij te schelden naar die 'hoerenzonen' die maar heel zelfzuchtig door blijven spelen en geen ruimte voor hem maken.

Ik moet zeggen dat als dit zo is, ik me er wel iets bij kan voorstellen. Ik zit in een clan. als ik met mijn maatjes wil spelen, dan moet ik vaak ook wachten tot er plaats vrij komt. Erg irritant. Ik heb wel eens meer dan een kwartier moeten wachten.

Met de oude BF2 was het nog wel leuk, dan crashten mensen er nog regelmatig uit. Vaak lekker snel ruimte.

[Verwijderd]

Stijnd schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 21:05:
offtopic, sorry dat ik het zeg maar ik vind je wel een mietje, het is maar een spelletje hoor

Ben jij vroeger dan nooit bang geweest voor een shooter?
"Vroegah", toen ik nog een N64 had, heb ik GoldenEye 007 ingerolen omdat ik er 's nachts nachtmerries van kreeg!
Achja, er stond niet voor niets 16+ op.
Later heb ik hem weer gekocht, en kon ik er opeens wel tegen.

[Verwijderd]

Het enigste waar ik ooit een nachtmerrie van heb gehad is geloof het of niet scooby doo toen ik 9 was:p
En ik had geen nachtmerrie van IT raar..
En games nacht merrie nee:P maar ik onthou bijna noooit me dromen duss:p

[Verwijderd]

ik was 7 toen zag ik de Film IT(heb er een trauma van opgelopen en weiger ik die film te kijken, ik hou ook niet van clowns meer sinds die film)

Kwa games is het makkelijk, F.E.A.R. ik ben nooit bang in spellen maar dat spel is gewoon scary.

[Admiral Freebee]

Verwijderd schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 23:16:
[...]


Ben jij vroeger dan nooit bang geweest voor een shooter?
"Vroegah", toen ik nog een N64 had, heb ik GoldenEye 007 ingerolen omdat ik er 's nachts nachtmerries van kreeg!
Achja, er stond niet voor niets 16+ op.
Later heb ik hem weer gekocht, en kon ik er opeens wel tegen.

offtopic:
Normaal reageer ik niet op taalfouten maar het is "ingeruild". Ik zeg dit maar omdat ik eerst echt niet begreep wat je wou zeggen

[schaap2005]

Heb ik ten tijde van Tomb Raider inderdaad ook gehad, het is gewoon overgegaan door te blijven gamen, eerst met vrienden, daarna ook alleen.

F.E.A.R blijft te eng voor me

[Verwijderd]

schaap2005 schreef op donderdag 23 februari 2006 @ 07:19:
Heb ik ten tijde van Tomb Raider inderdaad ook gehad, het is gewoon overgegaan door te blijven gamen, eerst met vrienden, daarna ook alleen.

F.E.A.R blijft te eng voor me

Die laatste scenes in fear... Brrrr

[TommyGun]

webfreakz.nl schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 20:50:
[...]

Toch niet op deze manier hoop ik?

http://www.break.com/movies/patiencechild.html

Nee zo erg nou ook weer niet maar het filmpje blijft geniaal

Verwijderd schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 21:28:
Offtopic:
Hé Tommygun heb jij ook dat liedje gemaakt: The kachel can't change?
Zo lachen dat spul

Ja dat was ik (Kees )

Stijnd schreef op woensdag 22 februari 2006 @ 21:05:
offtopic, sorry dat ik het zeg maar ik vind je wel een mietje, het is maar een spelletje hoor

Op je CU2, geboortedatum: 16-12-1992

Achja ik zal het je niet kwalijk nemen

[Otherside]

schaap2005 schreef op donderdag 23 februari 2006 @ 07:19:
Heb ik ten tijde van Tomb Raider inderdaad ook gehad, het is gewoon overgegaan door te blijven gamen, eerst met vrienden, daarna ook alleen.

F.E.A.R blijft te eng voor me

Toen ik jong was speelde ik Tombraider liefst ook niet alleen..

Doet me trouwens denken aan een filmpje van een gast die Doom 3 midden in de nacht in het donker speelt en niet doorheeft dat hij dus gefilmd wordt...Hoe hard hij ook om d'r riep, z'n mamma kwam niet hoor

[ Voor 10% gewijzigd door Otherside op 23-02-2006 12:31 ]

[vosss]

Gamen & Angst

Ik heb het destijds met F.E.A.R. gehad.
Hele poos zitten te spelen. Ineens denken: "fuck, ik moet nog naar de winkel".
Schoenen aan, jas aan en de voordeur open.

Komt er net op dat moment een klein meisje met een rode jas en zwarte haren over de galerij langs mijn deur lopen. Toen schrok ik me wel heel even finaal de tering

[HawVer]

vosss schreef op donderdag 23 februari 2006 @ 13:05:
[...]


Ik heb het destijds met F.E.A.R. gehad.
Hele poos zitten te spelen. Ineens denken: "fuck, ik moet nog naar de winkel".
Schoenen aan, jas aan en de voordeur open.

Komt er net op dat moment een klein meisje met een rode jas en zwarte haren over de galerij langs mijn deur lopen. Toen schrok ik me wel heel even finaal de tering

Dat zijn leuke dingen! Ik heb het zelf niet zo op horror shooters e.d.

Bij mohaa ben ik wel een keer goed geschrokken. Lig je lekker te snipen, zit er ineens zo een herdershond vlak voor je. Die beesten hoor je niet aankomen.

[Verwijderd]

Ik heb doom 3 in 1 weekend uitgespeeld toen ik niks tedoen had en de eindbaas haalde ik rond 3uur snachts, met geluid:P Zelfs de buren waren boos dat het zo hard stond (6.1 setje:P)

Je moet gewoon weten bij zon spel wanneer er iets komt, en dat is heel makkelijk aan te voelen vind ik. En gewoon zorgen dat je lekker veel kogels hebt zodat je van je af kan schieten:)

doom 3 vet spel om 1x uit te spelen

[GeleFles]

vind het wel wat hebben die horror shooters... hoewel ik FPS zoals fear e.d. wel spannend vind, vind ik het niet eng ofzo.

Wel kan ik me nog herrinneren dat ik met resident evil 1 wel momenten heb gehad dat ik eigenlijk niet meer door wilde spelen door de spanning (maarja, dat is dan ook al wel een aantal jaar geleden )

horror films kijken doet me dan weer helemaal niks, die kijk ik het liefst midden in de nacht, in mn 1tje, met het volume op levensgevaarlijk

[Verwijderd]

Otherside schreef op donderdag 23 februari 2006 @ 12:28:
[...]


Toen ik jong was speelde ik Tombraider liefst ook niet alleen..

Doet me trouwens denken aan een filmpje van een gast die Doom 3 midden in de nacht in het donker speelt en niet doorheeft dat hij dus gefilmd wordt...Hoe hard hij ook om d'r riep, z'n mamma kwam niet hoor

Klinkt lachen, heb je en link naar dat filmpje?

[Little Bear]

Ik kan wel zeggen, het heeft met leeftijd en traumatische verledens of huidige sociale stoornissen totaal niets te maken. Ik ben er zelf 23, en ik heb net hetzelfde gevoel als de TS.

Voor diegenen die het gevoel niet kennen. Probeer je voor te stellen de eerste keer dat je de practical joke zag waarbij je lang genoeg naar een tekening moest staren met het geluid keihard. Opeens kwam er een ander beeld en een hard geluid, en je schrikt je de tering. Dat is hetzelfde gevoel als het bang zijn in gamen. Je bent niet zozeer bang voor 'monsters', maar je weet gewoon dat je door die bende pixels enorm gaat schrikken.

Bij Doom is dat hetzelfde. Je bent niet bang voor vliegende koppen of zombies met bijlen, maar omdat je weet dat die rotzakken komen op een moment dat je het niet verwacht, en dat nog met veel kabaal. De reden dat je banger wordt als je geritsel hoort, is omdat je weet dat het schrikmoment dichter bij is. Je weet gewoon dat er iets gaat gebeuren waardoor je gaat schrikken. En of dat nu zombies of monsters of herderhonden zijn maakt niets uit.

Je leeft je gewoon in in het spel, en de wetenschap dat er schrikmomenten aankomen maken het eng.

Daar ligt ook het verschil bij horror films. Bij 99% van die krengen zie je een uur vantevoren wanneer het schrikmoment precies komt. Muziek wordt akeliger, personage gaat een donkere ruimte binnen waar al iets mis was, ja dan weet je gewoon dat ze het geen 30 seconden meer overleeft. Bij games ligt dat anders. Daar gebeurd het dikwijls dat je iets verwacht, er niets komt, dan doorgaat en dat het dan ineens toch gebeurd.

Ik ben nu zelf in het stadium dat ik kick op die momenten. Ik heb FEAR speciaal gekocht omdat dit zo hoog aanschreven staat als 'angst' game. De angst zet zich nu bij mij om in adrenaline. Ik speel dit alleen in een uiterst donkere kamer (doe dikwijls de rolluiken naar beneden) en heb speciaal dikke koptelefoons gekocht om de ervaring gewoon nog intenser te beleven. Ik ben doodsbang als ik dat spel speel, en dat maakt het net zo goed. Ik vind het nu heerlijk om na het gamen in bed te gaan liggen en echt nog minutenlang na te trillen. Echt dan slaap ik als een roosje.