Iedere mens een eigen god...Dat klopt, en dat is maar goed ook, want de logische afleidingen van geloof zijn geen bewijzen. Een van de grote verworvenheden van onze cultuur is de mogelijkheid om je eigen geloof te kiezen. Ook zijn religies veel democratischer geworden en staan persoonlijke interpretatie toe. Uiteindelijk zijn geloofsvragen ook hele persoonlijke vragen.
Ik denk dat je veilig kan stellen dat iedere theist een eigen beeld van God aanhangt, zelfs diegenen die denken dat ze de bijbel letterlijk nemen. In hoeverre het dan om beelden van dezelfde god gaat en niet om verschillende goden, is een twistpunt waarover theisten sterk van mening verschillen, al raakt die discussie mij niet echt... Ik krijg wel kriebels van de manier waarop sommige gelovigen het beeld dat anderen hebben presenteren als vervorming van hun eigen beeld, maar ook dat is altijd vermakelijk
Dat misschien wel... Het hoeft echter niet, het hangt er bijvoorbeeld vanaf hoe wij gemaakt zijn. Als wij geschapen zijn via een evolutionair mechanisme, gemaakt zijn doordat wij ge-evolueerd zijn uit een eencellige zegt ons bestaan weinig over onze maker, behalve dan misschien dat die maker een eigenaardige voorkeur voor flavine-cofactoren heeftDat is wel te onderbouwen, bewijzen is wat anders. ALs wij straks een denkende robot bouwen, zal die robot heel wat karakterestieken van de mens hebben ook al zijn wij er niet op uit om dit te doen. Uit allerlei uitingen van een mens kun je ook zijn karakter afleiden. Zijn handschrift, zijn manier van praten, zijn manier van lopen etc. Als produkt van een maker geldt dat ook voor ons. Het is logisch te veronderstellen dat veel van onze kenmerken zoals liefde, verdriet, trouw etc. ook bij onze maker bekend zijn. Natuurlijk kunnen wij ook kenmerken hebben die onze maker niet heeft, maar bij gebrek aan bewijzen moeten wij afgaan op wat wij wel hebben. Net zoals een archeoloog op basis van een potscherfje en een muntstukje een theorie opstelt. Ook een rechercheur zal op basis van geringe aanwijzingen een constructie van een misdaad proberen te maken. Scherpzinnigheid is wat je hierbij nodig hebt.
Nog een interessante vraag: Laten we aannemen dat je gelijk hebt. Een vraag die dan opborrelt in mij (overigens niet speciaal aan jou gericht): Waarom komen dan juist eigenschappen als trouw en liefde van die maker, en niet haat, nijd en ontrouw?
Dat kan. Maar je moet dan wel beseffen dat de kans groot is dat je evenals de grieken, hopeloos de mist in gaat... En dat de redenatie, hoe knap ook, weinig waard is.Ik ben het geheel met je eens. Alleen is in geloofskwesties de wetenschappelijke methode niet bruikbaar. Zo kunnen wij geen experimenten verzinnen waarmee het bestaan van een schepper kunnen aantonen. Dat geldt voor alle filosofische en religieuse vragen. Daarom vallen wij noodgedwongen terug op deductie.
De ether-theorie was inderdaad geen toonbeeld van consequent gebruik van de wetenschappelijke methode, al moeten we bedenken dat in die tijd niemand zich iets kon voorstellen bij een mediumloze trilling, en dat in die tijd de methode zowiezo nog niet erg goed toegepast werd - Men had het idee dat de natuurwetenschappen "klaar" waren. Later werd zo'n trilling goed beschreven en werd de ethertheorie als overbodig afgedaan.Jij schreef "Wetenschappers hangen soms theorien aan die nog niet bewezen zijn, maar dat is iets heel anders dan onbewijsbare theorieen"
Wetenschappers hebben vaak genoeg theorien aangehangen die onbewijsbaar waren. Zo hebben natuurkundigen heel lang
de ether-theorie aangehangen. Deze theorie gaat er van uit dat elektromagnetische golven gaan door een medium, de ether genoemd. Ze gingen er van uit dat de ether later wel zou kunnen worden aangetoond. (Vandaar de zegswijze dat radioprogrogramma's de ether ingestuurd worden)
Ik denk dat je mijn opmerking niet geheel begrijpt... Ik behandel mensen die ik nog nooit heb ontmoet niet onrespectvol en oneerbiedig, maar dat zie ik niet als het uiten van respect. Respect kan je alleen verdienen door je acties, niet door er gewoon te zijn.Ik benader mensen die ik voor het eerst ontmoet met een zeker respect. Ik ga er dus niet van uit dat mensen a priori geen respect verdienen. De mate van respect varieert wel met hun gedrag. Dus een soort bonus/malus regeling
Waardevol zeker, maar respect verdient ie niet. Ook geen disrespect trouwens... (niet zeker of dat goed Nederlands isHoe zeer alles wat ik schrijf en zeg ook eerlijk gemeend is, ik houd in mijn achterhoofd toch rekening met het feit dat ik het mis kan hebben. En ik ga er van uit dat hetzelfde voor jou geldt, dus waarom zou ik jouw mening niet respecteren. Onze discussie kan mij tot nieuwe inzichten brengen, dan wel mij helpen om mijn eigen ideeen scherper te stellen. Jouw mening is dus waardevol en verdient respect.
Ik geloof niet dat tijdloze (dwz: altijd van toepassing zijnde) normen en waarden bestaan. Deze veranderen met de samenleving..."Het cristendom" is een te omvangrijk begrip om daar zo'n conclusie aan te hangen. Binnen het christendom zijn zoveel stromingen en dan moet je nog onderscheid maken tussen het gedachtegoed en de instituties. Persoonlijk zoek ik naar waarden die tijdloos zijn. Maar verder vind ik: Het Goede moet je bewaren, het nieuwe moet je omarmen.
En het goede moet je wat mij betreft slechts bewaren zolang het nog goed is, daarna moet je niet bang zijn het weg te gooien.
Dat is ook helemaal niet logisch! Dat wil zeggen, dat is niet logisch, tenzij je denkt dat geloof de waarheid kan achterhalen, zoals wetenschap dat wel kan.Niet wetenschappelijk controleerbaar, maar het zijn dan ook geen wetenschappelijke conclusies. Wij zijn het eens dat geloof geen wetenschap is. Dus vind ik het niet logisch om geloof aan de zelfde normen te onderwerpen als wetenschap.
Geloof is helemaal geen resultaat van consensus tussen personen! Geloof is heel persoonlijk, zoals ik al eerder zei: Ieder gelovig mens heeft unieke opvattingen over god. Religie is wel een vorm van consensus, echter, die consensus heerst alleen tussen de aanhangers van die religie en niet tussen die van verschillende religies, dus dit helpt weinig om de werkelijkheid te achterhalen.Met het eerste stuk ben ik het met je eens. Het geloof is gebaseerd om de aanname van een God en waarnemingen van de menselijke natuur. Het eerste is inderdaad niet meetbaar. Het tweede is wel meetbaar, maar niet kwantificeerbaar en onderhevig aan individuele interpretaties. Doordat dat geloof niet het resultaat van een enkel persoon is, maar van consensus door een grotere groep van mensen, wordt toch een zeker objectivering verkregen. Het is geen ideale methode, maar de beste bij gebrek aan beter en in die zin logisch.
Is dat niet het uiteindelijke doel van religie: De bevolking eronder houden, ootmoedig maken zogezegd, en zo de samenleving stabiliseren?De aanname van een God heeft veel voordelen. Het accepteren van een hogere macht, maakt mensen ootmoedig. Het zwakt de superioriteitsgevoelens waar vooral intelligente mensen nogal eens willen lijden. Sociaal gedrag en verantwoordelijkheid voor de schepping komen er logisch uit voort. De heiligheid van het leven staat in bijna alle geloven centraal en dat is een demper op genocide. Heersers die genocide pleegden, probeerden daarom het geloof uit te schakelen.
Zowiezo, zodra mensen slechts sociaal gedrag vertonen omdat er een hogere macht is die ze op de vingers kijkt, is dit in feite slechts toneelspel. Mensen zijn niet sociaal omdat ze zelf ervan overtuigd zijn dat dit goed is, maar omdat het moet. Misschien is het onrealistisch gezien de menselijke aard, maar ik zou liever zien dat mensen zelf ervan overtuigd waren dat sociaal zijn goed is, ipv dat ze dat door een al dan niet imaginair opperwezen opgelegd krijgen.
Overigens, vele genocideplegers wakkerden de religieuze gevoelens van de mensen juist sterk aan, en kregen ze zo zover dat ze uit naam van hun geloof dingen deden die ze anders nooit goed zouden keuren! Het geloof werd juist versterkt ipv verzwakt!
Geen enkele ethiek is gemakkelijk, dat moge duidelijk zijn. De grootste nadelen aan een ethiek gebaseerd op een opperwezen (zoals jij die beschreef, want je kan alle kanten op met een ethiek op God gebaseerd, afhankelijk van je beeld van god) vind ik dat het mensen defaitistisch en gedemoraliseerd maakt (memento mori is geenszins dood) en dat het de zelfontplooiing van mensen zodanig hindert dat middelmatigheid troef wordt.Ik wil hier niet mee aantonen dat geloof in een God de best mogelijke keus is, maar wel dat hij zijn verdiensten heeft en dat een op andere uitgangspunten gebaseerde ethiek niet zo gemakkelijk is. Daarbij komt dat voor een groot deel van de mensheid het idee van een schepper niet onwaarschijnlijk is. Want je ook de uitgangspunten van een ander ethiek zullen eerst geaccepteerd moet worden, wil die ethiek bruikbaar zijn.
Daar heb je zeker gelijk in... Het hangt er vooral vanaf wat je onder wetenschap verstaat. De reden dat ik vaak de natuurwetenschappen aanhaal is dat ik daar het best in thuis ben, en dat daar de wetenschappelijke methode het best toepasbaar is. Het is tegenwoordig nauwelijks mogelijk de chemie, biologie of fysica te bestuderen zonder de wetenschappelijke methode toe te passen. In alpha en gamma-wetenschappen is het ook mogelijk die methode toe te passen, maar minder noodzakelijk, met als gevolg dat in die gebieden hele stromingen bestaan die ik niet wetenschappelijk kan noemen. Het toepassen van de wetenschappelijke methode maakt dat iets wetenschap is, niet in welk hokje het hoort. Zo is het, zoals ik eerder al zei, best mogelijk theologie wetenschappelijk te beoefenen, zolang je je maar niet rechtstreeks op God richt (want dan loopt de wetenschappelijke methode vast), maar op de randverschijnselen, zoals het geloof en hoe mensen daarmee omgaan.Een ding wil ik nog opmerken. Hoewel jij dit niet expliciet doet, valt mij op dat in de vergelijking tussen geloof en wetenschap, met name de vergelijking tussen geloof en de natuurwetenschappen wordt getrokken. Ik denk als de vergelijking trekt tussen geloof en bijv. wetenschappen als archeologie, geschiedenis, filosofie, antropologie etc. de verschillen heel wat minder scherp zijn.