Ik zit nog steeds vast in Kuttenberg. Niet omdat ik niet weg kan, maar omdat ik van het ene in het andere val en blijf ontdekken. Overal om me heen zijn nieuwe dingen te zien, te doen… en te stelen. In de winkels heb ik al wat prachtige armor gezien, maar de prijzen zijn toch nog wat te gortig.
En toen bedacht ik me iets. Waarom zou ik ervoor betalen als ik het ook gewoon ’s nachts bij elkaar kan sprokkelen? Tijd voor een nieuwe aanpak. Eerst even langs de tailor om zo donker mogelijke kleding uit te zoeken—je wilt tenslotte niet als een fakkel door de nacht lopen. Gelukkig staat er tegenover de taverne waar ik slaap een marktkraam. Een paar duiten later had ik mijn perfecte inbrekersoutfit.
Nu was het een kwestie van wachten tot de avond viel. Om de tijd te doden, las ik een boek op bed en deed nog even een dutje. Rond één uur ’s nachts werd ik wakker. Tijd om in actie te komen. Ik trok mijn nieuwe outfit aan, liep zo normaal mogelijk de deur uit (geen paniek, geen verdachte blikken) en begaf me richting de armor trader.
Daar aangekomen liep ik tegen een klein probleem aan: de voordeur had een very hard lock. Tja, mijn lockpicking skills waren nog niet hoog genoeg. Teleurgesteld stond ik voor de deur, twijfelend wat nu te doen, toen het me te binnen schoot—de achterdeur!
Snel liep ik om het gebouw heen, en jawel, de achterdeur was slechts een hard lock. Na wat gepruts hoorde ik een bevredigende klik. Ik sloop naar binnen en ontdekte tot mijn verbazing dat de deur naar de winkel zelf niet eens op slot zat. Feest!
Ik keek rond, op zoek naar de glimmende spullen waarvoor ik was gekomen. Er lag genoeg—een paar helmen, wat body armor—maar niet precies wat ik zocht. Geen van de stukken gaf me dat "ja, dit moet ik hebben"-gevoel.
Dan maar verder zoeken. Om een hoekje vond ik zijn opslagkist—daar moesten de echte schatten liggen. Maar helaas, geen deur om te forceren dit keer, alleen een stevige deksel… met een very hard lock. Pech.
Ik pakte twee helmen uit de winkel en stond op het punt te vertrekken toen een nog veel beter (of slechter) idee in me opkwam.
De eigenaar sliep waarschijnlijk boven.
En waar slaap je? Juist, in een kamer waar je belangrijke spullen bewaart. Misschien… had hij zijn sleutels daar liggen.
Ik sloop de trap op en opende drie deuren, één voor één, zo zachtjes mogelijk. En daar lag hij, de armor trader zelf, diep in slaap. Geen idee waar hij zijn sleutels verstopt had in zijn pyjama, maar na wat voorzichtig pickpocketen had ik ze te pakken. Kassa!
Zachtjes terug naar beneden, sleutels in het slot… klik. Ja hoor, het paste.
Nu ik toch bezig was, besloot ik alleen mee te nemen wat ik écht graag wilde hebben. Gewetenstechnisch voelde dat iets minder fout (maar nog steeds fout genoeg om er lol in te hebben). Missie geslaagd.
Op weg naar buiten stak ik mijn fakkel aan om niet op te vallen. Toch liep ik met een grote boog om de patrouillerende guards heen, gewoon… voor de zekerheid.
Terug in mijn kamer in de taverne viel er een last van mijn schouders. Ik had het gehaald! De spullen legde ik netjes in mijn kist, waar ze konden afkoelen totdat de eigenaar ze vergeten was.
En dit alles (en meer) gebeurde in drie uur speeltijd, zonder ook maar één side quest of main quest aan te raken. Geweldig hoe je in deze game gewoon je eigen verhaal kunt spelen.
[
Voor 4% gewijzigd door
bojaaper op 25-02-2025 20:56
]