Misschien een wat gek forum om dit topic te starten maar ergens misschien ook wel weer niet. Ik lurk ook weleens op Fok en Viva en daar zie ik veel getroll, wat ik hier een stuk minder zie. En hier zijn natuurlijk veel mannen, die dit probleem wellicht herkennen. Volgens mij komt het namelijk in ontzettend veel relaties voor.
Ik heb dus een probleem. Ben een man van begin 30 en heb nu al ruim 4 jaar een relatie met mijn vriendin. Onze relatie verloopt best goed, we matchen op veel dingen en delen eigenlijk wel een gemeenschappelijk toekomstperspectief. Er is echter 1 olifant in de kamer: Ons seksleven is al sinds het begin van de relatie dramatisch.
Op dit moment mag ik met 1 keer per maand al in mijn handjes knijpen, iets wat voor mij echt ontzettend weinig is. (En gemiddeld gezien is dit ook gewoon erg weinig volgens mij) De oorzaak: Mijn vriendin is altijd ziek, zwak, misselijk, heeft stress, vindt het gedoe, heeft een 'drukke' dag gehad, etcetera. Initiatief komt eigenlijk nooit van haar. Aan het begin van de relatie haalden we overigens de 1 keer in de week nog wel.
Langzaam maar zeker werd dit steeds minder. Er ontstond een patroon waarbij ik geen zin meer had om er naar te vragen en mijn vriendin al helemaal nooit tot actie overging. Uiteraard wordt dan gezegd: Communiceer er over maar zij interpreteert dit altijd als een "je legt me dingen op en dat wil ik niet". Vervolgens ontstaat een bekend patroon: Ik begin er niet meer over, zij gaat nooit tot actie over en dus heb je nauwelijks seks meer. Ik erger me en ben gefrustreerd. Iets wat ik naar haar overigens zo min mogelijk uit omdat dit alleen nog maar slechter gaat werken.
In de gesprekken die we wel hebben gehad merkte ik een totaal negeren van mijn behoeftes en een enorme focus op haar eigen ik. "Ja maar moet ik dan verplicht 3 keer per week seks hebben ofzo!" (een uitspraak die ik nooit gedaan heb) met bijbehorend drama en zelfs tranen. Ik zelf blijf in dat soort gesprekken rustig en probeer rustig te praten en te communiceren. Het levert echter niets op.
De seks zelf is overigens ook bijzonder matig vanuit mijn perspectief. 90 procent is voorspel voor haar en vervolgens mag ik er nog even op. Het is dus zeker niet zo dat ik me egoïstisch gedraag in bed. Als oorzaken kan ik vooral aanwijzen dat ze een vrij negatief beeld heeft van seks. Ondanks dat ze geniet van het voorspel, ziet ze het toch nog steeds als iets waarbij de man aan zijn trekken moet komen. Terwijl dit in onze relatie niet het geval is en ik me meer wegcijfer voor haar dan andersom.
Zeker omdat ik voor deze relatie een leuke scharrelperiode heb gehad kan het contrast bijna niet groter en pijnlijker. In die tijd waren er vrouwen die 3 keer per dag wilden en je bijna besprongen. Ik snap uiteraard volledig dat dit soort wensen er nooit van gaan komen maar op deze manier merk ik dat onze relatie er onder gaat lijden.
Hebben jullie tips?
Ik heb dus een probleem. Ben een man van begin 30 en heb nu al ruim 4 jaar een relatie met mijn vriendin. Onze relatie verloopt best goed, we matchen op veel dingen en delen eigenlijk wel een gemeenschappelijk toekomstperspectief. Er is echter 1 olifant in de kamer: Ons seksleven is al sinds het begin van de relatie dramatisch.
Op dit moment mag ik met 1 keer per maand al in mijn handjes knijpen, iets wat voor mij echt ontzettend weinig is. (En gemiddeld gezien is dit ook gewoon erg weinig volgens mij) De oorzaak: Mijn vriendin is altijd ziek, zwak, misselijk, heeft stress, vindt het gedoe, heeft een 'drukke' dag gehad, etcetera. Initiatief komt eigenlijk nooit van haar. Aan het begin van de relatie haalden we overigens de 1 keer in de week nog wel.
Langzaam maar zeker werd dit steeds minder. Er ontstond een patroon waarbij ik geen zin meer had om er naar te vragen en mijn vriendin al helemaal nooit tot actie overging. Uiteraard wordt dan gezegd: Communiceer er over maar zij interpreteert dit altijd als een "je legt me dingen op en dat wil ik niet". Vervolgens ontstaat een bekend patroon: Ik begin er niet meer over, zij gaat nooit tot actie over en dus heb je nauwelijks seks meer. Ik erger me en ben gefrustreerd. Iets wat ik naar haar overigens zo min mogelijk uit omdat dit alleen nog maar slechter gaat werken.
In de gesprekken die we wel hebben gehad merkte ik een totaal negeren van mijn behoeftes en een enorme focus op haar eigen ik. "Ja maar moet ik dan verplicht 3 keer per week seks hebben ofzo!" (een uitspraak die ik nooit gedaan heb) met bijbehorend drama en zelfs tranen. Ik zelf blijf in dat soort gesprekken rustig en probeer rustig te praten en te communiceren. Het levert echter niets op.
De seks zelf is overigens ook bijzonder matig vanuit mijn perspectief. 90 procent is voorspel voor haar en vervolgens mag ik er nog even op. Het is dus zeker niet zo dat ik me egoïstisch gedraag in bed. Als oorzaken kan ik vooral aanwijzen dat ze een vrij negatief beeld heeft van seks. Ondanks dat ze geniet van het voorspel, ziet ze het toch nog steeds als iets waarbij de man aan zijn trekken moet komen. Terwijl dit in onze relatie niet het geval is en ik me meer wegcijfer voor haar dan andersom.
Zeker omdat ik voor deze relatie een leuke scharrelperiode heb gehad kan het contrast bijna niet groter en pijnlijker. In die tijd waren er vrouwen die 3 keer per dag wilden en je bijna besprongen. Ik snap uiteraard volledig dat dit soort wensen er nooit van gaan komen maar op deze manier merk ik dat onze relatie er onder gaat lijden.
Hebben jullie tips?