Nou moet ik trouwens wel zeggen dat mijn hhuidige ervaring met boeren is dat ze redelijk star zijn.
Wij hebben een eiland van 3.5 hectare officieel "beschermd natuurgebied/landbouwgrond" (een boer mag een jaar iets verbouwen en dan een jaar niets doen voor de natuur, is een dingetje in Frankrijk)
waar ik door strategisch maaien, herplanten bomen, zaaien bomen bezig ben een carbon sink bos te laten ontstaan, nu is ongeveer 0.5 hectare al bossig, erg leuk.
Maar door de oorlog in Oekraine zie je de ellende met voedsel aankomen dus ik heb twee boeren aangesproken dat ze gratis de resterende 3 hectare mogen beplanten met graan, zonnebloemen of mais, dit jaar en dan praten we volgend jaar wel verder als we weten hoe de oorlog gaat. Denkende dan kan zo'n boer mooi wat extra verdienen, en kunnen we ook bijdragen aan de productie van belangrijke grondstoffen.
Ze keken me aan of ik gek was.
"Ja echt, wij wonen in die molen, als je het zelf niet wilt, stuur maar iemand langs die het wel wil, ik vind het belangrijk dat we de dreigende tekorten iets minder kunnen maken."
OK, knikken, en dat was al weer wat weken terug, niemand gezien en geen enkele activiteit op het eiland (trekkers komen er, we hebben het halve eiland, de andere helft is in gebruik bij een boer die om het jaar mais doet)
Toen we het kochtten van de dochters van onze overleden buurman (zodat ze de middelen hadden rustig het huis klaar te maken voor verkoop) stonden hier vele boeren aan te bieden dan ze hun paarden en ezels wel wilden laten grazen om het netjes te onderhouden (lol we zijn niet gek en weten dat eenmaal dieren erop je een juridisch wespennest van semi verhuur/pacht in stapt) Ze dachten, die Hollanders uit de stad naaien we wel even een oor aan
Ze lijken gewoon niet te snappen dat je iets goeds wilt doen waar wij geen geld mee verdienen maar zij wel "waar is dat addertje?" best jammer.