Hallo 
Ik open dit topic, omdat ik echt met mijn handen in het haar zit en merk dat ik enorm gestrest ben door de hele situatie. Ik weet niet zo goed meer wat en hoe ik dit moet oplossen.
Wij wonen nu 1,5 jaar in onze eerste koopwoning, een fijne hoekwoning met een heerlijke tuin. Echt een mooi plekje, veel groen en een echte gezinsbuurt. Wij zijn zelf een gezin met 1 dochter van 8 jaar.
Toen wij er kwamen wonen zijn wij door meerdere buren ''gewaarschuwd'' voor onze buurman, maar destijds hebben wij dat naast ons neergelegd en begonnen aan ons fijne huisje. Mijn dochter in de buurt naar school, man werkt 40 uur en ikzelf 20 uur onregelmatig.
De buren zijn altijd wel thuis, middelbare leeftijd en de buurvrouw zelf heb ik (en meerdere andere buren) nog nooit gezien. Komt niet buiten en ook niet in de tuin oid.
Na 3 maanden stond de beste man laaiend aan de deur (om 15.00 in de middag) dat hij last had van spelende kinderen. Op dat moment had ik visite met een jonger kind die met handen en voeten de trap op liep. Hij vroeg mij hoe hij vond dat het ging? Zijn vrouw was ziek en ze waren al uuuuren naar spelende kinderen aan het luisteren en de muren waren dun en hij vond dat ik maar met de kinderen naar een speeltuin moest gaan. Ik zat zelf met een gebroken enkel dus ik heb vriendelijk medegedeeld dat, dat hem niet ging worden. 2 uur later stond hij weer aan de deur, met hetzelfde verhaal.
Vervolgens begon de ellende, hij timmert en boort er op los om ons te irriteren als wij visite hebben gehad. In zon staat dat mijn dochter niet meer in haar eigen kamer durfde te gaan slapen, omdat ze bang was (en is) van de buurman. Ook maakte hij vanuit zijn slaapkamerraam gebaren als ik houd je in de gaten, als mijn dochter op de schommel zit. Mogen het duidelijk zijn dat mijn dochter echt niet gilt of schreeuwt op 8 jarige leeftijd.
Ook vind hij het in en uitruimen van de vaatwasser irritant, er moest maar een kleed worden gelegd onder de schuivende stoelen en toen wij onze tuin wilde betegelen waarmee we juist tot half 9 mee hadden gewacht ipv 7 uur bij een tuinbedrijf vond hij dat niet kunnen.
Alles, zelfs ademen wordt door deze man als overlast beschouwd. We zijn echt gewoon een doorsnee gezin en besloten het op dat moment maar te laten doen.
Ik heb hierdoor 1 jaar op mijn tenen gelopen, amper visite met kinderen uitgenodigd en er zijn zelfs vrienden die niet langs meer willen komen om dat ze ons geen gezeur willen opleveren.
Afgelopen weekend kwam mijn zwager, met 2 jongens na 1 !! jaar bij ons op viste. Toen de kids even op de trampoline wilde spelen moest de buurman ineens met een slijptol aan de gang, daarna moest er geboord worden, hoge druk reiniger etc etc. Prima, ik trok mij er niets van aan en liet het op zijn beloop, ik zat zelf ook in de tuin en ik heb de kids meerdere malen aangegeven dat ze wat zachter moesten zijn. Het waren 3 kinderen, dus geluid ervaar je dan sws, maar het was 13.00 geweest.
Vervolgens ging ik naar binnen om wat te drinken en nog geen halve minuut later stonden er 3 beduuste kinderen achter mij, de buurman had gezegd dat ze stil moesten zijn en de buurvrouw dat de kinderen een stel idioten waren.
Waarop mijn man en zijn broer met alle plezier natuurlijk even een potje gingen voetballen in de tuin, hier werd natuurlijk niets meer van gezegd door de buurman. Hij spreekt mij gemakkelijk aan, maar mijn man rent hij bijna voor weg terwijl zij nooit een aanvaring hebben gehad samen.
Sinds 1 week heb ik een herplaats hondje in huis die naar alle logica even de tijd nodig heeft om te moeten wennen. Ik was gister even om boodschappen etc, en zat er een briefje in de bus dat het na een ''gezellig'' weekend totaal onacceptabel was om een blaffende hond alleen thuis te laten en we moeten maar zorgen dat dit de laatste keer was.
Ik ben hier dus echt ziek van, misschien ben ik te aardig, maar deze man verpest echt mijn woonplezier. In gesprek gaan met hem heeft geen enkele zin. Meerdere voorgaande bewoners voor mij en aan de andere kant zijn verhuisd door deze nare man.
Wat moet ik?
Ik open dit topic, omdat ik echt met mijn handen in het haar zit en merk dat ik enorm gestrest ben door de hele situatie. Ik weet niet zo goed meer wat en hoe ik dit moet oplossen.
Wij wonen nu 1,5 jaar in onze eerste koopwoning, een fijne hoekwoning met een heerlijke tuin. Echt een mooi plekje, veel groen en een echte gezinsbuurt. Wij zijn zelf een gezin met 1 dochter van 8 jaar.
Toen wij er kwamen wonen zijn wij door meerdere buren ''gewaarschuwd'' voor onze buurman, maar destijds hebben wij dat naast ons neergelegd en begonnen aan ons fijne huisje. Mijn dochter in de buurt naar school, man werkt 40 uur en ikzelf 20 uur onregelmatig.
De buren zijn altijd wel thuis, middelbare leeftijd en de buurvrouw zelf heb ik (en meerdere andere buren) nog nooit gezien. Komt niet buiten en ook niet in de tuin oid.
Na 3 maanden stond de beste man laaiend aan de deur (om 15.00 in de middag) dat hij last had van spelende kinderen. Op dat moment had ik visite met een jonger kind die met handen en voeten de trap op liep. Hij vroeg mij hoe hij vond dat het ging? Zijn vrouw was ziek en ze waren al uuuuren naar spelende kinderen aan het luisteren en de muren waren dun en hij vond dat ik maar met de kinderen naar een speeltuin moest gaan. Ik zat zelf met een gebroken enkel dus ik heb vriendelijk medegedeeld dat, dat hem niet ging worden. 2 uur later stond hij weer aan de deur, met hetzelfde verhaal.
Vervolgens begon de ellende, hij timmert en boort er op los om ons te irriteren als wij visite hebben gehad. In zon staat dat mijn dochter niet meer in haar eigen kamer durfde te gaan slapen, omdat ze bang was (en is) van de buurman. Ook maakte hij vanuit zijn slaapkamerraam gebaren als ik houd je in de gaten, als mijn dochter op de schommel zit. Mogen het duidelijk zijn dat mijn dochter echt niet gilt of schreeuwt op 8 jarige leeftijd.
Ook vind hij het in en uitruimen van de vaatwasser irritant, er moest maar een kleed worden gelegd onder de schuivende stoelen en toen wij onze tuin wilde betegelen waarmee we juist tot half 9 mee hadden gewacht ipv 7 uur bij een tuinbedrijf vond hij dat niet kunnen.
Alles, zelfs ademen wordt door deze man als overlast beschouwd. We zijn echt gewoon een doorsnee gezin en besloten het op dat moment maar te laten doen.
Ik heb hierdoor 1 jaar op mijn tenen gelopen, amper visite met kinderen uitgenodigd en er zijn zelfs vrienden die niet langs meer willen komen om dat ze ons geen gezeur willen opleveren.
Afgelopen weekend kwam mijn zwager, met 2 jongens na 1 !! jaar bij ons op viste. Toen de kids even op de trampoline wilde spelen moest de buurman ineens met een slijptol aan de gang, daarna moest er geboord worden, hoge druk reiniger etc etc. Prima, ik trok mij er niets van aan en liet het op zijn beloop, ik zat zelf ook in de tuin en ik heb de kids meerdere malen aangegeven dat ze wat zachter moesten zijn. Het waren 3 kinderen, dus geluid ervaar je dan sws, maar het was 13.00 geweest.
Vervolgens ging ik naar binnen om wat te drinken en nog geen halve minuut later stonden er 3 beduuste kinderen achter mij, de buurman had gezegd dat ze stil moesten zijn en de buurvrouw dat de kinderen een stel idioten waren.
Waarop mijn man en zijn broer met alle plezier natuurlijk even een potje gingen voetballen in de tuin, hier werd natuurlijk niets meer van gezegd door de buurman. Hij spreekt mij gemakkelijk aan, maar mijn man rent hij bijna voor weg terwijl zij nooit een aanvaring hebben gehad samen.
Sinds 1 week heb ik een herplaats hondje in huis die naar alle logica even de tijd nodig heeft om te moeten wennen. Ik was gister even om boodschappen etc, en zat er een briefje in de bus dat het na een ''gezellig'' weekend totaal onacceptabel was om een blaffende hond alleen thuis te laten en we moeten maar zorgen dat dit de laatste keer was.
Ik ben hier dus echt ziek van, misschien ben ik te aardig, maar deze man verpest echt mijn woonplezier. In gesprek gaan met hem heeft geen enkele zin. Meerdere voorgaande bewoners voor mij en aan de andere kant zijn verhuisd door deze nare man.
Wat moet ik?