Hann1BaL schreef op maandag 14 februari 2022 @ 15:03:
[...]
Dat is met de kennis van vandaag eenvoudig te concluderen, maar dat konden de heren een paar jaar geleden nog niet weten toch?
(Mocht er nog onduidelijkheid zijn: Dit is uiteraard geen serieuze vraag.)
Een paar zaken:
1. Er is een structureel probleem en de vele incidenten (puntje van de ijsberg waarschijnlijk) laten dat wel zien. Dus er moet echt een verandering komen in de wortels van organisaties.
2. Ik maak mij tegelijkertijd wel degelijk zorgen, niet alleen op dit onderwerp, maar meer in algemene zin, om de "cancelcultuur."
Het publiekelijk aan de schandpaal nagelen zonder wederhoor is mijn inziens een praktijk uit de middeleeuwen, maar nu in een moderner jasje. Hoe het wel moet? Strafrechtelijk als dat van toepassing is en door de betrokken organisaties zelf als dat niet het geval is.
Dat neemt niet weg dat ik het wel begrijp, want dan komen we terug bij punt 1: Er is een structureel probleem, maar jarenlang onder het tapijt vegen van zaken als resultaat. Dus dat intern oplossen heeft niet gewerkt.
Ik hoop echter dat we daar wel komen. Nu heb ik geen medelijden met de nu bekende gevallen in het nieuws, maar dit gebeurt ook bij verdachtmakingen waardoor mensen banen verliezen en andere zware impact ervaren en achteraf onschuldig blijken te zijn. Heksenjacht moeten we niet willen.
De altijd lastige balans die je zoekt.
De andere kant is dat daders keer op keer door kunnen gaan omdat ze slim genoeg zijn om geen bewijsbare sporen na te laten, en het intern nauwelijks opgelost wordt.
Wat mij betreft mag het stigma van veel zaken af. Van geschorst worden in afwachting van een onderzoek, van slachtoffer zijn, van dader zijn. Als slachtoffer ben je niet "schuldig" aan het "vernietigen van de reputatie van de dader". Als die reputatie zo fragiel is, dat 1 niet-onderbouwde beschuldiging al genoeg is die te vernietigen, had je om te beginnen al niet zo'n beste reputatie, imo.
Mensen, daders, slachtoffers en toeschouwers, zijn echt heel slecht in vergeven en vergeten. Een van mijn partners heeft mij wel eens grensoverschrijdend benaderd. Hell, dat is zelfs wel op Tweakers gebeurd. Daar kún je samen uit komen. Soms wel, soms niet. En ik zou er best trots op zijn als die persoon het aan durft om zélf aan te geven dat het gebeurd is. En dat 'ie er van geleerd heeft.
Hann1BaL schreef op maandag 14 februari 2022 @ 16:24:
[...]
Dus laten we de schandpaal en publieke debat scheiden. Al is het maar om elke poging tot excuus weg te nemen. Het probleem is niet
alleen Overmars, The Voice etc. Het probleem is een ingeslepen moraal probleem waar zaken oogluikend zijn toegestaan en gebrek aan verontwaardiging bij gedrag. En dat is onbewust. Dat is niet omdat mensen actief besluiten dat ze aanstotelijk gedrag ok vinden. Wat het probleem groter maakt.
FTFY. Het probleem is óók Overmars en the Voice en andere daders. Maar je hebt gelijk dat het gevoed wordt door een ingeslepen moraal.
Ik ben aan het daten op dit moment, en ik kan je verzekeren, als vrouw (agender) is het óók lastig. Want ik hoor nóg 100.000 gemene stemmen in m'n kop "je mag 'm niet verleiden, als je A zegt moet je ook B zeggen, je mag 'm niet aan 't lijntje houden, als je 'm opwindt, moet je ook bereid zijn om seks te hebben". Dader-teksten. Stuk voor stuk. Teksten die ervoor zorgen dat ik níet vrij ben om te onderzoeken of ik inderdaad een klik met iemand heb. Want o wee als hij opgewonden raakt doordat we kleine stapjes nemen, en ik daarna 'n pauze wil. Dan ben ik moreel verplicht om met de benen wijd te gaan. Anders ben ik 'n tease. En heeft de man het recht om chagrijnig te zijn dat ik 'm aan 't lijntje hou. Ook dát is de ingeslepen moraal.
Mannen die het lastig vinden dat ze geen move meer mogen maken? Vrouwen zijn áltijd al veroordeeld voor het maken van 'n move en dan afhaken.
alexbl69 schreef op maandag 14 februari 2022 @ 18:45:
[...]
Als het OM dit zou bekijken zouden ze daar geen rekening mee hoeven houden.
Mocht haar gedrag helemaal niet strafbaar zijn dan had Volt dit op een heel andere manier op moeten/kunnen lossen dan haar schorsen en met een persbericht aan de schandpaal nagelen zonder dat haar überhaupt wordt medegedeeld wat haar wordt verweten.
En weer: niet alle grensoverschrijdend gedrag is strafbaar in de zin van het Wetboek van strafrecht. En ook: niet alle strafbare feiten zijn te bewijzen voor de rechter. Dat wil niet zeggen dat je ze zelf niet kan en mag aanpakken.
Als een vriend bij jou thuis komt, en als 'ie weg is, ontdek je dat hij een briefje van € 10 van de tafel heeft gejat, ga je dan aangifte doen? Blijf je hem uitnodigen totdat de rechter hem veroordeeld heeft? Of denk je "fuck, dat was geen vriend" en nodig je hem nooit meer uit? Je gaat niet kunnen bewijzen dat hij dat tientje gejat heeft, maar je gaat hem ook zeker niet meer uitnodigen. En dan gaat dit nog om 'n strafbaar feit.
Maar als het gaat over dat 'ie zonder 't te vragen 'n pak koekjes leeg eet, is 't misschien niet eens een strafbaar feit, maar was dat toch niet de bedoeling.
Hetzelfde kan een bedrijf doen.
Als je je "van geen kwaad bewust bent" dan is er ergens iets heel erg mis gegaan, en dat "ergens" ligt vér voor de daadwerkelijke grensoverschrijding.
De persoon die grensoverschrijdend gedrag had op 'n event waar ik was, was zich ook van geen kwaad bewust. Daar ging het mis op 't moment dat er teveel alcohol in ging, dan zag 'ie signalen niet meer, of kon hij ze niet meer correct interpreteren. Maakt dat de ander minder tot slachtoffer? Nee, imo niet. Punt is wel, het is iets dat al lang bekend was, waarvoor ik zelfs gewaarschuwd was "ga niet met hem om, want met 'n slok op kan hij moeite hebben z'n handjes thuis te houden". Daar is 'n term voor uitgevonden
missing stair. Maar zijn we hierin niet met z'n allen gewoon "fout" geweest? Waarom was dit wél bij leden van de organisatie bekend? Bij mede-deelnemers? Maar niet bij hemzelf? Ik was kennelijk de eerste die hem hierop aan sprak. En hij schrok zich zichtbaar rót. En ik geloof ook best dat hij zich écht van geen kwaad bewust was. Maar ik heb écht meermaals z'n handen weg moeten duwen. Dat ging an sich best makkelijk, en ik heb geen behoefte om te gaan lopen ruziën met 'n (half) dronken gast, dus ik wilde het op dat moment niet laten escaleren, dat had ook míjn avond verpest.
Ook hier: het is een cultuur.