sugarlevi01 schreef op vrijdag 21 januari 2022 @ 22:01:
[...]
Zo zwart-wit is het inderdaad niet. Maar laat ik het anders zeggen, ik ben een groot deel van mijn leven bezig geweest met het afwijzen van, en op gepaste afstand blijven van, en geen ruimte te geven voor bepaald gedrag.
Dan vraag ik me serieus af in wat voor omgeving jij leeft, of wat voor mannen je om je heen hebt. Nou werk ik toevallig in een omgeving met voornamelijk mannen, en een paar vrouwen (veelal jong en niet onaantrekkelijk) en er worden bij de mannen onderling wel eens opmerkingen gemaakt, maar dat gaat zelden heel ver. Mannen en vrouwen gaan verder gewoon respectvol met elkaar om en iedereen behandelt elkaar als gelijke. Dat is met een mix van leeftijden, achtergronden, intellectueel niveau en etniciteit/cultuur.
Complimenten over mijn uiterlijk, die niet van vrouwen afkomen of goede vrienden afkomstig zijn, gaan negen van de tien keer gepaard met een bepaalde connotatie, en grijns, en zijn niet op zichzelf staand. Bij mij gaan er dan direct alarmbellen af met: Opletten! Afstand houden! Waarschijnlijk willen ze iets van je. Geen ruimte voor geven. Straks krijg je te horen dat je maar niet zo'n kort rokje had moeten dragen of zo laat nog aan het werk zijn, je vroeg er zelf om! Had je maar niet de verkeerde indruk moeten wekken.
Maar wat is een compliment over je uiterlijk? Wanneer is een compliment opeens fout? Ik vroeg van de week ook aan een vrouwelijke collega of ze iets aan d'r haar had gedaan, waarop ze ja antwoordde en ik zei dat het er leuk uit zag. Bedoelde er verder niks mee, behalve dat het gewoon een oprecht compliment was. Maar ik kan ook wel eens een compliment over het werk geven, of over een bepaald idee wat geïmplementeerd is ofzo, en dan maakt het me verder weinig uit of ik dat compliment maak naar een man of vrouw toe.
Het kan welgemeend zijn. Maar over het algemeen wordt daarmee meteen een situatie gecreëerd, waarin ik op mijn qui vive ben, en mij niet meer 100% veilig voel om in de nabijheid te komen van degene die het compliment geeft.
Maar is dat niet heel het probleem? Iets wordt mogelijk veel te snel gezien als iets ongewenst terwijl de boodschapper mogelijk totaal geen verkeerde bedoelingen heeft. Nogmaals, als jij je over het algemeen niet meer 100% veilig voelt na een complimentje dan zit je echt in een verknipte leefomgeving.
Daarnaast doe ik mentaal werk, en geen modellenwerk waar ik op mijn uiterlijk beoordeel wordt. Dus wanneer dat wel regelmatig gebeurt, dan wordt daarmee ook een stukje afbreuk gedaan aan mij als mens. En word je er als vrouw weer mee geconfronteerd, dat jij een vrouw bent en 'leuk' en 'mooi' bent/dient horen te zijn.
Dus omdat je een complimentje krijgt betekent dat dat je 'mooi' en 'leuk'
moet zijn? Wat is het alternatief? Nooit elkaar meer complimenteren over wat dan ook? Want stel je voor dat de ander het verkeerd opvat en zich aangevallen voelt ofzo. Jij stelt de grens bij X en wil dat men zich daar aan houdt, een ander stelt de grens bij Y en wil dat men zich daar aan houdt. Die grens is niet te definiëren dus moet je eigenlijk maar gewoon alles aan banden leggen.
Verder ben ik niet echt verbaasd over de openbaringen die naar boven zijn gekomen. De entertainmentwereld (of iedere wereld met rijke/machtige personen) is gewoon zo rot als de nete. Geld en macht doet rare dingen met mensen en haalt de meest vreselijke eigenschappen naar boven. Ik geloof overigens ook niet per definitie in de onschuld van alle slachtoffers. Ongetwijfeld dat er meiden (en jongens) zijn die weten dat persoon X dingen kan regelen voor hun carrière en om die reden bereid zijn wat dingen te doen die het daglicht niet kunnen verdragen. Pakt dat goed uit is er niks aan de hand, pakt het slecht uit kun je persoon X met de grond gelijkmaken. Vervolgens krijg je trial by media en is persoon X al gesloopt voordat ie zich goed en wel heeft kunnen verdedigen, zoals het eigenlijk zou moeten gaan in een rechtstaat.
Niet dat ik het gedrag van een Ali B, Rietbergen, Marco Borsato en weet ik 't wie nog meer goed wil praten, maar vooralsnog is het niet voor een rechter gekomen en is er niemand veroordeeld. Het zijn verhalen tegen verhalen en men gelooft de slachtoffers vrijwel áltijd. Omdat veel zaken zich jaren geleden af hebben gespeeld is het vaak ook moeilijk nu nog te bewijzen, wat het allemaal nog een stuk lastiger maakt. Waarom men niet meteen aan de bel trekt snapt daarnaast ook iedereen wel (angst voor talloze zaken), maar dat maakt het er niet makkelijker op.
Misstanden moet je (hard) aanpakken en ongewenst seksueel gedrag moet nooit goedgekeurd worden, maar mensen totaal afmaken op basis van slechts getuigenissen in de media moet ook niet kunnen vind ik.