Dit debat ligt een beetje in de ongelukkige categorie van het 'pedofielen-debat'...
Ook daar is een bepaalde nuance dat té taboe is voor de grote meerderheid... Een ongemakkelijke nuance die wordt belicht door mensen die zich over het probleem buigen, vaak vanuit professionele expertise.
De nuance dat niet élke pedofiel overgaat tot pedofiele daden, en dat veel pedofielen weten dat ze pedofiel zijn, het verachten, maar tegelijkertijd zichzelf niet gemaakt hebben en niet de kracht hebben om zichzelf te 'veranderen'...
Dat valt op een koude steen omdat de maatschappij hier -begrijpelijk, gezien de slachtoffers van diegenen die wél tot daden overgaan- niet over WIL nuanceren, laat staan dat ze bereid zullen zijn om hier op politiek vlak toegevingen te doen om vanuit de regering -dus met belastinggeld- middelen vrij te maken om deze groep mannen te helpen.
Ik denk dat diezelfde ongemakkelijke nuance te vinden is binnen de 'incels' groep.
Disclaimer: al het bovenstaande is in geen opzicht een waarde-oordeel vanuit mijn persoonlijke mening. Ik kan daar vrij makkelijk abstract naar kijken zonder daarover te oordelen, maar "begrijpen" is nog wat anders.
De evolutie van frustratie (omdat je niet aan intimiteit geraakt, laat staan seks) naar vrouwenhaat, is -ook alweer abstract en objectief gezien- niet onlogisch in een emotioneel wezen met behoeften en lusten, maar het is iets waar men zich moet bewust van zijn voordat men er iets kan aan doen.
Bijkomend de typisch menselijke impuls om naar anderen te wijzen als oorzaak van een probleem i.p.v. in de spiegel te kijken, iets dat in onze westerse individualistische cultuur nog versterkt wordt, speelt hier ook een rol in.
Het ligt in iemands persoonlijkheid/karakter/mate van zelfreflectie, om te beseffen dat hij een probleem heeft en hij de énige is die daaraan wat kan doen door de moeilijkere weg te bewandelen van stappen te ondernemen om zich te laten helpen -waarbij je aan anderen uiteindelijk zal moeten je ziel blootleggen, wil je geholpen worden- i.p.v. de makkelijke weg te kiezen en mee te gaan in deze -tegenwoordig heel actuele- groepjesmentaliteit; zoeken naar gelijk denkenden, zich verbonden voelen binnen een niet benijdenswaardige groep maatschappelijke paria's, en zo elkaars gevoelens én haat nog wat te versterken. Zo kom je idd. tot haatgroepen als die waarvan sprake in de media.
Mensen die zich in deze groep bevinden zitten met de pech dat het wel eens mogelijk is dat er vanuit de maatschappij nooit hulp zal komen omdat het taboe té groot en vooral té politiek onpopulair is. Het is aan hen om dit in te zien EN zich hierdoor niet nog méér "down that rabbit hole" te laten duwen.
Persoonlijk: Ik kan best aanvaarden dat er nuance is, maar ik kan het simpelweg niet echt begrijpen hoe je over gaat naar categorieke vrouwenhaat, hoe lang duurt zoiets dan, hoeveel jaar moet men daarvoor "onvrijwillig celibaat" zijn?
Want ik heb ook jaren gekend waarin ik wel seksueel actief wou zijn zoals elke puber >> adolescent, maar dat niet was en ik dan maar mezelf van dienst was, dat heeft echter nooit als gevolg gehad dat ik vrouwen ben beginnen haten.
[
Voor 3% gewijzigd door
PinusRigida op 25-08-2021 12:43
]