Tasma schreef op zondag 15 augustus 2021 @ 23:44:
[...]
Natuurlijk moet je niet zoveel dieren hebben, dat lijkt mij nogal duidelijk (geef zelf ook al aan dat het absurd was). Maar, geen van de dieren is overleden door iets anders dan ouderdom of een niet te voorkomen ziekte. Je focust hier op katten, en die kwamen eerder inderdaad overal buiten. De meningen daarover zijn nu nog verdeeld binnen de bevolking en de zelfs de overheid. Maar, al vrij snel was onze tuin een gevangenis voor alle dieren daar binnen met bedrading op de schuttingen.
En hoeveel vogels en andere beesten hebben die katten opgejaagd?
Aan je opmerking "Jouw ouders deden dat niet." neem ik eigenlijk best wel aanstoot. Dat heb jij niet te zeggen op basis van de extreem summiere informatie die je ter beschikking hebt. Voor veel van de dieren die mijn ouders hadden was het alternatief een asiel en euthanasie. Geen enkel dier heeft ooit honger gehad of nodeloos pijn. Het is een droom om te denken dat voor iedereen of ieder dier een leuke feest plek beschikbaar is natuurlijk.
Asiel kan een goed alternatief zijn. Zeker als het gezin eronder moet lijden ("Oudere soms kapotte auto voor de deur, soms lang op een publieke parkeerplaats. Omdat er geen geld was voor een nieuwe of de reparatie").
The road to hell is paved with good intentions. Yup, klopt helemaal. Maar, wat je vergeet is dat niemand een macro beeld van de gehele wereld heeft, en niemand geboren wordt met een handleiding. Dat de intenties goed waren, maar het niet zo kon zei ik zelf ook al, lijkt mij nogal duidelijk. Maar, om dat te begrijpen moet je dat als personen wel kunnen overzien, en dat ook nog eens terwijl je al in die situatie zit. De gedachte dat iedereen maar alle gevolgen van hun acties moet kunnen overzien is een volstrekte utopie natuurlijk.
Waarom ik noem dat jouw ouders ook tegen zichzelf beschermd moesten worden. Ten eerste moet je voor jezelf kunnen zorgen voordat je anderen kan helpen. Je noemt een faillissement, wat een teken is dat dat niet lukte.
Jouw ouders (net als zijn buren) hadden echter een keuze
Je kan kiezen om minder kinderen en dieren te nemen, dat is zeker waar. Maar voorgaande opmerking hoort daar bij. Dan moet je wel kunnen overzien dat het mis gaat bij de 4e, 5e, 6e, of 20e. En aangezien daar geen vaste kaders voor zijn (al helemaal niet tientallen jaren geleden) kan je dat dus niet goed overzien. Je kan nu heel netjes 1,2 kind nemen en alsnog compleet in de chaos terecht komen door omstandigheden.
Er is iets dat heet 'gezond verstand' (dat kan ontbreken!), waarbij je kan bedenken dat je 4-20 kinderen niet hetzelfde kan bieden dan 1-2 kinderen.
Plus, de keuze heb je, op het moment dat er nog geen problemen zijn en je alle middelen hebt die je maar kan wensen. Het is niet alsof de buren van @
pvink of mijn ouders achteraf nog konden kiezen om toch maar minder kinderen te nemen.
Het klinkt heel cru, maar objectief gezien kon dat wel in de situatie van je ouders. Subjectief gezien is dat natuurlijk een gigantische hindernis, waar jouw ouders als goede ouders geen seconde over zouden nadenken.
Van egoïsme was geen sprake, enkel van een onstilbare drang tot het verzorgen van kwetsbaren (dieren, kinderen). Tenzij je hier het argument 'alles is egoïsme' wil opvoeren (dooddoener) is er daarbij geen sprake van egoïsme.
In je betoog kijk je te veel naar binnen. De directe buren van jouw ouders en de omgeving kregen geen keuze. Die keuze werd ontnomen. Dat deel is egoïstisch, hoe goed de bedoelingen ook waren.
De missende systemen
Absoluut zijn die niet op orde. Het feit dat mijn ouders na -6- kinderen ook nog noodopvang waren voor de kinderbescherming geeft dat aan. Op dat moment was het nog vrij rustig, maar waren we echt wel een overlast gezin qua grootte i.c.m. de dierentuin.
Maar het probleem is dat mensen die weinig met dit soort dingen te maken hebben gehad denken dat een 'instantie' alles wel even kan oplossen. Wat kan welke instantie nu doen voor pvink?
Heropvoeding, hoe cru dat ook klinkt. Als je niet in de maatschappij past dan zijn er twee wegen: of je vertrekt, of je past je aan. Dit is natuurlijk een te zwart/witte uitspraak zonder nuance, waar veel grijs tussen zit. Chronische overlast die lijdt tot psychische klachten zijn best wel zwart, bijvoorbeeld.
Wil jij nog een paar procent meer belasting betalen? Het is allemaal het nastreven van het best mogelijke resultaat voor alle betrokkenen. Dat pvink er last van heeft is ellendig maar net zo goed als pvink niet vrijstaand met een weiland om zijn huis kan wonen (mogelijk) kunnen de buren dat ook niet.
Als je mijn vorige reacties leest, probeer ik het probleem groter te maken dan enkel de situatie van @
pvink. Verder is het argument "wil je meer belasting betalen" een dooddoener. Alles kost geld, en hoe is niet altijd even transparant. Ik denk dat het de maatschappij op lange termijn minder zal kosten als de GGZ op orde is. En ja, als sociaal beestje ben ik best bereid om daar initieel in te investeren via belastinggeld. Meer belasting betalen vind ik geen probleem, mits iedereen (inclusief bedrijven) evenredig bijdragen en het geld goed gebruikt wordt.
Kern probleem bij instanties
Het grote probleem bij de 'instanties' is overigens de capaciteit in de maatschappij.
Er zijn bizar weinig gezinnen die een 2 meisjes van 12 en 16 in huis willen nemen voor 3-12 maanden omdat ze meermaals verkracht zijn en de 12 jarige zelfs zwanger is geraakt omdat ze zo gewend was aan het misbruik thuis dat ze zich op straat verhoerde voor XTC pillen.
Of een meisje van 14 dat meermaals zelfmoord probeert te plegen omwille van de thuissituatie. Of 3 jonge kinderen (zusjes en broertje van elkaar) waarvan de moeder plots is overleden en de vader compleet instort en het niet meer aan kan omdat het broertje ook nog eens zwaar gehandicapt is.
Mijn ouders werden een opvang gezin voor dit soort kinderen. Extreem heftig, en dat heeft zeker een impact gehad op alles. Het trekt absoluut een wissel op het gezin. Maar als de kinderbescherming zo hoog zit dat ze bij ons gezin graag en jaren lang plaatsen, dan geeft het wel aan hoe weinig 'propere nette alles overziende perfecte burgers' bereid zijn om kinderen (let wel, onschuldigen, slachtoffers) te helpen.
En nu ga ik weer cru klinken: je hoeft niet ieder probleem in de wereld op te lossen, zeleker niet als je er zelf aan onderdoor gaat. Als je de wereld beter achterlaat ten opzichte van als je er niet zou zijn, dan doe je het al beter dan veel mensen.
Zoals ik al zei, mijn ouders hebben genoeg fout gedaan en ook genoeg stomme keuzes gemaakt. Een deel daarvan valt echt wel onder slecht ouderschap. Desondanks kan ik wel overzien dat dat niet vanuit egoïsme of kwade wil kwam maar vanuit een escalerende situatie waar zij , in ieder geval in die tijd, niet voor uitgerust waren in welke zin dan ook. De buren van Pvink zitten echt niet vrijwillig met teveel mensen in een klein huis en hebben echt niet de wens om ruzie te krijgen met de buurt. Maar gedrag veranderen is extreem moeilijk, en als je in een put zit is het heel moeilijk om terwijl je aan het klimmen bent om uit die put te komen, of om te voorkomen dat je er überhaupt dieper invalt, rekening te houden met het geluid dat je maakt tijdens het klimmen zodat daar niemand last van heeft.
Maakt de frustratie en overlast die pvink ervaart niet kleiner. Vanuit zijn ervaringen helemaal terecht, maar je kan er ook anders over proberen te denken. En ook dat is zwaar en lost niet alles ineens op. Om het ineens op te lossen is enkel verhuizen een realistische optie.
Van wat jij omschrijft, klinken jouw ouders als bijzonder lieve, empathische mensen. Helaas moeten lieve, empathische mensen soms tegen zichzelf beschermd worden, voordat de nevenschade te groot wordt. Bij de adoptie/tijdelijke opvang die jouw ouders deden, hadden er instanties op de rem moeten trappen. 'Wat is het alternatief'? Geen idee. Waarschijnlijk was dat er niet in die tijd. Qua dat deed waarschijnlijk niemand wat fout in die situatie, met de beperkte middelen en de wil om anderen te helpen. Zij konden dus mogelijk niet op de rem trappen, want er was geen rem.
Waar ik voor pleit zijn middelen om dit soort situaties op te kunnen vangen. Een gebrek aan gezinnen? Het klinkt grof, maar doe dan een internaat/GGZ-combinatie met de benodigde begeleiding. Als iets een maatschappelijk probleem is, dan moet het maatschappelijk gedragen worden, en niet slechts een kleine (kwetsbare) groep die benadeeld wordt. In jouw geval was die kwetsbare groep jouw ouders en hun omgeving.
Voor de situatie van @
pvink: Er wordt genoemd dat het vluchtelingen zijn. Als je je niet kan gedragen, dan moet daar de juiste zorg voor zijn. Als je je niet wilt gedragen, dan zijn daar bijvoorbeeld AZC's voor. Dan kan een ander gezin in een AZC de kans krijgen om zelfstandig een onderdeel te worden van de maatschappij. Opnieuw, maatschappelijke problemen moeten maatschappelijk gedragen worden. Dat @
pvink maar moet verhuizen is een teken van machteloosheid en onrecht.