Beste tweakers,
Sinds 2-3 jaar ben ik het bezit van mijn eigen eerste woning! Het is een hoekwoning waarbij een (niet vaste) buurman erg fijn is om naast te wonen en we drinken regelmatig een biertje samen. Aan de andere kant van ons grenst een dubbele woning. Hiervan zijn van 2 woningen 1 woning gemaakt.
Tijdens mijn eerste 1,5 jaar hebben hier mensen met een sociale handicapt gewoond waarvan ik totaal geen last had. Ze waren erg fijn om naast mij te hebben. Na die 1,5 jaar heeft het huis 1 jaar stil gestaan.
..totdat we een brief binnen kregen dat we een gezin van 11 man naast ons kregen te wonen. Onze eerste gedachte was dat kan nooit goed gaan. 9 kinderen onderhouden en stil houden kan niet. En wat blijkt..doorslapen doe ik niet meer. Door flink wat overlast.
Deze overlast bestaat uit: constant gedreun in de woning, veelvuldig slaan met deuren, binnenshuis springen, het ophitsen van de huisdieren in tuin, geschuif van meubels, schreeuwen onderling, het op zeer luide toon met elkaar conserveren & veelvuldig huilende kinderen. Er is sprake van continue overlast, zowel overdag als ’s nachts waardoor wij geen enkel rustmoment meer ervaren. De overlast vindt daarbij zowel binnenshuis als in de tuin plaats en gaat bijna 24/7 door. Ook wij zijn net als de bewoners van de andere kant van het huizenblok al meerdere malen aan de deur geweest omtrent de overlast, maar verbetering blijft uit. Tijdens het eerste contact met de woningvereniging kregen wij het gevoel dat onze klacht niet serieus genomen werd en ook na het 2de contact blijven ze de ernst van de situatie niet inzien. Wij ervaren persoonlijk flinke last van de dagelijkse overlast. Ik maak mij grote zorgen en de algehele situatie geeft mij continue stress/spanning waardoor mijn vriendin en ik nog maar amper nachtrust ervaren.
Daarbij is de politie al drie keer gebeld en is de gemeente met een brief verwittigd. Het aparte is ook nog dat de kinderen tot 12u e en zelfs diep in de nacht nog wakker zijn, niet of te laat naar school gaan, 's morgens schreeuwen als ze op moeten staan. De moeder kijkt ons wat raar aan en intimideert voor de ruit van de buren. Politie is door dit overlast al 3x gebeld. En bij de buren is het ja sorry, bedankt en alleen de kinderen die Nederlands kunnen doen open (3 t/m 22 jaar).
Onze plannen om samen te wonen en hier iets op te starten zit er niet meer in. Het wordt inwonen om te sparen en dan weg. Waarom worden wij als nette bewoners weggepest door een asociaal gezin dat een huis van €400,000 krijgt en dat nog niet blijkt te waarderen. Zelf sparen voor een jaar wordt al een helse ervaring.
Zelfs een voorstel ruim van te voren om de schutting tussen ons dicht te maken werd genegeerd..dat moesten we maar uitzoeken met de nieuwe bewoners.
Het is misschien een warrig verhaal..maar een rustig moment om dit te typen zit er even niet in en wou dit even kwijt.
Alvast bedankt voor de reacties en hopelijk hebben jullie goede en fijne tips

Sinds 2-3 jaar ben ik het bezit van mijn eigen eerste woning! Het is een hoekwoning waarbij een (niet vaste) buurman erg fijn is om naast te wonen en we drinken regelmatig een biertje samen. Aan de andere kant van ons grenst een dubbele woning. Hiervan zijn van 2 woningen 1 woning gemaakt.
Tijdens mijn eerste 1,5 jaar hebben hier mensen met een sociale handicapt gewoond waarvan ik totaal geen last had. Ze waren erg fijn om naast mij te hebben. Na die 1,5 jaar heeft het huis 1 jaar stil gestaan.
..totdat we een brief binnen kregen dat we een gezin van 11 man naast ons kregen te wonen. Onze eerste gedachte was dat kan nooit goed gaan. 9 kinderen onderhouden en stil houden kan niet. En wat blijkt..doorslapen doe ik niet meer. Door flink wat overlast.
Deze overlast bestaat uit: constant gedreun in de woning, veelvuldig slaan met deuren, binnenshuis springen, het ophitsen van de huisdieren in tuin, geschuif van meubels, schreeuwen onderling, het op zeer luide toon met elkaar conserveren & veelvuldig huilende kinderen. Er is sprake van continue overlast, zowel overdag als ’s nachts waardoor wij geen enkel rustmoment meer ervaren. De overlast vindt daarbij zowel binnenshuis als in de tuin plaats en gaat bijna 24/7 door. Ook wij zijn net als de bewoners van de andere kant van het huizenblok al meerdere malen aan de deur geweest omtrent de overlast, maar verbetering blijft uit. Tijdens het eerste contact met de woningvereniging kregen wij het gevoel dat onze klacht niet serieus genomen werd en ook na het 2de contact blijven ze de ernst van de situatie niet inzien. Wij ervaren persoonlijk flinke last van de dagelijkse overlast. Ik maak mij grote zorgen en de algehele situatie geeft mij continue stress/spanning waardoor mijn vriendin en ik nog maar amper nachtrust ervaren.
Daarbij is de politie al drie keer gebeld en is de gemeente met een brief verwittigd. Het aparte is ook nog dat de kinderen tot 12u e en zelfs diep in de nacht nog wakker zijn, niet of te laat naar school gaan, 's morgens schreeuwen als ze op moeten staan. De moeder kijkt ons wat raar aan en intimideert voor de ruit van de buren. Politie is door dit overlast al 3x gebeld. En bij de buren is het ja sorry, bedankt en alleen de kinderen die Nederlands kunnen doen open (3 t/m 22 jaar).
Onze plannen om samen te wonen en hier iets op te starten zit er niet meer in. Het wordt inwonen om te sparen en dan weg. Waarom worden wij als nette bewoners weggepest door een asociaal gezin dat een huis van €400,000 krijgt en dat nog niet blijkt te waarderen. Zelf sparen voor een jaar wordt al een helse ervaring.
Zelfs een voorstel ruim van te voren om de schutting tussen ons dicht te maken werd genegeerd..dat moesten we maar uitzoeken met de nieuwe bewoners.

Het is misschien een warrig verhaal..maar een rustig moment om dit te typen zit er even niet in en wou dit even kwijt.
Alvast bedankt voor de reacties en hopelijk hebben jullie goede en fijne tips

