Heh, wat een vraag. Goede vraag. Toetsing. Rigoureuze toetsing. We zijn heel erg kwetsbaar voor patroonidentificatie, varianten van bias, puur al de invloed van verhaal en herhaling op onze perceptie.
Laat ik dit hier zeggen: er wordt altijd over mensen gebabbeld. Er ligt echter een lijn tussen uitdrukking geven aan frustratie, en afspraken maken over sensibiliseren (en andere toepassingen, ook sprake van).
Als we over die lijn heen gaan, dan zet je als politicus en bestuurder niet in op inhoud of het werk, je gebruikt dan het mandaat om het stelsel waarbinnen jij jouw opdracht moet uitvoeren met het tijdelijke mandaat wat je gekregen hebt te compromitteren.
Zoiets komt voor. Er zijn door de geschiedenis heen politici die elkaar niet kunnen luchten. Persoonlijke incompatibiliteit, zelfs veto. Normaal is het niet, het is uitzondering. Maar in dat soort gevallen wordt via netwerk e.d. spel gespeeld, er wordt niet ingezet op het engageren van wie waar wie gaat aanpakken. Dat is zelfs bij ruzies het abnormaal - zoiets is heel lang ook gewoon niet mogelijk geweest, want als er zo'n conflict lag dan was er een hele structuur van toezicht én toetsing wat grenzen deed stellen.
Saillant, in de notulen is het opmerkelijk genoeg Grapperhaus die daar een duidelijke verwijzing in geeft. Maar, het wordt gepasseerd want er ligt een verbinding - tussen VVD, CDA en D66 op politieke bindingskracht en troublemakers. Ondanks de waarschuwing volgt er beslissing om fout, selectief en vertraagd te informeren. Ondanks de waarschuwing volgt in verbinding focus op sensibiliseren.
Bedenk dan dat we het hier niet hebben over een persoonlijk conflict, veto of ruzie. Maar over leden van de kamer die niets anders doen dat het werk waar we voor betaald krijgen en waar ze voor gekozen zijn. Hun werk komt de machtspolitieke verbinding niet uit -> functie elders. Weg ermee.
Dit is grensoverschrijdend gedrag binnen kader van organisatie en agenda, met opbouw en continuïteit. Dat is een bitter kenmerk van gulzige bestuurscultuur waar inhoud niet relevant is. Waar het enkel om het duwen gaat.
[...]
Daar hebben we jou toch voor?
Ik heb totaal niet het idee dat we (de notulen doorlezend) te maken hebben met 'trucjes'. Ze proberen dit steeds groter wordend probleem te tackelen. Gehinderd door een trage en slecht informerende uitvoeringsorganisatie. Ze helpen elkaar, ze willen het oplossen (ook voor de gedupeerden).
Oh nee, ik heb genoeg te doen buiten de pixels

Er zijn legio expertisepunten die analyse uitvoeren en ter beschikking stellen. Dat is geen proces als iets van het schap in de supermarkt pakken, dat kost tijd. Daarom is de timing en het tempo van dit alles ook zo pijnlijk - effectief laat het kabinet geen ruimte voor analyse.
Wat die tweede regel aangaat daar, nee dus. Er wordt gezegd in de notulen dat het opgelost moet worden. Maar er wordt besloten om in te zetten op beheersing en richting geven. Dat is niet oplossen, dat is maskeren. Er zijn talloze uitspraken die geworteld zijn in wat we kennen als de politieke waarde van tijd, er zijn er ook behoorlijk wat die gestoeld zijn op de politieke waarde van energie. Ik noem het vanuit eigen achtergrond trucjes, een politiek wetenschapper zal er een meer beleefde term voor hebben. Maar het zijn toepassingen die gebruikt worden wanneer je meer verbonden bent aan je primaire doelstelling dan aan secondaire of derivate schadelast.
Die primaire doelstelling is eigenlijk ook evident: politieke bindingskracht. In de notulen komt het het bij elke sessie langs. Daarom dat die politiek wetenschapper ook wijst op de toetsing van "niet op inhoud, maar politiek belang".
[...]
Gelezen: "Advocaat Eva González Pérez, die sinds 2014 tientallen ouders bijstaat in de toeslagenaffaire, ziet in de notulen een bevestiging van hoe haar cliënten zijn behandeld. "Ze wisten alles al en lieten mijn cliënten wachten." "
Dat lees ik dus niet; wisten ze maar alles. Politici zijn net mensen.
Ik denk dat veel mensen onderschatten dat politici echte mensen zijn
Vergis je niet, de commissie van Dam heeft al bevestigd dat men in in volledigheid op de hoogte was. Logisch ook, men heeft de beleidsfundamenten uitgezet, er is gerapporteerd, en waar men de kamer onvolledig informeerde had men zelf de volledige informatie.
Maar, hier wringt wel een flinke schoen.
Politici zijn inderdaad mensen. Dan wil ik toch iets op tafel leggen: dit wil dus zeggen dat alles van menselijk gedrag dus ook binnen politiek dominant kan worden. Goed én fout. Hier dat laatste, meervoudig, bij herhaling, consistent in focus, een verstoring van het normaal.
Best vaak merk ik dat mensen naar politiek kijken alsof het niet menselijk is. Ergens begrijp ik dat, het is abstract, ver weg, complex, we hebben er een magisch beeld bij van systemisch, van technisch en economisch. Maar het is menselijk. Het is dus kwetsbaar voor alles wat elders opduikt aan mogelijke verstoringen. Dit is die les van bestuurskunde, gulzige organisatie is een gekend en erkend syndroom. Toch doen we net alsof "de politiek" iets anders is dan een zakenwereld. Of de bejaardenclub. Als je de regels van controle en toezicht afbreekt of er botweg van opzij stapt dan ontstaat - ongeacht waar we kijken - een dynamiek die leidt tot ruimte voor gulzige organisatie en problematische bestuurscultuur.
Nu ja, hier is dat gewoon gebeurd. Die toeslagenaffaire is - misschien hard om zo te zeggen - een symptoom van de ziekte. Het symptoom werd ondanks tegenwerking zichtbaar. En toen we het gingen onderzoeken bleek dat de patiënt een ziekte had - met symptomen.
[...]
Pen en papier?
Ja, mijn ding. Is een trucje (!) wat ik gebruik. Onze hersenen werken zo'n beetje in twee sporen, hoe we informatie verwerken, opslaan, herinneren, invullen en zo meer zit heel anders in elkaar dat we denken. Het is niet onvergelijkbaar met het verschil tussen zelfbeeld en onze reële sociale psychologie. Gelukkig is veel daarvan geen raadsel meer, al heel lang niet eigenlijk maar het is niet iets wat nog structureel aanwezig is binnen paden van vorming.
Beste tip die ik kan geven voor verwijzing is deze:
Thinking, Fast and Slow, Daniel Kahneman. Zijn ook publicaties van beschikbaar die minder op de theorie ingaan, meer op de praktijk en de toepassingen.
Eenvoudig gezegd: al is onze technologie nog zo ver, al is ons zelfbeeld wat dan ook, fysiologisch zijn er zaken waar ons functioneren beter functioneel mee is dan iteraties. Met de hand schrijven is zo'n dingetje. Functioneert als hand/oog/hersenen mechanisme wat ons in slow thinking laat functioneren, en dat is is een stuk meer productief voor analyse, verwerking en zelfs consumptie van informatie.
[...]
Het beeld is vooral dat ze inderdaad de controlerende functie van de Kamerleden uit de coalitie proberen te temmen.
Het punt van temmen is men al lang voorbij. Dat is waar Grapperhaus met zijn juridische verwijzing opmerkt. Er ligt een lijn, die gaat men voorbij. Kenmerk type bestuurscultuur. Een die trouwens naadloos aansluit bij iets wat makkelijk uit het oog valt bij de detail verkenning van deze notulen, er waren ook andere documenten eerder en elders waar een beleidsmatige focus lag - vanuit MP en AZ - op omzeilen en compromitteren van Wet Openbaarheid Bestuur (en meer, maar goed, dat is in volledigheid besproken en uitgewerkt in het Toeslagen topic in AWM).
[...]
Media hebben gefaald, maar je verwijst me naar een artikel op nos.nl. Valt wel mee toch? Kan het beter? Vast en zeker. Kan het slechter: het is vrijwel overal en altijd in de geschiedenis slechter geweest. In welke tijd heb je een mooi PDF-je van de notulen van de ministerraad?
Dat een artikel een handig overzicht geeft van perspectieven gevolgd door de toetsing wil niet zeggen dat media niet gefaald hebben, beetje een omgedraaide N=1
Media hebben gefaald in hun rol als vierde macht. Er is sprake van een zekere focus op kwestie en affaire, maar nog steeds ontbreekt de vertaalslag bij allebei. Er is veel meer focus op nieuws data en verslaggeving dan op analyse, en de analyse die er is concentreert zich op micro en macro niveaus.
Dat is prima, maar het is incompleet. Belangrijker nog, er zit een component van cui bono bij. Wie heeft baat bij focus op micro en macro waar meta de bovenste plan & onderste steen is maar verslaggeving dat laatste grotendeels buiten beeld laat.
Het kan beter en het kan slechter is een hellend vlak naar cynisme. Naar het ophalen van de schouders. verklaarbaar, begrijpelijk, maar wel een gedragslijn die ruimte laat vallen voor machtspolitiek. Immers, het is wiebelen voor perceptie

Prachtig dat je een PDF van notulen hebt, beter dan een week moeten wachten totdat een klerk een handgeschreven document op vellum overgeschreven heeft - maar het maakt niets uit wat de technische implementatie is. Het gaat om de stringente focus op politieke baat ten koste van het werk doen voor inhoud.
[...]
Een tijdlijn in de marge is niet nodig. De data staan er steeds boven.
Maar ik kan je hier niet volgen: wat bedoel je met een zin als 'dan signaal om politieke pijler door te zetten daarop'?
Bulgarenaffaire et alii.
Kijk, als je de tijdlijn van verwijzingen in de notulen volgt (dat is iets anders dan de datum van het moment waarop met de verwijzing maakt) dan loopt er een spoor van politiek besluit tot het niet langer toepassen van mechanismen voor controle en fraudebestrijding (geld, middelen, richtlijnen e.d.) en het ontstaan van problemen.
Als er louter incompetente mensen zaten, dan zou het nog enigszins redelijk zijn om te stellen dat een club idioten geen idee had dat als je ruimte schept voor perikelen je ook perikelen krijgt

Maar er zit een club die met hoge competentie machtspolitiek bedrijft én heel verfijnd over langere periodes een politieke bindingskracht opbouwt met de belofte van het bestrijden van die perikelen.
Zoals ik elders schreef in een reactie. Je komt in de stoel met slimme marketing en verhaal waar je zegt dat je A gaat aanpakken, dan kom je in de stoel maar er blijkt geen A te zijn zoals in de marketing gesteld. Je besluit dan alles weg te halen wat voorkomt dat A er kan zijn. Doet dan heel erg verbaasd dat A als probleem opkomt. En je gaat aan de slag met het beeld dat je je politieke beloften nakomt. Kijk maar, we pakken A aan.
Vervolgens wordt je geconfronteerd met rapportage en informatie waaruit blijkt dat je probleem A niet enkel verkeerd aanpakt, maar er enorme schade mee veroorzaakt. En wat doe je? Je stelt het politieke belang hoger dan de noodzaak om de schouders onder de uitdaging te zetten. .
[...]
Bankieren op het probleem? Dat lees ik totaal niet uit de notulen. Ze zien juist de bui al snel hangen en zien dus vooral bedreiging. Niets lees ik over het probleem behouden en kansen zoeken.
Zie hierboven, er is een grotere tijdlijn zoals benoemd in de commissie van Dam. Deze notulen staan niet op zich zelf - ze zijn niet "het document" waar alles in staat. Ze complementeren wat al beschikbaar was. Enkel omdat we hier nu op detail induiken valt dat vrij snel uit beeld.
[...]
Een conclusie die m.i. niet volgt uit de feiten die we nu hebben.
Dan verwijs ik je naar bestuur- & organisatiekunde alsmede politieke wetenschappen (en nog wat disciplines). Het is de enige conclusie. Dit soort syndromen heeft effecten. Die effecten omvatten zelf versterkende prikkels en processen. Bij ontstaan zijn er punten waarop correctie mogelijk is. Wanneer mechanismen voor correctie verwijderd of gecompromitteerd worden is elk kennisframe eenduidig: correctie kan dan enkel nog volgen na afbraak en destabilisatie.
Bekijk het zo: we zitten hier en nu op een punt waar correctie mogelijk is. That's it.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.