Anoniem: 511810 schreef op dinsdag 9 februari 2021 @ 00:33:
[...]
Inderdaad, dat denk ik.Nu is alles dichtgetimmerd en worden alleen onze meest elementaire 'vrijheden' ook daadwerkelijk beschermd.
Voorbeeld? Wie zaten er in het zgn 'klimaatpanel'van 2.5 jaar geleden? Vertegenwoordigers van de gewone burgers? Nee, kopmannen van de branche en wat groenlinks dromers. Wat is het resultaat? In de zomer sprak ik er eentje die voorrekende hoe onmogelijk het was om in Nederland van het gas af te gaan. Duidelijke sommetjes rekening houdend met gemiddelde lucht temperatuur grondwaterstanden en stromingen. 3 maanden later was hij helemaal om. Niet omdat de sommetjes fout zijn, maar omdat ook zij nu een deel van de koek krijgen. En de mensen via media en politiek voor de gek houden dat de Nederlandse economie er op vooruit gaat 'omdat wij al de kennis die we gaan opbouwen kunnen exporteren'. Niet alleen de grondwaterput, de airco en de warmtepomp komt uit het verre oosten, zelfs de spreadsheets om de meuk aan deman te brengen. Waar gaat NL de wereld mee redden? Plannen om samen met Truus op de hoek in Helmond maar een ipv 7 boormachines per straat te kopen. Laat me niet lacj=hen zeg...
Ik zeg niet dat het klimaat geen probleem is, ik zeg alleen dat de huidige politiek niets anders doet als de zakken vullen en met hun nog een paar vriendjes, met loze en onnozele beloften naar de NL burger. In een libertair stelsel zou dat natuurlijk net zo goed gebeuren, alleen dan zou er geen wet bovenop gezet worden om je te verplichten de meuk af te nemen ...
Meer? Lees je eens in op de verschillende chats hier bij Tweakers alleen al over hoe moeilijk het momenteel in onze mooie Europese heilstaat gemaakt wordt om dezelfde mooie Daikin in Griekenland of Portugal te bestellen (uiteraard voor een kwart van de prijs) alleen maar om hier de 'innoverende' industrie (yeah, right) te beschermen...
Serieus, als je nu nog voor een D66, GL of VVD stemt heb je echt iets verkeerds gerookt of geslikt.
Hier ligt een verkenning die slechts zelden gedaan wordt, waarbij veel verwarring ligt over vraagstukken van “we zien X, dus zou Y moeten”.
Het is iets wat zo’n decennia of twee niet meer in curricula van politieke economie, economie, bestuurskunde en zo meer zit, maar links- of rechtsom is er op niveau van schaal en gewicht van economische activiteit altijd stringente focus op gebruik van overheid ten bate van eigen economische activiteit.
Het dicht timmeren waar je op wijst is een reëel fenomeen. Maar het loont zich om te kijken waar wel baten liggen. Dit is de strijd om de titel van Motor Van Economie: de oude grote multinational, of het MKB. Die eerste kan het niet meer zonder gebruik van de overheid als koe en klerk. Het beleid wat je op wijst komt uit hun lobby, met name de ABDUP organisatie.
Op lagere niveaus is het in het verlengde daarvan de strijd om wie beter boert. De grote overslag en het verhandelend conglomeraat, of de gewone ondernemende boer. Het laat zich raden wie boos is, en wie goed boert. Verdeel, Heers, Melk. Sectoraal voorbeeld.
Dit werkt vanuit agenda op talloze niveaus door. Ondertussen kijken we als gewone burger naar de poppetjes en wat in beeld komt, we missen - behoudens her en der af en toe als het echt opflakkert wat onderzoeksjournalistiek- dat heel elders voor die zeer selectieve belangen en agenda aan de touwtjes getrokken wordt.
Het is iets wat door velen al snel als complotdenken gezien wordt, maar denk terug aan de kwestie dividendbelasting. Met politiek had het niets te maken. Het was al weer lang geleden, maar ABDUP stond even tot op niveau van bezoek en brief in beeld - en spontaan werd de kwestie van tafel gehaald.
Het is een reëel en effectief fenomeen, van agenda en organisatie. We letten er te weinig op, we reageren eigenlijk op het verkeerde, en zo komen we ook heel makkelijk terecht in sporen van denken die - als we wat verder kijken - niet gewenste koerswijziging kunnen leveren, maar enkel versterking van de positie van die lobby.
Zij vullen immers de positie van externe consultatie. Zij schrijven de nota’s en teksten. We willen deregulering! Meer vrijheid voor opbouw van pensioenen in eigen beheer! - ik noem maar een voorbeeld hier. Prima, vervolgens volgt wat opflakkeren en is er beeldvorming voor de kruimel. Deregulering voor pensioenverzekeraars en fiscaal-financiële mechanismen. De burger heeft er, zo blijkt uiteindelijk niets aan, wel de grote jongens in het netwerk. En dan gaat er zomaar een pensioenverzekeraar onderuit en zijn burgers hun geld kwijt want de regels van toezicht waren gedereguleerd. En niet wat de burger gedacht had.
Concepten als privatisering en liberalisering en deregulering zijn geen termen van economie, bestuur of beleid. Het zijn gereedschappen van politieke marketing enerzijds, mechanismen voor gebruik van overheid door economische activiteiten van schaal / gewicht / netwerk anderzijds. We zouden hier echt eens heel, heel serieus over na mogen denken.
Ten tijde van de kredietcrisis was er kort een moment waarop de burger dat begon te doen. Hoe kon dit gebeuren. Hoe was dit mogelijk. Waar kwam dit vandaan. Het was toen ABDU (de P deed niet mee) die Balkenende het advies gaf om geen crisis te laten liggen. De schouders moesten eronder, de broekriem moest aangetrokken worden.
Degene die het zich nog weet te herinneren ziet hem aankomen. De discussie over hoe en wat en wie en waar verstomde, want toen die broekriem aangetrokken werd, verergerden zaken (prima verklaarbaar, maar ja).
Hier ligt een historisch opmerkelijk consistent patroon.
Ik zou je dit willen meegeven: vooraleer we het überhaupt kunnen hebben over zaken als reguleren en dereguleren, privatiseren en zo meer moeten dat weer daadwerkelijke publieke mechanismen conform term en definitie worden.
Anders gezegd, ook hier ligt achter de discussie van mening en overtuiging een reëel en veelvuldig door de Onderzoeksinstellingen gesignaleerd probleem: de toenemende macht van externe consultatie.
Het maakt niets uit of je naar een discussie van privatisering kijkt, een kwestie van regulering, of een affaire van syndroom van klein koninkrijkje van benoeming hogere ambtenaren en Belastingdienst - of perikelen als een bank die rustig kan blijven wassen als gevolg van het zelf opstellen en aanreiken van kaders voor toetsing aan ministerie.
Netwerkcorruptie, externe consultatie. Elk onderwerp, elke kwestie, het wortelt louter in precies die twee zaken.
Wat dat aangaat is dit eigenlijk wel iets om politieke partijen voor aan de tand te voelen. Ze hebben de waarschuwingen van Instellingen op tafel liggen. Waar liggen hun politiek-organisatorische perspectieven op die fundamentele stukken problematiek, wat is hun visie, hun plan?
Maar goed, dat staat en valt bij het besef bij de burger dat alles waar hij op wijst op scheve lijnen staat ten gevolge van mechanismen die buiten de politieke arena liggen, en zich er toch van bedienen. Ten koste van de burger.
Het is een beetje als diagnostiek van symptoom / ziekte / patiënt. Welke arena levert het meest bestendige resultaat op.
De eerste stap bij het oplossen van problemen is het erkennen van probleem en belang bij probleem. De burger is in deze eigenlijk het grotere probleem. Die wil, volledig begrijpelijk, hier en nu, praktisch en nuchter, resultaat zus en zo. Maar de wereld is complex, die complexiteit kan niet genegeerd worden. En die wereld zit vol met mensen, en er zijn altijd mensen die aan touwtjes trekken - ongeacht dat dit voor anderen onvoorstelbaar is en gezien wordt als een normaal, ver van bed of dicht bij gevoel van machteloosheid. Of erger, in een perspectief van “die kruimel wil ik ook want ik geloof in de marketing van meritocratie”.
Het FvD gaat volledig voorbij aan dit soort zaken. Loont zich electoraal niet. Happen, prikkelen, dag loont zich wel. En opnieuw is het aan de burger, makkelijk? Of bestendig?
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.