righthand schreef op woensdag 1 juli 2020 @ 17:16:
[...]
Het is de toon die de muziek maakt beste Brent.. lees het eens terug en vraag jezelf af of je iemand op straat op die wijze zou aanspreken en dan een open hoduing terug zou verwachten. Kom zeg.
Ik zou er geen moeite mee hebben.
[...]
Eens, maar ook weer zo nietszeggend. Laat ik met je meegaan; Rutte heeft erkend dat systemisch racisme bestaat. En nu? Hoe gaan we dit vanuit onze wetgeving dan aanpakken/aanpassen? Want racisme heeft naar mijn weten, in tegenstelling tot discriminatie, geen duidelijk wettelijke definitie of omschrijving.
Wettelijk gezien is racisme een vorm van discriminatie.
[...]
Het is pijnlijk om te zien dat je niet ziet dat we allebei gaan voor hetzelfde resultaat, maar wij ieder een andere invalshoek nemen.
Als je het over tonen en muziek hebt, moet je misschien zelf ook de knop wat omlaag draaien.
Het is niet onderuit gekegeld, nergens. Huidskleur is in NL niet de primaire reden voor afwijziging of minder kansen.
Beweerd ook niemand.
Al die onderzoeken en uitkomsten in andere topics en maar ook media, daar is niet huidskleur maar afkomst en associaties of voorgaande ervaringen met deze afkomst in de meeste gevallen de driver voor de meeste gevallen van discriminatie.
Wees precies: biases die aan beide kanten zitten hebben invloed. Als je er enkel uit haalt dat alles tussen de oren van de slachtoffers vaan discriminatie zit, heb je niet goed gelezen.
Ik weiger te geloven dat we in een diep racistische samenleving leven.
Je levert echter geen enkel bewijs voor dat geloof.
Dat we met intentie andere minderheden uitsluiten omdat we deze als inferieur beschouwen.
Waarom is intentie hier het sleutelwoord? Mag ik wel per ongeluk zwarten onderdrukken?
Wordt er gediscrimineerd? Absoluut. Doe ik hier aan mee? Nee ik probeer het te voorkomen, maar het is moeilijk en altijd een strijd. Omdat invloed van andere culturen jezelf onzeker maakt. Je niet weet hoe je met een andere cultuur om moet gaan/samenleven. Dat je ooit in een korte een paar rottige ervaringen hebt gehad met een bepaalde minderheid. Of omdat een andere cultuur zich erg dominant gedraagt.
Maar discriminatie vanuit een racistisch oogpunt en dan ook nog institutioneel? Gaat.er.gewoon.niet.in. En laat ik mij in ieder geval niet aanpraten. Iets met uitzonderlijke conclusie en uitzonderlijk bewijs...vooral in dit soort discussies.
Wederom:
lees eens wat. Denk je dat dat allemaal onzin is dan?
[...]
Die paralel wilde ik net al gebruiken als argument waarom het nu juist geen issue van huidskleur is, maar een issue van emancipatie. En ik ben je met je eens dat dit nog steeds speelt. Zelf ervaren (bouwjaar 1977) dat deze onderschatting en achterblijvende emancipatie van de arbeidersklasse nog tot ver in de vorige eeuw speelde. En misschien nog steeds meespeelt. Verschil in advies vervolgonderwijs tussen kinderen van hoogopgeleide en laagopgeleide ouders is nog steeds actueel, afgezien van huidskleur. En dat geldt ook voor toelating in de zogenaamde culterele elite van Nederland.
Arbeidersemancipatie speelt niet eens tot ver in de vorige eeuw, het speelt vandaag de dag nog. Kijk maar eens naar hoe makkelijk onze overheid geld geeft aan bedrijven in moeilijkheden (KLM) en hoe moeilijk aan de burger. Dat komt allemaal omdat we er grosso modo van overtuigd zijn dat dat 'belangrijker' is. Dat is precies hetzelfde soort gebrek aan zelfbeeld.
En ik ben het zeker eens dat kleur lang niet het enige criterium van discriminatie is.
Dus mijns inzien zijn er verschillende redenen die meespelen in hedendaagse discriminatie. Achtergrond kan er één van zijn, maar is niet allesverklarend.
Dat beweerde ik ook niet, en niemand anders hier vziz. Wel dat het een onderdeel is, zoals rapport na studie laat zien.
Dus wanneer je niet wordt uitgenodigd voor een sollicatie bij een advocatenkantoor op de zuidas; het kan ook gewoon zo zijn dat je niet tot het netwerk behoort. Terwijl een oud adelijk geslacht welke netjes het geijkte stramien heeft doorlopen, geen problemen heeft om met mindere studieresultaten zich een plekje tot de elite te verwerven.
Absoluut. En ik hoop dat dit glazen plafond eerder vroeger dan later aan gruzelementen wordt geslagen.
Discriminatie op basis van je afkomst is dus wel wat breder dan alleen de kleur van je huid, altijd al geweest en zal altijd zo zijn.
Nogmaals, dat beweerde dan ook niemand. We kunnen misschien wel zeggen dat, juist omdat kleur zo zichtbaar is, een meest lastige vorm is, en dat op dat gebied nu eenmaal een vervelende geschiedenis hebben met slavernij.
[...]
Nee hij externaliseert de oplossing volgens mij. Hij geeft aan dat wanneer wij ons slavernijverleden en de doorwerkende gevolgen hiervan als Staat formeel erkennen, dan pas de juk van slaverbij onder de afstammelingen van de slavernij kan worden afgeworpen?
We hoeven het niet 100% met zijn oplossing eens te zijn om zijn punt goed te vinden. Over wat precies de rol van de staat zou moeten zijn kunnen we het hebben, ik heb daar zelf geen heel uitgesproken mening over omdat ik mijn eigen kennis op dat gebied te klein vind. Ik nam het voorbeeld van de Belgische Leopold II, waar dat een stuk helderder lijkt omdat het zijn privébezit aanvankelijk was, pas later deel van de staat.
"Hij ziet in de zwarte gemeenschap een diep wantrouwen tegen wat hij “de witte omgeving” noemt"
Tja, dan houd het al snel op he. En alle erkenning van de wereld gaat dat niet wegnemen. Dan kan Nederland alles in gang zetten om dit om te buigen, maar dan zou de gemeenschap toch zelf de eerste stapjes moeten gaan zetten.
Nee, dan begrijp je de dynamiek niet. Die is namelijk altijd
tussen partijen, niet tussen de oren. De gemeenschap zet al stapjes door niet al sinds 1800 dagelijks te protesteren op de dam. De vraag is wat er binnen de dynamiek ook door andere gedaan kan worden.
Ik heb het artikel nu een paar keer gelezen Brent, maar ik zie het gewoon niet. Ik zie hem niet de focus leggen op de toekomst en de successen die al zijn behaald en daar de lessen uit trekken. Het is vooral terugkijken en niet vanuit de eigen gemeenschap oplossingen aandragen.
Om te begrijpen hoe het is gekomen, helpt het terug te kijken. Ook is het niet aan hem gelegen een feelgood verhaal te vertellen, dat mag iemand anders doen. Zijn primaire rol is in het interview organisator van de slavenherdenking, wat uiteraard terugkijken behelst. Daarna heeft hij het over andere effecten die we vandaag nog kunnen zien, en legt hij uit hoe dit effecten precies zitten (
ook in de hoofden van de mensen zelf, omdat men het generatie op generatie zo heeft geleerd, lang niet altijd vanuit de groep zelf).
Best wel cru namelijk, want hiermee is de gemeenschap afhankelijk van de 'witte' maatschappij die ze zo wantrouwen... Dat vraagt toch echt een andere benadering ook vanuit eigen leiderschap om daar uit te komen. Misschien je historisch gevoel van onrecht en trots aan de kant zetten om de toekomstige generaties wel in hun kracht te laten zijn?
Je neemt nu de allergemakkelijkste en onvoordelige lezing van het stuk die maar mogelijk is. Is dat het soort respect voor anderen opbrengen dat je zelf ook graag ontvangt?