AW_Bos schreef op maandag 4 mei 2020 @ 18:02:
[...]
Japan is al jaren een rein land. Mensen met vitale beroepen dragen daar ook vaak handschoentjes, volgens mij is dat gedrag met mondkapjes gewoon aangeboren bij iedereen. Maar probeer het eens bij China of andere oosterse landen?
Mondkapjes worden daar primair echter gedragen uit oogpunt van luchtvervuiling, niet ziektepreventie. Bijkomende factoren zoals juist het dragen van handschoenen, sowieso misschien betere handhygiëne, manieren van begroeting, etc. dragen voor wat betreft controle van dit soory uitbraken mogelijk nog wel meer bij.
Daarnaast, wat er op een gegeven moment niet is, kan zich ook niet verspreiden. Maar dan moet je het ook in tweede instantie wel goed buiten de deur weten te houden. Onze intelligente lockdown valt echter in het niets tot de Chinese aanpak, en desondanks, ondanks dat er nog ontzettend veel wel gewoon kan, is dit voor velen al te veel.
Een vergelijking met dit soort Aziatische landen is dan ook leuk, maar in de praktijk gewoonweg weinig uitvoerbaar. De burgerlijke gehoorzaamheid ontbreekt hier namelijk gewoonweg. En ik laat daarin even in het midden hoe men in landen als China, maar ook Japan, tot dit soort gehoorzaamheid komt.
Maar dit vertaalt zich dan dus ook terug tot de problemem met bijvoorbeeld het OV. Nederland, maar ook onze buurlanden, zullen de komende jaren vermoedelijk laag endemische gebieden voor SARS-CoV-2 blijven. In tegenstelling tot een land als China waar je spreekt over een hand vol casus per 1 miljard+ mensen, zijn zeker in de herfst/wintermaanden een x-aantal duizend casus per dag in west Europa niet ontdenkbaar. Dat betekend dat publieke locaties als het OV risicogebieden blijven.
En afhankelijk van de gekozen strategie, betekend dat dan ook dat je daar naar moet handelen op een adequate wijze.
Hoe spijtig dat ook is, is er gewoonweg een reële kans dat het een bittere tijd blijft. Zelfs met het normaliseren van de druk op de gezondheidszorg, bestaat de kans dat dit nog wel even voortzet.
Ook moreel en ethisch gezien blijft het namelijk een uiterst moeilijk onderwerp, mogelijk nog wel lastiger dan het probleem van de druk op de gezondheidszorg op zich. Want bij iedere beleidskeuze die nu gemaakt wordt is het niet zozeer de vraag kan de zorg dit aan. Nee, de vraag is hoeveel mensen komen er door dit beleid straks extra vroegtijdig te overlijden? En dat is natuurlijk ontzettend moeilijk voor de mensen die deze keuzes moeten maken. En keuzes voor wat betreft het OV is daarin natuurlijk nog maar een fractie vam het geheel.