@
YES Marx Lenin heeft van zich laten horen met een basisplaats in de onder23. Hij speelt bij mij de eerste wedstrijd tegen Marokko o23 op de Olympische Spelen. Naast dat hij kennelijk alleen rechts is

weet hij zich, op het toernooi waar meedoen belangrijker is dan winnen, helaas niet gesteund door zijn maatje op het middenveld, die rood krijgt.

Even dacht ik nog dat hij het zelf was, maar dat zou té gek zijn geweest.
Deze eerste wedstrijd wonnen we met 7-0 van de in (speciaal voor dhr. Lenin) in rood gehulde Marokkanen. Een rode kaart en een
gestopte penalty tegen ten spijt, was dat natuurlijk uitstekend. Van de 21 schoten, gingen er 12 op doel en 7 in het netje. Een heerlijk begin.
Helaas gaat mijn beste spits er na zijn 4 doelpunten geblesseerd vanaf. Kennelijk mag je na de openingswedstrijd gewoon nog een nieuwe speler oproepen, dus dat scheelt weer. Zijn vervanger kan in de spits, of op het middenveld. De keuze is nu om (opnieuw) twee wereldspitsen te gebruiken of om hem op het middenveld te zetten waardoor ik (muv keeper) op elke linie een +23 speler heb van topklasse.
Tegen opnieuw een roodgekleurde tegenstander (Moedertje Rusland dit keer) hebben we het veel moeilijker. Ze zijn als collectief lastig te kloppen en na de relatief late 1-0 duurt het nog tot aan het einde van de wedstrijd alvorens we nog 2 x scoren. Tot aan de 85e minuut was een tegengoal en daarmee een puntendeling nog akelig dichtbij. Gelukkig gingen we opnieuw met de volle winst naar
huis ons hotel in Napels.
Na een imponeerde - doch met sambaballen overstemde - haka begonnen we aan de laatste wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland. Zoals verwacht wonnen we deze: 4-0. Kanaries > Kiwi's dus! We halen best nog wel een aantal gele kaarten, maar gaan als groepswinnaar met 14 voor en nul tegen naar de volgende ronde.
In de kwartfinale in Bari moesten we aantreden tegen het altijd lastige West-Afrikaanse Ghana. Waar we tijdens de volksliederen nog getrakteerd werden op een luidkeels meezingend publiek uit Afrika, verstomden de fans van de tegenpartij al gauw toen we in de eerste helft op 5-0 kwamen (2 x Marx Lenin vanaf de rand van de 16). De tweede helft werd op het gemakje rond tikkend uitgespeeld.
In de halve finale mochten we het opnemen tegen de haantjes uit La France. Hoewel er in de eerste helft meer gescoord werd, dan tegen Rusland, was het wel moeilijker spelen tegen dit topland. Wellicht dat er nog een beetje angst in zat vanwege de uitzwaaiwedstrijd voorafgaand aan dit eindtoernooi, toen we van ditzelfde Frankrijk verloren. Gelukkig stonden we in de loop van de eerste 45 minuten al met 3-0 voor. Een zeer domme en onnodige overtreding rond de 84e minuut in het domein van de keeper, zorgde voor onze tweede rode kaart op dit toernooi. De Olympische gedachte was toch iets met sportiviteit? Dit keer kon onze keeper helaas geen tegentreffer voorkomen. Ietwat gehavend moesten we dus nog een kleine 10 minuten vol zien te houden. Hoewel spannend, lukte dat gelukkig. We gaan dus door naar de derde opeenvolgende finale (waarvan 2 onder mijn leiding).
De finale speelde zich af in het Milanese San Siro, alwaar opnieuw Rusland de tegenstander was. Al in de eerste minuut maakten zij de 0-1, maar dat bleek gelukkig voor ons buitenspel te zjin. Met de schrik in de benen maakten we een klein kwartiertje later de 1-0 en niet veel later ook de 2-0. Een gemiste penalty aan onze zijde had de wedstrijd op slot moeten gooien, maar op slag van rust mistte 1 van onze oudere wereldsterren helaas zijn kans vanaf elf meter. Rond het uur maakte de Russen de 2-1 waardoor het nog verrekte spannend werd. Een paar minuten voor het einde gooiden onze jongens er nog even een schepje bovenop door de 3-1 en 4-1 te maken en daarmee het lot van de Russen te bezegelen.
Hiermee wint Brazilië voor de tweede keer op rij met mij aan het roer de Olympische Spelen. Met mijn voorganger meegeteld, zijn dat nu drie gouden medailles achter elkaar. Vanuit het Olympisch comité gaan er stemmen op om Brazlië te weren op het voetbaltoernooi van de komende Zomerspelen (net zoals de Nederlandse schaatsers op de Winterspelen). De Fifa is het hier niet mee eens, dus ook over 4 jaar doen we gewoon weer mee.
Dat Marx Lenin de bank mag warmhouden van het Dream Team, is natuurlijk gewoon zoals het hoort.
Ik vraag me nu trouwens wel af, of mijn westrijden met de o23 wel meetellen voor mijn statistieken. Volgens mij stond ik voor aanvang van de OS op 2696 wedstrijden en na afloop nog steeds. Hij telt de Olympische titels wel mee in het aantal bekers, waar de Superclásico's genegeerd worden. Apart. Pas over 4 seizoenen kan ik het opnieuw in de gaten houden. Mocht ik het niet vergeten, kan ik er dan alsnog eens naar kijken of ze meetellen.
[
Voor 255% gewijzigd door
Jorgen op 01-04-2020 20:37
]