Inflatable schreef op vrijdag 19 december 2025 @ 13:41:
[...]
De problemen met het overvolle elektriciteitsnet is een andere zaak.. Dat heeft meer te maken met het privatiseren van het netwerk en dan denken dat commerciele partijen genoeg investeren om aan jouw "duurzaamheids" doelen te kunnen voldoen.. Uiteraard werkt dat niet, die commerciele partijen willen eerst geld zien in de vorm van subsidies of gewoon afwachten tot het rendabel voor ze wordt om zelf te investeren.. Wat politiek Den Haag betreft is de VVD het grootste probleem, die staat voor dat soort neo-liberaal beleid en wil alleen maar door op de rechts populistische toer, vooral bezig met asielzoekers etc, alsof dat het grootste probleem van Nederland is.. Zolang die daar in volharden liggen kan je een stabiel meerderheids kabinet wel vergeten vrees ik..
Wat offtopic maar dit klopt niet.
Het net zelf (dus de kabels en leidingen) zijn in handen gebleven van dezelfde partijen die ze altijd al in handen hadden, namelijk de provincies en gemeenten die aandeelhouder waren van Nuon, Essent, Eneco en wat kleinere bedrijven. Die bedrijven zijn eerst gesplitst in een leveringsbedrijf en een netbeheerder, en alleen dat leveringsbedrijf is vervolgens verkocht.
Dus de Netbeheerders die zijn ontstaan uit Nuon, Essent en Eneco (respectievelijk (Al)Liander, Enexis en Stedin) zijn dus nog altijd in handen van die provincies en gemeenten.
Waar de achterstand op het elektranet vandaan komt, zit hem in onvoldoende aandacht in investeringen door de overheid en toezichthouder.
De netbeheerders moeten hun hele hebben en houden tonen aan de toezichthouder, en vervolgens een voorstel doen voor de tarieven voor de komende jaren. De toezichthouder kijkt of er met die voorgestelde tarieven de kosten voor de afnemers niet te groot worden, en keurt ze dan goed.
De afgelopen 15 jaar (sinds die splitsingen), proberen de netbeheerder overheid en toezichthouder ervan te overtuigen dat er een component op de tarieven moet komen waarmee de energietransitie bekostigd moet worden. Door verschillende externe omstandigheden heeft de toezichthouder dat, op verzoek van de politiek, heel erg lang tegengehouden.
Eerst was er de financiële crisis, die Nederlandse huishoudens tussen 2008 en 2016 flink pijn in de portomonnee heeft gedaan. De overheid (en in het verlengde de toezichthouder) wilde niet dat de energiekosten ook nog eens zouden stijgen, dus hield het investeringscomponent tegen.
Daarna kregen we 9 jaar lang kabinetten die mondjesmaat steeds meer toegaven. Langzaam maar zeker konden de netbeheerders (ook door verkoop van onderdelen en obligaties) toch de verberering van het net bekostigen. In die tijd zijn de netbeheerders ook flink gegroeid.
Helaas is het in Nederland zo dat ieder elektriciteitshuisje of onderstation door een jurdische procedure moet (met bezwaarronde op bezwaarronde) waardoor het allemaal erg traag gaat. De stikstofcrisis en arbeidscrisis (te weinig gekwalificeerd technisch personeel) helpt ook niet mee.
Ondertussen is de behoefte aan vooral elektriciteit echter wel (zoals voorspeld door de netbeheerders!) toegenomen, en begint het net te kraken.