arievz schreef op woensdag 10 september 2025 @ 16:54:
[...]
Okee, misschien past het niet, of niet direct. Misschien moeten er een paar NS-treinen enkele minuten worden verschoven of opgeheven. Nog steeds is het wat anders dan
de hele winst afpakken. En daarbij, wat houdt NS tegen om zelf die trein te rijden?
[...]
In een kapitalistisch systeem verdienen de aandeelhouders alleen maar geld als de klanten van het bedrijf goed worden bediend. Een gezond bedrijf behandelt zijn personeel goed, waardoor het personeel de klanten goed bedient. Hoezo zijn hier de lusten alleen voor de investeerder? (Een investeerder is iemand die een bedrijf geld leent in ruil voor rente).
Het geheel laten reguleren door een overheid is ook niet zonder gebreken. De overheid verandert immers elke paar jaar van koers (of kiest helemaal geen koers omdat de regering alleen weet waar ze
niet heen wil), en dus gebeurt er ook weinig nuttigs. Vervoerders zien in dit systeem vaak de overheid als klant, en niet de reiziger.
Private equity-bedrijven hebben als doel om zoveel mogelijk geld te genereren voor het fonds. Dat is doorgaans een rijk persoon of een rijke familie. Daarvoor gaan ze over lijken, en leggen alle lasten bij het overgenomen bedrijf en/of de maatschappij neer. Zelf hebben ze alleen de lusten (de winst), en gaan er hoe dan ook met een hoop geld weer uit.
Dat werkt meestal via een leveraged buy-out, waarbij alles voor Bassie is (de PE-firma) en de verlkiezen op het personeel, of soms de maatschappij (jij en ik dus) worden afgewend:
- PE-firma koopt het bedrijf voor bedrag X
- de aankoopsom (bedrag X dus) wordt als schuld op de balans van het zojuist gekochte bedrijf gezet
- door deze enorme schuld, is het PE-bedrijf in beginsel geen of veel minder belasting verschuldigd
- de PE-firma, als contolerend aandeelhouder, draagt het bedirjf op er alles aan te doen om te groeien, zodat tussen de 3 en 7 jaar de aankoopschuld terug is verdiend door het bedrijf (en het liefst iets meer natuurlijk)
- Over het algemeen (generalisatie-alarm) wordt dat gedaan door de dienstverlening van het bedrijf op de schop te gooien en klanten uit te knijpen, indien nodig
- Gaat het niet snel genoeg? Verkoop dan de waardehoudende zaken van het bedrijf (vastgoed, voertuigen etc.)
Hoe dan ook gaat het bedrijf na die 3-7 jaar in de verkoop. Al dan niet als levensvatbare onderneming. Wordt het bedrijf niet verkocht, dan wordt het in stukken verkocht, naar de beurs gebracht (waar het met gierende vaart crasht, maar dat is nietm eer het probleem van de PE-firma)
Recente voorbeelden:
- Vroom & Dreessmann
- Intertoys
- Evenementenbureau achter o.a. De Zwarte Cross
- Fietsfabrikant Accel (o.a. Babboe-bakfietsen)
- Thames Water (in de UK - waar de complete publieke watervoorziening naar de ondergang gebracht door een PE-partij)
- Toys 'r Us
Lees ook dit eens:
https://basisenbeleid.nl/...-goed-of-slecht-nog-niet/