Leuk topic dit zeg! Veel herkenbare dingen.
Dat had ik jaren geleden al met 2D engines, waarbij ik zat te bekijken met hoeveel parallax layers een side scroller realistich diepte kreeg. Had ik 3 lagen in mijn engine, zat ik tijdens het auto rijden (als ik passagier was, dat wel), of in de trein telkens naar het landschap te kijken en dit onder te verdelen in layers.
Met coden heb ik ook vaak dat ik eigenlijk echt moet stoppen een uur voordat we gaan slapen. Als ik dat niet doe en tot het laats met het probleem bezig blijf dan blijf ik er over denken in bed (vind mijn vriend niet altijd leuk

maar hij begrijpt het wel, is zelf ook coder). Het raarste is als je er zo inzit dat je probleem wereld, echte wereld en slaap toestand samensmelten tot 1 maf ondefineerbaar geheel. Gelukkig heb ik dat niet heel vaak, want dat is wel redelijk ziek.
Kan me 1 keer herinneren dat ik aan een soort matrix oplosser/processor zat te werken in C++ en dat wilde niet lukken. Meteen vanaf de computer in bed gedoken omdat het echt te laat werd. De hele nacht zat ik een soort halve droom toestand waarbij de wereld die matrix (niet zoals de film!

) was geworden en ik er via mijn C++ skills uit moest komen; alleen het perfecte algortime zou me redden. Op een of andere manier kon ik allemaal mogelijke oplossingen tegelijk evalueren en zat ik echt in het parallel aan meerdere stukken code tegelijk te werken met overal matrices eromheen. -shudder-
It's shocking to find how many people do not believe they can learn, and how many more believe learning to be difficult.