Een uitgesproken mening vraagt natuurlijk om een uitgesproken reactie.

Here we go.
Niet regelmatig wisselen van werkgever is in veruit de meeste gevallen gewoon enorm duur. Je bent een dief van je eigen bankrekening. Van de statistieken, zoals ik ze ken in de software industrie in Nederland, krijgt een gemiddelde loyale werknemer er jaarlijks 3% tot 5% bovenop. Soms niks, soms iets meer. Maar bijna nooit een significante jump boven de 10%.
En als je met enige regelmaat (laten we zeggen iedere 3 jaar) wisselt van baan en jezelf goed weet te verkopen (en vooral NIET je huidige salaris deelt!) kan je makkelijk +20% tot +30% erbij krijgen. Of, in jaarlijkse gemiddelden uitgedrukt, gemiddeld +12% tot +15%.
aaaaaa
Wat anecdotes van mijzelf: In 2001 ben ik begonnen met werken. Hieronder grofweg de stappen per werkgever in salaris:
2001: €1200 per maand 40 uur per week
2006: €1800 per maand 40 uur per week (+40%)
2007: €2500 per maand 40 uur per week (+32%)
2011: €3500 per maand 40 uur per week (+33%)
2012: €4500 per maand 40 uur per week (+25%)
Diezelfde werkgever in 2014: €4500 per maand 32 uur per week (+18%)
2017: €5500 per maand 32 uur per week (+20%)
2019: €8000 per maand 40 uur per week (+19%)
Alles in loondienst overigens, dus bruto. Ik ga freelance doen zodra ik terug ben in Nederland over een paar jaartjes, en dat zou mij op dit moment zo'n €8000 netto opleveren.
Tussendoor maakte ik jaarlijks, bij dezelfde werkgever, net als de meeste mensen, kleine sprongetjes van +3% tot +5%. Het getal wat je ziet is enkel het beginsalaris per werkgever, niet hetgeen waarop ik eindigde.
Ik ken mensen van mijn 3e werkgever die daar nog steeds werken. Die verdienden toentertijd iets meer dan ikzelf (denk aan €3000 per maand bij 40 uur) en zitten nu na zo'n 12 jaar op €4500 tot €4800 per maand.
Zij werken nog steeds met dezelfde software als 12 jaar geleden met minieme wijzigingen en updates. Ikzelf ben mij blijven ontwikkelen en vertrek bij een werkgever zodra de sleur erin sluipt, of ik mij verveel, of de chemie weg is, of ik ergens anders gewoon een significante salarisverhoging krijg mét meer uitdaging.
Zittenblijvers zijn vaak van die mensen die steeds het woord "loyaal" bezigen. Toen mijn 5e werkgever werd overgenomen door een groot bedrijf uit de VS werd meer dan 50% van al het personeel eruit gewerkt. Inclusief de loyale garde die er al vanaf dag 1 bij zaten. Daar stonden ze dan met hun goede gedrag.
Mijn punt: Je koopt letterlijk niks met loyaliteit.
Dat zijn namelijk de mensen die op den duur maandelijks €2000 tot €3000 euro bruto te weinig verdienen, wat jaarlijks neerkomt op grofweg €25.000 tot €40.000 euro wat ze bruto mislopen. Over het algemeen zijn dit erg typerende collega's: ze hebben geen lef, zien hun werk puur als een bron van inkomsten, houden niet van verandering, en zijn niet innovatief. Daar is helemaal niks mis mee, maar ik ga ze persoonlijke liever uit de weg.
Ik vraag me in de eerste plaats af in hoeverre jouw groeipad representatief is, daarbij lijkt het erg gericht op development. Daar heb ik ook een uitgesproken mening over: Ik vind dat developers op dit moment overgewaardeerd worden en vraag me af wanneer die bubbel klapt. (Aan de andere kant heb je het over consultancy. Misschien vergis ik me en werk je niet als developer maar als consultant / adviseur bij een van de grotere organisaties van deze wereld. Die zijn ook leuk. Kan ik ook nog wel wat mooie verhalen over vertellen die vooral te maken hebben met een totaal gebrek aan realiteitszin en onvermogen te schakelen naar kleinere organisaties.)
Natuurlijk, zonder softwaredevelopment geen bedrijf, maar als je ziet wat voor ongelooflijke zooi er af en toe word geproduceerd door developers die zeer waarschijnlijk toch echt vorstelijke salarissen krijgen... Dat voelt af en toe echt een beetje als die kakker met te rijke ouders die zijn vuilnis op straat smijt en vervolgens tegen een vuilnisman roept "hee, vuilnisman, ruim es op".
Loyaliteit koop je zeker wat voor, alleen misschien (ten onrechte), financieel minder. In mijn beleving duurt het even voordat je bij een bedrijf goed ingeburgerd bent en worden je vrijheidsgraden en verantwoordelijkheden groter naarmate je langer in dienst bent. Waar het in het begin sneller is "die komt net kijken en blaast nu al hoog van de toren", is het na een tijdje "diegene kent het bedrijf zo goed, verstaat zijn/haar vak, laten we zijn/haar woorden serieus nemen". Een en ander ongetwijfeld wel afhankelijk van het bedrijf én de functie waarop iemand binnen stroomt. (Hoe hoger de functie en hoe meer verantwoordelijkheid daar mee samen hangt, hoe logischer het is vanaf dag 1 serieuzer genomen te worden. Niet onlogisch dat een net aangetreden manager met jaren ervaring meer in de melk te brokkelen heeft dan een callcenter medewerker die in de zomervakantie wat komt bijverdienen.)
En zodra een bedrijf vol zit met dit type zittenblijvers loop je tegen het volgende probleem aan: de nieuwe aanwas van collega's rent schreeuwend weg omdat alles zit vastgeroest. Dat heb ik als consultant meerdere malen meegemaakt bij verrassend grote bedrijven die zich opeens afvragen waarom de competitie zoveel harder lijkt te gaan.
Dus, hoe lang blijf je bij een werkgever? Dat hangt helemaal af van je eigen standaarden. Blijft je werkgever innoveren en biedt de werkgever genoeg kansen om te groeien én beloont de werkgever je naar behoren? Blijf er dan lekker tot je 72e werken.
Maar als je na 6 maanden ziet dat je eigen ontwikkeling alleen maar stagneert? Wegwezen dan.
Daar ben je écht zelf bij.
6 maanden is in de regel te kort om te spreken over ontwikkeling, op veel posities begin je dan net ingewerkt te raken. Na een jaar kom je een beetje op stoom, daarna begint je ontwikkeling pas écht. Uitzonderingen daargelaten.
Dat is dus ook waarom in mijn beleving de sweetspot ergens tussen de 5 en 7 jaar ligt. Pas dán heb je in de regel een functie in volle wasdom kunnen uitnutten. (Maar ook daar, uitzonderingen. Binnen sommige functies kun je dusdanig verder groeien dat je pas veel later op de top zit, binnen andere functies is het logischer om eerder door te groeien. Het is niet heel zwart-wit.)
Wees zakelijk, dat doen bedrijven ook.
In diezelfde strekking:
Ga 3 maanden voor je jaarlijkse functioneringsgesprek eens de markt op met je CV, ga lekker bluffen en onderhandelen. Het is leerzaam, leuk en uiteindelijk enorm lucratief. Bij je gesprek met je huidige werkgever weet je dan precies wat je waard bent en kan je daadwerkelijk bronnen overhandigen. Krijg je daar niet uit wat je waard bent, dan switch je gewoon van werkgever.
Zodra je gaat solliciteren ga je de vraag krijgen: "Wat verdien je nu?" of zelfs: "We willen graag je loonstrook van de afgelopen maanden zien". Daar ga je absoluut niet op in. Je noemt geen getallen. Ratel desnoods het alfabet op, maar noem geen enkel getal. Als ze blijven aandringen dan verzoek je gewoon gelijk over te steken: Dan wil jij eerst de loonstrookjes van je toekomstige collega's én van de HR persoon voor je.
Als ik aan de andere kant van de tafel zou zitten en iemand zou dat spelletje spelen, zou ik er echt heel rap klaar mee zijn. Sterker nog, ik vermoed dat diegene al voor een eventueel aanbod is afgevallen. Blufpoker en een totaal gebrek aan loyaliteit, enkel gaan voor het hoogste salaris, zou voor mij een enorme rode vlag zijn.
Ieder jaar opnieuw solliciteren en kijken hoe groen het gras aan de andere kant is? Verspilling van tijd en energie.
Vraag me ook af of je dan niet op een gegeven moment door de bedrijven heen bent waar je zou willen solliciteren. Doe je ieder jaar een rondje? Kijken wat ze je kunnen bieden en telkens "misschien stap ik volgend jaar wél naar je over als mijn huidige werkgever niet mee wil bewegen"?
Waarom zou je blufpoker spelen als je meer wil verdienen dan je nu verdient? Ik denk dat ik in mijn geval gewoon mijn loonstrookje zou overhandigen en zou zorgen voor een goede motivatie waarom ik vind dat er een bepaald bedrag bij moet. "Dit verdien ik nu, maar gezien argument A, B, C en D wil ik dit en dat verdienen. Zie mijn huidige loonstrookje dus niet als onderhandelbare ondergrens."
Ik denk dat met de juiste argumentatie, het al dan niet overhandigen van een loonstrookje niet van invloed is op het salaris dat je gaat krijgen.
(Daarbij, salaris is lang niet altijd onderhandelbaar. Soms is het domweg niet onderhandelbaar, soms beperkt, soms moet je het onderhandelen op secundaire arbeidsvoorwaarden doen. Ook dat kan je gewoon je baan kosten. Ik weet ook van situaties waar iemand *wist* dat het niet onderhandelbaar was, het toch probeerde en bot ving. "Je wist dat het niet onderhandelbaar was. Nu probeer je het toch. Aanbod ingetrokken, we zoeken wel iemand anders. Goedemiddag!")
Tijdens je functioneringsgesprek heeft je werkgever allemaal tactieken om jouw zo weinig mogelijk te betalen, en jou toch te blijven binden aan het bedrijf. Gefeliciteerd met +2.4% salaris dit jaar, trouwens. Hopelijk kan je werken aan de op- en aanmerkingen van je collega's en zit er volgend jaar meer in.
Dat is ook het moment waarop jij je kan voorbereiden. Ten eerste met andere salarisaanbiedingen, natuurlijk. Maar ook met je eigen op- en aanmerkingen in retour. Als software ontwikkelaar ben ik zelf bijvoorbeeld in high demand, lastig te vinden, en recruiters zijn erg duur. Ik heb zelf meerdere malen aangegeven iets in de strekking van: "Bedankt voor dat aanbod, maar mijn prijs is met 12% omhoog gegaan. Ik hoor graag aan het einde van deze dag of dit haalbaar is, anders ben ik–tot mijn spijt–genoodzaakt een andere baan te accepteren."
Da's 2 keer gelukt waarna ik opeens een leukere verhoging kreeg. En da's ook 2 keer mislukt. Maar na die mislukkingen ging ik er 40% en 25% op vooruit.
Loyale zittenblijvers: per jaar +3% tot +5%.
Gematigde jobhoppers: per jaar +12% tot +15%.
De crux is dat jij zit in een segment waar op dit moment overdreven veel vraag naar is en zoals in het begin aangegeven, in mijn beleving overgewaardeerd is. Het is een beetje de huizenmarkt van Amsterdam. Totale gekte en met permissie gezegd, weinig relatie meer tot de werkelijke waarde. (Al kun je daar natuurlijk over discussieren. Een huis is ook altijd al waard geweest wat de gek er voor geeft en heeft maar een beperkte relatie met de materiaalkosten en het arbeidsloon van de bouwers.)
Ook denk ik dat softwaredevelopment een tak van sport is die zich meer leent voor flexibele arbeid. Waar minder directe kennis van het bedrijf, de cultuur, de politiek, etc. nodig is. Je ontwikkelt een product, je moet dát product goed kennen en je moet fantastisch code kunnen schrijven, maar je hebt veel minder te maken met de wereld er omheen.
Helaas zie je dat laatste niet zelden ook op technisch vlak. Fantastische pakketten, aan de voorkant prima werken maar die totaal onhandelbaar zijn. "Ja, op mijn PC werkt het wél heel goed." "Tof. Heb je het ooit geïnstalleerd op een standaar omgeving bestaande uit een netwerk, NAS/SAN, hypervisors, etc."
Goed betaalde developers, maar de systeembeheerders mogen de troep opruimen en de organisatie zit uiteindelijk met de ellende en veel hogere kosten dan verwacht. (Beheerders moeten immers ook betaald worden en productieverlies kost geld.)
Maar goed, zoals gezegd aan het begin, ik denk dat jouw situatie misschien representatief is voor de specifieke tak van sport waarin je zit, al denk ik dat ook in de development hoek 80%, hoe hard ze ook van werkgever wisselen, niet die groei hoeven te verwachten die jij mee maakt. Ofwel, ik vraag me af in hoeverre jouw situatie en verhaal representatief is voor andere developers, laat staan voor de bredere ICT inclusief "zachte kant".
Ná Scaoll. - Don’t Panic.