Wisselen van baan, hoe vaak vind jij "normaal"?

[Yordi-]

Vergeef me als ik niet al een bestaand onderwerp heb gevonden over dit onderwerp, maar ik kon niets vinden. Het valt mij op dat steeds meer mensen in mijn LinkedIn netwerk vaker switchen van baan. Ik ben reuze benieuwd hoe Tweakers hierover denken. Ik heb zelf nu 3 banen gehad waarin ik na ongeveer 2 jaar ben gewisseld. Deze wisseling heeft me geen windeieren gelegd - ik ben er financieel beter van geworden en heb mijn vaardigheden veel sneller kunnen ontwikkelen dan wanneer ik bij 1 werkgever had gebleven. Toch denk ik wel verder; als iemand iedere 2/3 jaar wisselt heeft hij op zijn 67e misschien wel 20+ werkgevers gehad. Dat is bijzonder vreemd vergeleken met de huidige senioren van wie er veel hun 25-jarig jubileum hebben gevierd. Het kan ook andersom. Ik zie ook bij oud collega's die simpelweg niet functioneerden iedere 1,5 jaar een nieuwe werkgever. Dan weet ik wel hoe laat het is...

Ik ben eigenlijk benieuwd wat nu "normaal" is, en dan voornamelijk als je op de stoel van de werkgever zit. Vind jij het normaal als iemand iedere 2 jaar wisselt? Vind jij het normaal om ieder jaar te wisselen? Of vind je dat iemand eigenlijk 5 jaar bij een werkgever moet blijven? Of 10? En hoe zit dat op de langere termijn? Of denk je hier helemaal niet over na?

Poll: Ik vind het prima om:
• Iedere 0 tot 18 maanden van werkgever te wisselen
• Iedere 1,5 tot 3 jaar van werkgever te wisselen
• Iedere 3 tot 5 jaar van werkgever te wisselen
• Iedere 5 tot 10 jaar van werkgever te wisselen
• Eigenlijk zou je langer dan 10 jaar bij een werkgever moeten blijven


^{Ook een poll maken? Klik hier}

[ Voor 31% gewijzigd door Yordi- op 23-07-2019 22:49 ]

[Ad de Jong]

Tegenwoordig is het schijnbaar heel normaal om bij het minste geringst over te springen,
Zelf ben ik 2x bij een baas binnen een paar jaar weg gegaan omdat het mijn verkeerde keuze was.
Ik werk inmiddels meer dan 12 jaar bij mijn huidige baan. Daarvoor was mijn langste dienstverband 10 jaar.
Ik zou als baas zijnde iemand die vaak overstapt niet zomaar aannemen omdat je daar niet echt van op aan kan. Je wil iemand waar je wat mee op kan bouwen.

De eerste baan waar ik vrij snel weg was omdat ik eens een kantoorbaantje wilde proberen maar er daar achter kwam dat dat helemaal niets voor mij is. (voorheen 10 jaar chauffeur geweest).
De 2e keer was het omdat mijn rug niet meer wilde wat ik zou willen (wit/bruingoed installeren/leveren).
Ik had veel meer kunnen verdienen dan wat ik nu verdien maar met plezier werken staat op de eerste plaats.

[Marber]

Ik zit geregeld aan de ‘andere kant’ van de sollicitatie tafel. Vaak switchen van werkgever is voor mij wel een dingetje. Waarom zou ik tijd/energie steken in een nieuwe collega die na 1 of 2 jaar weer gaat.

Ik verwacht niet dat een potentiële collega nooit switched, en kan het zelfs wel waarderen. Maar ik zie wel graag wat opdrachten/dienstverbanden die wat langer hebben gelopen. (Afhankelijk van de leeftijd natuurlijk)

[Tens]

Even als werkgever denkend...
Iemand van ongeveer dertig die beginnend op de arbeidsmarkt en dus nog zoekende, 3 werkgevers in 6 jaar heeft gehad is vrij normaal.
Iemand van rond de veertig die 9 werkgevers in 18 jaar heeft gehad heb ik twijfels bij: die sollicitant heeft in elk geval geen hart voor de zaak en zal wrs na een paar jaar weer weg zijn, dus voor mij niet interessant om in te investeren, of hij/zij functioneert blijkbaar nergens goed.....

[Anoniem: 289295]

Interessant leesvoer: https://magazines.algemen....nl/abdblad/2017/04/3-5-7


Het 3-5-7-loopbaanmodel - De eerste 3 jaar in een functie ligt het zwaartepunt op het uitvoeren van de taken en het realiseren van de afgesproken opgaven. Tussen 3 en 5 jaar kun je oogsten en focussen op wat je nog wilt bereiken. Na 5 jaar tot 7 jaar is het ideale moment om daadwerkelijk een loopbaanstap te zetten.

[Aikon]

Het ligt natuurlijk ook nogal aan de reden. Ik heb 2x ontslag genomen om een lange vakantie te kunnen doen bijv. Of wellicht is een verhuizing of reorganisatie de reden.

Elke 2-3 jaar is wel vaak, maar aan het begin van je loopbaan wel te begrijpen. Hou je dat vol tot de 50e, dan klopt er iets niet.

Een wisseling binnen 3-6 maanden is ook weer heel anders, waarschijnlijk had 1 van de partijen een heel ander beeld van de ander en is een overstap simpelweg de beste keuze voor beide.

[bangkirai]

Tens schreef op zondag 14 juli 2019 @ 12:00:
Iemand van rond de veertig die 9 werkgevers in 18 jaar heeft gehad heb ik twijfels bij: die sollicitant heeft in elk geval geen hart voor de zaak en zal wrs na een paar jaar weer weg zijn, dus voor mij niet interessant om in te investeren, of hij/zij functioneert blijkbaar nergens goed.....

ff serieus in sommige sektoren zijn mensen en vooral rond de veertig, die sinds 2004 iets van 7 a 8 werkgevers hebben gehad, meestal de pineut van maximaal 2 jaar contract en dan de volgende weer.
Om daar van gelijk te stellen, dat ze geen hart voor de zaak hebben of niet goed functioneren, is wel erg makkelijk denken.
Kijk is rustig op LinkedIn rond, heel veel 40-ers hebben baantjes lopen te stapelen en komen daar waarschijnlijk dus ook nooit meer vanaf, vanwege allerlei vooroordelen.

[IStealYourGun]

Yordi- schreef op zondag 14 juli 2019 @ 11:50:
Dat is bijzonder vreemd vergeleken met de huidige senioren die regelmatig hun 25-jarig jubileum hebben gevierd.

Het grote verschil met die generatie is dat het wat minder snel ging en er een stuk minder specialisatie (nodig) was. Eenzelfde persoon beheerde zowel alle PC's, Servers en netwerk apparatuur. De programmeur(s) beheerde doorgaans ook de database en applicaties en had kennis van alle programmeertalen. Een IT manager beheerde beide "teams" en daarmee had je de hele IT dienst in het jaar 2000 voor de meeste bedrijven. Doorgaans was IT toen ook ondersteunend en niet kritisch voor een bedrijf, gingen de servers down, dan was dat vervelend, maar meestal bleef het bedrijf wel draaien.

Vandaag is een IT dienst toch wel een stuk complexer en als de servers (of netwerk) down gaan dan stoppen de meeste bedrijven met functioneren. De afgelopen jaren zijn er ook een hoop nieuwe functies bijgekomen die voorheen nog niet bestonden. Denk maar aan een docker engineer.

Waar functies ontstaan, verdwijnen er ook. Er zijn genoeg bedrijven die vandaag geen enkele server (meer) hebben en alles virtueel hebben of As-a-Service.

Het is dus niet vreemd dat je af en toe veranderd van job, zeker als IT'er en ik heb het gevoel dat dit bij HR ondertussen ook aanvaard is. Een sollicitatie vraag zoals: "Waar zie jezelf binnen 5 jaar" is echt niet meer van deze tijd. Ik ben in mijn mid-30 en het langst dat ik ooit bij een werkgever heb gewerkt is 4,5 jaar (mijn eerste IT job). Ik ben daar ook transparant in tijdens een sollicitatie. Als ik niet voldoende uitdaging heb en niet kan groeien (als persoon) dan eindigt het snel voor mij. Mijn huidige werkgever vond dat heel positief en geeft mij die uitdaging ook.

Veel hangt ook af van je profiel. Als junior ben je een investering, als senior zou je eerder een aanwinst moeten zijn.

Er is wel één belangrijke kanttekening, als IT'er zit je op dit moment in een luxe positie. Er is meer dan voldoende werk en openstaande vacatures. Je kan echt kiezen tussen werkgevers en kan dus selectiever zijn. Mocht de markt verzadigd zijn dan zou ik vermoedelijk wel al meer dan 5 jaar bij een werkgever gewerkt hebben.

[Transportman]

Ik begin binnenkort aan mijn derde baan, na een 1,5 en 3 jaar bij vorige werkgevers en als mijn nieuwe baan niet bevalt wissel ik op termijn weer door naar iets anders. Binnen de IT zal het denk ik wel iets anders liggen door het tekort aan mensen, in sectoren waar het nog steeds 100 sollicitanten per vacature is ligt het waarschijnlijk anders.

Ad de Jong schreef op zondag 14 juli 2019 @ 12:00:
Tegenwoordig is het schijnbaar heel normaal om bij het minste geringst over te springen,

En wat is er mis mee om als het niet bevalt verder te kijken en het ergens anders te proberen?

Marber schreef op zondag 14 juli 2019 @ 12:00:
Ik zit geregeld aan de ‘andere kant’ van de sollicitatie tafel. Vaak switchen van werkgever is voor mij wel een dingetje. Waarom zou ik tijd/energie steken in een nieuwe collega die na 1 of 2 jaar weer gaat.

Ik verwacht niet dat een potentiële collega nooit switched, en kan het zelfs wel waarderen. Maar ik zie wel graag wat opdrachten/dienstverbanden die wat langer hebben gelopen. (Afhankelijk van de leeftijd natuurlijk)

Vandaar dat er nog zoveel werkgevers jaarcontracten aanbieden als een soort veredelde proeftijd. Wel verwachten dat de sollicitant aangeeft tot het einde der tijden aan boort blijft, maar zelf dan maar de commitment voor een jaar aan willen gaan.

IStealYourGun schreef op zondag 14 juli 2019 @ 13:50:
[...]


Het grote verschil met die generatie is dat het wat minder snel ging en er een stuk minder specialisatie (nodig) was. Eenzelfde persoon beheerde zowel alle PC's, Servers en netwerk apparatuur. De programmeur(s) beheerde doorgaans ook de database en applicaties en had kennis van alle programmeertalen. Een IT manager beheerde beide "teams" en daarmee had je de hele IT dienst in het jaar 2000 voor de meeste bedrijven. Doorgaans was IT toen ook ondersteunend en niet kritisch voor een bedrijf, gingen de servers down, dan was dat vervelend, maar meestal bleef het bedrijf wel draaien.

Vandaag is een IT dienst toch wel een stuk complexer en als de servers (of netwerk) down gaan dan stoppen de meeste bedrijven met functioneren. De afgelopen jaren zijn er ook een hoop nieuwe functies bijgekomen die voorheen nog niet bestonden. Denk maar aan een docker engineer.

Waar functies ontstaan, verdwijnen er ook. Er zijn genoeg bedrijven die vandaag geen enkele server (meer) hebben en alles virtueel hebben of As-a-Service.

toon volledige bericht

En ik denk dat daar ook wel het vaker wisselen van baan binnen de IT vandaan komt, de technologie loopt door, misschien wil je als persoon daar ook wel mee aan de slag, maar als je dan bij een organisatie loopt die in de oude denkwijzes vast zit kan het wel eens tijd worden om verder te kijken.

Het is dus niet vreemd dat je af en toe veranderd van job, zeker als IT'er en ik heb het gevoel dat dit bij HR ondertussen ook aanvaard is. Een sollicitatie vraag zoals: "Waar zie jezelf binnen 5 jaar" is echt niet meer van deze tijd. Ik ben in mijn mid-30 en het langst dat ik ooit bij een werkgever heb gewerkt is 4,5 jaar (mijn eerste IT job). Ik ben daar ook transparant in tijdens een sollicitatie. Als ik niet voldoende uitdaging heb en niet kan groeien (als persoon) dan eindigt het snel voor mij. Mijn huidige werkgever vond dat heel positief en geeft mij die uitdaging ook.

Ik kom net uit de hele sollicitatiemolen, ben bij diverse bedrijven geweest en de vraag "Waar zie je jezelf binnen 5 jaar?" wordt nog wel in zekere zin gesteld, maar meer globaal van waar je heen wilt groeien. Wil je dan vooral met programmeren bezig zijn of wil je juist een team van programmeurs leiden, of juist werken met nieuwe technologieën?

[GoldenSample]

Marber schreef op zondag 14 juli 2019 @ 12:00:
Ik zit geregeld aan de ‘andere kant’ van de sollicitatie tafel. Vaak switchen van werkgever is voor mij wel een dingetje. Waarom zou ik tijd/energie steken in een nieuwe collega die na 1 of 2 jaar weer gaat.

Ik verwacht niet dat een potentiële collega nooit switched, en kan het zelfs wel waarderen. Maar ik zie wel graag wat opdrachten/dienstverbanden die wat langer hebben gelopen. (Afhankelijk van de leeftijd natuurlijk)

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Anoniem: 289295 schreef op zondag 14 juli 2019 @ 12:06:
Interessant leesvoer: https://magazines.algemen....nl/abdblad/2017/04/3-5-7


Het 3-5-7-loopbaanmodel - De eerste 3 jaar in een functie ligt het zwaartepunt op het uitvoeren van de taken en het realiseren van de afgesproken opgaven. Tussen 3 en 5 jaar kun je oogsten en focussen op wat je nog wilt bereiken. Na 5 jaar tot 7 jaar is het ideale moment om daadwerkelijk een loopbaanstap te zetten.

Nofi maar net als bij de aangehaalde 25 jarig jubileum opmerking ergens eerder een paar dingen:
- deze mensen zijn wat ouder, je weet wel de generatie die nog wel kon instappen in een aardige functie, door kon groeien, meer ging verdienen en daarvan een gezin kon onderhouden. (IPV dat je flink extra verantwoordelijkheden neemt, je functie veel zwaarder wordt, dat succesvol doet en als bedankje? Één maandje bonus, eenmalig).
- deze mensen zijn alsnog van functie gewisseld maar zaten 'toevallig' bij de grootste werkgever van Nederland
- ambtenaren/medewerkers die al xxjaar bij een groot bedrijf werken. Vaak toch wel andere koek.

[ Voor 18% gewijzigd door GoldenSample op 14-07-2019 15:14 ]

[drooger]

Zolang je je overstappen kunt toelichten, zie ik er niet zo'n bezwaar in.
Al moet je ook weer niet elk jaar gaan switchen.

Persoonlijk zou ik om de +- 3 jaar (of 4 als je het wilt combineren met leaseauto inleveren) in de IT vrij normaal vinden.

Sterker nog, ik zou zelf ook vraagtekens stellen bij mensen die al 6+ jaar niet geswitched zijn.
Het kan zijn dat ze een enorm diverse baan hebben met volop nieuwe zaken om te leren, maar voor hetzelfde geld staan ze redelijk stil met ontwikkeling en vinden ze het allemaal wel best zo.

[Blokker_1999]

Imho bestaat er zeker geen grens van waar het normale in het abnormale overgaat. Heb je enkele jobs die maar zeer kort hebben geduurd op je CV? Dat hoeft geen doodsteek te zijn zolang je kan verantwoorden of zolang duidelijk is waarom het maar beperkt heeft geduurd. Zelf heb ik mijn eerste baan 14 jaar lang gedaan waarna mijn tweede slechts 5 maanden geduurd heeft. Waarom maar 5 maanden? Niet omdat het een slechte baan was of dat ik mij er slecht voelde maar wel omdat nummer 3 met een veel aantrekkelijker aanbod kwam.

Er zijn volgens mij vele mensen die vaak na enkele jaren van baan wisselen, zeker in de eerste helft van hun carriere net omdat ze zo sneller kunnen groeien, meer ervaring kunnen opdoen en beter verloond worden. Maar dat blijft niet duren. Op een gegeven moment bereik je zelf weer een niveau waar men niet zomaar bovenkan en verdwijnt dat jobhoppen mogelijks vanzelf weer.

[Transportman]

drooger schreef op zondag 14 juli 2019 @ 15:35:
Zolang je je overstappen kunt toelichten, zie ik er niet zo'n bezwaar in.
Al moet je ook weer niet elk jaar gaan switchen.

Persoonlijk zou ik om de +- 3 jaar (of 4 als je het wilt combineren met leaseauto inleveren) in de IT vrij normaal vinden.

Sterker nog, ik zou zelf ook vraagtekens stellen bij mensen die al 6+ jaar niet geswitched zijn.
Het kan zijn dat ze een enorm diverse baan hebben met volop nieuwe zaken om te leren, maar voor hetzelfde geld staan ze redelijk stil met ontwikkeling en vinden ze het allemaal wel best zo.

Ook de 6+ jaar is maar net hoe je het toe kan lichten. Als je in die tijd van functie/rol bent gewisseld is het natuurlijk veel beter uit te leggen dan als je al die tijd dezelfde functie hebt vervuld en daar binnen ook geen groei hebt gemaakt.

[synoniem]

Transportman schreef op zondag 14 juli 2019 @ 17:02:
[...]

Ook de 6+ jaar is maar net hoe je het toe kan lichten. Als je in die tijd van functie/rol bent gewisseld is het natuurlijk veel beter uit te leggen dan als je al die tijd dezelfde functie hebt vervuld en daar binnen ook geen groei hebt gemaakt.

Inderdaad ik werk al wat langer bij dezelfde werkgever maar ben wel ongeveer elke 5 jaar van functie veranderd. En dat heeft me behoorlijk veelzijdig gemaakt wat door mijn werkgever gewaardeerd wordt.

[BFmango]

GoldenSample schreef op zondag 14 juli 2019 @ 15:06:
[...]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[...]

Nofi maar net als bij de aangehaalde 25 jarig jubileum opmerking ergens eerder een paar dingen:
- deze mensen zijn wat ouder, je weet wel de generatie die nog wel kon instappen in een aardige functie, door kon groeien, meer ging verdienen en daarvan een gezin kon onderhouden. (IPV dat je flink extra verantwoordelijkheden neemt, je functie veel zwaarder wordt, dat succesvol doet en als bedankje? Één maandje bonus, eenmalig).
- deze mensen zijn alsnog van functie gewisseld maar zaten 'toevallig' bij de grootste werkgever van Nederland
- ambtenaren/medewerkers die al xxjaar bij een groot bedrijf werken. Vaak toch wel andere koek.

toon volledige bericht

Wat probeer je nou eigenlijk te zeggen?

Je hele post ruikt naar kijk-mij-ik-ben-geweldig.

[unezra]

Ik zou zeggen dat de sweetspot ergens tussen de 6 en 8 jaar ligt.
(Waarbij progressie en een verzwaring van functie binnen die 6-8 jaar wel zinvol is.)

Wat ik om me heen hoor lijkt rond de 7 jaar ook een beetje het moment te zijn dat mensen uitgegroeid zijn en hun baan zat beginnen te worden.

Zelf ben ik in het begin van mijn carriëre dusdanig vaak van baan gewisseld dat dat echt nadelen begon op te leveren. Toen zat ik op tussen de 1 en 2 jaar per werkgever. Nu zit ik op bijna 7 jaar bij mijn huidige werkgever. Hiervoor werkte ik bijna 2 jaar bij een stiefzusje van mijn huidige werkgever. De sollicitatie was een interne. Dat lijkt toch wel een dienstverband te zijn waarbij het eenvoudiger is uit te leggen dat je verder aan het kijken bent.

[Pizza_Boom]

BFmango schreef op zondag 14 juli 2019 @ 17:08:
[...]



Wat probeer je nou eigenlijk te zeggen?

Je hele post ruikt naar kijk-mij-ik-ben-geweldig.

Dan lees jij heel wat anders dan ik. Ik lees dat hij uitgedaagd wil worden, het management een duidelijke visie naar de toekomst moet hebben en zijn werkgever hem naar waarde moet verlonen. Als zijn werkgever zegt dat hij aan het plafond zit terwijl de markt er nog dik geld bij wil doen, is hij pleite.

[Helixes]

Ik merk graag even op dat òf je een job hopper bent afhankelijk is van je eigen behoefte, en carrièrewensen

Als je heel graag heel vaak wisselt, dan wil ik je vooral aanraden in de consultancy, of als zzp'er te gaan werken. Dat kan.

Als je het hebt over een traditionele carrière bij een "baas", dan is het beeld dat ik krijg de volgende:

- Minder dan een jaar telt niet. Je hebt meestal zeker een jaar nodig om in je draai te komen, te leren, en van toegevoegde waarde te zijn. Een korte functie op je CV is niet per se schadelijk, maar telt niet echt als ervaring.
- Na drie jaar mag je je serieus ervaren noemen in je functie, en wordt gezien als het perfecte moment om "door te groeien". Dat kan soms lateraal zijn, of horizontaal - zeker als je dat binnen het zelfde bedrijf wilt doen. Diagonaal zie je ook af en toe, maar - zeker een goed moment. Na drie jaar vertrekken naar een vergelijkbare functie binnen een ander (gerennomeerder) bedrijf kan ook zeker.
- Vijf jaar is een beetje de max. Blijf je langer dan vijf jaar, dan loop je het risico vast te roesten, en, intern in ieder geval, als dusdanig beschouwd te worden. Niet dat de deuren dan allemaal sluiten, maar kansen worden daarna wel minder. Na vijf jaar naar een andere werkgever gaan is trouwens zeker een mooie manier om je ervaring elders te cashen. Veel langere ervaring gaat je daar niet echt in helpen.
- Teveel perioden van werk met lengtes van tussen de zes maand en anderhalf jaar gaan je uiteindelijk wel opbreken. De indruk kan ontstaan dat je ofwel niet makkelijk integreert, of juist snel je aandacht verliest bij een functie. Iedereen heeft wel zo'n functie op zn CV staan (mismatch, functie opgeheven vlak na in dienst treding, "pech") - maar het moeten er zeker niet teveel zijn.

Bron: HR afdeling grote multinational.

[unezra]

@Helixes Toch vind ik het zelf positief als mensen langere dienstverbanden (10+ jaar) halen. Het brengt wat rust in de tent en waardevolle kennis blijft binnen het bedrijf. De crux is wel dat voor bepaalde posities het nodig is dat je jezelf blijft ontwikkelen.

Alleen, dat is niet voor alle posities zo. Bij mijn werkgever zijn dienstverbanden van 20+ jaar heel gewoon en dat past ook prima bij de het type bedrijf. Dat zijn posities waar er zeker ruimte is voor verdieping, maar waar anderzijds het plafond voor de meesten mensen na een tijdje wel bereikt is. Ze kunnen zich dan breder ontwikkelen, meer ervaren worden, maar dat is het wel.

Het lijkt mij heel ongezond voor een bedrijf als het totale personeelsbestand iedere 5 jaar compleet ververst word.

Daarbij zijn er hele volksstammen voor wie groei niet per-sé noodzakelijk is. (Zowel niet voor hen als voor het bedrijf.) Voor die mensen is het helemaal niet erg als ze 10, 20, 25 jaar bij het bedrijf blijven.

Vast roesten is ook iets persoonlijks. De ene persoon zal na een tijdje vast roesten en vegeteren, de ander blijft flexibel en heeft ook na jaren, het probleem van vast roesten niet.

[GrooV]

Ik heb niet langer dan 2,5 jaar bij een werkgever gewerkt, de reden daar voor is dat ik mijn carrière/loopbaan/leven niet laat beïnvloeden door de keuzes van een werkgever. Ik weet wat ik wil en als mijn werkgever alleen maar opdrachten regelt op 1,5-2 uur enkele reis dan ben ik weg. Of dat ik met een zwaar verouderde stack/tools/hardware moet werken terwijl mij anders is beloofd. Of als mijn werkgever focus op Java gaat leggen terwijl ik liever .Net doe.

Inmiddels ben ik ook zzp’er geworden om die reden

[Aikon]

Transportman schreef op zondag 14 juli 2019 @ 17:02:
[...]

Ook de 6+ jaar is maar net hoe je het toe kan lichten. Als je in die tijd van functie/rol bent gewisseld is het natuurlijk veel beter uit te leggen dan als je al die tijd dezelfde functie hebt vervuld en daar binnen ook geen groei hebt gemaakt.

Wat maakt dat nou uit? Alsje goed genoeg verdiend, en plezier in je werk hebt ben je er toch? Niet iedereen wil carriere maken en telkens switchen.

Tijdens mijn sol.gesprek werd er gevraagd naar mijn ambitie, zoals altijd. Ik antwoord altijd dat ik plezier in m'n werk wil, niet dat ik perse een 'hogere' functie wil. Liever niet zelfs, want dan wordt het manager/teamleider en dat lijkt me niks.

[drooger]

Aikon schreef op zondag 14 juli 2019 @ 18:59:
[...]

Wat maakt dat nou uit? Alsje goed genoeg verdiend, en plezier in je werk hebt ben je er toch? Niet iedereen wil carriere maken en telkens switchen.

Tijdens mijn sol.gesprek werd er gevraagd naar mijn ambitie, zoals altijd. Ik antwoord altijd dat ik plezier in m'n werk wil, niet dat ik perse een 'hogere' functie wil. Liever niet zelfs, want dan wordt het manager/teamleider en dat lijkt me niks.

Het hoeft niet per se 'carrière maken' te zijn, maar kan ook naast andere zaken ook gezien worden als je aantrekkelijk maken/houden voor potentiële werkgevers.

Extreem voorbeeld (maar niet minder waar) zijn mensen die na 30+ jaar bij een bedrijf mogen vertrekken en moeilijk aan de slag komen bij een andere werkgever.

Als je met enige regelmaat switcht van werkgever of functie, dan kan dat een teken zijn dat je open staat voor veranderingen, en je weet hoe meerdere bedrijven een kunstje doen i.p.v. maar één manier kennen.

Verder kan het bij grote organisaties (bijv. banken) een risico zijn dat je applicatie/omgeving legacy wordt.
Als je daar niks mee doet, dan zit je jaren later bij een sollicitatiegesprek met vooral verouderde productkennis...

En ja, er zijn legio uitzonderingen, maar imho vind ik het in deze tijd voor een loopbaan in de IT onverstandig om, mits jonger dan ~55, bijv. 15 jaar bij een werkgever te zitten.

[Bart ®]

Marber schreef op zondag 14 juli 2019 @ 12:00:
Ik zit geregeld aan de ‘andere kant’ van de sollicitatie tafel. Vaak switchen van werkgever is voor mij wel een dingetje. Waarom zou ik tijd/energie steken in een nieuwe collega die na 1 of 2 jaar weer gaat.

Totaal verkeerde instelling. Waarom zou ik als werknemer langer dan 1 of 2 jaar blijven als de werkgever geen tijd/energie erin steekt om het mij zo goed te laten hebben dat ik wil blijven? Dat is wat je je moet afvragen.

[Outerspace]

Ik vind het niet erg om te switchen van werkgever. In mijn 12 jarig bestaan als IT'er heb ik 4 (eigenlijk 5) werkgevers gehad. Ik heb er geen spijt van, al was het op sommige momenten verstandiger geweest om eerder weg te gaan of langer te zitten.

Ik ga eigenlijk pas over naar een andere werkgever als de chemie tussen werkgever (lees leidinggevende) en werknemer uitgewerkt is, ik niet kan doorgroeien naar een andere functie als de tijd rijp is, als ik zoveel meer kan verdienen dan de huidige werkgever (zowel sec als primaire voorwaarden, voor een paar tientjes blijf ik lekker zitten).

Bij mijn huidige werkgever zit ik prima, maar je weet nooit of er een paardenhoofd in je bed beland

[Transportman]

Aikon schreef op zondag 14 juli 2019 @ 18:59:
[...]

Wat maakt dat nou uit? Alsje goed genoeg verdiend, en plezier in je werk hebt ben je er toch? Niet iedereen wil carriere maken en telkens switchen.

Tijdens mijn sol.gesprek werd er gevraagd naar mijn ambitie, zoals altijd. Ik antwoord altijd dat ik plezier in m'n werk wil, niet dat ik perse een 'hogere' functie wil. Liever niet zelfs, want dan wordt het manager/teamleider en dat lijkt me niks.

Er zit alleen nog wel eens een verschil tussen wat je wilt en wat er gebeurt. En als je dan om wat voor reden dan ook moet switchen en je zit al meerdere jaren bij dezelfde werkgever, dan helpt het wel als je iets verder komt dan alleen "kunstje X met applicatie/programmeertaal Y".

Ik hoef zelf ook niet per se naar een "hogere" functie in de zin van management/teamleider, maar ik wil wel groeien in wat ik doe, zowel in de diepte van mijn core functie als in de breedte met de randzaken die daaraan raken, ook omdat ik weet dat ik daarmee mijn baanzekerheid op langere termijn kan verbeteren.

[Aikon]

drooger schreef op zondag 14 juli 2019 @ 20:36:
[...]


Het hoeft niet per se 'carrière maken' te zijn, maar kan ook naast andere zaken ook gezien worden als je aantrekkelijk maken/houden voor potentiële werkgevers.

Extreem voorbeeld (maar niet minder waar) zijn mensen die na 30+ jaar bij een bedrijf mogen vertrekken en moeilijk aan de slag komen bij een andere werkgever.

Als je met enige regelmaat switcht van werkgever of functie, dan kan dat een teken zijn dat je open staat voor veranderingen, en je weet hoe meerdere bedrijven een kunstje doen i.p.v. maar één manier kennen.

Verder kan het bij grote organisaties (bijv. banken) een risico zijn dat je applicatie/omgeving legacy wordt.
Als je daar niks mee doet, dan zit je jaren later bij een sollicitatiegesprek met vooral verouderde productkennis...

En ja, er zijn legio uitzonderingen, maar imho vind ik het in deze tijd voor een loopbaan in de IT onverstandig om, mits jonger dan ~55, bijv. 15 jaar bij een werkgever te zitten.

toon volledige bericht

Tuurlijk moet je altijd verder leren, zeker als je bijv. alleen Novell kent oid. Maar als je 30 jaar systeembeheerder bent is dat niet omdat je 30 jaar lang Windows 3.11 bakkies in de lucht hebt weten te houden

Het geeft ook aan dat het bedrijf tevreden was en je hart voor de zaak hebt. Althans, zoals met alle voorbeelden hier, in het algemeen.

Ook zo'n vraag tijdens sollicitatie: hoe lang wil je hier blijven? Ja, tot aan m'n pensioen gewoon, zo lang het bevalt en je marktconform betaald ga ik niet zomaar weg

Transportman schreef op zondag 14 juli 2019 @ 20:52:
[...]

Er zit alleen nog wel eens een verschil tussen wat je wilt en wat er gebeurt. En als je dan om wat voor reden dan ook moet switchen en je zit al meerdere jaren bij dezelfde werkgever, dan helpt het wel als je iets verder komt dan alleen "kunstje X met applicatie/programmeertaal Y".

Ik hoef zelf ook niet per se naar een "hogere" functie in de zin van management/teamleider, maar ik wil wel groeien in wat ik doe, zowel in de diepte van mijn core functie als in de breedte met de randzaken die daaraan raken, ook omdat ik weet dat ik daarmee mijn baanzekerheid op langere termijn kan verbeteren.

Tuurlijk wil je jezelf blijven uitdagen. Maar zoals hierboven ook, volgens mij is er geen 1 IT baan die lang hetzelfde blijft. Aan de andere kant zijn er juist in de IT mensen (bijv austisten of mensen die er trekken van bezitten) die heel goed, heel lang hetzelde kunstje kunnen flikken en daar gelukkig mee zijn. En hun werkgever ook

[Sport_Life]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 32% gewijzigd door Sport_Life op 14-07-2019 21:04 ]

[GoldenSample]

BFmango schreef op zondag 14 juli 2019 @ 17:08:
[...]



Wat probeer je nou eigenlijk te zeggen?

Je hele post ruikt naar kijk-mij-ik-ben-geweldig.

Dat het van 2 kanten moet komen en er (imho) prima voorbeelden zijn waar die wederkerigheid er niet is en het imho niet meer dan logisch is dat er veel geswitcht wordt. Ik reageerde op een post van iemand die veel solicitatiegesprekken voert en enkel becommentariërde; als iemand vaak switcht vind ik dat wel een minpunt want waarom zouden we daar tijd/moeite in steken. Daarnaast krijg ik altijd een tikkie jeuk van de 'niet bijten in de hand die je te eten geeft' mentaliteit die je nog wel eens ziet, dan wordt mijn commentaar wat scherper de andere kant op. En ja dat was mogelijk wat uitgebreid

[unezra]

drooger schreef op zondag 14 juli 2019 @ 20:36:
[...]


Het hoeft niet per se 'carrière maken' te zijn, maar kan ook naast andere zaken ook gezien worden als je aantrekkelijk maken/houden voor potentiële werkgevers.

Extreem voorbeeld (maar niet minder waar) zijn mensen die na 30+ jaar bij een bedrijf mogen vertrekken en moeilijk aan de slag komen bij een andere werkgever.

Als je met enige regelmaat switcht van werkgever of functie, dan kan dat een teken zijn dat je open staat voor veranderingen, en je weet hoe meerdere bedrijven een kunstje doen i.p.v. maar één manier kennen.

Kan, maar hoeft niet.

Een langer dienstverband, ook binnen de IT, kan ook betekenen dat je telkens manieren vind om de baan voor jezelf interessant te houden en jezelf op persoonlijk en technisch vlak verder weet te ontwikkelen.

Regelmatig switchen kan dan ook weer een teken zijn dat je niet snel tevreden bent en snel in lastige situaties of omdat je even niet krijgt wat je wil, het hazenpad kiest. (Terwijl een langer dienstverband weer uitgelegd kan worden dat je ook in mindere tijden, loyaal blijft.)

Verder kan het bij grote organisaties (bijv. banken) een risico zijn dat je applicatie/omgeving legacy wordt.
Als je daar niks mee doet, dan zit je jaren later bij een sollicitatiegesprek met vooral verouderde productkennis...

En ja, er zijn legio uitzonderingen, maar imho vind ik het in deze tijd voor een loopbaan in de IT onverstandig om, mits jonger dan ~55, bijv. 15 jaar bij een werkgever te zitten.

Het hangt van de werkgever af.

Als ik kijk naar onze moedermaatschappij, zie je daar ook lange dienstverbanden. Aan de andere kant zie je daar ook duidelijke ontwikkeling bij mensen. Ze switchen (al dan niet noodgedwongen wegens reorganisatie) om de zoveel jaar van functie. Werkgever blijft gelijk, baan niet. Op die manier de 15 jaar halen is helemaal niet slecht lijkt me.

Sterker nog, na 15 jaar heb je juist door de combinatie van blijven bij dezelfde werkgever én jezelf in je functie ontwikkelen, heel veel kennis op gedaan die ook bij andere werkgevers nuttig is. Zeker als je binnen de branche (financiële dienstverlening) blijft maar ook daar buiten.

Overigens realiseer ik me dat mijn eerdere reacties wat tegenstrijdig kunnen overkomen. Enerzijds het hebben over een sweet spot van rond de 7 jaar, anderzijds pleiten voor lange dienstverbanden. Enige verklaring daar: Ik denk dat het in functies waar ontwikkeling noodzakelijk is, zinvol is op tijd van functie te wisselen. Ook personen voor wie doorlopende ontwikkeling nodig is om gelukkig en gemotiveerd te blijven moeten niet te lang blijven hangen. Aan de andere kant kan dat soms ook op 1 positie, als die positie zichzelf leent tot continue ontwikkeling.

Balans is hier denk ik het toverwoord. Niet te snel wisselen, ook niet te lang blijven hangen. Wisselen is altijd heel erg situatie en persoonsafhankelijk. Wel denk ik dat heel korte dienstverbanden in de regel niet goed zijn voor het bedrijf. (Behalve op posities waarin het verloop van nature heel hoog is en dat geen kwaad kan.)

Aikon schreef op zondag 14 juli 2019 @ 18:59:
[...]
Wat maakt dat nou uit? Alsje goed genoeg verdiend, en plezier in je werk hebt ben je er toch? Niet iedereen wil carriere maken en telkens switchen.

Tijdens mijn sol.gesprek werd er gevraagd naar mijn ambitie, zoals altijd. Ik antwoord altijd dat ik plezier in m'n werk wil, niet dat ik perse een 'hogere' functie wil. Liever niet zelfs, want dan wordt het manager/teamleider en dat lijkt me niks.

Eens.
Al hoeft een hogere functie niet altijd te betekenen dat je manager of teamleider word.

Zelf zit op dit moment op dat punt. Ik wil wel een hogere functie, maar zie mezelf niet geschikt als teamleider. Daarvoor ben ik waarschijnlijk te resultaatgericht en niet politiek correct genoeg. Voor mij zou "hoger" eerder betekenen dat ik richting iets van adviseur / consultant / etc. ga.

Plezier in mijn werk is nummer 1, maar dat plezier word wel mede bepaald door de inhoud van mijn werk. Ik kan niet goed tegen situaties waar alle dagen op een gegeven moment op elkaar beginnen te lijken. Ik zoek enerzijds de rust van een vast team en vaste werkgever (het ZZP bestaan is aan mij absoluut niet besteed), anderzijds de spanning en sensatie van op rare momenten moeten werken en op maandag amper kunnen voorspellen hoe je week er precies uit gaat zien.

Als ik dat kan hebben binnen dezelfde werkgever of zelfs binnen dezelfde functie, wil ik daar best tot mijn pensioen werken.

Sport_Life schreef op zondag 14 juli 2019 @ 20:57:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Outerspace schreef op zondag 14 juli 2019 @ 20:49:
Ik vind het niet erg om te switchen van werkgever. In mijn 12 jarig bestaan als IT'er heb ik 4 (eigenlijk 5) werkgevers gehad. Ik heb er geen spijt van, al was het op sommige momenten verstandiger geweest om eerder weg te gaan of langer te zitten.

Ik ga eigenlijk pas over naar een andere werkgever als de chemie tussen werkgever (lees leidinggevende) en werknemer uitgewerkt is, ik niet kan doorgroeien naar een andere functie als de tijd rijp is, als ik zoveel meer kan verdienen dan de huidige werkgever (zowel sec als primaire voorwaarden, voor een paar tientjes blijf ik lekker zitten).

Bij mijn huidige werkgever zit ik prima, maar je weet nooit of er een paardenhoofd in je bed beland

Grappig genoeg heb ik net afgelopen jaar een situatie meegemaakt die ik niet eerder heb meegemaakt. De chemie was weg, ik was niet gelukkig. (Situatie heeft in mijn beleving dik een jaar geduurt met de hoogtepunten eind vorig jaar, begin dit jaar.) Wegens allerlei omstandigheden was ik er klaar mee en heb voorzichtig buiten de deur gekeken. 1 sollicitatiegesprek, 1x koffiedrinken, rustig nadenken.

De situatie heeft zich hersteld, de omstandigheden zijn werkelijk verbeterd en ik ga nu met meer plezier in mijn lijf naar kantoor dan ooit. (Ik heb promotie gekregen, ben er financieel op vooruit gegaan, heb weer een salarisgroeipad én heb meer vrijheid en zelfstandigheid in mijn werk dan ooit. Iets dat voor mij een absolute eis is. Ik zit niet te wachten op een manager die van dag tot dag, week tot week, bepaalt wat ik doe en zich inhoudelijk met mijn werk bemoeit. Laat mij gewoon mijn ding doen, ik kom wel in de lucht als ik het nodig vind.)

In dit geval heeft het geloond om te blijven zitten en de "relatiecrisis" te doorstaan, niet weg te gaan op het moment dat het even niet lekker liep.

Voor mij was dat heel leerzaam en zeker iets om mee te nemen naar een volgende werkgever.

Sailliant detail is wel dat een van de redenen dat ik nu weer helemaal happy ben in mijn baan, is dat de kans heel groot is dat het volgend jaar stopt. We, mijn werkgever en ik, zijn samen aan het nadenken over de toekomst en aan het kijken hoe we die zinvol vorm kunnen gaan geven. Dat gaat met wat pech nog wel wat strijd opleveren maar daar heb ik dan weer mijn rechtsbijstand voor. (Voor een stuk rugdekking achter de schermen, maar als het nodig is, directie actie.)

Moraal van dit verhaal: Het gebrek aan chemie kan ook tijdelijk zijn. De kunst is in te zien wanneer het een tijdelijke dip is en wanneer het onherstelbaar is. Net als in vriendschappelijke en liefdesrelaties dus.

[Pizza_Boom]

Ik ben het toch niet geheel met je eens.

Helixes schreef op zondag 14 juli 2019 @ 18:02:
Als je het hebt over een traditionele carrière bij een "baas", dan is het beeld dat ik krijg de volgende:

- Minder dan een jaar telt niet. Je hebt meestal zeker een jaar nodig om in je draai te komen, te leren, en van toegevoegde waarde te zijn. Een korte functie op je CV is niet per se schadelijk, maar telt niet echt als ervaring.

Ik zat binnen een jaar al werkzaamheden te doen die bij een senior horen. Had ik die niet mogen doen, was ik pleite geweest. Na enkele maanden kende ik het trucje hier wel. Niet alle kunstjes, maar de meeste. En bij degene die ik niet kende kwam ik met een eigen oplossing. Vernieuwend. Ik heb wel met verkopers bij een oplevering gestaan (wij leveren en installeren fysieke producten) waarbij een deel was uitbesteed en er gewezen werd naar een oplossing en hoe slim die is. Toen ik vertelde dat die uit mijn koker kwam, was men verbaasd. Dat soort dingen bedachten wij niet meer.

- Na drie jaar mag je je serieus ervaren noemen in je functie, en wordt gezien als het perfecte moment om "door te groeien". Dat kan soms lateraal zijn, of horizontaal - zeker als je dat binnen het zelfde bedrijf wilt doen. Diagonaal zie je ook af en toe, maar - zeker een goed moment. Na drie jaar vertrekken naar een vergelijkbare functie binnen een ander (gerennomeerder) bedrijf kan ook zeker.

Ik heb, zoals ik schrijf, binnen een jaar extra taken opgepakt en ben in mijn 2e werkjaar 2x doorgegroeid.

- Teveel perioden van werk met lengtes van tussen de zes maand en anderhalf jaar gaan je uiteindelijk wel opbreken. De indruk kan ontstaan dat je ofwel niet makkelijk integreert, of juist snel je aandacht verliest bij een functie. Iedereen heeft wel zo'n functie op zn CV staan (mismatch, functie opgeheven vlak na in dienst treding, "pech") - maar het moeten er zeker niet teveel zijn.

Bij een voormalig collega gezien... Wekte inderdaad weinig vertrouwen. Aardige vent, maar alleen maar jobs van 1-3 jaar... Terwijl je midden 50 bent.

[Helixes]

unezra schreef op zondag 14 juli 2019 @ 18:37:
@Helixes Toch vind ik het zelf positief als mensen langere dienstverbanden (10+ jaar) halen. Het brengt wat rust in de tent en waardevolle kennis blijft binnen het bedrijf. De crux is wel dat voor bepaalde posities het nodig is dat je jezelf blijft ontwikkelen.

Niemand is onvervangbaar

Op zich heb je gelijk. Het heeft zeker waarde om een "oude rot" te hebben. Het is ook volstrekt legitiem om gewoon op je plekkie te blijven zitten als je daar content mee bent. Persoonlijk zou ik dan nog graag wat roulatie zijn in verantwoordelijkheden binnen een afdeling, ook om te voorkomen dat teveel kennis geconcentreerd raakt bij één persoon (altijd een risico), om verveling te voorkomen, en om gebruik te blijven maken van een zeker groeipotentieel, al was het maar lateraal.

Maar ik kan je wel vertellen dat de persoon die 10+ jaar op de zelfde functie zit geen carrièretijger is. De carrièretijger is altijd bezig met de volgende stap. Het is een sluipmoordenaar, die toeslaat bij iedere mogelijkheid te groeien naar zijn of haar einddoel, welke dat dan ook moge wezen. Die carriéretijger heeft dit soort dingen wel in diens achterhoofd - na één jaar kan je, na drie jaar mag je, en na vijf jaar moet je.

[B-Real]

Alles valt of staat ook een beetje met de leeftijd en het verhaal denk ik. Op jonge leeftijd een keer extra switchen is minder ernstig als iemand die al 20 jaar werkt en al 10 werkgevers heeft versleten.
Voor mijn gevoel is een jaar niets, dus die heb je er al snel op zitten. Korter zou ik als werkgever dus zeker "verdacht" vinden.

Ik ben nu zelf aan mijn 7e werkjaar bezig en zit net bij mijn 3e werkgever. Ik kan prima motiveren waarom ik de overstap telkens heb gemaakt.
1e werkgever plukte mijn uit de studiebanken. 2e werkgever ging een oud manager van werkgever 1 werken, welke mij graag mee wilde nemen plus dat de 2e werkgever ook mijn oud-stagebedrijf was. Het had in principe ook werkgever 1 kunnen zijn.
Werkgever 3 was uit eigen overweging, maar ook hieraan lagen diverse weloverwogen redenen ten grondslag.

Toch ben ik wel van mening dat ik hier wat langer moet blijven plakken omdat het anders qua CV cq verhaal allemaal wel wat lastiger wordt te verkopen aan een nieuwe werkgever.

Aan de andere kant heb ik de afgelopen jaren door mijn werk veel bedrijven van binnen gezien. Werknemers die ergens 10/15/20/25 jaar achter hetzelfde bureau zitten zijn te vaak ook redelijk vast geroest en werken dagelijks een standaard takenlijstje af bij wijze van.
Ik wil best ergens lang werken, maar dan wel mijzelf blijven ontwikkelen en doorgroeien. Dus zonder over te stappen van werkgever toch anders werk na een x aantal jaar.

[Anoniem: 224360]

Helixes schreef op maandag 15 juli 2019 @ 08:59:
[...]


Niemand is onvervangbaar

Op zich heb je gelijk. Het heeft zeker waarde om een "oude rot" te hebben. Het is ook volstrekt legitiem om gewoon op je plekkie te blijven zitten als je daar content mee bent. Persoonlijk zou ik dan nog graag wat roulatie zijn in verantwoordelijkheden binnen een afdeling, ook om te voorkomen dat teveel kennis geconcentreerd raakt bij één persoon (altijd een risico), om verveling te voorkomen, en om gebruik te blijven maken van een zeker groeipotentieel, al was het maar lateraal.

Maar ik kan je wel vertellen dat de persoon die 10+ jaar op de zelfde functie zit geen carrièretijger is. De carrièretijger is altijd bezig met de volgende stap. Het is een sluipmoordenaar, die toeslaat bij iedere mogelijkheid te groeien naar zijn of haar einddoel, welke dat dan ook moge wezen. Die carriéretijger heeft dit soort dingen wel in diens achterhoofd - na één jaar kan je, na drie jaar mag je, en na vijf jaar moet je.

Waarom zou je enkel carrièretijgers willen? (Dat zeg je niet overigens) Ik heb eigenlijk altijd wel een hekel gehad aan dat woord. Een aantal op de juiste plekken zorgen potentieel voor de groei die je organisatie nodig heeft. Heb je alleen mensen die hun eigen doelen nastreven dan loopt de organisatie op los zand. De truc is om de egoïstische doelen van mensen samen te laten vallen met de doelen van de organisatie. Dat vergt een duidelijke visie, goed aannamebeleid en de juiste mensen op de juiste plek.

5 jaar is wel een aardig gemiddelde waar ik me in kan vinden. Interne switch kan ook heel waardevol zijn, maar vaak minder lucratief voor de werknemer. Rust en weten wat je hebt voor een persoon is echter ook wat waard.

[Helixes]

Anoniem: 224360 schreef op maandag 15 juli 2019 @ 09:19:Waarom zou je enkel carrièretijgers willen? (Dat zeg je niet overigens) Ik heb eigenlijk altijd wel een hekel gehad aan dat woord. Een aantal op de juiste plekken zorgen potentieel voor de groei die je organisatie nodig heeft. Heb je alleen mensen die hun eigen doelen nastreven dan loopt de organisatie op los zand. De truc is om de egoïstische doelen van mensen samen te laten vallen met de doelen van de organisatie. Dat vergt een duidelijke visie, goed aannamebeleid en de juiste mensen op de juiste plek.

Ik denk niet dat je alleen maar carrièretijgers wilt. Iedere afdeling doet er goed aan een mix te zijn van interesses, perspectieven, achtergronden. Dat geldt ook voor carrièreperspectieven. Sommige mensen zullen een functie of afdeling zien als een tussenstation, terwijl anderen daar (in ieder geval in eerste instantie) anders over denken.

In het oude model van meritocratie - hard werkende mensen krijgen de promoties - zijn carrièretijgers natuurlijk wel gewent. Je ziet dat nog wel eens in andere landen, of in de echt competitieve bedrijven zoals banken en de grote consultancyfirma's. De meeste bedrijven die ik ken zijn toch wel een beetje afgestapt van dat model, en dat komt de rust inderdaad wel ten goede.

[unezra]

Helixes schreef op maandag 15 juli 2019 @ 08:59:
[...]
Niemand is onvervangbaar

Klopt maar bij de een zijn de gevolgen voor de organisatie wel wat groter dan bij de ander.

Een vakkenvuller in de supermarkt die na een jaar vertrekt zal aanzienlijk minder impact hebben op de organisatie dan iemand die op een meer key positie binnen een organisatie zit.

Iedereen is vervangbaar en moet dat ook zijn, maar waar de een enkel werving- selectie- en inwerkkosten heeft (enkele duizenden tot tienduizenden €), zal de ander een grotere aderlating voor het bedrijf (tien- tot honderdduizenden €) zijn. (Als je alles omrekent naar verloren €.)

Op zich heb je gelijk. Het heeft zeker waarde om een "oude rot" te hebben. Het is ook volstrekt legitiem om gewoon op je plekkie te blijven zitten als je daar content mee bent. Persoonlijk zou ik dan nog graag wat roulatie zijn in verantwoordelijkheden binnen een afdeling, ook om te voorkomen dat teveel kennis geconcentreerd raakt bij één persoon (altijd een risico), om verveling te voorkomen, en om gebruik te blijven maken van een zeker groeipotentieel, al was het maar lateraal.

Maar ik kan je wel vertellen dat de persoon die 10+ jaar op de zelfde functie zit geen carrièretijger is. De carrièretijger is altijd bezig met de volgende stap. Het is een sluipmoordenaar, die toeslaat bij iedere mogelijkheid te groeien naar zijn of haar einddoel, welke dat dan ook moge wezen. Die carriéretijger heeft dit soort dingen wel in diens achterhoofd - na één jaar kan je, na drie jaar mag je, en na vijf jaar moet je.

Je schildert de carrièretijger nu wel heel negatief af.
Er is ook nog iets daar tussenin.

Natuurlijk heb je die mensen die enkel en alleen gaan voor het hoogste, die de ambitie hebben directeur of tenminste hoger management te worden en niet stoppen voordat ze daar zijn.

Ook heb je de mensen die hun loopbaan ergens beginnen en daar de rest van hun leven blijven.

Zeg de lopende band medewerker wiens ambitie zich beperkt tot zijn of haar pensioen halen en een verder gelukkig leven te lijden vs diegene die CEO van een multinational wil worden of tenminste in het hoger management wil belanden.

Daar tussenin zitten heel veel mensen (zoals ik), die zeker de nodige ambitie hebben, een carrière nastreven, maar zich niet klassificeren als "carrièretijger". Ik weet niet of dat de grootste groep is, in aantallen zal denk ik de groep mensen die genoegen nemen met beperkte groei en/of domweg niet de ambitie hebben heel ver te groeien het grootste zijn. Ik denk dat het een pyramide is, met de absolute carrièretijgers als minderheid.

Anoniem: 224360 schreef op maandag 15 juli 2019 @ 09:19:
[...]
Waarom zou je enkel carrièretijgers willen? (Dat zeg je niet overigens) Ik heb eigenlijk altijd wel een hekel gehad aan dat woord. Een aantal op de juiste plekken zorgen potentieel voor de groei die je organisatie nodig heeft. Heb je alleen mensen die hun eigen doelen nastreven dan loopt de organisatie op los zand. De truc is om de egoïstische doelen van mensen samen te laten vallen met de doelen van de organisatie. Dat vergt een duidelijke visie, goed aannamebeleid en de juiste mensen op de juiste plek.

5 jaar is wel een aardig gemiddelde waar ik me in kan vinden. Interne switch kan ook heel waardevol zijn, maar vaak minder lucratief voor de werknemer. Rust en weten wat je hebt voor een persoon is echter ook wat waard.

Het hangt van het type carrièretijger af.

Personen die er enkel zitten voor hun eigen gewin heb je als organisatie denk ik helemaal niets aan.
Personen die een carrière nastreven met als doel er niet alleen zelf beter van te worden, maar werkelijk ook de organisatie vooruit te helpen, díe heb je wel hard nodig.

Zij kunnen, mits gedoseerd, een organisatie vooruitstuwen. Een organisatie vol strebers heb je net zo weinig aan als een organisatie vol mensen die geen enkele ambitiei hebben.

Helixes schreef op maandag 15 juli 2019 @ 09:28:
[...]
Ik denk niet dat je alleen maar carrièretijgers wilt. Iedere afdeling doet er goed aan een mix te zijn van interesses, perspectieven, achtergronden. Dat geldt ook voor carrièreperspectieven. Sommige mensen zullen een functie of afdeling zien als een tussenstation, terwijl anderen daar (in ieder geval in eerste instantie) anders over denken.

Dat hoeft niet slecht te zijn.

Soms is dat wat een afdeling of organisatie nodig heeft. Iemand die komt, de afdeling of het bedrijf reorganiseert en daarna verder gaat met de volgende klus. Ik vraag me af of het type mens dat dát kan en/of wil, gelukkig word van iets op poten zetten en daarna op hun lauweren rusten.

Zelf werk ik liefst in een golfbeweging. Puinruimen, boel op poten zetten, veranderingen doorvoeren, genieten van het resultaat en dan weer aan de volgende klus. Ik heb zowel de rust nodig, als de piekmomenten. Te lang te veel rust en ik val in slaap, ga me vervelen, word ongelukkig. Te lang te veel stress en ik functioneer niet meer met een zinvol risico op burnout. De boog kan niet altijd gespannen zijn maar een altijd slappe boog kan ik ook niets mee.

Ik weet dat er genoeg mensen zijn die helemaal geen behoefte hebben aan die golfbeweging en gewoon gelukkig willen zijn in relatieve rust. Er zullen ongetwijfeld ook mensen zijn die continu onder hoogspanning willen werken. Toch krijg ik daar "Wolf of Wallstreet" visioenen bij. Altijd maar door gaan. Altijd maar het gas d'r op. Ik vraag me echt af of je dan niet na een paar jaar compleet opgefikt en/of doorgedraait bent.

In het oude model van meritocratie - hard werkende mensen krijgen de promoties - zijn carrièretijgers natuurlijk wel gewent. Je ziet dat nog wel eens in andere landen, of in de echt competitieve bedrijven zoals banken en de grote consultancyfirma's. De meeste bedrijven die ik ken zijn toch wel een beetje afgestapt van dat model, en dat komt de rust inderdaad wel ten goede.

Ik denk wel dat om promotie te krijgen, je jezelf moet laten zien. Je moet het willen.
Wat heb je aan iemand die promotie krijgt en vooral denkt "meh, meer verantwoordelijkheid"?

Misschien staat of valt het ook een beetje met je definitie van hard werken. Voor mij is "hard werken" ook domweg tussen 9 en 5 mijn hersens goed aan het werk zetten en slimme dingen bedenken. Zit het minder in de absolute werkuren, maar in de output.

[vso]

@Helixes en @unezra ik heb veel gewisseld per (werk)jaar gemiddeld makkelijk 3 werkgevers/opdrachtgevers.

Job hoppen heeft als nadeel dat je niet weet wat je "morgen" doet, en bv erg afhankelijk kan zijn van de markt, certificering en UWV (of spaarpotje bij ZZP)
Kwa ervaring (werk en contracten) word je best ervaren versus "vast" personeel en je verdient zeker niet slecht.

Vast personeel zijn vaak ook geen "uitblinkers" en doen zo min mogelijk voor zoveel mogelijk werk, de enkeling die wel hard werkt (vast) loopt vaak daardoor tegen muren op.. en krijgt burn-outs.

in job hoppen wordt je makkelijker in relatieveren

@Yordi- normaal ligt meer aan jezelf en noem je een hop (c.q ex werkgever) een opdracht of "vaste baan" ..
- uitzendwerk/zzp tja ben je een specialist op oproepbasis. (gewilder)
- vaste baan hopper is een lastpak .. die nooit naar zijn zin heeft.

oftewel meer in de "eye of the beholder" en hoe je je verhaal verkoopt.

ps er zijn werkgevers die niet eens kijken naar meer dan 2 pagina's cv ... en anderen die het niet boeit/graag willen dat mensen ervaring hebben.

[ Voor 27% gewijzigd door vso op 15-07-2019 10:04 ]

[Helixes]

unezra schreef op maandag 15 juli 2019 @ 09:42:
Iedereen is vervangbaar en moet dat ook zijn, maar waar de een enkel werving- selectie- en inwerkkosten heeft (enkele duizenden tot tienduizenden €), zal de ander een grotere aderlating voor het bedrijf (tien- tot honderdduizenden €) zijn. (Als je alles omrekent naar verloren €.)

Waarschijnlijk heb je gelijk. Toch ken ik weinig organisaties die zo nadenken over hun talent management. Ik zie de kosten van vervanging niet direct worden meegenomen, tenzij er voor specifieke requirements erg lastig te werven is in de markt.

Je schildert de carrièretijger nu wel heel negatief af.
[…]

Nee, je hebt gelijk. De meeste medewerkers zijn geen carrièretijgers.

Maar wat de carrièretijger onderscheidt is dat hij of zij er wel een neusje voor heeft. Het zijn mensen die zich als een vis in het water voelen op de woelige oceaan van de corporate ladder, zogezegd. Voor alle onvolkomenheden die ze bezitten, zijn er gewoon een paar dingen die ze wel echt goed doen. Zo kunnen ze wel goed worden gebruikt (in doorsnee) als kompas voor carrièregroei.

Voor alle duidelijkheid, ik ben ook geen carrièretijger, al was het maar omdat ik ook geen vijfjarenplan heb met een duidelijk doel waar ik me over vijf jaar wil zien. Maar dat wil niet zeggen dat ik hun voorbeeld niet volg met bepaalde zaken die ze zichzelf opleggen. Ik neem in ieder geval kennis van de mogelijkheden en risico's die verbonden zijn aan lengte van dienstverband binnen een bepaalde functie.

Ik denk wel dat om promotie te krijgen, je jezelf moet laten zien. Je moet het willen.
Wat heb je aan iemand die promotie krijgt en vooral denkt "meh, meer verantwoordelijkheid"?

Misschien staat of valt het ook een beetje met je definitie van hard werken. Voor mij is "hard werken" ook domweg tussen 9 en 5 mijn hersens goed aan het werk zetten en slimme dingen bedenken. Zit het minder in de absolute werkuren, maar in de output.

… maar er gaat iemand van 9 tot 6 werken, om die promotie veilig te stellen

Ik ben ook iemand die meer in termen van output denkt. Je vraagt iemand iets te doen, en daar komt een product uit. De kwaliteit van dat product is nogal bepalend, ongeacht het aantal uur dat daar is ingestoken. Daar mag natuurlijk anderhalf FTE inzitten. Maar dat mag ook bijzonder efficiënt zijn uitgevoerd. Dat maakt mij niet uit.

En nee - promotie om de promotie is een beetje ouderwets. De rol die wordt aangeboden moet passen bij de persoon, en diens ambities. Die persoon promoveren die het hardst heeft gewerkt is een ouderwetse manier van denken die niet per se leidt tot succes....

[Sport_Life]

In mijn ogen zijn er 2 type jobhoppers.

Type 1 jobt omdat hij gewoon niet voldoende functioneert. Nu al een paar keer zulke collega's gehad, in de praktijk leunen ze enorm op andere collega's maar na enige tijd vallen ze ook bij de directie door de mand.

Het verschil met type 2, iemand die raakt uitgekeken en groeit is makkelijk te zien en voor een goede werkgever ook goed te verifiëren. (LinkedIn, referenties, doorvragen bij sollicitatie gesprekken over inhoudelijke onderwerpen).

Persoonlijk ben ik van mening dat type 2 voor heel veel organisaties een zegen is, een frisse blik van iemand met een brede ervaring voegt enorm veel toe op een afdeling /organisatie. De kunst is dan wel om diegene voldoende uitdaging te blijven bieden anders ligt de bore out op de loer of hij vertrekt naar een nieuwe werkgever..

[ Voor 64% gewijzigd door Sport_Life op 15-07-2019 10:27 ]

[Barrycade]

Ik denk dat veel jongeren in het begin hun draai moeten vinden.
Ikzelf heb in het begin van mijn carriere ook 3 werkgevers in de eerste 5-6 jaar gehad.

Ik werk nu bijna 12 jaar bij 1 werkgever, maar zit daar nu ook nu in mijn 3e functie.
De stappen die ik gemaakt heb, zijn redelijk logisch en er zit een opbouw in.

Had ik deze stappen niet kunnen maken binnen het huidige bedrijf had ik dit waarschijnlijk wel buiten het bedrijf gedaan. Maar ik werk gelukkig bij een Multinational waar kansen genoeg liggen om je te blijven ontwikkelen. Ik ben namelijk op een gegeven moment "op". Ik haal weinig voldoening uit routine op het werk, dus als het meer van hetzelfde wordt ga ik rond kijken.

En ik moet dan een stap maken waar ik weer een aantal jaar kan leren / ontwikkelen, dus stap ik opzij naar een ander werkgebied of omhoog dus manager / senior rollen, net wat er voorbij komt.

Ik heb gelukkig ook mensen in mijn team die het prima vinden om te zitten waar ze zitten. Deze mensen voeren hun baan prima uit, maar hebben geen ambitie om door te groeien. Dit zijn kostbare mensen voor de organisatie want die zijn de back bone van het team. Wat me wel opvalt is dat ze meestal buiten hun baan wel hobbies/ activiteiten hebben waarin ze hun ei kwijt kunnen. Dus ze hebben meestal wel het vermogen, maar kiezen ervoor dat anders te gebruiken.

[FightingFalcon]

Ik had me eerst voorgenomen niet te reageren, maar ga het toch eventjes doen. Ik ben zelf 42 en ben de laatste jaren meer van baan gewisseld dan dat me lief was. Ik zit zelf in de ICT en je zou kunnen zeggen, bwa daar wisselen ze toch vaak van baan. Dat klopt wel maar toch merk ik dat het me nu begint te spelen in gesprekken.

Ik ben destijds in ICT beland omwille van de aanslagen van 9/11 en de impact hiervan op de reissector waar ik toen werkzaam was. Ik heb een diploma bacherlor toerisme op zak.

Na me omgeschoold te hebben tot ICT en werkzaam geweest te zijn als consultant in een aantal bedrijven heb ik de kans gekregen om te gaan werken voor een bedrijf in een management functie.

Ik heb toen het bedrijf verlaten om te gaan werken voor een van mijn managers die een nieuw bedrijf had gestart en me toen had meegevraagd ... Mooi aanbod, blabla laten overtuigen...

Dit was de foutste stap in mijn ganse carriere, ik ben niet lang bij dat bedrijf geweest en ben nu al een jaar of 5 bezig met regelmatig van werkgever wisselen ... Dit heeft me zeker geen windeieren gelegd maar nu merk ik wel dat het tijd wordt om me ergens te vestigen ... Ik heb al verschillende directie en management functies gehad .

Wat ik gewoon wilde meegeven, soms maak je een keer misstap en is het soms niet evident om juist die plek en rol terug te vinden waar je echt voor wil gaan ... Maar hou er rekening mee, teveel wisselen is ook niet zo positief !

[CurlyMo]

En dan hebben we ook nog de zachte kanten van het werk. De bedrijfscultuur valt tegen, de sfeer tussen de collega's, de visie op het werk, de relatie tussen jou en de manager, de vacature sluit niet aan bij de daadwerkelijke functie of het team waarbinnen je komt te werken enz.

Dat zijn dingen die je naar een paar maanden prima door hebt en aspecten die moeilijk uit een sollicitatiegesprek te halen zijn. Loop je er tegenaan dan zit er niks anders op dan dit bespreken en als dat geen resultaat geeft, verder te zoeken.

[redrohX]

Zaken als loyaal blijven naar een werkgever (honden hebben een baas) moet natuurlijk ook van twee kanten komen. Loyaliteit heb je als alles goed gaat, maar verdwijnt als er ergens een vertrouwensbreuk ontstaat. Loyaliteit is niet alleen in tijd uit te drukken, hoe lang je bij een werkgever blijft. Daar komen meer factoren bij kijken. Er zijn genoeg mensen die al jaren vastgeroest zitten op dezelfde plek, zijn die dan loyaal? Ze zullen vast niet allemaal slecht zijn in hun werk, maar dit zijn misschien mensen die andere behoeften hebben dan iemand die na drie jaar weer eens een nieuwe uitdaging opzoekt.

Zelf ben ik in het begin van mijn carrière juist het langst bij dezelfde werkgevers gebleven. Deels door een soort van valse of naïeve loyaliteit. Deels omdat ik bij één werkgever elke twee jaar wel weer iets anders deed. Tegenwoordig zit ik meer in een luxe positie en blijf ik (ongeplanned) korter bij de meeste werkgevers werken. Ik weet wat ik waard ben en uiteindelijk is het financiële aspect ook gewoon belangrijk en moet dat met de rest in balans zijn. Heel fijn een café in het pand en een tafelvoetbaltafel, maar ik koop daar geen brood meer door.

[htca]

Members only: title

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[GoldenSample]

htca schreef op maandag 15 juli 2019 @ 11:06:

Members only: title

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Pizza_Boom]

htca schreef op maandag 15 juli 2019 @ 11:06:

Members only: title

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Sport_Life]

htca schreef op maandag 15 juli 2019 @ 11:06:

Members only: title

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 13% gewijzigd door Sport_Life op 15-07-2019 16:51 ]

[Sissors]

En met jouw instelling is de werkgever nog wel even schadevergoedingen aan het betalen aan onterecht ontslagen werknemers .

Ik zou zelf ook niet zitten te wachten op een collega die waarschijnlijk binnen 1-2 jaar toch weer weg is. Tenzij het echt als 'handjes' voor een tijdelijk project is, maar niet als reguliere collega. En hij noemt zelf ook dat hij niet in de ICT zit, niet overal is de standaard dat je binnen paar jaar overgestapt ben. Ik werk in de high tech, en denk niet dat veel collega's hier meer dan twee werkgevers hebben gehad, met een gemiddelde leeftijd die ergens tussen de 40 en de 50 zit.

[Sport_Life]

Sissors schreef op maandag 15 juli 2019 @ 16:53:
En met jouw instelling is de werkgever nog wel even schadevergoedingen aan het betalen aan onterecht ontslagen werknemers .

KPN en dergelijke betaalt ettelijke miljoenen aan reorganisaties, daarbij belanden deze mensen in de ww, kost ook weer geld.
Met een gezonde team samenstelling zitten er enkele met jarenlange ervaring en zijn er enkele zo om de 3-5 jaar op eigen beweging weg. Win win voor zowel werknemer als manager. Bovendien hoeven er bij laag conjunctuur geen mensen ontslagen te worden, maar is het team binnen enkele jaren uitgedund door natuurlijk verloop.

Jarenlange dienstverbanden (10jr +) is iets van de jaren 90. Een manager die dat niet erkent kost het bedrijf uiteindelijk veel geld.

Ik zou zelf ook niet zitten te wachten op een collega die waarschijnlijk binnen 1-2 jaar toch weer weg is. Tenzij het echt als 'handjes' voor een tijdelijk project is, maar niet als reguliere collega. En hij noemt zelf ook dat hij niet in de ICT zit, niet overal is de standaard dat je binnen paar jaar overgestapt ben. Ik werk in de high tech, en denk niet dat veel collega's hier meer dan twee werkgevers hebben gehad, met een gemiddelde leeftijd die ergens tussen de 40 en de 50 zit.

1 of 2 jaar niet, 3 tot 5 jaar is imo gezond om te kijken waar je staat en waar je heen wilt. Of je nou 25, 45 of 55 jaar oud bent.

Bovendien zul er er verstelt van staan hoe leervol het voor jou persoonlijk is om een collega te hebben die meer dan 1 bedrijf van binnen heeft gezien. Mits je er natuurlijk voor open staat

[ Voor 12% gewijzigd door Sport_Life op 15-07-2019 17:13 ]

[Crashhill]

Sport_Life schreef op maandag 15 juli 2019 @ 17:01:
[...]

Bovendien zul er er verstelt van staan hoe leervol het voor jou persoonlijk is om een collega te hebben die meer dan 1 bedrijf van binnen heeft gezien. Mits je er natuurlijk voor open staat

Dat is natuurlijk ook de andere kant op.
Een mix is vaak beter dan geen mix.

[merauder]

Zelf hanteer ik altijd de volgende formule: Jaar 1 is een leerjaar, jaar 2 gun ik de werkgever het Om zijn investering terug te verdienen, en jaar 3 ga ik oogsten, dan wel door in functie omhoog te gaan dan wel te kijken bij een andere organisatie.

Loyaal ben ik wel, maar een dead end job probeer ik wel te voorkomen.

[Transportman]

merauder schreef op maandag 15 juli 2019 @ 20:45:
Zelf hanteer ik altijd de volgende formule: Jaar 1 is een leerjaar, jaar 2 gun ik de werkgever het Om zijn investering terug te verdienen, en jaar 3 ga ik oogsten, dan wel door in functie omhoog te gaan dan wel te kijken bij een andere organisatie.

Loyaal ben ik wel, maar een dead end job probeer ik wel te voorkomen.

Maar als ik het na jaar 1 al gezien heb, ga ik niet blijven hangen voor jaar 2 (of 3).

[unezra]

merauder schreef op maandag 15 juli 2019 @ 20:45:
Zelf hanteer ik altijd de volgende formule: Jaar 1 is een leerjaar, jaar 2 gun ik de werkgever het Om zijn investering terug te verdienen, en jaar 3 ga ik oogsten, dan wel door in functie omhoog te gaan dan wel te kijken bij een andere organisatie.

Loyaal ben ik wel, maar een dead end job probeer ik wel te voorkomen.

Op een gegeven moment is in de meeste functies je plafond wel bereikt, zeker als je na 3 jaar alweer omhoog wil. Of reiken je ambities tot de directie van een grote multinational?

3 jaar vind ik zelf rijkelijk kort, er zijn zat functies waar je pas na 2, 3 jaar een beetje zinvol je draai gaat vinden en bewegingsruimte krijgt. Groei *binnen* je functie, niet noodzakelijkerwijs door telkens een functie hoger te komen. (Nja, wel als je junior, medior, senior mee telt maar da's groeien binnen je functie.)

Ik denk dat je uiteindelijk meer bereikt en interessanter blijft door richting de sweetspot van 5-7 jaar te gaan, waarbij je in de jaren 3 en verder oogst én verder groeit.

[Zenix]

Ik werk nu anderhalf jaar bij mijn huidige werkgever, maar ik heb het probleem dat ik weinig kan leren van de ''seniors'' (15 jaar of langer werken ze hier) op de afdeling. Ik ben vaak diegene die met ideeën komt en ook uitleg geeft. Ik krijg wel de ruimte om certificaten te halen, waardoor ik mijzelf wel ontwikkel. Maar toch mis ik de kennisdeling en het leren van collegae.

Daarom overweeg ik toch om over een paar maanden te gaan solliciteren. Terwijl mijn intentie was om hier een aantal jaren te blijven.

Ik vind elke 3 jaar een goed streven. Aan het begin van je carrière kan dat vaker zijn omdat je weg nog moet vinden.

[ Voor 24% gewijzigd door Zenix op 15-07-2019 21:50 ]

[Yordi-]

Bedankt voor alle reacties. Ik heb toch wel het gevoel dat de jongere generatie minder problemen heeft met vaker switchen. Ik herken overigens ook wel dat de langst gedienden eigenlijk degene zijn met de minste innovatieve ideeën. Ik denk ook wel dat dit een IT dingetje is, deze markt verandert zo snel dat degene die net van school komen eigenlijk het meest bekend zijn met de nieuwste technieken (los van hoe ze uit te voeren) Maar eigenlijk hoor ik niemand van de "jongeren" over de lange termijn. Zou het dan geen probleem zijn om met je pensioen misschien wel 15+ werkgevers te hebben gehad? Of word je straks ook zo'n oudgediende?

[sparticle]

Vroeger bestond er iets als een vaste baan. Tegenwoordig zijn de kosten van een opzegging voor de werkgever klein vergeleken met het risico voor de werknemer om een soort van zzp'er te zijn met maar 1 klant.

De overheid wil flex vaster maken en vast meer flex, wat er dus in resulteert dat loyaliteit vanuit het oogpunt van de werknemer vanuit een economisch oogpunt gezien, sub-optimaal is. Wellicht dat het over een loopbaan van 40 jaar wel optimaal is, maar dat betwijfel ik ten zeerste.

Ik denk dat het een slechte ontwikkeling is om vast meer flex te maken, omdat niet iedereen ondernemer wil zijn en het ook voor het land niet handig is om zo weinig zekerheid te hebben gezien allerlei verborgen kosten.

Volgens mij is het aantal declarabele uren van een zzp'er een stuk lager dan het aantal uren dat een werknemer werkt. Als dus iedereen zzp'er wordt, dan zal de productiviteit van het land als zodanig lager komen te liggen.

Het vaker wisselen van baan is een gevolg van het idee dat werk leuk hoort te zijn; iets wat 50 jaar geleden niet eens bestond. Als je eenmaal heel goed bent in je werk, gaat het vervelen en wil je dus weer iets anders.

Mensen die 25 jaar in een fabriek werken en bij benadering hetzelfde werk doen, begrijp ik zelf niet. Ik veroordeel ze niet, maar ik begrijp ze gewoon niet.

Ik geloof niet echt in dead end jobs, maar je moet wel zorgen dat je ervaring hebt in zaken die geen dead end jobs waren.

Ik heb altijd een van drie zaken geprobeerd te regelen bij een switch:
- meer kennis in de hypes van de industrie, voordat het hypes werden
- interessante contacten
- meer geld

Ik zit ook geregeld aan de andere kant, maar eigenlijk interesseert het me niets wat iemand's loopbaan is geweest, als ik maar bepaalde eigenschappen zie. Bij sommige bedrijven wordt de lat lager gelegd door een gebrekkig aanbod van kandidaten. Ik denk zelf dat je daar nooit aan moet beginnen, tenzij je al een goed geoliede machine hebt. Slecht personeel is duurder dan *geen* personeel.

Volgens mij wordt het werk steeds ingewikkelder en zijn er relatief gezien steeds minder mensen die het werk kunnen doen. Ik vind het wel lastig om in te schatten of de totale hoeveelheid werk toeneemt of niet, maar aangezien bijna elk bedrijf personeel uit het buitenland zit te halen, lijkt het me dat ze dat doen, omdat ze geen Nederlanders kunnen vinden en niet alleen, omdat die duurder zijn.

De echte zzp'er is niet kieskeurig in het werk wat hij of zij doet en stuurt gewoon een hogere factuur voor minder leuk werk.

De arbeidsmarkt is oneerlijk, omdat die ene unieke ervaring maar aan één persoon gegeven kan worden, waardoor er een kliek van haves en have nots ontstaat. Heb jij aan de zoekmachines van Google gewerkt? Dan hoor je erbij. Heb je alleen maar websites gemaakt voor de bakker op hoek? Dan hoor je er niet bij. Was de één beter dan de ander? Dat hoeft niet, maar door de ervaring die is opgedaan door de jaren, is dat nu wel zo.

De meeste werkgevers doen aan salarisverhogingen van enkele procenten (minder dan de inflatie(!)), dus alleen daarom is het al beter om elk jaar te switchen. Een gesprek aangaan bij een werkgever om te vragen om loonsverhoging heb ik nog nooit gedaan; als de werkgever dat niet zelf kan bedenken, dan zoek ik zelf wel iemand anders op die me wel betaald wat ik waard ben.

Het werk in de directie van een grote multinational vereist niet jaren ervaring binnen dat bedrijf; vaak wordt er gewoon iemand van buiten aangetrokken. Zelden heeft zelfs een CEO veel invloed op het bedrijf. Ik zou ook zo in de directie kunnen aanschuiven bij een hoop bedrijven.

Ik ken in de recente geschiedenis maar één CEO die impact heeft gehad op een beursgenoteerd bedrijf: Lisa Su. Er zullen er vast wel meer zijn, maar voor zover ik weet wordt het succes van AMD aan haar toegekend. Of dat klopt weet ik niet en is alleen maar door insiders echt te beoordelen.

Hoe oud iemand is, zegt niets over hoe innovatief dat individu is, maar het is gemiddeld gezien wellicht wel zo. Ik ken mensen van 50+ die 10 keer modaal verdienen (niet in Nederland, overigens) als ontwikkelaar en innovatief zijn, maar ik ken ze ook die dat niet doen.

Kortom, alles langer dan 2-3 jaar bij dezelfde werkgever moet wel een hele goede reden hebben.

[CurlyMo]

Yordi- schreef op maandag 15 juli 2019 @ 21:56:
Ik denk ook wel dat dit een IT dingetje is, deze markt verandert zo snel dat degene die net van school komen eigenlijk het meest bekend zijn met de nieuwste technieken (los van hoe ze uit te voeren)

Ik denk dat dat eerder aan onze scholing ligt. De generatie vanaf 1980 is opgeleid middels portofio's en competenties. Dus veel meer leren leren en in discussie met docenten, dan stampen en aannemen van docenten. Dat heeft er volgens mij ook voor gezorgd dat onze generatie over het algemeen een meer leergierige basishouding heeft en daardoor ook minder snel tevreden is met de leidende standaard / cultuur.

Ik zit zelf niet in een echte IT baan maar in een meer hybride sector en ook in mijn omgeving die in verscheidene sectoren zitten zie je het ook. De generatie 40- heeft over het algemeen een hele andere basishouding in werk dan de 40+. De 40 minners zijn veelal pro-actiever en de 40- meer reactief.

[downtime]

CurlyMo schreef op maandag 15 juli 2019 @ 22:03:
[...]

Ik denk dat dat eerder aan onze scholing ligt. De generatie vanaf 1980 is opgeleid middels portofio's en competenties. Dus veel meer leren leren en in discussie met docenten, dan stampen en aannemen van docenten. Dat heeft er volgens mij ook voor gezorgd dat onze generatie over het algemeen een meer leergierige basishouding heeft en daardoor ook minder snel tevreden is met de leidende standaard / cultuur.

Ik zie heel wat anders. Ik zie schoolverlaters die elke vraag behandelen als een schoolopdracht die klakkeloos uitgevoerd moet worden. Kritische vragen over (bijvoorbeeld) het nut van een opdracht stellen ze juist veel te weinig omdat ze iedereen met wat meer ervaring als een autoriteit zien.
Om die reden wil ik junior collega's ook niet zonder begeleiding een meeting met een ander team insturen. Ze komen te vaak terug met allerlei rotklusjes die andere afdelingen zouden moeten oppakken maar die in zo'n meeting worden afgeschoven op die rookie die niet Nee durft te zeggen.

[CurlyMo]

downtime schreef op maandag 15 juli 2019 @ 22:25:
[...]

Ik zie heel wat anders. Ik zie schoolverlaters die elke vraag behandelen als een schoolopdracht die klakkeloos uitgevoerd moet worden. Kritische vragen over (bijvoorbeeld) het nut van een opdracht stellen ze juist veel te weinig omdat ze iedereen met wat meer ervaring als een autoriteit zien.
Om die reden wil ik junior collega's ook niet zonder begeleiding een meeting met een ander team insturen. Ze komen te vaak terug met allerlei rotklusjes die andere afdelingen zouden moeten oppakken maar die in zo'n meeting worden afgeschoven op die rookie die niet Nee durft te zeggen.

Zijn dat HBO / WO (master) junioren?

[downtime]

CurlyMo schreef op maandag 15 juli 2019 @ 22:32:
[...]

Zijn dat HBO / WO (master) junioren?

HBO'ers.

[Pizza_Boom]

downtime schreef op maandag 15 juli 2019 @ 22:35:
HBO'ers.

Op zich snap ik wel waar het uit komt. "Wij hebben enerzijds buiten de box leren denken, maar anderzijds, voor mijzelf sprekend, oh wee als je bepaalde docenten tegensprak. Je hebt in je stage met methode X en Y leren werken. Docent 3 weken later legt uit dat dat absoluut niet zo werkt. Ook al heeft ie je er net in je stageverslag nog een 8 of 9 voor gegeven." Kritisch nadenken werd gewaardeerd, behalve richting mensen met autoriteit. Ook op stages wel terug zien komen.

[IStealYourGun]

downtime schreef op maandag 15 juli 2019 @ 22:25:
[...]

Ik zie heel wat anders. Ik zie schoolverlaters die elke vraag behandelen als een schoolopdracht die klakkeloos uitgevoerd moet worden.

Komt toch grotendeels op neer wat @CurlyMo zegt. Ze komen van school en zijn allemaal engineers, maar bij de helft gaat het licht uit zodra ze een probleem tegenkomen dat ze nog nooit hebben gezien.

Zenix schreef op maandag 15 juli 2019 @ 21:49:
Ik vind elke 3 jaar een goed streven. Aan het begin van je carrière kan dat vaker zijn omdat je weg nog moet vinden.

Hmm, het hangt natuurlijk af van de omgeving, maar bij mijn eerste IT werkgever ben ik ook het langst gebleven. Het loon was kut, maar ik kreeg voldoende vrijheid om veel nieuwe dingen bij te leren. Het team bestond ook uit 2 man (voor ~300 systemen) dus dan leer je sowieso veel bij.

[downtime]

IStealYourGun schreef op maandag 15 juli 2019 @ 23:50:
[...]

Komt toch grotendeels op neer wat @CurlyMo zegt. Ze komen van school en zijn allemaal engineers, maar bij de helft gaat het licht uit zodra ze een probleem tegenkomen dat ze nog nooit hebben gezien.

Dat bedoelde ik niet. Kritisch denken begint niet bij “hoe moet ik dit doen” maar bij “moet ik dit wel doen”.

[merauder]

unezra schreef op maandag 15 juli 2019 @ 21:20:
[...]


Op een gegeven moment is in de meeste functies je plafond wel bereikt, zeker als je na 3 jaar alweer omhoog wil. Of reiken je ambities tot de directie van een grote multinational?

3 jaar vind ik zelf rijkelijk kort, er zijn zat functies waar je pas na 2, 3 jaar een beetje zinvol je draai gaat vinden en bewegingsruimte krijgt. Groei *binnen* je functie, niet noodzakelijkerwijs door telkens een functie hoger te komen. (Nja, wel als je junior, medior, senior mee telt maar da's groeien binnen je functie.)

Ik denk dat je uiteindelijk meer bereikt en interessanter blijft door richting de sweetspot van 5-7 jaar te gaan, waarbij je in de jaren 3 en verder oogst én verder groeit.

Mijn ambities reiken niet tot de directie van een grote multinational. Toch vind ik het belangrijk om gedurende mijn carriere te groeien in o.a. loon, en dit is een stap die vaak sneller gaat als je buiten de deur kijkt. Elke stap die ik in mijn carriere gezet heb, leverde minimaal € 400,- per maand aan extra inkomen op.

Om ergens 5 tot 7 jaar ergens te zitten zonder dat er inhoudelijk / functioneel dingen wijzigen is mijn inziens echt te lang. Dit is namelijk een complete generatie in technologie. Als een werkgever vervolgens besluit om bij oudere techniek te blijven loop je al snel een achterstand op de rest van de markt op, met het risico op een afstand tot de arbeidsmarkt. Als dat niet het geval is kan je gerust langer blijven zitten.

Transportman schreef op maandag 15 juli 2019 @ 21:13:
[...]
Maar als ik het na jaar 1 al gezien heb, ga ik niet blijven hangen voor jaar 2 (of 3).

Als ik binnen een jaar uitgekeken ben op een functie, is het waarschijnlijk inhoudelijk gezien een weinig spannende functie waarbij ik binnen een jaar ook al voldoende bij heb kunnen dragen.

[Sport_Life]

downtime schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 00:10:
[...]

Dat bedoelde ik niet. Kritisch denken begint niet bij “hoe moet ik dit doen” maar bij “moet ik dit wel doen”.

Die instelling heeft an sich niets met "rotklusjes" van andere afdelingen te maken.
De gretigheid van veel jonge medewerkers zorgt er inderdaad voor dat de meeste zich ergens in willen vastbijten in plaats van meteen een lastige opdracht naar een ander schuiven. Ik herken mezelf daarin en weet zeker dat die kritische instelling mij gebracht heeft waar ik nu sta. Ik heb vast weleens iets geaccepteerd welke niet direct bij mijn functie past, maar ook daar leer je van (buiten comfort zone van de eigen functie). En zolang ik de kerntaken van mijn functie goed uitvoer vind een goede manager het niet erg.
Jij chargeert een beetje met rotklusjes, dat is niet geheel terecht.

Overigens waren de docenten in de jaren 60 en 70 veel meer autoritair dan tegenwoordig...

[ Voor 5% gewijzigd door Sport_Life op 16-07-2019 00:37 ]

[downtime]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 00:25:
[...]

De gretigheid van veel jonge medewerkers zorgt er inderdaad voor dat de meeste zich ergens in willen vastbijten in plaats van meteen de opdracht naar een ander schuiven. Ik herken mezelf daarin en weet zeker dat die kritische instelling mij gebracht heeft waar ik nu sta.

Het zou niet zo’n punt zijn als zij zich erin zouden vastbijten en het dan ook echt regelen. Het probleem is Ja zeggen en dan het team ermee opzadelen omdat ze zelf niet weten hoe ze het waar moeten maken.

[Sport_Life]

downtime schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 00:43:
[...]

Het zou niet zo’n punt zijn als zij zich erin zouden vastbijten en het dan ook echt regelen. Het probleem is Ja zeggen en dan het team ermee opzadelen omdat ze zelf niet weten hoe ze het waar moeten maken.

Dat herken ik dan weer niet, ook niet van collega's. Blijkbaar zijn die mensen niet capabel genoeg om te doen wat er van hun gevraagd wordt en dan is er bij het aannemen of inwerken iets misgegaan.

[PcDealer]

Brrrr, ik weet dat ik uit dit soort topics weg moet blijven (met name Wat verdient de ICT'er / GoT'er? (deel 14)). Maar moet toch mijn geluid laten horen omdat wat men graag wil, niet altijd zo uit komt in het leven. Dat een dik salaris het onderpand is voor een gelukkig gezin is ook onzin. Ik geef wel mee dat financiële stabiliteit het belangrijkste is: wat komt er binnen en hoeveel gaat eruit. Als daar een balans in is te vinden en je kan binnen het redelijke doen wat je wilt, dan is dat de top. Althans, voor mij.

TLDR onderaan.

---

Ik heb tijden gehad dat het geld met bakken binnenkwam omdat ik en mijn vrouw beiden fulltime werkten en er zijn tijden geweest dat er sprake was van ww en zelfs kortstondig bijstand. Heden ten dage ben ik de kostwinner, mijn vrouw in de wia (sinds recent eindelijk een iva toegewezen) en hebben wij twee opgroeiende kinderen.

Ik ben begin 40. Altijd mijn handjes laten wapperen. Vroeger stapte ik een uitzendbureau binnen, vroeg naar werk en ik was de volgende werkdag waar ik moest beginnen. Soms zelfs nog de zelfde middag (zoals afgelopen jaar). Nu moet je een afspraak maken voor de simpelste uitzendbanen, referenties opgeven, vog aanvragen, etc.

In 2008 dacht ik dat veel wist van computers. Heb daarvoor jaren een webwinkel in dual socket moederborden gehad naast een 40-urige baan op de backoffice van een bekende e-tailer. Bij een value added reseller ben in september 2008 begonnen op de verkoop binnendienst. Ik leerde alles over enterprise netwerken. Ik babbelde met de techneuten over de laatste software oplossingen en hardware. Ik hielp mee met de prefabrikage van bladeservers, controleerde de bom van de presales, ik zorgde voor een goed contact met fabrikanten en distributeurs, hield de vendor portals bij, scoorde een goede inkoop bij de distri's. Ik haalde new business binnen en de grootste eenmalige order in de geschiedenis. Een sloot aan sales en technical sales certificaten behaald van Cisco, Symantec, VMware. Ik was een spin in het web en een gelukkig man. Mijn brede interesse werd gelest doordat ik bezig was met alle takken van sport binnen het bedrijf: inkoop, verkoop, presales, bill of materials, vraagbaak. Ik kreeg gemiddeld 6,5% loonsverhoging per jaar, ik genoot van de borrels en uitjes op het werk en vond overwerken niet erg. Al woonde ik wel op 12 minuten fietsafstand van huis. Volgens de planning met de directeur zou ik naar de buitendienst gaan met leaseauto en zag mijn rijbewijs bekostigd worden door het bedrijf. Dat ging helaas niet door want dat is loon in natura.

Toen werd een accountmanager jaloers omdat er grote opdrachten aan zijn neus voorbij gingen. Zijn eega ging zich er mee bemoeien die daar ook werkte. Terwijl ik afspraken had met de directeur over hoe zaken gedaan werden, was er steeds meer sprake van geroep aan mijn adres en intimidatie, proberen mij in te val te lokken of in een kwaad daglicht te stellen. Gelukkig kan ik vrij makkelijk valse beschuldigingen onderbouwen met documentatie of een goede uitleg. Tot slot is mij te kennen gegeven dat indien de statutair directeur een keuze zou moeten maken tussen mij en de vermaledijde accountmanager, de keuze niet op mij zou vallen. Daar moest ik het maar mee doen. Ik ging van een 2 jaar supergelukkig in mijn werk naar 1,5 vertoeven bij een werkgever waar ik met drie kapiteins te maken had, waarvan er 2 in een bed sliepen en bij de derde regelmatig op de koffie gingen. Daarbij gingen sommigen ook heulen met die am. Gelukkig had ik ook fans in de groep techneuten die zagen wat voor figuur de accountmanager was. Immers, mijn calculaties waren altijd spot on en compleet. Bij de andere offertes ontbraken op locatie regelmatig onderdelen zoals een hba om bijvoorbeeld een server met een tape library te verbinden. Onder mijn "verantwoordelijkheid" liepen alle projecten een stuk soepeler omdat vooraf de voldoende onderzoek is gedaan.

En toen vielen er stapels post van de belastingdienst binnen met als vriendelijk verzoek of wij over 4 jaren de kinderopvangtoeslag wilden terugbetalen en bij voorkeur heel rap. Vanaf dat moment waren wij het financiële overzicht kwijt, hadden wij een schuld bij de belastingdienst van EUR 25.000,00 (plus nog wat andere zaken die toen nijpend werden vanwege vervallen toeslagen) belandden wij op een haar na op straat en werden wij mede afhankelijk van de voedselbank en schuldhulpverlening. En dat met 1,8 fte aan het werk.

Toen was er ook nog crisis, dus ik kon niet makkelijk werk vinden als niet-techneut in de ict. Eindelijk waren er kennelijk twee partijen die interesse hadden om mij aan te nemen. De tweede heeft mijn directeur nooit willen vertellen, maar bij de eerste (dat wist ik dan wel) bood mij een contract aan. In eerste instantie tegen een lager salaris, wat ik weigerde, ik hoefde niet weg en had een dikke huid. Alsnog tegen het laatst verdiende salaris begonnen.

Opnieuw veel geleerd, dit keer inzake enterprise licenties en -modellen. Ook hier weer zeer succesvol door contracten ter waarde van tonnen te (helpen) sluiten en had ik zelfs meerdere key accounts met miljoenen omzet per jaar onder mijn beheer. Hier 2x MCTS/MCP gehaald op het gebied van volume licensing. Helaas was hier sprake van een directie met een haat jegens haar werknemers wat bleek uit het geroep en gevloek jegens werknemers. Vage bonusafspraken die in een enkel geval helemaal niet werden nageleefd met als gevolg een hoger verloop dan het gemiddelde callcenter. Het contract is na twee verlengingen niet gecontinueerd, de pogingen van enkele langer gebleven collega's ten spijt.

Dus maar weer op zoek tijdens het genieten van ww. Men geloofde gewoon niet dat het mogelijk was dat een directie zo tegen het personeel zou doen. Ik werd eigenlijk voor leugenaar uitgemaakt. Twee jaar en vele, vele uitzendbanen later, hoopte ik dat de orderportefeuilles weer genoeg gevuld zouden zijn en ik weer mijn job als technisch geïnteresseerde verkoper/trusted advisor in de ict op kon pakken. Helaas kwam daar niet zoveel uit ondanks dat men toch wel gecharmeerd was van mijn cv layout. Een leven zonder rijbewijs was ook geen pluspunt met de meeste ict bedrijven rondom Amsterdam, Rotterdam en Utrecht op voor mij onmogelijk bereikbare plekken. Dat beperkte ook mijn zoekgebied omdat ik afhankelijk was van fiets of ov.

Gelukkig kreeg ik via een oud klasgenoot een tip dat een bedrijf waar hij een opdracht deed. Ik ging op gesprek en kon de week erop beginnen. Ook daar in korte tijd zeer succesvol door een vaste klant 50% meer omzet te laten doen binnen 7 maanden, wist ik bij mijn orders de overall kosten te verlagen en meer omzet in de webshop te realiseren door meer enterprise producten te laten zien. Ook hier was niet alles rozengeur en maneschijn. Ik moest veel bellen en de telefoon viel regelmatig onverwacht uit. In de laatste maand van mijn contract, vanwege een overname van de toko door een grote partij, heb ik met mijn privételefoon mijn klanten gebeld om ze toch te woord te kunnen staan en mijn eigen ordersheet te kunnen vullen.

Sindsdien heb ik het idee dat werkgevers niet echt op mij zitten te wachten. Ik dacht eerst vanwege de crisis en de nasleep ervan, toen de meerdere vrij korte dienstverbanden en tegenwoordig vanwege mijn leeftijd. Dat laatste heeft een werkgever zelf meegedeeld omdat ze een "junior" zoeken, terwijl dat niet in de vacature stond.

De tijd na die laatste werkgever heb ik gevuld met het behalen van mijn rijbewijs (in één keer geslaagd voor zowel theorie als praktijk, zonder tussentijdse toets), solliciteren en beschikbaar zijn voor allerlei hand- en spandiensten via uitzendbureau's. Daarbij probeer ik die band zo goed mogelijk te houden, zodat ze zien dat ik serieus ben. Dat heeft zich een aantal keer uitbetaald zodat wanneer de ene klus stopt, ik gelijk bij een andere aan de slag kan omdat men het vertrouwen in mij heeft.

In die jaren heb ik het contract met de stadsbank opgezegd, doe ik de financiën zelf, hebben we naast de EUR 25.000,00 aan toeslagen van de belastingdienst ook nog EUR 20k aan andere schulden afgelost en kunnen wij van zeer weinig (in vergelijking met velen hier) erg goed leven. Ja, het huurhuis heeft een kamer te weinig (een tussenmuur moet soelaas bieden), een koophuis zit er niet in, maar we zijn ook op ons dieptepunt nog elk jaar (mid)week op vakantie kunnen gaan, heb ik vorig jaar onze eerste auto gekocht en kan ik nu makkelijk 5 kwartier reizen van huis werken. Zoals nu bij een verzekeraar in Utrecht tot einde dit jaar. Ik kan nog steeds zonder problemen een verklaring omtrent mijn gedrag afgeven. Inmiddels ben ik vrij veel ervaring in sociaalverzekeringsrecht, consumentenrecht en arbeidsrecht en schuldhulpverlening (en hoe werkenden slecht geholpen worden i.t.t. mensen die met de benen op tafel zitten en het maar laten regelen door ambtenaren).

---

TLDR;
Ik zou graag willen dat ik een verkoop/adviserende functie had voor jaren bij een bedrijf. Waarbij ik wel moet zeggen dat ik wat kieskeurig ben omdat mijn interesse bij met name Cisco, Microsoft en VMware liggen en potentiële werkgevers minimaal een van die merken moet voeren.

Trouwens, ik ben prima volledig inzetbaar op korte termijn en lever mijn salaris echt wel binnen een half jaar op. Hoezo een jaar inwerken en dan pas productief?

Er is sprake van vooroordelen, er zijn mensen die korter dan ze willen een baan (kunnen) houden en noodgedwongen moeten hoppen. Terwijl ik bijvoorbeeld juist heel loyaal ben naar mijn werkgever. Zodanig dat ik verzoeken tot gesprekken afhield omdat mijn contract nog "gewoon" liep. Tegenwoordig sta ik daar wat anders in: babbelen kan altijd. Ik weet immers maar nooit wat er kan gebeuren.

Ik heb nu meer opgeschreven en inzicht gegeven in mijn leven dan mij lief is, maar een tegengeluid leek mij erg nodig. Niet iedereen heeft het zo makkelijk zoals hier wordt voorgeschoteld.

Voor nu welterusten, ik moet weer in Utrecht zijn om 09:00

[ Voor 7% gewijzigd door PcDealer op 22-07-2019 23:54 ]

[unezra]

Yordi- schreef op maandag 15 juli 2019 @ 21:56:
Bedankt voor alle reacties. Ik heb toch wel het gevoel dat de jongere generatie minder problemen heeft met vaker switchen. Ik herken overigens ook wel dat de langst gedienden eigenlijk degene zijn met de minste innovatieve ideeën. Ik denk ook wel dat dit een IT dingetje is, deze markt verandert zo snel dat degene die net van school komen eigenlijk het meest bekend zijn met de nieuwste technieken (los van hoe ze uit te voeren) Maar eigenlijk hoor ik niemand van de "jongeren" over de lange termijn. Zou het dan geen probleem zijn om met je pensioen misschien wel 15+ werkgevers te hebben gehad? Of word je straks ook zo'n oudgediende?

De crux is dat de techniek binnen de ICT misschien wel snel veranderd, maar de concepten niet.
ICT is vooral oude wijn in nieuwe kruiken.

Mijn persoonljike ervaring (ik ben nu 41 en werk grofweg 23 jaar fulltime in de ICT) is dat ik in het begin van mijn carriere misschien op punten meer kennis van de actuele techniek had, maar amper kennis van hoe zaken in bedrijven werken en beperkt conceptuele kennis. Op sommige punten zal een nieuwe generatie ICTers me voor zijn, op sommige punten zijn vlieguren noodzakelijk. Ik leer nog steeds bij en heb op diverse vlakken nu net de afgelopen 7 jaar (bij mijn huidige werkgever) een flinke groei doorgemaakt.

Veel ICTers die net van school af komen denken dat ze alles weten. Na 10 jaar beseffen ze hoe weinig ze eigenlijk wisten.

Daarom geloof ik heel sterk in een combinatie van. Niet een team van alleen oude rotten, niet een team van enkel jonge honden, maar een combinatie van, waarbij je elkaars sterke punten versterkt, elkaars zwakke punten verzwakt en met zijn allen een groter geheel vormt dan puur de som der delen.

Vaker switch is in het begin van je carrière denk ik inderdaad nuttiger én minder schadelijk dan verderop. De eerste paar jaar groei je heel hard, raak je snel verveeld, etc. Ik denk dat als je op je 40e nog steeds iedere 2, 3 jaar van baan wisselt, je toch wel serieus wat uit te leggen hebt en je kansen verkleint.

Hoe verder in je carrière, hoe dichter bij je pensioen, hoe minder switches.

Blijft wel dat je, zeker in een vakgebied als ICT, je jezelf moet blijven ontwikkelen. Je wil niet stil staan. Al hoeft dat niet altijd op technisch vlak. Er zijn veel meer ontwikkelingsvlakken dan enkel de uitvoering en de techniek.

merauder schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 00:21:
[...]
Mijn ambities reiken niet tot de directie van een grote multinational. Toch vind ik het belangrijk om gedurende mijn carriere te groeien in o.a. loon, en dit is een stap die vaak sneller gaat als je buiten de deur kijkt. Elke stap die ik in mijn carriere gezet heb, leverde minimaal € 400,- per maand aan extra inkomen op.

Ook daar is een plafond aan.
Even een voor-de-vuist-weg rekensom.
Stel je start op 24 jarige leeftijd en gaat op je 67e met pensioen. Heb je 43 arbeidsjaren te pakken. Je start op €1900 bruto per maand en bij iedere switch krijg je er €400 per maand bij. Inflatie en reguliere loonstijgingen neem ik even niet mee. Dat levert de volgende nogal conservatieve rekensommen op.

Bij switchen om de 3 jaar:
14 werkgevers, stijging van €5600, eindsalaris €7500

Bij switchen om de 7 jaar:
6 werkgevers, stijging van €2400, eindsalaris €4300

Dat laatste is een stuk realistischer dan het eerste. Zeker omdat met reguliere loonstijgingen en inflatiecompensatie meegenomen, dat eerder richting €5000 zal zijn en het eerste richting de €8500 zal gaan.

Er zullen ongetwijfeld mensen zijn voor wie dat volkomen realistisch is, maar dat zijn de uitzonderingen. Het is geen groeipad dat je je hele carrère vol gaat houden.

Om ergens 5 tot 7 jaar ergens te zitten zonder dat er inhoudelijk / functioneel dingen wijzigen is mijn inziens echt te lang. Dit is namelijk een complete generatie in technologie. Als een werkgever vervolgens besluit om bij oudere techniek te blijven loop je al snel een achterstand op de rest van de markt op, met het risico op een afstand tot de arbeidsmarkt. Als dat niet het geval is kan je gerust langer blijven zitten.

Dat hangt er vanaf hoe techniek-gericht je functie is en in hoeverre je in staat bent je snel nieuwe concepten of technieken eigen te maken. Voor de een zal diepgaande technische kennis belangrijker zijn dan voor de ander, toch heb ik het gevoel dat veel ICTers beginnen in een technische functie en eindigen in een minder technische, of op een gegeven moment het prima vinden en de laatste 10 jaar van hun carrière tevreden zijn met beperkte groei in een omgeving die ze kennen.

Het is niet bepaald zo dat altijd en overal alle techniek om de 5-7 jaar vervangen word door nieuwe waardoor kennis van oude techniek waardeloos is. Sterker nog, loop voor de lol eens een willekeurig bankkantoor van pak 'm beet ABN binnen. De laatste keer dat ik dat deed, logden ze voor heel veel zaken nog in op een AS/400 systeem. In de basis is dat een systeem uit 1988. (De onderliggende hardware heet nu E-Series en draait OS/400, Linux en AIX én Windows als OS.)

Er zullen relatief veel oude knarren zijn die dat beheren, een nieuwe generatie lijkt het minder sexy te vinden. (Uitzonderingen daargelaten. Ik heb zelf ooit kennis gemaakt met AS/400 en hoewel ik er al jaren niet dichter bij in de buurt ben geweest dan een adviesgesprek bij ABN over mijn hypotheek, heb ik er nog steeds een zwak voor.)

[...]
Als ik binnen een jaar uitgekeken ben op een functie, is het waarschijnlijk inhoudelijk gezien een weinig spannende functie waarbij ik binnen een jaar ook al voldoende bij heb kunnen dragen.

Of niet. Het kan, maar ik heb inmiddels ook geleerd dat het soms *lijkt* of je na een jaar de pinnacle van je functie wel hebt bereikt, terwijl als ik langer was blijven zitten, het eerder een lagere top was met nieuwe toppen pas in zicht als de eerste top bedwongen was. (Soms zie je in een berglandschap pas nieuwe, hogere, toppen als je de eerste top beklommen hebt.)

Kan het dan zijn dat je dat eerste jaar al voldoende hebt bijgedragen? Ja. Zeker. Maar het had ook prima gekund dat juist door langer te blijven, je nog veel meer had kunnen leren én meer had kunnen bijdragen.

Een soort golf met steeds hogere pieken zeg maar.

[drooger]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 00:25:
[...]

Die instelling heeft an sich niets met "rotklusjes" van andere afdelingen te maken.
De gretigheid van veel jonge medewerkers zorgt er inderdaad voor dat de meeste zich ergens in willen vastbijten in plaats van meteen een lastige opdracht naar een ander schuiven. Ik herken mezelf daarin en weet zeker dat die kritische instelling mij gebracht heeft waar ik nu sta. Ik heb vast weleens iets geaccepteerd welke niet direct bij mijn functie past, maar ook daar leer je van (buiten comfort zone van de eigen functie). En zolang ik de kerntaken van mijn functie goed uitvoer vind een goede manager het niet erg.
Jij chargeert een beetje met rotklusjes, dat is niet geheel terecht.

Overigens waren de docenten in de jaren 60 en 70 veel meer autoritair dan tegenwoordig...

Kritisch nadenken gaat imho over meer dan enkel nadenken over of een klusje bij (de kerntaken van) je functie hoort.
Is het klusje uberhaubt nodig?
Niet puzzelen hoe je elke week die server moet herstarten, of wie dat eigenlijk zou moeten doen, maar waarom doen we het uberhaubt?
Kunnen we dat niet automatiseren, of het achterliggende probleem oplossen, of ...

[Greencap]

Ik zit zelf nu ruim 13 jaar bij mijn huidige werkgever (wel functies gewisseld, maar allemaal development) en ik merk juist dat ik nu benaderd wordt door bedrijven die me eerst nooit zouden benaderen. Ik krijg bijv. uitnodigingen van Amazon, Atlassian en Microsoft en juist omdat die recruiters zien dat ik veel ervaring heb in mijn domein. Bij wisselen van werkgevers had ik mogelijk bredere kennis, maar nu heb ik juist hele diepe kennis waar ook vraag naar is.

Bovendien, als je steeds een nieuw project begint krijg je vaak alleen kennis hoe je (al dan niet snel) een nieuw project start, terwijl dat eigenlijk de gemakkelijkste periode is in software development. Je kan lekker met de laatste technologieen aan de slag en hoeft geen rekening te houden met die rare uitzonderingen die 25 jaar geleden in de code waren toegevoegd en al je plannen in de war gooien, maar wel moeten blijven, omdat die ene klant daar een miljoen voor betaald had. Het wordt pas lastig als je met zoveel legacy te maken krijg dat alle wijzigingen risicovol zijn en het economisch niet meer haalbaar is om het product te herschrijven. Als de codebase zo slecht is dat menig ontwikkelaar zijn neus er voor ophaalt, maar de software is bedrijfskritisch. Op dat punt zie je m.i. waar echt goede ontwikkelaars (die ook nog een beetje bedrijfseconomisch/pragmatisch kunnen nadenken) zich onderscheiden. Ik denk dat het goed zou zijn voor elke ontwikkelaar om ten minste 1 keer echt serieus in zo'n project mee te draaien, want je leert daar een heel andere definitie van wat de "beste oplossing" is en mijn ervaring is dat de meeste ontwikkelaars jaren nodig hebben om dit echt goed te begrijpen. Dat lukt je dus niet als je te vaak wisselt.

Ten slotte, wat loon betreft, ik ben 34 en heb een loon van 6700 per maand als developer. Daarvoor heb ik niet hoeven te job hoppen.

[htca]

Pizza_Boom schreef op maandag 15 juli 2019 @ 16:05:
[...]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Sport_Life schreef op maandag 15 juli 2019 @ 16:39:
[...]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[CurlyMo]

@htca ik denk dat het verlies aan investeringen vooral te maken heeft met het domein. Als jij bij organisatie X aan onderwerp Y hebt gewerkt en dan bij organisatie Z verder werkt aan een verdieping op onderwerp Y, dan is je rendement bij de start van je functie al 75%. Het verlies aan investeringen is dan minimaal als die betreffende medewerker er dan toch voor kiest om bij organisatie A te gaan werken aan onderwerp B.

[Sport_Life]

htca schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:03:
[...]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Ah dat verklaart een hoop.
Als (sr) specialist kan ik mij heel goed voorstellen dat het vervelend kan zijn als jongeren met enige werkervaring van buiten binnenstromen met nieuwe kennis en inzichten welke niet overeenkomt met jouw jarenlange werkwijze .

Bang voor het onbekende, vernieuwing, of zelfs de confrontatie met betere inzichten

CurlyMo schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:24:
@htca ik denk dat het verlies aan investeringen vooral te maken heeft met het domein. Als jij bij organisatie X aan onderwerp Y hebt gewerkt en dan bij organisatie Z verder werkt aan een verdieping op onderwerp Y, dan is je rendement bij de start van je functie al 75%. Het verlies aan investeringen is dan minimaal als die betreffende medewerker er dan toch voor kiest om bij organisatie A te gaan werken aan onderwerp B.

Daar zit de crux.

[ Voor 54% gewijzigd door Sport_Life op 16-07-2019 09:43 ]

[CurlyMo]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:27:
[...]

Daar zit de crux.

Daaropvolgend is het ook makkelijker te onderbouwen waarom je eventueel bij organisatie Z snel vertrekt. Alles behalve de organisatie was je al bekend. Je komt er wellicht achter dat er nog onvoldoende ontwikkelmogelijkheden waren in onderwerp Y, wellicht dat je je nieuwe collega's niet prettig vind of je nieuwe manager, of de cultuur in zijn algemeenheid, de reistijd je tegenvalt, gewoon minder wil werken maar dat niet kan, je je salaris te laag vind etc.

Een nieuwe organisatie kan zo'n lijstje makkelijker met je aftikken. Je krijgt bij ons deze flexibiliteit, dit is hoe wij werken, we bieden je dit salaris, loop een dagje mee met het team enz. Op zo'n manier is het makkelijker tot een match te komen, dan wanneer je een junior in huis krijgt waarvan je ook nog maar moet zien of die het inhoud van het werk naar verwachtingen gaat kunnen verrichten.

[htca]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:27:
[...]

Ah dat verklaart een hoop.
Als (sr) specialist kan ik mij heel goed voorstellen dat het vervelend kan zijn als jongeren met enige werkervaring van buiten binnenstromen met nieuwe kennis en inzichten welke niet overeenkomt met jouw jarenlange werkwijze .

[...]

Denk je? Ik ben blij met iedere versterking van mijn team, we zijn niet blij als er veel tijd en energie in mensen wordt gestoken en die vervolgens zeggen, "dank voor je lessen ik ga voor een ander salaris bij een ander werken". Overigens is daar bij ons ook altijd over te praten, maar er zijn natuurlijk wel grenzen.

[Sport_Life]

CurlyMo schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:33:
[...]

Daaropvolgend is het ook makkelijker te onderbouwen waarom je eventueel bij organisatie Z snel vertrekt. Alles behalve de organisatie was je al bekend. Je komt er wellicht achter dat er nog onvoldoende ontwikkelmogelijkheden waren in onderwerp Y, wellicht dat je je nieuwe collega's niet prettig vind of je nieuwe manager, of de cultuur in zijn algemeenheid, de reistijd je tegenvalt, gewoon minder wil werken maar dat niet kan, je je salaris te laag vind etc.

Een nieuwe organisatie kan zo'n lijstje makkelijker met je aftikken. Je krijgt bij ons deze flexibiliteit, dit is hoe wij werken, we bieden je dit salaris, loop een dagje mee met het team enz. Op zo'n manier is het makkelijker tot een match te komen, dan wanneer je een junior in huis krijgt waarvan je ook nog maar moet zien of die het inhoud van het werk naar verwachtingen gaat kunnen verrichten.

Dat denk ik ook. Voor mezelf sprekend, na 10 jaar werkervaring en meerdere werkgevers weet ik nu bij een overstap precies wat ik wel en niet wil. Zowel inhoudelijk als qua bedrijfscultuur. Zit nu alweer meer dan 3 jaar op een vaste plek.

Ben wel type 2 "jobhopper" welke veelal door directie wordt aangetrokken voor nieuwe inzichten en ideeën (ben jaren geleden gestart als interimmer oa in de BeLux) , en ik deins niet terug om met respect de gevestigde orde wakker te schudden en te prikkelen.
Kwam als interimmer dus heel veel figuren als @htca tegen (opmerking: op basis van dit forum is het lastig oordelen over iemand, dus nofi)

[ Voor 6% gewijzigd door Sport_Life op 16-07-2019 10:04 ]

[CurlyMo]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:59:
[...]
Ben wel type 2 "jobhopper"

Hadden we in dit topic al types gedifferentieerd? Oftewel, wat is type 1?

[Sport_Life]

CurlyMo schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:03:
[...]

Hadden we in dit topic al types gedifferentieerd? Oftewel, wat is type 1?

Sport_Life in "Wisselen van baan, hoe vaak vind jij "normaal"?"

Type 1 jobhopt wegens disfunctioneren.

[Hydra]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:59:
Kom dus heel veel figuren als @htca tegen (opmerking: op basis van dit forum is het lastig oordelen over iemand, dus nofi)

Je kunt niet op een hand zeggen dat je iemand er subiet uit zou knikkeren en het over "figuren als <iemand>" hebben, en dan "no flame intended" claimen.

Jullie hebben beiden een punt. In veel rollen duurt het gewoon echt jaren voordat iemand echt 100% productief is. Vooral in rollen waar domein-ervaring sterk speelt. Aan de andere kant is het veel efficienter, loon-technisch, om vaker te switchen. Helemaal als je vooral technisch expert bent, in plaats van domein expert. Dus wat een werkgever wil (mensen die 5 jaar bij een bedrijf blijven) en wat een werknemer wil (maximaal betaald krijgen) is vrijwel altijd in tegenspraak met elkaar.

Als ik met een developer werk, werk ik ook het liefst met iemand die al jaren bij dat bedrijf werkt en alle ins en outs weet. Aan de andere kant zal ik een developer altijd aansporen om vooral om zich heen te blijven kijken. De enige die verantwoordelijkheid kan nemen voor je carriere ben jezelf.

[htca]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:59:
[...]


Kwam als interimmer dus heel veel figuren als @htca tegen (opmerking: op basis van dit forum is het lastig oordelen over iemand, dus nofi)

nofi is wederzijds... welkom als je mijn team komt versterken, niet welkom als je komt profiteren, is denk ik de samenvattende conclusie.

[Sport_Life]

htca schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:54:
[...]

Denk je? Ik ben blij met iedere versterking van mijn team, we zijn niet blij als er veel tijd en energie in mensen wordt gestoken en die vervolgens zeggen, "dank voor je lessen ik ga voor een ander salaris bij een ander werken". Overigens is daar bij ons ook altijd over te praten, maar er zijn natuurlijk wel grenzen.

Je legt hier precies uit waar het mis gaat. Een werkgever /manager denkt dat mensen vertrekken vanwege een beter salaris bij derde partijen, de praktijk is dat 99% van de werknemers vertrekt vanwege de leidinggevende, direct of indirect (onvoldoende groei of uitdaging aangeboden).
Slechts een klein deel vertrekt om een beter salaris te krijgen, al is dat vaak wel als argument gebruikt want je gaat niet tegen je manager zeggen dat je vertrekt vanwege zijn gebrek aan persoonlijke aandacht.

Ga maar na in je eigen omgeving, ben je zelf (ooit) vertrokken voor beter salaris of speelden er andere dingen?

[ Voor 5% gewijzigd door Sport_Life op 16-07-2019 10:22 ]

[CurlyMo]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:20:
[...]
de praktijk is dat 99% van de werknemers vertrekt vanwege de leidinggevende, direct of indirect (onvoldoende groei of uitdaging aangeboden).

Daar kom ook de uitspraak vandaan, dat je over het algemeen niet wisselt van baan, maar van manager

[wauturr]

Als het werk je niet bevalt moet je daar zelf wat aan doen, oftewel een andere baan zoeken. De werkgever zoekt iemand om een taak uit te voeren. 1: je doet het werk tegen je zin in 2: je zoekt iets beters. Makkelijke keuze wat mij betreft.

[Sport_Life]

Hydra schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:07:
[...]


Je kunt niet op een hand zeggen dat je iemand er subiet uit zou knikkeren en het over "figuren als <iemand>" hebben, en dan "no flame intended" claimen.

Ik spreek over bepaalde kenmerken, niet zozeer iemand persoonlijk.

Verder geloof ik dat hij zijn werk goed uitvoert verder, en dat mag best gerespecteerd worden.

Jullie hebben beiden een punt. In veel rollen duurt het gewoon echt jaren voordat iemand echt 100% productief is. Vooral in rollen waar domein-ervaring sterk speelt. Aan de andere kant is het veel efficienter, loon-technisch, om vaker te switchen. Helemaal als je vooral technisch expert bent, in plaats van domein expert. Dus wat een werkgever wil (mensen die 5 jaar bij een bedrijf blijven) en wat een werknemer wil (maximaal betaald krijgen) is vrijwel altijd in tegenspraak met elkaar.

Als ik met een developer werk, werk ik ook het liefst met iemand die al jaren bij dat bedrijf werkt en alle ins en outs weet. Aan de andere kant zal ik een developer altijd aansporen om vooral om zich heen te blijven kijken. De enige die verantwoordelijkheid kan nemen voor je carriere ben jezelf.

Nogmaals, het gaat niet (altijd) om salaris.
Dat zou geen drijfveer moeten zijn om te vetrekken en dan kan ik me de reactie van @htca goed voorstellen.

Salaris verhoging na een overstap wordt toch vaak weer gecompenseerd in de jaren erna..
En bovendien zegt een hoger bruto loon vrij weinig, vaak kijkt men niet naar het pensioen, vakantiedagen, woon werk afstand, etc. 500 euro verhoging heeft weinig zin als de pensioen bijdrage van werkgever 0 is.

[ Voor 9% gewijzigd door Sport_Life op 16-07-2019 10:41 ]

[htca]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:20:
[...]

Je legt hier precies uit waar het mis gaat. Een werkgever /manager denkt dat mensen vertrekken vanwege een beter salaris bij derde partijen, de praktijk is dat 99% van de werknemers vertrekt vanwege de leidinggevende, direct of indirect (onvoldoende groei of uitdaging aangeboden).
Slechts een klein deel vertrekt om een beter salaris te krijgen, al is dat vaak wel als argument gebruikt want je gaat niet tegen je manager zeggen dat je vertrekt vanwege zijn gebrek aan persoonlijke aandacht.

Ga maar na in je eigen omgeving, ben je zelf (ooit) vertrokken voor beter salaris of speelden er andere dingen?

Salaris is altijd een component, maar (persoonlijk) niet de belangrijkste. Overigens was voor mijn reden bij mijn switch alle begrip bij mijn toenmalige werkgever.
Bij snelle switchers is salaris over het algemeen een belangrijk argument. De meeste bedrijven in mijn branche werken op dezelfde manier; het gras aan de andere kant lijkt meestal groener dan het lijkt. Als je na 6 jaar aan de vierde werkgever toe bent, heb je wat uit te leggen bij ons. Natuurlijk zijn er voorbeelden van managers die geen perspectief bieden. Maar dat kan niet 4 keer op rij, enige zelfreflectie zou dan ook handig zijn als je dat steeds na 2 jaar concludeert . Let wel he, een werkgever weegt ook risico's af. "ga ik een langdurig verband met je aan met het risico dat je over 2 jaar vertrekt". Dan heb ik het niet over mensen die in de flexibele schil zitten en hun specialisme komen brengen voor korte duur of gewoonweg helpen in de productie.

[CurlyMo]

htca schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:33:
[...]
Bij snelle switchers is salaris over het algemeen een belangrijk argument. De meeste bedrijven in mijn branche werken op dezelfde manier; het gras aan de andere kant lijkt meestal groener dan het lijkt.

Als dat inderdaad zo is dan kan je inderdaad het beste werken bij het bedrijf dat het best betaald. De rest is toch vergelijkbaar .

Een andere factor is dat sommige bedrijven het wel aandurven je in een hogere positie te zetten dan je huidige werkgever. Stel je werkte als bedrijf X als medior, gaat bij bedrijf Y werken voor een betere salaris en meer mogelijkheden, maar blijkt in de praktijk gewoon weer medior taken te doen, dan kan het ook zeker helpen als je bij bedrijf Z het vertrouwen krijgt voor een senior functie. Dat daar dan veelal een hoger salaris tegenover staat is dan van ondergeschikt belang.

Daarbij vond ik het verschil van € 2000 naar € 3000 groter dan van € 3000 naar € 4000 bruto. Om een gegeven moment verdien je genoeg voor je levensstijl. Je hebt immer al dat huis, de vaste lasten, je ritme, dat die paar honderd euro bruto niet zoveel verschil meer maken. Die eerst klapper zorgt er echter voor dat je makkelijker die hypotheek kunt krijgen.

Oftewel, ik denk dat vanaf een bepaald salaris de precieze hoogte ervan onbelangrijk wordt, maar veelal de functieverantwoordelijkheid en -waardering die bij een bepaald salaris hoort een rol gaat spelen.

[Angeloonie]

Wow blijkbaar ben ik een uitzondering

Ben (bijna) 33 en zit nu bijna 12 jaar bij dezelfde werkgever. Wel binnen dezelfde werkgever verschillende functies vervuld, en in mijn huidige functie is de definitie "functieomschrijving" een beetje nutteloos, aangezien ik telkens iets anders doe (zowel qua werkzaamheden als qua rol).

Ik vind het heerlijk om die stabiliteit te hebben. Met jobhoppen begin je telkens weer van 0 (qua contract) en moet je maar hopen dat ze je langer willen houden. Of je moet weer hoppen..

Ook het meemaken van de groei van een bedrijf is interessant. Leuk dat je 20 werkgevers heb gehad, maar wat heb je dan bereikt? Dan heb je telkens een minimaal stukje bij een bedrijf meegemaakt.

[CurlyMo]

Angeloonie schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:51:
Ook het meemaken van de groei van een bedrijf is interessant.

Dat hangt heel erg van de functie af. Als je het bedrijf binnen bent gekomen om een innovatieopgave op te zetten, dan begin je veelal als een generalist. Zodra het bedrijf groeit en je innovatievraagstuk een lijnopgave is geworden, verdwijnt een deel van je generalisatie naar de achtergrond en wordt er meer beroep gedaan op specialisaties. Als je dat niet ligt, dan is een groei van het bedrijf juist aanleiding om te vertrekken. Oftewel, werk goed gedaan, op naar de volgende innovatieopgave.

[Hankie0412]

Angeloonie schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:51:

Ook het meemaken van de groei van een bedrijf is interessant. Leuk dat je 20 werkgevers heb gehad, maar wat heb je dan bereikt? Dan heb je telkens een minimaal stukje bij een bedrijf meegemaakt.

Maar de vraag is dan ook wat wil je meemaken van het bedrijf en wat voor baat heb jij hierbij? Je carrière is puur en alleen voor jezelf, als je naar waarde beloont wordt is het prima vind je het niet ga je het gesprek aan of kijk je verder. De loyaliteit is ook een wassen neus, want als het slechter met het bedrijf gaat zijn de werknemers als eerste de dupe en wordt je er ook zonder pardon uitgegooid.

[Sissors]

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 09:59:
[...]

Dat denk ik ook. Voor mezelf sprekend, na 10 jaar werkervaring en meerdere werkgevers weet ik nu bij een overstap precies wat ik wel en niet wil. Zowel inhoudelijk als qua bedrijfscultuur. Zit nu alweer meer dan 3 jaar op een vaste plek.

Ben wel type 2 "jobhopper" welke veelal door directie wordt aangetrokken voor nieuwe inzichten en ideeën (ben jaren geleden gestart als interimmer oa in de BeLux) , en ik deins niet terug om met respect de gevestigde orde wakker te schudden en te prikkelen.
Kwam als interimmer dus heel veel figuren als @htca tegen (opmerking: op basis van dit forum is het lastig oordelen over iemand, dus nofi)

Lolbroek, je komt met een reeks beledigingen, en dan los je dat op met een "nofi"? En dat allemaal erop gebaseerd dat @htca niet blij is met iemand die net als hij een beetje fatsoenlijk mee begint te draaien overstap.

Edit: Whoops had verder moeten lezen, was niet de eerste met deze mening.

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:28:
[...]

Ik spreek over bepaalde kenmerken, niet zozeer iemand persoonlijk.

Verder geloof ik dat hij zijn werk goed uitvoert verder, en dat mag best gerespecteerd worden.

Door hem te ontslaan

Sport_Life schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:20:
[...]

Je legt hier precies uit waar het mis gaat. Een werkgever /manager denkt dat mensen vertrekken vanwege een beter salaris bij derde partijen, de praktijk is dat 99% van de werknemers vertrekt vanwege de leidinggevende, direct of indirect (onvoldoende groei of uitdaging aangeboden).
Slechts een klein deel vertrekt om een beter salaris te krijgen, al is dat vaak wel als argument gebruikt want je gaat niet tegen je manager zeggen dat je vertrekt vanwege zijn gebrek aan persoonlijke aandacht.

Ga maar na in je eigen omgeving, ben je zelf (ooit) vertrokken voor beter salaris of speelden er andere dingen?

Dit is niet logisch voor mij. Het is wel normaal elke 2 jaar over te stappen, maar dat doe je dan niet om meer salaris te krijgen maar vanwege de leidinggevende? Ik kan me prima voorstellen dat je vanwege een manager naar een ander bedrijf gaat. Maar als je elke twee jaar wisselt, dan zou ik me toch eens gaan afvragen of de manager dan het probleem is.

Voor meer salaris is een stuk logischer om regelmatig over te stappen (als je bij bedrijven werkt die liever nieuwe mensen goed betalen dan bestaande werknemers).

[ Voor 46% gewijzigd door Sissors op 16-07-2019 11:26 ]

[Oogje]

unezra schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 07:05:
[...]


Vaker switch is in het begin van je carrière denk ik inderdaad nuttiger én minder schadelijk dan verderop. De eerste paar jaar groei je heel hard, raak je snel verveeld, etc. Ik denk dat als je op je 40e nog steeds iedere 2, 3 jaar van baan wisselt, je toch wel serieus wat uit te leggen hebt en je kansen verkleint.

N=1, maar 41 en al 21 jaar bezig in de IT, max 4 jaar bij een werkgever en ik heb nog nooit hoeven solliciteren. Ik geloof niet zo erg in het feit dat het aantal dienstjaren bij 1 werkgever bepalend is voor je carrière.

[Sport_Life]

htca schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 10:33:
[...]

Salaris is altijd een component, maar (persoonlijk) niet de belangrijkste. Overigens was voor mijn reden bij mijn switch alle begrip bij mijn toenmalige werkgever.
Bij snelle switchers is salaris over het algemeen een belangrijk argument. De meeste bedrijven in mijn branche werken op dezelfde manier; het gras aan de andere kant lijkt meestal groener dan het lijkt. Als je na 6 jaar aan de vierde werkgever toe bent, heb je wat uit te leggen bij ons. Natuurlijk zijn er voorbeelden van managers die geen perspectief bieden. Maar dat kan niet 4 keer op rij, enige zelfreflectie zou dan ook handig zijn als je dat steeds na 2 jaar concludeert . Let wel he, een werkgever weegt ook risico's af. "ga ik een langdurig verband met je aan met het risico dat je over 2 jaar vertrekt". Dan heb ik het niet over mensen die in de flexibele schil zitten en hun specialisme komen brengen voor korte duur of gewoonweg helpen in de productie.

Maar vallen die personen dan niet onder type 1 jobhopper zoals door mij reeds gedefinieerd (dus disfunctioneren) ?
Ben het helemaal met je eens om dergelijke personen te weren

[unezra]

Oogje schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 11:30:
[...]
N=1, maar 41 en al 21 jaar bezig in de IT, max 4 jaar bij een werkgever en ik heb nog nooit hoeven solliciteren. Ik geloof niet zo erg in het feit dat het aantal dienstjaren bij 1 werkgever bepalend is voor je carrière.

Het hangt er een beetje vanaf.

In het begin ben ik vrij vaak gewisseld van werkgever, dat heeft me de nodige vervelende vragen en ongetwijfeld ook de nodige afwijzingen opgeleverd.

De laatste jaren begint er wat rust in mijn CV te komen. Ik de jaren 1995-2003 samengevoegd tot "Diverse Posities" met daaronder een korte omschrijving wát ik heb gedaan. Toch heb ik het idee dat de periode 2003 - 2010 (5 werkgevers) meer vragen oplevert dan de periode 2010 - nu, waar ik 2 aan elkaar gerelateerde werkgevers had. (Waarbij ik bij de 2e, mijn huidige, nu bijna 7 jaar werk.)

Fin, nu zitten daar ook vrij korte dienstverbanden van maximaal een jaar tussen en een aantal rare sprongen, zoekende naar wat ik eigenlijk wilde en een paar keer botte pech gehad in mijn werkgeverkeuze.

Solliciteren heb ik genoeg moeten doen, maar ik vind het an-sich ook een leuke, interessante activiteit. De laatste keer heb ik niet formeel hoeven solliciteren, nieuwe en erg leuke ervaring.

[Hankie0412]

unezra schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 12:12:


De laatste jaren begint er wat rust in mijn CV te komen. Ik de jaren 1995-2003 samengevoegd tot "Diverse Posities" met daaronder een korte omschrijving wát ik heb gedaan. Toch heb ik het idee dat de periode 2003 - 2010 (5 werkgevers) meer vragen oplevert dan de periode 2010 - nu, waar ik 2 aan elkaar gerelateerde werkgevers had. (Waarbij ik bij de 2e, mijn huidige, nu bijna 7 jaar werk.)

Bij mij zou dan juist de vraag, waarom nu dan wel veranderen van werkgever aangezien je het hier zolang volhoudt. De keuzes daarvoor (+/- 10 jaar geleden) niet relevant.

[unezra]

Hankie0412 schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 12:21:
[...]
Bij mij zou dan juist de vraag, waarom nu dan wel veranderen van werkgever aangezien je het hier zolang volhoudt. De keuzes daarvoor (+/- 10 jaar geleden) niet relevant.

Da's nu voor mij, in dit heel specifieke geval, heel erg logisch.

Enerzijds heb ik mijn plafond bij mijn werkgever bereikt (er is niets boven mijn functie, ja, directielid of teamleider, dát ligt te ver bij mijn ambities vandaan) en ben ik toe aan de vervolgstap, anderzijds heb ik een plan geschreven de totale ICT te outsourcen en daarmee mijzelf én mijn collega boventallig te verklaren.

Mijn baan houd dus domweg op te bestaan en de aanstichter daarvan ben ik zelf. Prima moment en reden om te kijken naar een logisch vervolg. (Waar ik op dit moment, in vol overleg met mijn eigen manager, druk mee bezig ben.)

[Pizza_Boom]

unezra schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 12:29:
Mijn baan houd dus domweg op te bestaan en de aanstichter daarvan ben ik zelf. Prima moment en reden om te kijken naar een logisch vervolg. (Waar ik op dit moment, in vol overleg met mijn eigen manager, druk mee bezig ben.)

Ik zou daarin, tijdens een sollicitatiegesprek, vooral benadrukken wat de voordelen voor het bedrijf zijn. En dan als laatste: "en tsja, daarmee heb ik mijzelf overbodig gemaakt". Echt goed benadrukken dat je in het bedrijfsbelang bezig bent geweest en je persoonlijk belang daarbij ondergeschikt hebt gemaakt. Wat je dus in dit geval je baan kost.

[unezra]

Pizza_Boom schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 13:23:
[...]
Ik zou daarin, tijdens een sollicitatiegesprek, vooral benadrukken wat de voordelen voor het bedrijf zijn. En dan als laatste: "en tsja, daarmee heb ik mijzelf overbodig gemaakt". Echt goed benadrukken dat je in het bedrijfsbelang bezig bent geweest en je persoonlijk belang daarbij ondergeschikt hebt gemaakt. Wat je dus in dit geval je baan kost.

Dat is precies het plan.

Je kunt roepen dat je het bedrijfsbelang voorop stelt, maar dat is soms wat lastig te bewijzen. In dit geval is het heel duidelijk dat vanwege het bedrijfsbelang mijn functie, in zijn huidige vorm, op houd te bestaan.

Komende weken, maanden, mijn CV herschrijven.

Exit is volgens planning pas ergens maart, april 2020. (Maar omdat ik in die periode ook vooral heel druk zal zijn met het project dat mezelf overbodig maakt en ik graag vroeg al enige zekerheid heb voor ná die tijd, ben ik nu al begonnen met concrete stappen voor ná dat moment.)

Hoe dan ook hoef ik niet bang te zijn voor goede referenties. Directie kan en wil als referentie dienen.

Fin, tzt wellicht eens een separaat topic over openen als ik iets verder ben in het denkproces.

[Pizza_Boom]

unezra schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 13:29:
Hoe dan ook hoef ik niet bang te zijn voor goede referenties. Directie kan en wil als referentie dienen.

Met getuigschrift én bonus? Getuigschrift sowieso laten opstellen, dan heb je bij ieder gesprek de eerste slag al gewonnen. Zeker in deze situatie.

[unezra]

Pizza_Boom schreef op dinsdag 16 juli 2019 @ 13:32:
[...]
Met getuigschrift én bonus? Getuigschrift sowieso laten opstellen, dan heb je bij ieder gesprek de eerste slag al gewonnen. Zeker in deze situatie.

Bonus is secundair. Natuurlijk ga ik daar over na denken, maar liever een toffe nieuwe baan zonder bonus, dan een oprotpremie en een minder toffe baan. Geld is leuk, maar vluchtig. Een nieuwe baan hoop ik opnieuw de 7+ jaar te halen. (Bij een flink hoger salaris dan ik nu heb.)

Hoe courant is een getuigschrift anno 2019 nog? Het zal geen probleem zijn als ik er om vraag, maar het moet wel nut hebben. Een goede referentie krijg ik sowieso. Als ik het vraag, mogelijk van de voltallige directie.

[Lethalis]

Mijn kortste dienstverband is 4 jaar, het langste 12 jaar.

Ik ben nooit zo'n jobhopper geweest (5 jaar als CAD tekenaar, 4 jaar en 12 jaar als developer, dus 3 banen in 21 jaar).

De laatste jaren vind ik het ook lastiger met een gezin en alles. Dan ben je toch minder met je loopbaan bezig en meer met huis kopen / opknappen, kinderen krijgen / opvoeden / entertainen, etc. Het is dan wel fijn om gewoon een vast dienstverband en een stabiele inkomensbron te hebben.

Natuurlijk hou ik mijn kennis als software developer wel op peil voor het geval dat. Het is wel fijn om te weten dat je courante kennis hebt en dus meteen inzetbaar bent. .NET Core en Angular zijn de laatste dingen waar ik zelf moeite in heb gestoken om ze te leren (in de avonduurtjes, maar ook on the job... zeker .NET Core kan ik op steeds meer plekken toepassen).

Mijn grootste angst is namelijk een IT dino te worden die nooit meer een baan vindt als hij straks 50+ is.

Voor de rest werk ik vooral om te leven en niet andersom. Ik hou van programmeren, maar ben geen echte carrièretijger en hoef ook niet per se een manager te worden.

[ Voor 5% gewijzigd door Lethalis op 16-07-2019 15:41 ]