Algemeen advies: Welke fotocamera moet ik hebben?

[Gonadan]

Algemeen advies: Welke fotocamera moet ik hebben?

Inhoudsopgave

Inleiding Vraag en antwoord Wat is een dSLR? Soorten compactcamera's? Klein zoombereik Travelzoom Vaste brandpuntsafstand Megapixels Zoom of milimeters dSLR, ILC of bridge Kitlenzen Stabilisatie Live View Filmen met een dSLR, is dat wat?

Inleiding

Welkom in Algemeen advies: Welke fotocamera moet ik hebben? Dit topic is bedoeld om mensen die een fotocamera willen maar eigenlijk nog niet echt een idee van hoe of wat op gang te helpen. We gaan er wel vanuit dat je jezelf al een beetje ingelezen hebt en dus ook FVA beleid - Lees dit eerst voordat je een topic opent en de Fotografie FAQ al kent. Probeer voor jezelf te bedenken of je een flinke spiegelreflex wilt met verwisselbare lenzen, of een camera die mooi in je binnenzak past. Hieronder vind je een aantal begrippen en keuzes waar je rekening mee kunt houden. Heb je daar een beetje doorheen gewerkt probeer dan de vragenlijst in te vullen en maak je eigen topic voor aankoopadvies. Mijn dank gaat uit naar collega- en ex-moderators en andere leden die in het verleden veel informatie hebben geschreven om de juiste keuzes te kunnen maken. Op die basis is dit aankoopadviesforum gebouwd. « · ^

Vraag en antwoord

Wat is een dSLR? Bron Een dSLR staat voor digital Single Lens Reflex. Voordat je een foto maakt is de spiegel omlaag geklapt. Het beeld komt via de lens binnen en wordt door de spiegel omhoog gekaatst. Daar gaat het door een serie van prisma's en spiegels waarna het beeld in je oog terecht komt. Wat niet is afgebeeld is dat de grote spiegel (2) wat licht doorlaat die op nog een spiegel valt die daar achter geplaatst is. Dat licht gaat naar de AF-sensoren die voor een zeer snelle autofocus kunnen zorgen. Als de fotograaf op de ontspanknop drukt klappen de spiegels omhoog en valt het beeld op de sensor (4). Deze sensors kunnen verschillende groottes hebben. Een fullframe sensor is even groot als de oude 35 mm film, APS-C heeft een 1,5 tot 1,6 keer kleinere sensor. De Canon 1D gebruikt een APS-H sensor, deze zit wat grootte betreft tussen APS-C en fullframe in. Olympus en Panasonic gebruiken een Four Thirds sensor die een 2 keer kleinere diameter heeft dan een fullframe. Alle instappers hebben een APS-C of Four Thirds sensor, fullframes beginnen bij >1700 euro (in juli '10), APS-H is nog duurder. Dat laatste komt vooral doordat APS-H alleen in de professionele Canon 1D wordt gebruikt. « · ^ Soorten premium compactcamera's Klein zoombereik Deze groep compactcamera's vormen de grootste groep. Dit zijn modellen met ongeveer 3x tot 4x zoom. In deze categorie vind je o.a. de RX100 serie van Sony en de G5/7/9X modellen van Canon. Sony Cybershot RX100 mark IV « · ^ Travelzoom In deze categorie vind je camera's met een zoombereik van 8x of meer. De meesten zijn daardoor ook een stuk groter dan de camera's met een kleiner zoombereik. Dit komt de ergonomie wel ten goede, door een echte grip om vast te pakken. Panasonic Lumix FZ1000 « · ^ Vaste brandpuntsafstand Dit is een redelijke niche categorie, maar toch zijn er best wat fotografen die graag met een vast brandpunt fotograferen. De gebruikte brandpuntsafstand ligt meestal op 28mm of 35mm in fullframe equivalent. Fujifilm X100T « · ^ Megapixels Het aantal megapixels wordt door velen als de belangrijkste eigenschap van een camera beschouwd. Het is tegenwoordig echter geen maat (meer) voor de beeldkwaliteit van een compactcamera. In de afgelopen jaren was er sprake van een zogenaamde 'megapixelrace', fabrikanten probeerden zichzelf in de kijker te werken door met het hoogste aantal megapixels te kunnen pronken. Het grote nadeel van de toename in megapixels was de toename in beeldruis, zelfs tot aan de laagste ISO-waarden aan toe! Door een grotere sensor (en bijbehorende lens) te gebruiken, zie je in deze categorie vaak camera's met een resolutie van 20MP (1" sensoren) of meer (grotere sensoren). « · ^ Zoom of millimeters Bij compactcamera's wordt altijd geadverteerd met het aantal keer zoom, bij een dSLR wordt de informatie over de kijkhoek uitgedrukt in millimeters (op de lens). Deze millimeters staan voor het brandpunt van de lens. Om brandpunten te kunnen vergelijken moeten ze worden omgerekend naar een standaardmaat. Hiervoor wordt het standaard kleinbeeldformaat gebruikt. dSLR's met een zogenaamde FullFrame sensor hebben een sensor ter grootte van een kleinbeeldnegatief en hoeven dus niet omgerekend te worden. Andere dSLR's hebben diverse maten; Nikon, Pentax en Sony werken met 1,5x kleinere sensoren, Canon werkt met 1,6x en 1,3x kleinere sensoren en Olympus en Panasonic werken met 2x zo kleine sensoren (in lengte en breedte). Deze verkleinende factor wordt ook wel de cropfactor genoemd. Als je een objectief op een dSLR met een cropfactor zet moet je de brandpunten vermeldt op het objectief vermenigvuldigen met de cropfactor, ongeacht of het objectief speciaal voor digitaal gemaakt is of niet. Een 10-100 mm objectief op een Nikon/Sony/Pentax (niet FullFrame) camera wordt dan dus een 15 (1,5*10) - 150 (1,5*100) mm objectief. In de pricewatch worden bij compacts ook het kleinbeeldequivalent vermeld. Waarom dan niet gewoon het aantal keer zoom in plaats van deze omrekenwoede? Omdat het aantal keer zoom simpelweg de grootste gedeeld door de kleinste brandpuntsafstand is. Compacts hebben vrijwel allemaal hetzelfde aantal millimeters op het groothoekeinde (zo'n 28 tot 35 mm). 105/35 = 3x zoom en 350/35 = 10x zoom. De tweede kan dus dingen dichterbij halen, simpel toch? Nu nemen we een 200-400 mm en een 10-20 mm lens. 400/200 = 2x zoom, 20/10 = ook 2x zoom. Toch kan je met de eerste lens dingen veel dichterbij halen dan met de tweede lens. Met verwisselbare lenzen werkt de "zoomredenering" dus niet, en daarom wordt het ook niet gebruikt bij dSLR's. Om een indicatie te geven hoe ver of dichtbij een aantal millimeters is: 50 mm (kleinbeeldformaat) staat ongeveer gelijk aan wat het menselijk oog waarneemt. Alles daarboven heet tele, alles daaronder heet groothoek. Met dit tooltje van Tamron of Nikon kan je kijken wat voor een beeldhoek bij welke brandpuntsafstand hoort. « · ^ dSLR, ILC of bridge Een dSLR wordt vaak gezien als een apparaat wat meteen prachtige foto's schiet. Hoewel prachtige foto's vaak met een dSLR zijn gemaakt, betekent dat niet dat foto's gemaakt met een dSLR vaak prachtig zijn. De autostand van een dSLR levert vaak al hele aardige plaatjes op, maar het loont zeker om jezelf wegwijs te maken in de instellingen van een camera. De Fotografie FAQ is daarbij erg handig. Dit kost echter tijd. Heb je die niet dan is het raadzaam om ook naar bridge-camera's te kijken. Deze zijn iets compacter, hebben een groot bereik (van groothoek tot tele) en zijn ongeveer even duur als een instap-dSLR. Vaak hebben ze ook een aardig werkende videofunctie, wat bij een dSLR vaak nogal omslachtig werkt. Nadelen hebben ze ook. Hun kleine sensor zorgt voor matige prestaties bij weinig licht. Hoewel de lens die er op zit veelzijdig is, kan je deze niet wisselen. Een tussenweg tussen deze twee opties is een ILC (ook wel EVIL genoemd). Dit is een camera met een grotere sensor dan compacts hebben en verwisselbare lenzen. Een spiegel ontbreekt, wat deze camera's klein houdt. Hierdoor moet je net als bij compactcamera's op het schermpje kijken hoe je foto wordt. Een aantal modellen heeft een elektronische zoeker en bij sommige modellen is een optische zoeker verkrijgbaar. Momenteel hebben Olympus, Panasonic, Samsung en Sony ILC's in hun productlijn zitten. Vragen over het wel of niet kopen van een ILC kunnen ook in dit topic terecht. « · ^ Kitlenzen Bijna altijd koop je een dSLR met een kitlens. Deze lens blinkt wat bouwkwaliteit meestal niet uit en kan nogal goedkoop aanvoelen. De optische prestaties daarentegen zijn meestal prima in orde. De 18-55 IS/VR/SAM/D-AL van Canon/Nikon/Sony/Pentax en de 14-42 van Olympus zijn voldoende scherp om mee te beginnen. Ze bieden ontzettend veel waar voor hun geld en kan je in bijna alle gevallen in het begin prima uit de voeten met de kitlens. Bovenstaande klinkt misschien alsof niemand een ander objectief dan een kitlens nodig heeft. Dat is natuurlijk niet waar. De scherpte van de kitlenzen zijn dik in orde, maar andere aspecten kun je verbeteren door een ander objectief te kiezen. Zo kun je andere wensen hebben mbt het bereik, vervormingen, bouwkwaliteit, AF snelheid, beeldstabilisatie, flare-gevoeligheid, contrast, chromatische abberatie, lichtsterkte, MF ring, kortste scherpstelpunt, etc, etc. Vaak is een kitlens een uitstekende manier om te achterhalen welke aspecten je in een objectief belangrijk vindt om te upgraden, zodat je niet direct een verkeerd objectief aanschaft. Er zijn ook kits met twee lenzen, een groothookzoom en een telezoom. Deze kits zijn uiteraard wat duurder, maar je hebt meteen een fatsoenlijk bereik te pakken, meestal 18-55 + 55-200/250 mm. In kleinbeeldequivalent levert dat een bereik van ongeveer 27-300/375 mm op. Een alternatief voor deze dubbelkit is de superzoom. Vaak worden deze afgedaan als slechte troep, toch hebben superzooms ook hun voordelen. Een overzicht van de voor- en nadelen: + Je hebt namelijk maar één lens nodig die het hele bereik afdekt. Lenzen wisselen hoeft dus niet + Je hebt een compacte uitrusting, scheelt een hoop sjouwwerk. - Optische kwaliteit is minder dan met twee losse lenzen - Superzooms zijn niet lichtsterk, vaak f/6.3 op het tele-eind. - AF is vaak trager Vraag je in dit topic naar een superzoom, dan nemen wij aan dat je van de voor- en nadelen op de hoogte bent, en dus de voordelen zwaarder vindt wegen. Om te kijken hoe ver je in kan zoomen met de verschillende kitlenzen, kan je een tool gebruiken van Tamron of Nikon. Meer informatie over lenzen kan je vinden in de topics van Nikon, Canon, Sony, Pentax en Olympus. « · ^ Stabilisatie Verschillende fabrikanten gebruiken verschillende methoden om het beeld te stabiliseren. Canon (IS), Nikon (VR), Sigma (OS) en Tamron (VC) bouwen de stabilisatie in de lens. Dit gebeurt door de lenselementen te verschuiven. Sony (SSS), Olympus en Pentax (SR) bouwen de stabilisatie in de body. Hierbij wordt de sensor verschoven. Beide systemen hebben hun voor en nadelen: In de lens: + De stabilisatie is steeds op maat van de lens zelf gemaakt + Het zoekerbeeld wordt ook gestabiliseerd, wat een rustiger beeld geeft - Elke lens moet afzonderlijk gestabiliseerd zijn In de body: + Elke lens die je gebruikt is gestabiliseerd, dus ook oude lenzen en primes - Het zoekerbeeld wordt niet gestabiliseerd (niet van toepassing bij een elektronische zoeker) - Vooral op het tele-eind werkt deze methode wat minder omdat de beweging van de sensor beperkt is Let er wel op dat stabilisatie iets is om je eigen beweging te corrigeren. De beweging van je onderwerp wordt dus niet gecorrigeerd; stabilisatie gebruiken om foto's van bewegende kinderen te maken in een donkere kamer zal dus niets helpen. Stabilisatie is vooral bruikbaar bij de telelenzen, bij ultra-groothoeklenzen zal je niet snel een gestabiliseerd model vinden. « · ^ Live View Een dSLR stuurt via spiegels het beeld dat door de lens komt naar de optische zoeker. Pas als je afdrukt klapt de spiegel omhoog en komt het beeld op de sensor. Vantevoren het beeld bekijken op het scherm zoals dat bij compactcamera's kan is dus niet mogelijk. Hier hebben de fabrikanten wat op gevonden: Live View. Bij de meeste fabrikanten druk je op een knopje, waardoor de spiegel omhoog klapt en het beeld op de sensor valt. Nu zie je op het scherm wat de camera ziet en kan je daarmee je compositie bepalen. Het grote nadeel van deze methode is dat de spiegel is opgeklapt, en daarmee de snelle Phase-AF sensoren niet meer werken. Autofocus gaat nu door middel van de trage contrast-AF, net als bij compactcamera's, of door de spiegel tijdens het focussen tijdelijk weer neer te klappen, waardoor je een tijdje niks ziet op het scherm. Canon, Nikon en Pentax gebruiken dit systeem. De conventionele Live View methode met de hoofdsensor. Bron: Sony Sony gebruikt een tweede methode. Door middel van een schuifje wordt de stand van één van de spiegels iets verschoven. Het beeld valt nu niet meer op de zoeker maar op een tweede kleine sensor die in het zoekerhuis is geplaatst. Het grote voordeel van deze methode is dat de spiegel omlaaggeklapt blijft en de snelle Phase-AF blijft werken. Voor meer informatie, zie Het grote Sony dSLR- en objectieventopic v2011. Van de courante modellen gebruiken alleen de Sony A390 en A580 deze methode. De Sony SLT modellen en alle EVIL / ILC modellen hebben geen optische zoeker meer, en hierbij moet je het doen met Live View. Er zijn wel modellen die een elektronische zoeker hebben, maar ook dan kijk je niet direct naar het beeld door de lens, maar naar wat de sensor opvangt. De SLT modellen van Sony hebben een speciale spiegel die een deel van het licht naar de sensor stuurt en een kleiner deel naar de AF-sensoren. Ook in Live View hebben deze camera's een net zo'n snelle AF als traditionele spiegelreflexen. De EVIL / ILC modellen maken gebruik van Contrast-AF, maar dit werkt veel beter en sneller dan bij spiegelreflexen. De nieuwste modellen beginnen zelfs wat AF-snelheid betreft de Phase-AF van de spiegelreflexen te benaderen. « · ^ Filmen met een dSLR, is dat wat? Filmen met een dSLR kan prachtige resultaten opleveren door de kleine scherptediepte, maar door die kleine scherptediepte en het trage scherpstellen gaat hier wel wat werk in zitten. Het video-dSLR hardware topic gaat hier wat dieper op in, als je geïnteresseerd bent in het filmen met een dSLR is dat een goed topic om eerst even te lezen. « · ^

[Voor 100% gewijzigd door Gonadan op 10-04-2020 14:36]