Ik heb de game een paar dagen geleden ook eindelijk uitgespeeld. Ik heb geen enkele guide, video of wat dan ook gebruikt en kwam daardoor uit op het standaard Immortality Severed einde uit. Daarna heb ik in NG+ nog het Shura einde snel even gedaan.
Enerzijds vond ik de combat echt buitengewoon heerlijk. Ik dig het ontdekken van het juiste ritme vinden van het attack-deflect-block-attack-deflect en het hoge risk/reward bij een misser. In plaats van het afstand nemen en reageren op moves, kun je in Sekiro echt bruut hard de boel naar je hand zetten, tot je concentratie je even in de steek laat en je kapot gaat.
Er zijn weinig dingen zo satisfying als na een pittige fight eindelijk dat rode Deathblow bolletje zien. En pittige fights waren er, vooral tegen het einde.
Verder vond ik het net als DS1 en 2 echt als een avontuur aanvoelen, wat ik een beetje mis in BB en DS3.
spoiler:Mijn favoriete bosses waren Genichiro, Guardian Ape en Demon of Hatred, jammer echter dat er niet wat meer over-the-top fights waren tegen enorme monsters zoals deze laatste twee. Ook de identiteit van de Demon of Hatred vond ik eigenlijk best wel een tof lore dingetje.
Isshin, Sword Saint vond ik dan weer erg tegenvallen als eindbaas. Niet omdat het niet uitdagend was, maar meer omdat het gewoon als een onzinnige fight aanvoelde.
Anderzijds vielen me ook wat dingen tegen. Met name het leveldesign en het gebrek aan diepgang qua builds en customization blijf ik een minpunt vinden. Die kunstarm... Meh, ik weet niet. Ik heb die prothese eigenlijk bijna niet gebruikt. Longspark FTW maar dat is echt de enige die ik regelmatig gebruikt heb.
Het ‘verhaal’ was ook vrij waardeloos vond ik, hoewel ik waarschijnlijk wat context gemist heb doordat ik de overige twee eindes en de quests er naartoe nog niet heb ervaren. Maar goed, zowel Immortality Severed als Shura vond ik nogal flinterdun. Aan de andere kant vind ik dit ook weer niet echt een groot minpunt.
Verder valt het me tegen dat de game afgezien van (mini)bosses gewoon totaal niet uitdagend is. Ik vind de standaard mobs mede door de manier hoe stealth werkt echt te simpel. Het allemaal zo voorspelbaar, er zijn games die op Very Easy moeilijker zijn. Het zal ook wel de reden zijn dat je in Sekiro echt doodgegooid wordt met mini bosses, als een soort gatekeepers om je toch bij de les te houden. Pas tegen het einde van de game kom je normale vijanden tegen die wat minder makkelijk/voorspelbaar zijn, echter zit je dan al in een fase waar je ze gewoon te makkelijk kan skippen doordat je de levels waarin je aan het backtracken bent dan al kent. En ach, anders grappel je toch gewoon weg?
Maar goed al met al... Zeker geen slechte game. Ik vind het niet de geweldige game of het meesterwerk wat het in de ogen van sommige anderen is, maar eventuele DLC zal ik zonder enige twijfel gaan checken. Of ik nog voor die andere twee eindes ga weet ik niet, voorlopig niet denk ik... Hoewel, zoveel boeiends komt er de komende tijd ook weer niet uit.
PSN / Steam: Voxalizer // Battle.net: Plaguehead#2325 // Common sense isn't very common.