Bouke-p schreef op dinsdag 19 maart 2019 @ 15:17:
[...]
Ik ben t wel grotendeels met je eens, maar! een flink deel van de jeugd is ook wel verwend. We hebben recht op een vakantie naar verweggistan, lease auto, nieuwe telefoon en ga zo maar door. Ik ben "maar" systeem beheerder(en MBO'er+relatief jong met 33) en zie dit zowel bij mijn eigen stagiaires als bij de hogeropgeleide stagiaires en trainees die er bij ons rondlopen.
Ze willen heel veel, maar vaak ontbreekt de wil om iets te doen ook. Het moet allemaal vanzelf komen en alles moet leuk zijn.
Daarnaast ben ik van mening dat je het later met pensioen gaan wel in perspectief moet zien, vroeger ging je rond je 60e/65e met pension en was je met 75 al wel erg oud. Tegenwoordig worden we ouder en moeten we of meer geld in de pensioenpot stoppen of langer doorwerken.
Je hebt een punt.
Ten eerste: het klopt dat de huidige jeugd bijna omkomt in spulletjes en in die zin verwend is. Een overvloed aan spulletjes die ik zeker niet had, laat staan nog oudere generaties. Het is een fenomeen met meerdere oorzaken maar een niet te onderschatten factor is "omdat het kan". Dankzij techniek zijn heel erg veel spullen ultra goedkoop te produceren. Een andere oorzaak is afkoopgedrag van ouders, die te druk zijn om hun kroost op te voeden en zo hun schuld wegkopen.
Die spulletjes moet je in tijdsperspectief zien. Ik had geen iPhone, maar die was dan ook niet uitgevonden. Ik was dus niet slechter af. Ik had wellicht 3 stuks speelgoed, geen 30, maar ook daarbij kun je je afvragen wat de toegevoegde waarde is. De toegenomen "levenskwaliteit" van de jeugd als het op spulletjes aankomt trek ik dus in twijfel. De verwachting en waardering van spulletjes is wel fors veranderd, en zeker niet op een goede manier, eens.
Maar ik acht dit stuk van verwendheid eigenlijk als niet zo relevant. Met "jeugd" doel ik op de start van hun carriere. Dan gaat de teller pas echt lopen. Ongeacht hoe verwend ze ook zijn tot die leeftijd, op de werkleeftijd wordt men geconfronteerd met de echte wereld. En die ziet er niet zo fraai uit, een heel stuk slechter dan de generaties voor ze.
Het tweede punt wat je aanhaalt is verwendheid als het aankomt op werkinstelling. Ook dat ga ik niet ontkennen, maar het wel in perspectief zetten.
Deze jeugd groeit op in een wereld waarin indien je wel een goede werkinstelling hebt, alsnog geld verdienen niet zo makkelijk is. Toen ik jong was, verdiende ik 13 gulden met vakkenvullen. Ik kon tevens op iedere straathoek flink bijverdienen, zwart. Werk lag overal voor het oprapen, en het was een eenvoudige rekensom: meer werken, meer verdienen. Hard werken werd direct en rechtstreeks beloond. Dat werkt bijzonder motiverend, en daaruit komt een goede werkinstelling voort.
Dan de situatie nu: 0-uren contracten voor 4 a 5 euro. Natuurlijk verdien je meer als je meer uren werkt, maar het zet geen zoden aan de dijk. Vergeleken met mijn jonge neefjes en nichtjes, verdiende ik op hun leeftijd een keer of 3 meer. Dat terwijl het leven fors goedkoper was. Dat is een kaalslag in beloning.
Het kan kloppen dat de jeugd veel verwacht omtrent leuk werk, etc. Aan de andere kant geef ik ze geen ongelijk. Een jaartje of 50 bijna ieder wakker uur van je leven aan werk besteden is geen prettig vooruitzicht, tenzij je het geluk hebt werk te vinden wat echt je levensvreugde is. Ik vind het een achterhaald model, dit ploeteren. We kunnen best wat minder werken, met zo enorm veel mensen op deze wereld.
Begrijp me niet verkeerd, er zitten echt wel verwende lui tussen, maar dat is van alle tijden. In de piek van de WAO ergens in de jaren 90 zaten er ruim 1 miljoen mensen in, waarvan honderduizenden onterecht. Werkontwijkers zijn van alle generaties. In de meeste gevallen zal het er wel vanaf slijten, omdat het kwartje toch wel valt.
Met 75 ben je ook nu gewoon oud. Geloof niet in dat sprookje dat je dan nog 20 jaar gezondheid te gaan hebt. Ik heb een enorme schoonfamilie met mensen in deze leeftijd, stuk voor stuk staan ze op omvallen, hebben enorme medische problemen of staan met een been in het graf. Een deel zal nog een tijdje overleven, sommigen misschien nog wel tot in de 90 maar bij 75 zijn de meeste mensen gewoon op. Er is niets magisch gebeurd de afgelopen jaren waarom dat nu niet zo zou zijn. Het enige wat veranderd is dat symptomen beter bestrijd kunnen worden.
Dit klinkt hard, maar ik heb de afgelopen jaren aan menig graf gestaan dus moet ik het zeggen: er komen geen "gouden jaren". Wacht niet met genieten tot na je pensioen. Het hele vooruitzicht is een slechte grap en ernstige misleiding. Ik heb tig pensioensdromen voor mijn ogen in rook op zien gaan: dat plan voor die boot, dat huis verkopen en lekker reizen. Eindelijk die hobby. En dan overlijd de partner. Of er komt een ernstig medisch gebrek. Of men wordt hulpbehoevend. Een dikke streek door het hele plan, keer op keer.
Wacht er niet mee, doe het op tijd.