Ah, alweer dat 'alle'. Ik bestempel niet 'alle' andere meningen als onlogisch. Ik bestempel het overdreven gebruik van 'alle' als onlogisch, (en dramatiserend.)
Klein detail: mijn mening is niet zo veel extremer dan
1. goed van de NS, leef je uit
2. ik denk dat de maatschappij er beter van wordt als we gender iets minder belangrijk maken
Veel verder gaat dat niet. Dat dat gezien wordt als een 'torenmening' en dat ik daarmee 'alle andere meningen' afdoe als onlogisch en onwaar. Maar misschien raak je zo gewend aan het denken in absolutismen, dat die nuance verdwijnt?
Leuk dat jij een andere mening hebt en daar is een discussie juist voor, maar als we elke mening direct gaan bestempelen als onzin houdt het echt op.
Niet 'direct', natuurlijk, dit topic loopt na al geruime tijd.
Overigens heb ik met verbazing je post gelezen waarin je schrijft positieve discriminatie toch nog eens te heroverwegen. Ik mag toch hopen dat dit in de praktijk wordt gebracht, dit brengt alleen nóg meer ergernis.
Ik zou haast zeggen, lees mijn post nog eens, en nu hoef je je niet meer te verbazen over wat ik schrijf want dat weet je al, maar kun je de inhoud op je laten inwerken.
Wat betreft ergernis: dit is niet een onafhankelijk verschijnsel dat er nou eenmaal is, zoals eb en vloed ofzo... ergernis kan worden aangewakkerd of juist worden losgelaten. Dat antidiscriminatie-zaken nu zoveel ergernis opwekken is niet omdat dat onvermijdelijk is, en dat ook goedwillende mensen daar nou eenmaal last van hebben... het is een bewuste reactie van mensen die
fundamenteel helemaal geen zin hebben in een gelijkere samenleving, maar dat niet helemaal openlijk zeggen, en daarom een indirect excuus verzinnen die de indruk wekt dat ze in theorie natuurlijk echt heus wel voor gelijkheid zijn
maar.
Kijk naar het hele immigratiebeleid, op het ene punt discriminatie en op het andere punt positieve discriminatie. Gevolg is dat beide partijen afgunst naar elkaar krijgen en er ontstaat irritatie.
Wat ik daar vooral zie is dat die irritatie welbewust en stelselmatig wordt aangewakkerd, waar anderen heel erg profijt van hebben. Die irritatie komt bv erg goed uit voor de partijen die geen zin hebben om rekenschap af te leggen over structurele belastingontwijking, slechte keuzes op gebied van woon- en zorgbeleid, kortom moeilijke vragen waar we best een discussie over zouden moeten hebben. Het is veeeeel makkelijker (zowel voor de journalisten en programmamakers als voor de beleidsmakers als voor de verontwaardigde burger) om in plaats daarvan een mooi drama te zien rondom een aangepaste aanhef.
Die irritatie komt echt niet uit het niets...
Accepteer gewoon de verschillen tussen de mensen en streef naar een gelijke behandeling
"Streven" is een perfect woord daarvoor - het klinkt goed en het heeft niets concreets. Maar
hoe streef je daar dan naar? Wat betekent het, op welke manier geef je dat invulling? Dat zijn dingen die er dan toe doen. En dan is het interessante: iedere keer dat een bedrijf / persoon inderdaad een concrete invulling daaraan geeft, dan is dat ineens teveel, te snel.
Over wie heb je het nu? Pronouns, people.
[
Voor 5% gewijzigd door
incaz op 10-08-2017 11:26
]