Ik merk dat ik tijdens het lezen van dit topic de behoefte heb om bepaalde zaken samen te vatten, zodat er minder ruimte ontstaat voor misverstanden of discussie. Parallel hieraan ben ik op zoek geweest naar het zogeheten 3D-pop effect, waarbij ik tegen dezelfde uitdagingen aanliep als die hier besproken worden. Het onderstaande inzicht heeft mij persoonlijk veel gebracht, en ik denk dat het een waardevolle aanvulling is op dit gesprek.
“Voor” vs. “Achter” het diafragma
Om mijn gedachten te structureren heb ik het optische systeem opgesplitst in twee delen:
Voor het diafragma:
Hiermee bedoel ik het fysieke gat (in millimeters) waardoor het licht de lens binnenkomt. Samen met de lenselementen bepaalt dit de hoeveelheid licht én de openingshoek. Afhankelijk van het focuspunt, bepaalt dit ook de scherptediepte.
Achter het diafragma:
Dit deel omvat de optische elementen die het beeld projecteren op de gebruikte sensor.
Formaat
Stel, we fotograferen met een middenformaatlens op een middenformaatsensor — dat is ons uitgangspunt. Als we dezelfde lens gebruiken op een fullframe sensor (met bijvoorbeeld een speedbooster die het beeld comprimeert tot het FF-formaat), krijgen we in theorie hetzelfde beeld. En dit principe kan doorgetrokken worden naar nóg kleinere sensoren.
Kortom: Het is theoretisch mogelijk om hetzelfde beeld te produceren op elke sensorgrootte, mits de lens en optische elementen het toelaten.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je theoretisch hetzelfde kan met iedere sensor.
Maar er zijn grenzen: Het F-getal is een verhouding tot de sensor. Er bestaan maar weinig lenzen met een f-getal lager dan F/0.95, dus wanneer de bovenstaande situatie begint met een enorm diafragma dan is de conversie theoretisch wel maakbaar echter zijn er in de praktijk niet zulke lenzen te koop. Dit maakt dat met kleinere sensoren niet alles mogelijk is wat met grote sensoren wel kan.
ruis
Dan de ruis; het is er altijd en het speelt een rol wanneer het samen komt met een signaal, de beeldinformatie zoals dat hierboven beschreven is. Maar met het bovenstaande verhaal is ook gelijk duidelijk dat met een grotere sensor en grotere lenzen veel meer signaal binnenkomt. Immers vangt een MF F/0.95 lens veel meer licht dan een FF F/0.95 lens.
Wat ook interessant is, is de sensoren met enorme hoeveelheid megapixels. Sommige van die sensoren presteren vergelijkbaar op ruis niveau, maar wat vergeten wordt wanneer deze vergeleken worden is dat ruis afneemt bij het samenvoegen van pixels. Dus wanneer twee sensoren vergeleken worden dan zal een sensor omgerekend moeten worden naar een lagere hoeveelheid pixels waarbij ook het ruisgetal aangepast moet worden. (en ook dit heeft weer fysieke beperkingen)
Ps. lagere iso is niet altijd gelijk aan een lagere ruis: De meeste camera's profiteren ervan wanneer je af en toe een paar stapjes iso overslaat. https://www.photonstophotos.net/Charts/RN_ADU.htm
dynamisch bereik
Het dynamisch bereik is ook veel over gezegd, maar de conclusie is volgens mij dat het dynamisch bereik zal afhangen van ALLES wat hierboven omschreven is. Immers zal de sensor alleen optimaal presteren wanneer er voldoende licht is. Zie hiervoor ook:
https://www.photonstophotos.net/Charts/PDR.htm
De rest is afhankelijk van hoe de camera ingezet wordt en persoonlijke smaak.

ik hoop dat dit wat toevoegt.