Zie grote raakvlakken met mijn nieuwe buren verhaal. Sinds het overlijden van mijn buurvrouw (dec 2016) is het met de nieuwe buren niet prettig wonen hier, want het is schijnbaar heel moeilijk om voeten op te tillen en de bureaustoel van rubber wieltjes/rubber mat te voorzien. Het kan uren achter elkaar doorgaan, verschillende tijden, van 6u in de ochtend tot een uur of één in de nacht. Het is een oud huis en super gehorig mede door een houten vloer waar bovendien een houten vloer bovenop ligt. Al aangekaart bij woningbouw voordat de nieuwe buren erin kwamen maar het enige antwoord dat ik kreeg is dat ze de panelen aandraaien, is geen oplossing natuurlijk. Voorheen had ik nauwelijks last van de buurvrouw, mede omdat ze oud was en niet zoveel bewoog
Maar daar begon niet mee, eerst moest het huis leeg, daarna renovatiewerkzaamheden (nieuwe keuken etc) en astbest (alwéér) verwijdering (alles zonder aankondiging) en daarna gingen de buren klussen. Het klussen van de buren zou twee weken duren maar duurde uiteindelijk een paar maanden. Tot grote ergenis, werd er helemaal gek van, kon niet ontsnappen aan het geluid in geen enkel vertrek. Raakte daar behoorlijk gefrustreerd van.
In het begin hadden wij goed contact, kennis gemaakt enzo, koffie gedronken maar het verslechterde toen de buurvrouw begon te liegen over de kluswerkzaamheden, het klopte niet wat ik aangaf want ze waren niet meer aan het klussen zei ze. Ik heb er daarna nog een keer wat over gezegd maar het hielp niet. Dan raak je gefrustreerd want als je niet normaal kunt communiceren daarover, dan raak je de grip op de situatie kwijt. Op de voorgaande werkzaamheden had ik ook al geen grip, je voelt je dan behoorlijk machteloos met de wetenschap dat dit eindeloos door kan blijven gaan.
Heb dus meerdere keren gebonkt als er weer erge geluidsoverlast was (iets van zeggen hielp niet meer), daarna kreeg ik een brief in de bus dat ik een agressieve meneer ben en dat ik er maar aan moest wennen dat zij er nu wonen. Kinderen zouden bang zijn (heb die kinderen nog nooit gezien) en nog meer verzinsels. Kreeg bij de brief ook nog een paar oordopjes cadeau. Erg kinderachtig allemaal naar wat doe je eraan?
Meteen daarna heb ik ook maar een brief geschreven en het uitgelegd vanaf het begin (zo'n 3 A4-tjes), over de houten vloer, het klussen, tevens o.a. aangesproken op dat kinderlijke gedrag en dat ik geen rijdende rechter praktijken wens en dat ik helemaal geen agressieve meneer ben maar wél behoorlijk gefrustreerd ben geraakt door de geluidsoverlast die ik daarvoor nooit had en waar ik blijkbaar niets aan kan veranderen en er blijkbaar ook geen begrip/wil is om een beetje rekening met elkaar te houden.
Het klussen is vanaf toen gestopt, het bonken was weg en zo'n week of twee later begon het weer. Je word er radeloos van, zo frustrerend. Probeer er niet meer op te letten maar dat is bijna onmogelijk. Zelfs met oordopjes in word ik er wakker van, zelfs met koptelefoon op hoor ik het nog. Het is slopend. Zit er ook over na te denken om te verhuizen maar dat gaat weer een hoop geld kosten. Denk echter wel dat het de beste oplossing is. Want dit is eindeloos en mijn rekbaarheid begint te verzuren, ik ben aan het veranderen.
Dus als jij kan verhuizen, dan zou ik dat zeker doen.
Maar daar begon niet mee, eerst moest het huis leeg, daarna renovatiewerkzaamheden (nieuwe keuken etc) en astbest (alwéér) verwijdering (alles zonder aankondiging) en daarna gingen de buren klussen. Het klussen van de buren zou twee weken duren maar duurde uiteindelijk een paar maanden. Tot grote ergenis, werd er helemaal gek van, kon niet ontsnappen aan het geluid in geen enkel vertrek. Raakte daar behoorlijk gefrustreerd van.
In het begin hadden wij goed contact, kennis gemaakt enzo, koffie gedronken maar het verslechterde toen de buurvrouw begon te liegen over de kluswerkzaamheden, het klopte niet wat ik aangaf want ze waren niet meer aan het klussen zei ze. Ik heb er daarna nog een keer wat over gezegd maar het hielp niet. Dan raak je gefrustreerd want als je niet normaal kunt communiceren daarover, dan raak je de grip op de situatie kwijt. Op de voorgaande werkzaamheden had ik ook al geen grip, je voelt je dan behoorlijk machteloos met de wetenschap dat dit eindeloos door kan blijven gaan.
Heb dus meerdere keren gebonkt als er weer erge geluidsoverlast was (iets van zeggen hielp niet meer), daarna kreeg ik een brief in de bus dat ik een agressieve meneer ben en dat ik er maar aan moest wennen dat zij er nu wonen. Kinderen zouden bang zijn (heb die kinderen nog nooit gezien) en nog meer verzinsels. Kreeg bij de brief ook nog een paar oordopjes cadeau. Erg kinderachtig allemaal naar wat doe je eraan?
Meteen daarna heb ik ook maar een brief geschreven en het uitgelegd vanaf het begin (zo'n 3 A4-tjes), over de houten vloer, het klussen, tevens o.a. aangesproken op dat kinderlijke gedrag en dat ik geen rijdende rechter praktijken wens en dat ik helemaal geen agressieve meneer ben maar wél behoorlijk gefrustreerd ben geraakt door de geluidsoverlast die ik daarvoor nooit had en waar ik blijkbaar niets aan kan veranderen en er blijkbaar ook geen begrip/wil is om een beetje rekening met elkaar te houden.
Het klussen is vanaf toen gestopt, het bonken was weg en zo'n week of twee later begon het weer. Je word er radeloos van, zo frustrerend. Probeer er niet meer op te letten maar dat is bijna onmogelijk. Zelfs met oordopjes in word ik er wakker van, zelfs met koptelefoon op hoor ik het nog. Het is slopend. Zit er ook over na te denken om te verhuizen maar dat gaat weer een hoop geld kosten. Denk echter wel dat het de beste oplossing is. Want dit is eindeloos en mijn rekbaarheid begint te verzuren, ik ben aan het veranderen.
Dus als jij kan verhuizen, dan zou ik dat zeker doen.