hexta schreef op maandag 23 november 2015 @ 16:21:
[...]
Ik ben het met je eens. Grappig dat ik zelf wel eens denk dat ik het wellicht allemaal gewoon negatief zie, dat ik te weinig positieve berichten mee krijg om het in het juiste perspectief te zetten. Maar meer informatie overtuigt me vaak meer van mijn idee dat het niet goed gaat.
Ik wilde een quote plaatsen die mijn idee goed weergeeft maar wat netter vormgegeven is dan hoe ik zelf schrijf, maar toen kwam ik er achter dat dat een quote van jou was.
Wat is dan wel een manier om de politiek de juiste kant op te "duwen", heb je daar ook ideeën over?
Traditioneel / historisch is dat de gebruikelijke vormen van participatie, variërend van burgerlijke ongehoorzaamheid (Malieveld) tot collectieve vertegenwoordiging (lobby). Beide iets waar overheden vanuit institutionele ordening wantrouwig tegenover staan, vaak zelfs angst voor hebben (het drama EZ / Groningen is zo'n voorbeeld).
Punt is participatie. Pure ironie, in een tijd waarin de participatiemaatschappij voorop staat als voorbeeld van marketing, terwijl het eigenlijk het fundament is van balans en groei. De realiteit is dat "de burger" door de bank genomen (geen pun intended, zogezegd) geen inclinatie / opties heeft tot participatie, het is nog maar zelden dat het wel voorkomt. Die afbraak is op alle fronten zichtbaar, van een SER waar de leden uit frustratie en protest zijn weggelopen, van vakbonden en ondernemingsraden tot het simpelweg controleren van de mensen aan wie jij jouw stem hebt gegeven.
Allemaal heel complex, maar ook heel simpel: politici maken veel lawaai over communicatie met hun kiezers, verwarren daarbij marketing en target management met communicatie. Kiezers communiceren echter niet of nauwelijks met de mensen aan wie ze hun mandaat geven. Het is uitermate uitzonderlijk dat politici op de vingers gekeken worden door hun kiezers, iets wat een proces hoort te zijn bij behartiging van balans tussen selectief en algemeen belang, wat echter steeds meer een stoelendans per X jaar geworden is na een paar spelletjes "mens erger je niet" op TV (pun intended).
Politiek is belangenbehartiging. Daarbij is vanzelfsprekend dat die belangen waar het grootste gewicht achter staat de meeste behartiging krijgen. Een samenleving waar die invloed niet uitgeoefend wordt zal dan ook niet haar belangen behartigd zien. Het ligt in de aard van politiek en aanverwante structuren om dat zo complex / duur mogelijk te maken, vanuit dat wantrouwen naar de onzekerheid van afhankelijk zijn van het vluchtige electorale mandaat. Daar kun je echter prima om heen werken, en mee afrekenen. Vereist wel participatie op persoonlijke niveau's.
In Duitsland is dat bijvoorbeeld onderdeel van wetgeving net zo als van maatschappelijk bewustzijn, zowel op niveau van de landen als het federaal niveau. In Nederland is het normaal om brieven door burgers naar de Tweede Kamer gestuurd door de versnipperaar te draaien - dat kan ook, niemand klimt (even als simpel voorbeeld) in de telefoon om even de correlatie tussen handelen en verkozen worden te benadrukken. Misschien is het iets kleins, maar ik denk dat het eerlijk is om op te merken dat Duitsland als land / natie / cultuur meer investeert in perspectief van lange termijn / lang geheugen dan Nederland ...
Er zijn in recente tijden opvallende voorbeelden geweest waarbij mensen wel normale controle uitoefenden op zaken alsof het een proces van interactie is (wat het ook is en moet zijn, behalve wanneer je beroep politicus is). Enigszins lachwekkend op punten, maar onderschat niet de schokgolven binnen partijen na de vernedering met dat "geitenwollen sokken klimaat proces" (zoals een partij ideoloog die zich nu al klaar zet voor de verkiezingen dat noemde).
Het is in wezen ook vreemd, echter meer omdat dit soort zaken al heel lang niet meer gedaan worden. Mensen hebben geen tijd, geld, inclinatie, kennis, of zijn inmiddels wars van de drempels die hen voorstaan. Maar het kan ook anders, een overheid is immers dienstbaar - of niet. Het is enkel een kwestie van organisatie om processen van besluitvorming te laten reageren op, in plaats van andersom.
Enfin, dit terzijde. Daar kunnen we een heel topic over vullen. Laat ik het zo zeggen: wat gedaan kan worden kán hier gedaan worden. In andere landen is dat niet zo. Op dit moment, voor de kaders van dit topic, is het mogelijk om onze politieke processen van die glijdende schaal af te halen, en aldus de vanuit IS / Daesh gewenste politieke effecten te vermijden. Maar zo zuur als het klinkt, Nederlanders zullen moeten leren zich anders te gedragen in deze. Juist het element emotie is in deze kritiek.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.