aardebewoner schreef op zaterdag 21 november 2015 @ 00:50:
[...]
Ik vind je hele betoog prachtig en zeer goed leesbaar, maar ik heb wel een vraag over deze laatste alinea - ik probeer je niet onderuit te halen of zo, ik ben gewoon nieuwsgierig.
Over welke conflicten hebben we het precies die toentertijd in Europa plaatsvonden, die van invloed zijn geweest op de vermeende 'doorontwikkeling'? En hoe werden ze op een gegeven moment naar buiten (buiten Europa?) verschoven?
En als laatste, but not least, wat bedoel je met
[...]
Een van de meest fundamentele conflicten is die van demografische ontwikkeling op het Europese continent, iets wat niet enkel de vorm van militaire conflicten aannam (schoolvoorbeeld, de opdeling van het Frankische Rijk en de drama's daarop volgend), maar ook economische conflicten (opkomst van banken uit de oude ordes, het afrekenen daarvan door menige Koning) maar kijk ook eens naar de impact en consequenties van de Pest. En ja, vluchtelingenstromen hebben heel Europa gevormd.
Dan ga ik nog voorbij aan de diepere onderliggende conflicten bij evoluties van volkeren en geïnternaliseerd collectief gedachtegoed waar uiteindelijk de verschuiving van cyclisch naar lineair denken uit gevolgd is (als er iets is geweest wat de fundamentele ontwikkeling van Europa gevormd heeft dan is het dit wel). Onderschat ook de conflicten voortvloeiend uit territoriale en taalkundige ontwikkelingen niet. Van een Frankrijk met zijn revoluties met de voeten in onbegrip en segregatie tussen lagen van bevolking uitmondend in wat je best een indringende zelfs gulzige inrichting van samenleving op basis van complexe segregatie, tot de ontwikkelingen van natie staten als volgende evolutie uit conflict met overkoepelend dogma boven de niveau's van cultureel-maatschappelijke en zelfs economische structuren van macht.
Als opmerking daarbij terzijde, tegenwoordig onderschatten we nogal eens de politieke en economische factoren ten grondslag aan wat we tegenwoordig de ontkerkelijking en afzetten tegen dogma noemen. Vergeet niet dat wetenschappelijke ontwikkeling heel lang het terrein was van religie en religieus beheer (schoolvoorbeelden zijn de kwesties paardenkracht en waterkracht).
We kunnen eigenlijk een vrij eindeloze lijst maken van conflicten in deze zin. Europa kenmerkt zich in veel opzichten juist daardoor. Je zou kunnen stellen dat het kleine Europa altijd een drukvat geweest is waar de moleculen zich in toenemende mate in toenemende mate van herhaling meer hectisch gingen gedragen om uitwegen te zoeken - wat op allerlei terreinen ook heeft plaatsgevonden. Soms werd dat drukvat "geleegd", gruwelijk, niet zonder gevolgen en fundamentele verschuivingen (zie de impact van de Zwarte Dood).
Dat is eigenlijk ook het zure in deze. Wat wij "westers" denken noemen is een evolutie van afzetten tegen gebrek aan keuze, tegen vastgestelde rollen, functies en mogelijkheden - afkomstig uit de verschillende incarnaties van dogma / doctrine / sacrosanct. Frappant genoeg zie je dit overal in de wereld. Helaas lopen de ontwikkelingen en de klokjes niet synchroon.
Conflict is daarbij een van de primaire factoren van ontwikkeling geweest, nog steeds. Het is echter geen motor, zogezegd - het is zelf ook een afgeleide en samengestelde factor. Er is tegenwoordig een heel populaire trend onder de recente lichtingen theologen en filosofen om terug te grijpen naar selecties die een revisie van perceptie onderbouwen. Daar was nog een flink relletje over tijdens de onderhandelingen van Maastricht II, waar na een jaar van publicaties het Vaticaan wilde meeschrijven aan de teksten
Christendom als bakermat van het concept zelfontplooiing is zo'n voorbeeld - tegenwoordig. Foucault in zijn tijd (waar de perceptie van staande boven het andere dominant was vanuit het perspectief van boven aan de voedselketen staan in ontwikkeling) is een historisch voorbeeld van dergelijke revisionistische trends. Wel met de opmerking dat hij louter een constructie van redenatie deed scheppen, geen marketing zoals de laatste dertig jaar. Saillant voorbeeld, je wil niet weten hoe vaak er in werkgroepen en bijeenkomsten het idee opduikt dan de fundamenten van liberaal / neo-liberaal gedachtegoed volledige oorsprong hebben in de leer van het Christendom, met navolgbare bron waar menige wenkbrauw bij omhoog gaat.
Ik stel niet dat het Christendom geen impact gehad heeft, en je zou tegenwoordig prima de stelling kunnen verdedigen dat het een factor van grote invloed geweest is op de opkomst van ideeën en concepten die vanuit sociaal-economische en culturele ontwikkelingen geïnternaliseerd zijn door de tijd heen in groepsgedrag en collectieve perceptie. Dat kan. Dan moeten we wel goed kijken naar de exacte rol daarvan in deze, en erkennen dat het één factor van velen is - en maar al te vaak een afgeleide of samengestelde variabele. Het Christendom is een factor van invloed op ontwikkelingen in conflict. Dat is meer correct.
Strijd van afzetten tegen dogma is het centrale thema in ontwikkeling van wat we tegenwoordig al (te) snel (singulier) "westers" denken noemen. Van verzet tegen centrale autoriteit, via verzet tegen dominantie van singuliere bron en verdeling kapitaalstromen, uiteindelijk moeten we erkennen dat we van het ene naar het andere dogma zijn gegaan. Het Recht van Koningen is daarbij gewoon een enkel voorbeeld net als de dogma's van Christendom (de Kerk definieert bijvoorbeeld geloof - niet religie / organisatie - in dogma's waarbij als voorwaarde gesteld is dat niets aan waarheid toegevoegd kan worden en dat de bron van waarheid en uitleg onaantastbaar is).
We zetten het woord, en het idee erachter, vrij snel in een hoekje van religie en geloof. Correct is dat echter niet. Dogma zie je overal terug, door heel onze geschiedenis heen, Kerk of Christendom of niet. Een van de meest bloedige voorbeeld van tijdperk is de tijd van de Natie Staten, waar autoriteit centraal was, gelijk stond aan waarheid, er geen andere bron daarvan dan de Staat was, en waar de Staat onaantastbaar was. Een van de meer pijnlijke voorbeeld is de kwestie van ideologie. Exact dezelfde patronen en ontsporingen - met het verschil dat tegen de tijd dat dit soort verschuivingen optraden men vanuit het internaliseren van aanpassingen afkomstig uit verzet tegen vorige vormen van dogma enigszins gepolariseerd was - wat veel schade toebracht, echter ook beperkingen op wist te leggen aan excessen. Als je immers in hetzelfde drukvat zit, zijn er grenzen aan hoe heet je het vuur opstookt.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.