De vraag is meer, gaat het dan nog wel echt om wetenschap? Serieuze vraag - als je dingen onderzoekt die per definitie niet repliceerbaar zijn wegens geheime data, en waarvan je ook de eigenlijke implementatie van je algoritme niet deelt (en plaatsvindt in een zeer esoterische taal) gaat wel in tegen het hele uitgangspunt van repliceerbaarheid (en/of falsificeerbaarheid) van onderzoek. Wat biedt het dan? Een eventueel algoritme is dan vooral 'geloof ons maar als we zeggen dat het heel vernieuwend is.' Dat lijkt me methodisch echt niet ok.
Overigens, ik snap best dat je het in je eentje niet kunt veranderen, maar het is wel vreemd dat we in die situatie beland zijn, en dat dat toch vrij kritiekloos wordt geaccepteerd.
(Daarnaast is het echt niet meer aanvaardbaar dat programmeren zo vaak
geen deel is van het curriculum. Dataverwerking is zo'n ontzettend belangrijk onderdeel van de wetenschap dat je op heel veel terreinen gewoon een behoorlijke basis nodig hebt. En dat gaat dus niet alleen om het programmeren zelf, maar vooral ook om het documenteren, delen, controleren ervan. Zoals referenties controleerbaar moeten zijn, je altijd de onderzoeksopzet en meetmethode aangeeft, zo hoor je ook dit soort dingen aan te geven.)
Hoog tijd voor nieuwe bezinning in wetenschapsveld.