Volgens mij heb ik nu al een paar keer gezegd dat je inderdaad nooit alles kunt voorkomen. Dat weet je vooraf, dus dat risico ga je aan. Dat probeer je zoveel mogelijk in te perken en dat stuk dat overblijft moet je dan maar nemen. Dat betekent dus klappen krijgen als het echt misgaat. Die kans zou echter gelukkig klein moeten zijn.
Ik zie hier echter mensen erg makkelijk meer risico's accepteren onder het motto dat je toch wel een beetje leuk wilt wonen, op een fatsoenlijke plek, kinderen die zomaar magisch verschijnen, dubbele huizen die aangehouden moeten worden et cetera. Volgens mij ben je dan toch vooral vanuit de wens of een gebrek aan planning aan het denken en niet zozeer bezig met hoe je dat op een veilige (lees: met acceptabele risico's) gaat bereiken. Dan snap ik wel dat je op een gegeven moment in de problemen komt.
Dus, voor de laatste keer: je kunt inderdaad niet alles voorzien. Soms moet je je wel afvragen of je meer had kunnen doen.
Laat ik nog toevoegen dat ik absoluut voor een dialoog ben. Haal elkaar niet het vel over de oren en gun elkaar wat licht in de ogen. Maar het mag ook gezegd worden dat de verhuurder op dat vlak absoluut alle krediet verspeeld heeft.
Iemand die daar vlak na het akkoord gaan op terug komt vind ik verwerpelijker dan iemand die een huurwoning wil verhuren voor een wettelijk te hoge maar wel marktconforme prijs
Dat zitten we ruimschoots in het territorium van meningen en daarover valt, zoals bekend, niet te twisten.
[
Voor 7% gewijzigd door
Verwijderd op 22-01-2015 15:16
]