Ik heb niet het hele topic gelezen maar slechts de eerste en laatste twee pagina's.
En ook ik denk dat TS er het meest verstandig aan doet om de verwachtingen wat bij te stellen.
Zelf ben ik nu 35 jaar en op mijn 23'ste van het HBO (Informatica) af gekomen (daarvoor 6 jaar VWO gedaan en 1 jaar langer dan normaal basisschool omdat ik moeite had om op gang te komen als kleuter, mede door visuele handicap). Ik ben toen met 1500 euro bruto begonnen met werken. We hebben het dan trouwens over 2002, nog aardig in de dotcom bubble crisis, etc.
Toen ik dat werk kreeg woonde ik nog bij mijn ouders in een dorp nabij Apeldoorn. Het werk was in Almere waar ik toen net m'n toenmalige vriendinnetje had leren kennen. Die woonde op kamers bij iemand in en ik ben daar bij in komen wonen. Ik ben pas op mijn 26'ste, inmiddels weer vrijgezel en een brutosalaris van €2010,- per maand, op mezelf gaan wonen in een bescheiden huurwoninkje (60 m2) van 450 euro per maand. Overigens wel op loopafstand van station Almere Centrum ;-).
Het leven was alleszins betaalbaar voor me met dat salaris en die huur. Ondanks dat ik met m'n toenmalige vriendin door verkeerde keuzes (en verkeerde vriendin

) ook nog eens een creditcard schuld van 3500 euro had opgebouwd, die ik daarna structureel ben gaan aflossen. Autokosten had ik (visuele handicap) uiteraard niet maar natuurlijk wel aardig wat OV-kosten voor m'n sociale contacten met vrienden en familie verspreid over het land.
Mijn eerste koopwoning (of beter gezegd, 'onze' met m'n huidige vriendin) is er pas in 2012 gekomen. Bescheiden 4-kamer eengezinswoning met 115 m2 woonoppervlak voor 820 euro bruto in de maand. En inmiddels een basissalaris van 2800 euro per maand plus wat benefits. Vriendin verdient een bescheiden salaris in de zorg met een 24 uurs contract.
Had ik er meer uit kunnen halen? Ja, vast wel. Maar ik ben nooit een streber geweest. 'Voldoende' is voor mij eigenlijk altijd goed geweest. Maar al met al heb ik denk ik weinig reden tot klagen over m'n leven tot nu toe. Eerlijk gezegd heb ik zelfs al meer bereikt en meer zelfstandigheid dan ik op mijn 16e dacht ooit te bereiken. Alleen al dat er steden bestaan waar ik wél relatief veilig kan fietsen was een eye-opener voor mij.
Natuurlijk spiegel ik me ook wel eens aan andere mensen of leeftijdsgenoten die in een groter huis wonen, een grotere (lease)auto rijden, een rijk sociaal leven met iedere avond wat te doen, én dat dan ook nog weten te combineren met kids (terwijl dat laatste voor mij nog steeds een stap 'te ver' is maar ondertussen de tijd wel dringt). En heel soms deprimeert het me stiekem wel eens. Maar toch, nog steeds ben ik er over het algemeen niet ongelukkig mee en hebben m'n vriendin en ik het goed als ik niet alleen kijk naar wat ik niet heb, maar vooral naar wat ik wel heb. En ik besef me maar al te goed dat ik het merendeel van wat ik wel of niet heb zelf in de hand heb gehad.
Nee, we veroorloven ons geen stationcar maar een bescheiden Nissan Micra'tje en we wonen ook niet in een kast van een huis of groot appartement in een hippe stad waar eigenlijk iedereen stiekem wil wonen.
Overigens ken ik zo ook iemand die simpel in de keuken bij de plaatselijk McDonald's werkt. Met een dito mager bruto salaris. Maar zelfs haar lukt het om in een koop appartementje van 40 m2 te wonen en rond te komen met een simpel maar betrouwbaar auto'tje. Het is krap en bv. de inrichting van haar huis heeft ze stapje voor stapje van iedere financiele meevaller bij elkaar moeten schrapen. Maar ze is er gelukkig mee en redt het. Tsja, het is in Almere in een wijk waar ik zelf niet 1 2 3 voor zou kiezen. Maar het kan dus wel degelijk, ook (of juist) in deze tijd.
Moraal ook richting de TS van dit verhaal: Het is maar helemaal wat je zelf van jezelf en je leven verwacht. Maar ik zou jouw brutosalaris op jouw leeftijd absoluut niet uitzichtloos noemen. Het leven is anno 2014 natuurlijk niet goedkoop, maar ook weer niet zo dramatisch veel duurder dan 12 jaar terug.
Maar je zal wel keuzes moeten maken en sommige van je verwachtingen eventueel daarop aanpassen. En die concessies kunnen dus op alle mogelijke gebieden gedaan worden: Waar je (niet) wil wonen, hoe groot je wil wonen, wat voor auto je wil rijden, hoe duur je boodschappen wil doen, etc. Maar dat geldt denk ik voor meer dan 80% van de Nederlanders. Niemand wil zogenaamd dood gevonden worde in mijn stad. Toch wonen er 200.000 mensen en die lopen echt niet allemaal met een donderkop over straat.
[
Voor 5% gewijzigd door
eymey op 19-11-2014 11:43
]
Marstek Venus 5.12kWh v151, CT002 V118, CT003 V116 DSMR5.5, PV 11xEnphase IQ7+ Z-O, 5xEnphase IQ7+ N-W - ~4,7Wp theoretisch, ~3,5Wp praktijk.