Samenwonen en de kosten verdelen

[mithras]

XanderDrake schreef op maandag 04 april 2016 @ 23:58:
[...]

Interessant. Wij hebben geen uren normalisatie trouwens. Nooit aan gedacht, bij ons is het gewoon 'het' inkomen. Maar hoe kijkt men naar huishoudelijk werk?

Huishoudelijk werk verdelen we. We houden beide niet van schoonmaken denken momenteel aan schoonmaakster zoeken. Boodschappen / koken doe ik 99% vd keren, zij meestal de huishoudelijke dingen. Doen we niet moeilijk over en het hele huishouden staat (tot nu toe, omdat we beide 40h werken) los van het financiële plaatje.

Ardana schreef op dinsdag 05 april 2016 @ 00:29:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Omdat alles naar rato is, raken we beide naar verhouding even veel kwijt. Absoluut zijn verschillen in euro's groter, maar ik zie het dan ook als investering. Je kan, omdat het verhoudingsgewijs gaat, nooit met schuld zitten. Enkel beide naar € 0,-, maar dan "verkoop" je je huis ook voor €0

Milmoor schreef op dinsdag 05 april 2016 @ 09:37:
[...]

Dit hadden wij eerst ook, maar we hebben daar uiteindelijk niet voor gekozen. Het kan prima, maar deze punten hadden wij in eerste instantie niet meegenomen: hoe ga je om met verbouwingen, groot onderhoud en andere waarde beïnvloedende elementen? Stel de een brengt 25% van de woning contant in, is hij dan ook voor 25% van het onderhoud aansprakelijk? Of heeft hij wel de lusten, maar niet de lasten? En wat als je er een aanbouw aanzet, ga je dan een mutatie log bij houden? Met tussendoor taxaties of contant maken toekomstige investeringen? Gekocht X - U, verbouwd Y + Z, verkoop Q. Hoeveel is U?
De notaris was trouwens niet (meer) enthousiast over onze vorige afspraak over waardevermeerdering, het was in de praktijk niet overzichtelijk.

Waarom gooi je dat niet in één hoop Gewoon zoals ik zei: percentuele stijging naar rato toepassen op individuele inleg, restant komt ten goede van "algemene" deel waar 50/50 aandeel in zit, ongeacht inleg die namelijk naar rato inkomen gaat.

In fictieve percentages: 10% is mijn eigen geld, 2,5% haar geld. Gezamenlijke hypotheek 87,5%. Waardestijging van 10%? Dan vullen alle posten zich met 10% meer. In procentpunten tov oorspronkelijke bedragen dus 11% / 2,75%, 96,25%. Som van die punten komt weer netjes uit op 110%

Stel je gaat uit elkaar, dan verdeel je 50/50 de gezamenlijke som. Was die eerst 87,5% (ieder 43.75%), wordt dat later 96,25 (ieder 48,125%, weer 10% verschil).

---

Juke! schreef op woensdag 06 april 2016 @ 08:51:
Vraagje uit nieuwsgierigheid voor de mensen die alles naar Ratio doen:

Wat is de gedachte erachter?

edit: daarmee bedoel ik: is die altijd hetzelfde: gevoel van eerlijkheid? of zijn er nog andere redenen?

Enige wat me nog te binnen schiet zijn fiscale constructies maar verder....

Ik heb een eigen bedrijf gehad, met de kans me ergens anders later weer in te kopen. Het idee van in gezamenlijkheid iets starten (relatie, huis kopen) en daar gezamenlijk verantwoordelijk voor zijn (inzet plegen) hoort daarbij, met vaak de kanttekening dat een business partner niet zomaar zijn hele zak met geld over de schutting gooit. Zo ook in het idee van verdeling van bijdrage bij ons.

De verschillen zijn niet gigantisch (factor 1,5, wellicht groeit dat nog binnenkort naar factor 2). Door naar rato te betalen houd je beide ook iets over, wederom naar rato. Volgens mij heb je simpel gezegd drie soorten

1. Alles op één hoop
2. Alles zelf en gelijke inbreng
3. Alles zelf en inbreng naar rato

Nr 1 voelt bij ons niet goed: ik gun haar alles, neem haar ook regelmatig mee, maar ik kies voor een bepaalde carrière en bijbehorend salaris. Ik vind een prikkel (mede financieel, niet alleen dat) goed om ook daarvoor te blijven werken. Zij doet veel regelmatiger dan ik kleine uitgaven (die ik nooit zou doen). Ik koop eens in de zoveel tijd weer grote nieuwe dingen, die zij veel te duur vindt. Door een eigen potje, houdt je je eigen vrijheid hierin.

Nr 2 voelt bij ons niet goed omdat er inkomensverschillen zijn. Waarom mag zij minder overhouden dan ik? Als ik 100 verdien en zij 70. We leggen beide 60 in. Dan houd ik 40 over en zij 10. Hoewel ik hier 1,4 keer meer verdien, houd ik er 4x meer aan over. Dit gaat zeker in de toekomst problemen opleveren als je part time werkt vanwege gezamenlijke redenen (kinderen, bijvoorbeeld). Dat moet ook een gezamenlijke inspanning zijn, die je met "naar rato" voorkomt.

BTW, de inleg gezamenlijk is voor alle dingen die we samen doen: huis, boodschappen, onderhoud, etentjes, vakanties etc.

[Shodan]

Anoniem: 699209 schreef op woensdag 06 april 2016 @ 11:53:
[...]

Waarmee meteen wordt aangetoond dat naar rato enkel werkt als de rato niet te ver uiteen loopt. Tenslotte creër je hier een situatie waarmee de partner met het hoogste inkomen dingen moet laten omdat de partner met het lagere inkomen niet meekan of ga je straks in je eentje naar de Malediven?

Je kunt zelfs concluderen dat enkel de rato van 50/50 geen fundamentele problemen kent maar dat is eigenlijk de enige ratio die gelijk staat aan alles op de grote hoop.

Naar ratio verdelen heeft juist alleen zin als het ver uiteenloopt, omdat het anders toch al bijna 50/50 is...

Ik verdien ruim anderhalf keer meer dan mijn vriendin, dus is het wel zo netjes om naar ratio te verdelen anders houdt ze niks over!

Zij wil zelf niet op een grote hoop. Dit is een gevoelskwestie. Nu heeft ze voor haar gevoel een soort financiële onafhankelijkheid en voelt het niet alsof ze voor het grote deel op een ander leunt. Het is haar keuze.

We zetten ook naar ratio wat geld op de gezamelijke rekening voor boodschappen, uit eten enzo. Reizen betalen we zelf van ons spaargeld en dat gaat prima. Ik spaar natuurlijk meer, maar we doen ook naar ratio aflossen op onze hypotheek. En dit werkt prima, niemand komt ooit in de geld problemen of wat dan ook.

Dus eigenlijk hebben we al een soort grote hoop, maar dan met een omweg. (Niet tegen haar zeggen!.... )

[Milmoor]

mithras schreef op woensdag 06 april 2016 @ 12:12:
[...]
Waarom gooi je dat niet in één hoop Gewoon zoals ik zei: percentuele stijging naar rato toepassen op individuele inleg, restant komt ten goede van "algemene" deel waar 50/50 aandeel in zit, ongeacht inleg die namelijk naar rato inkomen gaat.

In fictieve percentages: 10% is mijn eigen geld, 2,5% haar geld. Gezamenlijke hypotheek 87,5%. Waardestijging van 10%? Dan vullen alle posten zich met 10% meer. In procentpunten tov oorspronkelijke bedragen dus 11% / 2,75%, 96,25%. Som van die punten komt weer netjes uit op 110%

Stel je gaat uit elkaar, dan verdeel je 50/50 de gezamenlijke som. Was die eerst 87,5% (ieder 43.75%), wordt dat later 96,25 (ieder 48,125%, weer 10% verschil).

Wat doe je als je het dak moet vervangen? Betalen jullie dan ieder de helft, betaal jij 10% los? Zonder onderhoud stort het in, en bij verkoop is het huis met dak meer waard. Hetzelfde geldt voor een uitbouw die je over 10 jaar doet: 45.000 euro. Is die daarna van beiden? Of is 10% alleen van jou? Ik betaal meer dan een derde uit eigen vermogen, dan begint dat echt uit te maken.

[XanderDrake]

Milmoor schreef op woensdag 06 april 2016 @ 12:29:
[...]

Wat doe je als je het dak moet vervangen? Betalen jullie dan ieder de helft, betaal jij 10% los? Zonder onderhoud stort het in, en bij verkoop is het huis met dak meer waard. Hetzelfde geldt voor een uitbouw die je over 10 jaar doet: 45.000 euro. Is die daarna van beiden? Of is 10% alleen van jou? Ik betaal meer dan een derde uit eigen vermogen, dan begint dat echt uit te maken.

Bij ons zou het zijn: huis is een waarde houdend object, onderhoud is ook 50/50%. Zelfde met verbouwen. De meerwaarde moet dus ook 50/50 verdeeld worden.

[DaTimMan]

Milmoor schreef op woensdag 06 april 2016 @ 10:05:
Ik wil geen discussie met mijn vriendin of ik een 40" 4k monitor "mag" kopen, en of zij echt extra schoenen nodig heeft. Daarom hebben wij eigen geld. Het gezamenlijke deel doen we naar draagkracht omdat wij dat eronder vinden: de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten.

Ik heb die discussie nooit, over het algemeen kijken we niet of het nodig is maar of we het kunnen bekostigen en in welke volgorde. Stel met je eigen geld kan je het tegelijk kopen, dan had je het als je alles uit 1 pot haalt ook kunnen kopen omdat dan precies dat geld er ook in zat.

Het hele stuk van "mogen" is eigenlijk "gunnen". Als jij het stom vind dat ze schoenen koopt en het daarom niet goed zou vinden is dat eerder gunnen dan mogen.

koop ik minder gadgets ? tuurlijk.. waarom? samen hebben we andere prioriteiten dan ik alleen
vind ik dat er? nee want de prioriteiten zijn anders dus is er iets anders belangrijk voor me. In het voorbeeld van schoenen zou ik eerder zeggen, koop jij die schoenen dan laat ik die monitor even voor wat het is. je hebt immers schoenen nodig. De nuance ligt dan weer op het aantal schoenen dat ze al heeft.

Verder noem ik die discussie overleg, daar kom je als het goed is samen uit. Het is bij ons de laatste 10 jaar nooit mis gegaan..

Wat ik dus bedoel, het hebben van eigen geld geeft niet meer vrijheid, je kan exacte dezelfde dingen kopen als zonder eigen geld, het is echter dan een kwestie van gewoon gunnen dat iemand anders ( je partner) een keer iets wilt wat je ongelofelijk dom vind.

Ook het verdelen van de kosten. Stel je woont al ergens en hebt daar in je eentje 500 euro aan lasten en houd daar 1000 euro leuke dingen aan over. Komt je vriendin er bij wonen zou het eerlijk zijn haar alleen het deel te laten betalen wat jij extra kwijt bent aan de 2e persoon. Of is het toch stiekem wel fijn om te profiteren van de schaalvoordelen en ineens 1200 euro extra over te houden? Je houd meer over omdat er iemand extra is komen wonen. Is dat eerlijk?

[Barrycade]

Ook het verdelen van de kosten. Stel je woont al ergens en hebt daar in je eentje 500 euro aan lasten en houd daar 1000 euro leuke dingen aan over. Komt je vriendin er bij wonen zou het eerlijk zijn haar alleen het deel te laten betalen wat jij extra kwijt bent aan de 2e persoon. Of is het toch stiekem wel fijn om te profiteren van de schaalvoordelen en ineens 1200 euro extra over te houden? Je houd meer over omdat er iemand extra is komen wonen. Is dat eerlijk?

Maar als die iemand ergens woont waar hij of zij nu 700 euro huur/hypotheek betaald en bij je komt wonen hoeft hij of zij alleen de extra belasting, wat meer nuts voorzieningen te betalen dus gaat er bijna 700 euro op vooruit? (de andere kosten had hij / zij al) Is dat eerlijk?

Wij gooien alle gezamenlijke kosten op een hoop naar draagkracht, wat overblijft blijft op de eigen (spaar) rekening. Grote uitgaven (vakantie/auto etc) gaan ook naar draagkracht indien nodig vanaf de eigen spaarrekening.

Het is op papier helemaal niet nodig, want we zijn getrouwd in gemeenschap, maar voelt toch prettiger om wat eigen speelgeld te hebben. En op deze manier worden grote bedragen ook besproken. En hou je overzicht van de gezamelijke huidhoudpot kosten want die gaan allemaal van 1 betaalrekening.

[EMP]

DaTimMan schreef op donderdag 07 april 2016 @ 09:11:
Ook het verdelen van de kosten. Stel je woont al ergens en hebt daar in je eentje 500 euro aan lasten en houd daar 1000 euro leuke dingen aan over. Komt je vriendin er bij wonen zou het eerlijk zijn haar alleen het deel te laten betalen wat jij extra kwijt bent aan de 2e persoon. Of is het toch stiekem wel fijn om te profiteren van de schaalvoordelen en ineens 1200 euro extra over te houden? Je houd meer over omdat er iemand extra is komen wonen. Is dat eerlijk?

Als die vriendin geen meubels meeneemt, er alleen is wanneer jij er niet bent en dus het enige verschil is dat wat belastingen/energieverbruik stijgen, dan is dat eerlijk ja. Echter zal ze waarschijnlijk de gewoon helft van het huis 'innemen'. Daarom zou het eerlijk zijn om gewoon de kosten te delen lijkt mij.

Overigens heb ik het laatst uitgerekend, en de extra belastingen zijn echt maar heel erg weinig. Je hebt het over minder dan een tientje per maand. De kosten zitten hem in de hypotheek en de boodschappen.


Momenteel woon ik samen met mijn vriendin in het buitenland, en omdat dat voor mijn werk is, betaald de baas hier alles. Over een tijdje gaan we terug, en trekken we in 'mijn' koophuis, waar ik momenteel nog alle lasten voor draag.

Wij gaan binnenkort ook eens praten over een verdeelsleutel. Enerzijds zou ik het liefste alles op 1 hoop gooien, maar bij ons is de situatie dermate ongelijk, dat dat niet goed voelt.

Ik heb na mij studie 10 jaar gewerkt en opgebouwd. Huis gekocht en opgeknapt, goed inkomen, aardig spaarpotje en flink wat zekerheid. Zij heeft 10 jaar gestudeerd, helaas het niet af kunnen maken dus een aardige studieschuld, geen inkomen, momenteel geen werk (is ook wat lastig omdat vanuit het buitenland te regelen), en qua financiën de vaardigheid van een student waarvoor de ouders altijd alles betaald/toegestopt hebben.

Het gaat mij er niet om dat ik mijn inkomen/vermogen niet met haar wil delen, maar ik wil wel graag dat zij financieel wat volwassener wordt: dat ze ook dingen en geld op waarde weet te schatten. Voor haar speelt dat zij niet op mijn zak wil teren, maar ook niet echt de helft van de kosten kan dragen oid...

Binnenkort gaan we dus praten. Ik heb dit topic al doorgelezen, en verschillende websites bestudeerd, ik ben benieuwd hoeveel zij al gedaan heeft. Ze mag het lekker zelf ontdekken, hoort bij het proces!

[neographikal]

Barrycade schreef op donderdag 07 april 2016 @ 09:48:
[...]


Maar als die iemand ergens woont waar hij of zij nu 700 euro huur/hypotheek betaald en bij je komt wonen hoeft hij of zij alleen de extra belasting, wat meer nuts voorzieningen te betalen dus gaat er bijna 700 euro op vooruit? (de andere kosten had hij / zij al) Is dat eerlijk?

Lijkt me niet; de kosten zijn er en je profiteert beiden van het resultaat van die kosten. Daarnaast bespaart degene die in komt wonen weer door het opzeggen van de oude woning en is samenwonen sowieso grof goedkoper dan alleen wonen (denk aan huur/hypotheek, maar ook zaken als gemeentelasten, etc).

Zolang het inkomen redelijk gelijk is gaat het hier gewoon 50/50. Du moment dat het inkomen wezenlijk verschilt dan wel dat er kinderen in het spel komen heroverwegen we het.

[Juke!]

XanderDrake schreef op woensdag 06 april 2016 @ 09:24:
[...]

Ik heb het gevoel dat je het dus niet gelezen hebt. Ik heb verscheiden reden gemeld waarom en die hebben niets met angst te maken.

Heb nog eens terug gelezen, vooral je eerste post in dit topic en op mij komt het alsnog over als angst om zelfstandigheid te verliezen, discussies aan te moeten gaan etc.

Natuurlijk wil ik wel opmerken, het is mijn mening/indruk, geen feit(ook al klinkt dat geschreven al snel anders).

Hoe dan ook, mensen moeten het zo regelen binnen de relatie dat beide partijen tevreden zijn. Wat de rest (buitenwereld) ervan denkt doet er niet toe. To each his own.

[overhyped]

bartbh schreef op woensdag 06 april 2016 @ 11:28:


Als je in goede tijden al niet kunt praten over financiën en verdelen van geld, hoe dacht je dat dan te gaan doen op het moment dat je uit elkaar gaat?

Dit is echt een van de belangrijkste opmerkingen van dit topic. PRAAT er over. leg uit hoe je iets wilt regelen, en waarom je dat zo wilt. zoek een compromis waar je beide je in kan vinden.

Wat je ook doet is goed, als je 't maar met elkaar eens bent.(en je beide in staat bent om de consequenties te overzien)

[sevinc]

Heb zelf nooit de behoefte gehad om over ons financien te praten. ik had 80k en zij 0 euro voordat we een huis kochten, en omdat we beiden nog thuis woonden hadden we dus ook geen inboedel dus werd het een beste kostenpost voor mij.

Er gaat elke maand een vast bedrag naar de spaarpot, en als ze toch door haar loon is hoeft ze alleen maar om mijn bankpas te vragen. Zo had ze een winterjas nodig en zag pas thuis dat er 150 euro was afgeschreven.Zou pas kwaad zijn als ze juist erover had gebeld of het wel niet oke was.

En als we toch later uitelkaar gaan is het rustig 50/50 voor mij. maar haar kennende zal ze alleen met haar kleren weggaan en alles aan mij overlaten.

[Anoniem: 699209]

Ik mag toch hopen dat er niemand is die zijn partner belt voor een uitgave van 150 euro. Of je nou alles naar rato doet of alles op een hoop of wat dan ook dit zijn bedragen waar je hoe dan ook toch gewoon zelf over moet kunnen beslissen.

Met als uitzondering natuurlijk als er al financiële problemen zijn natuurlijk.

[418O2]

sevinc schreef op donderdag 07 april 2016 @ 18:21:
.

En als we toch later uitelkaar gaan is het rustig 50/50 voor mij. maar haar kennende zal ze alleen met haar kleren weggaan en alles aan mij overlaten.

Schattig

[Firefly III]

-

[ Voor 100% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:17 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[gr8-jen]

Anoniem: 699209 schreef op donderdag 07 april 2016 @ 22:41:
Ik mag toch hopen dat er niemand is die zijn partner belt voor een uitgave van 150 euro. Of je nou alles naar rato doet of alles op een hoop of wat dan ook dit zijn bedragen waar je hoe dan ook toch gewoon zelf over moet kunnen beslissen.

Met als uitzondering natuurlijk als er al financiële problemen zijn natuurlijk.

Dan zijn wij de uitzondering Als het een spontane aankoop is van 150 euro geef ik dat echt wel van te voren aan. Als zij opeens een Dyson wil belt ze mij en als ik een andere telefoon haal bel ik haar. Niet zo zeer om toestemming te vragen maar gewoon om te informeren.
Tot nu toe sparen we een vast bedrag en hebben we een paar honderd in de maand speling om te verbrassen. Het zou zonde zijn als we dit tegelijk doen in dezelfde maand

[XanderDrake]

Juke! schreef op donderdag 07 april 2016 @ 12:15:

Heb nog eens terug gelezen, vooral je eerste post in dit topic en op mij komt het alsnog over als angst om zelfstandigheid te verliezen, discussies aan te moeten gaan etc.

Natuurlijk wil ik wel opmerken, het is mijn mening/indruk, geen feit(ook al klinkt dat geschreven al snel anders).

Sja, ik kan je niet dwingen om erin te lezen wat ik graag duidelijk wilde maken.
Ik heb erg het gevoel dat mensen die de uitsluiting zien als angst of 'geen echte liefde, geen team', al de andere uitleg direct vanuit dat licht zullen zien.

De mensen die alles op de grote hoop gooien: Ik vind het helemaal best, vrijheid blijheid, alle keuzes voor iedereen.
En misschien willen jullie niet denken over hoe het fout kan gaan, ook dat mag.
Maar er kan vanalles gebeuren in het leven. Uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee als je bepaalde dingen uit je hoofd weg drukt.
Stel dat je partner zich inkoopt bij een bedrijfje waar de persoon werkt, of zelf iets gaat ondernemen en leningen aangaat. Als dat misloopt gaan bij gedeelde goederen ook jou inkomen en al jou spullen en jullie huis op de weegschaal.

Je hebt ook een verzekering tegen bijv brand neem ik aan? Neem je een verzekering uit pure angst? De kans op financiële problemen of scheiding is GROTER dan de kans op brand.
Risicomanagement is niet hetzelfde als angst.

[Roenie]

gr8-jen schreef op vrijdag 08 april 2016 @ 07:10:
[...]


Dan zijn wij de uitzondering Als het een spontane aankoop is van 150 euro geef ik dat echt wel van te voren aan. Als zij opeens een Dyson wil belt ze mij en als ik een andere telefoon haal bel ik haar. Niet zo zeer om toestemming te vragen maar gewoon om te informeren.
Tot nu toe sparen we een vast bedrag en hebben we een paar honderd in de maand speling om te verbrassen. Het zou zonde zijn als we dit tegelijk doen in dezelfde maand

Dan doe je de volgende maand toch iets rustiger aan

[TommyGun]

Milmoor schreef op woensdag 06 april 2016 @ 10:05:
Ik wil geen discussie met mijn vriendin of ik een 40" 4k monitor "mag" kopen, en of zij echt extra schoenen nodig heeft. Daarom hebben wij eigen geld. Het gezamenlijke deel doen we naar draagkracht omdat wij dat eronder vinden: de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten.

Precies

[Bergie]

sevinc schreef op donderdag 07 april 2016 @ 18:21:
En als we toch later uitelkaar gaan is het rustig 50/50 voor mij. maar haar kennende zal ze alleen met haar kleren weggaan en alles aan mij overlaten.

Ik snap dat je (en je vriendin misschien ook) daar nu zo over denkt maar je zal niet de eerste zijn die zich daar gruwelijk in vergist. Vergeet niet dat je vriendin in het geval de relatie stuk loopt met lege handen staat, geen huis, geen inboedel etc. (ik ga er maar even vanuit dat jij het huis in je eentje nog wel zou kunnen betalen en zij niet). Met een beetje pech ga je met knallende ruzie uit elkaar en maakt ze gewoon aanspraak op waar ze recht op heeft.

[Anoniem: 156876]

Naïviteit en vertrouwen ligt soms heel dicht bij elkaar. Als je weet hoe het zou moeten lopen en het hier samen over eens bent, waarom zou je het dan niet vastleggen? Je zou niet de eerste en zeker niet de laatste zijn die zich bestolen voelt als de ander neemt waar diegene recht op heeft.

Daarnaast kunnen ze soms niet anders. Als je recht hebt op partneralimentatie maar deze niet opeist, en vervolgens een uitkering aanvraagt... Dan mag je eerst de partneralimentatie opeisen.*

* bron is 'van horen zeggen', maar klinkt erg aannemelijk en redelijk.

[neographikal]

JCE schreef op vrijdag 08 april 2016 @ 04:14:
[...]
Wat naïef allemaal.

Dus d'r staat een premium van 40k+ op het beëindigen van de relatie. Ik heb in m'n omgeving iemand de biezen zien pakken voor minder. Het zal niet de aanleiding zijn, maar het kan wel de druppel geven dat de partner kan denken: ik maak creëer wel een nieuw leven voor mezelf met dat geld en ik heb er ook recht op want <insert reden>. Dat maakt ook gelijk dat de keuze potentieel niet meer zuiver is, daar heb ik moeite mee. Ik wil dat mijn partner bij me is om míj, dat daar een stuk financiële zekerheid een rol in speelt is logisch, maar da's wat anders dan dat er direct een geldbedrag op staat.

Gemeenschap van goederen is voor mij dan ook geen optie, vooral niet omdat het snel om behoorlijke sommen geld gaat. Is dit zakelijk en daarmee cynisch? Misschien. Tegelijkertijd faalt 50% van de relatie die samenwonen en 33%+ van de huwelijken en heb ik meerdere verhalen in m'n omgeving hoe gemeenschap van goederen kan aflopen wanneer het een vechtscheiding wordt. Ik bedank daarvoor.

[ Voor 12% gewijzigd door neographikal op 08-04-2016 11:03 ]

[Anoniem: 156876]

Voordat ik en mijn vriendin (bijna 2 jaar geleden) gingen samenwonen woonden we beide nog thuis. Hebben destijds gelijk een gezamenlijke rekening en spaarrekening geopend. Voor de inrichting van het huis hebben we hetzelfde bedrag op deze spaarrekening gezet, alle inboedel is dus 50/50.

Daarnaast maken we allebei een gelijk bedrag per maand over voor vaste lasten, boodschappen, leuke dingen. Wat hier per maand van overblijft gaat naar de gezamenlijke spaarrekening. Eigen dingen zoals telefoon en reiskosten betalen we zelf. Ik betaal onderhoud en benzine voor mijn auto, die zij ook gebruikt. Wat overblijft van de eigen inkomsten gaat naar de persoonlijke spaarrekeningen.

Inmiddels hebben we samen een huis gekocht. Daarmee zal in principe niet veel veranderen aan de situatie. Al hebben we nu wel een samenlevingsovereenkomst en testament op laten maken. Al staat daar bewust niks in over verdeling van de kosten, dit gaat prima zoals het loopt.

[Juke!]

Nogmaals, to each his own. Er is hier geen sprake van: dat is de beste oplossing of dat of dat. Het is waar jezelf de voorkeur aangeeft. Voor de 1 werkt alles op de grote hoop voor de ander naar ratio en weer een ander 50/50.

Zeggen dat 1 manier beter is dan de andere kan niet, elke relatie verschild zoals gebleken uit dit topic.

[Firefly III]

-

[ Voor 100% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:17 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[Juke!]

JCE schreef op vrijdag 08 april 2016 @ 12:09:
[...]

Oh dat kan echt wel hoor. Er zijn echt wel betere manieren dan "ja we kloten wat aan, ik betaal 75% van alles en als het uit gaat verwacht ik dat ze met alleen haar kleren de relatie uitloopt".

Nogmaals, wat voor een relatie heb je als je zo praat?

Dat is ook het grootste probleem naar mijn mening met relaties: er wordt of niet gepraat of eindeloos, gulden middenweg is voor veel mensen te moeilijk blijkbaar.

[Firefly III]

-

[ Voor 100% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:17 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[onetime]

timag schreef op vrijdag 01 april 2016 @ 11:58:
[...]
Als je getrouwd bent in gemeenschap van goederen heb je geen eigen geld...
[...]
Bij gemeenschap van goederen moet je elkaar heel erg vertrouwen, je hebt dan geen persoonlijk bezit meer, maar je bent samen eigenaar van alles.

Je vergeet de mogelijkheid van schenkingen en erfenissen die buiten de gemeenschap worden gehouden. (door de bron, of de huwelijkse voorwaarden)

[onetime]

Juke! schreef op woensdag 06 april 2016 @ 08:51:
Vraagje uit nieuwsgierigheid voor de mensen die alles naar Ratio doen: ...

Piet_Piraat7 schreef op woensdag 06 april 2016 @ 09:43:
[...]
het naar ratio te doen...

Juke! schreef op woensdag 06 april 2016 @ 09:47:
... Als je eerst naar Ratio doet ...

Shodan schreef op woensdag 06 april 2016 @ 12:19:
[...] Naar ratio verdelen ...

Ik heb de fout hier al eerder gezien, ik reageer nu op jullie: naar rato. Ratio is iets anders (verstand).
Dit soort fouten leidt voor mij nogal af van de inhoud.

bartbh schreef op woensdag 06 april 2016 @ 11:28:
Wij hebben het ook naar rato verdeeld (incl. samenlevingscontract) en sinds kort doen we 50/50 omdat mijn vriendin graag evenveel wil betalen.

Als je in goede tijden al niet kunt praten over financiën en verdelen van geld, hoe dacht je dat dan te gaan doen op het moment dat je uit elkaar gaat?

Precies!

overhyped schreef op donderdag 07 april 2016 @ 12:34:
(quote van bartbh op woensdag 06 april 2016 @ 11:28 )

Dit is echt een van de belangrijkste opmerkingen van dit topic. PRAAT er over. leg uit hoe je iets wilt regelen, en waarom je dat zo wilt. zoek een compromis waar je beide je in kan vinden.
Wat je ook doet is goed, als je 't maar met elkaar eens bent.(en je beide in staat bent om de consequenties te overzien))

sevinc schreef op donderdag 07 april 2016 @ 18:21:
... En als we toch later uitelkaar gaan is het rustig 50/50 voor mij. maar haar kennende zal ze alleen met haar kleren weggaan en alles aan mij overlaten.

Ik hoop voor je, als het zover mocht komen, dat je gelijk hebt. Zie de reacties die daar, op grond van (derden) ervaring, niet op durven vertrouwen.

Anoniem: 699209 schreef op donderdag 07 april 2016 @ 22:41:
Ik mag toch hopen dat er niemand is die zijn partner belt voor een uitgave van 150 euro. Of je nou alles naar rato doet of alles op een hoop of wat dan ook dit zijn bedragen waar je hoe dan ook toch gewoon zelf over moet kunnen beslissen.

Met als uitzondering natuurlijk als er al financiële problemen zijn natuurlijk.

Er zijn ook mensen die het gewoon krap hebben, hoeven niet direct financiële problemen te zijn.

[ Voor 80% gewijzigd door onetime op 08-04-2016 17:19 ]

[Anoniem: 156876]

Waarom die drang om iedereen te laten weten dat je beter Nederlands spreekt als hun?

[onetime]

Anoniem: 156876 schreef op vrijdag 08 april 2016 @ 17:47:
Waarom die drang om iedereen te laten weten dat je beter Nederlands spreekt als hun?

??? Niet het geval. Maar omdat je erom lijkt te vragen: dan zij.
Maar het staat er ook al:

Dit soort fouten leidt voor mij nogal af van de inhoud.

Beetje bang voor babylonische tafrelen.
En mijn reactie ging beslist niet alleen daar over, wilde ook voor mij belangrijke punten benadrukken.

Maar goed, ik zou gewoon veel minder moeten reageren. Net als veel anderen.
Graag alleen sterke postings, dan is het tenminste (zinnig om) bij te houden.

edit @shodan hier onder:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rato -> evenredig, enige betekenis en in algemeen gebruik, ook juridisch
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ratio -> 1e betekenis: verstand, en daarvoor in algemeen gebruik
2e betekenis: verhouding, geen inherente betekenis van evenredigheid, en vooral gebruikt in technisch / wetenschappelijke hoek.
Niet om vervelend te doen, maar voor de duidelijkheid. Verder on topic? Zie ook mijn laatste alinea voor de edit.

[ Voor 26% gewijzigd door onetime op 09-04-2016 10:26 ]

[Shodan]

[b]onetime schreef op vrijdag 08 april 2016 @ 16:18

Ik heb de fout hier al eerder gezien, ik reageer nu op jullie: naar rato. Ratio is iets anders (verstand).
Dit soort fouten leidt voor mij nogal af van de inhoud.

Jammer voor je dat het afleidt, maar ratio is nog steeds een verhouding tussen twee getallen. Volgens wikipedia:

Ratio kan verwijzen naar:

Rede, het menselijk denkvermogen, de ratio
Verhouding (wiskunde), de verhouding (ratio) tussen twee grootheden, uitgedrukt door een schuine streep of dubbele punt
Beeldverhouding, de verhouding tussen hoogte en breedte van een beeld, zoals een filmbeeldje, televisiescherm of computerbeeldscherm
Hoogte-breedteverhouding (vlag), de verhouding tussen hoogte en breedte van een vlaggendoek.

"Naar ratio" is inderdaad niet goed Nederlands, maar een ratio is nog steeds een verhouding tussen twee grootheden.

[EMP]

Heeft iemand tussen de taalcorrecties en beoordelingen van meningen door ook nog een tip/idee over hoe je een gezonde financiële huishouding zou kunnen opstarten wanneer de inleg en het inkomen nogal verschillend zijn?

Als de inkomens/inleg gelijk zijn bij samenwonen klinkt het allemaal niet zo moeilijk, bij ons echter:

Zij: spaargeld, maar een minstens zo grote (studie)schuld, oftewel geen vermogen, geen baan, hoogste afgeronde opleiding is VWO.
Ik : Huis, redelijk wat spaargeld, al is een flink deel daarvan in mijn hoofd al gereserveerd voor mijn 'straf voor het kopen van een huis in 2009', mocht ik binnen nu en een paar jaar verhuizen. Daarnaast een stabiel en redelijk goed inkomen (dit jaar in schijf 4 ).

We gaan in mijn (ons) huis samenwonen. Baan wil ze uiteraard wel, hopelijk duurt dat niet al te lang, maar wanneer, hoeveel uur en vergoeding is nog niets over te zeggen.

Ik heb wel wat ideeën, maar ben benieuwd hoe andere koppels met vergelijkbare situatie dit opgelost hebben.

[Bergie]

Zolang zij nog geen geld binnenbrengt lijkt het me ook makkelijk; dan moet jij alles betalen Gezien jouw inkomen lijkt me dat dan ook geen issue.

[koentjuh1987]

EMP schreef op woensdag 13 april 2016 @ 08:27:
Heeft iemand tussen de taalcorrecties en beoordelingen van meningen door ook nog een tip/idee over hoe je een gezonde financiële huishouding zou kunnen opstarten wanneer de inleg en het inkomen nogal verschillend zijn?

Als de inkomens/inleg gelijk zijn bij samenwonen klinkt het allemaal niet zo moeilijk, bij ons echter:

Zij: spaargeld, maar een minstens zo grote (studie)schuld, oftewel geen vermogen, geen baan, hoogste afgeronde opleiding is VWO.
Ik : Huis, redelijk wat spaargeld, al is een flink deel daarvan in mijn hoofd al gereserveerd voor mijn 'straf voor het kopen van een huis in 2009', mocht ik binnen nu en een paar jaar verhuizen. Daarnaast een stabiel en redelijk goed inkomen (dit jaar in schijf 4 ).

We gaan in mijn (ons) huis samenwonen. Baan wil ze uiteraard wel, hopelijk duurt dat niet al te lang, maar wanneer, hoeveel uur en vergoeding is nog niets over te zeggen.

Ik heb wel wat ideeën, maar ben benieuwd hoe andere koppels met vergelijkbare situatie dit opgelost hebben.

zij heeft alleen een vwo diploma? of wel aan HBO/WO studies begonnen maar nooit afgerond?

wij hebben de kosten enigszins verdeeld naar rato (op basis van inkomen). maar sparen zowel op de gezamenlijke rekening als op onze eigen prive rekening.

Is het verschil dermate groot. Kijk dan naar wat ze bij kan dragen op basis van haar inkomen. En als ze nog geen baan heeft ook kijken hoe je dit eventueel anders op kan lossen door taken in het huishouden wat te verdelen. (als zij eten kookt en ze nu en dan de boodschappen doet + wat schoonmaken) dan gaat ook jouw comfort er op vooruit omdat je daar nu niet naar om hoeft te kijken. Zij krijgt dan ook in aandeel in het samenwonen en draagt daar op een andere manier aan bij.

Meest prettige manier is natuurlijk samen een inkomen hebben en kijken hoe je de kosten kunt verdelen. Maar zoals je in het topic al hebt kunnen lezen gaat iedereen daar weer met een andere manier mee om...

[Valandin]

EMP schreef op woensdag 13 april 2016 @ 08:27:
Heeft iemand tussen de taalcorrecties en beoordelingen van meningen door ook nog een tip/idee over hoe je een gezonde financiële huishouding zou kunnen opstarten wanneer de inleg en het inkomen nogal verschillend zijn?

Als de inkomens/inleg gelijk zijn bij samenwonen klinkt het allemaal niet zo moeilijk, bij ons echter:

Zij: spaargeld, maar een minstens zo grote (studie)schuld, oftewel geen vermogen, geen baan, hoogste afgeronde opleiding is VWO.
Ik : Huis, redelijk wat spaargeld, al is een flink deel daarvan in mijn hoofd al gereserveerd voor mijn 'straf voor het kopen van een huis in 2009', mocht ik binnen nu en een paar jaar verhuizen. Daarnaast een stabiel en redelijk goed inkomen (dit jaar in schijf 4 ).

We gaan in mijn (ons) huis samenwonen. Baan wil ze uiteraard wel, hopelijk duurt dat niet al te lang, maar wanneer, hoeveel uur en vergoeding is nog niets over te zeggen.

Ik heb wel wat ideeën, maar ben benieuwd hoe andere koppels met vergelijkbare situatie dit opgelost hebben.

Ik: 1 fultlime baan en een 2e baan in de avonden (4x week).
Zij: Full-time studente. Geen bijbaan.

Het was voor mij een lastige stap om te zetten maar uiteindelijk hebben we besloten dat ik (vrijwel) alle kosten op mij neem. Ze heeft een zware studie waar ze net mee begonnen is, dus op deze manier kan ze zich volledig op haar studie richten.

Natuurlijk had ik de keus kunnen maken om haar een bijbaan te laten zoeken, dit zou in geval van haar studie de studie erg belemmeren. Ook zou ik haar een studieschuld kunnen laten nemen om meer bij te dragen aan het huishouden. Echter waren beide opties dus ook opties die ook mij op lange termijn zouden 'schaden'

Het enige wat ze afstaat is het geld dat ze extra aan haar studiefinanciering (€200) is gaan ontvangen.
Zodra ze haar studie afgerond heeft en een baan heeft gevonden zullen we de vaste lasten naar gelijke winst (Optie 2 in start topic) verdelen.

Is wat ik doe slim? Nee.
Mocht ze over 1.5 jaar besluiten de relatie stop te zetten (Of ik..) dan heb ik 1.5 jaar haar 'onderhouden' voor noppes.

Wat ik probeer te zeggen is dat er een groot verschil zit tussen een gezonde financiële huishouding en een goede financiële huishouding. En met gezonde doel ik in deze situatie op de relatie.

Ik jou situatie zou ik, mits je érg serieus bent over de relatie, haar de kans geven om haar studieschuld af te lossen voordat ze volledig gaat bijdragen aan het huishouden. Zodra haar schulden afbetaald zijn kijken wat haar verdiensten zijn.. Aangezien ze geen vakopleiding afgerond heeft (toch?) zal haar inkomen aan de lage kant zijn. Ik zou ook naar optie 2 kijken en mocht haar inkomen nog te laag zijn gewoon kijken wat haar inkomsten/uitgaven zijn en wat een reeël bedrag zou zijn om daar nog van te vragen om in het huishouden te stoppen.

Ex; ze verdient €1000. Heeft €300 vaste lasten. Zou dus €700 overhouden. Dan zou je dus zo nog €200,- á €300 kunnen vragen om bij te dragen.

[Ardana]

Als jullie op dezelfde manier met financiën omgaan, kun je er voor kiezen om m.b.t. dagelijkse zorg geen afspraken te maken: beider inkomens komen op 1 rekening terecht, studieterugbetalingsplicht wordt gezien als vaste last die ook van de gezamenlijke rekening gaat, en alle niet-gebruikelijke uitgaven gaan in overleg ("hey, ik heb nieuwe schoenen nodig, zal ik van de week ff de stad in?" is dan voldoende.

Zorg wel dat je uitzoekt of een draagkrachtmeting bij de DUO nuttig is: je hebt kans dat zij geen terugbetaalplicht heeft voorlopig.

Als jullie geen vergelijkbaar uitgave-patroon hebben, of geen begrip kunnen hebben voor elkaars uitgave-patroon, is dit niet handig, want dan ga je scheve ogen krijgen. In dat geval kun je beter werken met een zakgeld-principe: ieder heeft x bedrag aan zakgeld en moet daar een aantal dingen van betalen.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

In jullie geval zou ik het logisch vinden als er sowieso geen sprake zou zijn van gedeeld eigendom zolang zij niet netto ook een beetje vermogen heeft (dus na aflossing studieschuld) en een vast inkomen. Als je je zorgen maakt over wat er gebeurd bij overlijden: dan kun je beter een samenlevingsovereenkomst afsluiten en een testament. Zij valt dan in de hoogste vrijstellingen en tot € 600.000 erfenis zal ze geen belasting hoeven te betalen. Ook kun je kruislings een levensverzekering afsluiten, als je dat kruislings doet, valt hij niet in de erfenis, en hoeft daar dus sowieso geen erfbelasting over betaald te worden. Dan moet je trouwens wel zorgen dat er geen sprake is van gemeenschap van goederen, maar volgens mij hebben jullie nog geen trouwplannen, dus die is er niet.

Wat je dus moet scheiden is 1) kosten dagelijks leven (en wat valt daar wel en niet onder) en 2) verdeling opgebouwd vermogen bij uit elkaar gaan. Als ik verder kan helpen, geef je maar een brul

[Valandin]

Ardana schreef op woensdag 13 april 2016 @ 12:37:
Als jullie op dezelfde manier met financiën omgaan, kun je er voor kiezen om m.b.t. dagelijkse zorg geen afspraken te maken: beider inkomens komen op 1 rekening terecht, studieterugbetalingsplicht wordt gezien als vaste last die ook van de gezamenlijke rekening gaat, en alle niet-gebruikelijke uitgaven gaan in overleg ("hey, ik heb nieuwe schoenen nodig, zal ik van de week ff de stad in?" is dan voldoende.

Zorg wel dat je uitzoekt of een draagkrachtmeting bij de DUO nuttig is: je hebt kans dat zij geen terugbetaalplicht heeft voorlopig.

Als jullie geen vergelijkbaar uitgave-patroon hebben, of geen begrip kunnen hebben voor elkaars uitgave-patroon, is dit niet handig, want dan ga je scheve ogen krijgen. In dat geval kun je beter werken met een zakgeld-principe: ieder heeft x bedrag aan zakgeld en moet daar een aantal dingen van betalen.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

In jullie geval zou ik het logisch vinden als er sowieso geen sprake zou zijn van gedeeld eigendom zolang zij niet netto ook een beetje vermogen heeft (dus na aflossing studieschuld) en een vast inkomen. Als je je zorgen maakt over wat er gebeurd bij overlijden: dan kun je beter een samenlevingsovereenkomst afsluiten en een testament. Zij valt dan in de hoogste vrijstellingen en tot € 600.000 erfenis zal ze geen belasting hoeven te betalen. Ook kun je kruislings een levensverzekering afsluiten, als je dat kruislings doet, valt hij niet in de erfenis, en hoeft daar dus sowieso geen erfbelasting over betaald te worden. Dan moet je trouwens wel zorgen dat er geen sprake is van gemeenschap van goederen, maar volgens mij hebben jullie nog geen trouwplannen, dus die is er niet.

Wat je dus moet scheiden is 1) kosten dagelijks leven (en wat valt daar wel en niet onder) en 2) verdeling opgebouwd vermogen bij uit elkaar gaan. Als ik verder kan helpen, geef je maar een brul

toon volledige bericht

Ik vind het samen een gedeeld potje hebben altijd heel eng. Ik geef zelf bijvoorbeeld soms maanden bijna niks uit, en dan ineens érg veel in een maand (Nieuwe PC onderdelen, nieuwe tv, massaal op een shopping-spree..) dat gaat in geval van een gezamenlijk potje natuurlijk erg opvallen. En verder gaat je privacy meteen naar de klote. 'Dus jij bent in je pauze naar de bakker bart geweest en je hebt een broodje van 8 euro gekocht?!'

Enige handigheidje lijkt me om een gezamelijke rekening te openen voor boodschappen / uitgaves aan/om het huis / uitjes met zijn 2'en.

Wij hebben zelfs met de familie een gezamenlijk potje gehad waar we x bedrag heen stortte zodat we af en toe met de familie weg konden


Verder zou ik als ik EMP was er gewoon van uitgaan dat alles wat hij in het huis investeert voor zichzelf is en hij er nooit wat terug voor zou krijgen mocht de relatie stuklopen.

Wel een belangrijke tip van mijn kant, ookal is het jullie huis, zolang ze niets kan bijdragen aan het huishouden zou ik haar niet mee laten tekenen aan het mede-eigenaar van het huis zijn..

[ Voor 10% gewijzigd door Valandin op 13-04-2016 13:20 ]

[Anoniem: 156876]

Als je de behoefte hebt om te controleren en te gaan zeuren over een broodje van 8 euro, dan moet je wellicht meer vragen stellen bij de relatie ipv de verdeling van kosten...

[Valandin]

Anoniem: 156876 schreef op woensdag 13 april 2016 @ 13:22:
Als je de behoefte hebt om te controleren en te gaan zeuren over een broodje van 8 euro, dan moet je wellicht meer vragen stellen bij de relatie ipv de verdeling van kosten...

Je begrijpt natuurlijk wel dat dat gewoon een snel voorbeeldje was he
De boodschap is: Ik vind niet dat mijn partner elk klein ding hoeft te weten waar ik mijn geld aan uitgeef. Andersom hoef ik ook niet te weten wat zij allemaal doet met haar geld.

Vaste lasten is daarentegen weer een ander verhaal.

[ Voor 24% gewijzigd door Valandin op 13-04-2016 13:25 ]

[Ardana]

Nee, eigenlijk niet. Mijn uitgangspunt is nl. dat beiden de volledige vrijheid hebben om te kopen wat ze willen. De "verantwoording" afleggen doe je dan ook niet zozeer naar de ander, maar naar jezelf en naar hoe jij wil dat de relatie loopt.

Als ik iets wil kopen, bedenk ik me, voor mezelf, wat voor gevolgen dat heeft voor onze gezamenlijke financiën en of dit ervoor zorgt dat hij niet kan doen wat hij wil. Tevens bedenk ik me wat hij ervan gaat vinden. Pas als ik alles in ogenschouw nemend de aankoop voor mezelf kan verantwoorden, zal ik het doen. Afweging van belangen dus. Voor een broodje bij de bakker is dat simpel, voor kleding al iets minder, hoe groter het bedrag, hoe belangrijker de afweging.

En als het om een grote uitgave gaat, overleggen we vooraf.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Kaasplank]

Wij hadden hier ook alles gescheiden én gezamenlijk. Werd helemaal gek van het heen en weer gesluis van geld dus we hebben alles op 1 hoop gesmeten. Mijn vriendin heeft een stuk minder inkomsten dan mij maar zorgt op de dagen dat ze niet werkt voor het huishouden en zoontje. Het verantwoorden van dure uitgaven is helemaal geen issue bij ons. Vriendin koopt wat meer kleren en ik af en toe wat gereedschap. Dat zijn echt geen verhitte discussies aan de keukentafel maar even bij jezelf nagaan of je het "nodig" hebt.

Geld boeit me sowieso weinig. Ik hou alleen in de gaten dat de spaarrekening wel voldoende stijgt omdat we graag een nieuwe keuken en vloer willen. Dit gezamenlijk doel beperkt trouwens ook gelijk het doen van onnodig dure uitgaven w.b.t. gadgets

[bartbh]

Ardana schreef op woensdag 13 april 2016 @ 12:37:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Tjebakka]

Mijn vriendin en ik verdienen ongeveer hetzelfde. Bruto verdien ik een stuk meer, maar zij krijgt allemaal onregelmatigheidstoeslagen, waardoor het netto op hetzelfde uit komt. We huren nog, dus veel maakt het niet uit. Mocht een van ons toch echt meer gaan verdienen willen we het wel naar rato verdelen.

50/50 dus, en daar betalen we de huur en onze boodschappen van. Daar naast sparen we voor a) onvoorziene kosten en b) als we wat anders willen/inleg voor huis kopen.

[Ardana]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Beetje begrijpelijk zo?

[ Voor 8% gewijzigd door Ardana op 13-04-2016 14:57 ]

[Anoniem: 156876]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Speedy55]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 2% gewijzigd door Krisp op 13-04-2016 17:04 . Reden: MO-tags toegevoegd. ]

[nare man]

Bij ons is het simpel geregeld: ik verdien >3x modaal en heb geen schulden (buiten de hypotheek), mijn vriendin (filosofe) heeft geen vast inkomen maar wel een studieschuld van 40k. Ik betaal alles, werkt al tien jaar prima. Ik betaal de studieschuld; wat zij met haar werk verdient, geeft ze voor zichzelf uit, of gaat op aan gezamenlijke tripjes. Volgend jaar trouwen we, gewoon in gemeenschap van goederen. Ik heb nu ook al een alimentatieplicht op mij genomen, gewoon contractueel (in samenlevingscontract). Als je met elkaar door het leven wilt, doe je daar niet zo moeilijk over. Het is maar geld.

[ Voor 11% gewijzigd door nare man op 13-04-2016 15:47 ]

[Ardana]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Zou je trouwens jouw bericht ook tussen MO-tags willen zetten of mijn nick weg willen halen? Thnx

[Jordyz]

nare man schreef op woensdag 13 april 2016 @ 15:45:
Bij ons is het simpel geregeld: ik verdien >3x modaal en heb geen schulden (buiten de hypotheek), mijn vriendin (filosofe) heeft geen vast inkomen maar wel een studieschuld van 40k. Ik betaal alles, werkt al tien jaar prima. Ik betaal de studieschuld; wat zij met haar werk verdient, geeft ze voor zichzelf uit, of gaat op aan gezamenlijke tripjes. Volgend jaar trouwen we, gewoon in gemeenschap van goederen. Ik heb nu ook al een alimentatieplicht op mij genomen, gewoon contractueel (in samenlevingscontract). Als je met elkaar door het leven wilt, doe je daar niet zo moeilijk over. Het is maar geld.

Het is wel geld waarvoor jij gewerkt hebt en op de kosten van iemand anders leven lijkt me nooit prettig.

[NiGeLaToR]

Jordyz schreef op woensdag 13 april 2016 @ 20:24:
[...]


Het is wel geld waarvoor jij gewerkt hebt en op de kosten van iemand anders leven lijkt me nooit prettig.

Tjah, snap de keuze heel goed. Z'n vrouw hoort er zo - ongeacht haar inkomen - 100% bij. Bij relaties waar geld de positie in de relatie bepaalde heb ik altijd ongelijkheid in de relatie zelf ook gezien. Kan me voorstellen dat hij - ondanks zijn 3 x modaal - dat zelf ook niet prettig vindt. Moet je vriendin/vrouw iedere keer bij jou komen 'bietsen' om mee uit eten te mogen? Of om kleding te kunnen kopen?

Alimentatie net zo - vanuit haar geredeneerd is de afhankelijkheid zonder alimentatie rechten oneindig groot. Ze kan effectief nooit weg en als ze het wel zou doen heeft ze werkelijk niets meer. Voor hem weinig incentive iets voor hun relatie te blijven doen (wat ik dus veel zie gebeuren) terwijl zij gevangen zit met gouden kettingen.

Ieder z'n meug - maar deze meug snap ik best.

[Mx. Alba]

Mijn vriendin en ik hebben allebei de instelling dat er geen "mijn geld" en "jouw geld" is maar het is "ons geld". Ik heb een vaste baan, mijn vriendin is ondernemer. Het komt er dus op neer dat ik de vaste lasten betaal, en de boodschappen enzo komen voornamelijk uit haar inkomsten, dat druppelsgewijs en deels contant binnenkomt. Verder hebben we eigenlijk nog niets geregeld qua samenlevingscontract of huwelijk maar mocht dat ervan komen dan vind ik dat haar zaak te allen tijde HAAR zaak moet blijven ondanks dat er ondertussen ook al heel veel van "mijn" geld in zit.

[Shunt]

Jordyz schreef op woensdag 13 april 2016 @ 20:24:
[...]


Het is wel geld waarvoor jij gewerkt hebt en op de kosten van iemand anders leven lijkt me nooit prettig.

Dus als je kinderen hebt dan is het ook allemaal maar zuur dat die kinderen maar van jouw zuur verdiende geld leven?
Als ik dit topic lees heb ik echt het idee dat geld op een hoger niveau staat dan levensgemak en geluk samen.
nu snap ik dat als je een relatie begint je wat voorzichtig bent met jouw geld haar geld en samen geld. Maar zodra je een leven samen begint lijkt mij toch echt dat die grenzen van jou / hem / haar verdwijnen.

Maar ja zoveel mensen zo veel mensen.

[Jordyz]

NiGeLaToR schreef op woensdag 13 april 2016 @ 20:31:
[...]


Tjah, snap de keuze heel goed. Z'n vrouw hoort er zo - ongeacht haar inkomen - 100% bij. Bij relaties waar geld de positie in de relatie bepaalde heb ik altijd ongelijkheid in de relatie zelf ook gezien. Kan me voorstellen dat hij - ondanks zijn 3 x modaal - dat zelf ook niet prettig vindt. Moet je vriendin/vrouw iedere keer bij jou komen 'bietsen' om mee uit eten te mogen? Of om kleding te kunnen kopen?

Alimentatie net zo - vanuit haar geredeneerd is de afhankelijkheid zonder alimentatie rechten oneindig groot. Ze kan effectief nooit weg en als ze het wel zou doen heeft ze werkelijk niets meer. Voor hem weinig incentive iets voor hun relatie te blijven doen (wat ik dus veel zie gebeuren) terwijl zij gevangen zit met gouden kettingen.

Ieder z'n meug - maar deze meug snap ik best.

Ja ik snap het ook hoor, maar voor me gevoel is het best raar verdeeld.
Kijk dat niet iedereen hetzelfde inkomen heeft kan wel en dat een man een minder inkomen heeft als een vrouw kan ik me ook nog voorstellen. Ik ken ook situaties waarbij mensen liften op iemand anders portemonnee.

[Mx. Alba]

Tja, zoals wij het nu regelen moet ik regelmatig gedurende de maand "bietsen" bij mijn vriendin. Hebben we allebei totaal geen problemen mee.

[nare man]

Jordyz schreef op donderdag 14 april 2016 @ 07:41:
[...]


Ja ik snap het ook hoor, maar voor me gevoel is het best raar verdeeld.

Voor mijn gevoel is het tegendeel juist raar. Het verschil tussen mijn inkomen en dat van mijn vriendin is immers zo groot, dat als ik consequent zou zeggen dat zij maar haar eigen boontjes moet doppen, we bijv. niet eens samen op vakantie zouden kunnen gaan, simpelweg omdat zij haar deel niet zelf kan betalen.

Kijk dat niet iedereen hetzelfde inkomen heeft kan wel en dat een man een minder inkomen heeft als een vrouw kan ik me ook nog voorstellen. Ik ken ook situaties waarbij mensen liften op iemand anders portemonnee.

Als je tien jaar bij elkaar bent, kun je moeilijk nog spreken van 'meeliften op de portemonnee van de ander'. Bovendien wil mijn vriendin niet meeliften; ze wil juist heel graag werken: ze is academisch geschoold (cum laude) maar komt gewoon niet (vast) aan de bak, zoals zoveel mensen.

Ik vind het overigens wel opvallend hoe bot en egoïstisch er in dit topic wordt geredeneerd. Aangezien een relatie draait om samen-zijn, is het toch logisch dat je ook elkaars geld en goederen gebruikt? Wat voor relatie heb je dan, als je je 'eigen geld waar je hard voor gewerkt hebt' belangrijker vindt dan je partner?

[ Voor 6% gewijzigd door nare man op 14-04-2016 09:34 ]

[Vitamine]

nare man schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:33:
[...]


Voor mijn gevoel is het tegendeel juist raar. Het verschil tussen mijn inkomen en dat van mijn vriendin is immers zo groot, dat als ik consequent zou zeggen dat zij maar haar eigen boontjes moet doppen, we bijv. niet eens samen op vakantie zouden kunnen gaan, simpelweg omdat zij haar deel niet zelf kan betalen.


[...]


Als je tien jaar bij elkaar bent, kun je moeilijk nog spreken van 'meeliften op de portemonnee van de ander'. Bovendien wil mijn vriendin niet meeliften; ze wil juist heel graag werken: ze is academisch geschoold (cum laude) maar komt gewoon niet (vast) aan de bak, zoals zoveel mensen.

Ik vind het overigens wel opvallend hoe bot en egoïstisch er in dit topic wordt geredeneerd. Aangezien een relatie draait om samen-zijn, is het toch logisch dat je ook elkaars geld en goederen gebruikt? Wat voor relatie heb je dan, als je je 'eigen geld waar je hard voor gewerkt hebt' belangrijker vindt dan je partner?

toon volledige bericht

wilde aanvankelijk niet reageren, maar voor mij sla je de spijker op zijn kop.

[De_Bastaard]

nare man schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:33:
[...]


Voor mijn gevoel is het tegendeel juist raar. Het verschil tussen mijn inkomen en dat van mijn vriendin is immers zo groot, dat als ik consequent zou zeggen dat zij maar haar eigen boontjes moet doppen, we bijv. niet eens samen op vakantie zouden kunnen gaan, simpelweg omdat zij haar deel niet zelf kan betalen.


[...]


Als je tien jaar bij elkaar bent, kun je moeilijk nog spreken van 'meeliften op de portemonnee van de ander'. Bovendien wil mijn vriendin niet meeliften; ze wil juist heel graag werken: ze is academisch geschoold (cum laude) maar komt gewoon niet (vast) aan de bak, zoals zoveel mensen.

Ik vind het overigens wel opvallend hoe bot en egoïstisch er in dit topic wordt geredeneerd. Aangezien een relatie draait om samen-zijn, is het toch logisch dat je ook elkaars geld en goederen gebruikt? Wat voor relatie heb je dan, als je je 'eigen geld waar je hard voor gewerkt hebt' belangrijker vindt dan je partner?

toon volledige bericht

^^ eens.

Toen ik met mijn vriendin ben gaan samenwonen hebben we in het begin alles naar rato verdeeld. Ik verdien meer als haar, dus daarom maakte ik ook wat meer over naar de gezamelijke rekening. Nu we bijna 7 jaar samen zijn en samen een huis gekocht hebben (binnenkort ook nog trouwen) is het toch allemaal "ons" geld en boeit het niet of de een nu meer of minder betaalt.

Het salaris komt op dit moment wel nog binnen op onze eigen rekeningen. Na het ontvangen van het salaris maken we wat over naar de spaarrekening en "naar rato" een deel naar de gezamelijke rekeningen voor de vaste lasten. Wat er dan op het eind van de maand nog over is op de eigen rekeningen gaat ook gewoon naar de spaarrekening. Van de eigen rekeningen wordt verder nog wat betaalt zoals tanken of ander klein grut, maar dat maakt niet uit want het is toch "ons" geld.

We maken er dan ook geen probleem van als een van de twee een keer wat duurders wilt kopen voor zichzelf, het komt toch uit dezelfde pot.

Ik bedoel, als je zo de komende 50 of 60 jaar in een relatie met iemand wilt zijn en je druk blijft maken over of iemand nu wel of niet genoeg bijdraagt gaat dat imo niet lang goed. Geld is vaak een punt van discussie/frustratie en het zal niet de eerste keer zijn dat er daar een relatie door kapotgaat. Makkelijkste gooi je het op een hoop.

[Valandin]

nare man schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:33:
[...]


Voor mijn gevoel is het tegendeel juist raar. Het verschil tussen mijn inkomen en dat van mijn vriendin is immers zo groot, dat als ik consequent zou zeggen dat zij maar haar eigen boontjes moet doppen, we bijv. niet eens samen op vakantie zouden kunnen gaan, simpelweg omdat zij haar deel niet zelf kan betalen.


[...]


Als je tien jaar bij elkaar bent, kun je moeilijk nog spreken van 'meeliften op de portemonnee van de ander'. Bovendien wil mijn vriendin niet meeliften; ze wil juist heel graag werken: ze is academisch geschoold (cum laude) maar komt gewoon niet (vast) aan de bak, zoals zoveel mensen.

Ik vind het overigens wel opvallend hoe bot en egoïstisch er in dit topic wordt geredeneerd. Aangezien een relatie draait om samen-zijn, is het toch logisch dat je ook elkaars geld en goederen gebruikt? Wat voor relatie heb je dan, als je je 'eigen geld waar je hard voor gewerkt hebt' belangrijker vindt dan je partner?

toon volledige bericht

Hier sluit ik me dus ook volledig bij aan. Spijker op z'n kop inderdaad.
Zo'n nare-man ben je dus helemaal niet.

[PrinsPils]

nare man schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:33:
[...]


Voor mijn gevoel is het tegendeel juist raar. Het verschil tussen mijn inkomen en dat van mijn vriendin is immers zo groot, dat als ik consequent zou zeggen dat zij maar haar eigen boontjes moet doppen, we bijv. niet eens samen op vakantie zouden kunnen gaan, simpelweg omdat zij haar deel niet zelf kan betalen.


[...]


Als je tien jaar bij elkaar bent, kun je moeilijk nog spreken van 'meeliften op de portemonnee van de ander'. Bovendien wil mijn vriendin niet meeliften; ze wil juist heel graag werken: ze is academisch geschoold (cum laude) maar komt gewoon niet (vast) aan de bak, zoals zoveel mensen.

Ik vind het overigens wel opvallend hoe bot en egoïstisch er in dit topic wordt geredeneerd. Aangezien een relatie draait om samen-zijn, is het toch logisch dat je ook elkaars geld en goederen gebruikt? Wat voor relatie heb je dan, als je je 'eigen geld waar je hard voor gewerkt hebt' belangrijker vindt dan je partner?

toon volledige bericht

Helemaal mee eens. Hier dezelfde situatie (ongeveer): vriendin studeert en woont nu nog bij d'r ouders, ik ben fulltime aan het werk. Beiden willen we graag dat ze bij me intrekt, gaat met een paar maanden ook gebeuren. Moeten alleen nog wat praktische zaken met haar hogeschool geregeld worden.

Zij is hierin altijd voorzichtig en terughoudend geweest, ze wil geen extra financiële druk op mij leggen: ze kan immers maximaal €150 per maand bijdragen in de kosten. Echter verdien ik genoeg om haar te kunnen onderhouden, en vind ik het geen probleem om, los van de kosten die ik nu toch al heb (huur, GWL etc), wat extra te betalen om haar lekker bij me in huis te hebben. Zij draagt bij wat ze kan missen, ik betaal dan misschien iets meer dan nu maar dat doe ik met liefde. Zodra ze een baan heeft kan ze bijdragen, tot die tijd is dat wat minder. So be it.

Vakantieverhaal idem dito. Dit jaar wordt het waarschijnlijk een hutje op de hei, ze weigert mij haar deel van een (verre) vakantie te laten betalen. Aangezien zij dit echt niet wil, doe ik dat ook niet. Dan maar wat goedkoper weg en af en toe een stedentripje. Verre vakanties kunnen altijd nog.

[wimpie007]

nare man schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:33:
[...]


Voor mijn gevoel is het tegendeel juist raar. Het verschil tussen mijn inkomen en dat van mijn vriendin is immers zo groot, dat als ik consequent zou zeggen dat zij maar haar eigen boontjes moet doppen, we bijv. niet eens samen op vakantie zouden kunnen gaan, simpelweg omdat zij haar deel niet zelf kan betalen.


[...]


Als je tien jaar bij elkaar bent, kun je moeilijk nog spreken van 'meeliften op de portemonnee van de ander'. Bovendien wil mijn vriendin niet meeliften; ze wil juist heel graag werken: ze is academisch geschoold (cum laude) maar komt gewoon niet (vast) aan de bak, zoals zoveel mensen.

Ik vind het overigens wel opvallend hoe bot en egoïstisch er in dit topic wordt geredeneerd. Aangezien een relatie draait om samen-zijn, is het toch logisch dat je ook elkaars geld en goederen gebruikt? Wat voor relatie heb je dan, als je je 'eigen geld waar je hard voor gewerkt hebt' belangrijker vindt dan je partner?

toon volledige bericht

Ik denk ook dat als je vriendin zich geen zorgen hoeft te maken over geld ze een stuk relaxter is en dus beter voor je relatie. Alleen zou het wel kunnen dat ze zich niet helemaal gelijkwaardig voelt omdat jij alles betaald maar wie weet maakt ze dat op andere vlakken wel goed

Maar toch voelt het wel wat scheef dat jij ook zelfs de studieschuld betaald, maar hey als je het kan missen en het voelt goed why not

[De_Bastaard]

Mijn vriendin had nog een leuke persoonlijke lening omdat ze in d'r uppie niet helemaal rond kon komen. Omdat ze niet heel veel verdiende kwam ze daar ook niet echt vanaf. In het begin heb ik daar ook gewoon aan meebetaalt om ervoor te zorgen dat ze daar zsm vanaf was.

Bedoel, je bent als alles goed gaat nog 50 jaar samen Waar praat je over...

[nare man]

wimpie007 schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:54:
[...]


Ik denk ook dat als je vriendin zich geen zorgen hoeft te maken over geld ze een stuk relaxter is. Alleen zou het wel kunnen dat ze zich niet helemaal gelijkwaardig voelt omdat jij alles betaald maar wie weet maakt ze dat op andere vlakken wel goed

Je hebt wel gelijk, ik heb ook liever een relaxte vriendin dan één die voortdurend in de spanning zit omdat ze geen geld heeft. Ze doet ook wel werk, maar dat is heel onregelmatig en levert dan weinig op, maar omdat ze geen bestaansonzekerheid heeft, kan ze zich er wel 100% op richten. Dat scheelt echt _veel_ in de sfeer thuis.

Maar toch voelt het wel wat scheef dat jij ook zelfs de studieschuld betaald, maar hey als je het kan missen en het voelt goed why not

Ook hier geldt: het is geen optie, zij heeft gewoon geen 300 euro per maand. Ze kan natuurlijk wel het inkomen van mij buiten beschouwing laten voor de IB-Groep, maar dan wordt je schuld met de periode waarin je dat doet verlengd, en de rente over dat bedrag is best fors. Bovendien heeft het voor mij ook voordelen, want als fiscale partner kan ik haar studieschuld aftrekken van mijn vermogen, zodat ik per saldo geen vermogensrendementsheffing betaal.

Ik realiseer me overigens wel terdege dat het een stuk makkelijker is om zo te redeneren als je een voldoende hoog inkomen hebt (erst das Fressen, dann die Moral).

[ Voor 5% gewijzigd door nare man op 14-04-2016 10:00 ]

[Rukapul]

PrinsPils schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:53:
Vakantieverhaal idem dito. Dit jaar wordt het waarschijnlijk een hutje op de hei, ze weigert mij haar deel van een (verre) vakantie te laten betalen. Aangezien zij dit echt niet wil, doe ik dat ook niet. Dan maar wat goedkoper weg en af en toe een stedentripje. Verre vakanties kunnen altijd nog.

Precies. Ik heb dus een keer een partner gehad die overstuur was omdat ik de allereerste gezamenlijke vakantie had betaald (ik werkte net met een goed salaris en had altijd goed verdiend als student) terwijl zij nog studeerde.

Je kunt de angel uit zo'n ongemakkelijke financiele afhankelijkheid halen door (van een deel) van "mijn" geld eerst "ons" geld te maken

[Jordyz]

nare man schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:33:
[...]


Voor mijn gevoel is het tegendeel juist raar. Het verschil tussen mijn inkomen en dat van mijn vriendin is immers zo groot, dat als ik consequent zou zeggen dat zij maar haar eigen boontjes moet doppen, we bijv. niet eens samen op vakantie zouden kunnen gaan, simpelweg omdat zij haar deel niet zelf kan betalen.


[...]


Als je tien jaar bij elkaar bent, kun je moeilijk nog spreken van 'meeliften op de portemonnee van de ander'. Bovendien wil mijn vriendin niet meeliften; ze wil juist heel graag werken: ze is academisch geschoold (cum laude) maar komt gewoon niet (vast) aan de bak, zoals zoveel mensen.

Ik vind het overigens wel opvallend hoe bot en egoïstisch er in dit topic wordt geredeneerd. Aangezien een relatie draait om samen-zijn, is het toch logisch dat je ook elkaars geld en goederen gebruikt? Wat voor relatie heb je dan, als je je 'eigen geld waar je hard voor gewerkt hebt' belangrijker vindt dan je partner?

toon volledige bericht

Howhow, ik heb het ook niet over jullie situatie.
Het is voor je mooi dat je dit zo kan en wil doen. En meeliften had ik ook niet over jullie.

Dat je vriendin academisch is geschoold wil niks zeggen van het inkomen en vermogen. Dat is voor iedereen apart. Vervelend dat ze niet aan de bak komt, maar daarom is het toch juist lastig om je geld te delen? Na 10 jaar is dat vast niet meer maar als ik een vriendin zou hebben die geen werk heeft maar wel mijn inkomen moet delen zou ik toch een raar onderbuik gevoel hebben.

Voel je vooral niet aangesproken op jullie situatie want zo bedoelde ik het niet. Maar ik ken genoeg mensen die meeliften op een zak van een ander en thuis niks doen. Huisvrouw ofzo heet die functie.

[Rukapul]

Met een insteek als

Jordyz schreef op donderdag 14 april 2016 @ 12:37:
Maar ik ken genoeg mensen die meeliften op een zak van een ander en thuis niks doen. Huisvrouw ofzo heet die functie.

kom je er wel...

Tevens doet deze reactie het voorkomen alsof er direct even vermogen wordt overgeboekt. In de praktijk is het vooral het delen van een deel van het inkomen en blijft de rest van het inkomen en vermogen buiten schot.

[Jordyz]

Rukapul schreef op donderdag 14 april 2016 @ 13:01:
Met een insteek als

[...]

kom je er wel...

Tevens doet deze reactie het voorkomen alsof er direct even vermogen wordt overgeboekt. In de praktijk is het vooral het delen van een deel van het inkomen en blijft de rest van het inkomen en vermogen buiten schot.

Met een insteek als deze kom je er wel, grappig dat je dat zegt.
Heb niet eens in zin om hierop in reageren.

[nare man]

Jordyz schreef op donderdag 14 april 2016 @ 12:37:
[...]
Dat je vriendin academisch is geschoold wil niks zeggen van het inkomen en vermogen. Dat is voor iedereen apart. Vervelend dat ze niet aan de bak komt, maar daarom is het toch juist lastig om je geld te delen? Na 10 jaar is dat vast niet meer maar als ik een vriendin zou hebben die geen werk heeft maar wel mijn inkomen moet delen zou ik toch een raar onderbuik gevoel hebben.

Nee, dat wil inderdaad niets zeggen over inkomen en vermogen. Mijn vriendin zegt ook wel eens grappig dat ze beter de opleiding tot verpleegkundige had kunnen blijven volgen, dan had ze vrijwel zeker een beter inkomen gehad dan nu als academisch geschoold filosoof

Dat zij niet aan de bak kwam/komt maakt het overigens niet lastiger om te delen. Het is namelijk niet zo dat ze niet wíl werken, het lúkt gewoon niet (althans, niet in vast dienstverband). If anything ben ik daarover boos op onze samenleving als geheel, met zijn anti-intellectuele houding (maar dat is weer een heel andere discussie).

[Jordyz]

nare man schreef op donderdag 14 april 2016 @ 13:15:
[...]


Nee, dat wil inderdaad niets zeggen over inkomen en vermogen. Mijn vriendin zegt ook wel eens grappig dat ze beter de opleiding tot verpleegkundige had kunnen blijven volgen, dan had ze vrijwel zeker een beter inkomen gehad dan nu als academisch geschoold filosoof

Dat zij niet aan de bak kwam/komt maakt het overigens niet lastiger om te delen. Het is namelijk niet zo dat ze niet wíl werken, het lúkt gewoon niet (althans, niet in vast dienstverband). If anything ben ik daarover boos op onze samenleving als geheel, met zijn anti-intellectuele houding (maar dat is weer een heel andere discussie).

Inderdaad ik begrijp je, al maakt het delen wel ''makkelijker'' als je alle twee verdient
Maar het is inderdaad ook vervelend genoeg dat ze niet aan het werk komt.

[Waah]

De_Bastaard schreef op donderdag 14 april 2016 @ 09:53:
[...]
We maken er dan ook geen probleem van als een van de twee een keer wat duurders wilt kopen voor zichzelf, het komt toch uit dezelfde pot.

Ik bedoel, als je zo de komende 50 of 60 jaar in een relatie met iemand wilt zijn en je druk blijft maken over of iemand nu wel of niet genoeg bijdraagt gaat dat imo niet lang goed. Geld is vaak een punt van discussie/frustratie en het zal niet de eerste keer zijn dat er daar een relatie door kapotgaat. Makkelijkste gooi je het op een hoop.

In theorie klinkt dat fantastisch. In de praktijk... krijg je dan hetzelfde gezeik als wanneer je het niet op 1 hoop gooit. Dat het geld van allebei is, betekend niet dat er geen irritatie kan komen als 1 iemand meer uitgeeft aan luxe/hobby dan de ander. Zolang je allebei "geld genoeg" hebt is er geen probleem... maar juist als geld schaars is krijg je gezeik. Zolang er geld is, is er gezeik.

Vrienden van mij hadden net, na 8 jaar samen, een huis gekocht. Al het geld op 1 hoop en flink in het huis geïnvesteerd. 4 maanden na aankoop is 1 van de 2 verliefd op een ander....
Nu was de persoon in kwestie gelukkig heel redelijk en zijn ze er financieel relatief goed uitgekomen samen. Maar dat is lang niet altijd zo.

Zij hadden voor het echt misging (wat niemand zag aankomen trouwens, ook personen in kwestie niet) wel wat dingetjes met geld. De een vond het maar belachelijk dat er schoenen van 150 euro werden gekocht, de ander vond dat heel normaal. En als de 1 heel zuinig is, en de ander het geld uitgeeft voor het binnen komt...

Hoe vaak ik wel niet hoor: Goh ik moet even overleggen of ik X wel kan kopen met mevrouw. Of nog erger: Ik mag Y niet kopen van mijn partner.

Prima als je zelf niet met geld kan omgaan... maar zo wil ik absoluut niet leven. En vriendin ook niet gelukkig.

Ik zeg niet dat alles op 1 hoop niet kan werken, maar het is zeker niet een heilige methode. Het ligt erg aan je situatie (beide werkend, inkomensverschil, mindset over geld) wat goed werkt.

---

Hier hebben we 3 normale rekeningen en 2 spaarrekeningen:

• 1 rekening is gezamelijk. Naar rato storten we daar geld op. Daar gaan alle gezamelijke kosten vanaf. Belastingen, toeslagen, boodschappen...
• allebei 1 eigen rekening, en 1 spaarrekening. We sparen allebei apart, en ook onze eigen rekening dus apart. Van de eigen rekening betalen we hobby's en benzine (verzekering etc gaat van gezamelijk)

Voor ons werkt dit goed. Ik houd een excel bij waarin we op "payday" het "eigen" geld van spaar en eigen optellen voor het loon. Dan kan je (met grafiekjes) mooi zien hoeveel je die maand gespaard hebt. Daarbij zetten we grote uitgaven samen of van onszelf ook in die grafiek. Zo kunnen we mooi zien waar we het geld aan uitgeven, en waarom er een maandje niet gespaard is bijvoorbeeld.
De reden dat we het bedrag nemen zonder het nieuwe loon, is dat je dan gedurende de maand dus weet dat als je onder dat bedrag komt, je meer opmaakt dan er binnen is gekomen.

Wel is het zo dat we regelmatig kadootjes voor elkaar kopen, weekendjes weg voor elkaar betalen en idem voor uit eten. Vind het grappig om te lezen dat als je dus "niet alles wil delen" het als "geld boven liefde" word gezien. Ik waardeer een kado nu juist extra, omdat ik weet dat het van haar geld betaald is. En dat ik er dus niet al (meer dan) 50% aan meebetaald heb.

Let wel: als 1 van ons veel minder zou gaan werken, om wat voor reden dan ook, dan gaan we zeker weer kijken wat het beste werkt. Maar momenteel is deze manier ook een prima incentive om juist niet lui thuis te gaan zitten (en daarmee bedoel ik eerder mezelf, vriendin is echt een keiharde werker )

[ninjazx9r98]

Zo'n voorbeeld met schoenen van 150 euro kan ik gewoon niet begrijpen. Ongeacht of het van de grote hoop komt of uit eigen zak het blijft dezelfde hoeveelheid geld: 150 euro.
Als ik van mening ben dat schoenen van 150 euro belachelijk duur zijn dan gaat het om de hoogte van het bedrag en niet om wie het uitgeeft.
Als meningen over wat iets mag kosten dusdanig ver uit elkaar lopen dan lijkt een langdurige relatie me sowieso al een uitdaging aangezien er zoveel uitgaven zijn in een relatie die je samen moet doen dat je uiteindelijk overal wel vervelende discussies over kunt krijgen.

[donleone83]

Ik ben met nare man. Het is maar geld. Als je samen verder wilt maakt het imo niets uit. Wij doen ook alles gezamenlijk, vrouw verdient ook aanzienlijk minder maar werkt ook minder omdat we samen een kind hebben. Wij zien nu in onze nabije omgeving hoeveel frustratie dit onderwerp kan geven, omdat een van de twee maar vast blijft houden aan "ik wil mijn uitgaven niet hoeven te verantwoorden" maar doordat zij nu minder werkt (ook een kind) zij naar rato veel minder geld over houdt voor leuke dingen. Ik moet aan dat gezeur echt niet denken. Mijn studieschuld is door veel aflossen inmiddels ook drie keer minder hoog dan die van mijn vrouw maar als we dat soort kosten eerst nog zouden moeten aftrekken van haar eigen salaris voordat we lasten naar rato gaan verdelen houdt ze echt helemaal niks over.

Toen we net getrouwd waren en alles op een hoop gegooid hadden en ik met een goede aanbieding lid wilde worden van een golfclub heb ik een hele mail naar haar geschreven met redenen waarom ik dat een goed idee vond en zo graag wilde (terwijl we die 55 euro per maand echt heel erg makkelijk konden missen). Daar heeft ze zo hard om gelachen dat als ik nu, drie jaar later, een wat duurdere aanschaf wil doen ze lachend zegt dat ze nog wel een epistel in drievoud van me verwacht.

Nu moet ik zeggen dat wij hetzelfde over geld denken. We hebben altijd gewerkt voor ons geld en zijn allebei niet te beroerd om iets uit te geven maar houden ook graag voldoende geld op de spaarrekening. Een stel uit mijn omgeving wat nu gescheiden is was daarin heel anders opgegroeid (zij kreeg altijd alles thuis). Dat gaf wel irritaties soms omdat zij de waarde van geld niet leek te beseffen.