Samenwonen en de kosten verdelen

[ybos]

bouvrie schreef op maandag 28 maart 2016 @ 17:26:
Samen met mijn vriendin wonen we samen in een stad die niet direct haar keuze is, we zijn het eens over de gezamelijke kosten (huur, internet, boodschappen etc) waar we beide profijt van hebben. Deze delen we dan ook. Echter is er een discussiepunt: Reiskosten. Zij moet iedere maand 400 euro besteden aan reiskosten die slechts een gedeelte door de werkgever wordt vergoed. Mijn werk is in mijn woonplaats, dus de kosten zijn minimaal tot geen.

Hoe is hier eerlijk mee om te gaan? Zij heeft in principe niet gekozen om te wonen in de stad waar ze woont, echter heeft ze hetzelfde woongenot als ik (even los van het reizen). Ik zie echter zelf niets van haar reiskosten dus als het uit is heeft zij daar profijt van. Is dit dan wel eerlijk als we dit zouden delen?

Grappig om verschil te zien tussen verschillende mensen. Als ik zo zou moeten leven zou ik gek worden.
Wat als jij een tijdje geen werk hebt (ongeluk oid), ga je dan in de rode cijfers bij je vriendin omdat zij dan alles moet betalen, zijn daar ook afspraken over gemaakt?

[Mawlana]

Ik heb weliswaar geen ervaring met samenwonen, maar als ik ooit ga samenwonen dan wil ik alles op de grote hoop gooien. Als ik de financiën niet kan delen, dan hoef ik mijn leven ook niet te delen.

[Ardana]

Dit is wel mijn WTF van vandaag hoor.

Jij maakt kosten voor je eigen bedrijf toch? Die trek je af van de omzet, en dat is jouw winst. Hetzelfde geldt voor haar: zij maakt kosten om inkomsten te verdienen. Dat trekt ze af van haar salaris en de rest is netto inkomsten.

[Pater]

bouvrie schreef op maandag 28 maart 2016 @ 17:26:
Samen met mijn vriendin wonen we samen in een stad die niet direct haar keuze is, we zijn het eens over de gezamelijke kosten (huur, internet, boodschappen etc) waar we beide profijt van hebben. Deze delen we dan ook. Echter is er een discussiepunt: Reiskosten. Zij moet iedere maand 400 euro besteden aan reiskosten die slechts een gedeelte door de werkgever wordt vergoed. Mijn werk is in mijn woonplaats, dus de kosten zijn minimaal tot geen.

Hoe is hier eerlijk mee om te gaan? Zij heeft in principe niet gekozen om te wonen in de stad waar ze woont, echter heeft ze hetzelfde woongenot als ik (even los van het reizen). Ik zie echter zelf niets van haar reiskosten dus als het uit is heeft zij daar profijt van. Is dit dan wel eerlijk als we dit zouden delen?

Just a thought... Het bedrag wat niet vergoed wordt (en dus feitelijk haar kosten zijn) gezamenlijk verdelen (of pro rato, hoe je het ook afgesproken hebt).

Deze reiskosten zou ik als onderdeel zien van je huisvestingskosten. Wellicht een rare opmerking, maar je moet het volgende in acht nemen:
Als je een huis kunt huren wat op 5 minuten afstand lopen is van je werk en je betaalt daar 800 euro voor dan ben je beter af dan een huis huren waar je 600 euro voor betaalt, maar maandelijks nog 300 euro aan reiskosten moet maken.

[Blue-eagle]

Ardana schreef op maandag 28 maart 2016 @ 23:28:
Dit is wel mijn WTF van vandaag hoor.

Jij maakt kosten voor je eigen bedrijf toch? Die trek je af van de omzet, en dat is jouw winst. Hetzelfde geldt voor haar: zij maakt kosten om inkomsten te verdienen. Dat trekt ze af van haar salaris en de rest is netto inkomsten.

Exact, die reiskosten zijn gewoon onkosten voor haar om d’r geld te verdienen. Zo ga ik op mijn motor naar mijn werk, en de kosten (afschrijving, onderhoud, brandstof, motorkleding, verzekering) die daaruit voortvloeien zijn 100% voor eigen rekening. M’n vriendin gaat met OV naar d’r werk en heeft daarvoor een abonnement wat behoorlijk prijzig is. Dat betaalt ze zelf, 100% voor eigen rekening.

[Piet_Piraat7]

Ik zou reiskosten eerder zien als vaste lasten die op de gezamelijke hoop belanden, en dus te delen. Zou pas onderscheid maken bij niet noodzakelijke persoonlijke dingen, zoals een weekendje weg met vrienden of een sporthorloge voor jezelf.

[arnovos]

Misschien kunnen de mensen met hoge reiskosten die ook (deels) weer terugkrijgen bij belastingaangifte?

Kijk: http://www.belastingdiens...isaftrek_openbaar_vervoer

[NoepZor]

Ligt denk ik ook aan de verdeling van kosten. Ik doe naar rato met mijn vriendin, ik verdien meer en leg meer in de gezamelijke pot (kosten huis en huishouden). De reiskosten (auto's) gaan beide van ons eigen potje af. Maar als je er voor kiest om alle kosten 50:50 te delen zou ik de reiskosten daar wel in delen. Ze investeert namelijk een bedrag om haar geld te verdienen. Maar het is natuurlijk lastig inschatten als je geen bedragen weet (stel mijn vriendin betaalt 400 euro per maand aan reiskosten maar verdient 5000 netto, dan wordt het heel anders dan dat ze 1500 euro verdient)

Nu werken we beide in dezelfde stad, straks echt letterlijk tegenover elkaar. Dan wordt bij ons de situatie wel anders samen rijden is dan een stuk goedkoper.

[Jean Paul]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[celshof]

Jean Paul schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 11:01:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Kapotlood]

Wij hebben het destijds ook gewoon 50-50 gedaan: ik verdien meer dan m'n vrouw bijvoorbeeld, maar we houden aan het einde van de maand wel precies hetzelfde over aan spaargeld. Dat vonden wij zelf eerlijker. Ik ga er dan zelf misschien wat minder op vooruit dan m'n vrouw, maar je houdt wel allebij hetzelfde bedrag over om naderhand ook samen leuke dingen mee te kunnen doen. Vooral het idee erachter dat we zo samen profiteren van elkaars financiële groei was voor ons een prettig idee.

[aap]

Wij hebben zes jaar geleden besloten de verdeling naar rato van inkomsten te doen. Ik verdien netto ongeveer twee keer zo veel als mijn vriendin, dus ik draag ook twee keer zo veel bij aan de gezamenlijke kosten.

Ondanks dat we dit tot de dag van vandaah nog zo doen, twijfel ik steeds meer of dit wel een eerlijke verdeling is. Aangezien we relatief zuinig leven, houden we redelijk wat over om te sparen. Dat gaat dan vanzelf ook in de 2:1 verhouding, dus ik bouw veel meer vermogen op dan zij. Dat spaargeld willen we gaan gebruiken voor een groter huis, maar dat betekent dus dat ik ook tweederde eigenaar in dat huis zou gaan worden. Als we "sparen voor huis" als gezamenlijke kostenpost gebudgetteerd zouden hebben, dan zouden we wel tot een 50/50 verdeling gekomen zijn.

Ik denk dus dat als ik het opnieuw zou moeten doen, ik zou zijn gegaan voor een "gooi alles op één hoop" oplossing. Eventueel met het aparthouden van bezittingen die men al bezat voor het begin van het samenwonen.

[DYX]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

aap schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 12:52:
Dat gaat dan vanzelf ook in de 2:1 verhouding, dus ik bouw veel meer vermogen op dan zij. Dat spaargeld willen we gaan gebruiken voor een groter huis, maar dat betekent dus dat ik ook tweederde eigenaar in dat huis zou gaan worden.

Dat is alleen maar hoe jullie er zelf naar kijken toch? Voordat we dit huis kochten had me vriendin ook geen spaargeld en ik over de 50k. Deze hebben we gebruikt voor haar auto (reisde voorheen met de trein, nu niet meer mogelijk) en voor het huis (keuken en badkamer), maar dit maakt het huis niet minder van haar nu. Is gewoon 50/50.

[ Voor 27% gewijzigd door DYX op 29-03-2016 13:00 ]

[celshof]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Capo]

celshof schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 12:58:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 7% gewijzigd door Capo op 29-03-2016 13:38 ]

[bouvrie]

Ardana schreef op maandag 28 maart 2016 @ 23:28:
Dit is wel mijn WTF van vandaag hoor.

Jij maakt kosten voor je eigen bedrijf toch? Die trek je af van de omzet, en dat is jouw winst. Hetzelfde geldt voor haar: zij maakt kosten om inkomsten te verdienen. Dat trekt ze af van haar salaris en de rest is netto inkomsten.

Klopt ,echter kiest ze in feite voor haar woonplek voor mij, ik vind het dan ergens sociaal om de helft van haar reiskosten te betalen. Ik heb er voordeel bij dat ik niet elke dag 2 uur hoef te reizen. Bovendien zal haar situatie eerder veranderen dan de mijne.

[bouvrie]

Ardana schreef op maandag 28 maart 2016 @ 23:28:
Dit is wel mijn WTF van vandaag hoor.

Jij maakt kosten voor je eigen bedrijf toch? Die trek je af van de omzet, en dat is jouw winst. Hetzelfde geldt voor haar: zij maakt kosten om inkomsten te verdienen. Dat trekt ze af van haar salaris en de rest is netto inkomsten.

Inderdaad, Ik heb huur, onkosten etc echter gaat het hier om woon/werk verkeer. Zij moet ook voor haar werk verschillende plekken los van haar kantoor bezoeken. Het gaat echt daadwerkelijk om het A naar B (huis naar kantoor). Ik heb de luxe dat ik kan fietsen/lopen. Zij moet met de trein/auto. Als je dan ook meeneemt dat het niet haar 1e keuze zou zijn om in mijn woonplaats te wonen en iedere keer wordt herinnert dat ze ook nog reiskosten moet betalen om te wonen in een stad waar ze niet voor heeft gekozen, maakt het sociaal om het door 2en te delen. We hebben een soort van constructie bedacht met een maximum voor woon/werk, beide kanten op.

[bouvrie]

Capo schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 13:36:
[...]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Hoe regelde jullie woon/werk verkeer?

[Jean Paul]

celshof schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 11:31:
[...]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[NiGeLaToR]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[gr8-jen]

waarom al die scheiding in financiën? je gaat toch samen met de bedoeling om bij elkaar te blijven. Als het later fout gaat wordt diezelfde regeling toch weer anders geintrepeteerd of komt jarenlange wrok naar boven dat het toch anders verdeeld moest worden...

Bij ons is het zo geregeld dat ik het geld verdien en zij zorgt ervoor dat we 5 dagen KDV mislopen. Dat scheelt toch weer een goeie 1000 euro netto in de maand. Samen met het verschil tussen elke dag afhaal en variatie in verse groenten maakt dat ze toch weer genoeg geld inbrengt

[sdk1985]

Het voorbeeld is eigenlijk zo gekozen dat meneer de Boer er altijd op vooruit gaat. Immers zelfs in het meest ongunstige scenario (3) "wint" meneer 50 euro. Dit terwijl hij waarschijnlijk een flinke stap vooruit maakt in leef comfort.

Stel dat de vaste lasten 1600 euro bedroegen. In dat geval zou meneer 800 euro moeten betalen en gaat hij er inderdaad 100 euro per maand op achteruit. In dat geval gaat deze redenatie op "Mevrouw Jansen dwingt eigenlijk haar duurdere levensstijl op aan meneer de Boer, zonder rekening te houden met zijn lagere inkomen.". Mocht dat ooit gebeuren dan zou ik de inbreng van meneer op zijn oude 700 euro vastzetten. Dan blijft het "eerlijk".

Echter dat is dus totaal niet aan de orde. Meneer wint al 50 euro. De hele redenering en oplossing 1 en 2 komen een beetje gierig over. Je hebt iemand waarmee je blijkbaar gelukkig bent, je krijgt een betere levensomgeving en je bespaart geld. Moet je er dan ook financiee nog beter van worden omdat de ander meer verdient??? Klinkt een beetje als jaloezie belasting .

[Capo]

bouvrie schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 14:25:
[...]


Hoe regelde jullie woon/werk verkeer?

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

gr8-jen schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 15:32:
waarom al die scheiding in financiën?

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 13% gewijzigd door Capo op 29-03-2016 21:53 ]

[Verwijderd]

Wij gebruiken het volgende systeem:

- prive bezittingen voor de relatie blijven prive bezittingen
- we delen gezamenlijke lasten naar ratio van inkomen

In de praktijk is het systeem in deze volgorde:

1. gezamenlijk betalen van lasten, naar ratio
2. gezamenlijk sparen, naar ratio
3. al het andere is persoonlijk geld, doe er mee wat je wil, inclusief dus ook prive sparen

Dit systeem werkt perfect voor ons met name omdat onze inkomens gelijkwaardig zijn en er aardig wat persoonlijk geld overblijft per persoon. Met dit systeem heb je nooit een discussie over een dure prive aankoop. Ik kan mijn dure camera kopen die eigenlijk niet te verantwoorden is, en zij kan geld verbrassen aan welness, of whatever vrouwen doen. Je daar niet druk om hoeven maken is erg rustgevend, en geeft ieder ook een gevoel van ontspanning en vrijheid.

Er blijft dan nog het discussiepunt hoeveel je gezamenlijk spaart, en waarvoor, maar in ons geval gaat dat goed. Een andere complicatie kan zijn wanneer iemand een grote meevaller heeft, zoals een grote bonus of zelfs een erfenis.

Dit systeem werkt niet wanneer nummertje 3 niet bestaat, wanneer er weinig tot niets overblijft voor het individu. Het systeem werkt ook minder wanneer de inkomens uit balans zijn, zoals bij de topic starter. In dat geval is het met name de vraag (indien jij het lage inkomen hebt), hoeveel je je wilt "inkopen" in bijvoorbeeld de hypotheek. Een ander aspect kan zijn dat er verzachtende omstandigheden zijn, zoals het verlenen van zorg, of het doen van huishouden, wat de ander minder doet.

Ik snap dat sommige mensen dit allemaal te ingewikkeld vinden en gewoon een gezamenlijke pot maken. Dat kan en mag, maar ik zou het nooit aanraden. De logica is heel simpel: liefde hoeft niet voor eeuwig te zijn, en wanneer die eindigt heb je mogelijk een probleem (of in ieder geval 1 van de 2 wellicht). Is de liefde wel voor eeuwig, dan heb je ook nooit last van een systeem wat naar ratio werkt. Oftewel, je hebt altijd de voordelen en nooit de nadelen.

[Verwijderd]

sdk1985 schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 16:47:
Het voorbeeld is eigenlijk zo gekozen dat meneer de Boer er altijd op vooruit gaat. Immers zelfs in het meest ongunstige scenario (3) "wint" meneer 50 euro. Dit terwijl hij waarschijnlijk een flinke stap vooruit maakt in leef comfort.

Stel dat de vaste lasten 1600 euro bedroegen. In dat geval zou meneer 800 euro moeten betalen en gaat hij er inderdaad 100 euro per maand op achteruit. In dat geval gaat deze redenatie op "Mevrouw Jansen dwingt eigenlijk haar duurdere levensstijl op aan meneer de Boer, zonder rekening te houden met zijn lagere inkomen.". Mocht dat ooit gebeuren dan zou ik de inbreng van meneer op zijn oude 700 euro vastzetten. Dan blijft het "eerlijk".

Echter dat is dus totaal niet aan de orde. Meneer wint al 50 euro. De hele redenering en oplossing 1 en 2 komen een beetje gierig over. Je hebt iemand waarmee je blijkbaar gelukkig bent, je krijgt een betere levensomgeving en je bespaart geld. Moet je er dan ook financiee nog beter van worden omdat de ander meer verdient??? Klinkt een beetje als jaloezie belasting .

Helemaal mee eens, het is een eenzijdige en oneerlijke berekening. Je hebt een partner met een inkomen dubbel van jou die naar ik begrijp een hogere levensstandaard heeft (huis etc). Van beide zaken profiteer je en ga je materieel (en in je financiele toekomst) er FORS op vooruit. Daar echter een cent aan bijdragen wordt gezien als "verlies".

Het is dezelfde redenering als mensen die zeggen "ik wou dat ik een ton belasting betaalde, dan had ik tenminste een enorm inkomen".

Ja, nogal wiedes. Maar ben je ook bereid om te doen wat nodig is om die 2 ton aan inkomen binnen te halen? De opleiding, de verantwoordelijkheden, de lange dagen, de stress?

Geen waardeoordeel over de inkomens zelf, maar je gedraagd je ofwel naar je huidige levensstandaard ofwel naar de hogere levenstandaard. Van twee walletjes eten is lekker makkelijk.

[koentjuh1987]

bouvrie schreef op dinsdag 29 maart 2016 @ 14:25:
[...]


Hoe regelde jullie woon/werk verkeer?

wij hebben puur de woonlasten verdeeld. Totale vaste lasten (huur, verzekeringen, g/w/l, internet, boodschappen pak ik daar dan ook maar even onder). En die hebben we enigszins naar rato opgesplitst.

kosten voor vervoer zijn persoonlijk. Zij krijgt een bepaalde onkostenvergoeding voor het woon-werk verkeer.
En ik rijd een wagen van het werk(ook prive). Als zij in het weekend een keer met dr vriendinnen weg wil pakt ze mijn auto. En daar heb ik geen moeite mee.

Verder sparen we nu afzondelijk van elkaar. We hebben alleen de gemeenschappelijke kosten die betaald worden vanuit de gezamenlijke rekening waar we elk (naar rato) op inleggen elke maand. Hetgeen we op die rekening nog kunnen sparen wordt elke maand op de gemeenschappelijke spaarrekening gezet. Maar is meer voor als de wasmachine het bijv begeeft of er aankopen voor het huis gedaan moeten worden. Gaat prima zo.

[Firefly III]

-

[ Voor 104% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:16 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[Yoicaa]

Wij hebben sinds we zijn samen wonen alles gedeeld, lasten, sparen, boodschappen, etc.. Verdeelde zakgeld hebben we niet. Na alle lasten en sparen reserveren we ongeveer 300 euro per maand om vrij te besteden. Soms gaat dit ook gewoon naar de spaarrekening, maar het kan ook zijn dat een van twee het volledige opmaakt, alles in samenspraak.

Over de afgelopen 15 jaar hebben wij meerdere fases gekend waar een aanzienlijk verschil zat in onze inkomen, maar geen beide hebben dit ooit als 'oneerlijk' of verveeld ervaren.

[Hbeez]

Mijn vriendin & ik hadden alle vaste lasten naar rato verdeeld, wat erop neerkwam dat ze 25% van haar inkomen naar mij overmaakte omdat ik alle rekeningen betaalde. Sinds we vorig jaar getrouwd zijn in gemeenschap van goederen maakt ze niks meer naar mij over maar betaalt ze haar uitjes met vriendinnen etc wel zelf. Dat vind ik ook fijn omdat ik weet dat ze erg goed kan sparen. Ze spaart nu ongeveer 90% van haar inkomen en ik ongeveer 50% van mijn inkomen. Het voelt ook erg kunstmatig als mijn vrouw een bepaalt geldbedrag naar mij zou overmaken om kosten te dekken, omdat toch al ons geld van ons gezamelijk is.

[Sdreeg]

Verwijderd schreef op woensdag 30 maart 2016 @ 00:45:
Ik snap dat sommige mensen dit allemaal te ingewikkeld vinden en gewoon een gezamenlijke pot maken. Dat kan en mag, maar ik zou het nooit aanraden. De logica is heel simpel: liefde hoeft niet voor eeuwig te zijn, en wanneer die eindigt heb je mogelijk een probleem (of in ieder geval 1 van de 2 wellicht). Is de liefde wel voor eeuwig, dan heb je ook nooit last van een systeem wat naar ratio werkt. Oftewel, je hebt altijd de voordelen en nooit de nadelen.

De logica is inderdaad simpel, maar je conclusie lijkt me wat te kort door de bocht...

Ik heb wel degelijk last van een systeem waarbij je bedragen moet bijhouden en overmaken onderling, om nog maar te zwijgen over het telkens actualiseren van de rato's bij wisselende inkomens, dus ik zie ook de nadelen daarvan (die er niet zouden zijn wanneer je het grote-hoop-principe hanteert).

Daarnaast creëer je voor jezelf misschien een schijnzekerheid door alles gescheiden te houden. Mocht de stront echt de ventilator raken, dan zal je hoogstwaarschijnlijk de helft van het gezamenlijke vermogen mogen afdragen aan je (ex)wederhelft en als je echt pech hebt ook nog de verplichting voor het afdragen van alimentatie hebben.

[ Voor 19% gewijzigd door Sdreeg op 30-03-2016 14:13 ]

[Blankinho]

Sdreeg schreef op woensdag 30 maart 2016 @ 14:02:
[...]


De logica is inderdaad simpel, maar je conclusie lijkt me wat te kort door de bocht...

Ik heb wel degelijk last van een systeem waarbij je bedragen moet bijhouden en overmaken onderling, om nog maar te zwijgen over het telkens actualiseren van de rato's bij wisselende inkomens, dus ik zie ook de nadelen daarvan (die er niet zouden zijn wanneer je het grote-hoop-principe hanteert).

Daarnaast creëer je voor jezelf misschien een schijnzekerheid door alles gescheiden te houden. Mocht de stront echt de ventilator raken, dan zal je hoogstwaarschijnlijk de helft van het gezamenlijke vermogen mogen afdragen aan je (ex)wederhelft en als je echt pech hebt ook nog de verplichting voor het afdragen van alimentatie hebben.

Je geeft inderdaad aan dat er wat praktische nadelen zijn zoals aanpassingen inkomen maar het onderling overmaken zou in principe niet hoeven als de gezamenlijke lasten (etentjes/uitjes) ook gewoon ruimschoots worden ingeschat..


Voor wat betreft de afspraken en evt achteraf nog gezeur kun je ook gewoon goede afspraken formeel voor maken! Ik ben helaas tweemaal all-in gegaan met alles op 1 pot en achteraf gezien ben ik daar beide keren financieel behoorlijk door benadeeld geweest. Onder het mom van "liefde" en ervoor gaan en elkaar helpen heb ik daar achteraf geen spijt van gehad maar ik heb wel geleerd dat ik dit vanaf nu bij een nieuwe relatie niet meer zo zal doen. Ik heb nu mijn eigen woning en financien en dat zal ik nu bij een volgende serieuze relatie vooraf goed op papier zetten. Zelfstandigheid binnen een relatie is ook heel veel waard heb ik geleerd.

Aanbevelingen/suggesties Nibud:
https://www.nibud.nl/consumenten/samenwonen-wie-betaalt-wat/

[ Voor 1% gewijzigd door Blankinho op 30-03-2016 14:41 . Reden: Zinsopbouw ]

[Verwijderd]

Sdreeg schreef op woensdag 30 maart 2016 @ 14:02:
[...]


De logica is inderdaad simpel, maar je conclusie lijkt me wat te kort door de bocht...

Ik heb wel degelijk last van een systeem waarbij je bedragen moet bijhouden en overmaken onderling, om nog maar te zwijgen over het telkens actualiseren van de rato's bij wisselende inkomens, dus ik zie ook de nadelen daarvan (die er niet zouden zijn wanneer je het grote-hoop-principe hanteert).

Daarnaast creëer je voor jezelf misschien een schijnzekerheid door alles gescheiden te houden. Mocht de stront echt de ventilator raken, dan zal je hoogstwaarschijnlijk de helft van het gezamenlijke vermogen mogen afdragen aan je (ex)wederhelft en als je echt pech hebt ook nog de verplichting voor het afdragen van alimentatie hebben.

Het eerste probleem wat je beschrijft zie ik niet. Eens per jaar weten we ons nieuwe loon. Dan rekenen we twee bedragen uit: wat ieder gezamenlijk betaald, en wat ieder gezamenlijk spaard. We passen de automatische afschrijvingen aan in internetbankieren en na een half uur zijn we klaar, en hebben we het hele jaar nergens meer om naar om te kijken.

Wanneer je inkomen iedere maand veranderd dan is dat een andere zaak, maar dat is bij ons niet het geval. Dan nog maakt het weinig uit omdat we in principe vorig jaar (jaarafrekening) pakken als de basis.

We houden dus juist niets bij. Een keer per jaar een kleine aanpassing, en that's it. Het aantrekkelijke van het systeem is nou juist dat je weinig hoeft te doen. Al het geld op mijn prive rekening heeft automatisch al de lasten er van afgehaald en is dus vrij te besteden. Simpeler dan dat kan niet?

Omtrent schijnzekerheid: de insteek van ons systeem is niet per se om vermogen te scheiden. Het enige prive vermogen zijn onze persoonlijke spaarrekeningen, de rest zien we als gezamenlijk vermogen. De insteek is vooral eerlijk bij te dragen aan de kosten en ook om vrijheid te hebben in prive bestedingen.

En dat werkt perfect bij ons.

[ Voor 5% gewijzigd door Verwijderd op 30-03-2016 20:56 ]

[ninjazx9r98]

Verwijderd schreef op woensdag 30 maart 2016 @ 20:51:
[...]


Het eerste probleem wat je beschrijft zie ik niet. Eens per jaar weten we ons nieuwe loon. Dan rekenen we twee bedragen uit: wat ieder gezamenlijk betaald, en wat ieder gezamenlijk spaard. We passen de automatische afschrijvingen aan in internetbankieren en na een half uur zijn we klaar, en hebben we het hele jaar nergens meer om naar om te kijken.

En dat werkt perfect bij ons.

Dat je het niet ziet komt door je laatste zin die ik voor het gemak maar even bold gemaakt heb en die eigenlijk in één zin de enige juiste oplossing voor alles en iedereen beschrijft: kies een oplossing die voor jullie werkt ongeacht wat de rest van de wereld doet of er van vindt.

Alleen al het bij elkaar moeten zitten (al was het maar voor 10 seconden) om überhaupt al een ratio berekening te maken is voor mij persoonlijk dusdanig bezwarend dat ik het simpelweg niet wil en alles samen met mijn vrouw op één grote hoop gooi.
En dat werkt perfect bij ons
Zolang het geld er is kunnen we overigens beide financieel doen waar we zin in hebben, tot 100 euro laten we elkaar in principe volledig vrij en daarboven is het een kwestie van even met elkaar praten dat je wens X hebt en daar een Y bedrag aan uit wilt geven.
Kwestie van gezond verstand gebruiken, dan heb je ook geen boze ogen en uiteraard is het een heel stuk eenvoudiger om zo te leven als beide een redelijk salaris hebben en er iedere maand redelijk wat overblijft.

[Verwijderd]

Als 10 seconde samenzitten over een belangrijk punt als financien al bezwarend is, houd ik verder stil, dan houd iedere vorm van discussie op.

[XanderDrake]

Ik begrijp ook niet helemaal waarom gedeeltelijk gescheiden financiën 'onliefdevol' zouden zijn?

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Firefly III]

-

[ Voor 100% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:17 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[Majin Buu]

Er zijn in mijn opinie 2 manieren om in een relatie te staan:

1- Simpelweg onafhankelijk willen blijven in een relatie (2 individuen onder een dak) vaak jonge mensen in een jonge relatie of gescheiden mensen, groeit vaak over naar optie 2

2- mensen die all-in gaan (een team) en alle materialistische zaken met liefde delen, vaak mensen met een vergelijkbaar salaris en langlopende gezonde relatie, bij beëindiging relatie start men vaak weer met optie 1

Het is m.i. een cyclus gebaseerd op vertrouwen en ervaring, maar nogmaals een ieder moet kiezen waar hij/zij zich het beste bij voelt.

[Ardana]

JCE schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 07:51:
Mijn eigen methode (50/50) heeft als nadeel, en dat hebben we inmiddels ondervonden, dat als één van de twee partners geen baan heeft, deze het gezamenlijke gedeelte niet kan opbrengen. In ons geval kon de ander dat opvangen, maar daarna kan je discussiëren: wordt het gezamenlijke bedrag "geleend" en moet de partner dat terugbetalen? Of is dat een unieke situatie, en betaalt de ander dat gewoon stilletjes? Of is dat juist niet eerlijk? Kan je lang over doorgaan, denk ik.

Je hebt een goed punt. In mijn situatie heeft dit ertoe geleidt dat ik, onbewust, geld "geleend heb bij mijn echtgenoot. Geld dat ik nooit van de bank had mogen lenen en nu dus ook niet terug kan betalen.

Dit heb ik me nooit zo gerealiseerd. We hebben zijn vermogen geïnvesteerd in de gezamenlijke woning, maar nu deze met verlies verkocht moet worden, ben ik hem de helft van het verlies verschuldigd. Ik heb dus een risico genomen dat ik nooit had mogen nemen.

[onetime]

DizzyWeb schreef op maandag 08 februari 2016 @ 13:15:
[...]
Volgende week krijgen we de sleutels van ons nieuwe huis. Samen gekocht. Wij gaan nu ook aanlopen tegen het verdelen van de kosten.

We hebben er in ieder geval niet voor gekozen om alles op een gezamenlijke rekening te storten. Dat kan later altijd nog. We moeten nu wel gaan kijken hoeveel wij maandelijks op die gezamenlijke rekening gaan storten. Het wordt sowieso duurder en zij zal ook sowieso meer gaan betalen dan nu. Maar hoe precies? Geen idee, maar we gaan niet te moeilijk doen en met percentages werken. Ik kom sowieso met een studieschuld die ik haar probleem niet wil maken.

We gaan vandeweek gewoon eens kijken wie wat kan missen. En daar gaan we sowieso mee uit komen. Daarna zien we wel. Het is misschien niet "het eerlijkst", maar voelt gewoon goed. We betalen samen en we kunnen nog beide ons eigen ding doen.

Wat ik denk zal ik maar niet schrijven, maar de combi van die onderstreepte zaken klinkt me niet verstandig in de oren. Dat zijn zaken die je van te voren regelt.

[onetime]

Hbeez schreef op woensdag 30 maart 2016 @ 12:06:
Mijn vriendin & ik hadden alle vaste lasten naar rato verdeeld, wat erop neerkwam dat ze 25% van haar inkomen naar mij overmaakte omdat ik alle rekeningen betaalde. Sinds we vorig jaar getrouwd zijn in gemeenschap van goederen maakt ze niks meer naar mij over maar betaalt ze haar uitjes met vriendinnen etc wel zelf. Dat vind ik ook fijn omdat ik weet dat ze erg goed kan sparen. Ze spaart nu ongeveer 90% van haar inkomen en ik ongeveer 50% van mijn inkomen. Het voelt ook erg kunstmatig als mijn vrouw een bepaalt geldbedrag naar mij zou overmaken om kosten te dekken, omdat toch al ons geld van ons gezamelijk is.

Mischien. Als je er gewoon en/of rekeningen van maakt ok. Als jullie ooit uit elkaar gaan wordt geld op eigen naam mogelijk als eigen geld gezien. Dus; als je alles op één hoop wild, doe dat dan ook. Minstens de spaarrekening.

edit: spelfout

[SoulsOnFire]

Als jonge twintiger die net anderhalf jaar werkt ben ik blij met dit topic. Mijn vriendin is er nog niet zo mee bezig omdat ze nog naar school gaat maar als ik alles hier lees lijkt het me dat dit toch vaak problemen geeft. Ik zie sommigen schrijven dat ze no-freaking-way alles in één pot zouden steken of net omgekeerd.

Bespreken jullie zulke zaken altijd vanaf het begin van een relatie of pas als het effectief samenwonen ter sprake komt?

Aangezien we beide evenveel zouden verdienen zou ik ook liever 50/50, /(of in geval van promotie) ratio delen. Het lijkt mij frustrerend om steeds alles te moeten vergelijken maar er moet toch een bepaalde regelmaat in zitten. Ik las dat iemand sommige zaken 60/40% verdeelt. Wat een lastig gedoe!

[Lekkerboeie86]

ninjazx9r98 schreef op woensdag 30 maart 2016 @ 21:47:
[...]
Alleen al het bij elkaar moeten zitten (al was het maar voor 10 seconden) om überhaupt al een ratio berekening te maken is voor mij persoonlijk dusdanig bezwarend dat ik het simpelweg niet wil en alles samen met mijn vrouw op één grote hoop gooi.

Zolang het geld er is kunnen we overigens beide financieel doen waar we zin in hebben, tot 100 euro laten we elkaar in principe volledig vrij en daarboven is het een kwestie van even met elkaar praten dat je wens X hebt en daar een Y bedrag aan uit wilt geven.

Dit vind ik dan weer bijzonder. 10 seconden overleg om voor heel jaar klaar te zijn vind je veel moeite, maar bij elke uitgave boven de 100.- niet.

Wij hebben een gezamenlijke rekening en allebei onze eigen. Salaris komt op eigen rekening binnen. Al onze vaste kosten om te wonen, verzekeringen, eten, huisdieren, sparen. Komt op +/- 2K per maand.

We verdienen allebei hetzelfde dus we betalen allebei hetzelfde. (1k) Dit maken we automatisch over naar de gezamenlijke rekening. Eens per jaar bekijken we de kosten voor het komende jaar en maken we een nieuwe begroting.

Wat na deze kosten overblijft kunnen we zelf invullen zonder overleg. Dus gaat mevrouw lekker shoppen prima! Wil ik naar de kroeg of nieuwe gadgets ook prima. Ik vind dit veel vrijheid geven.

[Firefly III]

-

[ Voor 99% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:17 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[ninjazx9r98]

Lekkerboeie86 schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 12:44:
[...]


Dit vind ik dan weer bijzonder. 10 seconden overleg om voor heel jaar klaar te zijn vind je veel moeite, maar bij elke uitgave boven de 100.- niet.

Het is alleen bijzonder als je zaken leest die er niet staan
Nergens staat dat die 10 seconden teveel moeite zijn, er staat dat alleen al het bij elkaar moeten zitten om een ratio berekening te maken bezwarend is.
Die 10 seconden is alleen maar om te geven dat een ratio berekening hoe dan ook niet bespreekbaar is, dat is een principe kwestie en heeft niets te maken met de hoeveelheid tijd maar dat is kennelijk niet helemaal overgekomen.

Het shoppen van mevrouw is bij ons ook prima net als de kroeg of gadgets voor mij.
Dit kunnen doen zonder welke vorm van ratio berekening dan ook is voor ons pas vrijheid.
Een ratio berekening is wat mij betreft een geforceerde vorm van vrijheid maar uiteindelijk is en blijft het een persoonlijke kwestie en moet een ieder vooral doen waar hij of zij zich prettig bij voelt.
Wat voor ons werkt, werkt niet voor anderen en andersom.

PS
Wat ik dan weer bijzonder vind is alles verdelen als je allebei hetzelfde verdient. Tussen de regels door lees ik dan een soort van angst dat de ander een gat in zijn/haar hand heeft en veel meer op gaat maken dan datgene waar hij/zij 'recht' op heeft of dat je de uitgaven van de ander eigenlijk (deels) onzinnig vindt en je daar op deze manier niet of minder druk om hoeft te maken.

[Lekkerboeie86]

ninjazx9r98 schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 13:58:
[...]

Het is alleen bijzonder als je zaken leest die er niet staan
Nergens staat dat die 10 seconden teveel moeite zijn, er staat dat alleen al het bij elkaar moeten zitten om een ratio berekening te maken bezwarend is.
Die 10 seconden is alleen maar om te geven dat een ratio berekening hoe dan ook niet bespreekbaar is, dat is een principe kwestie en heeft niets te maken met de hoeveelheid tijd maar dat is kennelijk niet helemaal overgekomen.

Het shoppen van mevrouw is bij ons ook prima net als de kroeg of gadgets voor mij.
Dit kunnen doen zonder welke vorm van ratio berekening dan ook is voor ons pas vrijheid.
Een ratio berekening is wat mij betreft een geforceerde vorm van vrijheid maar uiteindelijk is en blijft het een persoonlijke kwestie en moet een ieder vooral doen waar hij of zij zich prettig bij voelt.
Wat voor ons werkt, werkt niet voor anderen en andersom.

PS
Wat ik dan weer bijzonder vind is alles verdelen als je allebei hetzelfde verdient. Tussen de regels door lees ik dan een soort van angst dat de ander een gat in zijn/haar hand heeft en veel meer op gaat maken dan datgene waar hij/zij 'recht' op heeft of dat je de uitgaven van de ander eigenlijk (deels) onzinnig vindt en je daar op deze manier niet of minder druk om hoeft te maken.

Aha nu snap ik je eerste punt al wat beter

Dat laatste punt is gewoon waar. Ik wil niet betalen voor de uitgaven/hobby's van mijn vriendin en andersom. Daarom hebben wij voor deze oplossing gekozen.

Bijvoorbeeld omdat ze motor rijdt wat ik heel leuk voor haar vind, maar als ze die wilt inruilen en 5k moet bijleggen ga ik daar niet de helft aan betalen. Ik heb niet eens een motor rijbewijs.

Als ik met een maat naar Vegas wil om geld over de balk te smijten zal ik ook de pinpas van mijn vriendin niet meenemen. Dat voelt voor mij logisch. Alles op 1 hoop maakt dit niet mogelijk.

Nogsteeds kan ik haar uit eigen middelen verrassen met een etentje of bioscoop. Dat vind ik leuk! Alles op 1 hoop geef je haar een sigaar uit eigen doos. Nogsteeds leuk natuurlijk, maar als ik haar iets kado wil geven zal ik dat ook 100% zelf willen betalen

[MrAngry]

Voor mij is het gevoel dat ik anders verantwoording moet afleggen het belangrijkste. "Waar is die 250 euro heen gegaan die je op 31-3-2016 gepint hebt?"
Daarom houden we prive geld.

Nogsteeds kan ik haar uit eigen middelen verrassen met een etentje of bioscoop. Dat vind ik leuk! Alles op 1 hoop geef je haar een sigaar uit eigen doos. Nogsteeds leuk natuurlijk, maar als ik haar iets kado wil geven zal ik dat ook 100% zelf willen betalen

En dit

[ Voor 44% gewijzigd door MrAngry op 31-03-2016 14:37 ]

[arie_papa]

Hier 100% kosten voor mij 0% partner aangezien die ziek thuis zit zonder uitkering.
Voorheen toen ze nog wel inkomsten had werd alles op 1 gezamenlijke rekening gedumpt en daar werden alle rekeningen van betaald.

Toen we de eerste jaren bij elkaar waren hielden we nog wel onze rekeningen gescheiden, maar daar zijn we volgens mij na 3 jaar mee gestopt.

[SoulsOnFire]

Bedankt voor de tip, JCE!

De juiste regelingen zijn in mijn opzicht ook niet omdat ze haar geld slecht zou beheren. Integendeel, ik denk dat zij meer spaarzaam is dan mij. Dat is helemaal niet erg, zolang ik maar eens een nieuwe gaming-pc kan aanschaffen / nieuw abo voor de gym wanneer ik het wil. Zij is dan weer gek van make-up. Dat zij de nieuwere borstels wilt van €100 maakt me dan ook helemaal niet uit.
In mijn ogen en wat ik al gezien heb bij (vooral) oudere koppels is dat degene die niet wilt dat de andere privé geld heeft ook vaak om andere reden kan zijn.

- persoon kan niet met privé geld om gaan
- er is geen controle over uitgaven van de andere persoon
- ene persoon doet standaard meer geld op dan de andere

Dit is uiteraard niet in alle gevallen zo maar er zijn vaak genoeg OOK redenen waarom mensen alles in één pot willen.
Geld en liefde zijn twee zaken die afzonderlijk moeten blijven in de tegenwoordige tijd.
Dat is natuurlijk mijn gedacht!

[Verwijderd]

Majin Buu schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 10:42:
Er zijn in mijn opinie 2 manieren om in een relatie te staan:

1- Simpelweg onafhankelijk willen blijven in een relatie (2 individuen onder een dak) vaak jonge mensen in een jonge relatie of gescheiden mensen, groeit vaak over naar optie 2

2- mensen die all-in gaan (een team) en alle materialistische zaken met liefde delen, vaak mensen met een vergelijkbaar salaris en langlopende gezonde relatie, bij beëindiging relatie start men vaak weer met optie 1

Het is m.i. een cyclus gebaseerd op vertrouwen en ervaring, maar nogmaals een ieder moet kiezen waar hij/zij zich het beste bij voelt.

Ik ben het niet eens met deze stereotypes. Het model wat wij gebruiken (naar ratio) is gekozen op basis van eerlijkheid (bijdragen naar draagkracht) en om tevens persoonlijke vrijheden mogelijk te maken, zonder discussies. Want ja, ook in een relatie heb je nog steeds met twee individuen te maken.

Niets van dit alles heeft te maken met het vertrouwen in de relatie, en het is ook geen indekken tegen het eventueel misgaan daarvan. Integendeel, juist dit systeem is goed voor de relatie, omdat het eerlijk is, pijnlijke discussies voorkomt, geheel automatisch werkt, en gewoon zorgeloos is.

[Majin Buu]

Verwijderd schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 22:39:
[...]


Ik ben het niet eens met deze stereotypes. Het model wat wij gebruiken (naar ratio) is gekozen op basis van eerlijkheid (bijdragen naar draagkracht) en om tevens persoonlijke vrijheden mogelijk te maken, zonder discussies. Want ja, ook in een relatie heb je nog steeds met twee individuen te maken.

Niets van dit alles heeft te maken met het vertrouwen in de relatie, en het is ook geen indekken tegen het eventueel misgaan daarvan. Integendeel, juist dit systeem is goed voor de relatie, omdat het eerlijk is, pijnlijke discussies voorkomt, geheel automatisch werkt, en gewoon zorgeloos is.

Tja, lets agree to disagree.

In mijn relatie zijn we een team, we kunnen kopen wat we willen en bij erg dure uitgaves is er overleg. Ik zie ons niet als 2 individuen die beide een eigenbelang (eigen vermogen) verdedigen. Ik moet wel zeggen dat we al ruim 15 jaar samen zijn en getrouwd in gemeenschap van goederen, dus van een andere generatie dan vele tweakers hier.

[Blik1984]

Verwijderd schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 22:39:
[...]


Ik ben het niet eens met deze stereotypes. Het model wat wij gebruiken (naar ratio) is gekozen op basis van eerlijkheid (bijdragen naar draagkracht) en om tevens persoonlijke vrijheden mogelijk te maken, zonder discussies. Want ja, ook in een relatie heb je nog steeds met twee individuen te maken.

Niets van dit alles heeft te maken met het vertrouwen in de relatie, en het is ook geen indekken tegen het eventueel misgaan daarvan. Integendeel, juist dit systeem is goed voor de relatie, omdat het eerlijk is, pijnlijke discussies voorkomt, geheel automatisch werkt, en gewoon zorgeloos is.

Zolang het werkt is dat toch prima.

Wij hebben juist voor de grote hoop gekozen. Ik werk full-time in loondienst en mijn vriendin is voor zichzelf begonnen en minder gaan werken vanwege kinderen. Wat mij betreft is het dan unfair dat mijn vriendin dan minder bestedingsruimte zou hebben dan ik.

[ninjazx9r98]

Verwijderd schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 22:39:
[...]


Ik ben het niet eens met deze stereotypes. Het model wat wij gebruiken (naar ratio) is gekozen op basis van eerlijkheid (bijdragen naar draagkracht) en om tevens persoonlijke vrijheden mogelijk te maken, zonder discussies. Want ja, ook in een relatie heb je nog steeds met twee individuen te maken.

Eerlijkheid is geen gegeven maar een persoonlijke mening. Gevolg van bijdragen naar draagkracht heeft ook logischerwijs tot gevolg dat er verschil is in de hoeveelheid geld die iedere maand overblijft voor eigen gebruik.
Vooral als dat verschil groter wordt heb je dus twee mensen in één huishouden die er een totaal andere levensstijl op na kunnen houden of zoals je het zelf zegt, de één kan zich veel grotere persoonlijke vrijheden veroorloven dan de ander.
Persoonlijke mening maar ik zie niet wat er eerlijk aan is als bijv de één per jaar een paar duizend euro meer kan uitgeven dan de ander terwijl je samen één huishouden voert.
Voorkomen van pijnlijke discussies zie ik overigens ook niet als een vanzelfsprekendheid, die kun je altijd krijgen ongeacht de keuze voor welk systeem dan ook. Denk bijv aan reparatie van of aanschaf van witgoed en de prijsklasse, reparaties in en rondom het huis, reparaties zelf doen of laten uitvoeren, waar naartoe op vakantie en hoe luxe moet/mag dat zijn enz.


Om ook nog even terug te komen op je opmerking over de door mij genoemde 10 seconden die je eerder maakte, nergens heb ik geschreven dat 10 seconden samen zitten om over financiën te praten bezwarend is.
Praten over ratio is voor ons bezwarend (en om dat te besluiten hebben we in het verleden wel wat langer dan 10 seconden gepraat), praten over financiën uiteraard niet aangezien die altijd bespreekbaar moeten zijn en blijven in een relatie ongeacht het systeem waar je voor kiest.

[Verwijderd]

Majin Buu schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 23:18:
[...]


Tja, lets agree to disagree.

In mijn relatie zijn we een team, we kunnen kopen wat we willen en bij erg dure uitgaves is er overleg. Ik zie ons niet als 2 individuen die beide een eigenbelang (eigen vermogen) verdedigen. Ik moet wel zeggen dat we al ruim 15 jaar samen zijn en getrouwd in gemeenschap van goederen, dus van een andere generatie dan vele tweakers hier.

Maar dat bedoel ik dus, je suggereerd (misschien onbedoeld) dat wij geen team zijn. We zijn net zo goed een team. En natuurlijk ben je wel 2 individuen met eigen interesses, tegelijkertijd.

Het enige verschil tussen jouw manier en die van ons is dat wij eens per jaar het bespreken en binnen het uur regelen voor de rest van het jaar, en jij bij ieder grote uitgave die bespreking doet.

Verder is naar ratio betalen een vorm van eerlijkheid (in onze ogen), en geen manier om eigen belangen of prive vermogen te beschermen.

[Majin Buu]

OK, ik begrijp jouw point-of-view, maar wat betreft team en naar ratio betalen verschillen we van mening.

Geen probleem ik respecteer een onderbouwde gedachtegang

[Ardana]

Verwijderd schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 23:34:
Het enige verschil tussen jouw manier en die van ons is dat wij eens per jaar het bespreken en binnen het uur regelen voor de rest van het jaar, en jij bij ieder grote uitgave die bespreking doet.

Wat doe je als er halverwege het jaar iets gebeurt waardoor die plannen in duigen vallen? Opnieuw overleggen?

Verder is naar ratio betalen een vorm van eerlijkheid (in onze ogen), en geen manier om eigen belangen of prive vermogen te beschermen.

In jullie ogen, maar "eerlijk" is een begrip dat erg voor eigen interpretatie vatbaar is Ik vind het nl. pas eerlijk als veel meer factoren meewegen dan alleen inkomen: arbeidsgeschikheid, hoeveel uren iemand werkt, hoeveel iemand in het huishouden doet, etc. etc. Als die factoren (en misschien nog wel meer) niet worden meegenomen, vind ik het niet eerlijk.

[Verwijderd]

Majin Buu schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 23:18:
[...]


Tja, lets agree to disagree.

In mijn relatie zijn we een team, we kunnen kopen wat we willen en bij erg dure uitgaves is er overleg. Ik zie ons niet als 2 individuen die beide een eigenbelang (eigen vermogen) verdedigen. Ik moet wel zeggen dat we al ruim 15 jaar samen zijn en getrouwd in gemeenschap van goederen, dus van een andere generatie dan vele tweakers hier.

Dat vind ik zoiets eng, getrouwd in gemeenschap van goederen. Dat komt bij mij over als oudbollig en weinig vertrouwen in elkaar hebben.

En wat wordt er bedoelt met een andere generatie? In negatieve zin van het woord als ik het goed begrijp. Ik vind dat de huidige generatie het helemaal niet slecht doet als ik t vergelijk met mijn jeugd eind jaren 70/ begin 80. Ik had geen vrienden met ouders die nog bij elkaar waren zo ongeveer haha. En de generatie daarvoor durfde de vrouw niet eens voor zichzelf op te komen en mocht buiten de keuken niet zo veel. Dus nee je hoeft echt niet getrouwd te zijn en al helemaal niet in gemeenschap van goederen. Als je relatie echt zo sterk is dan heb je dat helemaal niet nodig.

[XanderDrake]

Majin Buu schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 23:18:
[...]


Tja, lets agree to disagree.

In mijn relatie zijn we een team, we kunnen kopen wat we willen en bij erg dure uitgaves is er overleg. Ik zie ons niet als 2 individuen die beide een eigenbelang (eigen vermogen) verdedigen. Ik moet wel zeggen dat we al ruim 15 jaar samen zijn en getrouwd in gemeenschap van goederen, dus van een andere generatie dan vele tweakers hier.

Als je niet in gemeenschap van goederen bent getrouwd, kan je heel makkelijk nog steeds al je kapitaal bundelen. Bij ons is iets van 80%+ van het inkomen gedeeld, altijd. Klinkt niet als twee individuen die hun eigen vermogen verdedigen toch? Als het moet is dat met twee keer klikken 100%.
Wel weer een mooie sneer verder, 'andere generatie'. Succes met wat jij een normaal huwelijkse verdeling noemt.

[Majin Buu]

Mensen, de laatste zin is een toelichting van mijn situatie. Je hoeft natuurlijk niet getrouwd te zijn in gemeenschap van goederen en het toch voor jullie prima geregeld te hebben. En met "andere generatie" bedoel ik dat mijn visie kan verschillen met veel Tweakers omdat ik ouder ben.

[RhyEdEr]

Situatie is te vergelijken met veel gevallen hier. Toen mijn vriendin en ik gingen samenwonen hebben we de kosten die we verwachtten voor de gezamelijke dingen (huur, GWL, TV, internet, gemeentebelastingen) op een hoop gegooid, daar kwam een bedrag per maand uit. Toen studeerde zij nog en ik werkte al, dus zij betaalde wat ze kon missen en ik de rest (ong 35/65). Wat we als individu overhielden was om eigen dingen mee te doen.

Inmiddels werken we allebei en heeft zij haar maandbedrag verhoogd tot gelijke hoogte met de mijne. Van het extra geld betalen we de "nieuwe" auto en bouwen we samen een potje op. We vinden het allebei prettig om nog een eigen rekening te hebben zodat zij ongegeneerd kan winkelen en ik ongegeneerd nieuwe electronica kan kopen.

We houden allebei wel consequent bij waar het geld heen gaat en doen geen gekke dingen zonder overleg. We overwegen wel over enige tijd het spaargeld bij elkaar te gooien, maar geen enkele haast.

[timag]

onetime schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 12:36:
[...]

Mischien. Als je er gewoon en/of rekeningen van maakt ok. Als jullie ooit uit elkaar gaan wordt geld op eigen naam mogelijk als eigen geld gezien. Dus; als je alles op één hoop wild, doe dat dan ook. Minstens de spaarreklening.

Als je getrouwd bent in gemeenschap van goederen heb je geen eigen geld...

Verwijderd schreef op vrijdag 01 april 2016 @ 07:47:
[...]


Dat vind ik zoiets eng, getrouwd in gemeenschap van goederen. Dat komt bij mij over als oudbollig en weinig vertrouwen in elkaar hebben.

Ik denk dat je huwelijksvoorwaarden bedoelt, dat is het tegenovergestelde. Bij gemeenschap van goederen moet je elkaar heel erg vertrouwen, je hebt dan geen persoonlijk bezit meer, maar je bent samen eigenaar van alles.

[ Voor 36% gewijzigd door timag op 01-04-2016 12:01 ]

[DaMei]

Toen ik en m'n vriend gingen samenwonen waren we beide nog redelijk jong (19 en 21) en nog midden in onze studies. We hebben er toen voor gekozen een gezamenlijke rekening te openen en hier ieder een bedrag op te storten om alle vaste lasten van te betalen. Dit bedrag is heel lang voor ons beide gelijk geweest (beide studiefinanciering en een bijbaantje wat ongeveer hetzelfde opleverde) totdat ik geen contractverlenging kreeg bij mijn bijbaan. Toen heeft hij een tijdje meer bijgedragen, totdat ik weer een nieuwe baan had.

Fast-forward zes jaar en we doen het nu nog steeds hetzelfde. Gezamenlijke rekening waar we ieder een bedrag op storten en alle vaste lasten van betalen. Nu dan weliswaar met een koophuis en beide een goede baan. Over de verdeling praten we hartstikke open en over het geld op onze spaarrekeningen ook (die hebben we ook apart). Zo werk ik fulltime en hij vier dagen en studeren we beide ernaast, hij verdient iets minder (werkt ook een dag minder) maar ik betaal onze zorgverzekeringen via mijn brutoloon waardoor we weer redelijk gelijk uitkomen. Ons streven is eigenlijk dat we beide ongeveer hetzelfde kunnen sparen maandelijks en hetzelfde overhouden om te besteden. Heel precies rekenen we dit niet uit, maar als ik bijvoorbeeld de auto vijf dagen meeneem naar m'n werk en we moeten onderweg naar de supermarkt tanken dan betaal ik.

Het belangrijkste is gewoonweg dat dit voor ons werkt. We vinden het beide fijn om eigen geld te hebben. Zo hoef ik me niet bezwaard te voelen als ik een kickstarter back voor 100 euro of weer eens make-up koop omdat het geen invloed heeft op hoeveel hij die maand kan sparen en als hij er dan voor kiest niks uit te geven dan kan hij dat lekker sparen zonder dat mijn uitgaves daar invloed op hebben. En als er grote uitgaven zijn dan dragen we ieder 50/50 bij, want het huis is ook 50/50 van ieder van ons.

Ik denk wel dat dit alleen werkt als je ook redelijk hetzelfde over dingen denkt. We hebben beide ongeveer hetzelfde uitgave patroon en momenteel hebben we precies hetzelfde bedrag op onze spaarrekeningen. We vinden dezelfde dingen leuk (op donderdag in de stad eten en regelmatig naar de stad lopen voor een lekker bakje koffie) en delen deze kosten dus ook 50/50 (sinds kort doen we dit soort dingen van de gezamenlijke, omdat we maar heen en weer bleven trakteren de hele tijd ) Als je hele verschillende uitgavepatronen hebt, of de één heeft een studieschuld en de ander niet wordt de verdeling maken wel lastiger en kan het misschien wel tot veel overleggen en hoofdbrekens gaan leiden...

[Hbeez]

Majin Buu schreef op vrijdag 01 april 2016 @ 09:28:
Mensen, de laatste zin is een toelichting van mijn situatie. Je hoeft natuurlijk niet getrouwd te zijn in gemeenschap van goederen en het toch voor jullie prima geregeld te hebben. En met "andere generatie" bedoel ik dat mijn visie kan verschillen met veel Tweakers omdat ik ouder ben.

Mijn partner en ik zijn 25 & 30 en hebben dezelfde visie als jij, dus ik weet niet of het echt een generatie discussie is.

[Thalaron]

MrAngry schreef op donderdag 31 maart 2016 @ 14:37:
Voor mij is het gevoel dat ik anders verantwoording moet afleggen het belangrijkste. "Waar is die 250 euro heen gegaan die je op 31-3-2016 gepint hebt?"
Daarom houden we prive geld.

[...]


En dit

Wij hebben gewoon alles in 1 pot.

Getrouwd en beide gelijkbaar vermogen bij aanschaf woning. We hebben het ook gehad over hoe/wat. We hebben ook vergelijkbare topics bekeken. Maar wanneer 1 van beide een extreem bedrag (bijvoorbeeld 500 euro voor een paar schoenen) zou uitgeven aan iets dat maakt het voor ons weinig uit of dit uit een "eigen" potje of een gezamenlijke komt. Wanneer uitgaven gemaakt worden voor iets dat de ander stom vind moet daar mijn inziens ook over gepraat kunnen worden. Zo heb ik een projector + screen van 2000+ euro waar zij niet echt warm van wordt. Echter wanneer ik dit "van mijn eigen geld" zou doen zou het eerder verkeerd uitpakken. Iedere relatie is natuurlijk anders. Mijn vrouw houd dan ook absoluut niet van verassingen

Wanneer ik een mooie lederen jas zou willen halen van 500 euro zou dat uiteraard niet zomaar "mogen". Maar het is niet dat het niet mag. Hooguit... zou je dat wel NU doen? Of is het dat nu echt waard?

Onze gedachte is dat alles moet kunnen indien in goed overleg. En soms betekend dat "water bij de wijn" doen. Maar het blijft een lastig onderwerp, vooral wanneer je heel anders over uitgaven denkt!

Onze volgende "grote" aanschaf is een nieuwe iMac. 2000-2300 euro is een heleboel geld. Is het dat wel waard? Nu had ik uitgerekend dat de huidige al 6 jaar meegaat en indien de nieuwe dit ook volhoud we ruim 2x zoveel geld uitgeven aan telefoons

Zo ken ik ook een voorbeeld waarbij ieder zijn eigen spaargeld bij hield. Zij wilde op vakantie maar hij had al zijn geld opgezopen met vrienden in de kroeg

[Milmoor]

Over dit onderwerp kan je oneindig discussiëren, er is geen ultieme waarheid. Wij hebben het als volgt opgepakt. Complex, maar eigenlijk heel rechtlijnig en voor ons werkt het:

• we vinden elkaar lief, gaan ervan uit dat we lange termijn bij elkaar blijven, in voor- en tegenspoed, maar we willen geen misverstanden als we ooit uit elkaar gaan.
• alle gezamenlijke zaken worden naar draagkracht betaald en zijn daarna van ons beiden (huisgehouden, vakantie, etc.)
• ieder heeft zijn/haar eigen geld en moet zelf weten wat hij/zij daarmee doet (computers, kleding, etc.)

Tot zover makkelijk, maar nu de details:
draagkracht: het maandelijks inkomen, genormaliseerd naar 40 uur (parttime werken is in basis een keuze, daar moet de ander geen last van hebben), waarbij woon-/werkverkeer als gewerkte tijd geldt (reistijd is in de praktijk geen keuze, maar een van beiden kan dicht bij het werk wonen). Inkomen uit vermogen telt ook mee, op dezelfde manier als de belastingdienst doet, zonder rekening te houden met fiscaal partnerschap (ik heb echt meer op de bank staan en dat begon oneerlijk te worden).
Werkeloosheid/studie: dan daalt het inkomen, dus betaal je minder, maar nooit minder dan 1:9 (omdat het anders oneerlijk begon te voelen). Het maakt daarbij niet uit of het vrijwillig is (ontslag krijgen/nemen, studiejaar, etc.). Bij langdurig scheef inkomen (kinderen, ander onheil) gaan we aanvullende afspraken maken, maar dat wordt per definitie maatwerk (basisinkomen?).
Koophuis: dat is dus 50:50 van ons beiden, en we betalen de bank naar draagkracht. Mochten we ooit uit elkaar gaan, dan is er geen discussie over wie hoeveel betaald heeft (hopen/verwachten we).
Inbreng eigen geld koophuis: ik heb veel meer geld op de bank dan mijn vriendin. We willen én het huis naar draagkracht betalen, én eigendom 50:50 én toch niet alles van de bank lenen door van mijn geld gebruik te maken. Hiervoor leent mijn vriendin van mij geld, en ik virtueel hetzelfde geld van mezelf (denkt makkelijker). Dat geld gebruiken we voor het huis. De aflossing en rente zetten we op onze gemeenschappelijke boodschappenlijst. Hiermee betalen we mij dus indirect gezamenlijk naar draagkracht terug.

Moeilijk doen? Misschien, maar wat ons betreft eerlijk en consequent. De notaris die we dit moesten uitleggen tbv onze testamenten kon het volgen en erin meedenken.

Ardana schreef op vrijdag 01 april 2016 @ 00:24:
[...]

In jullie ogen, maar "eerlijk" is een begrip dat erg voor eigen interpretatie vatbaar is Ik vind het nl. pas eerlijk als veel meer factoren meewegen dan alleen inkomen: arbeidsgeschikheid, hoeveel uren iemand werkt, hoeveel iemand in het huishouden doet, etc. etc. Als die factoren (en misschien nog wel meer) niet worden meegenomen, vind ik het niet eerlijk.

Zoiets dus?

[ Voor 15% gewijzigd door Milmoor op 03-04-2016 21:13 . Reden: Kleine verduidelijkingen ]

[Ardana]

Milmoor schreef op zondag 03 april 2016 @ 20:53:
Inbreng eigen geld koophuis: ik heb veel meer geld op de bank dan mijn vriendin. We willen én het huis naar draagkracht betalen, én eigendom 50:50 én toch niet alles van de bank lenen door van mijn geld gebruik te maken. Hiervoor leent mijn vriendin van mij geld, en ik virtueel hetzelfde geld van mezelf (denkt makkelijker). Dat geld gebruiken we voor het huis.

Dat blijken wij dus ook gedaan te hebben: mijn echtgenoot heeft zijn vermogen gebruikt om ons gezamenlijk huis te kunnen kopen, wat nu met € 40-70k verlies verkocht wordt.
Nu, na de scheiding straks, mag ik jaren krom gaan liggen om van mijn verminderde inkomen hem terug te betalen, terwijl hij anderhalf keer meer verdient dan ik. Dit is een gevolg van nooit alle mogelijkheden kunnen overzien. Ik vraag me dan ook af wat jullie zouden gaan doen in zo'n situatie.

Zoiets dus?

ik denk het, maar het is voor mij moeilijk een beeld te vormen zo zonder getallen.

[ Voor 3% gewijzigd door Ardana op 03-04-2016 21:38 ]

[XanderDrake]

Sowieso een huis 50/50% afbetalen lijkt me goed. Alleen Ik vind het geld lenen van partner om dit 50/50 in een huis te stoppen vind ik beetje link. Want je leent het alsnog.
Das ook iets waar ik theoretisch mee zit in onze constructie, het is wel soort van handig als beide partners een inkomen blijven hebben om het huis af te blijven betalen. Ardana, wat is daar de 'standaard' oplossing voor, weet je dat misschien?

[Milmoor]

Ardana schreef op zondag 03 april 2016 @ 21:37:
[...]

Dat blijken wij dus ook gedaan te hebben: mijn echtgenoot heeft zijn vermogen gebruikt om ons gezamenlijk huis te kunnen kopen, wat nu met € 40-70k verlies verkocht wordt.
Nu, na de scheiding straks, mag ik jaren krom gaan liggen om van mijn verminderde inkomen hem terug te betalen, terwijl hij anderhalf keer meer verdient dan ik. Dit is een gevolg van nooit alle mogelijkheden kunnen overzien. Ik vraag me dan ook af wat jullie zouden gaan doen in zo'n situatie.

Auw, dat is niet fijn. Wij hopen te voorkomen dat het zo scheef uitpakt door van te voren samen afspraken te maken die we beiden én snappen én waar we beiden achter staan. Mocht het op korte termijn fout gaan, dan taxeren we het huis, ik koop haar uit (50% is tenslotte van haar) en zij betaalt bij mij haar schuld af. Op de langere termijn taxeren we, kiezen wie de ander uitkoopt (want haar schuld bij mij is dan al veel lager). de hypotheek is in alle gevallen tot uitkopen gemeenschappelijke verantwoordelijkheid naar draagkracht en daarna 50/50 te verdelen. Degene die uitgekocht wordt kan zijn/haar deel aflossen en houdt dan waarschijnlijk nog wat geld over (bij gelijkblijvende waarde de helft van alle aflossing tot dan toe), tenzij het huis in waarde gedaald is. De lening speelt hierbij geen rol, het huis is formeel 50:50 zonder asymmetrische inbreng!

[...]

ik denk het, maar het is voor mij moeilijk een beeld te vormen zo zonder getallen.

Bepaling inkomen met makkelijke onzin getallen:
24 uur per week, 6 uur woon/werk per week voor 3000 per maand: telt als 4000 inkomen (3000/(24+6)*40)
10 uur per week, niet reizen voor 500 per maand: telt als 2000 inkomen (500/10*40)
Stel de persoon die 10 uur werkt zou in zijn eentje volgens de belastingdienst een virtueel inkomen van 12000 hebben (na drempels etc, blijkbaar in zijn eentje de loterij gewonnen oid, het gaat om de makkelijke getallen). Dan telt hij dus 1000 (12000/12) per maand bij zijn inkomen op.
Uiteindelijke inkomens zijn dan dus 4000 en 3000. Persoon 1 betaalt daarom 4/7 een persoon 3/7 van de gemeenschappelijke uitgaven.

Zo iets duidelijker? Mijn vriendin zit trouwens ook in de IT en is beter in wiskunde dan ik. Het is een nerdy benadering die we gekozen hebben.

Bonus en virtueel inkomen telt trouwens telkens voor komend jaar omdat je eerder de getallen niet weet.

XanderDrake schreef op zondag 03 april 2016 @ 22:08:
Sowieso een huis 50/50% afbetalen lijkt me goed. Alleen Ik vind het geld lenen van partner om dit 50/50 in een huis te stoppen vind ik beetje link. Want je leent het alsnog.
Das ook iets waar ik theoretisch mee zit in onze constructie, het is wel soort van handig als beide partners een inkomen blijven hebben om het huis af te blijven betalen. Ardana, wat is daar de 'standaard' oplossing voor, weet je dat misschien?

Een zekere mate van vertrouwen heb je wel nodig, maar afspraken zijn houdbaar en bindend voor de rechter (vermijd dat, dat is pas echt niet gaaf). De draagkracht berekening is naar de toekomst aanpasbaar, niet met terugwerkende kracht (tenzij beiden het ermee eens zijn). De lening staat op papier en wordt echt afbetaald. Er loopt echt een periodieke overboeking. Wij betalen trouwens dus niet 50/50, wij hebben bewust eigendom van 50/50, maar betalen soms bijv. 3/7, 5/4 of 2/5 afhankelijk van inkomen.

[ Voor 21% gewijzigd door Milmoor op 03-04-2016 22:32 . Reden: Puntjes op de i ]

[Ardana]

XanderDrake schreef op zondag 03 april 2016 @ 22:08:
Sowieso een huis 50/50% afbetalen lijkt me goed. Alleen Ik vind het geld lenen van partner om dit 50/50 in een huis te stoppen vind ik beetje link. Want je leent het alsnog.
Das ook iets waar ik theoretisch mee zit in onze constructie, het is wel soort van handig als beide partners een inkomen blijven hebben om het huis af te blijven betalen. Ardana, wat is daar de 'standaard' oplossing voor, weet je dat misschien?

Daar is geen standaard-oplossing voor, en in mijn gehele loopbaan als schuldhulpverlener ben ik deze situatie dan ook nog nooit tegen gekomen. Uiteindelijk is het een gewone schuld, waarvoor je, net als voor iedere andere schuld, aflossingsregelingen kunt afspreken, of, bij betalingsonmacht, in een schuldsanering kan komen.

Achteraf vind ik het raar dat de notaris me er nooit op gewezen heeft dat ik middels deze constructie feitelijk geld leende van m'n echtgenoot en er nog mee ging speculeren ook (naja, huis kopen > waarde daling is een vorm van speculeren).

[Milmoor]

Ardana schreef op zondag 03 april 2016 @ 22:31:
[...]

Achteraf vind ik het raar dat de notaris me er nooit op gewezen heeft dat ik middels deze constructie feitelijk geld leende van m'n echtgenoot en er nog mee ging speculeren ook (naja, huis kopen > waarde daling is een vorm van speculeren).

Ik zou het logisch gevonden hebben als je financieel adviseur dit had gedaan (niet voor niets tegenwoordig verplicht). De notaris alleen als hij in die rol ingehuurd was. maar ik kan het dat mis hebben, oa de rolverdeling kan vroeger anders gelegen kan hebben. maar ergens in het traject moet dit getoetst worden. Maar ja, niemand verwachtte dat huizenprijzen ooit zouden dalen. Was de prijs verdubbeld, dan was je ex pissig omdat hij alleen zijn oorspronkelijke inbreng, dus zonder waardevermeerdering, terug kreeg voordat de rest 50:50 verdeeld werd.

[ Voor 14% gewijzigd door Milmoor op 03-04-2016 22:41 ]

[Ardana]

Nope, de afspraak was dat een verandering in vermogen 50/50 gedeeld zou worden, maar dat zijn vermogen wat hij geërfd had, van hem zou blijven. Achteraf had hij dat dus ook niet moeten investeren in de gezamenlijke woning, en hadden we dus een goedkopere woning moeten kopen. Dit was overigens al na de eerste crash, de woning die we gekocht hadden was toen al bijna een ton in vraagprijs gedaald.

De financieel adviseur, je bedoeld die voor de hypotheek? Dat was sowieso een aanfluiting, en die heeft helemaal niet gevraagd naar de inhoud van onze samenlevingsovereenkomst (inhoud daarvan is ongewijzigd overgezet in huwelijkse voorwaarden).

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Gabriel_Knight]

Ik heb een huis gekocht.
Mijn vriend is daar later bij ingetrokken.
Qua kosten betaal ik alle zaken die met het huis te maken hebben(hypotheek ed), en mijn vriend betaald de variabele kosten (boodschappen).

Op deze manier betaal ik als eigenaar van het huis wel iets meer, maar het gene dat mijn vriend minder betaald, zou hij apart kunnen zetten.
Gaan we ooit uit elkaar, heb ik het huis, en heeft hij in eerste instantie niks.
Maar hij heeft de mogelijkheid om te kunnen sparen.

Alles spullen en reparaties voor het huis koop ik ook zelf (hebben we nooit ruzie van wie iets is)

Iedereen regelt het weer anders..

[Milmoor]

Ardana schreef op zondag 03 april 2016 @ 22:54:
Nope, de afspraak was dat een verandering in vermogen 50/50 gedeeld zou worden, maar dat zijn vermogen wat hij geërfd had, van hem zou blijven. Achteraf had hij dat dus ook niet moeten investeren in de gezamenlijke woning, en hadden we dus een goedkopere woning moeten kopen. Dit was overigens al na de eerste crash, de woning die we gekocht hadden was toen al bijna een ton in vraagprijs gedaald.

Mijn vriendin heeft er best moeite mee gehad dat ik aardig wat geld meer inbreng. Ze wil niet in "mijn" huis wonen, ze wil in "ons" huis wonen. Ook naar de financiële risico's hebben we daarom extra goed gekeken. Achteraf gezien is het heel rot uitgepakt, maar toen jullie kocht was het beeld nog dat de huizenprijzen tot de hemel zouden blijven groeien. Dus er was helemaal geen risico, en je was niet aan het speculeren. Onzin natuurlijk, maar de meeste mensen dachten toen zo. De regeling die jullie hebben over de inbreng van zijn geld is een hele gebruikelijke, dus daar ben je niet bewust genept. Hij pakt in het voordeel van degene met minder geld uit bij prijsstijging, en in het nadeel bij prijsdaling. Reden voor ons om er van begin af aan (samenlevingscontract en bij kopen huis) details in aan te passen.

De financieel adviseur, je bedoeld die voor de hypotheek? Dat was sowieso een aanfluiting, en die heeft helemaal niet gevraagd naar de inhoud van onze samenlevingsovereenkomst (inhoud daarvan is ongewijzigd overgezet in huwelijkse voorwaarden).

Hij hoort je mee te nemen door een aantal scenario's: wat als een van beiden werkeloos wordt, wat als een van beiden ongeschikt wordt. Etc. Maar ik realiseer me nu dat onze adviseur dat wel heeft gedaan, maar geen scenario's met prijsstijging of -daling doorgenomen heeft, wat er gebeurd bij gedwongen verkoop, scheiding, etc. Het wordt hier offtopic, maar ik ga eens informeren in het huizenkoop topic wat daar eigenlijk de bedoeling is. Want ik zou het wel logisch vinden als hij dat deed.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Ardana]

Milmoor schreef op maandag 04 april 2016 @ 08:40:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Juke!]

offtopic: Ik wens je veel voorspoed met de afwikkeling van dit hele gebeuren, lijkt me absoluut geen pretje voor beide partijen.

[Verwijderd]

-

[ Voor 100% gewijzigd door Verwijderd op 06-04-2016 18:04 ]

[mithras]

Ik ken de verhalen van hierboven, wil toch iets bij jullie neerleggen bij zoektocht naar een eerste koophuis en het maken van afspraken hierover

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Het idee bij ons is dat dit goed zal voelen. Het gaat ons om de principes en de potentiële onvoorziene gevolgen. Ik zie dat je dit bij de notaris kan laten opmaken voor ongelijke inbreng, 50/50 eigenaarschap en onderhandse schuldbekentenis. Maar dat is de verdere juridische inkleuring van de ideeën die we nu hebben.

[XanderDrake]

mithras schreef op maandag 04 april 2016 @ 23:31:
Ik ken de verhalen van hierboven, wil toch iets bij jullie neerleggen bij zoektocht naar een eerste koophuis en het maken van afspraken hierover

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Het idee bij ons is dat dit goed zal voelen. Het gaat ons om de principes en de potentiële onvoorziene gevolgen. Ik zie dat je dit bij de notaris kan laten opmaken voor ongelijke inbreng, 50/50 eigenaarschap en onderhandse schuldbekentenis. Maar dat is de verdere juridische inkleuring van de ideeën die we nu hebben.

Interessant. Wij hebben geen uren normalisatie trouwens. Nooit aan gedacht, bij ons is het gewoon 'het' inkomen. Maar hoe kijkt men naar huishoudelijk werk?

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Ardana]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[p2w]

Dan zou de daling meer dan 100% moeten zijn. De daling wordt zo te zien berekend op basis van de woning waarde bij verkoop tov de 400k. Stel de daling is 50% dan betekent dat het eigen geld is verminderd naar 20k en 10k. De rest van het verschil wordt verdeeld op basis van rato (maar voor de bank is het wel 50-50 dus mocht 1 van beiden niet betalen dan gaat de bank automatisch naar de andere persoon.

[Rukapul]

mithras schreef op maandag 04 april 2016 @ 23:31:
Het gaat ons om de principes en de potentiële onvoorziene gevolgen. Ik zie dat je dit bij de notaris kan laten opmaken voor ongelijke inbreng, 50/50 eigenaarschap en onderhandse schuldbekentenis. Maar dat is de verdere juridische inkleuring van de ideeën die we nu hebben.

Ardana schreef op dinsdag 05 april 2016 @ 00:29:

Ik heb in het verre verleden juist doelbewust ervoor gekozen de hogere eigen inbreng niet vast te leggen bij de notaris. Bij uit elkaar gaan zou het gift worden, maar waarvoor volgens de notaris voldoende grond bestond om geen schenkbelasting verschuldigd te zijn. In de basis is het namelijk onderdeel van voor elkaar zorgen. Het was dus doelbewust om geen wederzijdse schulden te hebben.

Uiteraard kun je dit ook anders aanpakken. Zo kun je het rendement naar de inbrenger toekennen, maar afspreken hoe je omgaat met een negatief saldo.

[Milmoor]

mithras schreef op maandag 04 april 2016 @ 23:31:
Door historie heb ik veel meer spaargeld dan zij klaar staan. We zijn beide bereid spaargeld te investeren in het aan te kopen huis. Het spaargeld is en blijft eigen geld, de hypotheek wordt verder 100% uit gezamenlijke pot afgelost (oftewel: naar rato). Nu zitten we te kijken hoe je omgaat met eigen geld na waardevermeerdering/mindering. We hebben bedacht het eigen geld als investering te zien en de procentuele stijging/daling mee te nemen in de investeringen.

Dit hadden wij eerst ook, maar we hebben daar uiteindelijk niet voor gekozen. Het kan prima, maar deze punten hadden wij in eerste instantie niet meegenomen: hoe ga je om met verbouwingen, groot onderhoud en andere waarde beïnvloedende elementen? Stel de een brengt 25% van de woning contant in, is hij dan ook voor 25% van het onderhoud aansprakelijk? Of heeft hij wel de lusten, maar niet de lasten? En wat als je er een aanbouw aanzet, ga je dan een mutatie log bij houden? Met tussendoor taxaties of contant maken toekomstige investeringen? Gekocht X - U, verbouwd Y + Z, verkoop Q. Hoeveel is U?
De notaris was trouwens niet (meer) enthousiast over onze vorige afspraak over waardevermeerdering, het was in de praktijk niet overzichtelijk.

XanderDrake schreef op maandag 04 april 2016 @ 23:58:
[...]
Interessant. Wij hebben geen uren normalisatie trouwens. Nooit aan gedacht, bij ons is het gewoon 'het' inkomen. Maar hoe kijkt men naar huishoudelijk werk?

Mijn vriendin werkt structureel 4 uur minder dan ik, maar had een grotere reistijd. Dat was aanleiding om goed na te denken over wat we hier mee willen. Huishoudelijk werk verdelen wij behoorlijk 50:50. We koken bijv. om de week. Beiden een baan en geen van beide de behoefte om kok of huishoudster te zijn. Maar het moet wel gebeuren, geslacht is geen argument waarom de ander het zou doen, dus eerlijk delen.
Bij kinderen, erg ongelijke werktijden of reisafstand wordt het anders. Ik denk dat we die tijd dan net als de werktijd als gewerkte tijd zouden tellen. Dus 24 uur werken, 6 uur reizen, 10 uur huishouden voor 3000 in de maand telt als 3000 per maand (3000/(24+6+10)*40).

Rukapul schreef op dinsdag 05 april 2016 @ 09:19:
[...]

Ik heb in het verre verleden juist doelbewust ervoor gekozen de hogere eigen inbreng niet vast te leggen bij de notaris. Bij uit elkaar gaan zou het gift worden, maar waarvoor volgens de notaris voldoende grond bestond om geen schenkbelasting verschuldigd te zijn. In de basis is het namelijk onderdeel van voor elkaar zorgen. Het was dus doelbewust om geen wederzijdse schulden te hebben.

Kan ik me ook iets bij voorstellen als de bedragen niet te scheef zijn. Het verschil is bij ons meer dan een ton. Die "zomaar" via het huis schenken gaat me wat ver. Eventueel kan je begonnen met formeel een lening en elk jaar met een schenking afbouwen. Hoe verder je bent in tijd, hoe logischer het is om het op een grote hoop te grijpen. Maar als je na vijf jaar uit elkaar zou gaan kan het heel zuur uitpakken.

[ Voor 47% gewijzigd door Milmoor op 05-04-2016 09:59 ]

[Rukapul]

Milmoor schreef op dinsdag 05 april 2016 @ 09:37:
Kan ik me ook iets bij voorstellen als de bedragen niet te scheef zijn. Het verschil is bij ons meer dan een ton. Die "zomaar" via het huis schenken gaat me wat ver. Eventueel kan je begonnen met formeel een lening en elk jaar met een schenking afbouwen. Hoe verder je bent in tijd, hoe logischer het is om het op een grote hoop te grijpen. Maar als je na vijf jaar uit elkaar zou gaan kan het heel zuur uitpakken.

Het ging om een iets lager bedrag inderdaad, enkele tienduizenden euro's. Het meeste opgebouwd terwijl er al wel een relatie was.

In bovenstaand geval zou ik overwegen om minder direct in te brengen in de woning. Zorg dat je een hypotheek neemt waar veel op kan worden afgelost jaarlijks en doe het op die manier wanneer de tijd rijp is.

Wel blijf ik van mening dat een ander met een (forse) schuld t.o.v. de ander uit een relatie laten gaan in beginsel niet de bedoeling zou moeten zijn.

[Milmoor]

Rukapul schreef op dinsdag 05 april 2016 @ 10:03:
[...]
Wel blijf ik van mening dat een ander met een (forse) schuld t.o.v. de ander uit een relatie laten gaan in beginsel niet de bedoeling zou moeten zijn.

Mee eens, even uitgaande van geen winst of verlies bij verkoop hoort de opbrengst de schuld te dekken en is er geen issue. Doordat de schuld als woonlasten op de boodschappenlijst komt wordt hij naar draagkracht betaald waardoor het ook tijdens looptijd geen blok aan het been is. Alleen heeft zij wel effectief een 100% LTV hypotheek en ik een <65%. Ze profiteert wel mee van de rente.

[ Voor 25% gewijzigd door Milmoor op 05-04-2016 10:14 ]

[Juke!]

Vraagje uit nieuwsgierigheid voor de mensen die alles naar Ratio doen:

Wat is de gedachte erachter?

edit: daarmee bedoel ik: is die altijd hetzelfde: gevoel van eerlijkheid? of zijn er nog andere redenen?

Enige wat me nog te binnen schiet zijn fiscale constructies maar verder....

[ Voor 47% gewijzigd door Juke! op 06-04-2016 09:05 ]

[Megajr]

Juke! schreef op woensdag 06 april 2016 @ 08:51:
Vraagje uit nieuwsgierigheid voor de mensen die alles naar Ratio doen:

Wat is de gedachte erachter?

Ik zou de gegeven reacties eens terug lezen. Veel mensen lichten toe waarom ze het op die manier doen

[Juke!]

Megajr schreef op woensdag 06 april 2016 @ 09:05:
[...]


Ik zou de gegeven reacties eens terug lezen. Veel mensen lichten toe waarom ze het op die manier doen

Ja ben er doorheen gegaan en daarom post aangepast maar je hebt gelijk, nog keer gekeken en meeste komt toch neer op angst dat het ooit niet meer goed gaat wat ik nog altijd vreemd vind.

[XanderDrake]

Juke! schreef op woensdag 06 april 2016 @ 09:08:
[...]


Ja ben er doorheen gegaan en daarom post aangepast maar je hebt gelijk, nog keer gekeken en meeste komt toch neer op angst dat het ooit niet meer goed gaat wat ik nog altijd vreemd vind.

Ik heb het gevoel dat je het dus niet gelezen hebt. Ik heb verscheiden reden gemeld waarom en die hebben niets met angst te maken.

[Piet_Piraat7]

Juke! schreef op woensdag 06 april 2016 @ 08:51:
Vraagje uit nieuwsgierigheid voor de mensen die alles naar Ratio doen:

Wat is de gedachte erachter?

Stel je voor, de een is tandarts en de ander werkt in de thuiszorg. Split je de vaste lasten 50/50 dan kan de thuiszorger nauwelijks meekomen tenzij je de standaard laag houdt, waardoor de tandarts met het inkomen prima wat luxer zou kunnen leven. Daarom is naar ratio toch best een logische keuze lijkt mij. Later als je weet dat het foreverafter is kun je alles alsnog op de grote hoop gooien, maar in het begin is het toch fijn om het naar ratio te doen

[Juke!]

@Piet: maar is het dan niet gewoon zo dat mensen te snel besluiten samen te gaan wonen/trouwen?

Wanneer komt dat later? Wanneer denk je dan zekerheid te hebben dat de relatie stand houd?

Als je eerst naar Ratio doet en later alles op de grote hoop gooit, wat is er dan wezenlijk veranderd?

Ik laat even buiten beschouwing of de 1 meer verdient dan de ander op het moment dat je bij "later" bent.

Excuses als dit vaag overkomt, zal het dan beter proberen te beschrijven.

@Xanderdrake: ik ga nog een keer je posts lezen

[Piet_Piraat7]

Dat verschilt per persoon, per relatie op een gegeven moment voel je zelf wel of dit de persoon is waar je de rest van je leven mee wilt delen, en veel mensen zien dan geen reden om nog uitgaven/spaarpotten gescheiden te houden. Maar je hebt vast ook ervaring met relaties waarbij het heel leuk was, maar je niet meteen je hebben en houden gaat delen.

[XanderDrake]

Iets wat trouwens nog niet naar boven is gekomen mbt verdeelde financiën en niet-delen van goederen in een huwelijk of samenwonen:
Ondernemerschap, ondernemers risico's en zzper zijn.
Als je begint met een onderneming of een bedrijfje en je gaat leverings beloftes of leningen aan, dan komen die in het begin bijna altijd op je naam te staan. Als je in gedeelde goederen getrouwd bent dan zijn dus al je goederen en inkomsten onderpand voor bijv. een lening. Gaat je onderneming mis, dan kan dat je huis kosten terwijl je partner daar ook aan bijdraagt.
Ben je niet gedeeld in goederen getrouwd, dan blijft je partners geld zijn/haar eigen geld, en het is ineens een stuk minder interessant voor de schuldeisers en je bank om je huis te verkopen, want hij is maar 50% van jou.

[LordSinclair]

Juke! schreef op woensdag 06 april 2016 @ 09:47:
Als je eerst naar Ratio doet en later alles op de grote hoop gooit, wat is er dan wezenlijk veranderd?

Dan is er niks veranderd. Maar als je onverhoopt toch uit elkaar gaat is de verdeling van de grote hoop een stuk simpeler. Want A heeft haar erfenis van Oma nog en B zijn mooie auto.

[neographikal]

De beste intenties ten spijt faalt een groot deel van de relaties, dat heeft weinig met angst te maken maar met realiteitszin.

Daarbij wil ik niet dat er een financieel incentive is om de relatie in stand te houden dan wel te beëindigen (ik heb het zien gebeuren). In mijn geval komt er een aardige zak met geld in de vorm van een huis met me mee, ik wil dat de keuze zuiver is en niet dat als het na x tijd onverhoopt zou falen ik mezelf kan uitkopen. Tevens wil ik omgekeerd op geen enkele manier aanspraak kunnen maken op de toekomstvoorziening van mijn vriendin.

[ Voor 6% gewijzigd door neographikal op 06-04-2016 10:02 ]

[Milmoor]

Ik wil geen discussie met mijn vriendin of ik een 40" 4k monitor "mag" kopen, en of zij echt extra schoenen nodig heeft. Daarom hebben wij eigen geld. Het gezamenlijke deel doen we naar draagkracht omdat wij dat eronder vinden: de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten.

[Arunia]

Wij hebben toen we het huis kochten alles op de gezamenlijke rekening laten storten (we kenden elkaar toen 6 jaar overigens). Van daaruit wordt alles betaald.
Daar het niet lekker liep met de financien, toen besloten om ieder "zakgeld" te geven en bepaalde dingen van de gez. rek. te betalen zoals uit eten gaan etc. Kleding e.d. met soms een uitzondering komt van eigen geld.
Paar momenten zoals vakantiegeld en 13e maand welke we beide krijgen levert voor ieder gewoon een leuk zakcentje extra op. Niet het totale bedrag, maar ongeveer 400 ieder.

We zijn een jaar later getrouwd, dus dat scheelt ook al iets.
Het voordeel van "zakgeld" is dat je er zelf mee kan doen wat je wilt. Al pin je het en veeg je je kont er mee af. Geen gezeur.
Ik kan mijn hobbies bekostigen en zij de hare. Extra geld wat je ergens mee verdient, dat mag je ook gewoon zelf hebben. Nu gebeurd dat niet zoveel, maar zo nu en dan iets doen voor iemand en wat geld krijgen is leuk.

Ikzelf verdien eigenlijk altijd al meer, maar zelfs met het kopen van het huis hebben we alles bij elkaar gegooid. Zij had best wel wat spaargeld wat het huis in is gegaan. Ikzelf moest nog mijn auto afbetalen.
Nu wilde mijn vrouw na de geboorte van onze dochter uiteindelijk 2 dagen minder gaan werken. Dat het ze van mij niet perse hoeven doen, maar natuurlijk is dat alleen maar beter. Zij krijgt nu een bak minder geld binnen, maar nog steeds veranderd het weinig aan de financiele situatie voor haar. Ze vind dat ze minder mag krijgen omdat ze er zelf voor heeft gekozen, maar ikzelf vind het onzin. Samen uit, samen thuis.

Laatst met een collega staan praten en die had bij het kopen van het huis al heisa over het verdelen van de lasten. Ben ik echt wel blij dat we het gewoon zo hebben gedaan zonder naar de financiele situatie van beide te kijken. Wordt al gestrest als ik er aan denk dat te moeten doen.

[RodeStabilo]

Lekker alles op één hoop. Zou niet weten waarom je het anders zou doen als je toch al in gemeenschap van goederen bent getrouwd.

[ Voor 3% gewijzigd door RodeStabilo op 06-04-2016 10:20 ]

[Sparkiee]

Toen wij zijn gaan samenwonen hebben we een samenlevingscontract laten opmaken bij een notaris. Hierin liggen een aantal zaken vast met betrekking tot de verdeling van zaken. Dit voor het geval je uit elkaar zou gaan. Het is dan meteen duidelijk wat van wie is en hoe de rest verdeeld moet worden. Ik zou dat zeker doen als je samen gaat wonen.
Verder ligt in dat contract ook vast dat je naar verhouding van loon mee deelt in de kosten. De persoon met de hoogste inkomsten betaalt ook het meeste. We hebben een gezamenlijke (en/of) rekening en we hebben iedere onze eigen spaar en betaal rekening. Elke maand maken we beide een vast bedrag over naar de gezamenlijke rekening. Vanaf die rekening worden de vaste lasten, boodschappen en gezamenlijke aankopen gedaan. Stel we kopen een nieuwe tv, een koelkast of tuinmeubelen, dan gaat dat van de gezamenlijke. Als ik een nieuwe telefoon wil gaat dat van mijn eigen rekening. Samen een hapje eten gaat ook van de gezamenlijke.

Het sparen voor vakantie en dergelijk valt ook mee. Tenslotte zoek je samen een bestemming uit. als dat voor een van de 2 te duur is moet je dus een andere bestemming zoeken. Laat dit soort dingen je pret om te gaan samen wonen niet bederven

[Verwijderd]

Je zou serieus bijna niet gaan samenwonen door de rompslomp die het met zich mee brengt.

[bartbh]

Wij hebben het ook naar rato verdeeld (incl. samenlevingscontract) en sinds kort doen we 50/50 omdat mijn vriendin graag evenveel wil betalen.

Als je in goede tijden al niet kunt praten over financiën en verdelen van geld, hoe dacht je dat dan te gaan doen op het moment dat je uit elkaar gaat?

[Verwijderd]

Sparkiee schreef op woensdag 06 april 2016 @ 10:54:
Het sparen voor vakantie en dergelijk valt ook mee. Tenslotte zoek je samen een bestemming uit. als dat voor een van de 2 te duur is moet je dus een andere bestemming zoeken. Laat dit soort dingen je pret om te gaan samen wonen niet bederven

Waarmee meteen wordt aangetoond dat naar rato enkel werkt als de rato niet te ver uiteen loopt. Tenslotte creër je hier een situatie waarmee de partner met het hoogste inkomen dingen moet laten omdat de partner met het lagere inkomen niet meekan of ga je straks in je eentje naar de Malediven?

Je kunt zelfs concluderen dat enkel de rato van 50/50 geen fundamentele problemen kent maar dat is eigenlijk de enige ratio die gelijk staat aan alles op de grote hoop.