Je kunt gewoon zeggen dat je sollicaties bij meerdere bedrijven hebt, dat hun bedrijf je erg aanspreekt en dat je graag de aanbiedingen wilt afwachten. Dat heb ik ook gewoon gedaan en ik ben geschrokken van het verschil tussen aanbiedingen. Partij 1 wist mijn vraagprijs en is daar gewoon €250 onder mijn gevraagde salaris gaan zitten. Partij 2 wist mijn vraagprijs niet en is er €500 boven gaan zitten.
Ik had achteraf erg veel spijt dat ik mijn indicatieprijs had verteld aan partij 1, zeker ook omdat dit mijn favoriete potentiële werkgever was, maar qua salaris scheelde het €750(!!) met partij 2. Uiteindelijk heb ik partij 1 verteld dat het bruto-aanbod het salaris excl. lease-auto betrof en hebben ze hun aanbod met €500 per maand verhoogd.
Bij het zoeken op het internet naar "tips for negotiating salary" e.d. is me ook opgevallen dat de meeste experts ook aanraden om geen gewenst salaris bekend te maken en eventueel een range te noemen. Je moet ook niet bang zijn om een salaris-aanbod te weigeren en vooral actief solliciteren, ik heb gesolliciteerd bij 50 bedrijven en 10 sollicitatiegesprekken gehad in 3 weken.
Ik begrijp best het punt dat je bij onderhandelingen op die manier een kader neerzet, maar veel mensen zijn geneigd om dat kader te laag te zetten, omdat werken bij het bedrijf ze aanspreekt, ze bang zijn een kans te verliezen, etc. Werkgevers zijn erg goed in ervoor te zorgen dat werknemers genoegen nemen met 10% minder salaris. Je moet ook gewoon de brutaliteit hebben om te zeggen dat hun aanbod 20% te laag is, indien je 10% meer aan salaris verwacht. Indien je de luxe hebt met meerdere bedrijven te kunt gaan praten over salaris, dan kun je beter de aanbiedingen afwachten en dan zie je meteen hoe graag je ze willen. Daarbij verschilt het (zelfs binnen de ICT) ook qua functie, bedrijf, etc. wat de beste onderhandelingsmethode is. Indien je echt geschikt voor de positie bent en het lastig is te vinden om personen die de functie net zo goed als jou kunnen uitvoeren, dan zal de werkgever inderdaad bereid zijn ver te gaan met het salaris.
Ik had achteraf erg veel spijt dat ik mijn indicatieprijs had verteld aan partij 1, zeker ook omdat dit mijn favoriete potentiële werkgever was, maar qua salaris scheelde het €750(!!) met partij 2. Uiteindelijk heb ik partij 1 verteld dat het bruto-aanbod het salaris excl. lease-auto betrof en hebben ze hun aanbod met €500 per maand verhoogd.
Bij het zoeken op het internet naar "tips for negotiating salary" e.d. is me ook opgevallen dat de meeste experts ook aanraden om geen gewenst salaris bekend te maken en eventueel een range te noemen. Je moet ook niet bang zijn om een salaris-aanbod te weigeren en vooral actief solliciteren, ik heb gesolliciteerd bij 50 bedrijven en 10 sollicitatiegesprekken gehad in 3 weken.
Ik begrijp best het punt dat je bij onderhandelingen op die manier een kader neerzet, maar veel mensen zijn geneigd om dat kader te laag te zetten, omdat werken bij het bedrijf ze aanspreekt, ze bang zijn een kans te verliezen, etc. Werkgevers zijn erg goed in ervoor te zorgen dat werknemers genoegen nemen met 10% minder salaris. Je moet ook gewoon de brutaliteit hebben om te zeggen dat hun aanbod 20% te laag is, indien je 10% meer aan salaris verwacht. Indien je de luxe hebt met meerdere bedrijven te kunt gaan praten over salaris, dan kun je beter de aanbiedingen afwachten en dan zie je meteen hoe graag je ze willen. Daarbij verschilt het (zelfs binnen de ICT) ook qua functie, bedrijf, etc. wat de beste onderhandelingsmethode is. Indien je echt geschikt voor de positie bent en het lastig is te vinden om personen die de functie net zo goed als jou kunnen uitvoeren, dan zal de werkgever inderdaad bereid zijn ver te gaan met het salaris.