Even als noot vanuit ervaring, in Frankrijk is het juist een probleem omdat men resoluut weigert om structureel tot integratie te komen. Polarisatie en segregatie zijn daar een aspect van zowel politieke als economische munt geworden, vergelijkbaar zoals in dit land de PVV voor ogen staat. Als er een ding duidelijk is dan is het wel dat het ontzettend gevaarlijk is voor een samenleving om te investeren in een politiek wat dit voor ogen heeft staan. Ongeacht middels welke politieke munt (denk aan AOW, HRA, studieleningen, corruptiebestrijding) men ook stemmen probeert te winnen, een partij die segregatie voorstaat heeft nooit als interesse de samenleving of zelfs maar een deel daarvan. Dan hoeven we niet eens naar andere landen nu te kijken. De menselijke geschiedenis toont het uitbundig aan.
Menselijk denken, dynamiek en gedrag zonder balans en buffers breekt samenleving en economie gelijk af.
Polarisatie en segregatie zijn leuke begrippen in theorie, we kennen echter gewoon de praktijk ervan niet. Frankrijk kent die wel, en die is zeer kostbaar, maakt inbreuk op veiligheid en vertrouwen, breekt economische afhankelijkheden af en doet de samenleving splijten. De enigen die daar ooit van profiteren zijn diegenen die het aanwakkeren omdat ze er hun geld mee verdienen.
Het mag duidelijk zijn dat we in dit land niet goed omgegaan zijn met integratie, er zijn fouten gemaakt en tegenwoordig zien we heel duidelijk dat er zelfs politiek is die juist de segregatie wil verergeren juist om er munt uit te slaan. Toch hebben we het een stuk beter gedaan dan de meeste andere landen. Dat vergeten we nog wel eens wanneer we simpele beeldvorming volgen omdat het makkelijker is dan zelf zaken te bestuderen, in de eigen keuken te kijken of zelfs maar in de schoenen van een ander te stappen. Daar komt het wel op neer.
Ik ontken niet dat er problemen zijn. Ik zeg wel dat we reflexief naar beeldvorming grijpen om selectieve problematiek als munt proberen te hanteren. Of dat nu van Opstelten komt of van een Wilders, of van wie dan ook. Kijk naar de situatie bij deze kwestie. Het probleem is Nederlanders, en het probleem is excessen in gedrag. En om even heel koud te zijn, voor consequenties voor de samenleving als geheel doet het er niets toe of dat een ongebufferde jongere is of een bankier van middelbare leeftijd of de yup bij de zorgverzekeraar die meent dat het nu weer prima is om een pensioen om the vormen in risicobeleggingen (wat juist een paar jaar terug tot veel van de huidige en toekomstige problematiek geleid heeft). Excessen in mentaliteit, in gedrag, ongebufferd en ongecontroleerd. Puur en simpel.
Die uitspraak doe ik niet zonder te beseffen dat het gezien kan worden als afbreuk doen aan de dood van een vader, dat is absoluut niet de bedoeling. En dat is het ook niet. Maar we moeten gewoon eerlijk zijn, we zitten op het grootste deel van de linie als samenleving met die problematiek van excessen in gedrag en mentaliteit. Oorzaken verschillen per deel van die linie, absoluut, de vormen van consequenties verschillen ook, echter de gemeenschappelijkheden vallen op - als we eerlijk naar onszelf kijken als samenleving.
Ik hoop dat de wereld van sport meer doet dan enkel schrikken, oplappen en weer verder gaan als vanouds (dus niet zoals de politiek). Sport is onderdeel van opvoeding, onderdeel van structuur die mensen vormt. Dat betekent individuele en gedeelde verantwoordelijkheden, en systematiek van grenzen en sociale dynamiek.
Dit is al eerder opgemerkt, mensen groeien tot wat ze zijn door stimuli vanuit hun omgeving, in interactie met zichzelf en onderling. De laatste decennia hebben we twee grote principiële onderdelen daarvan in feite afgebroken voor hun inherente taak van opvoeding en vorming: sport en school. Misschien dat men nu in ieder geval voor een van die twee conclusies trekt en schouders eronder zet. Zonder weer naar goedkope kretologie of statistiek te grijpen. Zonder het probleem als munt te willen gebruiken.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.