kristan schreef op zaterdag 08 december 2012 @ 18:25:
Veel filosofen en sociologen zijn het er over eens dat het om 'es(id), ego en superego' gaat. In dit geval dus Freud. Komt er op neer dat je driften (es/id) tegen gehouden worden door de ratio (ego) en de invloed van de maatschappij om je heen/cultuur (super ego).
Als je zou zeggen dat dit komt omdat zij Marokkanen zijn, en daardoor lichter ontvlambaar zijn, doen wij als maatschappij ook iets fout door onze waarden en normen niet duidelijk genoeg te laten blijken.
Om ze als volwassenen te berechten, ergens snap ik de 'urge' van sommige mensen naar vergelding wel, maar een deel van het brein is pas volgroeid op je 25ste (waarmee je jezelf onder andere in toom kan houden) en dat is 1 van de redenen waarom het berechten van volwassenen of juist niet zit zoals het zit. Met de Facebook-moord ook een punt van discussie, maar het is jeugd, zo moeten ze ook behandelt worden. Ik praat het niet goed, ik hoop ook dat ze een flinke straf krijgen. En leef mee met de familie van de grensrechter.
Tja, laten we heel eerlijk zijn, vorming van psyche is een complex iets, maar heeft een enorme component aan ..... opvoeding. En inderdaad, het internaliseren van gedragspatronen is iets wat gekoppeld is aan de plasticiteit en vorming van onze hersenen.
kristan schreef op zaterdag 08 december 2012 @ 18:25:
Ik ben zelf 16, ik voetbal, en heb soms ook ruzies met grensrechters, weet je, dat gaat zo. Die gasten zijn van het andere team en vlaggen in je nadeel, nou daar spreek je ze dan op aan.
Maar zodra je die grens over gaat is er duidelijk iets mis met je, ik kijk ook uit naar de terbeschikkingstelling van deze jongens en te weten komen wat er ingodsnaam mis is met deze jongens, dit is namelijk echt debiel.
Ik weet overigens niet hoe dit precies is gebeurd, schoot er niemand te hulp?
En dat is precies een interessante vraag die ik in de discussies tot nu toe nog maar zelden ben tegengekomen. Een zeer belangrijke vraag, immers die kwestie van opvoeding en vorming heeft die enorme component van ouderschap maar ook die enorme component van omgeving. Of het nu school is of sport, beide zijn instrumenten daarin. Ik heb me dus die vraag ook gesteld. Kan het zijn dat we de lat zelf te ver hebben opgerekt op vlakken waar we ons het risico lang niet (of nog steeds niet) gerealiseerd hebben?
kristan schreef op zaterdag 08 december 2012 @ 18:25:
Over het achteruithollen van waarden in onze generatie ben ik het deels 1, maar er vindt een duidelijke scheiding plaats. De jeugd die er zich van distantieert en die het geweld en gedrag afkeuren en degenen die het dus uitvoeren. In mijn omgeving wordt die scheiding steeds duidelijker.
En dat is ook iets zeer interessants, en een zeer gevaarlijk iets. Een samenleving functioneert immers enkel als er een balans is tussen de onderdelen van die samenleving en de middelen en toegang tot middelen daarvoor zodat het geheel groter is dan de som der delen en men de algemene vereisten daartoe in gedrag doet internaliseren.
Laten we dat links liggen, dan scheppen we in feite de randvoorwaarden voor dezelfde polariseringen en segregaties binnen de samenleving zoals we dat kennen van het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten - landen die in feite daardoor 4e wereld landen zijn geworden (het leidt immers in alle lagen van bevolking uiteindelijk tot excessen in overtuigingen en gedrag, of dat nu "greed is good" is of "I am entitled"). Of we dat nu in dit kleine land willen?
Ramzzz schreef op zaterdag 08 december 2012 @ 18:42:
[...]
En, Nedelanders betalen graag erg weinig voor de mensen die ze inhuren om het vuile werk te doen.
Gek hè, dat dat dan allemaal ongeletterden en betrekelijk onopgevoede asocialen zijn. Dat zijn de Nederlandse ongeschoolden namelijk ook in overgrote meerderheid.
Oh ik ben het er mee eens dat we met zijn allen de voorwaarden geschapen hebben in onze systemen van samenleving om opnieuw concepten te introduceren van scheiding van samenleving en elementen als goedkope arbeid. Met name onze eigen politiek heeft daar een flinke component schuld, ik kan me nog zogenaamd grappige momenten herinneren op partijbijeenkomsten waar een twintigtal jaren geleden een CDA prominent opmerkte "wij houden ze dom" en de VVD'er aan tafel "houden wij ze arm" (en een paar jaar terug op een bijeenkomst de PVV'er met de opmerking "houden wij ze boos". Daar hebben we echter ook als samenleving in het algemeen een keuze in gehad. Die keuze hebben we nog steeds, maar aangezien we ons in het algemeen liever laten leiden door beeldvorming heb ik weinig hoop dat we collectief wakker worden.
Ik kan je echter verzekeren uit eigen kring dat asociaal zijn absoluut niet een kenmerk per definitie is van lager opgeleiden of kansarmen. Ik ken bankiers die echt niet anders denken of ageren, het zijn geen uitzonderingen. Het is veel meer een kenmerk van segregatie binnen de samenleving, afscheiding van elkaar en het uit het oog verliezen van de afhankelijkheden die we delen en aan elkaar hebben.
Excessief gedrag volgt nu eenmaal altijd op afbreuk van zicht op hoe we van elkaar afhankelijk zijn. Ik kan me een SER bijeenkomst herinneren van inmiddels heel lang geleden waar een van de zogeheten werkgeversvertegenwoordigende partijen de rem op een discussie zette met een voorbeeld van hoe een bepaalde gedachtegang impact zou hebben op zijn tuinier en zijn gezin. Iets wat tegenwoordig maar heel weinig mensen nog doen, ongeacht "niveau" binnen de samenleving, in een ander zijn schoenen stappen.
Maar dat is iets waar we niet aan willen. Kijk naar onze vooruitzichten in onze economische uitdagingen, we krijgen nu pas de consequenties op tafel van excessief gedrag en mentaliteitsverstoringen in wat de "hogere niveau's van samenleving" heet. Is het een onderwerp? Nee. Zelfs nu er iemand door excessief gedrag omgekomen is grijpt het merendeel van ons nog steeds reflexief naar beeldvorming. Marokkanenprobleem, excuses, maar laat me niet lachen. Het is een Nederlands probleem, en slechts een aspect van de structurele uitdagingen waar we met zijn allen voor staan.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.