:fill(white):strip_exif()/i/1349342992.jpeg?f=thumbmini)
:fill(white):strip_exif()/i/1349343998.jpeg?f=thumbmini)
LordMistery kan het wat rustiger, je doet net alsof je aangevallen wordt. En hij moet het zelf weten wat hij mij de tips doet die hij krijgt. Elkaar persoonlijk aanvallen is nergens voor nodig.
/u/117187/crop60f810c7cd3a6_cropped.png?f=community)
Verwijderd
Soms mis je toch wel de teamplay in Halo, zeker als er bij de tegenpartij wel sprake van is 
:strip_icc():strip_exif()/u/324152/Natsu_icon.jpg?f=community){kind=icon}
:strip_icc():strip_exif()/u/294301/crop57601646bd092.jpeg?f=community)
Het is heel simpel, je moet het spel niet zien als de opvolger van Halo 3 of Reach, maar als apart spel. Als je het niveau van Halo 3 of Reach verwacht dan zul je teleurgesteld worden. En dan heb ik het natuurlijk over de multiplayer. De campaign is heel tof, dat zal ik niet ontkennen.
Maar de multiplayer is heel anders dan de voorgaande delen. Ik heb zelf het idee dat het meer op CoD is gaan lijken, door alle wapens behalve de loadout wapens overpowered te maken, iedereen sprint te geven, instant respawn en kill cam. Dit is natuurlijk een persoonlijk iets hè, ik vond de armour abilities in Reach ook al Halo onwaardig
Optimist: The glass is half full; Pessimist: The glass is half empty; Physicist: The glass is full of liquid and air.
Verwijderd
Het is inderdaad wat meer voor het grote publiek geworden. Lekker knallen en hoppa. Maar eigenlijk al sinds de teammode bestaat, ben/was ik altijd te vinden op SWAT. Puur omdat dat de enige gamemode is waarvan ik vind dat die niet chaotisch is, en waarvan dat je bij kan houden wat er gebeurt. Ik vind Slayer (ik begin niet eens over Big Team Slayer) modus echt een verschrikking, ik wil wat tactischer en georganiseerder werken. Vandaar dat ik altijd op SWAT te vinden ben. Het chaotische is één van de dingen waardoor het inderdaad op CoD is gaan lijken, en dat is iets waar je rekening mee moet houden. Als je met vorige herinneringen het spel in gaat zal het misschien wel tegenvallen inderdaad.
Er zijn weer wat dingen terug uit imo de beste halo, Halo 1, zoals het klassieke pistooltje wat je als halve sniper kan gebruiken. Dit is natuurlijk een geweldig iets, waardoor je terug denkt aan Halo 1
Maar t.o.v. de side-games zoals ODST en Reach, is Halo 4 zeker een vooruitgang.
De nieuwe studio heeft de serie zeker (nog?) niet verpest.
Er zijn weer wat dingen terug uit imo de beste halo, Halo 1, zoals het klassieke pistooltje wat je als halve sniper kan gebruiken. Dit is natuurlijk een geweldig iets, waardoor je terug denkt aan Halo 1
Maar t.o.v. de side-games zoals ODST en Reach, is Halo 4 zeker een vooruitgang.
De nieuwe studio heeft de serie zeker (nog?) niet verpest.
Ik heb hem binnen Kun je met een Gold trial alle functies gebruiken? Ik weet nog dat je niet ranked kon spelen met Halo 3.
Kun je met een Gold trial alle functies gebruiken? Ik weet nog dat je niet ranked kon spelen met Halo 3.
:strip_icc():strip_exif()/u/56136/crop682f3922809ae_cropped.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/60260/mr-t-obama-UI.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/554944/crop5ee9f59adc061_cropped.jpeg?f=community)
/u/94596/crop643fb12fd4e6d.png?f=community)
Een bump van vijf jaar, maar ik denk dat dit inhoudelijk wel gerechtvaardigd is. 
Halo 1 en 2 heb ik ooit op een eigen Xbox gespeeld. Halo 3 en ODST ooit met iemand samen op een Xbox 360. Aan Halo 4 was ik nooit toegekomen, omdat ik zelf geen Xbox 360/One had ten tijde dat het uitkwam.
Toen de Master Chief Collection voor de PC eens in de aanbieding kwam op Steam heb ik die opgepikt, en in het afgelopen jaar ben ik opnieuw door de oudere spellen en door Reach gegaan. Sinds een paar dagen is Halo 4 uit, en ondertussen heb ik het uitgespeeld. Hierom leek het mij leuk om in het kort mijn gedachtes op te schrijven, 7-8 jaar na dato. Het is geen review, maar slechts mijn eigen mening over een aantal onderwerpen. Ook zullen er spoilers aanwezig zijn, die ik niet ga verbergen omdat het spel oud genoeg is en dit het Halo 4 topic is. Wees gewaarschuwd. Ook ga ik enkel in op de single player, want wie heeft er tijd voor grappen over zijn of haar moeder?
Halo kent als universum veel achtergrondmateriaal, voornamelijk in boeken. Ik heb ooit ~15 jaar geleden de eerste drie boeken gelezen, maar heb mij er verder nooit in verdiept. De oude spellen zijn prima speelbaar zonder het achtergrondverhaal te kennen. Halo 1 dropt je midden in het gevecht, maar buiten een initieel 'wie, wat, waar' moment, ben je al snel bezig om het leven van de Covenant zuur te maken. Halo 2 en 3 gaan redelijk soepel over van de vorige spellen. Hoe Master Chief terugkomt bij Aarde in Halo 2? Geen idee. Dat ruimteschip aan het einde van Halo 1 zal hem daar wel gebracht hebben. Ja, ik weet dat dat volgens de boeken en ander achtergrondmateriaal niet zo gegaan is, maar als speler stoort de overgang niet echt. Je ziet dus een trend: het begin en het einde zijn soms wat wazig, maar door de spellen zelf heen krijg je alles te horen wat je nodig hebt.
Halo 4 werkt precies andersom. Het begin van Halo 4 is overduidelijk. Master Chief (MC) zweeft nog steeds als ijsblokje door de ruimte na het einde in Halo 3 (wat een potentiële geweldige afsluiter was voor een serie, overigens). Kennelijk doet hij dat al vier jaar. Het begin is dus 'vertrouwd'. Vervolgens komen de restanten van Forward Unto Dawn precies in de koers van één of andere high tech planeet die het schip naar binnen zuigt, terwijl een piratenfractie van de Covenant MC aanvalt. MC is de 'chosen' en de planeet gaat open, zuigt iedereen naar binnen, en vervolgens is het eerst een tijdje knokken tegen de Covenant. Het voelt als vanouds, hoewel de stemmen van de grunts wat minder uit de verf komen.
Op Requiem ontmoet MC de 'Didact', die op de één of andere manier MC en Cortana gefopt heeft om hem vrij te laten. Wie de Didact is, waar hij vandaan komt, en waarom hij zo'n hekel heeft aan de mensheid? Geen idee. Hij is iets van een 'Forerunner', waar alleen naar gehint werd in de vorige spellen, en stuurt nieuwe vijanden achter je aan. Om de één of andere reden werkt deze nieuwe factie plots samen met de Covenant, en af en toe zie je ze dan ook met elkaar optrekken. Waarom? Geen idee.
Over Cortana gesproken, die heeft kennelijk last van digitale schizofrenie, dat zich ontwikkelt als een AI ouder wordt. Nu weet ik dat dit in de boeken goed is uitgelegd, maar in Halo 4 wordt een speler die hier niets vanaf weet direct mee geconfronteerd, en voelt het alsof dit belangrijke verhaalelement vanuit het niets komt. En kan een geavanceerde AI niet in een milieustand gaan om zo de houdbaarheid te verlengen?
Tijdens een deel van de reis wordt je bijgestaan door de Infinity, het meest geavanceerde schip in de vloot van de USMC, dat net toevallig (in vier jaar tijd) langskomt op het moment dat MC op Requiem bezig is. En wat doet het schip als eerste actie? Crashen op de planeet. Natuurlijk.
Het voelt als een geforceerd element dat is toegevoegd om een menselijke aanwezigheid te hebben op Requiem (inclusief wapens en voertuigen) en niet als een natuurlijk verloop van het verhaal. Verder werd niet echt duidelijk waarom dit het meest geavanceerde schip is. Ja, het heeft de crash overleeft en kan weer opstijgen, maar de enige binding die het schip maakt is met de kapitein, die maar wat bang is dat er wat krasjes opkomen.
Door de geforceerde elementen voelde ik mij niet zo betrokken als met eerdere Halo's. Wat niet helpt is dat de Didact niet echt een interessante antagonist is. Hij heeft veel 'cutscene power', maar doet buiten dat om niet echt veel. Ook de nieuwe vijanden ('Prometheans', wie?) zijn niet echt spannend. Het is niet duidelijk of het levende wezens zijn of zielloze robots. De aliens van de Covenant hebben allemaal hun eigen karakteristieken en persoonlijkheid, maar over de Prometheans leer je eigenlijk niets behalve dat ze kogels zuigen als sponzen.
Over kogels gesproken, daar krijg je er in Halo 4 niet zo heel veel van, en nog vaker dan in andere Halo spellen zal je van wapens moeten wisselen. Sommige van de nieuwe wapens zijn aardig, maar oudgedienden zoals de plasma rifle moesten ontbreken. De nieuwe energiewapens zijn precies dat, energiewapens. Het voelt niet alsof ze impact hebben. Hetzelfde is ook zo met de vorige wapens. Het karakteristieke 'klak' van het pakken van de assault rifle ontbreekt nu. Ook is MC vergeten hoe hij twee wapens tegelijkertijd kan gebruiken, wat met name het nieuwe pistool (categorie: proppenschieter) overbodig maakt.
MC krijgt verder wat nieuwe optionele speeltjes, waaronder een jetpack en een turret. Zeker de jetpack was leuk omdat je met korte vluchten gevechten op een andere manier gaat zien, en je kan het zelfs gebruiken om delen van gevechten over te slaan als je hem slim inzet.
De omgevingen in het spel waren buiten een paar uitzonderingen niet superindrukwekkend. Het merendeel van de tijd wordt gevochten in gangen en ondergrondse ruimtes. De paar keer dat je iets 'buiten' kan doen (tot zover je over 'buiten' kan spreken op Requiem) zijn geweldig. Met name het stuk met de Mammoth was aardig, maar te kort. En uiteraard was de Mammoth aan het einde van het traject buiten werking. Kennelijk is het net als de Infinity van aluminiumfolie gemaakt.
Na een omweg van 30 minuten langs een Halo installatie komt MC uit bij de Aarde, en de confrontatie met de Daddict... erm... Didact. In een cutscene geeft hij een klassieke villain speech (*gaap*), en vervolgens maakt MC hem af in een quick time event (QTE) van twee knoppen en redt hij de Aarde met nog eens twee knoppen. Van alle eindes van Halo was dit nog wel het meest teleurstellend. QTE's werden vaker gebruikt in de campagne, maar ze horen niet in een Halo spel thuis. Het voelt erg goedkoop aan, en zorgt er nog meer voor dat de antagonist niet serieus genomen wordt. Zonde. Het einde voelde als een geforceerde confrontatie op het heetst van de snede (hij hangt nu echt boven Aarde... hij schiet nu echt op de Aarde!) in plaats van een natuurlijke ontwikkeling. Het was beter geweest als een onderdeel van het grotere geheel als de Didact op Requiem zelf was gestopt, of desnoods bij de Halo. Dan had (in een later spel) de terugkeer naar de Aarde voor de speler voor het gevoel meer impact gehad.
Halo 4 samengevat in één woord? 'Eh'. Je kan merken dat een nieuwe studio ermee aan de slag is gegaan en wat frisse ideeën wilde introduceren, maar onderweg worden een paar lessen uit de vorige spellen genegeerd en nare fouten gemaakt. Het resultaat is dat ik mij niet zo betrokken voelde als bij de eerdere spellen.
Dus wat nu? Halo 5 is (nog?) niet uit voor de PC, en van wat ik lees (zonder spoilers) schijnt het verhaal niet veel soeps te zijn. Verder is er het gerucht dat Halo Infinite een 'soft reboot' zal krijgen qua verhaal. Er is dus een kans dat Halo 5 het zwarte schaap in de familie wordt waar niemand over praat. Hierom heb ik er niet veel haast mee. Misschien dat ik over een paar jaar Halo 5 eens speel en dan mijn gedachtes opnieuw neerzet. Wie weet?
Halo 1 en 2 heb ik ooit op een eigen Xbox gespeeld. Halo 3 en ODST ooit met iemand samen op een Xbox 360. Aan Halo 4 was ik nooit toegekomen, omdat ik zelf geen Xbox 360/One had ten tijde dat het uitkwam.
Toen de Master Chief Collection voor de PC eens in de aanbieding kwam op Steam heb ik die opgepikt, en in het afgelopen jaar ben ik opnieuw door de oudere spellen en door Reach gegaan. Sinds een paar dagen is Halo 4 uit, en ondertussen heb ik het uitgespeeld. Hierom leek het mij leuk om in het kort mijn gedachtes op te schrijven, 7-8 jaar na dato. Het is geen review, maar slechts mijn eigen mening over een aantal onderwerpen. Ook zullen er spoilers aanwezig zijn, die ik niet ga verbergen omdat het spel oud genoeg is en dit het Halo 4 topic is. Wees gewaarschuwd. Ook ga ik enkel in op de single player, want wie heeft er tijd voor grappen over zijn of haar moeder?
Halo kent als universum veel achtergrondmateriaal, voornamelijk in boeken. Ik heb ooit ~15 jaar geleden de eerste drie boeken gelezen, maar heb mij er verder nooit in verdiept. De oude spellen zijn prima speelbaar zonder het achtergrondverhaal te kennen. Halo 1 dropt je midden in het gevecht, maar buiten een initieel 'wie, wat, waar' moment, ben je al snel bezig om het leven van de Covenant zuur te maken. Halo 2 en 3 gaan redelijk soepel over van de vorige spellen. Hoe Master Chief terugkomt bij Aarde in Halo 2? Geen idee. Dat ruimteschip aan het einde van Halo 1 zal hem daar wel gebracht hebben. Ja, ik weet dat dat volgens de boeken en ander achtergrondmateriaal niet zo gegaan is, maar als speler stoort de overgang niet echt. Je ziet dus een trend: het begin en het einde zijn soms wat wazig, maar door de spellen zelf heen krijg je alles te horen wat je nodig hebt.
Halo 4 werkt precies andersom. Het begin van Halo 4 is overduidelijk. Master Chief (MC) zweeft nog steeds als ijsblokje door de ruimte na het einde in Halo 3 (wat een potentiële geweldige afsluiter was voor een serie, overigens). Kennelijk doet hij dat al vier jaar. Het begin is dus 'vertrouwd'. Vervolgens komen de restanten van Forward Unto Dawn precies in de koers van één of andere high tech planeet die het schip naar binnen zuigt, terwijl een piratenfractie van de Covenant MC aanvalt. MC is de 'chosen' en de planeet gaat open, zuigt iedereen naar binnen, en vervolgens is het eerst een tijdje knokken tegen de Covenant. Het voelt als vanouds, hoewel de stemmen van de grunts wat minder uit de verf komen.
Op Requiem ontmoet MC de 'Didact', die op de één of andere manier MC en Cortana gefopt heeft om hem vrij te laten. Wie de Didact is, waar hij vandaan komt, en waarom hij zo'n hekel heeft aan de mensheid? Geen idee. Hij is iets van een 'Forerunner', waar alleen naar gehint werd in de vorige spellen, en stuurt nieuwe vijanden achter je aan. Om de één of andere reden werkt deze nieuwe factie plots samen met de Covenant, en af en toe zie je ze dan ook met elkaar optrekken. Waarom? Geen idee.
Over Cortana gesproken, die heeft kennelijk last van digitale schizofrenie, dat zich ontwikkelt als een AI ouder wordt. Nu weet ik dat dit in de boeken goed is uitgelegd, maar in Halo 4 wordt een speler die hier niets vanaf weet direct mee geconfronteerd, en voelt het alsof dit belangrijke verhaalelement vanuit het niets komt. En kan een geavanceerde AI niet in een milieustand gaan om zo de houdbaarheid te verlengen?
Tijdens een deel van de reis wordt je bijgestaan door de Infinity, het meest geavanceerde schip in de vloot van de USMC, dat net toevallig (in vier jaar tijd) langskomt op het moment dat MC op Requiem bezig is. En wat doet het schip als eerste actie? Crashen op de planeet. Natuurlijk.
Het voelt als een geforceerd element dat is toegevoegd om een menselijke aanwezigheid te hebben op Requiem (inclusief wapens en voertuigen) en niet als een natuurlijk verloop van het verhaal. Verder werd niet echt duidelijk waarom dit het meest geavanceerde schip is. Ja, het heeft de crash overleeft en kan weer opstijgen, maar de enige binding die het schip maakt is met de kapitein, die maar wat bang is dat er wat krasjes opkomen.Door de geforceerde elementen voelde ik mij niet zo betrokken als met eerdere Halo's. Wat niet helpt is dat de Didact niet echt een interessante antagonist is. Hij heeft veel 'cutscene power', maar doet buiten dat om niet echt veel. Ook de nieuwe vijanden ('Prometheans', wie?) zijn niet echt spannend. Het is niet duidelijk of het levende wezens zijn of zielloze robots. De aliens van de Covenant hebben allemaal hun eigen karakteristieken en persoonlijkheid, maar over de Prometheans leer je eigenlijk niets behalve dat ze kogels zuigen als sponzen.
Over kogels gesproken, daar krijg je er in Halo 4 niet zo heel veel van, en nog vaker dan in andere Halo spellen zal je van wapens moeten wisselen. Sommige van de nieuwe wapens zijn aardig, maar oudgedienden zoals de plasma rifle moesten ontbreken. De nieuwe energiewapens zijn precies dat, energiewapens. Het voelt niet alsof ze impact hebben. Hetzelfde is ook zo met de vorige wapens. Het karakteristieke 'klak' van het pakken van de assault rifle ontbreekt nu. Ook is MC vergeten hoe hij twee wapens tegelijkertijd kan gebruiken, wat met name het nieuwe pistool (categorie: proppenschieter) overbodig maakt.
MC krijgt verder wat nieuwe optionele speeltjes, waaronder een jetpack en een turret. Zeker de jetpack was leuk omdat je met korte vluchten gevechten op een andere manier gaat zien, en je kan het zelfs gebruiken om delen van gevechten over te slaan als je hem slim inzet.
De omgevingen in het spel waren buiten een paar uitzonderingen niet superindrukwekkend. Het merendeel van de tijd wordt gevochten in gangen en ondergrondse ruimtes. De paar keer dat je iets 'buiten' kan doen (tot zover je over 'buiten' kan spreken op Requiem) zijn geweldig. Met name het stuk met de Mammoth was aardig, maar te kort. En uiteraard was de Mammoth aan het einde van het traject buiten werking. Kennelijk is het net als de Infinity van aluminiumfolie gemaakt.
Na een omweg van 30 minuten langs een Halo installatie komt MC uit bij de Aarde, en de confrontatie met de Daddict... erm... Didact. In een cutscene geeft hij een klassieke villain speech (*gaap*), en vervolgens maakt MC hem af in een quick time event (QTE) van twee knoppen en redt hij de Aarde met nog eens twee knoppen. Van alle eindes van Halo was dit nog wel het meest teleurstellend. QTE's werden vaker gebruikt in de campagne, maar ze horen niet in een Halo spel thuis. Het voelt erg goedkoop aan, en zorgt er nog meer voor dat de antagonist niet serieus genomen wordt. Zonde. Het einde voelde als een geforceerde confrontatie op het heetst van de snede (hij hangt nu echt boven Aarde... hij schiet nu echt op de Aarde!) in plaats van een natuurlijke ontwikkeling. Het was beter geweest als een onderdeel van het grotere geheel als de Didact op Requiem zelf was gestopt, of desnoods bij de Halo. Dan had (in een later spel) de terugkeer naar de Aarde voor de speler voor het gevoel meer impact gehad.
Halo 4 samengevat in één woord? 'Eh'. Je kan merken dat een nieuwe studio ermee aan de slag is gegaan en wat frisse ideeën wilde introduceren, maar onderweg worden een paar lessen uit de vorige spellen genegeerd en nare fouten gemaakt. Het resultaat is dat ik mij niet zo betrokken voelde als bij de eerdere spellen.
Dus wat nu? Halo 5 is (nog?) niet uit voor de PC, en van wat ik lees (zonder spoilers) schijnt het verhaal niet veel soeps te zijn. Verder is er het gerucht dat Halo Infinite een 'soft reboot' zal krijgen qua verhaal. Er is dus een kans dat Halo 5 het zwarte schaap in de familie wordt waar niemand over praat. Hierom heb ik er niet veel haast mee. Misschien dat ik over een paar jaar Halo 5 eens speel en dan mijn gedachtes opnieuw neerzet. Wie weet?
Yar har, wind in your back, lads, wherever you go!