musje83 schreef op donderdag 31 januari 2019 @ 16:55:
[...]
Ah, the law of attraction... Die ken ik wel. En weet je? Ik geloof daar wel in. Niet letterlijk, zoals velen dat doen, maar als je het wat pragmatischer benadert zit er mijns inziens een zeer belangrijke boodschap achter, namelijk die van bewustwording van eigen kracht. De kracht om dingen te kunnen veranderen, om omstandigheden in jouw voordeel om te kunnen buigen. Niet als een magische kracht of iets dergelijks, nee, puur een instelling, een levenshouding.
De zogenaamde "can-do attitude" is echt heel wat anders dan deze denkbeeldige wet. Niemand zal betwisten dat er weinig aan je leven gaat veranderen als je met je luie reet op de bank blijft wachten tot je uitkering weer is overgemaakt, maar met 'mensen en gedachten die uit energie bestaan' heeft dat verdomd weinig van doen.
Waarom gelijkstellen? Waarom niet het één naast het ander leggen? Je bent vrij om gegeven informatie te interpreteren en te gebruiken zoals het jou goeddunkt. Ik mis die open mindedness bij 90% van de mensen, alsof het merendeel van de mensheid überhaupt niet in staat is meer dan één visie te hebben. Een beetje zoals in de medische wetenschap: waarom zou je moeten kiezen tussen de reguliere, westerse medische wetenschap en homeopathie? Waarom niet beiden en bijvoorbeeld homeopathie als aanvulling zien? Of in de politiek; als je kritiek hebt op immigratie ben je meteen een fascist en als je kritiek hebt op mensen die opmerkingen maken waarbij hele bevolkingsgroepen over een kam worden gescheerd, ben je meteen een linkse gutmensch. Waarom niet een gulden middenweg?
En dit is een mooi voorbeeld om te illustreren waarom ik zaken als het empirisme en de epistemologie aanhaal. Ik heb het idee dat mensen niet helemaal snappen hoe men komt tot de conclusie dat bijvoorbeeld een bepaald medicijn werkt. Men lijkt vaak te denken dat de bewijslast daar rationalistisch van aard is. Denk bijvoorbeeld aan 'stofje X zorgt ervoor dat de productie van stofje Y in het lichaam wordt uitgeschakeld. Kankercellen hebben stofje Y nodig om te overleven. Conclusie: stofje X geneest kanker'. Dat kan in de medische wetenschap een prima valide
startpunt zijn. Vervolgens neemt echter het empirisme het over. Als we dieren met het middel behandelen, geneest dat tumoren? Heeft het ernstige bijwerkingen? Zijn de antwoorden respectievelijk ja en nee, dan leidt dat uiteindelijk tot experimenten waarbij groepen patiënten respectievelijk het middel en een placebo (of een alternatieve behandeling) krijgen om te kijken of er significant verschil in resultaat zit. Dat is een zeer langgerekt traject met flinke empirische bewijslast. Daar valt genoeg op af te dingen, Dr. Ben Goldacre schreef er een aantal aardige boeken over bijvoorbeeld.
Dan homeopathie. Dat stopt feitelijk bij het rationele stukje waarbij wordt 'afgeleid' dat het oneindig verdunnen van een stofje (met vage claims over geheugen) ertoe leidt dat water heilzame werking heeft. Homeopathie is echter ook bij uitstek geschikt voor de hierboven geschetste empirische benadering. Dat wordt dan ook wel degelijk gedaan. Het Cochrane Instituut publiceert bijvoorbeeld meta-analyses / reviews van studies naar dat soort effecten. Zie
hier. Daar lees je dat voor zover er al kwalitatief hoogwaardig onderzoek is, er eigenlijk niet of nauwelijks effect wordt gevonden voor veel van dat soort wondermiddelen.
En daar ligt het verschil. Moet je homeopathie a priori afwijzen? Natuurlijk niet. Moet homeopathie aan dezelfde bewijslast voldoen die we ook verwachten van de 'reguliere geneeskunde'? Jazeker.
Ik probeer je overigens niets aan te praten hoor, maar ik vind het wel interessant waarom iemand een dergelijke 'docu' bij voorbaat al afschrijft

Laat ik vooropstellen dat ik documentaires zelden als bron van nieuwe kennis zie. Daarnaast ben ik chronisch allergisch voor misbruik van wetenschappelijke concepten in de vorm van justificatie voor allerhande zweefteverij.
Maar goed, ik weet niet of dit onderwerp zo geschikt is voor het Netflix topic.