mux schreef op zondag 23 september 2012 @ 13:52:
[...]
Mijn opmerking ging over de discrepantie die in je vorige opmerking stond (hehe... wat ben ik duidelijk

). Je zei dat het tijdloos en 'prachtig' was, ik neem aan dat je daarmee bedoelde dat je vindt dat het design ook door de jaren heen algemeen geaccepteerd 'mooi' blijft.
Ik spreek dat tegen; de vorm van vrijwel alle elektronica wordt gedicteerd door de techniek van de tijd, en daardoor is het per definitie niet tijdloos. Oude telefoons, waaronder ook de iPhone 2G welke ik expliciet noem omdat ik destijds dezelfde mening was toegedaan, worden uiteindelijk door consumenten gewoon niet meer mooi gevonden als de techniek zodanig verder is gegaan dat het niet meer in het tijdsbeeld past. Het is dus juist géén tijdloos 'design'. Het is iets dat op het moment mooi was, maar later niet meer.
Jij gebruikt de eigenlijk de verkeerde termen. Mooi kun je moeilijk gebruiken omdat dat woord een kapstok is voor subjectiviteit. Gebruik dan liever 'esthetisch' of 'heeft een goede vormgeving'. En zelfs dan. . . design is altijd een som van de delen, je moet het op een holistische manier bekijken. Techniek heeft altijd een invloed op de vormgeving maar dat wil niet zeggen dat die vormgeving ook voorbij gestreefd is zodra de techniek verouderd is.
Ik heb hier op mijn kast een gloednieuw uitziende Braun SK2 (radio) staan.

Het ding werkt nog met radiolampen en doet AM/FM en stamt uit 1961. Doch, qua vormgeving is het een vrij tijdloos ontwerp.
Hetzelfde met een iPhone 2G. Met dat ding krijg ik nog vaak de de opmerking: "He is dat een nieuwe iPhone?". Helaas moet ik dan mensen teleurstellen dat het al een oud ding is. . . doch: Er is nog nooit iemand die me gezegd heeft: "Poh, wat een oubollige vormgeving!"
Zelf vind ik dat de iPhone 2G de tijd nog goed doorstaan heeft. De iPhone 3G(S) daarentegen vond ik walgelijk vanaf de lancering: Plastic, schroeven, kakafonie van materialen, dikke bezel (Leg een 2G maar eens langs de 3G(S), bij een 2G lijkt het scherm edge-to-edge te zijn.) Dàt is een voorbijgestreefd ontwerp.
Daarnaast is design uiteindelijk altijd een verhaal van compromissen sluiten.
- iPhone 2G: Kunststof 'kontje' bij de aluminium back cover voor de antenne
- iPhone 3G(S): Kunststof back cover voor volledige radiotransparantie.
- iPhone 4: RVS band als antenne en dragende structuur met glazen back cover. Stevig, krasvast, maar breekbaar en antennagate.
- iPhone 4S: Antennagate opgeslost door antenne in 2 delen. Nog steeds breekbaar.
- iPhone 5: Goed antennesysteem. Aluminium back cover met glas voor radiotransparantie. Helaas is dit unibody design 'zachter' en blijkbaar vatbaar voor krassen.
- iPhone 5S: Geen verandering? RVS unibody (zwaar!)? Liquid metal unibody (Eerder voor een iPhone 6)? Wie zal het zeggen. . .
Armada. schreef op zondag 23 september 2012 @ 15:41:
Al was de iPhone 5 OOTB bekrast, nou en? Apple kiest er duidelijk voor om iedereen een persoonlijke iPhone te geven en dat soort kleine dingetjes onderscheiden jouw toestel toch van de anderen. Ze hebben hier juist heel goed over nagedacht, dat is gewoon visie die ontbreekt bij andere fabrikanten van shitdroid toestellen zoals Samsung.
Armada heeft hier een punt hoor. Bij Apple wordt er inderdaad nagedacht over 'beschadigingen' en de relatie tussen object en persoon. Dit heb ik nog ooit gelezen in een interview met Jonathan Ive. De achterkant van de iPod is bijvoorbeeld "opzettelijk" van gepolijst RVS gemaakt opdat de gebruiker zijn iPod zou gaan afvegen/poetsen waardoor er een band ontstaat tussen gebruiker en object. En dat verwijst dan weer naar de Wabi-sabi-filosofie: De gebruikssporen zijn onvolmaakt, maar volgens deze filosofie zal de gebruiker juist schoonheid en poëzie terugvinden in deze sporen.
Maar goed, OOTB? Ding moet onbekrast zijn

.
[
Voor 14% gewijzigd door
6129(15) op 23-09-2012 16:20
]