Zeggen dat TS toch eigenlijk best in luxe leeft, vind ik er toch een beetje over. Toegegeven, hij woont niet onder een brug en gaat de vuilnisbakken van de supermarkt niet leeghalen, maar luxe? Voortdurend op de kleintjes moeten letten, dat weegt na een tijd. Niks mis mee op zich en zo veel mensen doen het, al dan niet noodgedwongen, maar je gaat me niet vertellen dat dat "luxe" is en dat dat niet weegt op je na een tijd.ebia schreef op woensdag 16 mei 2012 @ 23:02:
Het klinkt misschien gek, maar eigenlijk leef je best in luxe. Vroegâh (in de tijd van je ouders) was het bijna ondenkbaar dat een alleenstaande jongeman zomaar een huis kon kopen. Je moest eigenlijk wel 'samen zijn' (lees: trouwen), om dan uit-huis samen te gaan wonen. Als je beide werkte kon je je misschien een koopwoning veroorloven, maar misschien ook niet. Die tijden zijn voorbij, maar geeft eigenlijk aan hoe de welvaart is gestegen sinds die tijd. Als het moeten letten op de aanbiedingen in de supermarkt dan de 'prijs' is die je daarvoor moet betalen, dan kom je er toch aardig goed mee weg dacht ik zo?
Ik heb het zelf jarenlang noodgedwongen gedaan en als ik mijn situatie "toen" bekijk met de situatie "nu" waar ik inderdaad de luxe heb om gewoon alles wat ik nodig heb of denk nodig te hebben in mijn winkelkarretje in één enkele supermarkt te kappen zonder naar de prijs te kijken of te klooien met kortingsbonnen, dat is toch wel een wereld van verschil (dank U, baas
(en ja, straatkindjes in Mogadishu hebben het inderdaad slechter dan TS, maar leeft TS daarom in luxe?)
Maar nu loop ik zo te denken dat, touch wood (laten we onze kop niet in het zand steken, hope for the best, plan for the worst en zo), moest er iets met mij gebeuren, ik toch wel wil dat mijn vrouw & zoon dezelfde levensstijl kunnen aanhouden, dus rakel ik volgende week, terug op kantoor, het topic van de levensverzekeringen eens terug op.
[ Voor 9% gewijzigd door demichel op 17-05-2012 10:18 ]
There are only two rules in life. #1. There always is a loser. #2. Don't be the loser.