EvaluationCopy schreef op woensdag 09 mei 2012 @ 07:58:
[...]
Ik ben voor vrijheid van kéuze! Minder rijden is mooi, natuurlijk. Maar als ik héél graag bij een werkgever werk waar het niet anders kan en om reden A B en C woon ik op plek X dan zij dat zo. Ik krijg kriebels van zulke overheidsbemoeienis. Zie mijn signature, is daar wel op van toepassing.
[...]
Kinderen zijn een keuze, zieke ouders zijn dat niet en de zorg daarvoor is niet altijd vanzelfsprekend. Dit sloeg overigens niet op mij hoor, is op mij niet van toepassing. Ik vind het overigens wel een misselijke opmerking, toont wel iets van je onvolwassenheid, geen verwijt, maar leg dit maar eens uit aan mensen die én graag een baan willen hebben én voor hun doodzieke vader of moeder willen/moeten zorgen.
Ook hier meet je met twee maten - als de overheid ervoor zorgt dat een keuze niet vrijblijvend is, heet dat "bemoeienis" en krijg je er kriebels van, terwijl als familieaangelegenheden een keuze nog veel meer beperkt heeft dat geen invloed op je vrijheid
Je doet hier weer een stel aannames. Dat ik iets als keuze bestempel betekent niet dat ik dus anders kies dan jij of iemand anders zou doen. Deze "onvolwassene" heeft beide ouders zien overlijden, eentje na langere ziekte, en heeft ervoor gekozen ongelofelijk veel tijd en zowel direct als indirect geld in te stoppen, en zou het zo nog een keer doen als de situatie zich voordeed (als ik nog ouders had

). Maar dat maakt het niet minder een persoonlijke keuze van me. M.i. is juist verantwoordelijkheid nemen voor je keuzes, ook de keuzes waar je niet volledig vrij in was, een teken van volwassenheid.
[...]
Ik heb onlangs geprobeerd m'n huis te verkopen. Daar wilde ik 30.000 euro op inleveren, maar méér kon echt niet en dan kwam het nog niet rond. Welkom in the real world makker. Heb jij uberhaupt een koophuis dat je dit soort onzin kunt verkondigen? Bewijs nummer zoveel van een stuk onvolwassenheid en vooral weinig ervaring met de realiteit.
Kan het even wat minder op de man? Als je argumenten sterk zijn, kunnen ze prima op zichzelf staan zonder flames op basis van - voor de zoveelste keer in jouw posts richting mij - foute aannames.
In 2007-2008 heb ik een huis wat op EUR 169k getaxeerd was uiteindelijk na ruim jaar dubbele lasten moeten verkopen voor EUR 129k. Die grap heeft heeft me alles bij elkaar EUR 50k gekost. Dat nooit meer, daarom dat ik huur, ondanks dat dat "weggegooid geld" zou zijn. Ook zo'n keuze met gevolgen, desalniettemin duidelijk een keuze.
En voordat iemand opmerkt dat ik hieronder over woningruil bij sociale huur heb uit eigen ervaring en dat dat niet beide waar kan zijn, deze verkoopperikelen gaan over het huis van m'n wijlen moeder die ik als executeur van haar nalatenschap moest liquideren.OKA schreef op woensdag 09 mei 2012 @ 01:02:
[...]
Sorry, maar ik denk dat jij de enige bent die een
onkosten-vergoeding als loont ziet.
Als ik voor mijn werk bepaalde onkosten moet maken, die ik anders niet zou maken en de werkgever wil dat vergoeden. Waarom zou dat belast moeten worden? Dat is toch
Als ik voor mijn werk een opleiding/cursus moet doen, en de werkgever vergoedt dat. Dat is toch ook geen loon.
Ik zie onkostenvergoeding niet als loon, ik stel alleen de definitie van "onkosten" ter discussie.
Mijns inziens is er een fundamenteel verschil tussen kosten die onlosmakelijk met het uitvoeren van je werkzaamheden verbonden zijn en zaken die je weliswaar uitgeeft omdat je werkt maar die niet te maken hebben met de werkzaamheden die je uitvoert.
Dienstkilometers zijn typisch voorbeeld van dat eerste, dat zijn onkosten die je maakt in het kader van je werk en worden berekend vanaf je standplaats naar de locatie waar je je werk moet uitoefenen. Iedereen die hetzelfde werk deed zou dat ook moeten doen.
Woon-werkverkeer valt wmb in zelfde categorie als de lunch die je eet, de kleding die je draagt en de kapper waar je je haar laat knippen. Mogelijk allemaal dingen die je niet zou doen als je niet werkte of ergens anders werkte, of duurder dan wat je zou doen als je niet werkte, maar stuk voor stuk gevolg van eigen keuzes, al zijn die keuzes niet vrijblijvend.
En verhuizen (om de reiskosten te drukken) kan in de meeste gevallen niet.
Want vind maar eens een huurwoning in een andere regio. Je moet eerst jaren in de wachtlijst gestaan hebben. Kopen zou eventueel kunnen, maar moet je wel voldoende verdienen om een hypotheek te kunnen krijgen. Als je al een koophuis hebt, probeer dat maar eens (zonder verlies) te verkopen.
Ook hier heb je keuzes. Woningruil is een uitstekende optie om binnen de sociale sector te verhuizen zonder jarenlange inschrijfduur in gemeente waar je naartoe wil. Zo ben ik binnen sociale sector van Nijmegen naar Amsterdam verhuisd een maand nadat ik me er inschreef. Nu is Nijmegen natuurlijk even erg qua woondruk als Amsterdam, dus ik heb makkelijk praten, maar er zijn genoeg mensen die van grote, populaire steden naar kleinere en/of minder populaire plaatsen willen verhuizen. Makkelijk is anders, maar het moet erg tegenzitten wil je niet sneller iets kunnen regelen dan via reguliere inschrijving.
[...]
Je loopt maar te ranten op eigen keuze, maar die keuze is behoorlijk beperkt, zeker voor de mensen in het lagere inkomens segment.
Als je minimumloon verdient heb je minder vrijblijvendheid in je keuzes dan als je tonnen verdient, maar al moet je rondkomen van een bijstandsuitkering, je hebt iedere dag in alles wat je doet keuzes. Het nare is alleen dat veel van die keuzes forse consequenties hebben, consequenties die je moeilijker kunt dragen dan iemand met meer
Je raakt kant nog wal in je betogen die je hier houd. Goed, dat ligt dan waarschijnlijk aan je eigen beperkte inzichte en het niet kunnen verplaatsen in anderen.
[...]
Dat jij lekker verdient gun ik je van harte. Dat jij het niet merkt qua kosten omdat lekker makkelijk met je loon kan huis-hoppen of kan job-hoppen, kunnen de mensen die eigenlijk gewoon worden uitgeknepen voor een minimumloon simpelweg niet. Maar blijkbaar dringt dat niet tot je door, of kan je het niet bevatten dat die druk bij die mensen belachelijk hoog is.
[...]
Wellicht verdien jij dusdanig genoeg dat je dat amper zal merken. Ik weet het niet.
Begin jij nu ook al op de man te spelen? En foute aannames over mij te maken trouwens?
Ik heb tijden met schulden (mede van het debakel van dat huis van m'n moeder verkopen) en minimuminkomen geleefd. Gelukkig heb ik me daaruit weten te werken, sterker nog, ondertussen kwalificeren m'n vriendin en ik als scheefwoners, maar denk nou niet dat ik in de hoogste belastingsschaal zit, dikke leasebak onder m'n kont heb of in een villa of peperduur appartement woon. Zoals ik al eerder aangaf woon ik samen in een tweekamerappartement in een achterstandswijk. Je hoort me ook niet klagen trouwens, ik had andere keuzes kunnen maken waar ik meer geld mee had kunnen verdienen, maar ik koos hiervoor en heb geen spijt.
Dus ja, ik kan me prima inleven in mensen die het minder ruim hebben, als het niet uit m'n eigen achtergrond is, is het wel m'n broertje die nu bijna een jaar werkeloos is, een kleine erfenis verbrast heeft (grotendeels met het poederen van z'n neus, een minder verstandige keuze) en binnenkort riskeert uit z'n huis gezet te worden. Dat het leven kut kan zijn wil niet zeggen dat je dus geen keuzes hebt, dat je geen verantwoording af te leggen hebt over wat je doet.
Goed, jouw standpunt en mening is je goed recht. Ik zal die ook respecteren, maar ik ben het dan ook niet met je eens.
Doe dat dan aub zonder mij te veroordelen op basis van foute aannames over m'n situatie.
[...]
Maar ben jij dan aan de andere kant ook bereid als er straks om deze door Den Haag veroorzaakte inkomsten-verlies voor de staat op te vangen door weer een lasten verzwaring te krijgen om die gaten weer te moeten dicht slaan? Kijkend naar je betogen zeg je: wet is wet, zo is het. Je moet dan wel mee. Maar ik denk dat je dat ook niet echt leuk zal vinden.
Dit zijn drie aparte discussies:
1) Is de 3%-norm zinnig en verstandig te noemen gezien de staat van de economie? Ik heb al gezegd dat ik vind van niet, de economie vraagt juist om stimulering om uit de recessie te komen.
2) Gesteld dat 3% zinnig zou zijn, is deze totaalpakket aan maatregelen de beste manier om ze te bereiken? Ook hier heb ik al aangegeven dat ik vind van niet. Het feit dat JSF en HRA buiten schot blijven vind ik onzin, vooral JSF, waar werkelijk geen enkele belastingbetaler in NL iets aan heeft.
3) Gesteld *dat* er bezuinigd moet worden om 3% te halen, en dit pakket er ligt, is het detail dat de 19c voor woon-werkverkeer belast gaat worden? Enkel hiervan vind ik dat het een goed idee is.
Mijn standpunt is dat Den Haag niet met oplossingen komt voor het probleem. Maar pleisters op een infecteren wond. En dus niets aan de infectie doet, en alleen maar groter wordt. Met als gevolg dat er weer een grotere pleister nodig is. Die we dan weer met z'n allen mogen gaan betalen.
Ja, dit is een kutpakket om een controproductief doel te bereiken (en zelfs dat niet haalt). Oneens dat "Den Haag" dit doet, "Den Haag", dat ben jij ook, dat zijn alle kiezers. Als iedereen stemde op SP zou er een heel ander beleid gevolgd worden, als iedereen op VVD stemde ook (om nog maar over SGP te zwijgen). In plaats daarvan hebben we dit zooitje ongeregeld wat een onhebbelijke compromis heeft moeten sluiten.
Mijn stille hoop is dat die hele 3% afgeschoten wordt door Francois Hollande en de Kunduz-accoorden van tafel kunnen.
Maar dat verandert mijn mening tov het specifieke detailtje ervan dat in dit topic besproken wordt niet