Check definitie van communisme eens, ik zie bijzonder weinig raakvlakken met de VVD of met welke NL politieke partij dan ook (zelfs het NCPN staat er niet meer onverbloemd voor).
* dion_b mompelt iets over dictatuur van het proletariaat, afschaffing 'burgerlijke' democratie, onteigenen van alle privebezittingen, rechtstreeks aansturen van alle bedrijven door functionarissen van de overheid etc.[...]
Iemand moet dat betalen ja, ikzelf of m'n werkgever prima. Ik zou niet weten waarom de fiscus daar nog eens zo'n bedrag aan wil verdienen. 4000 euro belasting voor mijn kleine autootje per jaar

Omdat dat consequent is? Geld wat je werkgever aan jou geeft heet normaliter 'loon' en wordt als zodanig belast. Er is ooit gekozen om een uitzondering te maken. Meer niet. Er staat nergens in het verdrag van rechten van de mens dat je recht hebt op onbelast loon voorzover het je vervoer aangaat.
[...]
42km, waar hebben we het over. In veel landen reizen mensen dat om boodschappen te gaan doen. O de fiscus betaalde tot nu toe altijd mijn reiskosten!! Ik maar denken dat ik/werkgever dat altijd zelf deden

Nee, de fiscus stelde je vrij van betalen van dezelfde belasting als je over alle andere inkomsten betaalde ervoor. En 42km weinig? Wederom, woon-werkafstand in NL is hoogste in EU. Jazeker, diep op het platteland in grote landen kom je mensen tegen die veel meer rijden, maar de EU is in de regel sterk verstedelijkt. In geen ander land dan NL komt iemand op het idee om in stad X te wonen en vervolgens werk te zoeken in stad Y zonder te verhuizen (of om in stad Y te werken en vervolgens zonder van werkgever te wisselen in stad X te gaan wonen).
Je draait de zaken om. Forenzen is nooit gesubsidieerd ofzo.
Een van die rare politieke definitiekwesties. Als de overheid jou geld geeft heet dat subsidie en mag dat niet want het is een linkse hobby. Als de overheid normaal geld van jou krijgt en je vrijstelt over een deel daarvan heet het belastingvoordeel en is het tot onvervreemdbare recht geworden en ben je opeens (blijkbaar) communist als je dat ter discussie wilt stellen. Terwijl het in praktijk exact hetzelfde werkt. Het is IMHO totaal inconsequent om tegen subsidies maar voor belastingvoordeel te zijn.
Het wordt al enorm belast en dat wordt alleen maar erger. Mijn baas wilde mij graag hebben en daar heeft hij reiskosten voor over. Dat de overheid ook daar weer van wil plukken heeft niet te maken met het bedrag dat de werkgever in geachten had (19ct).
De overheid wil daar gewoon evenveel van 'plukken' als van elke andere Euro die je verdient omdat je baas jou graag wilde hebben.
Juist die weggevallen werkzekerheid zorgt ervoor dat ik niet zomaar voor m'n werk ga verhuizen (ook in de nieuwe situatie wordt dat nog bestraft met een 4-6 duizend euro

, ALS je je huis al kwijtraakt)
Zoals ik al aangaf, de angst regeert. Zolang iedereen zich blindstaart op risico's en niet op kansen veranderen ze inderdaad niets aan hun situatie. Gelukkig
[...]
Subsidie op woon-werkafstand?? Huh waar? Leg mij eens even uit hoe onze overheid daar tot nu toe aan meebetaalde dan? Misschien dat ik dat met terugwerkende kracht kan opvragen via een formuliertje.

Wederom, belastingvoordeel=subsidie.
Ondanks je politieke voorkeur hoop ik dat je inziet dat dit beleid de economie nog veel verder om zeep gaat helpen.
Welke politieke voorkeur? Omdat ik belastingvoordeel gelijkstel aan subsidies zou ik communist zijn ofzo?
Beide verpesten de goede marktwerking. Net zoals HRA trouwens, enige wat dat de maatschappij heeft opgeleverd is evenredig hogere huisprijzen (marktwerking pur sec) waardoor iedereen exact dezelfde huis kan kopen als voorheen. Wie wint? De hypotheekverstrekkers, omdat ze structureel hogere hypotheken kunnen verstrekken en dus meer rente binnenhalen. Wie betaalt de rekening? Rechtstreeks de overheid door gederfde belastinginkomsten, maar wie betaalt de overheid? Juist, wij. Wij betalen dus via BTW, via inkomensbelasting en alle andere belastingen zelf voor de HRA...
defiant schreef op zondag 29 april 2012 @ 01:44:
[...]
Voor mensen die goed 'in de markt' liggen ben ik het wel met je eens dat dat principe werkt, maar voor een hoop mensen is dat niet de realiteit. Vergeet hier en ook elders niet het effect van globalisering.
Ook hier: werk voor het leven bestaat niet, dat gaat niet alleen over je plek bij een bepaalde werkgever, maar ook over de werkzaamheden zelf. Als het werk wat je deed richting goedkopere landen verdwijnt moet je iets anders zoeken, niet alleen een andere werkgever maar ook andere werkzaamheden die wel aansluiten bij de globale economie en de plaats van NL erbinnen (bovenaan...).
Er is een probleem met arbeidsmobiliteit, maar die ligt zeker niet alleen bij de werkgever. Veel mensen, vooral in die oudere categorie, denken dat ze ooit een vakopleiding gevolgd hebben en de rest van hun leven niets meer aan scholing hoeven te doen. Dat gaat vroeg of laat inderdaad mis. Een goede werkgever signaleert dat en doet in het kader van employability moeite om zo iemand toch in beweging te krijgen, maar of je nu de beste of slechtste werkgever hebt, de daadwerkelijke inspanning om employable te blijven moet van het individue zelf komen. En om weer on-topic te gaan: dat geldt ook voor het vinden van werk dichter bij huis.
[...]
Een n=1 ervaring lijkt me imho niet zo relevant.
N>1. Die ene was een bijzonder frappant voorbeeld van iemand die ik in ieder geval nooit een baan aangeboden zou hebben gezien z'n verleden. Als ik kijk op LinkedIn naar mensen van wie ik hoor dat ze afgelopen jaar ontslagen zijn (of hoe dan ook het 'netjes' bewoord was) zie ik tientallen mensen, van Vice Presidents tot en met Callecenter telemarketeers weer aan de slag zijn. Ik zie niet een persoon die van productief werkend naar langdurig werkeloos is gegaan.
[...]
De kern van de zaak, ik ben het volledig met je eens dat we overdreven forenseren moeten terugdringen. Ik ben het er niet mee eens dat dat moet gebeuren via de aftrekbaarheid van de reiskostenvergoeding, omdat ik er volgens mijn eerdere argumentatie van mening ben dat het zeer weinig effect zal hebben.
Op zichzelf: nee.
Maar de taak van de overheid is niet om te bepalen maar om te sturen. Elk klein beetje in het balans maakt dat een bepaalde keuze waarschijnlijker wordt en een andere minder. Reizen duurder maken zal onherroepelijk het gereis beperken, en als bedrijven op gegeven moment (allicht niet nu, wel als de economie straks aantrekt) geen geschikte kandidaten op hun huidige locatie kunnen vinden
en dat is nu vaak het geval, het heeft 6 maanden geduurd om een directe collega voor mij te vinden, en het is na 9 maanden nog niet gelukt onze ad-interim manager met een definitieve te vervangen zul je snel genoeg zien dat op andere lokaties gezocht gaat worden.
De aanpak van het probleem van de afstand tussen werknemer en werkgever vereist een veel bredere visie en dito aanpak. Ik zie bijvoorbeeld veel meer in het ontkoppelen van bedrijven van hun kantoorpanden, laat werknemers werken op flexplekken die zich dicht bij hun woonomgeving bevinden. En stimuleer bijvoorbeeld het nieuwe werken in combinatie met nieuwe technologieën op het gebied van samenwerking/video conferencing.
Dat zijn echter wel zaken die zich voornamelijk richting op een mentaliteitsverandering bij werkgevers. En daar is de huidige politiek (die zich in ideologische zin vaak achter hun standpunten schaart) het vaak niet zo mee eens.
Eens, al denk ik dat daar een veel grotere rol voor de managementscholen weggelegd is dan voor de overheid of zelfs de werkgevers an sich. Ik herinner me een van mijn eerste managers, kort daarvoor afgestudeerd in technisch bedrijfskunde. Hij had een standplaats 50km verderop, we zagen elkaar max 2 dagen in de week een paar uur. Toch stond hij erop te allen tijde te weten waar ik exact fysiek zat, en enkel bij hoge uitzondering toe te staan dat dat ergens anders was dan mijn eigen bureau of op een ander tijdstip dan vastgesteld - ondanks dat dat werkelijk niets uitmaakte voor mijn werkzaamheden. Op gegeven moment nadat ik een andere manager had eens op een borrel nagevraagd waarom hij juist daar zo streng op was terwijl hij in de regel een erg relaxte en op doelen, niet werkzaamheden, gerichte manager was. Antwoord: dat werd er steeds op school ingehamerd, als je niet wist waar je mensen waren en wat ze deden, dan kon het niet goed gaan. Als je er niet zelf bij kon zijn, dan moest je iedereen laten werken alsof je wel over hun schouder mee zat te kijken. WTF
Het begint te veranderen, maar inderdaad je hebt een integrale aanpak nodig. Die aanpak kan alleen werken als het vanuit de overheid in de juiste richting gestimuleerd wordt. Het niet meer aanmoedigen van reiskilometers is daar een klein maar niet onbelangrijke deel van IMHO.
Kortom, echte hervormingen vereisen moed die meerdere partijen raken, dat is echter niet het beeld wat ik op dit moment krijg.
Die accoorden van afgelopen week geven mij hoop dat er in ieder geval de wil is om partijoverstijgend te kijken, het feit dat niet iedereen bereid was in dat bootje te stappen geeft gelijk aan dat we nog een flinke weg te gaan hebben.
[
Voor 39% gewijzigd door
dion_b op 29-04-2012 12:11
]