dion_b schreef op zondag 06 mei 2012 @ 20:04:
[...]
[...]
Dubbele lasten voorkom je door eerst te verkopen en dan pas te kopen (het is een echte kopersmarkt, dus zodra je een zak met geld hebt vind je makkelijk wat), en meubels - daar kies je zelf voor. Met een hamer (en een zaag) is alles passend te krijgen.
[...]
Ik tel EUR 24k uit jouw rekensom (die ik betwist). Dat is een stuk minder dan modaal. Ik denk dat je dat kunt reduceren naar de helft (door bestaande inboedel te hergebruiken en pas te kopen na verkoop oude woning), dan heb je het nog over een flink bedrag, maar dermate laag dat reiskosten relevant worden in vergelijking.
Een modaal inkomen is ongeveer 20k a 22k netto per jaar (33k bruto). Vandaar mijn stelling "meer dan veel mensen in een jaar verdienen".
Ik vind het hergebruik van meubels en stoffering uit een huis waar ze qua maat en estetisch goed pasten, in een huis waar ze minder goed passen, ook een soort "schade". Als je niets wilt begroten hiervoor, zal het interieur in je nieuwe huis minder aantrekkelijk worden dan het in je oude huis was en dat is achteruitgang.
Ik had overigens geen compleet nieuwe stoffering en meubilair gerekend maar hergebruik van +- de helft van de stoffering en >80% van de meubels.
[...]
Belastingen zijn een sturingsmiddel. Niemand dwingt je om op locatie X te wonen en Y te werken, maar het fiscale plaatje hangt consequenties aan je keuze. Deze voorstellen maken de keuze om ver van huis te werken/ver van werk te wonen minder aantrekkelijk. Als je desondanks ver wilt blijven reizen: prima, maar je zult er de portemonnaie voor moeten trekken.
[...]
Als je een belasting zuiver als sturingsmiddel gebruikt, is hij budgetneutraal. Hier belasten, daar ontzien. Per saldo evenveel belasting innen maar anders verdeeld. Deze belastingwijziging s echter onderdeel van een pakket van >>10 Mrd aan bezuinigingen.
Dan is het dus kennelijk niet de bedoeling om iedereen te sturen maar meer om degene die zich niet laat sturen wat meer uit te melken en daarmee de staatsschuld terug te brengen
Overigens, of belasting uberhaupt een sturingsmiddel moet zijn, of slechts een manier om de totale kosten van een bepaald gedrag door te berekenen naar de veroorzaker, is onderwerp van eeuwige politieke discussie.
Dat is nou toevallig exact wat ik rij (nouja, als m'n vriendin rijdt 1:21, als ik rij 1:19.5). Inderaad uitgezocht op lage aanschafwaarde en hoge zuinigheid. We zullen er wel op achteruit gaan aangezien we nu grof winst maken per km, maar het blijft kostendekkend.
Dan rij je een auto die qua afschrijving en qua verbruik ruimschoots ondergemiddeld zit. Die auto kun je als norm zien van wat een auto moet kosten, maar dat lijkt me niet de meest objectieve norm.
Heb nooit begrepen waarom mensen meer aan vervoer willen uitgeven en dan ook nog verwachten dat de rest van de maatschappij bij moet dragen aan die keuze (in de vorm van belastingvrijstelling/subsidie)
Waarom mensen veel of weinig aan vervoer willen uitgeven is een persoonlijke keuze. Ik snap bijvoorbeeld niet dat mensen zonder rugklachten en onder de 70 jaar oud in SUV's en MPV's willen rijden, doe mij maar een auto van 1.15 meter hoog

Maar dat is natuurlijk niet heel relevant voor de discussie.
Het tweede deel van je zin vind ik veel relevanter: "en dan ook nog verwachten dat de rest van de maatschappij bij moet dragen..".
In die woorden ligt een bepaalde kijk op belastingen en gemeenschapsgeld besloten. Feitelijk hebben we het niet over een overheid die meebetaalt aan je woon-werk ritten, maar over een aftrekpost in de loonbelasting. Het is het verschil tussen meer of minder betalen, niet tussen ontvangen of betalen.
Ik zou de vraagstelling formuleren als "in welke mate erken je kosten om op je werk te komen als kosten die je moet maken voor je werk"?
Onderliggend principe is dat je inkomen uit arbeid wordt belast in onze loonbelasting/inkomstenbelasting. Kosten die je moet maken om dat inkomen te verwerven, zijn in beginsel aftrekbaar. Als ik iemand 5000 euro betaal, onder voorwaarde dat hij mij in een andere vorm 1000 euro van zijn eigen geld terugbetaalt, dan gun ik in feite een inkomen van 4000 euro aan de ander. Die grondslag van "belasting betalen over het verkregen voordelig saldo" zie je terug in loonbelasting/inkomstenbelasting box 1, maar ook bijvoorbeeld in de fiscale winstberekening van ondernemers. Volgens mij staat deze norm an sich niet ter discussie.
Mag je woon-werk kilometers zien als kosten die je redelijkerwijs moet maken voor de uitoefening van je beroep en het verwerven van inkomen? Dan zijn ze principieel aftrekbaar. Wat een redelijk bedrag is, is weer een andere discussie. Is het redelijk om met een fiets te gaan? Met een scooter? Met een Maybach 57L? De huidige norm lijkt te zijn dat (a) woon-werk ritten beroepskosten zijn en (b) een bescheiden tot modale auto als redelijk wordt ervaren.
Nu staat deze norm ter discussie. Vinden we het verhuizen een net zo redelijke optie? In dat geval zou ik de kleinste kosten (rijden of verhuizen) als aftrekpost zien.
EvaluationCopy schreef op zondag 06 mei 2012 @ 21:24:
Dionb, leg mij nou eens uit waar JIJ er aan meebetaalt als ik besluit verder weg te gaan wonen?? Stel ik ga 100km per dag méér reizen. Mijn werkgever betaalt dan 100x 19ct extra (of niet). Kom ik daar niet aan uit met mijn auto dan betaal ik de rest zelf.
Dat onderwerp raakte ik ook in mijn reply.
Ik ben van mening dat er helemaal geen overheid (en dus geen maatschappij) is die meebetaalt aan je mobiliteit door de 19 cent/km belastingvrije vergoeding.
Als je echter de belastingcomponent die de overheid zou kunnen ontvangen (in dit voorbeeld bv. 42% over 19 cent per kilometer) eerst naar de overheid toerekent als ware het de "normale belastinginkomsten" en dat als een soort referentie gaat beschouwen, dan lijkt een aftrekpost ineens op een meebetalende fiscus. Je onthoudt de belastingdienst immers "zijn 42% van jouw 19 cent".
[
Voor 8% gewijzigd door
t_captain op 06-05-2012 21:37
]