Mijn mening hier ook maar eens plakken

. Ik heb het spel gisteren voor het eerst uitgespeeld (op pc). Met een mage op hard: op level 26 geëindigd, 70 uren gespeeld volgens Xfire, 63 uren op de laatste save in-game en ik neem aan dat Xfire het correcte heeft (omdat in-game dingen die je niet savet niet meegeteld worden?). Ik vraag me dus alvast af vanwaar al die lage getallen van de speelduur komen: waarschijnlijk skippen de meesten grote delen of wandelen er in casual mode eens doorheen.
Hier is mijn char:
Saidin character (items zijn nog niet geupdate, al de rest wel)
(Er staan geen spoilers in deze post, denk ik toch.)
Zeer leuke game met een aantal mankementen.
Een groot pluspunt zijn de characters. Alle characters zijn leuk met een interessante achtergrond. In Origins had je de grote 3 characters (alistair, morrigan, leliana) die eruit staken en de rest waren duidelijk minder belangrijk, maar hier zijn ze allemaal interessant. Mijn favoriet is denk ik Merril: echt een schatje met een ontroerende questlijn. Zelfs aan Aveline, waarvan ik in het begin dacht "wat een saai manwijf", geraakt ge gehecht. Haar quest in Act 2, echt geweldig, zeker als je Isabela meeneemt. En dat brengt me naar het volgende, daarbij aansluitende, pluspunt: de interactie met en tussen de companions is geweldig: Isabela en Aveline bekvechtend, Fenris met een haat voor mages en ietwat naïeve Merril, Isabela aanporren om het met een virgin mage te doen, fenris even zijn gang laten gaan op een bad guy...
Het verhaal is ook zeer goed en beter dan Origins. Waar Origins blijft steken in de klassieke good vs evil met hier en daar slechts grijze areas, gaat DA 2 volledig voor de ethische kwesties. Het gaat meer de The Witcher richting uit. (Ook de vergelijking met LOTR zal niet meer gemaakt worden, iets wat ook vaak naar voren kwam als kritiek op DA:O.) Veel keuzes in het spel wat ook een pluspunt is (hoewel sommige keuzes niet echt uitmaken en andere dan weer juist wel). Ik las in reviews dat het verhaal directie mist en ik snap waarom dat ze dat zeggen, maar ik ben het er maar half en half mee eens: de acts zijn inderdaad nog losse verhaallijnen, maar de framed narrative zorgt toch voor richting. Bovendien zorgt de tijd tussen acts er ook voor dat ge duidelijk het effect van uw keuzes ziet. Iets wat altijd moeilijk is om te doen zonder veel tijd tussen en wat leidt tot ietwat geforceerde consequences die ze er rap tussenmoffelen in bijvoorbeeld DA:O en Mass Effect. Het spreiden over de tijd zorgt ook voor wat meer meevoelen met je character en meer realisme: je gaat niet van nobody tot redder van de wereld in een paar dagen (gewoonlijk is het: oh hoi ik ben de chosen one die net op tijd opduikt en het wel even allemaal zal regelen). Ook dat cliffhanger gedoe is totaal overroepen. Sure er zijn belangrijke dingen gebeurd in de Dragon Age wereld en er staan duidelijk nog dingen op stapel, maar ge hebt een duidelijke afronding van het DA2 verhaal. Het is niet zo dat ze flauw middenin afbreken. Het lijkt me in principe zelfs mogelijk dat uw character niet meer aan bod komt in de volgende games en dat het dus echt afgerond is voor uw character.
Veel en interessante side quests ook. Iets wat je in DA:O nauwelijks had buiten die saaie board quests.
Ook leuk dat een aantal van de characters uit Origins een cameo maken en eentje zelfs belangrijk blijkt.
Ook dat gedoe over de combat is totaal overroepen. Ik heb het op hard gespeeld en hard is echt hard. De Rock Wraith, High Dragon en einde-act-2 (zal het niet spoilen

) gevechten zijn bijzonder tricky. En ook voor vele gewone gevechten hebt ge zeker en vast een tactische aanpak met veel pauzeren nodig. Het klopt dat normal van DA2 iets makkelijker is dan de normal van DA:O: ik zou zeggen dat de normal van DA:O ergens tussen de normal en hard van DA2 ligt (want DA2 op hard is duidelijk moeilijker dan DA:O op normal). Op hard verschilt de combat eigenlijk niet veel van Origins.
Ook dat geklaag over het verschijnen van adds achter uw mages snap ik niet zo goed. Klagen ze nu dat het te moeilijk is? Gebruik uw abilities (mind blast, goad, armistice, taunt...), ze dienen daarvoor. In WoW hebt ge ook vaak adds, als iemand daarover klaagt, krijgt ge "L2P" te horen.
Het spel is enkel hack n slash als je er zelf voor kiest door op de console te spelen (zonder auto-attack) en door op een te lage difficulty te spelen.
Top down view nooit gemist, ik gebruikte het toch praktisch nooit in DA:O. Ik prefereer hoog over the shoulder zodat ge in de diepte naar de horizon kunt zien ipv met oogkleppen top down.
Abilities systeem van DA2 is goed en prefereer ik boven dat van DA:O. In DA:O krijg je gewoon een berg abilities waarvan je een groot deel niet gebruikt. In DA2 gebruik je nog steeds een deel niet dus er is nog steeds keuze (zeker in het begin en gedurende act 1 had ik weinig spells), maar het voegt vooral extra diepte toe aan de abilities door de upgrades.
Het minpunt in DA:O dat er te weinig unieke interessante items waren is nu weg. Veel interessante wapens en belts/ringen/amuletten om tussen te twijfelen.
Main character heeft een stem wat een pluspunt is, maar daarbij komt natuurlijk het radial menu uit Mass Effect wat een minpunt is. (Het een kan moeilijk zonder het andere trouwens. Als je de volledig tekst in de dialoogoptie zou kunnen lezen, dan is het saai dat je main character volledig voiced is. Dan ga je rapper skippen wat je character zegt.)
En dan nu de mankementen. Geen echt apart armor voor uw companions, maar vaste armor stukken die je kan vinden. (Wat ik op zich eigenlijk ook vervelend vind: je kan zo gemakkelijk eentje missen.) Ik snap waarom: ze willen duidelijk de companions een karakteristiek uitzicht geven. Isabela zou niet hetzelfde zijn als ze er niet uit zag als pirate. Ik zou er eigenlijk mee kunnen leven als ge uw companions wel zelf armor kon geven, maar dat visueel ze er hetzelfde uit blijven zien. Dat is niet zo consistent, maar goed het heeft het beste van beide werelden.
En dan het schaamteloze hergebruik van areas. Dat ge zoveel in Kirkwall zijt valt mee en daar kan ik mee leven. Kirkwall ziet er best ok uit. Maar voor de dungeons hebt ge altijd dezelfde 4 of 5 templates. Ze merkten zelf duidelijk dat het te repetitief was en hebben er wat variatie in proberen te brengen door u te laten starten op verschillende plaatsen en bepaalde delen af te sluiten van de template. Maar dat volstaat niet. Ook de buitenarea's (buiten Kirkwall) hadden meer variatie moeten krijgen en hadden er wat mooier uit mogen zien: ze zijn allemaal vrij kaal.
En tenslotte een aantal bugs. Een 4tal niet lootbare corpses in het spel, de typische bug in de Merril companion quest (bij mij loste het zichzelf wel op), Hold doet raar soms (al denk ik dat de meesten niet door hebben dat als je volledig controle wilt dat je niet alleen hold moet gebruiken, maar ook de tactics moet uitzetten), Sketch quest die na completen in journal blijft en Who needs rescuing quest bugged. De meeste bugs die ik tegenkwam waren niet erg, buiten die laatste: er is blijkbaar absoluut niemand die die quest kan doen? Hoe kunt ge dat nu niet tegenkomen tijdens het playtesten? Onaanvaardbaar.
Al bij al wegen de pluspunten gemakkelijk op tegen de minpunten en is het spel absoluut de moeite waard. Een pak beter dan alle RPG's die ik de laatste tijd gespeeld: Fable 1, divinity 2, Two Worlds, Two Worlds 2, Risen, Drakensang, Venetica en zelfs Fallout NV en kotor 2 (ik weet het, nogal laat om kotor 2 te spelen

). De demo is trouwens totaal niet representatief zoals ik al dacht.
[
Voor 7% gewijzigd door
Neverwinterx op 01-04-2011 18:31
]