Verwijderd schreef op dinsdag 04 augustus 2009 @ 01:09:
[...]
Weer twee dingen.

Ten eerste: gefeliciteerd, je hebt anekdotisch aangetoond dat het principe van wetenschap werkt; er worden foute aannames gedaan, fouten gemaakt in onderzoek, fouten in registratie, en toch komen we uiteindelijk op een conclusie die sluitend lijkt te zijn. Ik beschrijf het voorzichting, want mbt het onderwerp van de Big Bang zijn we nog niet uitonderzocht, zou ik zo denken.
Ik heb er nooit aan getwijfeld dat het werkt. Ik bestrijd enkel het beeld van de wetenschapper als een soort onfeilbare machine. Uiteindelijk is iedereen toch voornamelijk met z'n eigen carriere bezig.
Ten tweede: je beseft je wel dat je nu een redelijk geromantiseerde versie van het verhaal beschrijft he? Zo
Uiteraard, maar om als voorbeeld te dienen moet ik het wel even in een paar regels samenvatten.
eentje die klaargestoomd is voor PBS, Discovery en National Geographic. In het echt is het natuurlijk allemaal wat complexer. Want om te beginnen: hoe kan het dat die straling al veel eerder gemeten was, maar dat niemand het ooit goed geregistreerd heeft, waardoor het heel lang duurde voor men het begreep? Men heeft terug kunnen vinden dat het al veel eerder geregistreerd was... en veel vaker. Dus moet het toch echt wel goed gedocumenteerd geweest zijn.
Het is ook geregistreerd in logboeken van wetenschappers over de hele wereld. En over de hele wereld werd het afgedaan als "ow, meetfoutje, afronden die hap". Dat is precies het punt waar ik het over heb. De juiste reactie zou moeten zijn "jammer/interessant, dit moet ik wel vermelden in mijn artikel".
En dan het complexe van het verhaal: leuk hoor, als men het nou wat handiger opgeschreven had, dan had men al veel eerder begrepen wat het was. Oh ja, men moest nog wel even verzinnen wat de Big Bang, cosmische straling en het verband met een onverklaarbaar gemeten signaal zou kunnen zijn, maar dat is toch peanuts?
Wederom, precies het probleem wat ik aanstip: "ow, we hebben een onverklaarbaar signaal, das jammer, 't zal wel een foutje zijn". Niet dat ik denk dat die mensen dat echt zo denken, dat gaat onderbewust en is menselijk, maar wordt wel snel vergeten.
En nog wat vergeten:
[...]
Nou nou, je hebt nogal een hoge pet van jezelf op, of niet? Wat heb je in de tussentijd allemaal al
gepubliceerd, waar wij stervelingen nog eens een lesje nederigheid en objectiviteit uit kunnen leren?
Niks, ik ben een prutser. Ik weet het. Ik zeg niet dat ik beter ben dan anderen. Ik zie onvolkomenheden en stip die aan.
Wetenschap vertrouwt niet op onfeilbare mensen, op mensen volledig wars van hoogmoed en prestatiedrang. Dat zou namelijk niet werken, want dan zouden er slechts een handjevol productieve wetenschappers op aarde zijn. De wetenschap vertrouwt op relschoppers, elleboogwerkers, hoogmoedigen, eerzuchtigen en slimme, harde en nauwkeurige werkers. Daarop zijn een aantal controlemechanismen losgelaten, en dan maar kijken wat eruit komt.
Noem eens een niet-wetenschappelijke onderzoeksmethode die produktiever is geweest, zowel in theorie als in de dagelijkse praktijk?
Je hoeft je niet aangevallen te voelen hoor. Ik val noch jou, noch je methode aan. Ik zeg niet dat wetenschap het zo slecht doet Ik ken geen betere methode. Maar dat betekend niet dat de methode feilloos of perfekt is.
Ik begrijp heel goed hoe het systeem in praktijk werkt, maar daar zitten ook nadelen aan. Daar zijn misschien geen praktische oplossingen of alternatieven voor, maar dat betekend niet dat de problemen niet bestaan.
Ik doel dan met name op het (heel begrijpelijke) verschijnsel dat negatieve resultaten nauwelijks aandacht krijgen. Ik begrijp prima waarom niemand een onderzoek wil publiceren dat bakstenen nooit omhoog vallen. Als je het al zou publiceren zou niemand het willen lezen. Dat is jammer. Als we robots waren zouden we ook negatieve uitkomsten op waarde schatten, maar dat zijn we niet, en doen we dus ook niet.
This post is warranted for the full amount you paid me for it.